Milou mon Chouchou, mon ami
  • Tous les sites classés
  • Annonces gratuites
  • Forums de discussions
  • Les albums photos
  • Nous contacter
  1. Vous êtes ici :  
  2. Accueil
  3. Les races FCI
  4. Brachet polonais
RecommanderRecommander ImprimerImprimer

Brachet polonais

Average rating
1 vote
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
56 Brachet polonais /les-races-fci/brachet-polonais
  • Français
  • Anglais
  • Allemand
  • Espagnol
  • Neerlandais

Français

 

Brachet polonais
Standard FCI Nº 52

   

Origine

  Pologne

Traduction

  Ed. Gogolewski et Prof. R. Triquet.
Révision par R. Sporre-Willes, M. Bridou et le Dr C. Guintard (2016) / Langue faisant foi : (EN)

Groupe

  Groupe 6 Chiens courants, chiens de recherche au sang et races apparentées

Section

  Section 1.1 Chiens courants de grande taille

Epreuve

  Avec épreuve de travail

Date de reconnaissance à titre définitif par la FCI

  vendredi 29 janvier 1965

Date de publication du standard officiel en vigueur

  lundi 03 novembre 2014

Date de la dernière mise à jour

  jeudi 19 janvier 2017

In English, this breed is said

Polish hound

Auf Deutsch, heißt diese Rasse

Polnische Bracke

En español, esta raza se dice

Sabueso polonés

In het Nederlands, wordt dit ras gezegd

Poolse Brak

Dans son pays d'origine, son nom est

 

Ogar Polski

Utilisation

Chien courant au flair. Autrefois, le Brachet polonais était principalement utilisé pour chasser le lièvre, le renard, le chevreuil et le sanglier ainsi que pour lever le canard sauvage en battant les joncs. Aujourd’hui, la chasse au lièvre avec des chiens est interdite en Pologne (à l’exception des zones montagneuses); de fait, le Brachet polonais est utilisé partout dans le pays uniquement pour la chasse au sanglier et au renard.
 

Bref aperçu historique

L’Ogar est une race polonaise très ancienne. On trouve les premiers récits de chasses à courre en Pologne dans La Chronique de Gallus Anonymus au XIème siècle. Des chroniqueurs du XIVème siècle relatent que les Ogars étaient élevés spécialement pour la chasse royale. Le nom Ogar est mentionné dans Le Livre des arts ruraux de Piotr Krescentyn, publié à Cracovie en 1549 et dans La Vie d’un honnête homme de Mikolaj Rej en 1568. En 1618, une maison d’édition de Cracovie publie La Chasse à courre avec l’Ogar par le conte Jan Ostrorog, voïvode de Poznań. Cet ouvrage peut être considéré comme le premier guide cynologique polonais, contenant les principes de l’élevage rationnel.
On doit la première description du Brachet polonais à Krzysztof Kluk en 1779 dans son livre Les Débuts de l’histoire naturelle et de l’élevage des animaux sauvages et domestiques nationaux. Au XIXème siècle, de nombreuses publications polonaises, mais également allemandes et russes, décrivent le Brachet polonais en détail. L’étymologie du mot Ogar est incertaine. Divers auteurs revendiquent différentes origines du mot. Selon Sztolcman et Gerald-Wyzycki, Ogar viendrait du mot polonais « ogorzaly » (fauve) qui décrit la couleur du Brachet polonais. Pour Mann, Ogar pourrait dériver du mot « grac » (donner de la voix) qui décrit l’aboiement caractéristique lors de la traque, alors que Frankiewicz en trouvait l’explication dans le mot tchèque « ohar » signifiant chien d’arrêt.
Le Brachet polonais était un chien très populaire et il a trouvé sa place légitime dans la littérature. Il est représenté sur des gravures, emblèmes ancestraux et urbains, armoiries, sceaux, ex-libris et dans les peintures des XVIIIème et XIXème siècles. Dès le XIXème siècle, des Brachets polonais étaient présentés dans des expositions canines. A cette époque, la Pologne était sous occupation et le Brachet polonais était élevé dans les chenils de la noblesse polonaise sur le territoire annexé par la Russie. La Pologne recouvra son indépendance à l’issue de la Grande Guerre en 1918, après 123 ans d’occupation. La chasse à courre ne survécut de façon rémanente que dans les zones frontalières orientales, c'est-à-dire les régions de Polésie, Volhynie et Vilnius. Après la seconde guerre mondiale, en perdant ces régions frontalières de l’est, la Pologne perdait également le berceau du Brachet polonais. Il n’y eut pratiquement aucun élevage de ce chien à l’intérieur des nouvelles frontières du pays. En 1959, le colonel Piotr Kartawik importa les quatre premiers Brachets polonais de son pays d’origine (aujourd’hui la Biélorussie) et établit le premier chenil de Brachets polonais de l’après-guerre en le dénommant « Z Kresow » (« De la frontière »).
En 1964, à partir des chiens du chenil « Z Kresow » de Kartawik, l’ingénieur Jerzy Dylewski rédigea le premier standard de la race du Brachet polonais qui fut enregistré à la FCI le 15 novembre 1966 sous le numéro 52.

Aspect général

Chien de taille moyenne, de constitution musclée et relativement massive, permettant l’endurance mais pas la vitesse.

Proportions importantes

La silhouette est rectangulaire, la longueur du corps est légèrement supérieure à la hauteur au garrot.
La hauteur au coude correspond à la moitié de la hauteur au garrot, voire légèrement plus.
Le crâne et le chanfrein sont de longueur égale.

Comportement / caractère

Le Brachet polonais, comme tous les chiens courants au flair, donne la chasse au gibier avec force aboiements. La voix est grave chez le mâle et plus aigüe chez la femelle. Aboyer se dit « donner de la voix » chez les chasseurs et lorsque les chiens donnent bruyamment la chasse au gibier, on parle de « poursuite ». Ce chien de chasse remarquable est également un excellent animal de compagnie, facile à maîtriser, dévoué à son foyer et méfiant envers les étrangers.

Tête

Région crânienne

Tête

  Assez lourde. De profil, elle rappelle un rectangle de longueur moyenne. La ligne du chanfrein est presque parallèle à la ligne du stop à l’occiput.

Crâne

  Large, modérément arqué entre les oreilles, arcades sourcilières bien développées, crête occipitale bien prononcée. 

Stop

  Nettement marqué.

Région faciale

Truffe

  Grande, large et sombre.

Museau

  Allongé ; vu de profil il est long et tronqué à l’extrémité. Chanfrein droit.

