Français

Havana Silk Dog

Il n'est pas reconnu par la F.C.I.

Origine
Cuba, U.S.A.
Traduction
Francis Vandersteen

Bref aperçu historique

Si le Cavalier King Charles Spaniel jouit de la distinction d'être le seul chien de race pure né d'insatisfaction, le Havana Silk Dog jouit sûrement de la distinction d'être le seul chien de race pure né d'un effort pour éliminer un problème génétique de l'intérieur d'une race.
Le Havana Silk Dog, comme le Cavalier King Charles Spaniel, est une «race recréée». Il représente les efforts d'un groupe d'éleveurs dévoués du 21ème siècle pour recréer un type de chien souvent appelé le «Havana Silk Dog» qui était populaire en Europe aux 17ème et 18ème siècles (bien avant l'organisation des chiens de race pure dans des registres formels ) généralement considéré comme ayant été développé à Cuba colonial.
En utilisant de vieilles peintures, sculptures et descriptions écrites de l'époque comme guide, et en sélectionnant soigneusement le stock de sang de base des Etats-Unis, d'Europe de l'Est et de Cuba affichant le phénotype recherché, les éleveurs ont réussi à produire un chien qui ressemble à la fois étroitement à ces adorables chiens. et qui maintenant se reproduit réellement.
Grâce aux efforts d'un groupe dévoué d'éleveurs havanais américains, qui étaient déterminés à simplement produire un animal plus sain, le Havana Silk Dog a réémergé, une race d'origine cubaine qui était populaire il y a cent cinquante ans et longtemps considérée comme disparue.
Il s'avère que cette disparition était apparemment moins une question de véritable extermination génétique qu'un cas de ce que les anthropologues culturels appellent l'extinction par assimilation. Comme c'était le cas avec le Cavalier et le Toy Spaniel anglais, les gènes qui avaient à l'origine créé le Havana Silk Dog étaient toujours bien vivants, mais avaient simplement été assimilés à la race havanaise moderne au fil des ans.
N'utilisant que la sélection rigide dans un effort pour se reproduire loin du nanisme, cette élégante petite race cubaine a été restaurée dans sa forme originale, d'abord par accident, puis par une conception délibérée, et s'est révélée vraie en quelques générations.
Que la race soit très ancienne est sans aucun doute. Dès 1700, un entrepreneur du nom de M. Cowley a amené une troupe de petits chiens annoncés comme «le petit bal des chiens dansants» de Cuba à la cour de la reine Anne, qui a été de toute évidence enchantée par eux et plus tard en a possédé plusieurs. De même, le Caniche Toy compte parmi ses premiers géniteurs une race d'origine caribéenne connue en Angleterre sous le nom de White Cuban, qui se traduit parfaitement par «Blanquito Cubano», un nom précoce de la race dans son pays d'origine.
Ces soi-disant «petits chiens de La Havane», ou «Havana Silk Dogs», étaient populaires dans les cours européennes aux XVIIIème, XIXème et début XXème siècles, et ont été exposés dans les premières expositions là-bas, mais à la fin de la Seconde Guerre mondiale, il semblait qu'ils avaient disparu du continent avec tant d'autres choses, et étaient presque oubliés en dehors de leur maison caribéenne.
Puis au début des années 1970, des publicités ont commencé à apparaître dans les magazines canins américains pour «Toy Havanese», un nom purement américain donné aux petits chiens apparemment amenés aux Etats-Unis avec des immigrants cubains dans la décennie qui a suivi la Révolution cubaine. Les descendants de ces chiens ont formé la base de la race Bichon Havanais en Amérique et ont été exportés tout au long des années 1980 en Europe occidentale dans le but de reconstruire la race là-bas.
En 2000, quand il est devenu évident que la forme particulière de nanisme que l'on trouve souvent chez les Bichons Havanais à travers les Etats-Unis et l'Europe était associée à de nombreux problèmes de santé affectant la race, un petit groupe d'éleveurs américains a commencé à choisir uniquement les chiens avec de longues et droites pattes antérieures pour la reproduction, en ajoutant des chiens à pattes droites des pools génétiques russes et post-révolutionnaires cubains pour renforcer leurs lignées.
En l'espace de trois générations, un «nouveau» chien a commencé à émerger, et à se reproduire avec une constance étonnante dans une race jusqu'alors réputée pour son absence.
En plus d'afficher les pattes droites et la solidité physique que les éleveurs choisissaient, ce «nouveau» chien était invariablement plus maigre d'os, avec un pelage beaucoup plus plat et plus soyeux, un museau plus long et plus raffiné et des oreilles plus petites, un cou plus long, plus d'angulation, une croupe tombée et une queue de crosse portée ondulant comme un panache au-dessus de la croupe. En bref, c'était un chien bien différent et beaucoup plus élégant.
Début 2007, les amateurs qui préféraient à la fois l'apparence et la santé générale de ces chiens très différents se sont complètement séparés de la race Bichon Havanais, créant leur propre club national des parents et leur registre dans le but précis d'empêcher tout autre croisement avec les Bichons Havanais.
L'ancien nom Havana Silk Dog a été choisi pour cette race nouvellement restaurée car les traits affichés de manière si cohérente chez ces chiens (mais non décrits dans la norme havanaise actuelle) étaient précisément ceux représentés et décrits chez les chiens de Cuba avant l'établissement et la popularité ultérieure. des Bichons Havanais aux Etats-Unis.
Parce que la restauration du Havana Silk Dog était en vérité un heureux accident résultant de la reconnaissance par les éleveurs fondateurs de l'importance de la solidité et de la santé dans un programme d'élevage, l'enregistrement complet des animaux intacts par la Havana Silk Dog Association of America, le national de la race Parent Club, nécessite un numéro OFA / CHIC, un profil ADN et une évaluation physique pour exclure du pool génétique les chiens présentant des pattes antérieures courtes ou arquées et d'autres écarts par rapport à la solidité et au type de race cubaine traditionnelle.

Aspect général

Le Havana Silk Dog est une invention purement cubaine et est attrayant, amusant, charmant, alerte, ingénieux et hautement adaptable à toutes les situations. C'est un petit chien de compagnie élégant, mais athlétique, avec de longs poils plats et soyeux de différentes couleurs. Sa fierté et son équilibre se reflètent dans son port de tête et de queue typiquement haut, et sa démarche souple et élastique.

Proportions importantes

La hauteur au sommet de l'épaule est égale à la distance entre le haut de l'épaule et l'attache de la queue.
Un chien bien équilibré compte environ un tiers de la tête et du cou, un tiers du corps et un tiers de la patte.
La substance des os est moyenne partout, ni grossière ni fine.

Comportement / caractère

Expression bienveillante, curieuse et intuitive. La quintessence d'un chien de compagnie : très extraverti, sûr de lui, vif, joueur, curieux et intelligent. Doit montrer la gentillesse et l'acceptation des personnes et des autres chiens, mais agit comme un chien alerte. Toute réserve envers des étrangers doit être résolue rapidement dès l'introduction. Le tempérament atypique doit être pénalisé.

Tête

Région crânienne

Tête
La longueur de la tête, mesurée de la pointe du nez à l'occiput, représente environ 50% de la hauteur au sommet de l'épaule.
Crâne
Large et légèrement arrondi.
Stop
Modéré.

Région faciale

Truffe
Large, carré et toujours noir sauf sur le chien chocolat, qui a un pigment brun foncé. Le pigment dilué sur le nez disqualifie.
La pigmentation, du contour des yeux et des lèvres est idéalement noire, sauf sur le chien chocolat, qui a un pigment brun foncé. Tout écart par rapport à l'idéal doit être pénalisé dans la mesure de l'écart. Un halo de pigmentation sombre entourant les yeux est très souhaitable. Le pigment dilué disqualifie.
Museau
Plutôt raffiné. La longueur du museau par rapport au crâne est idéalement de 3 à 4.
Lèvres
Parallèles.
Mâchoires et dents
Les mâchoires s'alignent dans une morsure en ciseaux. la mandibule est plate et ferme.
Joues
Les joues sont très plates.
Yeux
Bien écartés, plutôt grands, très foncés. Paupières en forme d'amande. Les yeux bleus disqualifient.
Oreilles
Attachées haut sur le crâne, large base, avec un pli distinct à la ligne du crâne. De forme triangulaire avec du cuir fin dont la pointe touche le coin externe de l'oeil lorsqu'elle est doucement maintenue vers l'avant. Porté ni plié le long du cou ni encadrant les joues. En état d'alerte, les oreilles se soulèvent à la base, produisant une ligne ininterrompue sur le dessus du crâne.

