Français

Le Tibetan Kyi Apso n'est pas reconnu par la F.C.I.

Origine
Tibet
Traduction
Francis Vandersteen
Cette race est aussi connue sous
Kyi Apso
Bearded Tibetan Mastiff
Khyi-Apso
Tibetan Kyi-Apso Mastiff
Le Kyi Apso tibétain, également connu sous le nom Apso Do-Kyi, est une race tibétaine rare de chien gardien de bétail. Au Tibet, le Pashmina de cette race est parfois sauvé et utilisé pour tisser de petits tapis.

En tibétain, "kyi" signifie chien et "apso" est abréviation de "ara" signifiant moustache et "sog-sog" signifiant poilu. Il se qualifie également dans le langage courant comme un type de "do-khyi", ce qui signifie un chien qui est attaché.

Ces grands chiens espiègles sont reconnus par leurs longs manteaux, leurs queues entièrement recourbées et leurs visages «barbus». Cette race se situe entre 61 et 71 centimètres et pèse un peu moins de 45 kilos.

En comparaison avec le Mastiff tibétain, le Kyi Apso a un museau barbu, broussailleux et des poils plus longs dans l'ensemble, mais aussi son ossature n'est pas aussi lourde. La plupart des Kyi Apsos semblent plus légères et plus athlétiques qu'un Mastiff tibétain, et fléchissent des lèvres, des fanons, des rides faciales, ou beaucoup d'épis énormes et affaissés.

Considérée comme une race primitive, elle conserve généralement la rusticité qui lui serait nécessaire pour survivre au Tibet et dans la chaîne himalayenne de haute altitude.

Les comportements instinctifs, y compris le comportement du peloton canin, ont contribués à la survie de la race dans des environnements difficiles. C'est l'une des rares races de chiens primitifs qui conserve un seul oestrus par an au lieu de deux, même à des altitudes beaucoup plus basses et dans des climats beaucoup plus tempérés que son climat indigène. Cette caractéristique est également trouvée dans les canidés sauvages tels que le loup et d'autres animaux sauvages.

Les chiens traversent également une période d'agitation associée aux migrations traditionnelles des yaks au Tibet. Cela crée une tendance pour ces chiens à vouloir errer périodiquement.

Sa double couche de poils est longue, soumise au climat, et se décline dans une grande variété de couleurs, y compris le noir uni, le noir et le beige, diverses nuances de "rouge" (de l'or pâle au rouge profond) et gris bleuté (noir dilué), souvent avec des marques blanches. Il manque aussi de cette odeur désagréable de "gros chiens" qui affecte beaucoup de grandes races. Le manteau, quelle que soit sa longueur ou couleurs, devrait éliminer la saleté et les odeurs. Bien que les chiens perdent un peu tout au long de l'année, il y a généralement une grande «mue» à la fin de l'hiver ou au début du printemps et parfois une autre, moins à la fin de l'été ou au début de l'automne. (La stérilisation du chien peut affecter de façon dramatique le pelage en ce qui concerne la texture, la densité et le type de rejet.)

Parmi les rares chiens qui ont réussi à se rendre en Occident, le tempérament peut être décrit comme généralement détendu, affectueux et paisible, mais il est également très affirmé pour la défense de son territoire. Ils semblent être moins sérieux que le Mastiff tibétain, approchant la vie avec un peu plus de fantaisie et d'humour. Ils peuvent devenir mortellement sérieux si la situation le justifie, mais ils ne transpirent pas les petites choses.

En tant que chien gardien de troupeau au Tibet et en Occident, il utilise toutes les tactiques habituelles de gardien de bétail (par exemple, aboiements, périmètres de marquage d'odeur) pour mettre en garde les prédateurs et éviter les confrontations directes.

La première mention de cette race de chien provient des écrits du 19ème et du début du 20ème siècle sur les chiens d'Asie centrale, du Tibet et des pays de l'Himalaya. Il est lié au Mastiff tibétain.