Lèvres

  Lèvre supérieure épaisse et tombante. Commissures des lèvres en plis.

Mâchoires et dents

  Mâchoires fortes, dents blanches, présentant un articulé en ciseaux complet.

Joues

  Charnues.

Yeux

  Légèrement en amande, pas profondément enfoncés dans les orbites, de couleur brun foncé, expression douce, les paupières inférieures peuvent être légèrement pendantes chez les chiens âgés.

Oreilles

  Tombantes, attachées assez bas, de longueur et de largeur moyennes, légèrement arrondies à leur extrémité. Les bords antérieurs des lobes sont tournés vers les joues et en contact étroit avec elles.

Cou

De longueur moyenne, avec une ligne de nuque droite, musclé, assez épais surtout à sa base. La peau est pendante et forme un fanon plissé.

Corps

Ligne du dessus

  Droite.

Garrot

  Bien sorti.

Dos

  Long, large et bien musclé.

Rein

  Relativement court.

Croupe

  Large, musclée, assez longue, légèrement arrondie.

Poitrine

  Haute, descendant au coude, d’ampleur et de largeur modérées. Les vraies et fausses côtes sont longues, bien cintrées et positionnées presque à la verticale.

Ligne du dessous

  Le ventre n’est pas levretté. Flancs courts et bien remplis.

Queue

Grosse, attachée assez bas, descend un peu plus bas que le jarret, légèrement infléchie. En déplacement lent, un peu relevée, mais pas enroulée sur le dos. Pendant la course, elle ne dépasse pas la ligne du dessus et est légèrement écartée. Couverte d’un poil plus long sur la face inférieure.

Membres

Membres antérieurs

Généralités

  Vue d’ensemble : Membres antérieurs bien musclés, à l’ossature forte. Ils sont parallèles vus de face et verticaux vus de profil.

Epaules

  Omoplate longue, oblique, bien musclée. L’omoplate forme un angle de 100° avec le bras.

Bras

  De longueur moyenne, oblique.

Coudes

  Très près du corps, ne tourne ni vers l’intérieur ni vers l’extérieur.

Avant-bras

  Forte ossature et tendons souples.

Carpe

  Large, sans épaississement et sans signe de rachitisme.

Métacarpe

  Assez court et placé légèrement en oblique.

Pieds antérieurs

  Très serrés, ronds, doigts bien serrés, avec des coussinets fermes. Les ongles sont puissants, épais, de couleur noire ou corne lorsque les doigts sont blancs.

Membres postérieurs

Généralités

  Vus de profil, ils sont placés légèrement vers l’arrière. Vus de derrière, ils sont droits et parallèles.

Cuisses

  Longue, large, avec des muscles bien développés. L’angle de l’articulation coxo-fémorale est d’environ 100°.

Grassets

  Bien angulé.

Jambes

  Modérément longue, d’une ossature forte, bien musclée, oblique.

Jarret

  Pointe du jarret bien angulée, avec un calcanéum (os du talon) puissant.

Métatarse

  Assez long, presque vertical.

Pieds postérieurs

  Très serrés, ronds, doigts bien serrés, avec des coussinets fermes. Les ongles sont puissants, épais, de couleur noire ou corne lorsque les doigts sont blancs.

Allures

Trot lent. Pendant la poursuite du gibier, le galop n’est pas très rapide.

Peau

Sur le corps et les membres, la peau est lisse et bien tendue ; elle forme des rides sur le front. Le fanon pend en formant des replis.

Robe

Qualité du poil

  Sur la tête, le museau, les oreilles et les membres, le poil est court et lisse. Sur les autres parties du corps, il est de longueur moyenne, gros et dur. Il est un peu plus long sur la nuque, la culotte et la face inférieure de la queue. Le sous-poil est épais et doux.

Couleur du poil

  Couleur feu et manteau sombre. Le poil noir ou gris foncé forme une selle, couvrant toute la nuque, empiétant sur l’arrière de la tête, recouvrant le dos complètement, les deux côtés du corps et le haut de la queue. La couleur feu (fauve) peut prendre différentes teintes, allant du jaune foncé à l’acajou, sur la tête et particulièrement au-dessus des yeux, sur le museau, les oreilles, l’avant du cou, les épaules, le poitrail, sous le ventre, les cuisses, les membres antérieurs et postérieurs. Les oreilles ont toujours une teinte feu plus foncée. Du blanc est admissible : liste blanche en tête et sur le chanfrein, tache blanche sur le poitrail, du blanc sur les membres ou seulement sur les doigts, et à l’extrémité de la queue.

Taille et poids

Hauteur au garrot

  Mâles : 56-65 cm. Femelles : 55-60 cm.

Poids

  Le poids devrait être proportionnel à la hauteur au garrot et à la constitution générale.

Défauts

• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel.
• Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité.
 

Défauts entrainant l’exclusion

 Chien agressif ou peureux.

NB :

• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
• Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires.
• Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum.
• Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction.

Bibliographie

http://www.fci.be/http://www.fci.be/

Anglais

 

Polish hound
FCI Standard No. 52

   

Origin

  Poland

Translation

  Związek Kynologiczny w Polsce (EN). Revised by Renée Sporre-Willes

Group

  Group 6 Scenthounds and related breeds

Section

  Section 1.1 Large sized Hounds

Working

  With working trial

Date of acceptance on a definitive basis by the FCI

  vendredi 29 janvier 1965

Date of publication of the official valid standard

  lundi 03 novembre 2014

Date of the last update

  mercredi 27 mai 2015

En français, cette race se dit

Brachet polonais

Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar

Polnische Bracke

En español, esta raza se dice

Sabueso polonés

In het Nederlands, wordt dit ras gezegd

Poolse Brak

In his country of origin, his name is

 

Ogar Polski

Usage

Scent Hound. In the past, the Polish Hounds were used mainly for hunting hares, foxes, roe deer, wild boar and during duck hunting, flushing wild ducks from rushes. Nowadays, since hunting hare with dogs is prohibited in Poland (except for mountain areas), Polish Hounds are used only for hunting wild boar and fox throughout the country.
 

