Cairn Terrier

Average rating

		FCI standaard nr. 4

		Land van oorsprong			Groot-Brittannië
		Vertaling			Francis Vandersteen
		Groep			Rasgroep 3 : Terriërs
		Sectie			Sectie 2 : Kleine terriërs
		Werkproef			Zonder werkproef
		Datum van definitieve erkenning door de FCI			zaterdag 06 april 1963
		Publicatiedatum van de geldende officiële norm			woensdag 24 juni 1987
		Datum van de laatste update			donderdag 12 maart 1998
		Ce standard est visible en français			Cairn Terrier
		This standard is visible in English			Cairn Terrier
		Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar			Cairn Terrier
		Esta norma es visible en español			Cairn Terrier

Gebruik

Terrier.

Algemeen totaalbeeld

Levendig, oplettend, met een natuurlijk voorkomen van een werkende hond. Moet goed over de voorbenen staan. Sterke achterhand. Diep in ribben, zeer vrij gangwerk, een weerbestendige vacht.

Gedrag en karakter (aard)

Moet de indruk maken actief, sportief en gehard te zijn. Onbevreesd en vrolijk van aard. Zelfbewust maar niet agressief.

Hoofd
Bovenschedel
Hoofd		Klein, maar in verhouding tot het lichaam. Ga goed bedekt met haar.
Schedel		Breed; met een duidelijke inzinking tussen de ogen.
Stop		Uitgesproken.

Facial region
Neus		Zwart.
Voorsnuit		Krachtig.
Kiezen / tanden		De tanden zijn sterk. De kaken sterk maar niet lang of zwaar, bieden een perfect schaargebit, regelmatig en compleet, dat wil zeggen, de bovenste snijtanden overlappen de lagere in nauw contact en recht in de kaak te stellen.
Ogen		Goed uit elkaar, middelgroot, donker hazelnoot kleur, iets verzonken, uitgerust met borstelige wenkbrauwen.
Oren		Klein, puntig, goed gedragen en rechts, ze zijn niet al te nauw verbonden met elkaar, noch voorzien van een beetje te overvloedig.

Hals

Hij is aangesloten, niet kort.

Lichaam
Rug		Rechts, van gemiddelde lengte.
Lendenpartij		Sterk en flexibel.
Ribben		Ribben goed gewelfd en goed in de steek gelaten.

Staart

Kortom, evenredig en goed bedekt met haar, maar zonder zwier. Het is bevestigd hoog noch laag, is het vrolijk gedragen, maar niet krullen naar achteren.

Ledematen

Voorhand
Algemeen		Gemiddelde lengte, bedekt met hard haar, het frame is goed, maar niet te zwaar.
Schouders		Schuingeplaatste.
Ellebogen		Ellebogen zijn nooit buiten.

Achterhand
Dijbeen		Zeer sterk en gespierd.
Knie		Goed gehoekt, maar niet overdreven.
Spronggewricht		Nou in de steek gelaten, noch naar binnen noch naar buiten van achteren gezien.

Voeten

Voorvoeten, sterker dan achterpoten, kunnen enigszins af zijn. De pads zijn dik en sterk. Benen dunne, smalle, gespreide vingers en lange nagels zijn gebreken.

Gangwerk

Een zeer vrije en vloeiende pas. De voorbenen reiken goed naar voren. De achterbenen zorgen voor een voortstuwende kracht. De hakken zijn noch te dicht bij elkaar geplaatst, noch te wijd uiteen.

Coat
Haarkwaliteit		Heel belangrijk punt. Weerbestendig. De vacht moet het dubbele van de vacht is overvloedig, hard, maar niet grof, en de ondervacht is kort, zacht en dicht. Open het haar is een fout. we toegeven een lichte rimpeling.
Haarkleur		Crème, tarwekleurig, rood, grijs of bijna zwart. Stroming doorlopend deze kleuren acceptabel. Niet toegestaan zijn zuiver zwart, wit, black and tan. Dark uiteinden zoals oren en snuit, zijn zeer typisch.

Maat en gewicht
Schouderhoogte		Ongeveer 28 tot 31 cm ten opzichte van het gewicht.
Gewicht		Idealiter 6 tot 7,5 kg.

Defecten

Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.

NB :
• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.

Bibliografie

http://www.fci.be/

Historique vu par les spécialistes

Volledige geschiedenis gezien door specialisten

De Cairn Terrier is de populairste Schotse terriër van Frankrijk. Het is ook, voor de overgrote meerderheid van specialisten, het originele type !

De naam komt van het Gaelic woord cairn, wat heuvels van aarde betekent, of het nu een natuurlijke steenslag is of een steenslag die is gebouwd om een bergpas aan te geven of om een eigendom te beperken. De echte cairns zijn echter veel ouder: vanaf de bronstijd (millennium voor Christus) zijn ze nauw verbonden met het universum van de Keltische volkeren die ze als de verblijfplaatsen van de goden beschouwden. Kort voor het christelijke tijdperk, toen zij werden tegengehouden door de Picten in hun verovering van Caledonia (het toekomstige Schotland), bouwden de Romeinse legioenen op hun beurt terpen, gemaakt van stenen en aarde, om hun doden te begraven.