Le capitaine George Augustus Graham, plus connu parmi les amateurs de chiens comme le fondateur du Irish Wolfhound Club de Grande-Bretagne, a importé un chien appelé un «chien loup tibétain». Ce chien est mieux décrit comme un Kyi Apso.

Le 13ème Dalaï Lama est connu pour avoir possédé un chien de ce type.

Relativement peu de Kyi Apsos tibétains ont atteint l'Amérique du Nord ou l'Europe. Les premiers ont été importés à la fin des années 1970 en Amérique du Nord, ou peut-être plus tôt, mais aucun de ces chiens ne semblent avoir laissé une progéniture.

La race était bien représentée et entretenue par le désormais défunt club tibétain Kyi Apso, créé en 1995, mais s'est effondré en 1999 et n'a enregistré aucune portée après 2000.

English

The Tibetan Kyi Apso is not recognized by the F.C.I.

Origin
Tibet
Translation
Francis Vandersteen
This breed is also known as
Kyi Apso
Bearded Tibetan Mastiff
Khyi-Apso
Tibetan Kyi-Apso Mastiff
The Tibetan Kyi Apso, also known as the Apso Do-Kyi, is a rare Tibetan breed of cattle dog. In Tibet, Pashmina from this breed is sometimes rescued and used to weave small rugs.

In Tibetan, "kyi" means dog and "apso" is an abbreviation of "ara" meaning moustache and "sog-sog" meaning hairy. It is also referred to in common parlance as a type of "do-khyi", meaning a dog that is tied up.

These large, mischievous dogs are recognized by their long coats, fully curved tails and "bearded" faces. This breed measures between 61 and 71 centimeters and weighs just under 45 kilos.

Compared with the Tibetan Mastiff, the Kyi Apso has a bearded, bushy muzzle and longer hair overall, but is not as heavy-boned. Most Kyi Apsos look lighter and more athletic than a Tibetan Mastiff, and flex lips, dewlaps, facial wrinkles, or lots of huge, sagging ears.

Considered a primitive breed, it generally retains the hardiness it would need to survive in Tibet and the high-altitude Himalayan range.

Instinctive behaviors, including canine pack behavior, have contributed to the breed's survival in harsh environments. It is one of the few primitive dog breeds that retains a single estrus per year instead of two, even at much lower altitudes and in climates much more temperate than its native climate. This characteristic is also found in wild canids such as wolves and other wild animals.

The dogs are also going through a period of turmoil associated with the traditional yak migrations in Tibet. This creates a tendency for these dogs to want to roam periodically.

Their double coat is long, subject to the climate, and comes in a wide variety of colors, including solid black, black and beige, various shades of "red" (from pale gold to deep red) and bluish gray (diluted black), often with white markings. It also lacks that unpleasant "big dog" smell that afflicts many large breeds. The coat, whatever its length or color, should eliminate dirt and odors. Although dogs shed a little throughout the year, there's usually a big "shed" in late winter or early spring, and sometimes a smaller one in late summer or early fall. (Neutering a dog can dramatically affect the coat in terms of texture, density and type of shedding).

Among the few dogs that have made it to the West, temperament can be described as generally relaxed, affectionate and peaceful, but they are also very assertive in defending their territory. They seem to be less serious than the Tibetan Mastiff, approaching life with a little more whimsy and humor. They can become deadly serious if the situation warrants, but they don't sweat the small stuff.

As herding dogs in Tibet and the West, they use all the usual herding tactics (e.g. barking, scent-marking perimeters) to warn off predators and avoid direct confrontation.

The first mention of this breed of dog comes from 19th and early 20th century writings on the dogs of Central Asia, Tibet and the Himalayan countries. It is related to the Tibetan Mastiff.

Captain George Augustus Graham, better known among dog lovers as the founder of Britain's Irish Wolfhound Club, imported a dog called a "Tibetan Wolfhound". This dog is best described as a Kyi Apso.

