Berger de Russie méridionale
![]() |
Berger de Russie méridionale
|
||||
Origine |
Russie | ||||
Traduction |
Iris Borianne | ||||
Groupe |
Groupe 1 Chiens de berger et de bouvier (sauf chiens de bouvier suisse) | ||||
Section |
Section 1 Chiens de berger | ||||
Epreuve |
Sans épreuve de travail | ||||
Date de reconnaissance à titre définitif par la FCI |
vendredi 30 septembre 1983 | ||||
Date de publication du standard officiel en vigueur |
mardi 22 août 2017 | ||||
Date de la dernière mise à jour |
vendredi 18 février 2022 | ||||
In English, this breed is said |
![]() |
South russian Shepherd dog | |||
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
![]() |
Südrissischer Ovtscharka | |||
En español, esta raza se dice |
![]() |
Perro de pastor de rusia meridional | |||
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd |
![]() |
Zuidelijke Rusland Ovtcharka | |||
Cette race est aussi connue sous |
Yuzhnorusskaya Ovcharka |
Utilisation |
Chien de garde et de troupeau. Employé pour protéger le bétail, il servait autrefois à monter la garde et protéger la propriété. |
Bref aperçu historique |
Le Berger de Russie méridionale serait le descendant de chiens barbus à poil dur arrivés depuis l’Espagne dans les steppes méridionales du pays aux côtés de moutons à laine fine, comme relaté dans le 26ème volume (autour des années 1830, St Pétersbourg) de la collection complète des Lois de l’Empire russe. Ces chiens agiles de taille moyenne, aux airs de Gos d’Atura Catalan modernes, étaient aptes à rassembler les troupeaux de moutons et à les protéger. Venus d’Espagne, ils se sont naturellement accouplés avec des chiens locaux de type berger et lévrier chargés depuis l’Antiquité de garder les troupeaux de moutons. Plus tard, les individus issus de ces croisements se répandirent dans les régions de Russie méridionale et jusqu’à l’étranger, en Occident ou en Europe, où cette race était appelée « berger de Russie ». En 1867, le berger de Russie de l’Exposition universelle de Paris vit sa beauté récompensée par une médaille d’or. Pourtant, la sélection à proprement parler commença seulement à partir de 1898 en Crimée, à Ascania-Nova, sur les terres de Friedrich von Falz-Fein, baron russe d’origine allemande. C’est lui qui donnera à la race ses traits caractéristiques et la baptisera « Berger de Russie méridionale ». Les nombreux croisements avec des lévriers locaux avaient abouti à des individus plus hauts, de construction plus légère, à la poitrine parfois aplatie – typique chez les chiens courants rapides – et au ventre levretté, dotés de robes à dominante blanche et d’angulations plus prononcées au niveau de l’arrière-main. C’est au début des années 1930, en URSS, que le premier standard officiel de la race fut approuvé et que le « Berger de Russie méridionale » hérita de son nom actuel et des dernières caractéristiques typiques de la race en termes de construction. Le Berger de Russie méridionale est facile d’entretien et s’adapte aisément à diverses conditions climatiques grâce à son endurance. Il est par ailleurs toujours prêt à défendre son maître et sa propriété. D’une exceptionnelle loyauté et dévotion envers son maître, le berger de Russie méridionale n’est toutefois pas forcément affectueux envers les inconnus. |
Aspect général |
Le Berger de Russie méridionale est un chien moyennement grand à grand, au corps modérément long et non compact, doté d’une ossature solide et de muscles secs et puissants. Le dimorphisme sexuel est bien défini ; les mâles sont plus massifs que les femelles et dotés d’une tête plus grande. La ligne du dessus, qui dessine une courbe discrète au-dessus du rein, est un trait caractéristique de la race. Le tronc, la tête, les membres et la queue sont recouverts d’un poil dur, long, épais et touffu donnant à tort une impression de lourdeur et de gaucherie - le Berger de Russie méridionale étant en réalité un chien rapide et agile. |
Proportions importantes |
• La longueur du corps dépasse de 10-12% la hauteur au garrot. Les femelles sont légèrement plus longues que les mâles. • La longueur de la tête vaut approximativement 40% de la hauteur au garrot. • Le rapport entre la longueur du museau et la longueur du crâne est d’environ 5 : 6. • La hauteur au niveau des coudes dépasse légèrement la moitié de la hauteur au garrot. |
Comportement / caractère |
Equilibré, sûr de lui et indépendant, le Berger de Russie méridionale est dévoué à son maître mais distant et méfiant vis-à-vis des étrangers. Chien de garde exemplaire pour veiller sur le troupeau comme pour défendre son maître et sa propriété. |
Tête |
||
Région crânienne |
||
Tête |
La tête est oblongue, cunéiforme et va en s’amenuisant en direction de la truffe. | |
Crâne |
Modérément large, avec un front plat. L’occiput et les zygomatiques sont bien développés. Vus de profil, le front et le chanfrein sont parallèles. Les arcades sourcilières sont légèrement prononcées. | |
Stop |
Légèrement marqué. |
Région faciale |
||
Truffe |
Noire et large. On admet une pigmentation saisonnière de la truffe chez les sujets couleur blé mûr (biscuit) ou ivoire pâle, à condition toutefois que le pourtour de la truffe reste noir. | |
Museau |
Légèrement plus court que le crâne et bien rempli sous les yeux, il va en s’amenuisant doucement vers la truffe. Le chanfrein est rectiligne. | |
Lèvres |
Sèches, bien jointives et noires. | |
Mâchoires et dents |
Mâchoires puissantes et fortes ; articulé en ciseaux. Les dents sont grandes, blanches et serrées. Denture complète et conforme à la formule dentaire (42 dents). Double PM1 admises. Les incisives sont alignées à leur base. Les incisives cassées ne constituent pas un défaut, pourvu que l’articulé soit identifiable. | |
Yeux |
En forme d’amande, pas trop grands, insérés dans un plan frontal et bien écartés. La couleur peut aller du marron foncé au marron clair, les teintes foncées étant plus appréciées. Les paupières sont sèches, bien appliquées au globe oculaire et pigmentées. | |
Oreilles |
Attachées bas, de taille moyenne, triangulaires, elles retombent le long des joues et sont recouvertes d’un poil épais. |
Cou |
Sec, musclé, de longueur moyenne, il forme un angle d’approximativement 40° avec l’horizontale et de forme ovale en section. |
Corps |
||
Ligne du dessus |
Dessine une arche discrète au-dessus du rein, qui constitue son point culminant. | |
Garrot |
A peine visible. | |
Dos |
Modérément large et long, musclé, solide et droit. | |
Rein |
De longueur moyenne, modérément large, musclé, légèrement arqué et souple. | |
Croupe |
Modérément longue et large, musclée, légèrement oblique. La hauteur de la croupe vaut ou dépasse de 1 ou 2 cm la hauteur au garrot. | |
Poitrine |
Modérément large et plutôt profonde. La poitrine est positionnée légèrement en avant par rapport à l’articulation scapulo-humérale. | |
Côtes |
Les côtes sont légèrement aplaties. | |
Ligne du dessous |
Descendue jusqu’au niveau des coudes, avec un ventre modérément levretté. |
Queue |