Brief historical summary

The Ogar is an old-established Polish breed. The first reports on hunting with dogs in Poland are found in the ‘Chronicles’ of Gallus Anonymous dating from the 11th century. In chronicles of the 14th century it is mentioned that ogar hounds were bred specifically for the royal hunt. The name ogar is found in the Book on Rural Arts by Piotr Krescentyn published in Cracow in 1549 and in The Life of an Honest Man by Mikołaj Rej from 1568. In 1618, the Cracovian publishing house issued Hunting with Ogar hounds by count Jan Ostroróg, the voivode of Poznań. This work may be considered the first Polish cynological guide, containing the principles of rational breeding. The first description of the Polish (Ogar) Hound is found in the book: ‘The beginnings of the natural history and farming of the national domestic and wild animals’ by Krzysztof Kluk (1779). In the 19th century, many Polish as well as German and Russian publications appeared, describing Polish Hounds in detail.
The etymology of the word Ogar is not clear. Different authors claim different origins of the word. According to Sztolcm an and Gerald-Wyżycki, Ogar originated from the Polish word ‘ogorzały’ (‘tawny’), describing the Polish Hound’s colour. In Mann’s opinion, it might have derived from the word ‘grać’ ‘to give tongue’ which defines the characteristic barking on the trail; while Frankiewicz explained it with Czech word ‘ohař’, meaning ‘the pointing dog’. Polish Hounds were very popular and they have found their rightful place in the literature. They can be found on engravings: ancestral and urban emblems, coats of arms, seals, ex-librises and in the paintings of 18th and 19th century as well. Polish Hounds were exhibited at dog shows already in the 19th century. Poland was under occupation at that time and the Polish Hounds were bred in kennels of Polish nobility on the territory annexed by Russia. Poland regained its independence after 123 years of occupation, after the Great War in 1918. The hunting with hounds outlasted only in residual forms in the territory of Easter Borderlands, i.e. in the regions of Polesie, Wołyń and Vilnius. After the World War II, Poland had lost the Easter Borderlands together with the mainstay of Polish Scent Hounds. There were practically no Polish Hounds bred within the new borders of the country. In 1959, colonel Piotr Kartawik imported the first four Polish Hounds from his homeland (nowadays Belarus territory) and established the first Polish Hound kennel in the post-war history with the kennel name ‘z Kresów’ (‘from the Borderlands’). In 1964, on the basis of the Kartawik’s ‘z Kresów’ dogs, engineer Jerzy Dylewski wrote the first standard of the Polish Hound breed that was included in the FCI register on 15 November 1966 under the number 52.

General appearance

Medium size hound of muscular, rather heavy build, ensuring endurance but not speed.

Important proportions

The outline is rectangular, the length of body slightly greater than the height at the withers.
Height to elbow corresponds to half the height at the withers or slightly more.
Skull and muzzle is of equal length.

Behaviour / temperament

The Polish Hound, like all scent hounds, chase the game on the hot trail, with loud barking. The voice is lower pitched in the male and higher in the female. The barking is called “giving tongue” by hunters, and the loud game pursuit by the dogs is described as “the chase”. This outstanding hunting dog is also an excellent family dog, easy to maintain, devoted to the household and wary of strangers.

Head

Cranial region

Head

  Quite heavy. In profile looks like a medium length rectangle. Top of muzzle nearly parallel with line from stop to occiput.

Skull

  Broad, moderately arched between ears, superciliary ridges well developed, occipital crest well pronounced. 

Stop

  Well defined.

Facial region

Nose

  Large, wide and dark.

Muzzle

  Elongated; seen from the side deep and truncated at the tip. Nose bridge straight.

Lips

  Upper lip thick and drooping; lip corners in folds.

Jaws and teeth

  Jaws strong, teeth white, complete scissors bite.

Cheeks

  Fleshy.

Eyes

  Slightly slanting, not very deep-set, dark brown, with gentle expression, lower lid might be slightly loose in older dogs.

Ears

  Pendulous, set quite low, of medium length and width, slightly rounded at tip. Front edges of earlobes are turned towards cheeks and hang close to them.

Neck

Neck of medium length, with straight line of nape, muscular, quite thick, especially at the base, skin is loose and forms folded dewlap.

Body

Topline

  Straight.

Withers

  Well defined.

Back

  Long, broad and well muscled.

Loin

  Relatively short.

Croup

  Broad, muscular, quite long, slightly rounded.

Chest

  Deep, reaching elbows, moderately wide and capacious. True and false ribs long, well sprung, set almost vertically.

Underline and belly

  Belly not tucked up. Flanks short and well filled.

Tail

Thick, rather low set, hanging reaches slightly below hock, slightly curved. In slow movement, slightly raised but not curled over back. While chasing, the dog carries the tail below the top line and slightly turned aside. Underside covered with longer hair.

Limbs

Forequarters

Generality

  Forequarters of strong bone, well muscled. Seen from the front straight, set parallel; forearms seen from the side set vertically.

Shoulders

  Shoulder blade long, oblique, well muscled. Shoulder blade forms an angle of 100o with the upper arm.

Upper arm

  Of medium length, oblique.

Elbows

  Lying closely to the body, turns neither in nor out.

Forearm

  Of strong bone and elastic tendons.

Carpal

  Wide, without thickenings and any symptoms of rickets.

Pastern

  Quite short and set slightly oblique.

Forefeet

  Very tight, round, toes well knit, with firm pads. Nails are strong, thick, black or horn coloured when the toes are white.

Hindquarters

Generality

  Seen from the side set slightly backwards, seen from the rear straight and parallel.

Upper thigh

  Long, broad, with well developed muscles. The angle of the coxo-femoral joint is of about 100o.

Lower thigh

  Moderately long, of strong bone structure, well muscled, oblique.

Stifle

  Well angulated.

Metatarsus

  Quite long, almost vertical.

Hock

  Well angulated, with strong heel bone.

Hind feet

  Very tight, round, toes well knit, with firm pads. Nails are strong, thick, black or horn coloured when the toes are white.

Gait and movement

Slow trot. While chasing, not a very fast gallop.

Skin

On trunk and limbs smooth and tight; forms wrinkles on forehead. Dewlap hangs in folds.

Coat

Hair

  On head, muzzle, ears and limbs short and smooth. On other parts of the body the coat is of medium length, thick and hard. It is a little longer on nape, buttocks and underside of the tail. Undercoat is dense and soft.

Colour

  Dark saddle and tan. Black or dark grey hair forms a saddle, covering the whole nape, overlapping to back of head, covering back completely, both sides of body and top of tail. Different shades of tan ranging from dark yellow to mahogany on head, especially above eyes, muzzle, ears, front of neck, shoulders, forechest, under belly, thighs, front and hind legs. Ears are always of a darker shade of tan. Permissible amount of white: white blaze on head and nose bridge, white spot on chest, white on legs or on toes only, as well as white tip of tail.

Size and weight

Height at withers

  Males : 56–65 cm. Females : 55–60 cm.

