Chien courant suisse

Note moyenne
1 vote
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
63 Chien courant suisse /les-races-fci/chien-courant-suisse
Nombre de clics
2961 vues

Français

 

Chien courant suisse
Standard FCI Nº 59

   

Origine

  Suisse

Groupe

  Groupe 6 Chiens courants, chiens de recherche au sang et races apparentées

Section

  Section 1.2 Chiens courants de taille moyenne

Epreuve

  Avec épreuve de travail

Date de reconnaissance à titre définitif par la FCI

  mercredi 25 août 1954

Date de publication du standard officiel en vigueur

  mercredi 28 novembre 2001

Date de la dernière mise à jour

  vendredi 28 juin 2002

In English, this breed is said

Swiss Hound

Auf Deutsch, heißt diese Rasse

Schweizer Laufhund

En español, esta raza se dice

Sabueso Suizo

In het Nederlands, wordt dit ras gezegd

Zwitserse hound

Utilisation

Chien de petite vénerie utilisé pour la chasse à tir ; il est généralement créancé sur le lièvre, le chevreuil, le renard et parfois le sanglier. Il chasse de manière indépendante et en donnant de la voix. Même dans les terrains difficiles, il quête et lance avec une grande sûreté.
 

Bref aperçu historique

Le Chien courant suisse a des origines très anciennes. Sa présence aux temps de l'Helvétie romaine est attestée sur une mosaïque découverte à Avenches, par la représentation de chiens de meute correspondant à nos variétés du chien courant suisse. Au XVe siècle, il est recherché par les cynophiles italiens et, au XVIIIe siècle, par les Français pour son aptitude exceptionnelle à la chasse difficile du lièvre. Son élevage autochtone a été certainement influencé par des chiens courants de races française ramenés en Suisse par des mercenaires. En 1882, un standard est établi pour chacun des 5 modèles du chien courant suisse. En 1909, ces standards sont révisés et on constate la disparition totale du chien courant de Thurgovie. Le 22 janvier 1933, un standard unique est établi pour les 4 variétés du chien courant suisse. Quant à l'ancienne variété, le chien courant du Jura type Saint-Hubert, elle a aujourd'hui disparu.

Aspect général

Chien de taille moyenne ; bonne conformation indiquant vigueur et endurance. Long museau et tête sèche coiffée de longues oreilles lui conférant un cachet de noblesse.
Il y a 4 variétés du chien courant suisse :
Chien courant bernois
Bruno du Jura (= Chien courant du Jura)
Chien courant lucernois
Chien courant de Schwyz

Proportions importantes

• Longueur du corps : taille = environ 1,15 : 1
• Taille : hauteur de la poitrine = environ 2 : 1
• Longueur du chanfrein : longueur du crâne = environ 1: 1

Comportement / caractère

Vif et passionné de chasse, doux, docile et très attaché à son maître.

Tête

Région crânienne

Crâne

  Allongé, étroit, sec, noble ; bombé en cintre surbaissé ; protubérance occipitale apparente ; pas de sillon frontal ; le front n'est pas plissé. Axes du crâne et du chanfrein légèrement divergents. 

Stop

  Marqué sans exagération.

Région faciale

Truffe

  Entièrement noire, bien développée, narines largement ouvertes.

Museau

  Finement ciselé, étroit, ni carré ni pointu.

Lèvres

  Peu développées, recouvrant exactement la mâchoire inférieure ; commissure labiale légèrement ouverte.

Chanfrein

  Droit ou très légèrement busqué.

Mâchoires et dents

  Mâchoires solides. Denture robuste, complète et régulière avec articulé en ciseaux, c'est-à-dire que les faces postérieures des incisives supérieures sont en contact étroit avec les faces antérieures des incisives inférieures ; dents implantées à l'équerre dans les mâchoires. Articulé en tenaille admis. Absence d'une ou de deux prémolaires (PMl ou PM2) tolérée. Les M3 ne sont pas prises en considération.