The 13th Dalai Lama is known to have owned a dog of this type.

Relatively few Tibetan Kyi Apsos have reached North America or Europe. The first were imported to North America in the late 1970s, or perhaps earlier, but none of these dogs appear to have left any offspring.

The breed was well represented and nurtured by the now defunct Kyi Apso Tibetan Club, founded in 1995, but collapsed in 1999 and registered no litters after 2000.


Deutsch

Die Tibetan Kyi Apso wird vom F.C.I. nicht anerkannt

Ursprung
Tibet
Übersetzung
Francis Vandersteen
Diese Rasse ist auch bekannt als
Kyi Apso
Bearded Tibetan Mastiff
Khyi-Apso
Tibetan Kyi-Apso Mastiff
Der Tibetische Kyi Apso, auch bekannt als Apso Do-Kyi, ist eine seltene tibetische Rasse von Viehhüterhunden. In Tibet wird der Pashmina dieser Rasse manchmal gerettet und zum Weben von kleinen Teppichen verwendet.

Im Tibetischen bedeutet "kyi" Hund und "apso" ist eine Abkürzung von "ara" für Schnurrbart und "sog-sog" für haarig. In der Umgangssprache wird er auch als eine Art "do-khyi" bezeichnet, was einen Hund bedeutet, der angebunden ist.

Diese großen, verspielten Hunde sind an ihren langen Mänteln, ihren vollständig gebogenen Ruten und ihren "bärtigen" Gesichtern zu erkennen. Diese Rasse ist zwischen 61 und 71 Zentimeter groß und wiegt etwas weniger als 45 Kilogramm.

Im Vergleich zum Tibetan Mastiff hat der Kyi Apso eine bärtige, buschige Schnauze und insgesamt längeres Haar, aber auch sein Knochenbau ist nicht so schwer. Die meisten Kyi Apsos scheinen leichter und athletischer als ein tibetanischer Mastiff zu sein und beugen Lippen, Wimpern, Gesichtsfalten oder viele riesige, zusammengesunkene Ohren.

Sie gelten als primitive Rasse, behalten aber in der Regel die Härte bei, die sie zum Überleben in Tibet und im hochgelegenen Himalaya-Gebirge benötigen.

Instinktive Verhaltensweisen, darunter auch das Verhalten des Hunderudels, haben dazu beigetragen, dass die Rasse in schwierigen Umgebungen überleben konnte. Sie ist eine der wenigen primitiven Hunderassen, die nur einen statt zwei Brunstperioden pro Jahr beibehält, selbst in viel niedrigeren Höhenlagen und in einem Klima, das viel gemäßigter ist als ihr einheimisches Klima. Diese Eigenschaft ist auch bei wilden Caniden wie dem Wolf und anderen Wildtieren zu finden.

Die Hunde durchlaufen auch eine Zeit der Unruhe, die mit den traditionellen Wanderungen der Yaks nach Tibet verbunden ist. Dadurch entsteht bei diesen Hunden die Tendenz, periodisch umherstreifen zu wollen.

Seine doppelte Haarschicht ist lang, klimabedingt und kommt in einer Vielzahl von Farben vor, darunter einfarbig schwarz, schwarz und beige, verschiedene Schattierungen von "rot" (von blassgold bis tiefrot) und bläulich-grau (verdünntes Schwarz), oft mit weißen Abzeichen. Es fehlt auch der unangenehme Geruch nach "großen Hunden", der viele große Rassen befällt. Der Mantel, unabhängig von seiner Länge oder Farben, sollte Schmutz und Gerüche beseitigen. Obwohl Hunde das ganze Jahr über ein wenig verlieren, gibt es normalerweise einen großen "Fellwechsel" am Ende des Winters oder zu Beginn des Frühlings und manchmal einen weiteren, weniger im Spätsommer oder Frühherbst. (Die Sterilisation des Hundes kann das Fell in Bezug auf Textur, Dichte und Art des Auswurfs dramatisch beeinflussen).