Cou

Modérément long pour permettre un portage de la tête haute. La longueur du cou représente environ 50% de la longueur du corps mesurée du haut de l'épaule à l'attache de la queue. Porte une légère cambrure et se fond harmonieusement avec les épaules.

Corps

Généralité
Le corps est un peu plus long que la hauteur, ce qui permet une plus grande portée et une meilleure conduite, avec un repli clairement défini.
Ligne du dessus
Directement du garrot à la pointe de la hanche.
Rein
Le rein est court, large et bien musclé.
Croupe
Descend à un angle de 30 degrés entre le point de la hanche et l'attache de la queue. La longueur de la croupe mesurée du point de la hanche à la base de la queue est d'environ 4 centimètres.
Poitrine
La cage thoracique est de forme ovale, avec des côtes bien reliées à la colonne vertébrale. La poitrine atteint les coudes.
La longueur de la cage thoracique est environ deux fois la longueur de la longe. Le poitrail est bien défini.

Queue

Attachée de manière à ce qu'elle soit naturellement portée haut et gracieusement arquée sur le dos. La queue peut tomber de chaque côté. Les vertèbres de la queue ne doivent pas toucher le dos. La queue peut tomber lorsqu'elle n'est pas en mouvement et devrait s'étendre légèrement au-delà du jarret.

Membres

Membres antérieurs

Généralités
Droites et parallèles lorsqu'elles sont vues sous n'importe quel angle. L'inclinaison des pattes antérieures ou la déviation en valgus du carpe disqualifie.
Epaules
Bien posées, musclées, fortes et bien décontractées. L'angle au point de l'épaule est d'environ 100 degrés.
Bras
Bien incliné, avec les membres antérieurs bien placés sous le corps.
Coudes
La distance du sol au coude est égale à la distance du coude au haut de l'épaule. Idéalement, la distance entre le sol et le coude est égale à la distance entre le bas de la poitrine et le sol.
Métacarpe
Droit.
Pieds antérieurs
Ronds et compacts.

Membres postérieurs

Bassin
L'angle entre le point de la hanche et l'ischion est idéalement à 30 degrés par rapport à l'horizontale.
Jambes
Fortes et musclées avec une angulation modérée. Lorsqu'il est empilé, le pied arrière tombe légèrement derrière une ligne verticale tombée de l'ischion. Jambes droites et parallèles vues de l'arrière. La distance entre les pattes postérieures correspond approximativement à la distance entre les pattes antérieures.
Jarret
Courts et droits, parallèles vu de l'arrière, ne dépassant pas 30% de la hauteur à la pointe de la hanche.
Pieds postérieurs
Ovales et compacts.

Allures

Lisse, élégant et élastique. Le mouvement est solide avec une bonne portée et une bonne conduite. La tête et la queue sont portées haut tout en se déplaçant. Une ligne supérieure de niveau tient sous le mouvement.

Robe

Qualité du poil
Le pelage adulte est unique, non dense et sans sous-poil. Les poils sont assez plats et plutôt doux, formant naturellement de légères vagues vaporeuses aux extrémités de chaque mèche. Il existe deux modèles de manteau.
Soie : Un manteau tombant typique, avec de longs poils soyeux recouvrant entièrement le chien. Un rideau de poils tombe en avant de l'occiput, couvrant les yeux.
Satin : Les poils sur la tête, les pieds et le devant des jambes sont courts et fins. Manteau de longueur moyenne, avec des franges plus longues et soyeuses sur les oreilles, la poitrine, l'arrière des pattes et la queue.
Couleur du poil
Toute couleur ou combinaison de couleurs, à l'exception du merle, est également acceptable tant que le nez est noir ou brun foncé sur les chiens en chocolat. Le motif Merle disqualifie.

Taille et poids

Hauteur au garrot
De 23 à 28 centimètres.
Poids
Le poids est proportionnel à la taille.

Défauts

• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel.
• Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité.

Défauts entrainant l’exclusion

 Pigment dilué.
 Motif merle.
 Yeux bleus.
 L'inclinaison des pattes antérieures ou la déviation en valgus du carpe disqualifie.

NB :

• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
• Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires.
• Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum.
• Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction.

English

Havana Silk Dog

He is not recognized by the F.C.I.

Origin
Cuba, U.S.A.
Translation
Francis Vandersteen

Brief historical summary

If the Cavalier King Charles Spaniel enjoys the distinction of being the only purebred dog born of dissatisfaction, the Havana Silk Dog surely enjoys the distinction of being the only purebred dog born of an effort to eliminate a genetic problem from within a breed.
The Havana Silk Dog, like the Cavalier King Charles Spaniel, is a "recreated breed". It represents the efforts of a group of dedicated 21st-century breeders to recreate a type of dog often referred to as the "Havana Silk Dog" that was popular in Europe in the 17th and 18th centuries (long before purebred dogs were organized in formal registries) and generally considered to have been developed in colonial Cuba.
Using old paintings, sculptures and written descriptions from the period as a guide, and carefully selecting basic blood stock from the USA, Eastern Europe and Cuba displaying the desired phenotype, breeders have succeeded in producing a dog that both closely resembles these adorable dogs. and now actually breeds.
Thanks to the efforts of a dedicated group of American Havana breeders, who were determined simply to produce a healthier animal, the Havana Silk Dog has re-emerged, a breed of Cuban origin that was popular a hundred and fifty years ago and long considered extinct.
It turns out that this disappearance was apparently less a matter of true genetic extermination than a case of what cultural anthropologists call extinction by assimilation. As was the case with the English Cavalier and Toy Spaniel, the genes that had originally created the Havana Silk Dog were still very much alive, but had simply been assimilated into the modern Havana breed over the years.
Using only rigid selection in an effort to reproduce away from dwarfism, this elegant little Cuban breed was restored to its original form, first by accident, then by deliberate design, and proved true within a few generations.
That the breed is very old is beyond doubt. As early as 1700, an entrepreneur by the name of Mr. Cowley brought a troop of small dogs advertised as "the little dancing dog ball" from Cuba to the court of Queen Anne, who was evidently enchanted by them and later owned several. Similarly, the Toy Poodle counts among its first progenitors a breed of Caribbean origin known in England as the White Cuban, which translates perfectly as "Blanquito Cubano", an early name for the breed in its country of origin.
These so-called "little dogs of Havana", or "Havana Silk Dogs", were popular in European courts in the 18th, 19th and early 20th centuries, and were exhibited in early shows there, but by the end of the Second World War, it seemed they had disappeared from the continent along with so many other things, and were all but forgotten outside their Caribbean home.
Then, in the early 1970s, advertisements began to appear in American dog magazines for "Toy Havanese", a purely American name given to the little dogs apparently brought to the USA with Cuban immigrants in the decade following the Cuban Revolution. Descendants of these dogs formed the basis of the Havanese breed in America and were exported throughout the 1980s to Western Europe with the aim of rebuilding the breed there.
In 2000, when it became clear that the particular form of dwarfism often found in Havanese across the USA and Europe was associated with numerous health problems affecting the breed, a small group of American breeders began selecting only dogs with long, straight front legs for breeding, adding straight-legged dogs from Russian and post-revolutionary Cuban gene pools to strengthen their lines.
Within three generations, a "new" dog began to emerge, and to reproduce with astonishing consistency in a breed hitherto renowned for its absence.
As well as displaying the straight legs and physical solidity that breeders chose, this "new" dog was invariably leaner of bone, with a much flatter, silkier coat, a longer, more refined muzzle and smaller ears, a longer neck, more angulation, a drooping croup and a carried crook tail waving like a plume above the croup. In short, this was a very different and much more elegant dog.
In early 2007, enthusiasts who preferred both the appearance and overall health of these very different dogs broke away from the Havanese breed altogether, creating their own national parent club and registry with the specific aim of preventing any further cross-breeding with Havanese.
The old name Havana Silk Dog was chosen for this newly restored breed because the traits so consistently displayed in these dogs (but not described in the current Havana standard) were precisely those represented and described in dogs from Cuba before the establishment and subsequent popularity. of Havanese in the USA.
Because the restoration of the Havana Silk Dog was in truth a happy accident resulting from the founding breeders' recognition of the importance of soundness and health in a breeding program, full registration of intact animals by the Havana Silk Dog Association of America, the breed's national Parent Club, requires an OFA / CHIC number, DNA profiling and physical evaluation to exclude from the gene pool dogs with short or bowed forelegs and other deviations from traditional Cuban breed soundness and type.