Weight

  Weight should be proportional to height at withers and the whole conformation.

Faults

• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work.
• Faults listed should be in degree of seriousness.
 

Disqualifying faults

 Aggressive or overly shy dogs.
 Untypical specimen.

NB :

• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified.
• The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying.
• Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.
• Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding.

Bibliography

http://www.fci.be/http://www.fci.be/

Allemand

 

Polnische Bracke
FCI-Standard Nr. 52

   

Ursprung

  Polen

Übersetzung

  Christina Bailey (Überarbeitung: Axel Komorowski)

Gruppe

  Gruppe 6 Laufhunde, Schweisshunde und verwandte Rassen

Sektion

  Sektion 1.1 Große Laufhunde

Arbeitsprüfung

  Mit Arbeitsprüfung

Datum der endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI

  Freitag 29 Januar 1965

Datum der Publikation des gültigen offiziellen Standards

  Montag 03 November 2014

Datum der letzten Aktualisierung

  Donnerstag 19 Januar 2017

En français, cette race se dit

Brachet polonais

In English, this breed is said

Polish hound

En español, esta raza se dice

Sabueso polonés

In het Nederlands, wordt dit ras gezegd

Poolse Brak

In seinem Herkunftsland heißt er

 

Ogar Polski

Verwendung

Laufhund. In der Vergangenheit wurden die polnischen Laufhunde mehrheitlich für die Jagd von Hasen, Füchsen, Rotwild, Wildschweinen und während der Enten Jagdzeit für das Aufstöbern von Enten aus dem Schilf benutzt. Heutzutage, seit die Jagd auf Hasen mit Hunden in Polen untersagt ist, (abgesehen von den Bergregionen), werden die polnischen Laufhunde nur noch für die Jagd von Wildschweinen und Füchsen im ganzen Land benutzt.
 

Kurzer geschichtlicher abriss

Der Ogar Polski ist eine lang etablierte polnische Rasse. Die ersten Berichte vom Jagen mit Hunden kann man in den ‚Chroniken’ von Gallus Anonymous finden, die aus dem 11. Jahrhundert stammen. In Chroniken aus dem 14. Jahrhundert wird erwähnt, dass Ogar Laufhunde speziell für die königliche Jagd gezüchtet wurden. Den Namen Ogar kann man in dem ‚Book on Rural Arts’ von Piotr Krescentyn, welches in Krakau im Jahr 1549 erschien und in ‚The Life of an Honest Man’ von Mikolaj Rei aus dem Jahr 1568 finden. Im Jahr 1618, gab das Krakauer Verlagshaus ‚Hunting mit Ogar Laufhunden’ heraus, verfasst von Count Jan Ostrorog, dem Gouverneur von Poznan. Dieses Werk kann man wohl als den ersten polnischen kynologischen Ratgeber ansehen; er beinhaltete auch die Prinzipien von planmäßiger Zucht.
Die erste Beschreibung des Polnischen (Ogar) Laufhundes kann man in dem Buch ‚The beginnings of the natural history and farming of the national domestic and wild animals’ von Krzysztof Kluk (1779) finden. Im 19. Jahrhundert erschienen viele polnische ebenso wie deutsche und russische Publikationen, die den Polnischen Laufhund genau beschreiben.
Die Entstehung des Wortes Ogar ist nicht klar. Verschiedene Autoren geben verschiedene Entstehungen des Wortes an. Entsprechend von Sztolcman und Gerald-Wysycki entstand das Wort Ogar aus dem polnischen Wort ‚ogorzaly’ (gelbbraun), die Farbe der Polnischen Bracke beschreibend. Nach Mann’s Meinung, kann es von dem Wort ‚grac’ ‚laut gebend’ abstammen, was das charakterische Bellen auf der Spur beschreibt; Frankiewicz erklärt es mit dem czechischen Wort ‚ohar’, welches soviel wie ‚der Pointer’ heißt. Polnische Bracken waren sehr beliebt und sie haben ihren rechtmäßigen Platz in der Literatur gefunden. Man kann sie auf Gravuren finden: Ahnen- und Stadt Wahrzeichen, Wappen, Siegel, Buch-Platten und auf den Gemälden aus dem 18. und 19. Jahrhundert.
Polnische Bracken wurden schon im 19. Jahrhundert ausgestellt. Polen war zu dieser Zeit ein besetztes Land und die Polnischen Bracken wurden in den Zwingern der polnischen Adelshäuser gezüchtet, welche sich auf dem Gebiet, welches an Russland angrenzte befanden.
Polen erhielt seine Unabhängigkeit nach 123 Jahren der Besetzung, nach dem Ersten Weltkrieg in 1918. Das Jagen mit Hunden überdauerte nur in geringer Weise in den Staatsgebieten von den Ost-Grenzländern, wie den Gebieten von Polesie, Wolyn and Vilnius.
Nach dem zweiten Weltkrieg hatte Polen die Ost-Grenzländer zusammen mit dem Hauptanteil der Polnischen Bracken verloren. Es wurden praktisch keine Polnischen Bracken mehr innerhalb der neuen Grenzen des Landes gezüchtet. Im Jahr 1959 importierte Colonel Piotr Kartawik die ersten vier Polnischen Bracken von seinem Heimatland (heute Belarus Staatsgebiet) und etablierte den ersten Polnischen Bracken Zwinger mit dem Zwinger Namen ‚z Kresow’ in der Geschichte der Nachkriegszeit (‚von den Grenzländern’).
Im Jahr 1964 schrieb der Ingenieur Jerzy Dylewski den ersten Standard fűr die Polnische Bracke auf der Basis von Kartawik’s ‚z Kresow’ Hunden. Dieser Standard wurde am 15. November 1966 unter der Nummer 52 in das FCI Register aufgenommen.

Allgemeines erscheinungsbild

Mittelgroßer Laufhund mit muskulösem und schweren Gebäude, welches eher für Ausdauer und nicht für Schnelligkeit steht.

Wichtige proportionen

Seine Außenlinie ist rechteckig, die Länge des Körpers ist etwas größer als die Widerristhöhe.
Die Höhe bis zum Ellenbogen ist ungefähr die Hälfte der Gesamthöhe bis zum Widerrist oder etwas mehr.
Schädel und Fang sind gleich lang.

