 |
|
L'Indian Alangu Mastiff n'est pas reconnu par la F.C.I.
|
|
|
Origine
|
|
Inde |
Traduction
|
|
Francis Vandersteen |
Cette race est aussi connue sous
|
|
Alangu Mastiff Sindh Hound South-Indian Mastiff Thanjavur Mastiff Kutch Hunting Mastiff
|
|
Brève présentation de l'Indian Alangu Mastiff
|
L'Alangu Mastiff est une ancienne race qui aurait été largement utilisée par l'armée perse pour la surveillance des campements de soldats et des prisonniers de guerre ennemis lors de leurs campagnes dans l'Antiquité. Dans les temps modernes, le nom Alangu Mastiff (comme cette race est connue en Inde) est devenu synonyme du Bully Kutta, une grande race de Mastiff trouvée principalement au Pakistan. L'Alangu Mastiff est également connu sous le nom de Sindh Mastiff et est l'une des trois races de type mastiff, ainsi que le Alaunt Mastif et le Mastiff assyrien, que l'on trouve dans les régions entourant la Perse et l'Inde. Aujourd'hui, cette race appartient généralement à de riches agriculteurs pour la protection ou les combats de chiens dans les zones fortement rurales du sous-continent indien. |
Histoire de l'Indian Alangu Mastiff
|
L'origine du Mastiff Alangu peut être retracée à certaines parties du Rajasthan, la région de Bhawalpur du Pendjab, et la zone désertique de Kutch. Bien que cette race soit rare, elle se rencontre le plus souvent dans les districts de Thanjavur et de Trichy en Inde du Sud. Avant l'indépendance du Pakistan de la domination coloniale britannique en 1947, la région de Kutch au Rajasthan, au Pakistan actuel était sous la domination du Sindh. Ainsi, au Pakistan, les locaux se réfèrent à la race comme Mastiff Sindhi, alors que dans le reste du monde il est connu sous le nom de Mastiff pakistanais ou Bully Kutta et en Inde, les races sont d'accord sur le pays d'origine connu sous le nom de Alangu Mastiff.
Le Mastiff Alangu est considéré comme une race ancienne et comme de nombreuses races anciennes de chien, le processus de détermination de son origine exacte est entravé par un manque de documentation précise. Cela a conduit à la création de nombreuses théories et la plupart de ce qui est mis en avant dans les temps modernes, car le fait est simplement la spéculation et la conjecture. Parmi les nombreuses théories avancées pour expliquer le développement de cette race remarquable, le Mastiff Alangu a probablement été développé par le croisement intentionnel de pointers avec des Mastiffs anglais et plusieurs autres races de chiens de chasse britanniques pendant que l'Inde était sous domination coloniale britannique. Cette théorie est largement réfutée par de nombreux historiens qui affirment que le Mastiff Alangu est d'origine beaucoup plus ancienne, affirmant que la race remonte vraisemblablement à une époque antérieure à la naissance du Christ. Ces historiens fondent leur ancienne théorie Alangu Mastiff sur la preuve que les races de type Mastiff ont été documentées en Inde et au Pakistan des siècles avant que la légion britannique n'arrive et conquière la région.
Une autre théorie, vraisemblablement plus probable, est que la naissance de la race est liée à l'armée perse, qui utilise des races de type Mastiff pour protéger les camps de soldats et les prisonniers de guerre ennemis dans leurs campagnes pendant l'Antiquité. Le point crucial de cette théorie tourne autour de Xerxès I de Perse qui aurait introduit les antécédents de la race sur le continent indien entre 486-465 avant J.C. Que ces premiers types de dogue l'accompagnaient quand il marcha en Grèce pour punir les Athéniens, les Naxiens et les Erétriens pour leur ingérence dans la révolte ionienne et leur victoire sur les Perses à Marathon. Peu de temps après la conquête de la région, Xerxès a été contraint d'envoyer la majorité de ses forces à la maison pour empêcher une révolte en raison des troubles civils à Babylone. Il le ferait cependant, laisser derrière lui une force contingente en Grèce sous le commandement de Mardonius, qui serait vaincu l'année suivante par les Grecs. Les Grecs attaqueraient et brûleraient toute la flotte perse ancrée à Mycale. Leur marine étant en ruines et incapable de réapprovisionner leur armée, les forces perses ont été forcées de se retirer, laissant probablement derrière elles certaines de ces races de type Mastiff. Ces premiers Mastiffs resteraient alors dans le sous-continent de l'Indo-Pakistan et deviendraient connus sous le nom de Mastiff Indien où ils seraient utilisés pour la chasse, la garde et d'autres fins.
Les historiens soulignent aussi les écrits d'Alexandre le Grand et de son tuteur d'enfance, Aristote, qui décrivent non seulement ses campagnes, mais aussi les chiens amenés avec ses armées. Ces premières descriptions de chiens de type grand mastiff similaires sont utilisées pour soutenir le fait que le Mastiff Alangu est une race ancienne probablement issue de l'Alaunt blanc de Perse, de l'ancien chien persan Hyrcania et du Molosse assyrien. En 326 avant. J.-C., Alexandre le Grand envahit l'Inde, combattit et vainquit finalement le roi hindou Porus lors de la bataille de la rivière Hydaspes sur les rives de la rivière Hydaspes (Jhelum) dans le Punjab près de Bhera dans ce qui est aujourd'hui Pakistan. Cependant, quand son armée épuisée a appris ses plans pour pousser et traverser l'Hyphasis (Beas River), ils se sont mutinés et ont refusé d'aller plus loin en Inde. Alexandre mena ensuite des campagnes courtes mais victorieuses contre les clans indiens résidant dans la région, pour assurer son règne et trouva des villes pour servir d'avant-postes et de centres commerciaux avant de retourner à Babylone. On sait qu'il ramena des chiens très semblables au Mastiff d'Alangu avec lui à Babylone à son retour. Ainsi, il est probable qu'Alexandre le Grand, à travers ses campagnes militaires, soit responsable de la race à travers son introduction du Mastiff assyrien d'Irak en Inde où ils ont été élevés avec le Mastiff Alaunt et Indien pour créer le Mastiff Alangu. En raison de l'interaction constante entre la Perse et l'empire assyrien, il est fort possible que les chiens mastiff indiens et persans se soient influencés les uns les autres. La nature féroce du Mastiff Alangu a conduit à leur adoption et utilisé par la famille royale indienne pour le sport de la chasse au gros gibier. Le Mastiff Alangu a été rétrogradé plus tard pour servir de simple chien de garde quand son rôle de chien de chasse sportif a pris fin lorsque la famille royale a commencé à utiliser des guépards à cette fin. La nature intrinsèquement agressive de la race a conduit les habitants à le développer plus loin, pour une utilisation en tant que chien de combat. Bien que ces tournois soient techniquement illégaux, de nombreux tournois de combats de chiens ont lieu chaque année au Pakistan et en Afghanistan chaque année en raison de la nature rurale du pays et de la mauvaise application de la loi. Dans les temps modernes, le Mastiff Alangu est principalement utilisé comme chien de garde pour la maison, et comme un chien de combat pour ces tournois illégaux. Bien que le Mastiff Alangu soit considéré comme l'un des chiens de combat les plus dangereux et supérieur au vrai Bully Kuta, au Pakistan, tous les chiens de combat y compris le Mastiff Alangu et le vrai Bully Kuta sont connus sous le même nom de Bully Kuta. |
Apparence de l'Indian Alangu Mastiff
|