General appearance

The Havana Silk Dog is a pure Cuban invention and is attractive, fun-loving, charming, alert, resourceful and highly adaptable to all situations. They are elegant yet athletic little companion dogs with long, flat, silky coats in a variety of colors. Its pride and poise are reflected in its typically high head and tail carriage, and supple, elastic gait.

Important proportions

The height at the top of the shoulder is equal to the distance from the top of the shoulder to the base of the tail.
A well-balanced dog has about one-third head and neck, one-third body and one-third leg.
Bone substance is medium throughout, neither coarse nor fine.

Behaviour / temperament

Benevolent, curious and intuitive expression. The quintessential companion dog: very outgoing, self-confident, lively, playful, curious and intelligent. Must show kindness and acceptance of people and other dogs, but acts as an alert dog. Any reservations about strangers must be resolved quickly on introduction. Atypical temperament should be penalized.

Head

Cranial region

Head
The length of the head, measured from the tip of the nose to the occiput, is approximately 50% of the height at the top of the shoulder.
Skull
Broad and slightly rounded.
Stop
Moderate.

Facial region

Nose
Broad, square and always black except on chocolate dogs, which have dark brown pigment. Diluted pigment on the nose disqualifies.
Pigmentation around the eyes and lips is ideally black, except on the chocolate dog, which has dark brown pigment. Any deviation from the ideal should be penalized to the extent of the deviation. A halo of dark pigmentation surrounding the eyes is highly desirable. Diluted pigment disqualifies.
Muzzle
Rather refined. The length of the muzzle in relation to the skull is ideally 3 to 4.
Lips
Parallel.
Jaws and teeth
Jaws aligned in a scissor bite. Mandible flat and firm.
Cheeks
Very flat cheeks.
Eyes
Wide apart, rather large, very dark. Almond-shaped eyelids. Blue eyes disqualify.
Ears
Set high on skull, broad base, with distinct fold at skull line. Triangular in shape with fine leather, the tip of which touches the outer corner of the eye when gently held forward. Worn neither folded along the neck nor framing the cheeks. When alert, the ears lift at the base, producing an unbroken line across the top of the skull.

Neck

Moderately long to allow head to be carried high. Neck length is about 50% of body length measured from top of shoulder to tail set. Slightly arched, blending harmoniously with the shoulders.

Body

Body
The body is slightly longer than the height, allowing greater reach and better drive, with a clearly defined tuck-up.
Topline
Directly from withers to point of hip.
Loin
The loins are short, broad and well muscled.
Croup
Descending at an angle of 30 degrees from the point of the hip to the base of the tail. The length of the croup measured from the point of the hip to the base of the tail is about 4 centimeters.
Chest
The rib cage is oval, with ribs well connected to the spine. The chest reaches to the elbows.
The length of the ribcage is about twice the length of the loin. The chest is well defined.

Tail

Set so that it is naturally carried high and gracefully arched over the back. The tail can fall to either side. The vertebrae of the tail should not touch the back. The tail may drop when not in motion and should extend slightly beyond the hock.

Limbs

Forequarters

Generality
Straight and parallel when viewed from any angle. Bowing of the forelegs or valgus deviation of the carpus disqualifies.
Shoulders
Well laid, muscular, strong and well relaxed. The angle at the point of shoulder is about 100 degrees.
Upper arm
Well inclined, with forelegs well under the body.
Elbows
The distance from the ground to the elbow is equal to the distance from the elbow to the top of the shoulder. Ideally, the distance from ground to elbow is equal to the distance from lower chest to ground.
Pastern
Straight.
Forefeet
Round and compact.

Hindquarters

Pelvis
The angle between the hip point and the ischium is ideally 30 degrees to the horizontal.
Lower thigh
Strong and muscular, with moderate angulation. When stacked, the rear foot falls slightly behind a vertical line dropped from the ischium. Legs straight and parallel when viewed from the rear. The distance between the hind legs corresponds approximately to the distance between the front legs.
Hock
Short and straight, parallel when viewed from the rear, not exceeding 30% of the height at the point of the hip.
Hind feet
Oval and compact.

Gait and movement

Smooth, elegant and elastic. The movement is solid with good reach and drive. Head and tail are carried high while moving. A level topline holds under the movement.

Coat

Hair
The adult coat is single, not dense and without undercoat. The hair is fairly flat and soft, naturally forming light, wispy waves at the ends of each strand. There are two coat styles.
Silk : A typical drooping coat, with long silky hair covering the entire dog. A curtain of hair falls in front of the occiput, covering the eyes.
Satin : Hair on head, feet and front of legs is short and fine. Coat of medium length, with longer, silky bangs on ears, chest, back of legs and tail.
Colour
Any color or combination of colors, except merle, is also acceptable as long as the nose is black or dark brown on chocolate dogs. Merle pattern disqualifies.

Size and weight

Height at withers
23 to 28 centimetres.
Weight
Weight is proportional to height.

Faults

• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work.
• Faults listed should be in degree of seriousness.

Disqualifying faults

 Diluted pigment.
 Blackbird pattern.
 Blue eyes.
 Inclination of the forelegs or valgus deviation of the carpus disqualifies.

NB :

• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified.
• The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying.
• Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.
• Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding.