Joues

  Sèches, arcades zygomatiques non proéminentes.

Yeux

  D'un brun plus ou moins foncé en fonction de la couleur de la robe, légèrement ovales, de grosseur moyenne, d'expression douce ; les paupières épousent parfaitement la forme du globe oculaire ; bords des paupières bien pigmentés.

Oreilles

  Attachées au-dessous de la ligne de l’œil et en arrière du crâne ; attache toujours plus étroite que la largeur maximale de l’oreille ; en longueur, elles atteignent au moins l’extrémité de la truffe ; conque de l'oreille non proéminente ; oreilles étroites, tombantes, plissées et tire-bouchonnées, arrondies à leur extrémité, souples et recouvertes d'un poil fin.

Cou

Allongé, élégant, bien musclé ; un peu lâche à la gorge, mais sans fanon appréciable.

Corps

Ligne du dessus

  Ensemble cou, dos, croupe et queue forment une ligne harmonieuse et soutenue.

Garrot

  Discrètement marqué, encolure dégagée et élégante.

Dos

  Compact et droit.

Rein

  Bien musclé, souple.

Croupe

  Légèrement inclinée, allongée, bien intégrée dans la ligne du dos, pas plus haute que le garrot. Crête iliaque pas trop saillante.

Poitrine

  Plus haute que large, bien descendue et atteignant au moins la pointe du coude ; cage thoracique bien développée vers l'arrière avec côtes légèrement cintrées.

Flanc

  Flanc plein.

Ligne du dessous

  Ventre légèrement relevé vers l'arrière-main.

Queue

Attachée dans le prolongement de la croupe, de longueur moyenne, effilée à son extrémité qui dessine une légère courbe vers le haut ; au repos ou à des allures lentes elle pend naturellement sans courbure importante ; quand le chien est plus attentif ou à des allures plus rapides, elle est portée plus haut que la ligne du dos, mais jamais rabattue sur le dos ou enroulée. Elle est bien garnie de poil sans être espiée.

Membres

Membres antérieurs

Généralités

  Très musclés, mais sans lourdeur et secs, moyennement charpentés ; vus de profil, les antérieurs sont bien d'aplomb ; vus de face, ils sont parallèles et bien dans l'axe du corps.

Epaules

  Omoplate longue et oblique, bien attachée à la paroi thoracique. Angle de l'articulation scapulo-humérale mesuré dans des conditions idéales : environ 100°.

Bras

  Un peu plus long que l'omoplate, oblique, bien au corps et musclé sans lourdeur.

Coudes

  Normalement placés contre la paroi thoracique.

Avant-bras

  Droit, fort, sec.

Carpe

  Robuste et large.

Métacarpe

  Relativement court; vu de face dans la ligne verticale de l'avant-bras ; vu de profil légèrement incliné.

Pieds antérieurs

  De forme arrondie ; doigts serrés ; coussinets rugueux et durs ; ongles solides et colorés en fonction de la robe.

Membres postérieurs

Généralités

  Très musclés mais en accord harmonieux avec les antérieurs ; vus de derrière d'aplomb et parallèles.

Cuisses

  Longue, oblique, fortement musclée sans être gigotée. Angle de l'articulation coxo-fémorale: environ 100°.

Grassets

  Déviés ni en dedans ni en dehors. Ongle de l’articulation fémoro-tibiale : environ 120°.

Jambes

  Allongée ; muscles et tendons apparents et secs.

Jarret

  Angle de l'articulation tibio-tarsienne : environ 130°.

Métatarse

  Assez court, d'aplomb et parallèle. Pas d'ergots (sauf dans les pays où leur ablation est interdite par la loi).

Pieds postérieurs

  De forme arrondie ; doigts serrés ; coussinets rugueux et durs ; ongles solides et colorés en fonction de la couleur de la robe.