Le Mastiff Alangu comme avec la plupart des autres races de dogue est de taille massive et comme la plupart des chiens de combat a été élevé pour la performance et non une apparence unifiée. À l'époque de son utilisation comme chasseur, le chien de garde était plus grand que la représentation actuelle de la race. Ceux qui sont intéressés à améliorer leur agilité et leur capacité à se battre ont réduit la taille de la race de plus de 86 centimètres au garrot à environ 75 centimètres avec un poids moyen d'environ 68 kilos. Une race géante musclée, l'Alangu Mastiff est légèrement plus longue que haute. La tête est grande mais bien proportionnée au reste du corps du chien avec un large crâne épais et un museau qui fait à peu près la moitié de la longueur totale du crâne. Les petites oreilles courtes et dressées sont écartées et haut sur le crâne, ce qui donne à la tête du chien une apparence plutôt carrée. Leurs yeux sont écartés et enfoncés profondément dans le crâne donnant au chien une apparence alerte. L'apparition initiale du Mastiff Alangu est que c'est un chien qui possède un pouvoir extrême. Le cou de longueur moyenne est musclé et puissant, souvent avec une striation musclée étant clairement évidente. Les quartiers avant sont carrément construits avec de puissantes épaules largement écartées sur la poitrine. La poitrine est profonde et solidement construite s'étendant près des coudes. Les côtes sont bien nées de la colonne vertébrale. Le dos est droit, long et s'étend solidement du garrot aux reins bien développés et musclés et aux quartiers arrières. Les cuisses sont musclées et puissantes en apparence. Les pattes sont bien désossées et mènent à des extrémités comme de grosses pattes d'ours. Les joues sont généralement grandes et pendantes, le fanon peut ou non être présent sous les mâchoires. Dans l'ensemble, la peau est plutôt lâche, une adaptation probable pour lutter contre les blessures de leçon au cours de ces concours. La queue est épaisse et se rétrécit graduellement jusqu'à un point. Le pelage du Mastiff Alangu est court et double. Les poils de la courte couche extérieure sont épais, grossiers et droits, à plat avec le corps. La sous-couche est également courte, dense et se trouve près du corps. La coloration varie au sein de cette race comme elle le fait avec de nombreuses races de chiens de combat qui ont été élevés pour la performance et non l'apparence. Le pelage peut être brun, fauve, bringé ou le plus souvent blanc mais d'autres couleurs ne sont pas inhabituelles. Les membres de cette race peuvent également avoir un masque noir dans le cadre de leur coloration générale. |
Tempérament de l'Indian Alangu Mastiff
|
Le Mastiff Alangu doit sa personnalité dominante et agressive à sa longue histoire d'utilisation comme chien de guerre et chien de combat. Un chien assez intelligent et très territorial, ils ont de forts instincts de garde naturels et seraient difficiles à entraîner. C'est une race qui est fortement inadaptée pour les premiers propriétaires de chiens ou les individus incapables de s'affirmer comme la figure dominante dans la vie des chiens. Ainsi, il est recommandé uniquement pour les maîtres-chiens expérimentés et les individus qui possèdent de forts traits de personnalité Alpha. Cette race a acquis une réputation d'être féroce et assoiffé de sang. C'est aussi une race naturellement territoriale et agressive. Le Mastiff Alangu ne coexistera pas avec d'autres chiens et peut très bien les tuer en établissant son territoire et lui-même comme Alpha. Cette race représente également une menace pour les autres animaux et le bétail. La nature agressive de la race est totalement inadaptée aux maisons qui ont des enfants. Ce n'est pas une race qui aime être taquinée et les enfants non surveillés qui prennent sur eux pour taquiner le chien peuvent très bien risquer leur vie. |
Besoins et activités de l'Indian Alangu Mastiff
|
Avec une bonne socialisation précoce et une formation appropriée, le Mastiff Alangu peut faire un compagnon accommodant pour les propriétaires forts, responsables et bien informés. Globalement, cette race est très fidèle à son maître et défendra agressivement son maître, sa propriété et sa maison des étrangers. Les propriétaires de cette race ont besoin de clôtures sécurisées qui peuvent être verrouillées non seulement pour garder le chien, mais aussi pour s'assurer que personne ne puisse entrer sur son territoire lorsque le propriétaire n'est pas présent car le chien agira agressivement envers les étrangers. En raison de sa taille et de son niveau d'énergie relativement élevé, il ne convient pas à la vie en appartement et nécessite beaucoup d'espace et d'exercice pour rester en bonne santé et heureux. |
Entretien de l'Indian Alangu Mastiff
|
L’un des rares avantages de posséder un Alangu Mastiff est qu’il s’agit d’une race qui nécessite peu d’entretien. En tant que race à poil court, l'Alangu Mastiff est est un excréteur modéré qui ne nécessite qu'un brossage occasionnel avec une brosse lisse pour maintenir le pelage en bon état. Se baigner serait un tuyau dans l’affaire de la cour et même au-dessous de cela, une serviette humide peut être utilisée pour enlever la saleté et faire ressortir le lustre du manteau. L'Alangu Mastiff est considéré comme une race de chiens en très bonne santé, avec une faible propension aux problèmes de santé congénitaux. Les seuls problèmes connus parmi ceux associés à cette race sont la tendance à développer de l'arthrite et la cécité plus tard dans la vie, ce qui n'est pas rare pour la plupart des races de chiens. En raison de sa taille, le ballonnement peut également être une préoccupation ou d’autres maladies généralement associées aux grandes races de chiens. |
 |
|
The Indian Alangu Mastiff is not recognized by the F.C.I.
|
|
|
Origin
|
|
India |
Translation
|
|
Francis Vandersteen |
This breed is also known as
|
|
Alangu Mastiff Sindh Hound South-Indian Mastiff Thanjavur Mastiff Kutch Hunting Mastiff
|
|
A brief presentation of the Indian Alangu Mastiff
|
The Alangu Mastiff is an ancient breed that would have been widely used by the Persian army to guard enemy soldiers' camps and prisoners of war during their campaigns in ancient times. In modern times, the name Alangu Mastiff (as this breed is known in India) has become synonymous with the Bully Kutta, a large Mastiff breed found mainly in Pakistan. The Alangu Mastiff is also known as the Sindh Mastiff and is one of three mastiff-type breeds, along with the Alaunt Mastif and the Assyrian Mastiff, found in the regions surrounding Persia and India. Today, this breed is generally owned by wealthy farmers for protection or dog fighting in the heavily rural areas of the Indian subcontinent. |
History of the Indian Alangu Mastiff
|
The origins of the Alangu Mastiff can be traced back to parts of Rajasthan, the Bhawalpur region of Punjab, and the desert area of Kutch. Although this breed is rare, it is most often found in the Thanjavur and Trichy districts of southern India. Prior to Pakistan's independence from British colonial rule in 1947, the Kutch region of Rajasthan, in present-day Pakistan, was under Sindh rule. Thus, in Pakistan, locals refer to the breed as the Sindhi Mastiff, while in the rest of the world it is known as the Pakistani Mastiff or Bully Kutta and in India, the breeds agree on the country of origin known as the Alangu Mastiff.
The Alangu Mastiff is considered an ancient breed and like many ancient dog breeds, the process of determining its exact origin is hampered by a lack of accurate documentation. This has led to the creation of numerous theories, and much of what is put forward in modern times is simply speculation and conjecture. Among the many theories put forward to explain the development of this remarkable breed, the Alangu Mastiff was probably developed by the intentional crossing of pointers with English Mastiffs and several other British hunting dog breeds while India was under British colonial rule. This theory is widely refuted by many historians who claim that the Alangu Mastiff is of much older origin, asserting that the breed likely predates the birth of Christ. These historians base their ancient Alangu Mastiff theory on evidence that Mastiff-type breeds were documented in India and Pakistan centuries before the British legion arrived and conquered the region.
Another, and probably more likely, theory is that the birth of the breed is linked to the Persian army, which used Mastiff-type breeds to protect camps of soldiers and enemy prisoners of war in their campaigns during antiquity. The crux of this theory revolves around Xerxes I of Persia, who is said to have introduced the breed's antecedents to the Indian continent between 486-465 BC. That these early types accompanied him when he marched into Greece to punish the Athenians, Naxians and Eretrians for their interference in the Ionian revolt and their victory over the Persians at Marathon. Shortly after conquering the region, Xerxes was forced to send the majority of his forces home to prevent a revolt due to civil unrest in Babylon. He would do so, however, leaving behind a contingent force in Greece under the command of Mardonius, who would be defeated the following year by the Greeks. The Greeks would attack and burn the entire Persian fleet anchored at Mycale. With their navy in ruins and unable to resupply their army, the Persian forces were forced to withdraw, probably leaving some of these Mastiff-type breeds behind. These early Mastiffs would then remain in the Indo-Pakistan subcontinent and become known as Indian Mastiffs, where they would be used for hunting, guarding and other purposes.