Deutsch

Havana Silk Dog

Er wird vom F.C.I. nicht anerkannt

Ursprung
Kuba, U.S.A.
Übersetzung
Francis Vandersteen

Kurzer geschichtlicher abriss

Wenn der Cavalier King Charles Spaniel die Auszeichnung genießt, der einzige reinrassige Hund zu sein, der aus Unzufriedenheit entstanden ist, so genießt der Havana Silk Dog sicherlich die Auszeichnung, der einzige reinrassige Hund zu sein, der aus dem Versuch entstanden ist, ein genetisches Problem innerhalb einer Rasse zu beseitigen.
Der Havana Silk Dog ist, wie der Cavalier King Charles Spaniel, eine "neu geschaffene Rasse". Sie repräsentiert die Bemühungen einer Gruppe engagierter Züchter des 21. Jahrhunderts, einen oft als "Havana Silk Dog" bezeichneten Hundetyp neu zu erschaffen, der im 17. und 18. Jahrhundert in Europa beliebt war (lange bevor reinrassige Hunde in formellen Registern organisiert wurden), wobei allgemein angenommen wird, dass er im kolonialen Kuba entwickelt wurde.
Durch die Verwendung alter Gemälde, Skulpturen und schriftlicher Beschreibungen aus der damaligen Zeit als Leitfaden und die sorgfältige Auswahl von Basisblutbeständen aus den USA, Osteuropa und Kuba, die den gewünschten Phänotyp aufwiesen, gelang es den Züchtern, einen Hund zu züchten, der diesen liebenswerten Hunden sehr ähnlich ist. und der sich nun tatsächlich fortpflanzt.
Dank der Bemühungen einer engagierten Gruppe amerikanischer Havaneserzüchter, die entschlossen waren, einfach ein gesünderes Tier zu züchten, wurde der Havana Silk Dog wiederbelebt, eine Rasse kubanischer Herkunft, die vor 150 Jahren beliebt war und lange Zeit als ausgestorben galt.
Wie sich herausstellte, war dieses Verschwinden offenbar weniger eine Frage echter genetischer Ausrottung als vielmehr ein Fall dessen, was Kulturanthropologen als Aussterben durch Assimilation bezeichnen. Wie beim Cavalier und dem englischen Toy Spaniel waren die Gene, aus denen der Havana Silk Dog ursprünglich entstanden war, noch sehr lebendig, wurden aber im Laufe der Jahre lediglich an die moderne Havaneser-Rasse assimiliert.
Da sie in dem Bemühen, sich fernab vom Zwergenwuchs zu vermehren, nur rigide Selektion einsetzte, wurde diese elegante kleine kubanische Rasse zunächst durch Zufall und dann durch bewusste Gestaltung in ihrer ursprünglichen Form wiederhergestellt und erwies sich innerhalb weniger Generationen als wahr.
Dass die Rasse sehr alt ist, steht außer Zweifel. Bereits 1700 brachte ein Unternehmer namens Mr. Cowley eine Truppe kleiner Hunde, die als "der kleine Ball der tanzenden Hunde" angekündigt wurden, von Kuba an den Hof von Königin Anne, die offensichtlich von ihnen begeistert war und später mehrere von ihnen besaß. Auch der Toy-Pudel zählt zu seinen ersten Erzeugern eine Rasse karibischen Ursprungs, die in England unter dem Namen White Cuban bekannt ist, was sich perfekt mit "Blanquito Cubano" übersetzen lässt, einem frühen Namen der Rasse in ihrem Herkunftsland.
Diese sogenannten "kleinen Hunde aus Havanna" oder "Havana Silk Dogs" waren an den europäischen Höfen im 18., 19. und frühen 20. Jahrhundert beliebt und wurden dort auf den ersten Ausstellungen gezeigt, doch am Ende des Zweiten Weltkriegs schien es, als seien sie mit so vielen anderen Dingen vom Kontinent verschwunden und außerhalb ihrer karibischen Heimat fast vergessen worden.
Dann tauchten Anfang der 1970er Jahre in amerikanischen Hundezeitschriften Anzeigen für "Toy Havanese" auf, eine rein amerikanische Bezeichnung für kleine Hunde, die offenbar mit kubanischen Einwanderern im Jahrzehnt nach der kubanischen Revolution in die USA gebracht worden waren. Die Nachkommen dieser Hunde bildeten den Grundstock der Rasse Bichon Havanese in Amerika und wurden während der gesamten 1980er Jahre nach Westeuropa exportiert, um die Rasse dort wieder aufzubauen.
Als im Jahr 2000 klar wurde, dass die besondere Form des Zwergenwuchses, die man häufig bei Havaneser Bichons in den gesamten USA und Europa findet, mit vielen Gesundheitsproblemen verbunden war, die die Rasse betrafen, begann eine kleine Gruppe amerikanischer Züchter, nur noch Hunde mit langen, geraden Vorderbeinen für die Zucht auszuwählen und fügte zur Verstärkung ihrer Linien geradbeinige Hunde aus russischen und post-revolutionären kubanischen Genpools hinzu.
Innerhalb von drei Generationen begann sich ein "neuer" Hund herauszubilden, der sich mit erstaunlicher Beständigkeit in einer Rasse fortpflanzte, die bis dahin für ihre Abwesenheit bekannt war.
Dieser "neue" Hund zeigte nicht nur die geraden Beine und die körperliche Robustheit, die die Züchter auswählten, sondern war ausnahmslos knochiger, mit einem viel flacheren und seidigeren Fell, einer längeren und raffinierteren Schnauze und kleineren Ohren, einem längeren Hals, mehr Winkelung, einer abfallenden Kruppe und einer getragenen Rute, die wie eine Fahne über der Kruppe wogte. Kurz gesagt, er war ein ganz anderer und viel eleganterer Hund.
Anfang 2007 trennten sich Liebhaber, die sowohl das Aussehen als auch die allgemeine Gesundheit dieser sehr unterschiedlichen Hunde bevorzugten, vollständig von der Rasse Havaneser Bichon und gründeten ihren eigenen nationalen Elternverein und ihr Register mit dem klaren Ziel, jede weitere Kreuzung mit Havaneser Bichons zu verhindern.
Der alte Name Havana Silk Dog wurde für diese neu restaurierte Rasse gewählt, weil die Merkmale, die bei diesen Hunden so konsequent gezeigt wurden (aber nicht im aktuellen Havanna-Standard beschrieben sind), genau die waren, die bei Hunden aus Kuba vor der Etablierung und späteren Popularität dargestellt und beschrieben wurden. der Havana Bichons in den USA.
Da die Wiederherstellung des Havana Silk Dog in Wahrheit ein glücklicher Zufall war, der aus der Erkenntnis der Gründungszüchter resultierte, wie wichtig Solidität und Gesundheit in einem Zuchtprogramm sind, erfordert die vollständige Registrierung intakter Tiere durch die Havana Silk Dog Association of America, den nationalen Rasseelternclub, eine OFA / CHIC-Nummer, ein DNA-Profil und eine körperliche Bewertung, um Hunde mit kurzen oder gebogenen Vorderbeinen und anderen Abweichungen von der Solidität und dem Typ der traditionellen kubanischen Rasse aus dem Genpool auszuschließen.

Allgemeines erscheinungsbild

Der Havana Silk Dog ist eine rein kubanische Erfindung und ist attraktiv, lustig, charmant, wachsam, einfallsreich und in hohem Maße anpassungsfähig an alle Situationen. Er ist ein kleiner, eleganter, aber athletischer Begleithund mit langem, flachem, seidigem Haar in verschiedenen Farben. Sein Stolz und seine Ausgeglichenheit spiegeln sich in seiner typisch hohen Kopf- und Schwanzhaltung und seinem weichen, elastischen Gang wider.

Wichtige proportionen

Die Scheitelhöhe ist gleich dem Abstand zwischen der Oberseite der Schulter und dem Schwanzansatz.
Bei einem gut ausgewogenen Hund entfällt etwa ein Drittel auf Kopf und Hals, ein Drittel auf den Körper und ein Drittel auf die Pfoten.
Die Knochensubstanz ist überall durchschnittlich, weder grob noch fein.

Verhalten / charakter (wesen)

Gutmütiger, neugieriger und intuitiver Ausdruck. Die Quintessenz eines Begleithundes: sehr extrovertiert, selbstbewusst, lebhaft, verspielt, neugierig und intelligent. Muss Freundlichkeit und Akzeptanz gegenüber Menschen und anderen Hunden zeigen, handelt aber wie ein wachsamer Hund. Vorbehalte gegenüber Fremden sollten bei der Einführung schnell gelöst werden. Atypisches Temperament sollte bestraft werden.

Kopf

Oberkopf

Kopf
Die Länge des Kopfes, gemessen von der Nasenspitze bis zum Hinterhauptbein, beträgt etwa 50 % der Höhe bis zum Scheitelpunkt der Schulter.
Schädel
Breit und leicht abgerundet.
Stop
Mäßig.