Bei den wenigen Hunden, die es in den Westen geschafft haben, kann das Temperament als allgemein entspannt, liebevoll und friedlich beschrieben werden, aber sie sind auch sehr durchsetzungsfähig, wenn es um die Verteidigung ihres Territoriums geht. Sie scheinen weniger ernst zu sein als der Tibetanische Mastiff und nähern sich dem Leben mit etwas mehr Fantasie und Humor. Sie können tödlich ernst werden, wenn die Situation es erfordert, aber sie schwitzen keine Kleinigkeiten aus.

Als Herdenschutzhund in Tibet und im Westen wenden sie alle üblichen Taktiken eines Viehhüters an (z. B. Bellen, Umkreis mit Duftmarkierungen), um Raubtiere zu warnen und direkte Konfrontationen zu vermeiden.

Die erste Erwähnung dieser Hunderasse stammt aus Schriften des 19. und frühen 20. Jahrhunderts über Hunde aus Zentralasien, Tibet und den Himalayaländern. Jahrhunderts. Sie wird mit dem Tibetanischen Mastiff in Verbindung gebracht.

Kapitän George Augustus Graham, unter Hundeliebhabern besser bekannt als der Gründer des Irish Wolfhound Club in Großbritannien, importierte einen Hund, der als "tibetischer Wolfshund" bezeichnet wurde. Dieser Hund wird am besten als Kyi Apso beschrieben.

Der 13. Dalai Lama ist dafür bekannt, einen solchen Hund besessen zu haben.

Relativ wenige tibetische Kyi Apsos haben Nordamerika oder Europa erreicht. Die ersten wurden in den späten 1970er Jahren nach Nordamerika importiert, oder vielleicht auch schon früher, aber keiner dieser Hunde scheint Nachkommen hinterlassen zu haben.

Die Rasse wurde von dem inzwischen aufgelösten tibetischen Klub Kyi Apso, der 1995 gegründet wurde, gut vertreten und gepflegt, brach jedoch 1999 zusammen und verzeichnete nach 2000 keine Würfe mehr.


Español

El Tibetan Kyi Apso no es reconocido por el F.C.I.

Origen
Tíbet
Traducción
Francis Vandersteen
Esta raza también se conoce como
Kyi Apso
Bearded Tibetan Mastiff
Khyi-Apso
Tibetan Kyi-Apso Mastiff
El Kyi Apso tibetano, también conocido como Apso Do-Kyi, es una rara raza tibetana de perro boyero. En el Tíbet, a veces se rescata la pashmina de esta raza y se utiliza para tejer pequeñas alfombras.

En tibetano, "kyi" significa perro y "apso" es una abreviatura de "ara", que significa bigote, y "sog-sog", que significa peludo. También se conoce en el lenguaje común como un tipo de "do-khyi", que significa perro atado.

Estos perros grandes y traviesos se reconocen por su largo pelaje, su cola totalmente curvada y su cara "barbuda". Esta raza mide entre 61 y 71 centímetros y pesa algo menos de 45 kilos.

En comparación con el Mastín Tibetano, el Kyi Apso tiene el hocico barbudo y tupido y, en general, el pelo más largo, pero no es tan corpulento. La mayoría de los Kyi Apso parecen más ligeros y atléticos que un Mastín Tibetano, con labios caídos, papada, arrugas faciales o muchas orejas enormes y caídas.

Considerada una raza primitiva, en general conserva la rusticidad que necesitaría para sobrevivir en el Tíbet y en la cordillera del Himalaya a gran altitud.

Los comportamientos instintivos, incluido el comportamiento de manada canina, han contribuido a la supervivencia de la raza en entornos difíciles. Es una de las raras razas de perros primitivos que conserva un solo celo al año en lugar de dos, incluso a altitudes mucho más bajas y en climas mucho más templados que su clima nativo. Esta característica también se da en cánidos salvajes como los lobos y otros animales salvajes.

