Français

Chien d'eau cantabrique
Il n'est pas reconnu par la F.C.I.

Origine
Espagne
Traduction
Francis Vandersteen
Le chien d'eau cantabrique porte bien son nom car il est originaire de Cantabrie et aime l'eau. Cette race est originaire de la côte de Cantabrie, en Espagne, et a fourni une assistance complète à leurs propriétaires pêcheurs. En effet, si le Cantabrique avait un travail, ce serait en tant que marin, étant très à l'aise sur les voiliers et les jetées.
Malheureusement, de nombreux rôles traditionnellement remplis par le chien d’eau cantabrique ont été remplacés par la technologie. Ainsi, alors que ce type actif transportait des messages d’un bateau à l’autre, il n’est plus maintenant qu’un pêcheur à la recherche d’un téléphone portable.
En tant que tel, le nombre de chiens cantabriques a fortement diminué au 20ème siècle. Là où ils étaient autrefois courants, occupés le long des quais et des jetées, ils sont maintenant une rareté. En effet, en 2011, il ne restait plus que 1200 chiens pour représenter la race.

L’apparence du chien d’eau cantabrique est responsable de son surnom, le chien en laine. Leur histoire est inextricablement liée à celle des pêcheurs travaillant dans les petits ports de pêche de la côte espagnole et de la péninsule ibérique.
Génétiquement, l’un de leurs plus proches parents est le chien d’eau espagnol, auquel ils partagent une apparence semblable. Cependant, le Cantabrique est généralement plus petit et plus court que son homologue espagnol.
Le Cantabrique était un chien de travail qui remplissait de nombreux rôles autour du port et des bateaux de pêche. Par exemple, l’un de leurs rôles consistait à récupérer le poisson qui s’était répandu dans les paniers des pêcheurs. Ils seraient également aptes à repérer des bancs de poissons dans des eaux peu profondes et à guider leurs maîtres pour lancer leurs filets.

Ils étaient également des gardes ratiers, jouant un rôle important dans la réduction du nombre de vermines à bord des navires. Il y avait aussi d'autres talents, comme attraper la corde entre le bateau et la côte, pour aider à attacher le bateau à quai. Mais l’utilité du Cantabrique ne s’est pas arrêtée là. Ils ont également agi en tant que chiens de garde et parfois en tant que sauveteur, en aidant les pêcheurs qui sont tombés dans la mer.
Cependant, vers le milieu du 20e siècle, beaucoup de ces rôles étaient devenus superflus. Les technologies modernes ont remplacé le Cantabrique et ainsi les chiffres ont commencé à baisser. Maintenant, ils se trouvent principalement comme animaux de compagnie autour des quais, plutôt que comme animaux de travail.

Il y a quelque chose de presque caniche dans les poils ondulés de cette race laineuse. Chien de taille moyenne, il est raisonnablement proportionné, avec des jambes solides et un corps compact. Leur tête est également bien proportionnée avec une bonne longueur de museau. Ils ont des oreilles tombantes, ni trop courtes ni trop longues. Le cantabrique a une queue de longueur intermédiaire portée haute et légèrement incurvée.
Une des caractéristiques distinctives de la Cantabrique est leur manteau. Il est long et laineux (semblable à un caniche). Ils viennent dans une variété de couleurs, y compris la crème, le fauve, le marron et le blanc et le noir et le blanc.

Le Cantabrique a la bouche douce (ramasse doucement les poissons renversés) Et les yeux perçants car il aperçoit des bancs de poissons. Il s'agit d'une race intelligente capable de penser par elle-même et de réagir en conséquence.
Il est généralement une race facile à vivre qui aime être entourée de personnes, elle est un bon animal de compagnie à condition de faire beaucoup d’exercice. Cependant, leurs racines en tant que chien qui attrape les rats signifient qu’ils ont un grand nombre de proies potentielles, ce qui signifie qu’ils ne font pas nécessairement un bon colocataire pour des chats ou d’autres petits animaux à fourrure.