Facial region

Nasenschwamm
Breit, quadratisch und immer schwarz außer beim schokoladenbraunen Hund, der ein dunkelbraunes Pigment hat. Verdünntes Pigment auf der Nase disqualifiziert.
Die Pigmentierung, die Augenpartie und die Lippen sind idealerweise schwarz, außer beim schokoladenbraunen Hund, der ein dunkelbraunes Pigment hat. Jede Abweichung vom Ideal sollte im Ausmaß der Abweichung bestraft werden. Ein dunkler Pigmenthalo, der die Augen umgibt, ist sehr wünschenswert. Ein verdünntes Pigment disqualifiziert.
Fang
Eher raffiniert. Die Länge der Schnauze im Verhältnis zum Schädel beträgt idealerweise 3 bis 4.
Lefzen
Sind parallel zueinander.
Kiefer / Zähne
Die Kiefer richten sich in einem Scherengebiss aus. Der Unterkiefer ist flach und fest.
Wangen
Die Wangen sind sehr flach.
Augen
Weit auseinanderliegend, ziemlich groß, sehr dunkel. Die Augenlider sind mandelförmig. Blaue Augen disqualifizieren.
Ohren
Hoch am Schädel angesetzt, breite Basis, mit einer deutlichen Falte an der Schädellinie. Dreieckig geformt mit feinem Leder, dessen Spitze den äußeren Augenwinkel berührt, wenn sie sanft nach vorne gehalten wird. Weder gefaltet am Hals getragen noch die Wangen einrahmend. In Alarmbereitschaft heben sich die Ohren an der Basis an und erzeugen eine ununterbrochene Linie auf der Oberseite des Schädels.

Hals

Mäßig lang, damit der Kopf hoch getragen werden kann. Die Halslänge beträgt etwa 50 % der Körperlänge, gemessen von der oberen Schulter bis zum Schwanzansatz. Trägt eine leichte Wölbung und geht harmonisch in die Schultern über.

Körper

Allgemeinheit
Der Körper ist etwas länger als hoch, was eine größere Reichweite und eine bessere Führung mit einer klar definierten Falte ermöglicht.
Obere Profillinie
Direkt vom Widerrist bis zur Spitze der Hüfte.
Lenden
Die Lende ist kurz, breit und gut bemuskelt.
Kruppe
Fällt in einem Winkel von 30 Grad zwischen dem Hüftpunkt und dem Schwanzansatz ab. Die Länge der Kruppe, gemessen vom Hüftpunkt bis zum Schwanzansatz, beträgt etwa 4 Zentimeter.
Brust
Der Brustkorb hat eine ovale Form mit Rippen, die gut mit der Wirbelsäule verbunden sind. Die Brust reicht bis zu den Ellenbogen.
Die Länge des Brustkorbs ist etwa doppelt so lang wie die Länge der Lende. Die Brust ist gut definiert.

Rute

So angesetzt, dass er natürlich hoch getragen wird und anmutig über den Rücken gewölbt ist. Der Schwanz kann zu beiden Seiten herabhängen. Die Schwanzwirbel dürfen den Rücken nicht berühren. Die Rute darf fallen, wenn sie nicht in Bewegung ist, und sollte sich etwas über das Sprunggelenk hinaus erstrecken.

Gliedmassen

Vorderhand

Allgemeines
Gerade und parallel, wenn sie aus einem beliebigen Winkel betrachtet werden. Eine Schiefstellung der Vorderbeine oder eine Valgusabweichung des Handwurzelknochens disqualifiziert.
Schultern
Gut aufgesetzt, muskulös, kräftig und gut entspannt. Der Winkel am Schulterpunkt beträgt etwa 100°.
Oberarm
Gut abgewinkelt, wobei die Vordergliedmaßen gut unter dem Körper positioniert sind.
Ellenbogen
Der Abstand vom Boden bis zum Ellbogen entspricht dem Abstand vom Ellbogen bis zum oberen Ende der Schulter. Idealerweise ist der Abstand vom Boden zum Ellbogen gleich dem Abstand von der unteren Brust zum Boden.
Vordermittelfuss
Gerade.
Vorderpfoten
Rund und kompakt.

Hinterhand

Becken
Der Winkel zwischen dem Hüftpunkt und dem Sitzbeinhöcker liegt idealerweise bei 30 Grad zur Horizontalen.
Unterschenkel
Kräftig und muskulös mit mäßiger Winkelung. Im gestapelten Zustand fällt der hintere Fuß leicht hinter eine senkrechte Linie, die vom Sitzbeinhöcker abfällt. Gerade und parallele Beine von hinten gesehen. Der Abstand zwischen den Hinterbeinen entspricht ungefähr dem Abstand zwischen den Vorderbeinen.
Sprunggelenk
Kurz und gerade, von hinten gesehen parallel, nicht mehr als 30% der Höhe an der Hüftspitze.
Hinterpfoten
Oval und kompakt.

Gangwerk

Glatt, elegant und elastisch. Die Bewegung ist solide mit guter Reichweite und guter Führung. Kopf und Schweif werden hoch getragen, während sie sich bewegen. Eine niveauvolle Oberlinie hält unter der Bewegung.

Coat

Haar
Das Fell von Erwachsenen ist einzigartig, nicht dicht und ohne Unterwolle. Die Haare sind ziemlich flach und eher weich und bilden natürlich leichte, dampfende Wellen an den Enden der einzelnen Strähnen. Es gibt zwei verschiedene Mantelmuster.
Seide : Ein typischer Fallmantel mit langen, seidigen Haaren, die den Hund vollständig bedecken. Ein Vorhang aus Haaren fällt vor dem Hinterhauptbein herab und bedeckt die Augen.
Satin : Das Haar auf dem Kopf, den Pfoten und der Vorderseite der Beine ist kurz und fein. Mittellanger Mantel mit längeren, seidigen Fransen an den Ohren, der Brust, den Hinterbeinen und dem Schwanz.
Farbe
Jede Farbe oder Farbkombination mit Ausnahme von Merle ist ebenfalls zulässig, solange die Nase bei Schokoladenhunden schwarz oder dunkelbraun ist. Das Merle-Muster disqualifiziert.

Grösse und gewicht

Widerristhöhe
23 bis 28 cm.
Gewicht
Das Gewicht ist proportional zur Größe.

Fehler

• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen.
• Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden.

Disqualifizierende fehler

 Verwässertes Pigment.
 Das Muster einer Amsel.
 Blaue Augen.
 Die Neigung der Vorderbeine oder die Valgusabweichung des Handwurzelknochens disqualifiziert.

NB :

• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden.
• Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend.
• Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden.
• Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden.


Español

Havana Silk Dog

Él no es reconocido por el F.C.I.