De traditie vereiste toen dat de reiziger die langs deze heuvels kwam, een steen moest deponeren om de goede genaden van de vermisten te verzoenen, op straffe van het zien van zijn reis bezaaid met valstrikken.

Na verloop van tijd werden de heuvels geleidelijk verlaten, zelfs vergeten. Ze waren bedekt met dikke bramen en ondoordringbare struiken, maar niet minder, voor vossen, dassen en andere dieren die holen graven of op zoek waren naar een schuilplaats, een onaantastbare schuilplaats. Echt onneembaar? Voor de meeste honden, ja. Maar niet voor de kleine, kortbenige, die perfect beschermd waren door een ruige vacht en die, vanzelfsprekend, de naam van hun gekozen territorium innam.

Het is echter duidelijk dat, als de jacht ondergronds en de Aqui-honden werden gebruikt die bekend waren sinds de Middeleeuwen of zelfs eerder, geen enkele kroniekschrijver of bard hen niet opriep. Waarschijnlijk wijdverspreid eerst op het eiland Skye (behorend tot de Hebriden-archipel, ten westen van Schotland), werden deze honden in de tweede helft van de 16e eeuw genoemd door John Keys (gelatiniseerde naam in Joannes Caius), vervolgens door George de Tuberville, die hen beschreef als onderwerpen met een ruw haar, het spel zelfs ondergronds nastreefde, dat zelfs verwees naar de beroemde Agasse, geciteerd door de Romeinse Oppien in zijn Cynégétiques in de tweede eeuw voor Christus.

Pas in de zeventiende eeuw worden sporen van deze honden gevonden. In 1600, inderdaad, de koning van Schotland Jacques VI (koning van Engeland onder de naam Jacques I) aangeboden verschillende paren in de witte jurk (Whites Doggies) aan het hof van Frankrijk, die hij dicht bij was moeder Mary Stuart, terwijl de MacLeods, van de Drynoch-clan die op het eiland Skye woonde, hun eigen afstammelingen bezaten, bovendien goed bekend. Twee eeuwen later, in 1840, nam Martin MacLeod, die Isle of Skye verliet om naar Canada te emigreren, zijn rugzak mee uit Cairns, die hij aan de overkant van de Atlantische Oceaan bekend maakte. In het Museum van Inverness, ten slotte, toont een schilderij getiteld De favoriete hond, gedateerd 1845 en geschilderd door Rosa Bonheur, een typische Cairn, gezien vanaf drie kwart en leunend op zijn rechter anterieure.

De Cairn Terrier was lange tijd het domein van de grote Schotse families, van die van de hertogen van Argyll tot die van de MacDonald-clan, de laatste genoemd door de beroemde cynoloog Pierre Mégnin om de heel oud bestaan van de race. Maar in de negentiende eeuw werd deze hond veel populairder, omdat hij tussen 1875 en 1883 de mascotte was van het Aberdeen cricketteam.

Deze felle jager van dassen en vossen in de Hooglanden blonk ook uit in het nastreven van de otter, en in de huizen, boerderijen en stallen was hij de regelmatige vernietiger van ratten, muizen, wezels en bunzingen. dat is het teken dat de dog-earler FT Barton schreef dat hij de "oudste ongediertemoordenaar" was.

In 1860 werd deze hond voor het eerst geïntroduceerd op de Inverness-tentoonstelling onder de naam "Kortharige Skye Terrier", een naam gekozen vanwege het oorspronkelijke eiland waar de onderwerpen logisch werden gevonden de meest typische. Maar zelfs vóór die datum had een andere terriër van het eiland Skye een solide reputatie opgebouwd, met name vanwege het zijdezachte en lange haar, dat de aandacht had getrokken van koningin Victoria zelf, die had besloten , uit 1842, om deze hond te fokken, de echte Cairn Terrier.

De Cairn Terrier kon daarom geen rasstatus verwerven onder de naam Skye Terrier, ondanks een onderscheidende vermelding van de aard van het haar. In elk geval ontkenden de fokkers van de echte Skye Terrier hem elke relatie met hun favoriete hond, waarvoor ze de verschijning vreesden van een neef met ruig haar, recht uit een hol maar waarschijnlijk de palm van de anciënniteit. Van zijn kant wilde de Kennel Club niets over een werkende terriër van het eiland Skye genaamd Cairn Terrier, een naam die de briljante hondenmanagers te onnauwkeurig vonden.

Genomen tussen de Kennel Club en de aanhangers van de Skye Terrier, moesten Cairn-enthousiastelingen niet minder dan een halve eeuw ruzie maken voordat deze hond eindelijk het recht kreeg om officieel zijn traditionele naam te dragen.