English

Cantabrian Water Dog
He is not recognized by the F.C.I.

Origin
Spain
Translation
Francis Vandersteen
The Cantabrian Water Dog lives up to its name because it's native to Cantabria and loves the water. This breed originated on the coast of Cantabria, Spain, and has provided complete assistance to their fisherman owners. Indeed, if the Cantabrian had a job, it would be as a sailor, being very comfortable on sailboats and jetties.
Unfortunately, many of the roles traditionally fulfilled by the Cantabrian Water Dog have been replaced by technology. So, whereas this active fellow used to carry messages from boat to boat, he is now little more than a fisherman in search of a cell phone.
As such, the number of Cantabrian dogs declined sharply in the 20th century. Where they were once common, busy along quays and jetties, they are now a rarity. Indeed, by 2011, there were just 1,200 dogs left to represent the breed.

The appearance of the Cantabrian Water Dog is responsible for its nickname, the Wool Dog. Their history is inextricably linked to that of the fishermen working the small fishing ports along the Spanish coast and Iberian Peninsula.
Genetically, one of their closest relatives is the Spanish Water Dog, to which they share a similar appearance. However, the Cantabrian is generally smaller and shorter than its Spanish counterpart.
The Cantabrian was a working dog that fulfilled many roles around the harbor and fishing boats. For example, one of their roles was to retrieve fish that had spilled into fishermen's baskets. They would also be adept at spotting shoals of fish in shallow waters and guiding their masters to cast their nets.

They were also razor guards, playing an important role in reducing the number of vermin on board ships. There were other talents too, such as catching the rope between the boat and the shore, to help tie the boat to the quay. But the Cantabrian's usefulness didn't stop there. They also acted as watchdogs and sometimes as rescuers, helping fishermen who fell into the sea.
By the middle of the 20th century, however, many of these roles had become redundant. Modern technologies replaced the Cantabrian and so numbers began to decline. Now they're mainly found as pets around the docks, rather than working animals.

There's something almost poodle-like about the wavy hair of this woolly breed. Medium-sized dogs, they are reasonably proportioned, with strong legs and a compact body. Their head is also well proportioned, with a good length of muzzle. They have floppy ears, neither too short nor too long. Cantabrians have a tail of intermediate length, carried high and slightly curved.
One of the distinctive features of the Cantabrian is its coat. It's long and woolly (poodle-like). They come in a variety of colors, including cream, fawn, brown and white and black and white.

The Cantabrian has a soft mouth (gently scoops up upside-down fish) and piercing eyes as it spots schools of fish. They are an intelligent breed, able to think for themselves and react accordingly.
Generally an easy-going breed that likes to be around people, they make good pets provided they get plenty of exercise. However, their roots as a rat-catching dog mean they have a wide range of potential prey, which means they don't necessarily make a good housemate for cats or other small furry animals.


Deutsch

Kantabrische Wasserhund
Er wird vom F.C.I. nicht anerkannt

Ursprung
Spanien
Übersetzung
Francis Vandersteen
Der kantabrische Wasserhund trägt seinen Namen zu Recht, denn er stammt aus Kantabrien und liebt das Wasser. Diese Rasse stammt von der kantabrischen Küste in Spanien und hat ihren Besitzern, die Fischer sind, umfassende Unterstützung geboten. Denn wenn der Kantabrer einen Job hätte, dann als Seemann, da er sich auf Segelbooten und Stegen sehr wohl fühlt.
Leider wurden viele der Rollen, die der kantabrische Wasserhund traditionell ausfüllte, durch die Technik ersetzt. Während dieser aktive Typ beispielsweise früher Nachrichten von einem Boot zum anderen transportierte, ist er heute nur noch ein Fischer auf der Suche nach einem Mobiltelefon.
Als solches hat die Zahl der Kantabrischen Hunde im 20. Jahrhundert stark abgenommen. Wo sie früher häufig anzutreffen waren und entlang der Kais und Molen beschäftigt waren, sind sie heute eine Rarität. Tatsächlich gab es im Jahr 2011 nur noch 1200 Hunde, die die Rasse repräsentierten.