Origen
Cuba, U.S.A.
Traducción
Francis Vandersteen

Breve resumen historico

Si el Cavalier King Charles Spaniel disfruta de la distinción de ser el único perro de raza pura nacido de la insatisfacción, el Havana Silk Dog seguramente disfruta de la distinción de ser el único perro de raza pura nacido de un esfuerzo por eliminar un problema genético dentro de una raza.
El Havana Silk Dog, al igual que el Cavalier King Charles Spaniel, es una "raza recreada". Representa los esfuerzos de un grupo de dedicados criadores del siglo XXI por recrear un tipo de perro a menudo denominado "Perro de Seda de La Habana", que fue popular en Europa en los siglos XVII y XVIII (mucho antes de que los perros de raza pura se organizaran en registros formales) y que generalmente se considera que se desarrolló en la Cuba colonial.
Utilizando como guía antiguas pinturas, esculturas y descripciones escritas de la época, y seleccionando cuidadosamente ejemplares de sangre básica de EE.UU., Europa del Este y Cuba que presentaban el fenotipo deseado, los criadores han logrado producir un perro que se parece mucho a estos adorables perros y que ahora realmente se reproduce.
Gracias a los esfuerzos de un dedicado grupo de criadores de habaneros estadounidenses, decididos simplemente a producir un animal más sano, ha resurgido el perro de seda habanero, una raza de origen cubano que fue popular hace ciento cincuenta años y que durante mucho tiempo se consideró extinguida.
Resulta que esta desaparición fue aparentemente menos una cuestión de verdadero exterminio genético que un caso de lo que los antropólogos culturales llaman extinción por asimilación. Al igual que ocurrió con el Cavalier y el English Toy Spaniel, los genes que originaron el Perro de Seda de La Habana seguían muy vivos, pero simplemente se habían asimilado a la raza Habana moderna a lo largo de los años.
Utilizando sólo la selección rígida en un esfuerzo por reproducirse lejos del enanismo, esta pequeña y elegante raza cubana fue restaurada a su forma original, primero por accidente, luego por diseño deliberado, y demostró ser verdadera en unas pocas generaciones.
Que la raza es muy antigua está fuera de toda duda. Ya en 1700, un empresario llamado Sr. Cowley trajo de Cuba una tropa de pequeños perros anunciados como "la bolita de los perros bailarines" a la corte de la reina Ana, que evidentemente quedó encantada con ellos y más tarde fue propietaria de varios. Del mismo modo, el Caniche Toy cuenta entre sus primeros progenitores con una raza de origen caribeño conocida en Inglaterra como el White Cuban, que se traduce perfectamente como "Blanquito Cubano", nombre primitivo de la raza en su país de origen.
Estos llamados "perritos de La Habana", o "Perros de Seda de La Habana", fueron populares en las cortes europeas de los siglos XVIII, XIX y principios del XX, y se exhibieron en las primeras exposiciones celebradas allí, pero al final de la Segunda Guerra Mundial parecía que habían desaparecido del continente junto con tantas otras cosas, y estaban prácticamente olvidados fuera de su hogar caribeño.
Luego, a principios de los años 70, empezaron a aparecer anuncios en revistas caninas americanas de "Toy Havanese", un nombre puramente americano dado a los perritos que, al parecer, llegaron a Estados Unidos con los inmigrantes cubanos en la década posterior a la Revolución Cubana. Los descendientes de estos perros constituyeron la base de la raza Habanero en América y se exportaron a lo largo de la década de 1980 a Europa Occidental con el objetivo de reconstruir la raza allí.
En 2000, cuando se hizo evidente que la forma particular de enanismo que a menudo se encontraba en los Bichon Habanero en EE.UU. y Europa estaba asociada con muchos de los problemas de salud que afectaban a la raza, un pequeño grupo de criadores estadounidenses comenzó a seleccionar únicamente perros con patas delanteras largas y rectas para la cría, añadiendo perros de patas rectas procedentes de reservas genéticas rusas y cubanas posrevolucionarias para reforzar sus líneas.
En el espacio de tres generaciones, empezó a surgir un "nuevo" perro y a reproducirse con asombrosa regularidad en una raza hasta entonces famosa por su ausencia.
Además de mostrar las patas rectas y la solidez física que elegían los criadores, este "nuevo" perro era invariablemente más delgado de huesos, con un pelaje mucho más liso y sedoso, un hocico más largo y refinado y orejas más pequeñas, un cuello más largo, más angulación, una grupa caída y una cola de cayado llevada ondeando como un penacho por encima de la grupa. En resumen, era un perro muy diferente y mucho más elegante.
A principios de 2007, los entusiastas que preferían tanto el aspecto como la salud general de estos perros tan diferentes se separaron completamente de la raza Habanero, creando su propio club y registro nacional de padres con el objetivo específico de evitar cualquier otro cruce con Habanero.
Se eligió el antiguo nombre de Havana Silk Dog para esta raza recién restaurada porque los rasgos tan consistentemente mostrados en estos perros (pero no descritos en el actual estándar habanero) eran precisamente los representados y descritos en los perros de Cuba antes del establecimiento y posterior popularidad del habanero en Estados Unidos.
Debido a que la restauración del Perro de Seda de La Habana fue en verdad un feliz accidente resultante del reconocimiento por parte de los criadores fundadores de la importancia de la solidez y la salud en un programa de cría, el registro completo de animales intactos por parte de la Havana Silk Dog Association of America, el Club de Padres nacional de la raza, requiere un número OFA / CHIC, un perfil de ADN y una evaluación física para excluir del acervo genético a los perros con patas delanteras cortas o arqueadas y otras desviaciones de la solidez y el tipo tradicional de la raza cubana.

Aspecto general

El Perro de Seda de La Habana es una pura invención cubana y es atractivo, divertido, encantador, alerta, ingenioso y muy adaptable a todas las situaciones. Son pequeños perros de compañía, elegantes y atléticos, con un pelaje largo, liso y sedoso en una gran variedad de colores. Su orgullo y equilibrio se reflejan en su porte típicamente alto de cabeza y cola, y en su andar flexible y elástico.

Proporciones importantes

La altura en la parte superior del hombro es igual a la distancia desde la parte superior del hombro hasta la base de la cola.
Un perro bien equilibrado tiene aproximadamente un tercio de cabeza y cuello, un tercio de cuerpo y un tercio de patas.
La sustancia ósea es media en todas partes, ni gruesa ni fina.

Temperamento / comportamiento

Benevolente, curioso e intuitivo. El perro de compañía por excelencia: muy extrovertido, seguro de sí mismo, vivaz, juguetón, curioso e inteligente. Debe mostrar amabilidad y aceptación hacia las personas y otros perros, pero actúa como un perro alerta. Cualquier reserva ante los extraños debe resolverse rápidamente en el momento de la presentación. Se penalizará el temperamento atípico.

Cabeza

Region craneal

Cabeza
La longitud de la cabeza, medida desde la punta de la nariz hasta el occipucio, es aproximadamente el 50% de la altura en la parte superior del hombro.
Cráneo
Ancho y ligeramente redondeado.
Depresión naso-frontal (stop)
Moderado.

Facial region

Trufa
Ancha, cuadrada y siempre negra excepto en los perros chocolate, que tienen pigmento marrón oscuro. La pigmentación diluida en la nariz descalifica.
La pigmentación alrededor de los ojos y los labios es idealmente negra, excepto en el perro chocolate, que tiene una pigmentación marrón oscura. Cualquier desviación del ideal debe ser penalizada en la medida de la desviación. Un halo de pigmento oscuro alrededor de los ojos es altamente deseable. El pigmento diluido descalifica.
Hocico
Más bien refinado. La longitud del hocico en relación al cráneo es idealmente de 3 a 4.
Belfos
Paralelos.
Mandíbulas / Dientes
Mandíbulas alineadas en una mordida de tijera. Mandíbula plana y firme.
Mejillas
Las mejillas son muy planas.
Ojos
Bien separados, más bien grandes, muy oscuros. Párpados almendrados. Los ojos azules descalifican.
Orejas
De inserción alta en el cráneo, de base ancha, con pliegue marcado en la línea del cráneo. De forma triangular con cuero fino, cuya punta toca el ángulo externo del ojo cuando se mantiene suavemente hacia adelante. No se llevan dobladas a lo largo del cuello ni enmarcando las mejillas. Cuando está alerta, las orejas se levantan en la base, produciendo una línea ininterrumpida a través de la parte superior del cráneo.

Cuello

Moderadamente largo para permitir llevar la cabeza alta. La longitud del cuello es aproximadamente el 50% de la longitud del cuerpo, medida desde la parte superior del hombro hasta la inserción de la cola. Es ligeramente arqueado y se integra armoniosamente con los hombros.

Cuerpo

Generalidad
El cuerpo es un poco más largo que la alzada, lo que permite un mayor alcance y un mejor impulso, con un recogimiento claramente definido.
Línea superior
Directa desde la cruz hasta la punta de la cadera.
Lomo
El lomo es corto, ancho y bien musculado.
Grupa
Cae en un ángulo de 30 grados desde la punta de la cadera hasta la inserción de la cola. La longitud de la grupa medida desde la punta de la cadera hasta la base de la cola es de aproximadamente 4 centímetros.
Pecho
El pecho es ovalado, con costillas bien unidas a la columna vertebral. El pecho llega hasta los codos.
La longitud de la caja torácica es aproximadamente el doble de la longitud del lomo. El pecho es bien definido.

Cola

Colocada de manera que sea llevada naturalmente alta y graciosamente arqueada sobre la espalda. La cola puede caer hacia ambos lados. Las vértebras de la cola no deben tocar la espalda. La cola puede caer cuando no está en movimiento y debe extenderse ligeramente más allá del corvejón.