Allures

Mouvement bien régulier et harmonieux ; foulées étendues ; puissante impulsion donnée par l'arrière-main ; les membres se meuvent parallèlement au plan médian du corps ; déplacement vertical du garrot régulier et modéré, pas de déplacement vertical important de la ligne de dessus ; oscillation latérale de la tête et du cou sans exagération.

Peau

Fine, souple, tendue, de couleur différente dans les quatre variétés :
• Courant bernois : Noire sous le poil noir et blanche légèrement marbrée de noir sous le poil blanc.
• Bruno du Jura ( = Courant du Jura) : Noire, mais plus claire sous le poil feu.
• Courant lucernois : Noire sous le poil noir et plus claire sous le poil moucheté bleu.
• Courant de Schwyz : Gris foncé sous le poil orange et blanche marbrée de noir sous le poil blanc.

Robe

Qualité du poil

  Court, lisse et fourni ; très fin à la tête et aux oreilles.

Couleur du poil

  • Courant bernois : Blanche avec des taches ou une selle noires ; marquée de fauve clair à foncé au-dessus des yeux, aux joues, à la face interne des oreilles et autour de l'anus, parfois très légèrement mouchetée ( mouchetures noires).
• Bruno du Jura (= Courant du Jura) : Fauve à manteau noir, parfois charbonnée ; ou noire marquée de fauve au-dessus des yeux, aux joues, autour de l'anus et aux membres ; parfois une petite tache blanche au poitrail ; cette tache peut être discrètement mouchetée (de noir ou de gris).
• Courant lucernois : Robe dite bleue, résultant d'une association de poils noirs et de poils blancs, très fortement mouchetée, avec des taches ou une selle noire ; marquée de fauve clair à foncé au-dessus des yeux, aux joues, au poitrail, autour de l'anus et aux membres ; un manteau noir est admis.
• Courant de Schwyz : Blanche avec des taches ou une selle fauve orangé ; parfois très légèrement truitée ; un manteau fauve orangé est admis.

Taille et poids

Hauteur au garrot

  Mâles de 49 à 59 cm, femelles de 47 à 57 cm. Pas de limite de tolérance.

Défauts

• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel.
• Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité.
 

Défauts généraux

Aspect général sans distinction, sujet lourdaud ou chétif.
Disproportion importante entre la longueur du chien, la hauteur de la poitrine et la hauteur au garrot.
Crâne trop large, trop bombé ou trop plat.
Stop trop accusé.
Museau trop court ou trop long, trop carré ou trop effilé.
Absence de plus de deux PMl ou PM2 ; les M3 ne sont pas prises en considération.
Chanfrein concave.
Babines trop accentuées.
Oeil clair, hagard, conjonctive apparente.
Oreille plate, épaisse, trop courte ou attachée trop haut.
Cou trop court.
Excès de fanon.
Dos ensellé ou voûté.
Croupe avalée ou trop courte.
Cage thoracique trop peu descendue, trop peu cintrée ou en tonneau.
Ventre levretté, flancs creux.
Queue mal attachée, portée trop haut, déviée, recourbée, grossière ou espiée.
Membres grêles ou mal dirigés.
Epaule trop droite, bras trop court.
Pied antérieur affaissé.
Angulations des postérieurs insuffisantes, jarrets de vache ou en tonneau.
Présence d'ergots aux postérieurs (sauf dans les pays où leur ablation est interdite par la loi).
Poil dur ou hirsute.
Chien peureux ou bagarreur.
Défauts de la répartition des marques et des couleurs chez le
• Courant bernois :
Trop de mouchetures noires dans le blanc.
Du blanc ou de la couleur fauve à la face externe des oreilles.
• Bruno du Jura :
Robe unicolore.
Tache blanche importante ou blanc fortement moucheté au poitrail.
• Courant lucernois :
Absence de mouchetures bleues.
Couleur fauve sur la face externe des oreilles.
• Courant de Schwyz :
Trop de mouchetures orange dans le blanc.
Robe unicolore.
Du blanc à la face externe des oreilles.

