Welsh Hound

Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
Groot-Brittannië, U.S.A.
Vertaling
Francis Vandersteen
Dit ras staat ook wel bekend als
Welsh Foxhound
Welsh Bytheuad

Een korte presentatie van de Welsh Hound

Zoals de naam al doet vermoeden, is de Welsh Hound een jachthond met een sterke band met Wales. Een echte jachthond, de Welsh Hound is een werkras wiens doel het was om op vossen te jagen. Maar dit is niet het soort jacht dat boeren doen om het ongedierte dat de gewassen beschadigt onder controle te houden, zoals de vossenjacht. Vroeger was het gebruikelijk om groepen honden te zien die een vos op de hielen zaten, gevolgd door lopers. Maar in de 20e eeuw werd dit soort jacht sociaal onacceptabel en illegaal. Hierdoor blijft onze vriend de Welsh hound over als een doelloze hond. Hun levendige aard en behoefte om te socialiseren in roedels kan een behoorlijke uitdaging vormen voor een onervaren eigenaar. Dit is geen ras dat op de bank gaat zitten. Wee de eigenaar die zijn Welsh Hound niet goed traint en vermaakt. Een hond zal waarschijnlijk zijn eigen vermaak vinden in blaffen, kauwen of graven. Dat gezegd hebbende, hoewel het ras zeldzaam is, wint de Welsh Hound aan populariteit, vooral in de Verenigde Staten. De Welsh Hound werd op 1 januari 2006 erkend door de United Kennel Club.

Geschiedenis van de Welsh Hound

De Welsh Hound bestaat al twee tot drie eeuwen, maar ondanks zijn relatief recente oorsprong is de precieze aard van zijn afkomst onderwerp van discussie. Er zijn twee belangrijke theorieën over de afstamming van de Welsh Hound. De eerste betreft de Keltische windhond, een hond die al sinds de vijfde eeuw in Wales voorkomt. Men denkt dat Keltische hounds werden gekruist met een kortharig hondenras, waarschijnlijk verwant aan de Saint-Hubert hond. Deze kruisingen werden gepaard met Engelse jachthonden om het ras te creëren dat we kennen als de Welsh Hound. Er is echter een ander argument dat de Welsh Hound een directe afstammeling is van een ras dat niet meer bestaat, het Segussi ras. Op dit punt bevindt iedereen die geïnteresseerd is in verder onderzoek naar de Welsh Hound zich in een vicieuze cirkel, aangezien de belangrijkste claim op roem van Segussi is dat het de basis is van de Welsh Hound. Wat de waarheid over hun oorsprong ook is, de Welsh Hound bereikte een hoogtepunt van populariteit in de 19e eeuw. Hun geschiedenis is vergelijkbaar met die van de vossenjacht. Toen de sport in onbruik raakte en illegaal werd, slonken de aantallen van deze hond.

Uiterlijk van de Welsh Hound

Het uiterlijk van een Welsh Hound is vergelijkbaar met dat van een Foxhound, maar in plaats van een gladde vacht heeft hij een stijve, halflange vacht. Zoals het een hond betaamt die zich snel over ruw terrein beweegt, heeft de Welsh Hound een atletische maar robuuste bouw. Zoals veel honden die gefokt worden voor het werk, hebben ze een goed lange snuit, die hen in staat stelt om gemakkelijk te ademen en te hijgen zoals vereist door de eisen van zware inspanning. Ze hebben flaporen die over de wang hangen, maar niet de overdreven lengte van sommige jachthonden. De Welsh Hound is een robuuste hond met een rechte staart die hoog gedragen wordt, maar nooit gekruld. Het puntje van deze staart is een herkenningspunt voor jagers om te volgen. Hun vacht is ruw en biedt bescherming tegen varens en brem die de hond kan tegenkomen tijdens het jagen. Dat gezegd hebbende, hoewel een grove vacht de norm is, is af en toe een Welsh Hound met een gladde vacht altijd welkom. De meest typische kleur is wit met vlekken van rood, reekleurig, zwart of brons.

Temperament van de Welsh Hound

Wanneer een hond wordt gecreëerd als een werkras, worden de best presterende honden uitgekozen voor selectief fokken. Dit accentueert de eigenschappen die wenselijk worden geacht in het ras. In het geval van de Welsh Hound betekent dit dat hij grenzeloze energie heeft, in teamverband werkt en luid blaft. De typische Welsh Hound is daarom het gelukkigst als hij deel uitmaakt van een uitgebreide waakhondenfamilie in een roedel. Ze zijn een gelukkige hond en accepteren grotendeels de omstandigheden waarin ze zich bevinden, op voorwaarde dat ze voldoende beweging en mentale stimulatie krijgen. Als sociale honden doen ze het niet goed als ze voor langere tijd alleen of opgesloten worden gehouden. Hun aard is zodanig dat ze constant sociale interactie nodig hebben en verwachten dat ze het grootste deel van de dag actief zijn. De andere implicatie van hun natuurlijke liefde voor de jacht is dat ze de neiging hebben om koppig te zijn. Als ze een interessante geur op het spoor zijn, zullen ze zich er waarschijnlijk volledig op toeleggen en gaan waar de wil hen brengt. Dit kan de training tot een uitdaging maken, vooral voor een onervaren eigenaar. Aan de positieve kant is de Welsh Hound geen agressief ras. Het is een sociale hond en gedijt goed in het gezelschap van andere honden, wat geweldig is voor wie de mogelijkheid heeft om een groot hondengezin te hebben.

Behoeften en activiteiten van de Welsh Hound

De Welsh Hound is een zeer intelligente hond, maar hij is ook erg energiek en heeft elke dag veel activiteit nodig. Deze honden zijn sociaal en spelen graag met andere honden. Dagelijkse bezoekjes aan het plaatselijke hondenpark zijn een geweldige manier om te rennen en te spelen met andere honden als ze thuis geen andere hond hebben. Hondenontmoetingen werken ook goed als je geen hondenpark in de buurt hebt. De Welsh Hound is geen goede keuze voor een flatwoning, ze zijn erg luidruchtig en blaffen onophoudelijk als ze te lang alleen gelaten worden. Ze worden ook destructief als ze niet de kans krijgen om hun benen te strekken.

Onderhoud van de Welsh Hound

Welsh Hounds hebben een dichte vacht die verhaart, wat betekent dat ze geen hypoallergeen ras zijn en regelmatig geborsteld moeten worden om ze gezond te houden. Hun vacht moet wekelijks geborsteld worden met een gladde borstel of zelfs met een borstel van natuurlijk haar. Een metalen kam kan nodig zijn om klitten uit hun halflange vacht te verwijderen. Ze verharen per seizoen. Tijdens deze periodes moet je ze vaker borstelen om te voorkomen dat het haar zich rond het huis verzamelt. Ze hebben een harde vacht die vuil afstoot en daarom hoeven ze niet vaak in bad. Als je ze in bad doet, gebruik dan een shampoo voor harde vachten en overconditioneer hun vacht niet, want dan wordt hij te zacht. Omdat het een hond met flaporen is, moet je de oren elke week schoonmaken. Droog de oren goed af om infecties te voorkomen. Knip het haar tussen de voetkussentjes en knip de nagels indien nodig.