Extremidades

Miembros anteriores

Generalidad
Rectos y paralelos vistos desde cualquier ángulo. La inclinación de los miembros anteriores o la desviación en valgo del carpo son descalificantes.
Hombro
Bien colocados, musculosos, fuertes y bien relajados. El ángulo en la punta del hombro es de aproximadamente 100 grados.
Brazo
Bien flexionado, con los miembros anteriores bien debajo del cuerpo.
Codo
La distancia del suelo al codo es igual a la distancia del codo a la parte superior del hombro. Idealmente, la distancia del suelo al codo es igual a la distancia de la parte inferior del pecho al suelo.
Metacarpo
Recto.
Pies delanteros
Redondos y compactos.

Miembros posteriores

;'>
Cadera
El ángulo entre la punta de la cadera y el isquion es idealmente de 30 grados con la horizontal.
Pierna
Fuertes y musculosas con angulación moderada. Cuando están amontonados, el pie posterior cae ligeramente detrás de una línea vertical que cae desde el isquion. Piernas rectas y paralelas vistas desde atrás. La distancia entre los miembros posteriores corresponde aproximadamente a la distancia entre los miembros anteriores.
Corvejón
Corta y recta, paralela vista desde atrás, sin exceder el 30% de la altura en la punta de la cadera.
Pies traseros
Ovalados y compactos.

Movimiento

Suave, elegante y elástico. El movimiento es sólido, con buen alcance y empuje. La cabeza y la cola son llevadas altas durante el movimiento. Una línea superior nivelada mantiene el movimiento.

Manto

Pelo
El manto adulto es simple, no denso y sin subpelo. El pelo es bastante liso y suave, formando naturalmente ondas ligeras y tenues en las puntas de cada mechón. Existen dos estilos de pelaje.
Seda : Es el típico pelaje caído, con pelo largo y sedoso que cubre al perro por completo. Una cortina de pelo cae por delante del occipucio, cubriendo los ojos.
Satén : El pelo de la cabeza, los pies y la parte delantera de las patas es corto y fino. Pelaje de longitud media, con flecos más largos y sedosos en las orejas, el pecho, la parte posterior de las patas y la cola.
Color
Se acepta cualquier color o combinación de colores, excepto el merle, siempre que la nariz sea negra o marrón oscuro en los perros chocolate. El color merle es descalificado.

Tamaño y peso

Altura a la cruz
Entre 23 y 28 centímetros.
Peso
El peso es proporcional a la alzada.

Faltas

• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional.
• Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad.

Faltas descalificantes:

 Pigmento diluido.
 Dibujo de mirlo.
 Ojos azules.
 Descalificación por inclinación de los miembros anteriores o desviación en valgo del carpo.

NB :

• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado.
• Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias.
• Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto.
• Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza.


Nederlands

Havana Silk Dog

Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
Cuba, U.S.A.
Vertaling
Francis Vandersteen

Kort historisch overzicht

Als de Cavalier King Charles Spaniel de onderscheiding geniet de enige rashond te zijn die geboren is uit ontevredenheid, dan geniet de Havana Silk Dog zeker de onderscheiding de enige rashond te zijn die geboren is uit een poging om een genetisch probleem binnen een ras te elimineren.
De Havana Silk Dog is, net als de Cavalier King Charles Spaniel, een "opnieuw gecreëerd ras". Het vertegenwoordigt de inspanningen van een groep toegewijde fokkers uit de 21e eeuw om een type hond te recreëren dat vaak wordt aangeduid als de "Havana Silk Dog", die populair was in Europa in de 17e en 18e eeuw (lang voordat rashonden werden georganiseerd in formele registers) en waarvan algemeen wordt aangenomen dat het werd ontwikkeld in het koloniale Cuba.
Met behulp van oude schilderijen, beeldhouwwerken en schriftelijke beschrijvingen uit die periode als leidraad, en door zorgvuldig basisbloeddieren uit de VS, Oost-Europa en Cuba te selecteren die het gewenste fenotype vertonen, zijn fokkers erin geslaagd om een hond te fokken die zowel sterk lijkt op deze schattige honden als nu ook echt fokt.
Dankzij de inspanningen van een toegewijde groep Amerikaanse Havana fokkers, die gewoon vastbesloten waren om een gezonder dier te fokken, is de Havana Silk Dog weer opgedoken, een ras van Cubaanse oorsprong dat honderdvijftig jaar geleden populair was en lang als uitgestorven werd beschouwd.
Het blijkt dat deze verdwijning blijkbaar minder een kwestie was van echte genetische uitroeiing dan een geval van wat culturele antropologen uitsterven door assimilatie noemen. Net als het geval was met de Cavalier en de Engelse Toy Spaniel, waren de genen die oorspronkelijk de Havana Silk Dog creëerden nog steeds springlevend, maar waren ze door de jaren heen gewoon geassimileerd in het moderne Havana ras.
Door alleen strenge selectie toe te passen in een poging om dwerggroei te voorkomen, werd dit elegante kleine Cubaanse ras hersteld in zijn oorspronkelijke vorm, eerst per ongeluk, toen door opzettelijk ontwerp, en bleek binnen een paar generaties waar te zijn.
Dat het ras heel oud is, staat buiten kijf. Al in 1700 bracht een ondernemer met de naam Mr. Cowley een troep kleine honden, geadverteerd als "de kleine bal dansende honden" uit Cuba naar het hof van Queen Anne, die duidelijk door hen werd betoverd en er later meerdere bezat. Op dezelfde manier telt de Toy Poodle onder zijn eerste voorouders een ras van Caribische oorsprong dat in Engeland bekend staat als de White Cuban, wat perfect vertaald kan worden als "Blanquito Cubano", een vroege naam voor het ras in het land van herkomst.
Deze zogenaamde "kleine honden van Havana", of "Havana Silk Dogs", waren populair aan Europese hoven in de 18e, 19e en vroege 20e eeuw, en werden tentoongesteld in vroege shows daar, maar tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog leek het erop dat ze waren verdwenen van het continent, samen met zo veel andere dingen, en waren ze bijna vergeten buiten hun Caribische thuis.
Toen, in het begin van de jaren 1970, advertenties begonnen te verschijnen in Amerikaanse hondentijdschriften voor "Toy Havanezers", een puur Amerikaanse naam gegeven aan de kleine hondjes die blijkbaar naar de Verenigde Staten werden gebracht met Cubaanse immigranten in het decennium na de Cubaanse Revolutie. Afstammelingen van deze honden vormden de basis van het Havanezer ras in Amerika en werden gedurende de jaren 1980 geëxporteerd naar West-Europa met als doel het ras daar opnieuw op te bouwen.
In 2000, toen het duidelijk werd dat de specifieke vorm van dwerggroei die vaak wordt aangetroffen bij Havanezers in de VS en Europa werd geassocieerd met veel van de gezondheidsproblemen die het ras treffen, begon een kleine groep Amerikaanse fokkers alleen honden met lange, rechte voorpoten te selecteren voor de fok, en voegde rechtbenige honden toe uit de Russische en post-revolutionaire Cubaanse genenpools om hun lijnen te versterken.
In een tijdsbestek van drie generaties, begon een 'nieuwe' hond te ontstaan, en zich voort te planten met een verbazingwekkende consistentie in een ras dat tot dan toe bekend stond om zijn afwezigheid.
Naast het vertonen van de rechte benen en fysieke soliditeit die fokkers verkozen, was deze "nieuwe" hond onveranderlijk slanker van bot, met een veel vlakkere en zijdezamere vacht, een langere en meer verfijnde snuit en kleinere oren, een langere nek, meer hoekingen, een afhangend kruis en een gedragen kromstaart die als een pluim boven het kruis wapperde. Kortom, hij was een heel andere en veel elegantere hond.
Begin 2007 splitsten liefhebbers die de voorkeur gaven aan zowel het uiterlijk als de algemene gezondheid van deze zeer verschillende honden zich volledig af van het Havanezer ras, en creëerden hun eigen nationale ouderclub en register met het specifieke doel om verdere kruisingen met Havanezers te voorkomen.
De oude naam Havana Silk Dog werd gekozen voor dit nieuw herstelde ras, omdat de eigenschappen die zo consequent worden weergegeven in deze honden (maar niet beschreven in de huidige Havana standaard) precies die vertegenwoordigden en beschreven werden in honden uit Cuba voorafgaand aan de vestiging en de daaropvolgende populariteit van de Havanezer in de Verenigde Staten.
Omdat de restauratie van de Havana Silk Dog in werkelijkheid een gelukkig toeval was als gevolg van de erkenning door de oprichters van de fokprogramma's van het belang van deugdelijkheid en gezondheid, vereist volledige registratie van intacte dieren door de Havana Silk Dog Association of America, de nationale fokvereniging, een OFA / CHIC nummer, DNA-profilering en fysieke evaluatie om honden met korte of gebogen voorbenen en andere afwijkingen van deugdelijkheid en het traditionele Cubaanse rastype uit te sluiten van de genenpool.