Historians also point to the writings of Alexander the Great and his childhood tutor, Aristotle, which describe not only his campaigns, but also the dogs brought with his armies. These early descriptions of similar large Mastiff-type dogs are used to support the fact that the Alangu Mastiff is an ancient breed probably descended from the Persian White Alaunt, the ancient Persian Hyrcania dog and the Assyrian Molosser. In 326 B.C., Alexander the Great invaded India, fought and eventually defeated the Hindu king Porus at the Battle of the Hydaspes River on the banks of the Hydaspes River (Jhelum) in the Punjab near Bhera in what is now Pakistan. However, when his exhausted army learned of his plans to push on and cross the Hyphasis (Beas River), they mutinied and refused to go further into India. Alexander then waged short but victorious campaigns against the Indian clans resident in the region, to ensure his reign, and found cities to serve as outposts and trading centers before returning to Babylon. It is known that he brought dogs very similar to the Alangu Mastiff back to Babylon with him on his return. So it's likely that Alexander the Great, through his military campaigns, was responsible for the breed through his introduction of the Assyrian Mastiff from Iraq to India, where they were bred with the Alaunt and Indian Mastiff to create the Alangu Mastiff. Due to the constant interaction between Persia and the Assyrian Empire, it's quite possible that Indian and Persian Mastiff dogs influenced each other. The fierce nature of the Mastiff Alangu led to their adoption and use by the Indian royal family for the sport of big game hunting. The Alangu Mastiff was later demoted to serve as a simple guard dog when its role as a sporting hunting dog came to an end when the royal family began using cheetahs for this purpose. The breed's inherently aggressive nature led locals to develop it further, for use as a fighting dog. Although these tournaments are technically illegal, many dog-fighting tournaments take place in Pakistan and Afghanistan every year due to the rural nature of the country and poor law enforcement. In modern times, the Alangu Mastiff is mainly used as a guard dog for the home, and as a fighting dog for these illegal tournaments. Although the Mastiff Alangu is considered one of the most dangerous fighting dogs and superior to the true Bully Kuta, in Pakistan, all fighting dogs including the Mastiff Alangu and the true Bully Kuta are known by the same name of Bully Kuta. |
Appearance of the Indian Alangu Mastiff
|
The Alangu Mastiff as with most other mastiff breeds is massive in size and like most fighting dogs was bred for performance rather than a unified appearance. At the time of its use as a hunter, the Mastiff was larger than the current representation of the breed. Those interested in improving their agility and fighting ability reduced the breed's size from over 86 centimeters at the withers to around 75 centimeters with an average weight of around 68 kilos. A giant, muscular breed, the Alangu Mastiff is slightly longer than it is tall. The head is large but well proportioned to the rest of the dog's body, with a broad, thick skull and a muzzle that is about half the total length of the skull. The short, erect ears are set wide apart and high on the skull, giving the dog's head a rather square appearance. Their eyes are set wide apart and deep in the skull, giving the dog an alert appearance. The initial appearance of the Alangu Mastiff is that it is a dog of extreme power. The medium-length neck is muscular and powerful, often with muscular striation clearly evident. The front quarters are squarely built, with powerful shoulders set wide apart on the chest. The chest is deep and solidly built, extending close to the elbows. The ribs are well sprung from the spine. The back is straight, long and extends solidly from the withers to the well-developed, muscular loins and hindquarters. The thighs are muscular and powerful in appearance. The legs are well boned and lead to extremities like large bear paws. Cheeks are generally large and pendulous, and dewlap may or may not be present under the jaws. Overall, the skin is rather loose, a probable adaptation to combat lesson injuries during these contests. The tail is thick and tapers gradually to a point. The Alangu Mastiff's coat is short and double. The short outer coat is thick, coarse and straight, flat with the body. The undercoat is also short, dense and close to the body. Coloration varies within this breed, as it does with many fighting dog breeds that have been bred for performance, not appearance. The coat may be brown, fawn, brindle or most often white, but other colors are not unusual. Members of this breed may also have a black mask as part of their overall coloring. |
Temperament of the Indian Alangu Mastiff
|
The Alangu Mastiff owes its dominant, aggressive personality to its long history of use as a war and fighting dog. A fairly intelligent and highly territorial dog, they have strong natural guarding instincts and would be difficult to train. This is a breed that is highly unsuitable for first-time dog owners or individuals unable to assert themselves as the dominant figure in a dog's life. As such, it is recommended only for experienced handlers and individuals with strong Alpha personality traits. This breed has acquired a reputation for being fierce and bloodthirsty. It is also a naturally territorial and aggressive breed. The Alangu Mastiff will not coexist with other dogs and may well kill them, establishing itself and its territory as Alpha. This breed also poses a threat to other animals and livestock. The breed's aggressive nature makes it totally unsuitable for homes with children. This is not a breed that likes to be teased, and unsupervised children who take it upon themselves to tease the dog may well be risking their lives. |
Needs and activities of the Indian Alangu Mastiff
|
With good early socialization and appropriate training, the Alangu Mastiff can make an accommodating companion for strong, responsible and knowledgeable owners. Overall, this breed is very loyal to its master and will aggressively defend its master, property and home from strangers. Owners of this breed require secure fences that can be locked not only to guard the dog, but also to ensure that no one can enter its territory when the owner is not present, as the dog will act aggressively towards strangers. Because of its size and relatively high energy level, it is not suited to apartment living and requires plenty of space and exercise to stay healthy and happy. |
Maintenance of the Indian Alangu Mastiff
|
One of the few advantages of owning an Alangu Mastiff is that it's a low-maintenance breed. As a short-haired breed, the Alangu Mastiff is a moderate shedder, requiring only occasional brushing with a smooth brush to keep the coat in good condition. Bathing would be a tip in the yard affair and even below that, a damp towel can be used to remove dirt and bring out the coat's luster. The Alangu Mastiff is considered a very healthy breed of dog, with a low propensity for congenital health problems. The only known problems associated with this breed are the tendency to develop arthritis and blindness later in life, which is not uncommon for most dog breeds. Because of its size, bloat may also be a concern, or other illnesses generally associated with large dog breeds. |
 |
|
Die Indian Alangu Mastiff wird vom F.C.I. nicht anerkannt
|
|
|
Ursprung
|
|
Indien |
Übersetzung
|
|
Francis Vandersteen |
Diese Rasse ist auch bekannt als
|
|
Alangu Mastiff Sindh Hound South-Indian Mastiff Thanjavur Mastiff Kutch Hunting Mastiff
|
|
Kurzer Überblick über Indian Alangu Mastiff
|
Der Alangu Mastiff ist eine alte Rasse, die angeblich von der persischen Armee auf ihren Feldzügen in der Antike ausgiebig zur Bewachung von Soldatenlagern und feindlichen Kriegsgefangenen eingesetzt wurde. In der Neuzeit wurde der Name Alangu Mastiff (wie diese Rasse in Indien bekannt ist) zum Synonym für den Bully Kutta, eine große Mastiff-Rasse, die hauptsächlich in Pakistan gefunden wird. Der Alangu Mastiff ist auch unter dem Namen Sindh Mastiff bekannt und ist eine der drei mastiffähnlichen Rassen, zusammen mit dem Alaunt Mastif und dem Assyrischen Mastiff, die in den Gebieten um Persien und Indien vorkommen. Heute gehört diese Rasse meist reichen Landwirten zum Schutz oder für Hundekämpfe in den stark ländlich geprägten Gebieten des indischen Subkontinents. |
Geschichte über Indian Alangu Mastiff
|
Der Ursprung des Alangu Mastiffs kann auf Teile von Rajasthan, die Region Bhawalpur im Punjab und das Wüstengebiet Kutch zurückgeführt werden. Obwohl die Rasse selten ist, ist sie am häufigsten in den südindischen Bezirken Thanjavur und Trichy anzutreffen. Vor der Unabhängigkeit Pakistans von der britischen Kolonialherrschaft im Jahr 1947 stand die Region Kutch in Rajasthan im heutigen Pakistan unter der Herrschaft von Sindh. So beziehen sich die Einheimischen in Pakistan auf die Rasse als Mastiff Sindhi, während sie im Rest der Welt als Pakistanischer Mastiff oder Bully Kutta bekannt ist und in Indien sind sich die Rassen über das Herkunftsland einig, das als Alangu Mastiff bekannt ist.