Verhalten / charakter (wesen)

Die Polnische Bracke jagd, so wie alle Laufhunde, das Wild auf der frischen Spur mit lautem Gebell. Die Stimme ist tiefer bei den Rüden und höher bei den Hündinnen. Das Bellen wird von den Jägern als “Laut geben“ benannt und die laute Verfolgung des Hundes ist als “die Verfolgung“ beschrieben. Dieser ausgezeichnete Jagdhund ist außerdem ein vorzüglicher Familienhund, leicht zu halten, den Familienmitgliedern untergeben und Fremden gegenüber misstrauisch.

Kopf

Oberkopf

Kopf

  Recht schwer. In der Seitenansicht ähnelt er einem Rechteck mittlerer Länge. Die obere Nasenrückenlinie ist parallel mit der vom Stopp zum Hinterhauptbein.

Schädel

  Breit, mäßig gewölbt zwischen den Ohren, die Augenbrauenbogen sind stark entwickelt. Das Hinterhauptbein ist deutlich ausgeprägt. 

Stop

  Deutlich ausgeprägt.

Facial region

Nasenschwamm

  Groß, breit und schwarz.

Fang

  Länglich, von der Seite gesehen tief und vorne stumpf. Der Nasenrücken ist gerade.

Lefzen

  Die obere Lefze ist dick und hängend. Lippenecken in Falten.

Kiefer / Zähne

  Kräftige Kiefer, Zähne weiß, vollständiges Scherengebiss.

Wangen

  Fleischig.

Augen

  Etwas schräg, nicht sehr tiefliegend, dunkelbraun mit sanftem Ausdruck; beim älteren Hund können die unteren Lider etwas hängend sein.

Ohren

  Hängeohren, ziemlich tief angesetzt; von mittlerer Länge und Breite, an den Spitzen leicht abgerundet. Der vordere Teil der Behänge ist den Backen zugewandt und liegt eng an diesen an.

Hals

Er ist von mittlerer Länge mit gerader Nackenlinie, muskulös, ziemlich dick, speziell am Ansatz, die Haut ist lose und bildet eine gefaltete Wamme.

Körper

Obere Profil

  Gerade.

Widerrist

  Gut ausgeprägt.

Rücken

  Lang, breit und muskulös.

Lenden

  Ziemlich kurz.

Kruppe

  Breit, muskulös, ziemlich lang, etwas gerundet.

Brust

  Tief, bis zu den Ellenbogen reichend, mäßig breit und großräumig. Echte und falsche Rippen sind lang, gut gewölbt und fast senkrecht gestellt.

Untere Profillinie und Bauch

  Der Bauch ist nicht aufgezogen. Flanken kurz und gut ausgefüllt.

Rute

Dick, ziemlich tief angesetzt, hängend, bis etwas unterhalb des Sprunggelenkes reichend, etwas gebogen. Bei langsamer Bewegung, etwas aufgerichtet aber nicht über dem Rücken gerollt. Während der Verfolgung trägt der Hund die Rute unterhalb der Rückenlinie und leicht seitwärts gedreht. Die Unterseite ist mit längerem Haar bedeckt.

Gliedmassen

Vorderhand

Allgemeines

  Die Vorderhand ist stark knochig und gut bemuskelt. Von vorne gesehen ist die Front gerade und parallel; die Unterarme stehen von der Seite gesehen senkrecht.

Schultern

  Schulterblatt ist lang, schräg gestellt, mit guter Muskulatur. Das Schulterblatt bildet einen Winkel von 100º mit dem Oberarm.

Oberarm

  Von mittlerer Länge, schräg.

Ellenbogen

  Eng am Körper anliegend, weder ein- noch ausgedreht.

Unterarm

  Kräftige Knochen und elastische Sehnen.

Vorderfusswurzelgelenk

  Breit, ohne Verdickungen und jegliche Anzeichen von Rachitis.

Vordermittelfuss

  Ziemlich kurz und leicht schräg gestellt.

Vorderpfoten

  Geschlossen, rund, Zehen straff mit kräftigen Ballen. Die Krallen sind kräftig, dick und schwarz oder hornfarben bei weißen Zehen.

Hinterhand

Allgemeines

  Von der Seite gesehen etwas rückwärts gestellt, von hinten gesehen gerade und parallel.

Oberschenkel

  Lang, breit mit gut entwickelter Muskulatur. Der Winkel zwischen Hüfte und Oberschenkel beträgt ungefähr 100º.

Unterschenkel

  Mäßig lang mit gutem kräftigen Knochenbau, gut bemuskelt, schräg gestellt.

Knie

  Gut gewinkelt.

Hintermittelfuss

  Ziemlich lang, fast senkrecht.

Sprunggelenk

  Gut gewinkelt mit kräftigem Fersenbein.

Hinterpfoten

  Geschlossen, rund, Zehen straff mit festen Ballen. Die Krallen sind kräftig, dick und schwarz oder hornfarben, wenn die Zehen weiß sind.

Gangwerk

Langsamer Trab. Während der Jagd in nicht sehr schnellem Galopp.

Haut

Am Körper und an den Läufen glatt und eng anliegend; an der Stirn bilden sich Falten. Die Wamme hängt in Falten.

Coat

Haar

  Am Kopf, dem Fang, den Ohren und den Läufen ist es kurz und glatt. An den anderen Teilen des Körpers ist das Haar von mittlerer Länge, dick und hart. Es ist ein wenig länger im Nacken, an den hinteren Keulen und am unteren Teil der Rute. Die Unterwolle ist dicht und weich.

Farbe

  Dunkler Sattel und rotbraun. Schwarzes oder dunkelgraues Haar bildet einen Sattel, welcher den ganzen Nacken bedeckt bis hin zum Kopfende, den gesamten Rücken bedeckend, beide Seiten des Körpers und den Rutenansatz. Verschiedene Schattierungen von rotbraun, welche von dunkel gelb zu mahagoni am Kopf reichen, speziell oberhalb der Augen, des Fangs, der Ohren, an der Vorderseite des Halses, den Schultern, der Vorbrust, unter dem Bauch, den Oberschenkeln, den Vorder- und Hinterläufen. Die Ohren sind immer von einer dunkleren Schattierung von rotbraun. Erlaubte Menge von Weiß: weiße Blesse am Kopf und auf dem Nasenrücken, weißer Fleck an der Brust, weiß an den Läufen oder nur an den Zehen, wie auch weiß an der Rutenspitze.

Grösse und gewicht

Widerristhöhe

  Rüden : 56 - 65 cm, Hündinnen : 55 - 60 cm.

Gewicht

  Das Gewicht sollte im Verhältnis zur Widerristhöhe und dem gesamten Gebäudes stehen.

Fehler

• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen.
• Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden.
 

