 |
Akita Inu |
|
FCI standaard Nº 255 |
||
Land van oorsprong |
Japan | |
Groep |
Groep 5 Spitsen en primitieve types | |
Sectie |
Sectie 5 Aziatische spitsen en aanverwante rassen | |
Werkproef |
Zonder werkproef | |
Definitieve erkenning door de FCI |
vrijdag 13 maart 1964 | |
Publicatie van de geldende officiële norm |
dinsdag 13 maart 2001 | |
Laatste update |
maandag 02 april 2001 | |
En français, cette race se dit |
 |
Akita Inu |
In English, this breed is said |
 |
Akita Inu |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
 |
Akita Inu |
En español, esta raza se dice |
 |
Akita Inu |
Dit ras staat ook wel bekend als |
Japanese Akita
|
Gebruik |
| Een huisdier. |
Kort historisch overzicht |
| Oorspronkelijk Japanse honden waren klein tot middelgroot in grootte en geen grote rassen bestond. Sinds 1603 werden in de Japanse streek Akita de Akita Matagi’s (middelgrote jachthonden) gebruikt als vechthonden. Vanaf 1868 werd het ras gekruist met de Tosa’s en Mastiffs. Hierdoor nam het formaat van de Akita’s toe, maar de karakteristieke eigenschappen van het spitz-type gingen verloren. Toen in 1908 hondengevechten werden verboden, werd het ras desondanks in stand gehouden als groot Japans ras en in 1931 aangemerkt als nationaal erfgoed. Tijdens de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) was het gebruikelijk om hondenbont te gebruiken voor militaire uniformen. De politie eiste het vangen en in beslag nemen van alle honden anders dan Duitse herdershonden, omdat die voor militaire doeleinden gebruikt werden. Enige Akita-liefhebbers trachtten het bevel te omzeilen door hun Akita’s met Duitse herders te kruisen. Toen de Tweede Wereldoorlog ten einde kwam waren de Akita’s in aantal afgenomen en waren er drie typen: 1) Matagi Akita’s, 2) vecht-Akita’s, 3) Herder Akita’s. Dit schiep een verwarrende situatie binnen het ras. Gedurende het restauratieproces van het zuivere ras, genoot de Kongo-go uit de Dewa-lijn na de oorlog een tijdelijke, maar geweldige populariteit. Veel Akita’s uit de Dewa-lijn, die eigenschappen van de Mastiff en de Duitse herder toonden, werden door manschappen van het Amerikaanse leger naar de Verenigde Staten meegenomen. De Akita’s uit de Dewa-lijn (intelligent en in staat zich aan elke omgeving aan te passen) fascineerden fokkers in Amerika en de lijn werd verder ontwikkeld met een toenemend aantal fokkers en een forse stijging in populariteit. De Akita Club of America werd in 1956 opgericht en de American Kennel Club (AKC) accepteerde het ras (inschrijving in het stamboek en gangbare showstatus) in oktober 1972. In die tijd hadden de AKC en de JKC (Japan Kennel Club) geen onderlinge afspraken over het erkennen van elkaars stambomen en daardoor werd de deur gesloten voor het introduceren van de nieuwe bloedlijnen uit Japan. Vervolgens gingen de Akita’s in de Verenigde Staten aanzienlijk verschillen van die in Japan, het land van oorsprong. Ze ontwikkelden zich als een op zichzelf staand type, met eigenschappen en een rasbeeld dat sinds 1955 ongewijzigd was gebleven. Dit staat in scherp contrast met het Japanse type, dat werd gekruist met Matagi Akita’s, met als doel het restaureren van het oorspronkelijke zuivere ras. Zij slaagden er in het stabiliseren van de pure spanning van groot formaat ras als vandaag de dag bekend. |