Modérément épaisse. La queue n’est pas attachée haut et descend au moins jusqu’aux jarrets. Il arrive qu’elle forme une faucille ou un demi-cercle à son extrémité. Les 2 ou 3 dernières vertèbres se fondent souvent en un seul et même os. Au repos, la queue est portée basse et pendante. Quand le sujet est aux aguets ou en mouvement, elle est portée légèrement recourbée vers le haut sans dépasser la ligne du dessus, mais jamais recourbée sur elle-même ni ramenée au-dessus du dos. |
Membres |
Membres antérieurs |
||
Généralités |
Musclés et droits vus de face, parallèles et modérément écartés. | |
Bras |
L’omoplate et le bras sont longs, positionnés dans un plan oblique, d’une longueur à peu près égale et présentent une angulation de 100°. | |
Coudes |
Dirigé vers l’arrière. | |
Avant-bras |
Droit, ovale en coupe transversale et inséré verticalement. | |
Carpe |
Fort et sec. | |
Métacarpe |
Fort, modérément long et légèrement incliné vu de profil. | |
Pieds antérieurs |
Ovales, fermes, aux doigts bien serrés. Toutes les couleurs sont permises pour les coussinets et les ongles. |
Membres postérieurs |
||
Généralités |
Musclés, droits et parallèles vus de derrière et légèrement plus écartés que les antérieurs. Les postérieurs ne doivent pas trop dépasser en arrière du corps. | |
Cuisses |
Longue, large et bien musclée. | |
Grassets |
Bien arqué. | |
Jambes |
Longue et oblique, d’une longueur à peu près égale à celle de la cuisse. | |
Jarret |
Bien angulé, sec, plat et large. | |
Métatarse |
Forts, secs, modérément longs, insérés légèrement en dessous du tronc et dépourvus d’ergots, sauf lorsque leur ablation est interdite dans le pays d’origine. | |
Pieds postérieurs |
Ovales, fermes, aux doigts bien serrés. Toutes les couleurs sont permises pour les coussinets et les ongles. |
Allures |
Libres et équilibrées. L’allure caractéristique est facile, toute en extension, avec une belle poussée des postérieurs et des antérieurs qui se portent bien en avant. Au trot, les antérieurs évoluent le long d’une ligne droite tendant à converger légèrement avec les axes longitudinaux du corps, tête abaissée au niveau de la ligne du dessus. En mouvement, la croupe est à la même hauteur que le garrot, voire légèrement plus haute, tandis que les articulations des membres s’étirent et se replient librement. |
Peau |
Bien appliquée aux tissus sous-jacents, souple et dépourvue de plis et autres relâchements des tissus. On admet toutes les pigmentations possibles de la peau, pourvu que le pourtour de la truffe, des yeux et des lèvres soit noir. |
Robe |
||
Qualité du poil |
Abondant. La tête, le tronc, les membres et la queue sont recouverts d’un poil de longueur à peu près uniforme. Sur la tête, le poil, long et épais, forme des sourcils, une moustache et une barbe. Le chanfrein est également bien fourni. Il est préférable pour les mâles d’être pourvus d’une collerette. Poil long (pas moins de 10 cm), dur, épais, grossier et touffu, légèrement ondulé ou cassé. Le poil de couverture est plus fin et moins dur au niveau de la tête et des membres. Le sous-poil est doux, long, épais et de couleur plus claire. On évitera les robes présentant un sous-poil parfaitement peigné ou emmêlé. |
|
Couleur du poil |
Blanc, blanc aux reflets jaunâtres, blanc grisonné, blé mûr (biscuit) ou ivoire pâle. Les sujets gris, ivoire pâle ou gris et ivoire pâle ont parfois une liste blanche en tête et sur le museau, ainsi que des taches blanches sur le cou. Les taches des robes panachées doivent avoir des contours flous et être de teinte claire. La robe n’atteint sa couleur définitive qu’entre 18 à 24 mois, d’où des robes aux couleurs quelque peu plus intenses chez les chiots et jeunes chiens. |
Taille et poids |
||
Hauteur au garrot |
Mâles : pas moins de 66 cm. Femelles : pas moins de 62 cm. Les grandes tailles sont préférables, pourvu que la construction générale soit bien proportionnée. |
|
Poids |
Mâles : pas moins de 35 kg. Femelles : pas moins de 30 kg. | |
Défauts |
• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel. • Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité. |
Défauts généraux |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Défauts graves |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Défauts entrainant l’exclusion |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié. • Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires. • Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum. • Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction. |
Bibliographie |
http://www.fci.be/ |
English
![]() |
South russian Shepherd dog
|
||||
Origin |
Russia | ||||
Translation |
Dimitry Mamontov & Anna Samsonova Edited by Dr. Eugene Yerusalimsky |
||||
Group |
Group 1 Sheepdogs and Cattle Dogs (except Swiss Cattle Dogs). | ||||
Section |
Section 1 Sheepdogs | ||||
Working |
Without working trial | ||||
Date of acceptance on a definitive basis by the FCI |
Friday 30 September 1983 | ||||
Date of publication of the official valid standard |
Tuesday 22 August 2017 | ||||
Date of the last update |
Tuesday 12 December 2017 | ||||
En français, cette race se dit |
![]() |
Berger de Russie méridionale | |||
Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar |
![]() |
Südrissischer Ovtscharka | |||
En español, esta raza se dice |
![]() |
Perro de pastor de rusia meridional | |||
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd |
![]() |
Zuidelijke Rusland Ovtcharka | |||
In his country of origin, his name is |
Yuzhnorusskaya Ovcharka |
Usage |
Herding and guardian dog. This breed is used for protecting cattle; they successfully performed guard duties and protect premises. |
Brief historical summary |
The ancestry of the South Russian Shepherd Dog is historically thought to be from bearded coarse-haired dogs which were brought together with fine-wool sheeps to steppe regions of the South from Spain. This fact is mentioned in the XXVI volume (1830 y., St.-Petersburg) of complete collection of the Russian Empire laws. These agile dogs of medium size, looking like modern Gos d’Atura Catala dogs, were able to round up the flocks of sheep and to protect them. These dogs brought from Spain spontaneously mated with local shepherd and sighthound -like dogs, who had being kept there sheep from ancient times. Later these cross-breed dogs became widespread in the southern regions of Russia and even were known abroad, in Western countries or Europe as “Russian shepherd”. In 1867, a golden medal was awarded to the Russian Shepherd Dog at the World's fair in Paris for the beauty. However the real selection began in 1898, in the Crimea, in Askania – Nova, the demesne of Russian baron of a German origin Mr. Friedrich von Falz-Fein. He was the person to give the breed modern typical features and to call it “South-Russian Shepherd”. Numerous breeding with local sighthounds had led to increasing the height and dominance of the white colour, added some lightness of confirmation and a few flattened chest typical for fast running dogs, as well as tucked-up belly and more pronounced hindquarters angulations. Last typical characteristics of conformation and the name “South-Russian Shepherd” were finally assigned to the breed in the USSR period in the early 1930s when the first official standard of the breed was approved. The South Russian Shepherd Dogs are easy to keep and they can easily be adapted to various climatic conditions due to their endurance, and they are always ready to protect their owners and their property. These dogs are exceptionally loyal and dedicated to their owners but at the same time one should not expect that the South Russian Shepherd Dog will be friendly with the strangers. |