Das Aussehen des kantabrischen Wasserhundes ist für seinen Spitznamen, den Wollhund, verantwortlich. Ihre Geschichte ist untrennbar mit der Geschichte der Fischer verbunden, die in den kleinen Fischerhäfen an der spanischen Küste und auf der iberischen Halbinsel arbeiten.
Genetisch gesehen ist einer ihrer nächsten Verwandten der spanische Wasserhund, mit dem sie ein ähnliches Aussehen teilen. Allerdings ist der Kantabrische Hund im Allgemeinen kleiner und kürzer als sein spanisches Gegenstück.
Der Kantabrische Hund war ein Arbeitshund, der rund um den Hafen und die Fischerboote viele Aufgaben erfüllte. Eine ihrer Aufgaben bestand zum Beispiel darin, den Fisch, der in die Körbe der Fischer gelangt war, wieder einzufangen. Sie würden auch gut darin sein, Fischschwärme in seichten Gewässern aufzuspüren und ihre Meister beim Auswerfen der Netze anzuleiten.

Sie waren auch Rattenfänger und spielten eine wichtige Rolle dabei, die Anzahl des Ungeziefers an Bord von Schiffen zu reduzieren. Es gab auch andere Talente, z. B. das Seil zwischen dem Schiff und der Küste zu fangen, um beim Festmachen des Schiffs am Kai zu helfen. Doch die Nützlichkeit der Kantabrer endete nicht hier. Sie fungierten auch als Wachhunde und manchmal auch als Retter, indem sie Fischern halfen, die ins Meer gefallen waren.
Bis zur Mitte des 20. Jahrhunderts waren viele dieser Rollen jedoch überflüssig geworden. Moderne Technologien ersetzten die Kantabrischen und so begannen die Zahlen zu sinken. Jetzt sind sie hauptsächlich als Haustiere rund um die Anlegestellen anzutreffen, anstatt als Arbeitstiere.

Das wellige Haar dieser wolligen Rasse hat etwas fast Pudelartiges an sich. Als mittelgroßer Hund sind sie vernünftig proportioniert, mit kräftigen Beinen und einem kompakten Körper. Ihr Kopf ist ebenfalls gut proportioniert mit einer guten Länge der Schnauze. Sie haben Hängeohren, die weder zu kurz noch zu lang sind. Der Cantabricus hat einen Schwanz von mittlerer Länge, der hoch getragen wird und leicht gebogen ist.
Eines der Unterscheidungsmerkmale des Kantabrers ist sein Mantel. Er ist lang und wollig (ähnlich wie bei einem Pudel). Sie kommen in einer Vielzahl von Farben, darunter cremefarben, falbfarben, braun und weiß sowie schwarz und weiß.

Der Kantabrische Hund hat ein weiches Maul (hebt sanft umgekippte Fische auf) Und scharfe Augen, da er Fischschwärme erspäht. Es handelt sich um eine intelligente Rasse, die selbstständig denken und entsprechend reagieren kann.
Im Allgemeinen ist er eine unkomplizierte Rasse, die gerne unter Menschen ist und ein gutes Haustier ist, sofern sie sich viel bewegt. Ihre Wurzeln als rattenfangender Hund bedeuten jedoch, dass sie eine große Anzahl an potenziellen Beutetieren haben, was bedeutet, dass sie nicht unbedingt ein guter Mitbewohner für Katzen oder andere kleine Pelztiere sind.


Español

Perro de Agua del Cantábrico
Él no es reconocido por el F.C.I.