Los perros también atraviesan un periodo de agitación asociado a las tradicionales migraciones de yaks en el Tíbet. Esto crea una tendencia en estos perros a querer vagar periódicamente.

Su doble capa de pelo es larga, sujeta al clima, y se presenta en una amplia variedad de colores, como negro sólido, negro y beige, varios tonos de "rojo" (del dorado pálido al rojo intenso) y gris azulado (negro diluido), a menudo con marcas blancas. También carece de ese desagradable olor a "perro grande" que aqueja a muchas razas grandes. El pelaje, sea cual sea su longitud o color, debe eliminar la suciedad y los olores. Aunque los perros mudan poco a lo largo del año, suele haber una gran "muda" a finales de invierno o principios de primavera y, a veces, otra más pequeña a finales de verano o principios de otoño. (La castración del perro puede afectar drásticamente al pelaje en términos de textura, densidad y tipo de muda).

De los pocos perros que han llegado a Occidente, el temperamento puede describirse como generalmente relajado, afectuoso y pacífico, pero también son muy asertivos a la hora de defender su territorio. Parecen menos serios que el Mastín Tibetano, y afrontan la vida con un poco más de capricho y humor. Pueden llegar a ser muy serios si la situación lo requiere, pero no se preocupan por los pequeños detalles.

Como perro de pastoreo en el Tíbet y Occidente, utiliza todas las tácticas de pastoreo habituales (por ejemplo, ladrar, marcar perímetros con su olor) para advertir a los depredadores y evitar la confrontación directa.

La primera mención de esta raza canina procede de escritos del siglo XIX y principios del XX sobre los perros de Asia Central, el Tíbet y los países del Himalaya. Está emparentado con el Mastín Tibetano.

El capitán George Augustus Graham, más conocido por los amantes de los perros como el fundador del club británico del lobero irlandés, importó un perro llamado "lobero tibetano". Este perro se describe mejor como un Kyi Apso.

Se sabe que el XIII Dalai Lama tuvo un perro de este tipo.

Relativamente pocos Kyi Apso tibetanos han llegado a Norteamérica o Europa. Los primeros se importaron a Norteamérica a finales de la década de 1970, o quizá antes, pero ninguno de estos perros parece haber dejado descendencia.

La raza estuvo bien representada y cuidada por el ya desaparecido Club Tibetano Kyi Apso, fundado en 1995, pero colapsó en 1999 y no se registraron camadas después de 2000.


Nederlands

De Tibetan Kyi Apso wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
Tibet
Vertaling
Francis Vandersteen
Dit ras staat ook wel bekend als
Kyi Apso
Bearded Tibetan Mastiff
Khyi-Apso
Tibetan Kyi-Apso Mastiff
De Tibetaanse Kyi Apso, ook bekend als de Apso Do-Kyi, is een zeldzaam Tibetaans ras van veehonden. In Tibet wordt soms Pashmina van dit ras gered en gebruikt om kleine tapijten van te weven.

In het Tibetaans betekent "kyi" hond en "apso" is een afkorting van "ara" wat snor betekent en "sog-sog" wat harig betekent. Het wordt in de volksmond ook wel een soort 'do-khyi' genoemd, wat een vastgebonden hond betekent.

Deze grote, ondeugende honden zijn te herkennen aan hun lange vacht, volledig gebogen staart en 'bebaarde' gezichten. Dit ras meet tussen de 61 en 71 centimeter en weegt net geen 45 kilo.

Vergeleken met de Tibetaanse Mastiff heeft de Kyi Apso een bebaarde, borstelige snuit en over het algemeen langer haar, maar hij heeft minder zware botten. De meeste Kyi Apso's zien er lichter en atletischer uit dan een Tibetaanse Mastiff, met afhangende lippen, keelhuid, gezichtsrimpels of veel grote, afhangende oren.