Der Alangu Mastiff gilt als alte Rasse und wie bei vielen alten Hunderassen wird der Prozess der Bestimmung seines genauen Ursprungs durch einen Mangel an genauen Unterlagen behindert. Dies hat zur Entstehung zahlreicher Theorien geführt und das meiste davon wird in der Neuzeit hervorgehoben, da die Tatsache einfach Spekulation und Vermutung ist. Unter den vielen Theorien, die zur Erklärung der Entwicklung dieser bemerkenswerten Rasse aufgestellt wurden, wurde der Alangu-Mastiff wahrscheinlich durch die absichtliche Kreuzung von Pointern mit Englischen Mastiffs und mehreren anderen britischen Jagdhunderassen entwickelt, während Indien unter britischer Kolonialherrschaft stand. Diese Theorie wird von vielen Historikern weitgehend widerlegt, die behaupten, dass der Alangu Mastiff viel älteren Ursprungs ist und behaupten, dass die Rasse wahrscheinlich auf eine Zeit vor Christi Geburt zurückgeht. Diese Historiker stützen ihre alte Alangu-Mastiff-Theorie auf den Beweis, dass Mastiff-ähnliche Rassen in Indien und Pakistan schon Jahrhunderte vor der Ankunft der britischen Legion und der Eroberung der Region dokumentiert wurden.
Eine andere, wahrscheinlich wahrscheinlichere Theorie besagt, dass die Entstehung der Rasse mit der persischen Armee zusammenhängt, die in der Antike Mastiff-ähnliche Rassen einsetzte, um auf ihren Feldzügen feindliche Soldatenlager und Kriegsgefangene zu schützen. Der entscheidende Punkt dieser Theorie dreht sich um Xerxes I. von Persien, der die Vorläufer der Rasse zwischen 486-465 v. Chr. auf dem indischen Kontinent eingeführt haben soll. Dass diese frühen Doggentypen ihn begleiteten, als er nach Griechenland marschierte, um die Athener, Naxier und Eretrianer für ihre Einmischung in den Ionischen Aufstand und ihren Sieg über die Perser bei Marathon zu bestrafen. Kurz nach der Eroberung der Region sah sich Xerxes gezwungen, den Großteil seiner Streitkräfte nach Hause zu schicken, um einen Aufstand aufgrund der zivilen Unruhen in Babylon zu verhindern. Er würde dies jedoch tun, eine kontingente Streitmacht in Griechenland unter dem Kommando von Mardonius zurücklassen, die im folgenden Jahr von den Griechen besiegt werden würde. Die Griechen würden die gesamte persische Flotte, die in Mykale vor Anker lag, angreifen und verbrennen. Da ihre Marine in Trümmern lag und nicht in der Lage war, ihre Armee wieder aufzufüllen, waren die persischen Streitkräfte gezwungen, sich zurückzuziehen, wobei sie wahrscheinlich einige dieser Mastiff-ähnlichen Rassen zurückließen. Diese frühen Mastiffs würden dann auf dem indisch-pakistanischen Subkontinent zurückbleiben und als Indische Mastiffs bekannt werden, wo sie zur Jagd, als Wachhunde und für andere Zwecke eingesetzt wurden.
Historiker heben auch die Schriften von Alexander dem Großen und seinem Vormund aus Kindertagen, Aristoteles, hervor, in denen nicht nur seine Feldzüge, sondern auch die mit seinen Armeen mitgebrachten Hunde beschrieben werden. Diese frühen Beschreibungen ähnlicher Hunde vom Typ Großmastiff werden verwendet, um die Tatsache zu stützen, dass der Alangu-Mastiff eine alte Rasse ist, die wahrscheinlich vom Weißen Alaunt aus Persien, dem altpersischen Hund Hyrcania und dem assyrischen Molosser abstammt. Im Jahr 326 v. Chr. fiel Alexander der Große in Indien ein, kämpfte und besiegte schließlich den Hindukönig Porus in der Schlacht am Fluss Hydaspes am Ufer des Flusses Hydaspes (Jhelum) im Punjab in der Nähe von Bhera im heutigen Pakistan. Als seine erschöpfte Armee jedoch von seinen Plänen erfuhr, den Hyphasis (Beas River) voranzutreiben und zu überqueren, meuterten sie und weigerten sich, weiter nach Indien zu ziehen. Alexander führte daraufhin kurze, aber siegreiche Feldzüge gegen die in der Region ansässigen indischen Clans, um seine Herrschaft zu sichern, und fand Städte, die er als Außenposten und Handelszentren nutzen konnte, bevor er nach Babylon zurückkehrte. Es ist bekannt, dass er Hunde, die dem Alangu-Mastiff sehr ähnlich waren, nach seiner Rückkehr mit nach Babylon brachte. So ist es wahrscheinlich, dass Alexander der Große durch seine Militärkampagnen für die Rasse verantwortlich war, indem er den assyrischen Mastiff aus dem Irak nach Indien brachte, wo sie zusammen mit dem Alaunt und dem indischen Mastiff gezüchtet wurden, um den Alangu Mastiff zu schaffen. Aufgrund der ständigen Interaktion zwischen Persien und dem assyrischen Reich ist es gut möglich, dass sich die indischen und persischen Mastiffhunde gegenseitig beeinflusst haben. Die wilde Natur des Mastiff Alangu führte dazu, dass sie von der indischen Königsfamilie angenommen und für den Sport der Großwildjagd eingesetzt wurden. Der Alangu Mastiff wurde später zu einem reinen Wachhund degradiert, als seine Rolle als sportlicher Jagdhund endete, als die Königsfamilie begann, Geparden zu diesem Zweck einzusetzen. Die inhärent aggressive Natur der Rasse führte dazu, dass die Einwohner sie weiterentwickelten, um sie als Kampfhunde einzusetzen. Obwohl diese Turniere technisch gesehen illegal sind, finden in Pakistan und Afghanistan jedes Jahr zahlreiche Hundekampfturniere statt, was auf die ländliche Natur des Landes und die schlechte Durchsetzung der Gesetze zurückzuführen ist. In der Neuzeit wird der Alangu Mastiff hauptsächlich als Wachhund für das Haus und als Kampfhund für diese illegalen Turniere eingesetzt. Obwohl der Mastiff Alangu als einer der gefährlichsten Kampfhunde gilt und dem echten Bully Kuta überlegen ist, sind in Pakistan alle Kampfhunde einschließlich des Mastiff Alangu und des echten Bully Kuta unter demselben Namen Bully Kuta bekannt. |
Aussehen über Indian Alangu Mastiff
|