Algemeen totaalbeeld |
| Groot formaat hond, robuust gebouwd, goed van verhoudingen en met veel substantie – de secundaire geslachtskenmerken zijn sterk aangeduid met veel adel en waardigheid in bescheidenheid; sterk gestel. |
Belangrijke verhoudingen |
| De verhouding schofthoogte/lichaamslengte is 10:11, maar het lichaam is bij teven iets langer dan bij reuen. |
Gedrag en karakter (aard) |
| Het temperament is bedaard, trouw, volgzaam en ontvankelijk. |
Hoofd |
||
Bovenschedel |
||
Schedel |
De schedel is in verhouding tot het lichaam. Het voorhoofd is breed met duidelijke groef. Geen rimpels. | |
Stop |
Aangeduid. | |
Facial region |
||
Neus |
Groot en zwart. Gering en verspreid gebrek aan pigment alleen bij witte honden aanvaardbaar, maar zwart heeft altijd de voorkeur. | |
Voorsnuit |
Matig lang en sterk met een brede basis, toelopend maar niet puntig. | |
Lippen |
Strak. | |
Neusbrug |
De neusrug is recht. | |
Kiezen / tanden |
Het krachtige gebit is scharend. | |
Wangen |
Matig ontwikkeld. | |
Ogen |
Naar verhouding klein, bijna driehoekig van vorm ten gevolge van het oplopen van de buitenste ooghoek, matig uit elkaar staand en donkerbruin; hoe donkerder hoe beter. | |
Oren |
Naar verhouding klein, dik, driehoekig, iets afgerond aan de punten, matig uit elkaar staand, rechtopstaand en naar voren gebogen. | |
Hals |
| Dik en gespierd, zonder keelhuid, in verhouding met het hoofd. |
Lichaam |
||
Rug |
Recht en sterk. | |
Lendenpartij |
Breed en gespierd. | |
Borst |
Diep, voorborst goed ontwikkeld. | |
Ribben |
Matig gewelfd. | |
Onderlijn en buik |
Het buik is goed opgetrokken. | |
Staart |
| Hoog aangezet, dik, krachtig gekruld over de rug gedragen; de staartpunt reikt bijna tot de spronggewrichten als deze naar beneden hangt. |
Ledematen |
Voorhand |
||
Schouders |
Matig hellend en ontwikkeld. | |
Ellebogen |
Vast. | |
Onderarm |
Recht en zwaar van bot. | |
Achterhand |
||
Algemeen |
Goed ontwikkeld, sterk en matig gehoekt. | |
Voeten |
| Dik, rond, opgebogen en gesloten. |
Gangwerk |
| Veerkrachtige en sterke bewegingen. |
Coat |
||
Haarkwaliteit |
De bovenvacht is hard en recht, de ondervacht zacht en dicht; de schouders en de romp zijn bedekt met iets langer haar; het haar op de staart is langer dan op de rest van het lichaam. | |
Haarkleur |
Roodgeel, sesam (roodgele haren met zwarte punten), gestroomd en wit. Alle kleuren behalve wit moeten het ‘Urajiro’-patroon vertonen (‘Urajiro’ = de witachtige vacht aan weerszijden van de voorsnuit, op de wangen, aan de onderkant van kaak, nek, borst, lichaam en staart, en aan de binnenzijde van de benen). | |
Maat en gewicht |
||
Schouderhoogte |
Reuen 67 cm, teven 61 cm, met een tolerantie van 3 cm naar boven of naar beneden. | |
Gewicht |
Van 25 tot 40 kg. | |
Defecten |
| • Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
General defecten |
 Teefachtige reu / reuachtige teef. Ondervoorbijten of overbijten. Het ontbreken van tanden. Blauwe of zwart gevlekte tong. Iris licht van kleur. Korte staart. Schuwheid. |
Defecten die leiden tot uitsluiting |
| Niet staande oren. Hangende staart. Lang haar (ruig). Zwart masker. Aftekeningen op witte ondergrond. Agressief of overmatig schuw. |
NB : |
| • Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |
Bibliografie |
| http://www.fci.be/ |
Nederlands (nl-NL)