Disqualifizierende fehler

 Aggressive und übermäßig ängstliche Hunde.
 Untypische Exemplare.

NB :

• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden.
• Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend.
• Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden.
• Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden.

Bibliografie

http://www.fci.be/http://www.fci.be/

Espagnol

 

Sabueso polonés
FCI Standard No. 52

   

Origen

  Polonia

Traducción

  Iris Carrillo (Puerto Rico). Versión original: EN
Revisión : Sra. Brígida Nestler
Dirección técnica : Sr. Miguel Ángel Martínez

Grupo

  Grupo 6 Perros tipo sabueso, perros de rastro (exceptuando lebreles) y razas semejantes

Sección

  Sección 1.1 Perros tipo sabueso de talla grande

Prueba de trabajo

  Con prueba de trabajo

Fecha de reconocimiento a título definitivo por la FCI

  viernes 29 enero 1965

Fecha de publicación del estándar oficial válido

  lunes 03 noviembre 2014

Fecha de la última actualización

  jueves 19 enero 2017

En français, cette race se dit

Brachet polonais

In English, this breed is said

Polish hound

Auf Deutsch, heißt diese Rasse

Polnische Bracke

In het Nederlands, wordt dit ras gezegd

Poolse Brak

En su país de origen, su nombre es

 

Ogar Polski

Utilizacion

Perro sabueso. En el pasado los Sabuesos Polacos eran utilizados principalmente para la caza de conejos, liebres, corzos, jabalíes y durante la época de caza del pato y la búsqueda de patos salvajes entre los juncos. En la actualidad, desde que la caza de la liebre con perros está prohibida en Polonia (excepto en las áreas montañosas) los Sabuesos Polacos son utilizados solo para la caza de jabalíes y zorros en todo el país.
 

Breve resumen historico

El Ogar es una raza muy antigua establecida en Polonia. Los primeros informes sobre la caza con perros en Polonia se encuentran en las “Crónicas” de Gallus Anonymous que datan del siglo 11. En las crónicas del siglo 14 se menciona que los sabuesos ogar se criaban específicamente para la caza real. El nombre agar se encuentra en el libro “Book on Rural Arts” de Piotr Krescentyn publicado en Cracovia en 1549 y en “ The Life of an Honest Man” de Mikolaj Rej de 1568. En 1618 se publicó en Cracovia “Cazando con sabuesos Ogar” del contador Jan Ostrorog, el voivode de Poznan. Este trabajo se consideró la primer guía cinológica de Polonia que contiene los principios de la crianza racional.
La primer descripción del Sabueso Placo (Ogar) se encuentra en el libro: “Los principios de la historia natural y crianza de animales nacionales domésticos y salvajes” de Krzysztof Kluk (1779). En el siglo 19 muchas publicaciones polacas como así también alemanas y rusas describen los sabuesos polacos detalladamente. No está claro el significado etimológico de la palabra Ogar. Diferentes autores tienen opiniones diferentes sobre el origen de la palabra. Según Sztolcman y Gerald- Wyzycki, ogar deriva de la palabra polaca 'ogorzaly' (leonado) que describe el color de los sabuesos polacos. Según la opinión de Mann, puede haber derivado de la palabra “grac” “dar ladridos” que define el característico ladrido durante la caza; mientras que Frankiewicz lo explica con la palabra checa “ohaf” “el perro señalador”. Los sabuesos polacos eran muy populares y han encontrado su correcto lugar en la literatura. Se pueden encontrar en grabados: emblemas ancestrales y urbanos, escudo de armas, sellos y en las pinturas del siglo 18 y 19.
Los sabuesos polacos fueron exhibidos en las exposiciones caninas en el siglo 19. En ese momento Polonia estaba ocupada y los sabuesos polacos eran criados en criaderos de la nobleza polaca en los territorios anexados por Rusia: Polonia recuperó su independencia luego de 123 años de ocupación luego de la Guerra de 1918. La caza con sabuesos ha sobrevivido solo de manera residual en los territorios limítrofes del este como por ejemplo en las regiones de Polesie, Wolyn y Vilnius. Luego de la II Guerra Mundial Polonia perdió los países limítrofes del este junto con el sostén principal de los Sabuesos Polacos. Prácticamente no se criaban sabuesos polacos dentro de las nuevas fronteras del país. En 1959 el coronel Piotr Kartawik importó los primeros cuatro Sabuesos Polacos de su tierra natal (en la actualidad Bielorrusia) y estableció el primer criadero de sabuesos polacos en la historia de la post guerra con el nombre de 'z Kresów' (“de los países limítrofes”).
En 1964, sobre la base de los perros Kartawik's 'z Kresów' el ingeniero Jerzy Dylewski escribió el primer estándar para el Sabueso Polaco que fue incluido en los registros de FCI el 15 de Noviembre de 1966 bajo el número 52.

Aspecto general

Sabueso de tamaño mediano con una estructura muscular, más bien pesado asegurando resistencia pero no velocidad.

Proporciones importantes

La línea exterior es rectangular, el largo del cuerpo es algo mayor que su altura a la cruz.
La altura a los codos corresponde a la mitad a la altura a la cruz o algo más.
Cráneo y hocico son de igual largo.

Temperamento / comportamiento

El Sabueso Polaco como todos los sabuesos caza la presa en la pista caliente con un fuerte ladrido. La voz es de un tono más grave en el macho y algo más agudo en la hembra. El ladrido es llamado por los cazadores “dando la lengua” y la búsqueda ruidosa de la presa se describe como “persecución”. Este excepcional perro de caza también es un excelente perro para la familia, fácil de mantener, devoto a su hogar y cauteloso con los extraños.

Cabeza

Region craneal

Cabeza

  Bastante pesada. De perfil se ve como un rectángulo de largo medio. La línea superior del hocico casi paralela a la línea desde el stop al occipucio.

Cráneo

  Ancho, moderadamente arqueado entre las orejas, arcos superciliares bien desarrollados, cresta occipital bien pronunciada. 

Depresión naso-frontal (stop)

  Bien definido.

Facial region

Trufa

  Grande, ancha y oscura.

Hocico

  Alargado, visto de lado profundo y truncado en la punta. Puente nasal recto.

Belfos

  Labio superior grueso y caído, el borde de los labios formando pliegues.

Mandíbulas / Dientes

  Mandíbulas fuertes, dientes blancos, mordida completa en tijera.

Mejillas

  Carnosas.

Ojos

  Levemente inclinados, colocación no demasiado profunda, de color marrón oscuro, expresión amigable, el párpado inferior puede estar algo caído en perros adultos.