Der Alangu Mastiff ist wie bei den meisten anderen Doggenrassen von massiver Größe und wurde wie die meisten Kampfhunde auf Leistung und nicht auf ein einheitliches Erscheinungsbild gezüchtet. Zur Zeit seiner Verwendung als Jäger war der Wachhund größer als die heutige Darstellung der Rasse. Diejenigen, die daran interessiert waren, ihre Agilität und Kampffähigkeit zu verbessern, reduzierten die Größe der Rasse von über 86 Zentimetern Widerristhöhe auf etwa 75 Zentimeter bei einem Durchschnittsgewicht von etwa 68 Kilogramm. Als muskulöse Riesenrasse ist der Alangu Mastiff etwas länger als hoch. Der Kopf ist groß, aber gut proportioniert zum restlichen Körper des Hundes mit einem breiten, dicken Schädel und einer Schnauze, die etwa die Hälfte der Gesamtlänge des Schädels ausmacht. Die kleinen, kurzen Stehohren stehen weit auseinander und hoch am Schädel, wodurch der Kopf des Hundes ein eher quadratisches Aussehen erhält. Die Augen sind weit auseinander und liegen tief im Schädel, was dem Hund ein waches Aussehen verleiht. Die ursprüngliche Erscheinung des Alangu Mastiffs ist, dass er ein Hund mit extremer Kraft ist. Der mittellange Hals ist muskulös und kräftig, oft mit einer deutlich erkennbaren muskulösen Riffelung. Die Vorderviertel sind regelrecht aufgebaut mit mächtigen Schultern, die weit über die Brust gespreizt sind. Die Brust ist tief und solide gebaut und erstreckt sich bis nahe an die Ellenbogen. Die Rippen sind gut aus der Wirbelsäule heraus geboren. Der Rücken ist gerade, lang und erstreckt sich solide vom Widerrist bis zu den gut entwickelten und muskulösen Lenden und Hintervierteln. Die Oberschenkel sind muskulös und kräftig im Erscheinungsbild. Die Beine sind gut ausgebeint und führen zu Extremitäten, die wie große Bärentatzen aussehen. Die Wangen sind meist groß und hängend, die Wamme kann unter den Kiefern vorhanden sein oder auch nicht. Insgesamt ist die Haut eher locker, eine wahrscheinliche Anpassung, um bei diesen Wettbewerben gegen Lektionsverletzungen anzukämpfen. Der Schwanz ist dick und verjüngt sich allmählich bis zu einem Punkt. Das Fell des Alangu-Mastiffs ist kurz und doppelt. Die Haare der kurzen äußeren Schicht sind dick, grob und gerade, flach am Körper anliegend. Die Unterschicht ist ebenfalls kurz, dicht und liegt nahe am Körper. Die Färbung variiert innerhalb dieser Rasse genauso wie bei vielen Kampfhundrassen, die auf Leistung und nicht auf Aussehen gezüchtet wurden. Das Fell kann braun, falbfarben, gestromt oder am häufigsten weiß sein, aber auch andere Farben sind nicht ungewöhnlich. Mitglieder dieser Rasse können als Teil ihrer allgemeinen Färbung auch eine schwarze Maske haben. |
Temperament über Indian Alangu Mastiff
|
Der Alangu Mastiff verdankt seine dominante und aggressive Persönlichkeit seiner langen Geschichte als Kriegshund und Kampfhund. Ein ziemlich intelligenter und sehr territorialer Hund, sie haben starke natürliche Wachinstinkte und wären schwer zu trainieren. Es ist eine Rasse, die für Ersthundebesitzer oder Individuen, die nicht in der Lage sind, sich als dominante Figur im Hundeleben zu behaupten, stark ungeeignet ist. Daher wird sie nur für erfahrene Hundeführer und Individuen mit starken Alpha-Persönlichkeitsmerkmalen empfohlen. Diese Rasse hat sich den Ruf erworben, wild und blutrünstig zu sein. Sie ist auch eine von Natur aus territoriale und aggressive Rasse. Der Alangu Mastiff wird nicht mit anderen Hunden koexistieren und kann sie sehr wohl töten, indem er sein Territorium und sich selbst als Alpha etabliert. Diese Rasse stellt auch eine Bedrohung für andere Tiere und Vieh dar. Die aggressive Natur der Rasse ist für Häuser mit Kindern völlig ungeeignet. Es ist keine Rasse, die gerne geärgert wird, und unbeaufsichtigte Kinder, die es auf sich nehmen, den Hund zu ärgern, können durchaus ihr Leben riskieren. |
Bedürfnisse und Aktivitäten über Indian Alangu Mastiff
|
Mit einer guten frühen Sozialisierung und entsprechendem Training kann der Alangu Mastiff ein entgegenkommender Begleiter für starke, verantwortungsbewusste und gut informierte Besitzer sein. Insgesamt ist diese Rasse ihrem Besitzer gegenüber sehr loyal und wird ihren Herrn, ihr Eigentum und ihr Haus aggressiv vor Fremden verteidigen. Besitzer dieser Rasse benötigen sichere Zäune, die verriegelt werden können, nicht nur um den Hund zu bewachen, sondern auch um sicherzustellen, dass niemand das Territorium betreten kann, wenn der Besitzer nicht anwesend ist, da der Hund aggressiv gegenüber Fremden agieren wird. Aufgrund seiner Größe und seines relativ hohen Energielevels ist er nicht für das Leben in einer Wohnung geeignet und benötigt viel Platz und Bewegung, um gesund und glücklich zu bleiben. |
Pflege über Indian Alangu Mastiff
|
Einer der wenigen Vorteile, einen Alangu Mastiff zu besitzen, ist, dass es sich um eine Rasse handelt, die wenig Pflege benötigt. Als kurzhaarige Rasse ist der Alangu Mastiff ein mäßiger Ausscheider, der nur gelegentlich mit einer glatten Bürste gebürstet werden muss, um das Fell in gutem Zustand zu halten. Baden wäre ein Tipp in der Hofsache und auch darunter kann ein feuchtes Handtuch verwendet werden, um Schmutz zu entfernen und den Glanz des Fells hervorzuheben. Der Alangu Mastiff gilt als eine sehr gesunde Hunderasse mit einer geringen Neigung zu angeborenen Gesundheitsproblemen. Die einzigen bekannten Probleme unter denen, die mit dieser Rasse in Verbindung gebracht werden, sind die Neigung, im späteren Leben Arthritis und Blindheit zu entwickeln, was bei den meisten Hunderassen nicht ungewöhnlich ist. Aufgrund ihrer Größe können auch Blähungen ein Anliegen sein oder andere Krankheiten, die üblicherweise mit großen Hunderassen in Verbindung gebracht werden. |
 |
|
El Indian Alangu Mastiff no es reconocido por el F.C.I.
|
|
|
Origen
|
|
India |
Traducción
|
|
Francis Vandersteen |
Esta raza también se conoce como
|
|
Alangu Mastiff Sindh Hound South-Indian Mastiff Thanjavur Mastiff Kutch Hunting Mastiff
|
|
Breve presentación del Indian Alangu Mastiff
|
El Mastín de Alangu es una raza antigua que, según se dice, fue muy utilizada por el ejército persa para vigilar los campamentos enemigos y a los prisioneros de guerra durante sus campañas en la antigüedad. En los tiempos modernos, el nombre Mastín de Alangu (como se conoce a esta raza en la India) se ha convertido en sinónimo de Bully Kutta, una raza de Mastín de gran tamaño que se encuentra principalmente en Pakistán. El Mastín de Alangu también se conoce como Mastín de Sindh y es una de las tres razas de tipo mastín, junto con el Mastín de Alaunt y el Mastín Asirio, que se encuentran en las regiones que rodean Persia y la India. Hoy en día, la raza suele ser propiedad de granjeros adinerados para protección o peleas de perros en las zonas fuertemente rurales del subcontinente indio. |
Historia del Indian Alangu Mastiff
|
Los orígenes del Mastín de Alangu se remontan a partes de Rajastán, la región de Bhawalpur del Punjab y la zona desértica de Kutch. Aunque la raza es poco común, se encuentra sobre todo en los distritos de Thanjavur y Trichy, en el sur de la India. Antes de la independencia de Pakistán del dominio colonial británico en 1947, la región de Kutch, en Rajastán, en el actual Pakistán, estaba bajo el dominio de Sindh. Así, en Pakistán, los lugareños se refieren a la raza como Mastín de Sindhi, mientras que en el resto del mundo se conoce como Mastín Pakistaní o Bully Kutta y en la India, las razas coinciden en el país de origen conocido como Mastín de Alangu.