General appearance |
The South Russian Shepherd Dog is the dog of an above-medium to a large size, moderately long bodied, not stocky, with strong bones and dry powerful muscles. The sexual dimorphism is well-defined, the males are more massive compared to the females and have larger heads. The topline is a characteristic feature of the breed; it forms a slight curve over the loin. The body, head, limbs and tail are covered with coarse, long, thick and shaggy coat which creates a deceptive impression of clumsiness and heaviness but in fact the South Russian Shepherd Dog is a quick and agile dog. |
Important proportions |
• The length of the body exceeds by 10-12% the height at the withers. Females are slightly longer than males. • The length of the head is approximately 40 % of the height at the withers. • The ratio between the length of the muzzle and the length of the skull is approximately 5:6. • The height at elbows is slightly exceeds half of the height at the withers. |
Behaviour / temperament |
Well-balanced, self-confident and independent. The South Russian Shepherd Dog is devoted to its owner but mistrustful and aloof towards the strangers. The South Russian Shepherd Dog is a perfect guard dog both when watching the cattle and when protecting the owner and his property. |
Head |
||
Cranial region |
||
Head |
The head is elongated, wedge-shaped narrowing towards the nose. | |
Skull |
Moderately broad with flat forehead. The occiput and cheek bones are well-developed. Forehead and nasal bridge viewed from profile are parallel. The superciliary arches are slightly pronounced. | |
Stop |
Slightly defined. |
Facial region |
||
Nose |
Black and large. A seasonal lightening of the nose pigmentation in dogs of wheaten (biscuit) and pale ivory colors is permitted, but nevertheless the rim of the nose shall remain black. | |
Muzzle |
Slightly shorter than the skull, well-filled under the eyes and slightly tapering towards the nose. The nasal bridge is straight. | |
Lips |
Dry, tightly-fitting, and black. | |
Jaws and teeth |
The jaws are strong and powerful, scissor bite. The teeth are large, white and placed close to each other, complete according to dental formula (42 teeth). Double PM1 are permissible. The incisors at their base are set in one line. The dogs with the broken incisors, in case the bite may still be determined, to be considered not a fault. | |
Eyes |
Almond-shaped, not large, looking forward and wide apart. The colour varies from dark to light-brown. The darker eyes are preferred. The eyelids are dry, close fitting, pigmented. | |
Ears |
Low set, medium-sized, triangular, hanging close to the cheeks. Covered with thick hair. |
Neck |
Dry, muscular, of medium length, set at an approximately 40-degrees angle to the horizon, oval-shaped in cross section. |
Body |
||
Topline |
The topline forms a slight arch over the loin where the highest point of the topline is. | |
Withers |
Hardly visible. | |
Back |
Moderately broad and long, muscular, strong, straight. | |
Loin |
Medium length, moderately broad, muscular, slightly arched, and flexible. | |
Croup |
Moderately long and wide, muscular, slightly sloping. The height at the rump is the same or 1-2 cm more than the height at the withers. | |
Chest |
Moderately broad and rather deep. The ribs are slightly flattened. The forechest is placed slightly forward beyond the scapulo-humeral joint. | |
Underline and belly |
It extends at the level of the elbows and the belly has a moderate tuck-up. |
Tail |
Moderately thick, not high set, it reaches at least the hock joint, and may have a hook or a semicircle on the end. The last 2-3 tail vertebrae often form a joint bone. The tail is carried down when the dog is at rest. Pendulous in repose; when alert and in movement carried not higher than the topline and is slightly curved upwards, but never curled or tilted over the back. |
Limbs |
Forequarters |
||
Generality |
Muscular and straight when seen from the front, parallel and set moderately wide apart. | |
Upper arm |
Shoulder blades and upper arms are long, obliquely set and approximately of equal length; form a shoulder-blade angle of 100 degrees. | |
Elbows |
Pointed backwards. | |
Forearm |
Straight, oval in cross-section, set vertically. | |
Carpal |
Strong and dry. | |
Pastern |
Strong, moderately long and slightly inclined when viewed from the side. | |
Forefeet |
Oval-shaped, firm and well-knit. Any colour of pads and nails is allowed. |
Hindquarters |
||
Generality |
Muscular, straight, parallel when seen from behind and set slightly wider than forequarters. The hind legs should not be placed far behind the body. | |
Upper thigh |
Long, wide, well-muscled. | |
Lower thigh |
Long, its length is approximately equal to the length of upper thigh, oblique. | |
Stifle |
The stifle is well bent. | |
Metatarsus |
Strong, lean, moderately long, set slightly under the body, without dewclaws unless their removal is prohibited in specific countries. | |
Hock |
Well-angulated, lean, flat and wide. | |
Hind feet |
Oval-shaped, firm and well-knit. Any colour of pads and nails is allowed. |
Gait and movement |
Free and balanced. The typical gait is the easy and well extended with good reach in the forequarters and good drive from the hind legs. At the trot, the forelegs move in a straight line with a tendency of slight convergence to longitudinal axes of the body, the head lowers to the level of the topline. In movements, the rump is at same level with the withers or slightly higher. The joints of limbs freely bend and unbend when in motion. |
Skin |
Taut, supple, without any folds and saggings. Any pigmentation of the skin is allowed, except for the nose, eye and lip rims which must be pigmented black. |
Coat |
||
Hair |
Abundant. The coat on the head, body, limbs and tail is of almost the same length. Thick and long coat on the head forms a eyebrows, moustache and beard. The nasal bridge shall be also well-covered with hair. It is desirable for males to have a mane. The quality of the coat: long (not less than 10 cm), harsh, thick, coarse and shaggy, slightly wavy or broken. The outer coat onthe head and limbs is thinner and less coarse. The undercoat is soft, long, thick and lighter coloured. The coat with completely combed undercoat or matted either elf-locked is undesirable. |
|
Colour |