Défauts entrainant l’exclusion

Chien très peureux ou fortement agressif.
Manque de type.
Truffe entièrement ladrée.
Prognathisme supérieur ou inférieur, arcade incisive déviée.
Ectropion ou entropion (même opéré).
Queue enroulée en cor de chasse, cassée, présentant des vertèbres soudées.
Taille dépassant ou n'atteignant pas les limites fixées par le standard.

NB :

• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
• Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires.
• Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum.
• Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction.

Bibliographie

http://www.fci.be/http://www.fci.be/

Chien courant suisse
  • Chien courant suisse
  • Auteur: milouchouchou
  • Clics: 36
  • Téléchargements: 5
  • Note: Aucun vote 
  • Commentaires: 0

Vous pouvez visualiser l'entièreté des albums photos disponibles sur le site, pour cela cliquez sur ce lien
https://www.milouchouchou.com/les-liens-utiles/albums-photos

Vous pouvez aussi nous envoyer vos photos en utilisant le lien suivant :
https://www.milouchouchou.com/100-les-photos-pour-une-race-de-chien

Anglais

 

Swiss Hound
FCI Standard No. 59

   

Origin

  Switzerland

Translation

  Mrs. Peggy Davis

Group

  Group 6 Scent Hounds and Related Breeds

Section

  Section 1.2.Medium sized Hounds

Working

  With working trial

Date of acceptance on a definitive basis by the FCI

  Wednesday 25 August 1954

Date of publication of the official valid standard

  Wednesday 28 November 2001

Date of the last update

  Friday 28 June 2002

En français, cette race se dit

Chien courant suisse

Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar

Schweizer Laufhund

En español, esta raza se dice

Sabueso Suizo

In het Nederlands, wordt dit ras gezegd

Zwitserse hound

Usage

Hunting dog used for hunting the hare, the roedeer, the fox and sometimes the boar. He hunts in an independent manner giving tongue. Even on difficult terrains, searches and hunts with great determination.
 

Brief historical summary

The Swiss Hound has very ancient origins. His presence in times of the Roman Helvetia is certified on a mosaic, discovered at Avenches, by the representation of packhounds corresponding to the varieties of Swiss hounds. In the XVth century, he was sought after by Italian dog lovers and in the XVIIIth century, by the French, for his exceptional aptitude for hunting the hare. His native lines have certainly been influenced by scenthounds of French breeding brought back to Switzerland by mercenaries. In 1882, a standard was established for each of the five varieties of the Swiss Hound. In 1909, those standards were revised and the total disappearance of the hound of Thurgovie was noted. On 22nd of January 1933, one single standard was established for the 4 varieties of the Swiss Hound. The ancient variety, the hound of the Jura type St. Hubert, has in the meantime disappeared.

General appearance

Medium size, good conformation indicating strength and endurance; lean head and long muzzle with long leathers giving an air of nobility.
There are 4 varieties of the Swiss Hound :
Bernese Hound
Jura Hound
Lucerne Hound
Schwyz Hound

Important proportions

Length of body / height at withers = about 1.15 / 1.
Height at withers / depth of chest = about 2 / 1.
Length of muzzle / length of skull = about 1 / 1.

Behaviour / temperament

Lively and passionately keen on hunting, sensitive, docile and very attached to his master.

Head

Cranial region

Skull

  Elongated, narrow, lean, noble; rather rounded; occipal protuberance visible; axes of skull and muzzle slightly divergent. Absence of frontal furrow and wrinkles. 

Stop

  Defined, without exaggeration.

Facial region

Nose

  Completely black, well developed; nostrils wide open.

Muzzle

  Finely chiselled, narrow, neither square nor pointed.

Lips

  Moderately developed, upper lips covering the lower jaw closely; corner of the lips slightly open.

Nasal bridge

  Nasal bridge straight or very slightly convex.