Origen
España
Traducción
Francis Vandersteen
El Perro de Agua del Cantábrico hace honor a su nombre porque procede de Cantabria y le encanta el agua. Esta raza es originaria de la costa de Cantabria, España, y ha prestado una asistencia completa a sus propietarios pescadores. De hecho, si el Cántabro tuviera un trabajo, sería el de marinero, encontrándose muy cómodo en veleros y embarcaderos.
Por desgracia, muchas de las funciones que tradicionalmente desempeñaba el Perro de Agua del Cantábrico han sido sustituidas por la tecnología. Por ejemplo, mientras que este activo compañero solía llevar mensajes de un barco a otro, ahora es poco más que un pescador en busca de un teléfono móvil.
Así, el número de perros cantábricos descendió drásticamente en el siglo XX. Donde antes eran habituales, atareados a lo largo de muelles y espigones, ahora son una rareza. De hecho, en 2011 solo quedaban 1.200 perros representativos de la raza.

El aspecto del perro de aguas del Cantábrico es el responsable de su apodo, el perro lanudo. Su historia está indisolublemente ligada a la de los pescadores que trabajaban en los pequeños puertos pesqueros de la costa española y de la Península Ibérica.
Genéticamente, uno de sus parientes más cercanos es el Perro de Agua Español, con el que comparte un aspecto similar. Sin embargo, el Cántabro es generalmente más pequeño y más bajo que su homólogo español.
El Cantábrico era un perro de trabajo que desempeñaba muchas funciones en torno a los barcos portuarios y pesqueros. Por ejemplo, una de sus funciones era recuperar el pescado que se había derramado en las cestas de los pescadores. También eran expertos en detectar bancos de peces en aguas poco profundas y guiar a sus amos para echar las redes.

También eran guardianes de las naves y desempeñaban un papel importante en la reducción del número de alimañas a bordo. También tenían otras habilidades, como agarrar la cuerda entre el barco y la orilla para ayudar a amarrar el barco al muelle. Pero la utilidad de los cántabros no terminaba ahí. También actuaban como perros guardianes y, a veces, como rescatadores, ayudando a los pescadores que caían al mar.
Sin embargo, a mediados del siglo XX, muchas de estas funciones habían quedado obsoletas. La tecnología moderna sustituyó al cántabro, por lo que su número empezó a disminuir. Ahora se les encuentra principalmente como mascotas en los muelles, más que como animales de trabajo.

El pelo ondulado de esta raza lanuda tiene algo de caniche. Son perros de tamaño medio, razonablemente proporcionados, con patas fuertes y cuerpo compacto. Su cabeza también está bien proporcionada, con un hocico de buena longitud. Tienen orejas caídas, ni demasiado cortas ni demasiado largas. El Cántabro tiene una cola de longitud intermedia llevada alta y ligeramente curvada.
Uno de los rasgos distintivos del Cántabro es su pelaje. Es largo y lanoso (similar al de un caniche). Existe en varios colores: crema, leonado, marrón y blanco, y blanco y negro.

El cántabro tiene una boca suave (recoge con delicadeza el pescado derramado) y ojos penetrantes cuando localiza bancos de peces. Es una raza inteligente capaz de pensar por sí misma y reaccionar en consecuencia.
Por lo general, es una raza fácil de llevar a la que le gusta estar rodeada de gente y es una buena mascota siempre que haga mucho ejercicio. Sin embargo, sus raíces como perro cazador de ratas hacen que tengan un gran número de presas potenciales, lo que significa que no son necesariamente un buen compañero para gatos u otros pequeños animales peludos.


Nederlands

Cantabrische Waterhond
Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
Spanje
Vertaling
Francis Vandersteen
De Cantabrische Waterhond doet zijn naam eer aan, want hij komt uit Cantabrië en houdt van het water. Dit ras is ontstaan aan de kust van Cantabrië, Spanje, en heeft hun visserseigenaren volledig geholpen. Sterker nog, als de Cantabriër een baan had, zou het die van zeeman zijn, want hij voelt zich erg op zijn gemak op zeilboten en aanlegsteigers.
Helaas zijn veel van de rollen die de Cantabrische Waterhond van oudsher vervulde, vervangen door technologie. Bijvoorbeeld, terwijl deze actieve kerel vroeger berichten van de ene boot naar de andere bracht, is hij nu niet veel meer dan een visser die op zoek is naar een mobiele telefoon.
Het aantal Cantabrische honden is in de 20e eeuw dan ook sterk afgenomen. Waar ze ooit veel voorkwamen, druk langs kades en aanlegsteigers, zijn ze nu een zeldzaamheid. In 2011 waren er nog maar 1200 honden over om het ras te vertegenwoordigen.