Als deze vertraging zo lang was, was het vooral omdat, in de hoofden van de hondenliefhebbers, de Cairn, een eerlijke werker, niet voldoende werd onderscheiden om te worden toegelaten tot de Scottish Terriers Club. Op 27 mei 1912 besloot de commissie van de Kennel Club echter om zijn genealogische boek voor hem te openen: het eerste onderwerp om daar te verschijnen was Nisbet en behoorde toe aan majoor Ewing. Het populaire succes van de Cairn Terrier was niet onmiddellijk, want in 1922, dat wil zeggen tien jaar na zijn officiële erkenning, werden slechts 141 proefpersonen geregistreerd bij de Kennel Club.

Er is vaak gezegd dat de Cairn Terrier min of meer gerelateerd is aan de Scottish Terrier, de West Highland White Terrier en zelfs de Dandie Dinmont Terrier. Laten we ons bovendien herinneren dat Thomas Bell, in overeenstemming met vele specialisten van zijn tijd, in 1837 schreef in de geschiedenis van de Britse viervoeters dat er maar twee soorten Terriers waren: een met kort haar en glad, met een vrij fijne figuur, een zwarte en vurige jurk, of wit; de andere met ruwharig haar met gevarieerde tinten en korte en sterke ledematen. Het was deze tweede hond, dicht bij de Cairn Terrier, die, als gevolg van geschikte selecties, de Schotse Terriër werd (uit een kruis met de inmiddels ter ziele gegane Aberdeen Terrier en de West Highland White Terrier (die meer in het bijzonder, is slechts een selectie van witte Cairns.) Honden die aldus de theorie bevorderen dat de Cairn Terrier een van de oorspronkelijke typen Terriers is, willen Pleuve dat in de eerste standaard van de Scottish Terrier gepubliceerd in 1880 wordt onder de kleuren vermeld dat het meest gewenst is het gestroomde rood met het uiteinde van de oren en de snuit zwart, een kleur die typerend is voor de huidige Cairn! Overigens, R. Juteau, hondenspecialist van opgraving, geeft aan dat de Cairn Terrier moet worden beschouwd "als de oudste van de Schotse Terrier-variëteiten en waarschijnlijk het oorspronkelijke type".

De Cairn Terrier staat al heel lang bekend in Frankrijk. Al in 1928, voordat de Scottish Terriers Lovers Club ontstond, hadden Franse fokkers, waarvan de nakomelingen vandaag de grote onderneming voortzetten, het overgenomen. Sommige hobbyisten zijn bovendien erin geslaagd om een hond opgegraven te krijgen. In een in 1957 gepubliceerd boek, gewijd aan dit type hond, schrijft René Depoux: "Tijdens het seizoen 1955-1956 zag ik op het werk een kleine Cairn, vernoemd naar Truffel. Deze kleine hond, die niet veel meer dan vier kilo moest wegen, was geweldig op de das, met een zeer stevige boerderij, misschien hield hij de bar een beetje ver, maar compenseerde hij voor dit defect door een slimme kennis van het tegengieten ervan wist hoe aan te geven met grote intelligentie."

Niettemin, zowel in Frankrijk als in andere landen, wordt de Cairn Terrier nauwelijks in zijn oorspronkelijke baan gebruikt. Zijn succes, hij dankt het in wezen aan het uiterlijk bleef natuurlijk en rustiek en zijn alert en gelukkig karakter. Merk echter op dat het het enige ras is, afgezien van de Fox Terrier, Jagd Terrier en Teckel, om enkele vertegenwoordigers te tellen die in het hol werken.

Créé le
donderdag 27 oktober 2016
Créé par
Francis Vandersteen
Dernière modification le
dinsdag 29 oktober 2019
Nombre de clics
1191 vues
Favoris

2212 Cairn Terrier

JComments

Cairn Terrier

FCI standaard nr. 4

Land van oorsprong

Vertaling

Groep

Sectie

Werkproef

Datum van definitieve erkenning door de FCI

Publicatiedatum van de geldende officiële norm

Datum van de laatste update

Ce standard est visible en français

This standard is visible in English

Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar

Esta norma es visible en español

Gebruik

Algemeen totaalbeeld

Gedrag en karakter (aard)

Hoofd

Bovenschedel

Hoofd

Schedel

Stop

Facial region

Neus

Voorsnuit

Kiezen / tanden

Ogen

Oren

Hals

Lichaam

Rug

Lendenpartij

Ribben

Staart

Ledematen

Voorhand

Algemeen

Schouders

Ellebogen

Achterhand

Dijbeen

Knie

Spronggewricht

Voeten

Gangwerk

Coat

Haarkwaliteit

Haarkleur

Maat en gewicht

Schouderhoogte

Gewicht

Defecten

Bibliografie

Historique vu par les spécialistes

Hoofdmenu

Verbinding