Orejas

  Pendulares con inserción algo baja, de largo y ancho medio, levemente redondeadas en las puntas. El borde delantero del lóbulo de las orejas inclinado levemente hacia adelante y bien pegadas a las mejillas.

Cuello

Cuello de largo medio con una línea superior de la nuca derecha, muscular, más bien grueso especialmente en la base, piel suelta formando pliegues en la papada.

Cuerpo

Línea superior

  Derecha.

Cruz

  Bien definida.

Espalda

  Largo, ancho y bien musculado.

Lomo

  Relativamente corto.

Grupa

  Ancha, musculada, más bien larga, levemente redondeada.

Pecho

  Profundo, llegando al nivel de los codos, moderadamente ancho y amplio. Cosillas y costilla falsa largas, bien arqueadas colocadas casi verticalmente.

Línea inferior

  Vientre no retraído. Flancos cortos y bien llenos.

Cola

Gruesa, de inserción más bien baja, colgando llega algo por debajo del corvejón, levemente curvada. Durante el movimiento lento se eleva levemente pero no se curva sobre el dorso. Durante la caza el perro lleva la cola por debajo de la línea superior y levemente inclinada hacia adelante. La parte inferior cubierta de pelo más largo.

Extremidades

Miembros anteriores

Generalidad

  Frente con huesos fuertes, bien musculado. Visto de frente derecho, colocación paralela, antebrazo visto de lado colocado verticalmente.

Hombro

  Escápula larga, oblicua con buena musculatura. La escápula forma un ángulo de 100º con el antebrazo.

Brazo

  Hueso fuerte y tendones elásticos.

Codo

  Bien pegados al cuerpo, sin inclinarse ni hacia adentro ni hacia afuera.

Antebrazo

  De largo medio, oblicuos.

Carpo

  Ancho, sin engrosamientos o algún síntoma de raquitismo.

Metacarpo

  Más bien corto y colocación levemente oblicua.

Pies delanteros

  Bien apretados y redondos, dedos bien cerrados con almohadillas firmes. Uñas fuertes, gruesas, negras o color del cuerno cuando los dedos son blancos.

Miembros posteriores

Generalidad

  Visto de lado colocados levemente hacia atrás, visto de atrás derechos y paralelos.

Muslo

  Largo, ancho con músculos bien desarrollados. El ángulo coxo-femoral es de aproximadamente 100º.

Pierna

  Moderadamente larga de estructura ósea fuerte, bien musculada y oblicua.

Rodilla

  Bien angulada.

Metatarso

  Más bien largo, casi vertical.

Corvejón

  Bien angulada con huesos fuertes.

Pies traseros

  Bien apretados y redondos, dedos bien cerrados con almohadillas firmes. Uñas fuertes, gruesas, negras o color del cuerno cuando los dedos son blancos.

Movimiento

Trote lento. Durante la caza un galope no demasiado rápido.

Piel

En el tronco y extremidades suave y apretada, forma pliegues en la antecara, Papada formando pliegues.

Manto

Pelo

  Sobre la cabeza, hocico, orejas y extremidades corto y liso. En otras partes del cuerpo es de largo medio, grueso y áspero. Es algo más largo sobre la nuca, nalgas y parte inferior de la cola. El subpelo es tupido y suave.

Color

  Manto oscuro y fuego. Pelos negros o gris oscuro forman un manto cubriendo la totalidad de la nuca sobrepasando la parte posterior de la cabeza y cubriendo totalmente el dorso, ambos lados del cuerpo y la parte superior de la cola. Diferentes tonalidades de color fuego desde un amarillo oscuro a un color caoba sobre la cabeza especialmente sobre los ojos, hocico, orejas, frente del cuello, hombros, antepecho, debajo del abdomen, muslos, extremidades anteriores y posteriores. Las orejas siempre son de una tonalidad fuego más oscuras. Cantidad permitida de blanco: una lista blanca sobre la cabeza y puente nasal, mancha blanca sobre el pecho, blanco sobre las extremidades o solamente sobre los dedos como así también en la punta de la cola.

Tamaño y peso

Altura a la cruz

  Machos: 56 -65 cm. Hembras: 55 – 60 cm.

Peso

  El peso debe estar en proporción a la altura a la cruz y a la estructura general.

Faltas

• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional.
• Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad.
 

Faltas descalificantes:

 Agresividad o excesiva timidez.
 Ejemplar atípico.

NB :

• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado.
• Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias.
• Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto.
• Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza.

Bibliografía

http://www.fci.be/http://www.fci.be/

Neerlandais

 

Poolse Brak
FCI standaard nr. 52

   

Land van oorsprong

  Polen

Vertaling

  Francis Vandersteen

Groep

  Groep 6 Lopende honden en zweethonden

Sectie

  Sectie 1.1 Hoogbenige lopende honden

Werkproef

  Met werkproef

Datum van definitieve erkenning door de FCI

  vrijdag 29 januari 1965

Publicatiedatum van de geldende officiële norm

  maandag 03 november 2014

Datum van de laatste update

  donderdag 19 januari 2017

En français, cette race se dit

Brachet polonais

In English, this breed is said

Polish hound

Auf Deutsch, heißt diese Rasse

Polnische Bracke

En español, esta raza se dice

Sabueso polonés

In zijn land van herkomst is zijn naam

 

Ogar Polski

Gebruik

Lopende hond.
 

Algemeen totaalbeeld

Middelgrote hond, sterk en compacte constructie, naar framing krachtig en relatief massale leden evenredig zijn. Het totale cijfer weerspiegelt meer kracht en uithoudingsvermogen dan snelheid. De stem is duidelijk tijdens de quest, de toon veranderen medium, meestal acuter in de teven.

Belangrijke verhoudingen

De schedel en de snuit zijn van gelijke lengte.

Hoofd

Bovenschedel

Hoofd

  Vrij zwaar, nobel gebeiteld. Profiel, herinnert hij aan een rechthoek van gemiddelde lengte.

Schedel

  De voorste linie vormt een stompe hoek met de lijn van de afschuining. Hoog ontwikkelde wenkbrauwen, voorhoofd met tal van rimpels. Achterhoofdsknobbel zeer uitgesproken. 

Stop

  Duidelijk aangegeven.

Facial region

Neus

  Zwart, groot en breed.

Voorsnuit

  Langwerpig en afgeknotte eind, noch wig of opgemerkt.

Lippen

  Lips dikke, hangende. Commissuur gevormd door de onderlip in behandeling is.