El Mastín de Alangu se considera una raza antigua y, como ocurre con muchas razas caninas antiguas, el proceso de determinar su origen exacto se ve obstaculizado por la falta de documentación precisa. Esto ha llevado a la creación de muchas teorías y mucho de lo que se propone en los tiempos modernos es simplemente especulación y conjetura. Entre las muchas teorías que se han propuesto para explicar el desarrollo de esta extraordinaria raza, el Mastín de Alangu se desarrolló probablemente por el cruce intencionado de perros de muestra con mastines ingleses y otras razas de perros de caza británicos durante la época en que la India estaba bajo el dominio colonial británico. Esta teoría es ampliamente refutada por muchos historiadores que afirman que el origen del Mastín de Alangu es mucho más antiguo, afirmando que la raza es probablemente anterior al nacimiento de Cristo. Estos historiadores basan su antigua teoría del Mastín de Alangu en pruebas de que se documentaron razas de tipo mastín en la India y Pakistán siglos antes de que la legión británica llegara y conquistara la región.
Otra teoría, probablemente más probable, es que el nacimiento de la raza está vinculado al ejército persa, que utilizaba razas de tipo mastín para proteger los campamentos de soldados y prisioneros de guerra enemigos en sus campañas durante la Antigüedad. El quid de esta teoría gira en torno a Jerjes I de Persia, de quien se dice que introdujo los antecedentes de la raza en el continente indio entre 486 y 465 a.C. Que estos primeros tipos de mastín le acompañaron cuando marchó a Grecia para castigar a atenienses, naxios y etrios por su interferencia en la revuelta jonia y su victoria sobre los persas en Maratón. Poco después de conquistar la región, Jerjes se vio obligado a enviar a casa a la mayoría de sus fuerzas para evitar una revuelta debido a los disturbios civiles en Babilonia. Lo haría, sin embargo, dejando atrás una fuerza contingente en Grecia bajo el mando de Mardonio, que sería derrotado al año siguiente por los griegos. Los griegos atacaron y quemaron toda la flota persa anclada en Mycale. Con su armada en ruinas e incapaces de reabastecer a su ejército, las fuerzas persas se vieron obligadas a retirarse, probablemente dejando atrás algunas de estas razas de tipo Mastín. Estos primeros mastines permanecerían en el subcontinente indopakistaní y se les conocería como mastines indios, donde se utilizarían para la caza, la guardia y otros fines.
Los historiadores también señalan los escritos de Alejandro Magno y su tutor de la infancia, Aristóteles, que describen no sólo sus campañas, sino también los perros que llevaban con sus ejércitos. Estas descripciones tempranas de grandes perros similares de tipo mastín se utilizan para apoyar el hecho de que el Mastín de Alangu es una raza antigua que probablemente desciende del Alaunt Blanco Persa, el antiguo perro persa Hyrcania y el Moloso asirio. En el año 326 a.C. Alejandro Magno invadió la India, luchó y acabó derrotando al rey hindú Poro en la batalla del río Hydaspes, a orillas del río Hydaspes (Jhelum), en el Punjab, cerca de Bhera, en lo que hoy es Pakistán. Sin embargo, cuando su exhausto ejército se enteró de sus planes de avanzar y cruzar el Hyphasis (río Beas), se amotinó y se negó a seguir adentrándose en la India. Alejandro emprendió entonces breves pero victoriosas campañas contra los clanes indios residentes en la región para asegurar su reinado y fundó ciudades que le sirvieran de puestos avanzados y centros comerciales antes de regresar a Babilonia. Se sabe que a su regreso llevó a Babilonia perros muy parecidos al mastín de Alangu. Así pues, es probable que Alejandro Magno, a través de sus campañas militares, fuera el responsable de la raza mediante su introducción del mastín asirio de Irak en la India, donde se cruzaron con el mastín alauita y el mastín indio para crear el mastín alangu. Debido a la constante interacción entre Persia y el Imperio Asirio, es muy posible que los perros Mastín Indio y Persa se influyeran mutuamente. La naturaleza feroz del Mastín de Alangu hizo que fuera adoptado y utilizado por la familia real india para el deporte de la caza mayor. El Mastín de Alangu fue degradado más tarde para servir como simple perro guardián cuando su función como perro de caza deportiva llegó a su fin cuando la familia real empezó a utilizar guepardos para este fin. La naturaleza intrínsecamente agresiva de la raza llevó a los lugareños a desarrollarla aún más, para utilizarla como perro de pelea. Aunque estos campeonatos son técnicamente ilegales, en Pakistán y Afganistán se celebran cada año muchos torneos de peleas de perros debido al carácter rural del país y a la escasa aplicación de la ley. En la actualidad, el Mastín Alangu se utiliza principalmente como perro guardián para el hogar y como perro de pelea en estos torneos ilegales. Aunque el Mastín Alangu se considera uno de los perros de pelea más peligrosos y superior al verdadero Bully Kuta, en Pakistán todos los perros de pelea, incluidos el Mastín Alangu y el verdadero Bully Kuta, se conocen con el mismo nombre de Bully Kuta. |
Apariencia del Indian Alangu Mastiff
|
El Mastín de Alangu, al igual que la mayoría de las razas de mastines, es de gran tamaño y, como la mayoría de los perros de pelea, fue criado por su rendimiento y no por su apariencia unificada. En la época de su uso como cazador, el Mastín era más grande que la representación actual de la raza. Los interesados en mejorar su agilidad y capacidad de lucha redujeron el tamaño de la raza de más de 86 centímetros a la cruz a unos 75 centímetros con un peso medio de unos 68 kilos. El Mastín de Alangu, una raza gigante y musculosa, es ligeramente más largo que alto. La cabeza es grande pero bien proporcionada al resto del cuerpo del perro, con un cráneo ancho y grueso y un hocico que mide aproximadamente la mitad de la longitud total del cráneo. Las orejas, pequeñas, cortas y erguidas, están muy separadas y situadas en lo alto del cráneo, lo que da a la cabeza del perro un aspecto más bien cuadrado. Los ojos están muy separados y hundidos en el cráneo, lo que da al perro un aspecto alerta. La apariencia inicial del Mastín de Alangu es la de un perro de extrema potencia. El cuello de longitud media es musculoso y poderoso, a menudo con estrías musculares claramente evidentes. Los cuartos delanteros son de construcción cuadrada con hombros poderosos colocados bien separados en el pecho. El pecho es profundo y sólidamente construido extendiéndose cerca de los codos. Las costillas están bien separadas de la columna vertebral. La espalda es recta, larga y se extiende sólidamente desde la cruz hasta los musculosos y bien desarrollados lomos y cuartos traseros. Los muslos son musculosos y de apariencia poderosa. Las patas están bien deshuesadas y llevan a las extremidades como grandes patas de oso. Las mejillas son generalmente grandes y colgantes, la papada puede o no estar presente bajo las mandíbulas. En general, la piel es bastante floja, una probable adaptación para combatir las heridas de las lecciones durante estas competiciones. La cola es gruesa y se estrecha gradualmente hasta una punta. El pelaje del Mastín de Alangu es corto y doble. El pelo de la capa externa corta es grueso, áspero y recto, liso con el cuerpo. El subpelo también es corto, denso y pegado al cuerpo. La coloración varía dentro de esta raza, al igual que ocurre con muchas razas de perros de pelea que han sido criados por su rendimiento y no por su apariencia. El pelaje puede ser marrón, leonado, atigrado o, más a menudo, blanco, pero otros colores no son inusuales. Los miembros de esta raza también pueden tener una máscara negra como parte de su coloración general. |
Temperamento del Indian Alangu Mastiff
|
El Mastín de Alangu debe su personalidad dominante y agresiva a su larga historia de uso como perro de guerra y de combate. Es un perro bastante inteligente y muy territorial, con fuertes instintos naturales de guardia y difícil de adiestrar. Se trata de una raza muy poco adecuada para propietarios primerizos o personas incapaces de imponerse como la figura dominante en la vida de un perro. Como tal, se recomienda sólo para adiestradores experimentados e individuos con fuertes rasgos de personalidad alfa. Esta raza se ha ganado la reputación de ser feroz y sanguinaria. También es una raza naturalmente territorial y agresiva. El Mastín de Alangu no coexistirá con otros perros y puede muy bien matarlos al establecer su territorio y a sí mismo como alfa. Esta raza también es una amenaza para otros animales y el ganado. La naturaleza agresiva de la raza es totalmente inadecuada para hogares con niños. No es una raza a la que le guste que le tomen el pelo y los niños sin supervisión que tomen el pelo al perro pueden poner en peligro sus vidas. |
Necesidades y actividades del Indian Alangu Mastiff
|
Con una buena socialización temprana y un adiestramiento adecuado, el Mastín de Alangu puede ser un compañero complaciente para propietarios fuertes, responsables y bien informados. En general, esta raza es muy leal a su amo y defenderá agresivamente a su amo, su propiedad y su hogar de los extraños. Los propietarios de esta raza necesitan vallas seguras que puedan cerrarse con llave, no sólo para proteger al perro, sino también para asegurarse de que nadie pueda entrar en su territorio cuando el propietario no esté presente, ya que el perro actuará de forma agresiva con los extraños. Debido a su tamaño y a su nivel de energía relativamente alto, no es adecuado para vivir en un piso y necesita mucho espacio y ejercicio para mantenerse sano y feliz. |
Mantenimiento del Indian Alangu Mastiff
|
Una de las pocas ventajas de tener un Mastín de Alangu es que es una raza de bajo mantenimiento. Como raza de pelo corto, el Mastín de Alangu tiene una muda moderada y sólo requiere un cepillado ocasional con un cepillo suave para mantener el pelaje en buenas condiciones. El baño sería un asunto de punta en el patio e incluso por debajo de eso, se puede utilizar una toalla húmeda para eliminar la suciedad y resaltar el brillo del pelaje. Se considera que el Mastín de Alangu es una raza de perro muy sana, con una baja propensión a los problemas de salud congénitos. Los únicos problemas conocidos asociados a esta raza son la tendencia a desarrollar artritis y ceguera en etapas posteriores de la vida, lo cual no es infrecuente en la mayoría de las razas de perros. Debido a su tamaño, la hinchazón también puede ser motivo de preocupación, así como otras enfermedades generalmente asociadas a las razas de perro de mayor tamaño. |
 |
|
De Indian Alangu Mastiff wordt niet erkend door de F.C.I.