Algemeen totaalbeeld

De Havana Silk Dog is een pure Cubaanse uitvinding en is aantrekkelijk, amusant, charmant, alert, vindingrijk en zeer aanpasbaar aan alle situaties. Het zijn elegante maar atletische kleine gezelschapshonden met een lange, platte, zijdeachtige vacht in verschillende kleuren. Hun trots en evenwicht worden weerspiegeld in hun typisch hoge hoofd en staartdracht, en hun soepele, elastische gang.

Belangrijke verhoudingen

De hoogte aan de bovenkant van de schouder is gelijk aan de afstand van de bovenkant van de schouder tot de basis van de staart.
Een goed gebalanceerde hond heeft ongeveer een derde hoofd en nek, een derde lichaam en een derde been.
De botsubstantie is overal gemiddeld, niet grof en niet fijn.

Gedrag en karakter (aard)

Welwillend, nieuwsgierig en intuïtief. De typische gezelschapshond: zeer uitgaand, zelfverzekerd, levendig, speels, nieuwsgierig en intelligent. Moet vriendelijkheid en acceptatie van mensen en andere honden tonen, maar gedraagt zich als een waakzame hond. Eventuele terughoudendheid tegenover vreemden moet snel worden weggenomen bij de kennismaking. Atypisch temperament wordt bestraft.

Hoofd

Bovenschedel

Hoofd
De lengte van het hoofd, gemeten vanaf het puntje van de neus tot aan de achterhoofdsknobbel, is ongeveer 50% van de hoogte aan de bovenkant van de schouder.
Schedel
Breed en licht afgerond.
Stop
Matig.

Facial region

Neus
Breed, vierkant en altijd zwart behalve bij chocoladehonden, die donkerbruin pigment hebben. Verdund pigment op de neus diskwalificeert.
Het pigment rond de ogen en lippen is idealiter zwart, behalve bij de chocoladehond, die een donkerbruin pigment heeft. Elke afwijking van het ideaal moet worden bestraft in de mate van de afwijking. Een halo van donker pigment rond de ogen is zeer wenselijk. Verdund pigment diskwalificeert.
Voorsnuit
Tamelijk verfijnd. De lengte van de snuit ten opzichte van de schedel is idealiter 3 tot 4.
Lippen
Parallel.
Kiezen / tanden
Kaken uitgelijnd in een schaargebit. Onderkaak vlak en stevig.
Wangen
De wangen zijn zeer plat.
Ogen
Wijd uit elkaar geplaatst, tamelijk groot, zeer donker. Amandelvormige oogleden. Blauwe ogen diskwalificeren.
Oren
Hoog aangezet op de schedel, brede basis, met duidelijke plooi op de schedellijn. Driehoekig van vorm met fijn leer, waarvan de punt de buitenste ooghoek raakt als hij zachtjes naar voren wordt gehouden. Niet gevouwen langs de hals gedragen, noch de wangen omlijstend. Wanneer ze alert zijn, tillen de oren aan de basis op, waardoor een ononderbroken lijn over de bovenkant van de schedel ontstaat.

Hals

Matig lang om het hoofd hoog te kunnen dragen. De lengte van de nek is ongeveer 50% van de lengte van het lichaam, gemeten vanaf de bovenkant van de schouder tot aan de aanzet van de staart. Licht gebogen en harmonieus passend bij de schouders.

Lichaam

Algemeenheid
Het lichaam is iets langer dan de hoogte, waardoor een groter bereik en een betere stuwing mogelijk is, met een duidelijk gedefinieerde tuck-up.
Bovenlijn
Recht van de schoft naar de heup.
Lendenpartij
De lendenen zijn kort, breed en goed bespierd.
Croupe
Vallend onder een hoek van 30 graden vanaf het punt van de heup tot aan de aanzet van de staart. De lengte van de croupe gemeten vanaf het punt van de heup tot aan de basis van de staart is ongeveer 4 centimeter.
Borst
De borstkas is ovaal, met ribben die goed aansluiten op de ruggengraat. De borstkas reikt tot aan de ellebogen.
De lengte van de ribbenkast is ongeveer twee keer zo lang als die van de lendenen. De borst is goed gedefinieerd.

Staart

De staart is zo aangezet dat hij van nature hoog en sierlijk over de rug wordt gedragen. De staart kan naar beide kanten vallen. De staartwervels mogen de rug niet raken. De staart mag vallen als hij niet in beweging is en moet iets voorbij het spronggewricht uitsteken.

Ledematen

Voorhand

Algemeen
Recht en parallel vanuit elke hoek gezien. Buiging van de voorbenen of valgusafwijking van de voorknie diskwalificeert.
Schouders
Goed aangelegd, gespierd, sterk en goed ontspannen. De hoek in het schouderpunt is ongeveer 100 graden.
Opperarm
Goed gebogen, met de voorbenen goed onder het lichaam.
Ellebogen
De afstand van de grond tot de elleboog is gelijk aan de afstand van de elleboog tot de bovenkant van de schouder. In het ideale geval is de afstand van de grond tot de elleboog gelijk aan de afstand van de onderkant van de borstkas tot de grond.
Voormiddenvoet
Recht.
Voorvoeten
Rond en compact.

Achterhand

Bekken
De hoek tussen het punt van de heup en het zitbeen is idealiter 30 graden ten opzichte van de horizontaal.
Onderbeen
Sterk en gespierd met matige hoeking. Bij stapeling valt de achtervoet iets achter een verticale lijn die van het zitbeen afloopt. Benen recht en parallel van achteren gezien. De afstand tussen de achterbenen komt ongeveer overeen met de afstand tussen de voorbenen.
Spronggewricht
Kort en recht, parallel van achteren gezien, niet meer dan 30% van de hoogte op het punt van de heup.
Achtervoeten
Ovaal en compact.

Gangwerk

Soepel, elegant en elastisch. Het gangwerk is solide met goede ruimte en stuwkracht. Het hoofd en de staart worden hoog gedragen tijdens het bewegen. Een vlakke bovenbelijning houdt onder het gangwerk.

Coat

Haarkwaliteit
De volwassen vacht is enkel, niet dicht en zonder ondervacht. Het haar is tamelijk vlak en zacht, en vormt van nature lichte, piekerige golven aan de uiteinden van elke streng. Er zijn twee vachtstijlen.
Zijde : Een typische hangende vacht, met lang zijdeachtig haar dat de hond volledig bedekt. Een gordijn van haar valt voor het achterhoofd en bedekt de ogen.
Satijn : Het haar op het hoofd, de voeten en de voorkant van de poten is kort en fijn. Vacht van gemiddelde lengte, met langere, zijdeachtige franjes op oren, borst, achterkant van de poten en staart.
Haarkleur
Elke kleur of combinatie van kleuren, behalve merle, is ook aanvaardbaar zolang de neus zwart of donkerbruin is bij chocoladehonden. Merle diskwalificeert.

Maat en gewicht

Schouderhoogte
Tussen 23 en 28 centimeter.
Gewicht
Gewicht is evenredig met hoogte.

Defecten

• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan ​​tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.

Defecten die leiden tot uitsluiting

 Verdund pigment.
 Merelpatroon.
 Blauwe ogen.
 Helling van de voorbenen of valgusafwijking van de carpus diskwalificeert.

NB :

• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.