White, white with yellowish shading, white with grey, wheaten (biscuit) or pale ivory patches. Grey, pale ivory. grey and pale ivory dogs may have a white blaze on the head and muzzle, as well as white markings on the neck. With the spotted colour, the patches should be of light shades and should not have distinct borders. The final coat colour appears by the age of 18-24 months and due to this puppies and young dogs have somewhat more intense colour. |
Size and weight |
||
Height at withers |
Males: not less than 66 cm. Females: not less than 62 cm. Larger size is preferable, if general conformation is well proportioned. | |
Weight |
Males: not less than 35 kg. Females: not less than 30 kg. | |
Faults |
• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work. • Faults listed should be in degree of seriousness. |
General faults |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Serious faults |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Disqualifying faults |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified. • The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying. • Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum. • Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding. |
Bibliography |
http://www.fci.be/ |
Deutsch
![]() |
Südrissischer Ovtscharka
|
||||
Ursprung |
Russland | ||||
Übersetzung |
Dmitry Mamontov und Anna Samsonova Überarbeitet von Dr. Eugene Yerusalimsky |
||||
Gruppe |
Gruppe 1 Hütehunde und Treibhunde (ausgenommen Schweizer Sennenhunde) | ||||
Sektion |
Sektion 1 Schäferhunde | ||||
Arbeitsprüfung |
Ohne Arbeitsprüfung | ||||
Datum der endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI |
Freitag 30 September 1983 | ||||
Datum der Publikation des gültigen offiziellen Standards |
Dienstag 22 August 2017 | ||||
Datum der letzten Aktualisierung |
Freitag 18 Februar 2022 | ||||
En français, cette race se dit |
![]() |
Berger de Russie méridionale | |||
In English, this breed is said |
![]() |
South russian Shepherd dog | |||
En español, esta raza se dice |
![]() |
Perro de pastor de rusia meridional | |||
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd |
![]() |
Zuidelijke Rusland Ovtcharka | |||
In seinem Herkunftsland heißt er |
Yuzhnorusskaya Ovcharka |
Verwendung |
Hüte- und Schutzhund. Diese Rasse wird zum Treiben von Vieh verwendet, sie erfüllt erfolgreich Schutzaufgaben und beschützt Eigentum. |
Kurzer geschichtlicher abriss |
Es wird vermutet, dass der Vorfahre des Südrussischen Ovtcharka die bärtigen, grobhaarigen Hunde waren, die gemeinsam mit den Merinoschafen aus dem Süden Spaniens in die Steppe gebracht wurden. Diese Tatsache wird in Band XXVI (1830 St.-Petersburg) in der vollständigen Sammlung der Gesetze des Zarenreichs vermerkt. Diese lebhaften Hunde mittlerer Größe, die im Aussehen den Gos d’Atura Catala-Hunden ähneln, konnten Schafherden zusammentreiben und diese schützen. Diese aus Spanien stammenden Hunde paarten sich spontan mit den Hütehunden und Windhunden ähnelnden Hunden, die dort von jeher Schafe gehütet hatten. Später waren diese Mischlinge als "russischer Schäferhund" weit verbreitet in den südlichen Regionen Russlands und auch im Ausland, in den westlichen Ländern oder in Europa. 1867 während der Weltausstellung wurde der "russische Schäferhund" für seine Schönheit mit einer Goldmedaille ausgezeichnet. Die eigentliche Selektion begann jedoch erst 1898 auf der Krim, in Askania-Nova, auf dem Anwesen von Friedrich von Falz-Fein, einem russischen Baron deutscher Herkunft. Ihm verdankt die Rasse die modernen typischen Merkmale und den Namen "Südrussischer Ovtcharka". Unzählige Züchtungen mit lokalen Windhunden haben zu größerer Höhe und der vorherrschenden weißen Farbe geführt, einem leichteren Körperbau, der flachen Brust, die typisch ist für schnell laufende Hunde, sowie zu einem eingezogenen Bauch und ausgeprägter Winkelung der Hinterhand. Die letzten typischen Merkmale des Körperbaus und der Name "Südrussischer Ovtcharka" wurden der Rasse letztendlich zu Beginn der 1930er Jahre in der UDSSR zugestanden, als der erste offizielle Standard der Rasse genehmigt wurde. Der südrussische Ovtcharka ist einfach zu halten und passt sich dank seiner Ausdauer schnell an unterschiedlichste klimatische Bedingungen an; diese Hunde sind stets bereit, ihre Halter und deren Eigentum zu beschützen. Diese Hunde sind ihren Besitzern gegenüber ausgesprochen loyal und zugetan, wovon aber nicht abgeleitet werden sollte, dass der südrussische Ovtcharka sich Fremden gegenüber ebenso verhält. |
Allgemeines erscheinungsbild |
Der südrussische Ovtcharka ist ein großer Hund, mit einem moderat langen Körper, nicht gedrungen, mit starken Knochen und trockenen, starken Muskeln. Der Geschlechtsdimorphismus ist gut ausgeprägt, die Rüden sind massiger als die Hündinnen und haben größere Köpfe. Die Rückenlinie ist ein charakteristisches Merkmal dieser Rasse, sie bildet eine leicht gebogene Linie über der Lende. Körper, Kopf, Gliedmaße und Rute sind mit grobem, langem, dickem und zotteligem Fell bedeckt, wodurch ein Eindruck von Schwerfälligkeit und Behäbigkeit vermittelt wird, in Wahrheit aber ist der südrussische Ovtcharka ein schneller und agiler Hund. |
Wichtige proportionen |
• Die Länge des Körpers übertrifft die Widerristhöhe um 10 bis 12 %. Hündinnen sind etwas länger als Rüden. • Die Länge des Kopfes entspricht etwa 40 % der Widerristhöhe. • Das Verhältnis zwischen Fanglänge und Schädellänge beträgt circa 5:6. • Die Ellenbogenhöhe ist etwas länger als die Hälfte der Widerristhöhe. |
Verhalten / charakter (wesen) |
Ausgewogen, selbstbewusst und unabhängig. Der südrussische Ovtcharka ist seinem Halter ergeben, Fremden gegenüber jedoch misstrauisch und reserviert. Der südrussische Ovtcharka ist der perfekte Wachhund für Vieh und bestens für den Schutz seines Halters und dessen Eigentums geeignet. |
Kopf |
||
Oberkopf |
||
Kopf |
Der Kopf ist verlängert, keilförmig und verengt sich zur Nase hin. | |
Schädel |
Mäßig breite und flache Stirn. Hinterhaupt und Jochbein sind gut entwickelt. Aus dem Profil betrachtet, sind Stirn und Nasenrücken parallel. Die Augenbrauenwülste sind leicht ausgeprägt. | |
Stop |
Leicht ausgeprägt. |
Facial region |
||
Nasenschwamm |
Schwarz und groß. Eine saisonale Aufhellung der Nasenpigmentierung von weizen- (Biskuit) oder hellen elfenbeinfarben Hunden ist erlaubt, nichtsdestotrotz muss der Nasenrücken schwarz sein. | |
Fang |
Leicht kürzer als der Schädel, gut gefüllt unter den Augen und leicht verjüngend zum Nasenschwamm hin. Der Nasenrücken ist gerade. | |
Lefzen |
Trocken, eng anliegend und schwarz. | |
Kiefer / Zähne |
Der Kiefer ist stark und kräftig, Scherengebiss. Die Zähne sind groß, weiß und eng zusammenstehend, vollständig gemäß der Dentalformel (42 Zähne). Doppelte PM1 sind zulässig. Die Schneidezähne sind in einer Reihe angeordnet. Wenn der Zahnschluss bei Hunden mit angeschlagenen Schneidezähnen noch erkannt werden kann, ist dies kein Fehler. | |
Augen |
Mandelförmig, nicht groß, nach vorne gerichtet und weit auseinander stehend. Die Farbe variiert zwischen dunkel- und hellbraun. Dunklere Augen werden bevorzugt. Die Augenlider sind dunkel, engschließend, pigmentiert. | |