|
|
|
Land van oorsprong
|
|
India |
Vertaling
|
|
Francis Vandersteen |
Dit ras staat ook wel bekend als
|
|
Alangu Mastiff Sindh Hound South-Indian Mastiff Thanjavur Mastiff Kutch Hunting Mastiff
|
|
Een korte presentatie van de Indian Alangu Mastiff
|
De Alangu Mastiff is een oud ras dat naar verluidt veel gebruikt werd door het Perzische leger om vijandelijke kampen en krijgsgevangenen te bewaken tijdens hun veldtochten in de oudheid. In de moderne tijd is de naam Alangu Mastiff (zoals dit ras bekend staat in India) synoniem geworden met de Bully Kutta, een groot Mastiff ras dat voornamelijk in Pakistan voorkomt. De Alangu Mastiff is ook bekend als de Sindh Mastiff en is een van de drie mastiff-type rassen, samen met de Alaunt Mastif en de Assyrische Mastiff, die voorkomen in de regio's rond Perzië en India. Vandaag de dag is het ras over het algemeen eigendom van rijke boeren voor bescherming of hondengevechten in de zwaar landelijke gebieden van het Indiase subcontinent. |
Geschiedenis van de Indian Alangu Mastiff
|
De oorsprong van de Alangu Mastiff kan worden teruggevoerd naar delen van Rajasthan, de Bhawalpur regio van Punjab en het woestijngebied van Kutch. Hoewel het ras zeldzaam is, komt het het meest voor in de districten Thanjavur en Trichy in het zuiden van India. Voordat Pakistan in 1947 onafhankelijk werd van de Britse koloniale overheersing, viel de regio Kutch in Rajasthan, in het huidige Pakistan, onder de heerschappij van Sindh. Dus, in Pakistan, verwijst de lokale bevolking naar het ras als de Sindhi Mastiff, terwijl het in de rest van de wereld bekend staat als de Pakistaanse Mastiff of Bully Kutta en in India, zijn rassen het eens over het land van herkomst bekend als de Alangu Mastiff.
De Alangu Mastiff wordt beschouwd als een oud ras en zoals bij veel oude hondenrassen wordt het proces om de exacte oorsprong vast te stellen bemoeilijkt door een gebrek aan nauwkeurige documentatie. Dit heeft geleid tot de creatie van vele theorieën en veel van wat naar voren wordt gebracht in de moderne tijd is gewoon speculatie en giswerk. Onder de vele theorieën die naar voren zijn gebracht om de ontwikkeling van dit opmerkelijke ras te verklaren, is de Alangu Mastiff waarschijnlijk ontwikkeld door het opzettelijk kruisen van pointers met Engelse Mastiffs en verschillende andere rassen van Britse jachthonden gedurende de tijd dat India onder Brits koloniaal bewind stond. Deze theorie wordt op grote schaal weerlegd door veel historici die beweren dat de Alangu Mastiff van veel oudere oorsprong is en beweren dat het ras waarschijnlijk dateert van voor de geboorte van Christus. Deze historici baseren hun oude Alangu Mastiff theorie op bewijs dat Mastiff-achtige rassen werden gedocumenteerd in India en Pakistan eeuwen voordat het Britse legioen arriveerde en de regio veroverde.
Een andere, en waarschijnlijk meer waarschijnlijke, theorie is dat de geboorte van het ras is gekoppeld aan het Perzische leger, dat Mastiff-type rassen gebruikte om kampen van soldaten en vijandelijke krijgsgevangenen te beschermen tijdens hun campagnes in de Oudheid. De kern van deze theorie draait om Xerxes I van Perzië, van wie wordt gezegd dat hij de antecedenten van het ras tussen 486-465 voor Christus op het Indiase continent introduceerde. Dat deze vroege mastifftypes hem vergezelden toen hij Griekenland binnen marcheerde om de Atheners, Naxiërs en Eretriërs te straffen voor hun inmenging in de Ionische opstand en hun overwinning op de Perzen bij Marathon. Kort na de verovering van de regio werd Xerxes gedwongen om het grootste deel van zijn troepen naar huis te sturen om een opstand te voorkomen vanwege de onrust onder de bevolking in Babylon. Hij liet echter een troepenmacht achter in Griekenland onder het bevel van Mardonius, die het jaar daarop door de Grieken verslagen zou worden. De Grieken vielen aan en verbrandden de hele Perzische vloot die voor anker lag bij Mycale. Met hun zeemacht in puin en niet in staat om hun leger te bevoorraden, werden de Perzische troepen gedwongen zich terug te trekken, waarschijnlijk met achterlating van enkele van deze Mastiff-type rassen. Deze vroege Mastiffs zouden dan in het Indo-Pakistaanse subcontinent blijven en bekend worden als Indian Mastiffs, waar ze werden gebruikt voor de jacht, bewaking en andere doeleinden.