Het uiterlijk van de Cantabrische Waterhond is verantwoordelijk voor zijn bijnaam, de wollige hond. Hun geschiedenis is onlosmakelijk verbonden met die van de vissers die in de kleine vissershavens langs de Spaanse kust en op het Iberisch schiereiland werkten.
Genetisch gezien is een van hun naaste verwanten de Spaanse Waterhond, waarmee ze een vergelijkbaar uiterlijk hebben. Echter, de Cantabrische is over het algemeen kleiner en korter dan zijn Spaanse tegenhanger.
De Cantabrische was een werkhond die vele rollen vervulde rond de haven en vissersboten. Een van hun taken was bijvoorbeeld het apporteren van vis die in de manden van de vissers terecht was gekomen. Ze waren ook bedreven in het spotten van scholen vis in ondiep water en het begeleiden van hun meesters bij het uitwerpen van hun netten.

Ze waren ook scheermesbewakers en speelden een belangrijke rol in het verminderen van het aantal ongedierte aan boord van schepen. Ze hadden ook andere vaardigheden, zoals het vangen van het touw tussen de boot en de wal om de boot aan de kade vast te maken. Maar daar hield het nut van de Cantabriërs niet op. Ze fungeerden ook als waakhonden en soms als redders, die vissers hielpen die in zee vielen.
Tegen het midden van de 20e eeuw waren veel van deze rollen echter overbodig geworden. Moderne technologie verving de Cantabrische en dus begonnen de aantallen af te nemen. Nu zijn ze vooral te vinden als huisdier in de haven in plaats van als werkdier.

Er is bijna iets poedelachtigs aan het golvende haar van dit wollige ras. Middelgrote honden, ze zijn redelijk geproportioneerd, met sterke benen en een compact lichaam. Hun hoofden zijn ook goed geproportioneerd met een goede snuitlengte. Ze hebben flaporen, niet te kort en niet te lang. De Cantabrische heeft een staart van gemiddelde lengte, hoog gedragen en licht gebogen.
Een van de onderscheidende kenmerken van de Cantabrische is hun vacht. Deze is lang en wollig (vergelijkbaar met een poedel). Ze komen voor in verschillende kleuren, waaronder crème, fawn, bruin met wit en zwart met wit.

De Cantabrische heeft een zachte bek (schept gemorste vis voorzichtig op) en doordringende ogen als hij scholen vis ziet. Het is een intelligent ras dat in staat is voor zichzelf te denken en dienovereenkomstig te reageren.
Over het algemeen is het een makkelijk ras dat graag bij mensen in de buurt is en ze zijn goede huisdieren als ze voldoende beweging krijgen. Hun wortels als rattenvangers betekenen echter dat ze een breed scala aan potentiële prooien hebben, wat betekent dat ze niet per se een goede huisgenoot zijn voor katten of andere kleine harige dieren.


Aucun commentaire

Pas de commentaires

Personne n'a encore publié de commentaire.

