|
Kort historisch overzicht
|
De Maine Coon is waarschijnlijk een van de oudste natuurlijke rassen in Noord-Amerika. Verschillende legendes beschrijven de oorsprong van het ras. De meest wijdverspreide is dat de Maine coon het resultaat is van een kruising tussen katten en wasberen (in de volksmond coon, kort voor wasbeer), wat hun kleur (de meest voorkomende is brown tabby) en hun zeer borstelige staart zou verklaren. Natuurlijk is het genetisch onmogelijk om zo'n kruising te maken, maar het ras heeft zijn naam aan deze legende te danken.
De tweede legende is dat de Maine Coon afstamt van de zes Angora katten die Marie-Antoinette van Oostenrijk stuurde toen ze de Franse Revolutie wilde ontvluchten. Deze Angora's werden met de andere persoonlijke bezittingen van de koningin meegenomen op het schip Sally van kapitein Samuel Clough uit Wiscasset. De Angora's vermengden zich met lokale boerderijkatten en zo ontstond de Maine Coon.
Een andere theorie is dat het ras zich ontwikkelde uit kruisingen tussen lokale boerderijkatten en andere lang- of halflangharige katten die voor het eerst werden geïmporteerd door de Vikingen rond het jaar 1000. De Maine coon zou afstammen van de Noorse boskat, wat hun gelijkenis zou verklaren. Deze hypothese wordt ondersteund door de gelijkenis tussen de Van Turk, de Siberische, de Noorse en uiteindelijk de Maine coon, waarvan de geografische oorsprong overeenkomt met de bewegingen van de Vikingen. Deze gelijkenis met de Noor kan ook verklaard worden door het feit dat het winterklimaat van New England en Noorwegen identiek zijn en dus geleid zou hebben tot de selectie van dezelfde fysieke kenmerken.
In de 19e eeuw opperde mevrouw Pierce, een van de eerste Maine coon eigenaren, ook de hypothese dat deze katten via de zee op de kust van Maine waren gekomen, niet dankzij de Vikingen, maar eerder door de rijke Maine families die in die tijd luxueuze boten bezaten en veel reisden. Ze zouden veel exotische huisdieren hebben meegenomen van hun expedities, vooral voor het vermaak van hun kinderen. De tweede hypothese van mevrouw Pierce was dat angorakatten werden meegenomen aan boord van koopvaardijschepen om op ratten te jagen. In beide gevallen kwamen ze aan land aan de oostkust en vermengden ze zich met de lokale kortharige katten.
Een andere mogelijkheid is dat ze werden geïmporteerd door Europese immigranten en zich aanpasten aan het harde klimaat en de leefomstandigheden van de regio. |
Algemeen totaalbeeld
|
Het lichaam van de Maine Coon is lang en rechthoekig, met een brede borstkas en krachtige spieren. Het algemene silhouet moet echter evenwichtig blijven en vrij van overdrijving. De Maine Coon is een van de grootste kattenrassen ter wereld. In 2006 was het record voor de langste kat ter wereld (121,9 cm) in handen van een Maine Coon genaamd Leo. Dit record werd verbroken door een andere Maine coon genaamd Stewie. De gemiddelde kat weegt tussen de 6 en 9 kg.
Katers zijn imposanter (6 tot 9 kg) dan poezen (4 tot 6 kg), ongeveer twee keer zo zwaar als straatkatten. Om zo'n gewicht te bereiken, groeien ze langzaam en duurt het meerdere jaren (tussen drie en vijf jaar). |
Gedrag en karakter (aard)
|
| Karaktertrekken worden niet beschreven in de standaarden; ze blijven volledig individueel en zijn een functie van de geschiedenis van elke kat. Volgens het portret in het officiële boek over de oorsprong van katachtigen kan de Maine Coon met iedereen goed opschieten, zelfs met vreemden en andere dieren, en kan hij volgens het LOOF-portret zachtaardig zijn voor kinderen. Ze zijn gehecht aan hun familie en andere dieren, inclusief honden. |
Gezondheid
|
Zoals elke kat van een sterk ingeteelt ras kan de Maine Coon aangetast worden door een aantal ziekten, waarvan hypertrofische cardiomyopathie (HCM) de belangrijkste is.
Bij de Maine Coon wordt deze ziekte in de meeste gevallen autosomaal dominant overgedragen door een mutatie in het MYBPC-gen in de vorm HMC1, die specifiek is voor het ras en waarvoor een specifieke DNA-test is ontwikkeld. Dankzij de mobilisatie van fokkers van Maine coons tegen deze ziekte en hun samenwerking met cardiologische laboratoria kon deze DNA-test worden uitgevoerd, met als doel op korte termijn deze vorm van cardiomyopathie, die specifiek is voor de Maine coon en verantwoordelijk is voor 70% van de bekende gevallen bij het ras, uit te roeien. Het moet echter benadrukt worden dat deze DNA-test niet voldoende is om te bevestigen dat een Maine coon vrij is van cardiomyopathie en slechts een hulpmiddel is voor de fokker: echografische controle met kleuren-Doppler en DTI blijft absoluut essentieel bij het monitoren van fokdieren.
Heupdysplasie kan ook voorkomen bij Maine coons. Deze erfelijke ziekte wordt gekenmerkt door misvorming van de heupgewrichten. Dyplasie veroorzaakt pijnlijke schade aan het gewricht, wat kan leiden tot artrose. Er zijn niet veel studies over dit onderwerp, maar het lijkt erop dat het ras bijzonder getroffen is, tot wel 20% volgens de American Orthopedic Foundation for Animals. Er is geen behandeling voor deze ziekte, behalve een operatie om het misvormde deel van het dijbeen te verwijderen. Er kunnen medicijnen worden gegeven om de schade aan het kraakbeen te vertragen of de ontsteking tijdelijk te verlichten.
Het ras kan ook lijden aan spinale musculaire atrofie (SMA). Deze ziekte, die uiterst zeldzaam blijft bij de Maine coon, veroorzaakt degeneratie van de neuronen die de spieren aansturen. Het wordt genetisch overgedragen op een autosomaal recessieve manier. Ook hier is een DNA-screeningstest beschikbaar om mutaties op te sporen in het LIX1-gen dat verantwoordelijk is voor de ziekte. |
Genetica
|
| Genetisch onderzoek uitgevoerd door de Universiteit van Californië in Davis heeft de aanwezigheid bij de Maine Coon aangetoond van een zeer lage frequentie van het recessieve allel dat verantwoordelijk is voor de witte vacht van de Heilige Birmaan. Er bestaat een specifieke genetische test om het Birmese gantageen op te sporen. |
|
Nederlands (nl-NL)