Ohren |
Tief angesetzt, mittlere Größe, dreieckig, eng an den Wangen hängend. Mit dickem Haar bedeckt. |
Hals |
Trocken, muskulös, von mittlerer Länge, in einem Winkel von circa 40 Grad zur horizontalen Linie, oval im Querschnitt. |
Körper |
||
Obere Profillinie |
Die Rückenlinie bildet eine leicht geformte Linie über der Lende an der oberen Profillinie. | |
Widerrist |
Kaum sichtbar. | |
Rücken |
Moderate Länge und Breite, die Muskulatur ist stark und gerade. | |
Lenden |
Mittlere Länge, moderate Breite, muskulös, leicht gerundet und flexibel. | |
Kruppe |
Mäßig lang und breit, muskulös und leicht abfallend. Die Höhe am Rumpf ist identisch oder nur 1 bis 2 cm mehr als die Widerristhöhe. | |
Brust |
Mäßig breit und eher tief. Die Rippen sind leicht flach. Die Vorbrust ist leicht vorwärts unter dem Schulter-Oberarmgelenk angesetzt. | |
Untere Profillinie und Bauch |
Über das Niveau der Ellenbogen hinausgehend, der Bauch ist leicht aufgezogen. |
Rute |
Mäßig dick, nicht hoch angesetzt, reicht mindestens bis zur Hinterfußwurzel, kann am Ende einen Haken oder einen Halbkreis bilden. Die letzten zwei bis drei Rutenwirbel bilden häufig einen Gelenkknochen. Die Rute ist nach unten geführt, wenn der Hund ruht. Herabhängend in Ruhehaltung, bei Aufmerksamkeit und in Bewegung nicht höher als über die Oberlinie geführt und leicht aufwärts gebogen, jedoch niemals eingerollt oder über dem Rücken geneigt. |
Gliedmassen |
Vorderhand |
||
Allgemeines |
Von vorne gesehen, sind die Vorderbeine muskulös, gerade, parallel und mäßig weit auseinander stehend. | |
Oberarm |
Schulterblätter und Oberarme sind lang, schräg angesetzt und ungefähr von gleicher Länge; sie formen eine Schulterblattwinkelung von 100 Grad. | |
Ellenbogen |
Rückwärts gerichtet. | |
Unterarm |
Gerade, oval im Querschnitt, vertikal angesetzt. | |
Vorderfusswurzelgelenk |
Kräftig und trocken. | |
Vordermittelfuss |
Kräftig, mäßig lang und von der Seite gesehen leicht abfallend. | |
Vorderpfoten |
Oval, fest und kompakt. Alle Ballen- und Nägelfarben sind erlaubt. |
Hinterhand |
||
Allgemeines |
Muskulös, gerade, von hinten gesehen parallel und etwas breiter angesetzt als die Vorderhand. Die Hinterbeine sollten nicht weit hinter dem Körper platziert sein. | |
Oberschenkel |
Lang, breit, muskulös. | |
Unterschenkel |
Lang, die Länge entspricht ungefähr der Länge des Oberschenkels, schräg. | |
Knie |
Das Kniegelenk ist gut gebogen. | |
Hintermittelfuss |
Kräftig, trocken, moderate Länge, leicht unter dem Körper angesetzt, ohne Afterklauen, außer in Ländern, in denen deren Entfernen verboten ist. | |
Sprunggelenk |
Gut im Winkel ausgebildet, trocken, flach und breit. | |
Hinterpfoten |
Oval, fest und kompakt. Alle Ballen- und Nägelfarben sind erlaubt. |
Gangwerk |
Frei und ausgewogen. Die typische Gangart ist leicht und ausholend, mit guter Reichweite in der Vorderhand und gutem Schwung aus den Hinterläufen. Im Trab bewegen sich die Vorderläufe in einer geraden Linie mit einer Tendenz hin zu einer leichten Konvergenz entlang der Längsachsen des Körpers, der Kopf senkt sich auf das Niveau der Oberlinie ab. In der Bewegung ist die Kruppe auf gleicher Höhe mit dem Widerrist oder etwas höher. Die Gelenke biegen und richten sich in der Bewegung auf. |
Haut |
Straff, geschmeidig ohne Falten und nicht durchhängend. Jegliche Pigmentierung der Haut ist zulässig, mit Ausnahme von Nase, Augen und Lefzen, die schwarz pigmentiert sein müssen. |
Coat |
||
Haar |
Reichlich. Der Mantel an Kopf, Körper, Gelenken und Rute weist nahezu dieselbe Länge auf. Das dicke und lange Haarkleid am Schädel bildet Augenbrauen, Schnurrbart und Bart. Der Nasenrücken muss auch gut mit Haar bedeckt sein. Rüden sollten vorzugweise eine Mähne haben. Qualität des Haarkleids : lang (nicht unter 10 cm), rau, dick, grob und zottelig, leicht wellig oder rissig. Das äußere Haarkleid an Kopf und Gelenken ist dünner und weniger grob. Die Unterwolle ist weich, lang, dick und heller. Ein Haarkleid mit vollständig ausgekämmter Unterwolle oder mattierten "Elfenlocken" ist nicht wünschenswert. |
|
Farbe |
Weiß, Weiß mit gelblicher Schattierung, Weiß mit Grau, Weizen (Biskuit) oder helle Elfenbein-Flecken. Graue oder hellelfenbeinfarbene Hunde können eine Blesse auf Schädel und Fang sowie weiße Markierungen am Hals aufweisen. Bei gefleckter Farbe sollten die Blessen leichte Schattierungen und keine ausgeprägten Ränder aufweisen. Die endgültige Farbe des Haarkleids zeigt sich im Alter von 28 bis 24 Monaten, weshalb die Farbe von Welpen und jungen Hunden etwas intensiver ist. |
Grösse und gewicht |
||
Widerristhöhe |
Rüden : Nicht unter 66 cm. Hündinnen : Nicht unter 62 cm. Eine größere Größe ist vorzuziehen, wenn der allgemeine Körperbau gut proportioniert ist. |
|
Gewicht |
Rüden : Nicht unter 35 kg. Hündinnen : Nicht unter 30 kg. | |
Fehler |
• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen. • Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden. |
Allgemeine Fehler |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Schwere fehler |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Disqualifizierende fehler |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden. • Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend. • Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden. • Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden. |
Bibliografie |
http://www.fci.be/ |
Español
![]() |
Perro de pastor de rusia meridional
|
||||
Origen |
Rusia | ||||
Traducción |
Sr. Jorge Nallem Idioma official : EN |
||||
Grupo |
Grupo 1 Perros de pastor y perros boyeros (excepto perros boyeros suizos) | ||||
Sección |
Sección 1 Perros de pastor | ||||
Prueba de trabajo |
Sin prueba de trabajo | ||||
Fecha de reconocimiento a título definitivo por la FCI |
viernes 30 septiembre 1983 | ||||
Fecha de publicación del estándar oficial válido |
martes 22 agosto 2017 | ||||
Fecha de la última actualización |
viernes 18 febrero 2022 | ||||
En français, cette race se dit |
![]() |
Berger de Russie méridionale | |||
In English, this breed is said |
![]() |
South russian Shepherd dog | |||
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
![]() |
Südrissischer Ovtscharka | |||
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd |
![]() |
Zuidelijke Rusland Ovtcharka | |||
En su país de origen, su nombre es |
Yuzhnorusskaya Ovcharka |
Utilizacion |
Perro de pastoreo y de guardia. Esta raza es usada para proteger el ganado; se desempeñan en tareas de guardia y protección con suceso. |
Breve resumen historico |