Les derniers articles mis à jour

  • Bulldog Schnauzer -- Bulldog X Schnauzer nain

    Bulldog Schnauzer Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bulldog Schnauzer Le Bulldog Schnauzer est généralement un chien de taille petite à moyenne avec un comportement ludique mais doux. C'est un croisement entre le Bulldog et le Schnauzer nain qui est reconnu par l'American Canine...
  • Schnauzer nain

    Schnauzer nain Standard FCI Nº 183 Origine Allemagne Traduction Dr. J-M. Paschoud Groupe Groupe 2 Chiens de type Pinscher et Schnauzer - Molossoïdes - Chiens de montagne et de bouvier suisse Section Section 1.2 Pinscher et Schnauzer Epreuve Sans épreuve de travail Reconnaissance à titre définitif par la FCI mercredi 13 juillet 1955 Publication du...
  • Bull Daniff -- Bullmastiff X Dogue Allemand

    Bull Daniff Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Cette race est aussi connue sous DaniffMastidane Brève présentation du Bull Daniff Le Bull Daniff est une race de croisement spécifique composée de deux races pures, le Bullmastiff et le Dogue Allemand. Le Bull Daniff sera un chien de grande taille à géant. Son...
  • Bull Chow Terrier -- Bull Terrier X Chow Chow

    Bull Chow Terrier Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bull Chow Terrier Le Bull Chow Terrier est une race de création, composée de deux races pures, le Bull Terrier et le Chow Chow. Le Bull Chow Terrier sera un gros chien pesant entre 25 et 32 kilos. Les deux races parentales sont...
  • Bullboxer Staff -- Boxer X Staffordshire Terrier Americain

    Bullboxer Staff Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullboxer Staff Les Bullboxer Staff sont des chiens de compagnie affectueux, protecteurs et enjoués. Ils sont connus pour leur dévouement envers leurs propriétaires et les membres de leur famille. Leur durée de vie moyenne est de 10...
  • Bullboxer Pit -- Boxer X American Pit Bull Terrier

    Bullboxer Pit Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullboxer Pit Le Bullboxer Pit, également connu sous le nom de Bullboxer américain, est une race mixte populaire. C'est un hybride du Boxer et de l'American Pit Bull Terrier, deux chiens puissants qui étaient autrefois élevés comme...
  • Bull-Boxer -- Bulldog anglais X Boxer

    Bull-Boxer Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bull-Boxer Le Bull-Boxer est une race de création, croisant le Bulldog anglais et le Boxer. Cet hybride est un gros chien trapu avec des poils courts et lisses. Son doux visage ridé fera fondre votre coeur. C'est un chien nécessitant...
  • Bull-Aussie -- Bulldog anglais X Berger australien

    Bull-Aussie Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bull-Aussie Le Bull-Aussie est le résultat du croisement d'un Bulldog anglais et d'un Berger australien. Parce que les deux parents sont de race pure, le Bull-Aussie est considéré comme une race de création. Votre Bull-Aussie sera un chien...
  • Bullador -- Bulldog anglais X Retriever du Labrador

    Bullador Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullador Le Bullador est un hybride du Bulldog anglais et du Retriever du Labrador, un chien de taille moyenne à grande avec une attitude optimiste et amicale. Ces chiens peuvent parfois fournir des services de chien de garde et de...
  • Bulldog

    Bulldog Standard FCI Nº 149 Origine Grande-Bretagne Traduction R. Triquet. Mise à jour J. Mulholland.  / Version originale : (EN) Groupe Groupe 2 Chiens de type Pinscher et Schnauzer - Molossoïdes - Chiens de montagne et de bouvier suisse Section Section 2.1 Molossoïdes, type Dogue Epreuve Sans épreuve de travail Reconnaissance à titre définitif...
  • BT Walker -- Boxer X Treeing Walker Coonhound

    BT Walker Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du BT Walker Le BT Walker est un croisement entre le Treeing Walker Coonhound et le Boxer. C'est un gros chien avec des poils courts et bien sûrs qui est parfait pour tout type de temps. En raison du fait que les deux races parentales sont...
  • Treeing Walker Coonhound

    Treeing Walker Coonhound Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Treeing Walker Coonhound Le Treeing Walker Coonhound descend à la fois du Foxhound anglais et du Foxhound américain, qui étaient à l'origine utilisés comme chiens de chasse. A l'origine, le Treeing Walker Coonhound était destiné à la...