Historici wijzen ook op de geschriften van Alexander de Grote en zijn leermeester uit zijn jeugd, Aristoteles, die niet alleen zijn veldtochten beschrijven, maar ook de honden die met zijn legers werden meegebracht. Deze vroege beschrijvingen van vergelijkbare grote mastiff-type honden worden gebruikt om het feit te ondersteunen dat de Alangu Mastiff een oud ras is dat waarschijnlijk afstamt van de Perzische Witte Alaunt, de oude Perzische Hyrcania hond en de Assyrische Molosser. In 326 voor Christus. Alexander de Grote India binnen, vocht en versloeg uiteindelijk de Hindoe koning Porus in de Slag bij de Hydaspes rivier aan de oevers van de Hydaspes rivier (Jhelum) in de Punjab in de buurt van Bhera in wat nu Pakistan is. Toen zijn uitgeputte leger echter hoorde van zijn plannen om door te stoten en de Hyphasis (rivier de Beas) over te steken, muitten ze en weigerden verder India in te trekken. Alexander voerde vervolgens korte maar zegevierende campagnes tegen de Indiase clans die in de regio woonden om zijn heerschappij veilig te stellen en hij vond steden die als buitenposten en handelscentra dienden voordat hij terugkeerde naar Babylon. Het is bekend dat hij bij zijn terugkeer naar Babylon honden meenam die erg leken op de Alangu Mastiff. Het is dus waarschijnlijk dat Alexander de Grote, door zijn militaire campagnes, verantwoordelijk was voor het ras door zijn introductie van de Assyrische Mastiff van Irak naar India waar ze werden gefokt met de Alaunt en Indian Mastiff om de Alangu Mastiff te creëren. Door de constante interactie tussen Perzië en het Assyrische Rijk, is het heel goed mogelijk dat de Indiase en Perzische Mastiff honden elkaar beïnvloed hebben. De felle aard van de Alangu Mastiff leidde ertoe dat ze werden geadopteerd en gebruikt door de Indiase koninklijke familie voor de sport van de jacht op groot wild. De Alangu Mastiff werd later gedegradeerd om te dienen als een eenvoudige waakhond toen zijn rol als een sportieve jachthond ten einde kwam toen de koninklijke familie cheeta's begon te gebruiken voor dit doel. De van nature agressieve aard van het ras leidde ertoe dat de lokale bevolking het verder ontwikkelde voor gebruik als vechthond. Hoewel deze toernooien technisch gezien illegaal zijn, worden er elk jaar veel hondengevechttoernooien gehouden in Pakistan en Afghanistan vanwege het landelijke karakter van het land en de slechte wetshandhaving. In de moderne tijd wordt de Alangu Mastiff voornamelijk gebruikt als waakhond voor thuis en als vechthond voor deze illegale toernooien. Hoewel de Mastiff Alangu wordt beschouwd als een van de gevaarlijkste vechthonden en superieur aan de echte Bully Kuta, staan in Pakistan alle vechthonden, inclusief de Mastiff Alangu en de echte Bully Kuta, bekend onder dezelfde naam Bully Kuta. |
Uiterlijk van de Indian Alangu Mastiff
|
De Alangu Mastiff is net als de meeste andere mastiff rassen massief van formaat en zoals de meeste vechthonden werd gefokt voor prestaties en niet voor een uniform uiterlijk. Ten tijde van zijn gebruik als jager, was de Mastiff groter dan de huidige vertegenwoordiging van het ras. Degenen die geïnteresseerd waren in het verbeteren van hun behendigheid en vechtvaardigheid, brachten de grootte van het ras terug van meer dan 86 centimeter schofthoogte tot ongeveer 75 centimeter met een gemiddeld gewicht van ongeveer 68 kilo. De Alangu Mastiff is een reusachtig, gespierd ras en is iets langer dan hij lang is. Het hoofd is groot maar goed geproportioneerd ten opzichte van de rest van het lichaam van de hond, met een brede, dikke schedel en een snuit die ongeveer de helft van de totale lengte van de schedel is. De kleine, korte, rechtopstaande oren staan wijd uit elkaar en hoog op de schedel, waardoor het hoofd van de hond er nogal vierkant uitziet. De ogen staan wijd uit elkaar en diep in de schedel, waardoor de hond er alert uitziet. De eerste verschijning van de Alangu Mastiff is dat het een hond van extreme kracht is. De halflange nek is gespierd en krachtig, vaak met duidelijk zichtbare spierstrepen. De voorhand is vierkant gebouwd met krachtige schouders die ver uit elkaar staan op de borst. De borst is diep en stevig gebouwd en reikt tot aan de ellebogen. De ribben zijn goed gewelfd vanaf de ruggengraat. De rug is recht, lang en strekt zich stevig uit van de schoft naar de goed ontwikkelde, gespierde lendenen en achterhand. De dijen zijn gespierd en krachtig. De benen zijn goed van bot en lopen uit in extremiteiten als grote berenpoten. De wangen zijn over het algemeen groot en hangend, de keelhuid al dan niet aanwezig onder de kaken. Over het algemeen is de huid vrij los, een waarschijnlijke aanpassing om lesverwondingen tijdens deze wedstrijden tegen te gaan. De staart is dik en loopt geleidelijk taps toe tot een punt. De vacht van de Alangu Mastiff is kort en dubbel. Het haar van de korte bovenvacht is dik, grof en recht, vlak met het lichaam. De ondervacht is ook kort, dicht en dicht tegen het lichaam aan. De kleur varieert binnen dit ras, net als bij veel vechthondenrassen die zijn gefokt voor prestaties en niet voor het uiterlijk. De vacht kan bruin, reekleurig, gestroomd of meestal wit zijn, maar andere kleuren zijn niet ongebruikelijk. Leden van dit ras kunnen ook een zwart masker hebben als onderdeel van hun algemene kleuring. |
Temperament van de Indian Alangu Mastiff
|
De Alangu Mastiff dankt zijn dominante, agressieve persoonlijkheid aan zijn lange geschiedenis als oorlogshond en vechthond. Als vrij intelligente en zeer territoriale hond hebben ze sterke natuurlijke waakinstincten en zijn ze moeilijk te trainen. Dit is een ras dat zeer ongeschikt is voor mensen die voor het eerst een hond nemen of voor mensen die niet in staat zijn zichzelf te laten gelden als de dominante figuur in het leven van de hond. Als zodanig wordt het alleen aanbevolen voor ervaren handlers en individuen met sterke Alpha persoonlijkheidskenmerken. Dit ras heeft de reputatie fel en bloeddorstig te zijn. Het is ook een van nature territoriaal en agressief ras. De Alangu Mastiff zal niet samenleven met andere honden en kan ze heel goed doden door zijn territorium en zichzelf als Alpha te vestigen. Dit ras is ook een bedreiging voor andere dieren en vee. De agressieve aard van het ras is totaal ongeschikt voor huizen met kinderen. Dit is geen ras dat graag geplaagd wordt en kinderen zonder toezicht die de hond gaan plagen, riskeren mogelijk hun leven. |
Behoeften en activiteiten van de Indian Alangu Mastiff
|
Met een goede socialisatie op jonge leeftijd en de juiste training, kan de Alangu Mastiff een aangename metgezel zijn voor sterke, verantwoordelijke en goed geïnformeerde eigenaars. Over het algemeen is dit ras zeer trouw aan zijn meester en zal hij zijn meester, eigendom en huis agressief verdedigen tegen vreemden. Eigenaars van dit ras hebben veilige omheiningen nodig die op slot kunnen, niet alleen om de hond te bewaken, maar ook om ervoor te zorgen dat niemand hun territorium kan betreden als de eigenaar niet aanwezig is, want de hond zal zich agressief gedragen tegenover vreemden. Door zijn grootte en relatief hoge energieniveau is hij niet geschikt voor een leven op een flat en heeft hij veel ruimte en beweging nodig om gezond en gelukkig te blijven. |
Onderhoud van de Indian Alangu Mastiff
|
Een van de weinige voordelen van het hebben van een Alangu Mastiff is dat het een onderhoudsarm ras is. Als kortharig ras verhaart de Alangu Mastiff maar matig en hoeft hij alleen maar af en toe geborsteld te worden met een gladde borstel om de vacht in goede conditie te houden. Baden zou een tip in de tuin aangelegenheid zijn en zelfs daarbuiten kan een vochtige handdoek worden gebruikt om vuil te verwijderen en de glans van de vacht naar voren te brengen. De Alangu Mastiff wordt beschouwd als een zeer gezond hondenras, met een lage neiging tot aangeboren gezondheidsproblemen. De enige bekende problemen bij dit ras zijn de neiging tot het ontwikkelen van artritis en blindheid op latere leeftijd, wat niet ongewoon is bij de meeste hondenrassen. Door zijn grootte kan een opgeblazen gevoel ook een probleem zijn of andere ziekten die over het algemeen geassocieerd worden met grotere hondenrassen. |