La ascendencia del Perro Pastor de Rusia Meridional históricamente se ha pensado fueran perros con barba y pelo grueso que eran traídos, junto con ovejas de lana fina, a regiones de estepa, desde el sur de España, este hecho es mencionado en el volumen XXVI (1830, San Petersburgo) de la colección completa de leyes del Imperio Ruso. Este ágil perro de tamaño mediano, que se asemeja a un perro Gos d’Atura Catalán moderno, era capaz de pastorear el rebaño y de protegerlo. Este perro traído de España espontáneamente se cruzó con pastores y lebreles locales, que han cuidado sus ovejas desde tiempos antiguos. Más tarde esta cruza de perros se expandió ampliamente en las regiones del sur de Rusia y hasta fue conocida en el extranjero, en países occidentales o Europa como “Pastores Rusos”. En 1867, una medalla de oro fue otorgada al Pastor Ruso en la Feria Mundial de Paris por su belleza. De todas formas la verdadera selección comenzó en 1898, en Crimea, en Askania – Nova, a cargo de un Barón Ruso de origen alemán, Mr. Friedrich von Falz-Fein. Él fue la persona en darle a la raza sus características modernas y en llamarlo “Pastor de Rusia Meridional” Numerosas cruzas con lebreles locales han resultado en incrementar la altura y la dominancia del color blanco, agregado un poco de ligereza en la conformación y un poco el pecho aplanado, típico de perros veloces, como así también abdomen retraído y angulaciones posteriores más pronunciadas. Las últimas características de conformación y el nombre “Pastor de Rusia Meridional” fueron finalmente asignadas a la raza en el período de la USSR en inicios de 1930 cuando el primer estándar de la raza fue aprobado. Los Perros Pastores de Rusia Meridional son fáciles de tener y pueden fácilmente adaptarse a diversas condiciones climáticas debido a su resistencia, y están siempre prontos para defender a sus propietarios y su propiedad. Estos perros son excepcionalmente leales y dedicados a sus propietarios, al mismo tiempo no puede esperarse que el Pastor de Rusia Occidental sea amistoso con los extraños. |
Aspecto general |
El Pastor de Rusia Meridional es un perro sobre el tamaño medio a grande, con cuerpo moderadamente largo, no es fornido, con huesos fuertes y músculos secos y poderosos. El dimorfismo sexual está bien definido, los machos son más masivos comparados con las hembras y tienen cabeza más grande. La línea superior es una característica típica de la raza, forma una suave curva sobre el lomo. El cuerpo, cabeza, miembros y cola están cubiertos con manto grueso, largo y lanoso que crea una engañosa impresión de torpeza y pesadez, pero en definitiva el Pastor de Rusia Meridional es un perro rápido y ágil. |
Proporciones importantes |
• El largo del cuerpo excede por un 10 a un 12% la altura a la cruz. Las hembras son ligeramente más largas que los machos. • El largo de la cabeza es aproximadamente un 40% de la altura a la cruz. • El radio entre el largo del hocico y el largo del cráneo es aproximadamente 5:6. • La altura a los codos es ligeramente mayor a la mitad de la altura a la cruz. |
Temperamento / comportamiento |
Bien balanceado, seguro de sí mismo e independiente. El Pastor de Rusia Meridional es devoto a su amo, pero desconfiado y distante con los extraños. El Pastor de Rusia Meridional es un perfecto perro de guardia cuando cuida el ganado y protegiendo a su propietario y su propiedad. |
Cabeza |
||
Region craneal |
||
Cabeza |
La cabeza es alargada, en forma de cuña, angostándose hacia la nariz. | |
Cráneo |
Moderadamente ancho con frente plana. El occipucio y los huesos de las mejillas están bien desarrollados. La frente y el puente nasal vistos de perfil son paralelos. Los arcos superciliares están ligeramente pronunciados. | |
Depresión naso-frontal (stop) |
Ligeramente definido. |
Facial region |
||
Trufa |
Negra y grande. Un aclaramiento de la pigmentación de la nariz por la estación en perros con color trigo (bizcocho) y marfil pálido está permitido, pero de todas maneras el borde de la nariz debe mantenerse negro. | |
Hocico |
Ligeramente más corto que el cráneo, bien definido debajo de los ojos y afinándose ligeramente hacia la nariz. El puente nasal es recto. | |
Belfos |
Secos, ajustados y negros. | |
Mandíbulas / Dientes |
Las mandíbulas son fuertes y poderosas, mordida en tijera. Los dientes son grandes, blancos y colocados juntos unos a los otros, completos de acuerdo con la fórmula dentaria (42 dientes). Doble PM1 está permitido. Los incisivos en su base están insertados en línea. Los perros con incisivos rotos, en caso de que la mordedura pueda seguir siendo determinada, no deben considerarse como con falta. | |
Ojos |
Almendrados, no son grandes, mirando al frente y bien separados. El color varía del marrón oscuro al claro. Se prefieren los ojos más oscuros. Los párpados secos, bien pegados y pigmentados. | |
Orejas |
De inserción baja, tamaño medio, triangulares, colgando próximas a las mejillas. Cubiertas de pelo grueso. |
Cuello |
Seco, de longitud media, insertado a aproximadamente un ángulo de 40 grados con respecto a la horizontal, con forma ovalada en sección cruzada. |
Cuerpo |
||
Línea superior |
La línea superior forma un ligero arco sobre el lomo donde es el punto más alto de esta. | |
Cruz |
Apenas visible. | |
Espalda |
Moderadamente ancha y larga, muscular, fuerte y recta. | |
Lomo |
De longitud mediana, moderadamente ancho, muscular, ligeramente arqueado y flexible. | |
Grupa |
Moderadamente larga y ancha, muscular, ligeramente inclinada. La altura en la grupa es la misma o 1-2 cm más que la altura a la cruz. | |
Pecho |
Moderadamente ancho y más bien profundo. Las costillas son ligeramente aplanadas. El antepecho está colocado ligeramente hacia delante de la articulación escapulo humeral. | |
Línea inferior |
Se extiende al nivel de los codos y el abdomen tiene un recogimiento moderado. |
Cola |
Moderadamente gruesa, no está insertada alta, alcanza por lo menos a la articulación del garrón y puede tener un gancho o un semicírculo al final. Las últimas 2 o 3 vertebras de la cola frecuentemente están unidas y forman un hueso. La cola es llevada hacia abajo cuando el perro está en descanso. Pende cuando está en reposo; en alerta y en movimiento llevada no más alta que la línea superior y ligeramente curvada hacia arriba pero nunca enroscada o inclinada sobre la espalda. |
Extremidades |
Miembros anteriores |
||
Generalidad |
Musculados y rectos cuando son vistos de frente, paralelos y colocados moderadamente apartados uno del otro. | |
Brazo |
Las escápulas y los húmeros son largos, colocados de forma oblicua y aproximadamente del mismo largo, forman un ángulo de 100 grados. | |
Codo |
Apuntando hacia atrás. | |
Antebrazo |
Rectos, ovalados en sección cruzada, colocados verticalmente. | |
Carpo |
Fuerte y seco. | |
Metacarpo |
Fuertes, moderadamente largos y ligeramente inclinados cuando son vistos de lado. | |
Pies delanteros |
De forma oval, firmes, bien apretados. Cualquier color de almohadillas plantares o uñas es aceptada. |
Miembros posteriores |
||
Generalidad |
Musculados, rectos, paralelos cuando son vistos desde atrás y colocados ligeramente más separados que los miembros anteriores. Los miembros posteriores no deben posicionarse muy detrás del cuerpo del perro. | |
Muslo |
Largos, anchos, bien musculados. | |
Pierna |
Largas, su longitud es aproximadamente igual a la longitud del fémur, oblicuas. | |
Rodilla |