Kiezen / tanden

  Sterke kaken, lang genoeg, met een regelmatig hapje.

Wangen

  Kaakspieren goed ontwikkeld.

Ogen

  Expressie zachte, rustige, ogen zijn schuin geplaatst, niet diep gezonken, donkerbruin onderste oogleden opknoping bij oudere honden.

Oren

  Laag ingesteld, vrij lang, vrij opknoping, licht afgerond aan het uiteinde. De vlag is naar beneden en folie in nauw contact met het hoofd.

Hals

Opmerkelijk grootte van de bijlage met de romp, krachtig, gespierd, van gemiddelde lengte. Fanon voor veel gerimpelde huid.

Lichaam

Rug

  Lang, breed en gespierd.

Croupe

  Brede, niet inslikken.

Borst

  Brede ribbenkast, breed en hoog in verhouding. Borstbeen reikt tot aan de elleboog.

Ribben

  Ribben goed gewelfd, zijn lang als de hele ribbenkast dichter bij de verticale dan in andere wedstrijden.

Onderlijn en buik

  Buik groot, breed, bijna net zo naar beneden de ribbenkast. Geen gebrek aan lef. De flank niet ingeslikt vol, afgeronde, eventueel holle aan beide zijden van de bovenbuik onder de ribben.

Staart

Ingesteld vrij laag, dik, bedekt met lange haren in het onderste deel beneden de hak, licht afhangende van de halve lengte van het been, licht gebogen. Bij normaal rijden, iets verhoogd, maar niet gekruld. Tijdens de wedstrijd enigszins rechtgetrokken, niet boven het horizontale vlak.

Ledematen

Voorhand

Schouders

  Schouderblad schuin, bedekt met goed ontwikkelde spieren.

Onderarm

  Tamelijk goed gespierd.

Voorvoetwortelgewricht

  Zeer uitgesproken, prominente, schoon, droog, de grootte overeenkomt met de polsen.

Voorvoeten

  Op een een sterke botstructuur, sterke spieren, tenen strak. Nagels sterk, dik en kort werkende honden, ze worden gekleurd wanneer de vingers zijn zwart-wit wanneer de vingers zijn beesten.

Achterhand

Dijbeen

  Lang, sterk, goed ontwikkelde spieren, een sterke botstructuur.

Onderbeen

  Schuine, tamelijk kort, goed gespierd.

Achtermiddenvoet

  Enigszins schuin.

Spronggewricht

  Droge en goed getekend.

Achtervoeten

  Tenen strak, spijkers groot, sterk en kort, breed pads, bedekt met een dikke vacht.

Gangwerk

Deze hond gaat normaal gesproken in een draf traag en omslachtig. Tijdens de achtervolging, gaat hij verder in een zoektocht en zware galop.

Coat

Haarkwaliteit

  Haar van gemiddelde lengte, grof, met een dikke ondervacht, iets langer op de rug aan de achterkant van de achterpoten en het onderste deel van de staart.

Haarkleur

  Het hoofd en oren, met uitzondering van de zijvlakken van de schedel, gekleurd licht en oren zijn donkerder dan de rest. Leden, borst en dijen zijn ook bruin. Body zwart of donker grijs, bijna zwart. In de oude taal van de Poolse vechter werd genoemd "podzary" (verbrand). De tan, fawn wezen, heeft verschillende intensiteiten van die kleur van kaneel tot uw zeer gewaardeerd in de Poolse Hound. De witte jas komt in aanmerking asteroïde, die een lijst aan de snuit, borst, ledematen en staartpunt. De zwarte vorm van een kledingstuk dat zich uitstrekt tot het hoofd. Net bruine vlekken boven de ogen. Zwarte doorlopend tot op de voorsnuit van de Poolse Hound op uitschakeling is gericht.

Maat en gewicht

Schouderhoogte

  Voor teven 55 tot 60 cm en voor reuen en 56 tot 65 cm.

Gewicht

  Voor teven 20 tot 26 kg en voor reuen en 25 tot 32 kg.

Defecten

• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan ​​tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.
 

General defecten

 Onvoldoende spiermassa.
 Schor.
 Head, het achterhoofdsbeen is niet uitgesproken genoeg.
 Sub-orbital bogen onderontwikkeld.
 Snuit te spits snuit zwart.
 Defecte tanden.
 Ogen te licht.
 Oren te lang of te kort, uitpuilend.
 Onbebouwde borst.
 Tailed korhoenders, te kort of te lang, slechts weinig haar; wond.
 Canon metacarpal ingestort.
 Pads verpletterd.

NB :

• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.

Bibliografie

http://www.fci.be/http://www.fci.be/
Catégories
Les races FCI | Pologne | Groupe 6 : Chiens courants, Chiens de recherche au sang et Races apparentées | Section 1.1 : Chiens courants de grande taille
Mots clés
polonais | brachet

Vous n'avez pas l'autorisation de poster un commentaire

JCommentsJComments

Menu principal

  • Les canidés et les félidés dans le monde - Accueil
  • Tous les canidésTous les canidés
  • Les standards en français
    • Les races par groupes FCI
  • Les races par pays
  • Les races de chiens méconnuesLes races de chiens méconnues
    • Les chiens rares
    • Les croisements intéressants
    • Les canidés sauvages
    • Les chacals
    • Les loups
    • Les renards
  • Tous les félidésTous les félidés
  • Les races de chats
  • Les félins sauvagesLes félins sauvages
    • Chats sauvages
    • Espèces rares
    • Léopards
    • Lions
    • Lynx
    • Panthères
    • Tigres
  • Catégories des articlesCatégories des articles
  • Inclassables mais à voir
  • Les coups de coeur et témoignages
  • Le paradis virtuel
  • Les amis de Milouchouchou
  • Les poèmes
  • Les rêves
  • Les textes à méditer
  • Tous mes amours au paradis
  • Les fiches utiles
  • Cela peut servirCela peut servir
  • Politique de confidentialité
  • Règlement du site
  • Site Internet spécialisé reconnu sous le numéro WEB-054Site Internet spécialisé reconnu sous le numéro WEB-054

Connexion

  • Mot de passe perdu
  • Plan de Milouchouchou
  • Bibliographie
  • Portail du bien être animal du SPW Portail du bien être animal du SPW
  • Code wallon du bien-être animal Code wallon du bien-être animal
  • Ban-planet
BootstrapBootstrap is a front-end framework of Twitter, Inc. Code licensed under MIT License.MIT License. Font AwesomeFont Awesome font licensed under SIL OFL 1.1SIL OFL 1.1.