Hij wordt beschouwd als een primitief ras, maar heeft over het algemeen de hardheid behouden die nodig is om te overleven in Tibet en het hooggelegen Himalaya-gebergte.

Instinctieve gedragingen, waaronder hondenroedelgedrag, hebben bijgedragen aan het overleven van het ras in moeilijke omgevingen. Het is een van de zeldzame primitieve hondenrassen die een enkele bronst per jaar behoudt in plaats van twee, zelfs op veel lagere hoogtes en in klimaten die veel gematigder zijn dan het oorspronkelijke klimaat. Deze eigenschap komt ook voor bij wilde hondachtigen zoals wolven en andere wilde dieren.

De honden gaan ook door een periode van onrust die geassocieerd wordt met de traditionele yak migraties in Tibet. Hierdoor hebben deze honden de neiging om periodiek te willen zwerven.

Hun dubbele vacht is lang, onderhevig aan het klimaat, en komt voor in een grote verscheidenheid aan kleuren, waaronder effen zwart, zwart met beige, verschillende tinten 'rood' (van bleek goud tot dieprood) en blauwachtig grijs (verdund zwart), vaak met witte aftekeningen. Hij heeft ook niet die onaangename "grote hondengeur" waar veel grote rassen last van hebben. De vacht, ongeacht de lengte of kleur, moet vuil en geurtjes elimineren. Hoewel honden het hele jaar door een beetje verharen, is er meestal een grote 'rui' in de late winter of het vroege voorjaar en soms een kleinere in de late zomer of het vroege najaar. (Het castreren van de hond kan de vacht drastisch beïnvloeden wat betreft textuur, dichtheid en type verharing).

Van de weinige honden die het Westen hebben gehaald, kan het temperament worden omschreven als over het algemeen ontspannen, aanhankelijk en vredelievend, maar ze zijn ook zeer assertief in het verdedigen van hun territorium. Ze lijken minder serieus dan de Tibetaanse Mastiff en benaderen het leven met iets meer eigenzinnigheid en humor. Ze kunnen bloedserieus worden als de situatie dat rechtvaardigt, maar ze maken zich niet druk om de kleine dingen.

Als herdershond in Tibet en het Westen gebruiken ze alle gebruikelijke herderstactieken (bijv. blaffen, geurmarkeringen) om roofdieren te waarschuwen en een directe confrontatie te vermijden.

De eerste vermelding van dit hondenras komt uit 19e en vroeg 20e eeuwse geschriften over de honden van Centraal-Azië, Tibet en de Himalaya landen. Het is verwant aan de Tibetaanse Mastiff.

Kapitein George Augustus Graham, beter bekend bij hondenliefhebbers als de oprichter van de Britse Ierse Wolfshond Club, importeerde een hond met de naam 'Tibetaanse Wolfshond'. Deze hond kan het best worden omschreven als een Kyi Apso.

Van de 13e Dalai Lama is bekend dat hij een hond van dit type bezat.

Relatief weinig Tibetaanse Kyi Apso's hebben Noord-Amerika of Europa bereikt. De eerste werden geïmporteerd naar Noord-Amerika in de late jaren 1970, of misschien eerder, maar geen van deze honden lijken nakomelingen te hebben nagelaten.

Het ras werd goed vertegenwoordigd en verzorgd door de nu ter ziele gegane Kyi Apso Tibetan Club, opgericht in 1995, maar stortte in 1999 ineen en na 2000 werden er geen nesten meer geregistreerd.


Aucun commentaire

Pas de commentaires

Personne n'a encore publié de commentaire.