La angulación de la rodilla es bien marcada. | |
Metatarso |
Fuertes, inclinados, moderadamente largos, colocados ligeramente debajo del cuerpo, sin espolones a no ser que su extirpación esté prohibida en algunos países específicos. | |
Corvejón |
Bien angulados, inclinados, aplanados y anchos. | |
Pies traseros |
De forma oval, firmes, bien apretados. Cualquier color de almohadillas plantares o uñas es aceptada. |
Movimiento |
Libre y balanceado. El paso típico es fácil y bien extendido con buen alcance de los miembros anteriores y buen empuje de los miembros posteriores. Al trote los miembros anteriores se mueven en una línea recta con tendencia a una ligera convergencia a los ejes longitudinales del cuerpo, la cabeza va más baja que el nivel de la línea superior. En movimiento la grupa está al mismo nivel que la cruz o ligeramente más alta. Las articulaciones de los miembros se doblan y desdoblan libremente en movimiento. |
Piel |
Tensa, flexible, sin pliegues ni escorias. Cualquier color de pigmentación de la piel está permitido, excepto para la nariz, ojos y labios que deben ser pigmentados en negro. |
Manto |
||
Pelo |
Abundante. El manto de la cabeza, cuerpo, miembros y cola es aproximadamente de la misma longitud. Grueso y largo en la cabeza formando cejas, bigote y barba. El puente nasal debe también estar bien cubierto de pelo. Es deseable para los machos tener melena. La calidad del pelo es largo (no menos de 10 cm), fuerte, grueso y lanudo, ligeramente ondulado y quebrado. El manto exterior en la cabeza y los miembros es más fino y menos duro. El sub-pelo es suave, largo, grueso y de color más claro. El manto con sub-pelo completamente peinado o anudado es indeseable. |
|
Color |
Blanco, blanco con sombreado amarillento, blanco con gris, trigo (bizcocho) o con manchas marfil pálido. Gris, marfil pálido. Los perros que son grises y marfil pálido pueden tener una franja blanca en la cabeza y hocico, como así también marcas blancas en el cuello. Con los colores manchados los parches deben ser de tonalidades claras y no deben tener bordes marcados. El color final aparece a la edad de 18 a 24 meses y por esto los cachorros y jóvenes tiene un color ligeramente más intenso. |
Tamaño y peso |
||
Altura a la cruz |
Machos : No menos de 66 cm. Hembras : No menos de 62 cm. El tamaño grande es preferible, en cuanto la conformación general sea bien proporcionada. |
|
Peso |
Machos : No menos de 35 kg. Hembras : No menos de 30 kg. | |
Faltas |
• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional. • Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad. |
Faltas generales |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Faltas graves |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Faltas descalificantes: |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado. • Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias. • Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto. • Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza. |
Bibliografía |
http://www.fci.be/ |
Nederlands
![]() |
Zuidelijke Rusland Ovtcharka
|
||||
Land van oorsprong |
Rusland | ||||
Vertaling |
Francis Vandersteen | ||||
Groep |
Groep 1 Herdershonden en veedrijvers (uitgezonderd Zwitserse berg en sennenhonden) | ||||
Sectie |
Sectie 1 Herdershonden | ||||
Werkproef |
Zonder werkproef | ||||
Datum van definitieve erkenning door de FCI |
vrijdag 30 september 1983 | ||||
Publicatiedatum van de geldende officiële norm |
dinsdag 22 augustus 2017 | ||||
Datum van de laatste update |
vrijdag 18 februari 2022 | ||||
En français, cette race se dit |
![]() |
Berger de Russie méridionale | |||
In English, this breed is said |
![]() |
South russian Shepherd dog | |||
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
![]() |
Südrissischer Ovtscharka | |||
En español, esta raza se dice |
![]() |
Perro de pastor de rusia meridional | |||
In zijn land van herkomst is zijn naam |
Yuzhnorusskaya Ovcharka |
Gebruik |
Herdershond en waakhond. Dit ras wordt gebruikt voor het beschermen van vee; zij voerden met succes bewakingstaken uit en panden beschermen. |
Kort historisch overzicht |
Historisch wordt aangenomen dat de afstamming van de Zuid-Russische herdershond afkomstig is van bebaarde, grofharige honden die samen met fijnwolschapen werden gebracht naar steppegebieden in het zuiden van Spanje. Dit feit wordt vermeld in het XXVI-volume (1830 jaar, St.-Petersburg) van de volledige verzameling van de Russische rijkswetten. Deze behendige honden van gemiddelde grootte, die eruitzagen als moderne Gos d'Atura Catala-honden, waren in staat om de kudden schapen te verzamelen en te beschermen. Deze uit Spanje meegebrachte honden paren spontaan met lokale herders- en windhondenachtige honden, die daar van oudsher schapen hadden gehouden. Later werden deze gekruiste honden wijdverbreid in de zuidelijke regio's van Rusland en werden zelfs in het buitenland, in westerse landen of Europa, bekend als "Russische herder". In 1867 werd op de Wereldtentoonstelling in Parijs een gouden medaille toegekend aan de Russische herdershond voor de schoonheid. De echte selectie begon echter in 1898, op de Krim, in Askania - Nova, het domein van de Russische baron van Duitse afkomst, de heer Friedrich von Falz-Fein. Hij was de persoon om het ras moderne typische kenmerken te geven en het “Zuid-Russische Herder” te noemen. Talloze fokkerijen met lokale windhonden hadden geleid tot een toename van de hoogte en dominantie van de witte kleur, een lichte vorm van lichaamsbouw toegevoegd en een paar afgeplatte borst die typisch is voor snel rennende honden, evenals een opgetrokken buik en meer uitgesproken hoekingen in de achterhand. De laatste typische kenmerken van exterieur en de naam "Zuid-Russische herder" werden uiteindelijk aan het ras toegekend in de USSR-periode in de vroege jaren 1930, toen de eerste officiële standaard van het ras werd goedgekeurd. De Zuid-Russische herdershonden zijn gemakkelijk te houden en door hun uithoudingsvermogen gemakkelijk aan te passen aan verschillende klimatologische omstandigheden, en ze staan altijd klaar om hun baasjes en hun eigendommen te beschermen. Deze honden zijn buitengewoon loyaal en toegewijd aan hun baasjes, maar tegelijkertijd moet je niet verwachten dat de Zuid-Russische herdershond vriendelijk zal zijn tegen vreemden. |
Algemeen totaalbeeld |
De Zuid-Russische herdershond is een hond met een bovengemiddelde tot grote maat, matig lang van lichaam, niet gedrongen, met sterke botten en droge krachtige spieren. Het geslachtsdimorfisme is goed gedefinieerd, de mannetjes zijn massiever in vergelijking met de vrouwtjes en hebben grotere hoofden. De bovenbelijning is een karakteristiek kenmerk van het ras; het vormt een lichte kromming over de lendenen. Het lichaam, hoofd, ledematen en staart zijn bedekt met een grove, lange, dikke en ruige vacht die een bedrieglijke indruk van onhandigheid en zwaarte wekt, maar in feite is de Zuid-Russische herdershond een snelle en behendige hond. |
Belangrijke verhoudingen |
• De lengte van het lichaam is 10-12% groter dan de schofthoogte. Vrouwtjes zijn iets langer dan mannen. • De lengte van het hoofd is ongeveer 40% van de schofthoogte. • De verhouding tussen de lengte van de snuit en de lengte van de schedel is ongeveer 5:6. • De hoogte bij de ellebogen is iets meer dan de helft van de schofthoogte. |
Gedrag en karakter (aard) |
Evenwichtig, zelfverzekerd en onafhankelijk. De Zuid-Russische herdershond is toegewijd aan zijn eigenaar, maar wantrouwend en afstandelijk tegenover vreemden. De Zuid-Russische herdershond is een perfecte waakhond, zowel bij het bewaken van het vee als bij het beschermen van de eigenaar en zijn eigendommen. |
Hoofd |
||
Bovenschedel |
||
Hoofd |
De kop is langwerpig, wigvormig toelopend naar de neus toe. | |
Schedel |
Matig breed met plat voorhoofd. Het achterhoofd en de jukbeenderen zijn goed ontwikkeld. Voorhoofd en neusbrug gezien vanuit profiel zijn evenwijdig. De superciliaire bogen zijn licht geprononceerd. | |
Stop |
Enigszins gedefinieerd. |
Facial region |
||
Neus |
Zwart en groot. Een seizoensgebonden verlichting van de neuspigmentatie bij honden van tarwe (biscuit) en bleke ivoorkleuren is toegestaan, maar desalniettemin moet de rand van de neus zwart blijven. | |
Voorsnuit |
Iets korter dan de schedel, goed gevuld onder de ogen en iets taps toelopend naar de neus. De neusbrug is recht. | |
Lippen |
Droog, nauwsluitend en zwart. | |
Kiezen / tanden |
De kaken zijn sterk en krachtig, schaargebit. De tanden zijn groot, wit en dicht bij elkaar geplaatst, compleet volgens tandformule (42 tanden). Dubbele PM1 is toegestaan. De snijtanden aan de basis staan op één lijn. De honden met de gebroken snijtanden, voor het geval de beet nog kan worden vastgesteld, worden niet als een fout beschouwd. | |
Ogen |
Amandelvormig, niet groot, vooruitkijkend en ver uit elkaar. De kleur varieert van donker tot lichtbruin. De donkere ogen hebben de voorkeur. De oogleden zijn droog, nauwsluitend, gepigmenteerd. | |
Oren |
Laag aangezet, middelgroot, driehoekig, dicht bij de wangen hangend. Bedekt met dik haar. |
Hals |
Droog, gespierd, van gemiddelde lengte, in een hoek van ongeveer 40 graden met de horizon, ovaal in dwarsdoorsnede. |
Lichaam |
||
Bovenlijn |
De bovenbelijning vormt een lichte boog over de lendenen waar het hoogste punt van de bovenbelijning is. | |
Schoft |
Nauwelijks zichtbaar. | |
Rug |
Matig breed en lang, gespierd, sterk, recht. | |
Lendenpartij |
Middelmatig lang, matig breed, gespierd, licht gewelfd en flexibel. | |
Croupe |
Matig lang en breed, gespierd, licht hellend. De hoogte bij de romp is gelijk of 1-2 cm meer dan de schofthoogte. | |
Borst |
Matig breed en vrij diep. De ribben zijn iets afgeplat. De voorborst wordt iets naar voren geplaatst voorbij het scapulo-humerale gewricht. | |
Onderlijn en buik |
Het strekt zich uit ter hoogte van de ellebogen en de buik is matig opgetrokken. |
Staart |
Matig dik, niet hoog aangezet, het bereikt ten minste het spronggewricht en kan een haak of een halve cirkel aan het uiteinde hebben. De laatste 2-3 staartwervels vormen vaak een gewrichtsbot. De staart wordt naar beneden gedragen als de hond in rust is. Hangend in rust; wanneer alert en in beweging gedragen niet hoger dan de bovenlijn en licht naar boven gebogen, maar nooit gekruld of gekanteld over de rug. |
Ledematen |
Voorhand |
||
Algemeen |
Gespierd en recht van voren gezien, evenwijdig en matig ver uit elkaar geplaatst. | |
Opperarm |
Schouderbladen en bovenarmen zijn lang, schuin geplaatst en ongeveer even lang; een schouderbladhoek van 100 graden vormen. | |
Ellebogen |
Naar achteren gericht. | |
Onderarm |
Recht, ovaal in doorsnede, verticaal geplaatst. | |
Voorvoetwortelgewricht |
Sterk en droog. | |
Voormiddenvoet |
Sterk, matig lang en licht hellend van opzij gezien. | |
Voorvoeten |
Ovaal van vorm, stevig en goed gebreid. Elke kleur van pads en nagels is toegestaan. |
Achterhand |
||
Algemeen |
Gespierd, recht, van achteren gezien evenwijdig en iets breder aangezet dan de voorhand. De achterpoten mogen niet ver achter het lichaam worden geplaatst. | |
Dijbeen |
Lang, breed, goed gespierd. | |
Onderbeen |
Lang, de lengte is ongeveer gelijk aan de lengte van het bovenbeen, schuin. | |
Knie |
Het kniegewricht is goed gebogen. | |
Achtermiddenvoet |
Sterk, mager, matig lang, iets onder het lichaam geplaatst, zonder wolfsklauwen, tenzij het verwijderen ervan in bepaalde landen verboden is. | |
Spronggewricht |
Goed gehoekt, mager, vlak en breed. | |
Achtervoeten |
Ovaal van vorm, stevig en goed gebreid. Elke kleur van pads en nagels is toegestaan. |
Gangwerk |
Vrij en evenwichtig. De typische gang is de makkelijke en goed gestrekte gang met goed bereik in de voorhand en goede stuwing vanuit de achterbenen. In draf bewegen de voorbenen in een rechte lijn met een neiging tot lichte convergentie naar de lengteassen van het lichaam, het hoofd zakt naar het niveau van de bovenlijn. In bewegingen is de romp op gelijke hoogte met de schoft of iets hoger. De gewrichten van ledematen buigen en buigen vrij wanneer ze in beweging zijn. |
Huid |
Strak, soepel, zonder plooien en verzakkingen. Elke pigmentatie van de huid is toegestaan, behalve de neus-, oog- en lipranden die zwart gepigmenteerd moeten zijn. |
Coat |
||
Haarkwaliteit |
Overvloedig. De vacht op het hoofd, lichaam, ledematen en staart is bijna even lang. Dikke en lange vacht op het hoofd vormt een wenkbrauw, snor en baard. De neusbrug moet ook goed bedekt zijn met haar. Het is wenselijk voor mannen om manen te hebben. De kwaliteit van de vacht : lang (niet minder dan 10 cm), hard, dik, grof en ruig, licht golvend of gebroken. De bovenvacht op het hoofd en de ledematen is dunner en minder grof. De ondervacht is zacht, lang, dik en lichter van kleur. De vacht met volledig gekamde ondervacht of gematteerd ofwel elf-locked is ongewenst. |
|
Haarkleur |
Wit, wit met gelige schakeringen, wit met grijze, tarwekleurige (biscuit) of bleke ivoorkleurige vlekken. Grijs, bleek ivoor. grijze en bleke ivoren honden kunnen een witte bles op het hoofd en de snuit hebben, evenals witte aftekeningen op de nek. Met de gevlekte kleur moeten de vlekken lichte tinten hebben en mogen ze geen duidelijke randen hebben. De definitieve vachtkleur verschijnt op de leeftijd van 18-24 maanden en hierdoor hebben puppy's en jonge honden een wat intensere kleur. |
Maat en gewicht |
||
Schouderhoogte |
Reuen : Niet minder dan 66 cm. Teven : Niet minder dan 62 cm. Een grotere maat heeft de voorkeur, als het algemene exterieur goed geproportioneerd is. |
|
Gewicht |
Reuen : Niet minder dan 35 kg. Teven : Niet minder dan 30 kg. | |
Defecten |
• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
General defecten |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Zware defecten |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Defecten die leiden tot uitsluiting |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |
Bibliografie |
http://www.fci.be/ |
-
Dernière mise à jourlundi 19 décembre 2022 20:47
-
Page vue 332 fois