Les derniers articles mis à jour

  • Boxmas -- Boxer X Mastiff

    Boxmas Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine Europe Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Boxmas Affectueux, fidèle et dévoué à sa famille, le Boxmas est issu des races Boxer et Mastiff. Cette race a tendance à devenir un chien à propriétaire unique si une formation précoce n'est pas fournie. Ce chien dédié n'est pas connu pour...
  • Boxita -- Boxer X Akita Inu

    Boxita Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Boxita Parce qu'un chien de race mixte est un croisement entre deux races différentes, il est nécessaire de jeter un oeil aux deux races parentales pour déterminer les caractéristiques de votre chien. L'Akita Inu est un chien de travail...
  • Akita Inu

    Akita Inu Standard FCI Nº 255 Origine Japon Traduction Dr. J-M. Paschoud et Prof. R. Triquet Groupe Groupe 5 Chiens de type Spitz et de type primitif Section Section 5 Spitz asiatiques et races apparentées Epreuve Sans épreuve de travail Reconnaissance à titre définitif par la FCI vendredi 13 mars 1964 Publication du standard officiel en vigueur mardi 13...
  • Box Heeler -- Boxer X Bouvier australien

    Box Heeler Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Box Heeler Le Box Heeler est une race hybride où le Boxer est croisé avec le Bouvier australien. Relativement nouveau, il y a peu d'informations disponibles sur le Box Heeler. Comme un chiot Box Heeler héritera des traits de ses deux...
  • Boxer Shepherd -- Boxer X Berger allemand

    Boxer Shepherd Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Cette race est aussi connue sous German Boxer Brève présentation du Boxer Shepherd Le Boxer Shepherd est une belle combinaison du Boxer et du Berger allemand. Sur la base de la taille des deux races parentales, il y a de très bonnes chances que votre...
  • Boxerman -- Boxer X Dobermann

    Boxerman Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Boxerman Le Boxerman est un gros chien qui a été créé à partir du croisement d'un Boxer et d'un Dobermann. Cette race est très sociale et amicale, mais peut également être un excellent chien de garde en raison de sa bravoure et de sa...
  • Boxerdoodle -- Boxer X Caniche

    Boxerdoodle Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Boxerdoodle Le Boxerdoodle est une race hybride populaire qui est facile à entraîner, amicale et bonne pour les familles. Parce qu'il existe trois types de Caniches (toy, miniature et standard), le Boxerdoodle peut être un chien petit...
  • Boxer Chow -- Boxer X Chow Chow

    Boxer Chow Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Boxer Chow Le Boxer Chow est un mélange entre un Boxer et un Chow Chow donc aura des traits des deux races parentes. Ce sont des chiens de taille moyenne, pesant jusqu'à 27 kilos et vivront jusqu'à 15 ans. Les chiens individuels...
  • Boxer Basset -- Boxer X Basset Hound

    Boxer Basset Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Cette race est aussi connue sous BoxsetBoxetBasser Brève présentation du Boxer Basset Le Boxer Basset est un excellent animal de compagnie en raison de sa personnalité aimante et fidèle, de son attitude amusante et de son besoin de câlins. Ils sont...
  • Box-a-Shar -- Boxer X Shar Pei

    Box-a-Shar Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Cette race est aussi connue sous Boxpei Brève présentation du Box-a-Shar Le Box-a-Shar est un croisemet entre un Boxer et un Shar Pei et prendra les traits des deux races parentes. Ce sont de gros chiens pesant jusqu'à 29,5 kilos. Ils se trouvent dans une...
  • Box-a-Pug -- Boxer X Carlin

    Box-a-Pug Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Cette race est aussi connue sous Poxer Brève présentation du Box-a-Pug Le Box-a-Pug est un chien hybride composé d'un Boxer et d'un Carlin. Selon la race parentale dominante, le Box-a-Pug peut être de taille petite ou moyenne. Ils sont également connus sous le...
  • Boxane -- Boxer X Dogue allemand

    Boxane Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Boxane La plupart des propriétaires conviennent que cet hybride, le Boxane, est une merveilleuse combinaison du Boxer et du Dogue allemand. L'apparence et la personnalité de votre hybride peuvent varier considérablement au sein d'une même...