Jaws and teeth

  Jaws solid; teeth strong, complete and regular with a scissor bite, i.e. the back sides of the upper incisors are in close contact with the front face of the lower incisors; teeth squarely implanted into the jaws; pincer bite accepted; absence of one or two PM1 or PM2 (premolars 1 or 2) tolerated. The molars M3 are not taken into consideration.

Cheeks

  Clean, zygomatic arches not prominent.

Eyes

  Dark or lighter brown corresponding to the colour of the coat, slightly oval, medium-sized, rims of eyelids well pigmented fitting perfectly the shape of the eyeball; soft expression.

Ears

  Set on below the eye level and towards back of the skull, never attached in their greatest width; in length, reaching at least the tip of the nose; auricle not prominent; leathers narrow, drooping, folded and twisted, rounded at their tips, supple and covered with fine hair.

Neck

Elongated, elegant, muscular; skin loose at the throat, but without noticeable dewlap.

Body

Topline

  Neck, back, croup and tail should form an harmonious and noble outline.

Withers

  Discretely defined, set-on of neck free and elegant.

Back

  Firm and straight.

Loin

  Well muscled, flexible.

Croup

  Longish, in harmonious prolongation of the topline, slightly inclined. Not higher than withers. Hip bones not too prominent.

Chest

  Deeper than wide, well let down and reaching at least the point of the elbows; thoracic cage carried well back, with slightly sprung ribs.

Side

  Full flanks.

Underline and belly

  Slightly tucked up towards hindquarters.

Tail

Set in prolongation of the croup, of medium length, elegant, tapering to its tip, forming slight upward curve; at rest or in slow gait mostly hanging without a distinctive curve; when the dog is attentive or is moving faster, it is carried higher than the back line, but never falling over the back or curled up; well covered with hair, but without any coarser slightly offstanding hairs.

Limbs

Forequarters

Generality

  Very muscular, lean, without heaviness. Seen from the front forelegs parallel, of medium bone structure; seen in profile standing vertical. Forefeet pointing straight ahead.

Shoulders

  Shoulder blades long and oblique, well attached to the chest wall. Ideal angle of the scapular-humeral articulation about 100°.

Upper arm

  A little longer than the shoulder blade, oblique, close to the chest. Fine musculature.

Elbows

  Naturally placed against the thoracic wall.

Forearm

  Straight and broad.

Carpal

  Strong and broad.

Pastern

  Relatively short; seen from the front, in the vertical line of the forearm; seen in profile, slightly inclined.

Forefeet

  Of roundish shape; toes tight; pads rough and hard; nails solid and coloured according to the colour of the coat.

Hindquarters

Generality

  Very muscular, but in harmonious relation to the forequarters; seen from behind straight and parallel.

Upper thigh

  Long, oblique, with strong, but flat muscles. Angle of the coxal-femoral articulation : about 110°.

Lower thigh

  Relatively long, muscles and tendons lean, apparent under the skin.

Stifle

  Neither turned out nor in. Angle of the femoral-tibial articulation about 120°.

Metatarsus

  Quite short, straight and parallel. Without dewclaws, except in countries where their removal is prohibited by law.

Hock

  Angle of the tibial-tarsal angulation about 130°.

Hind feet

  Roundish; toes tight; pads rough and hard; nails solid and coloured according to the coat colour.

Gait and movement

Movement easy, regular, coordinate and covering ground; powerful impulsion from the hindquarters; the legs move along parallel straight lines. The withers move up and down smoothly and regularly; the back should remain level; very slight lateral oscillation of the head and neck.

Skin

Fine, supple, well fitting to the body, of different colour in the four varieties :
Bernese Hound : Black skin under black coat, slightly white and black marbled under the white coat.
Jura Hound : Black skin under black coat but lighter under tan coat.
Lucerne Hound : Black skin under black coat and lighter under blue speckling.
Schwyz Hound : Dark grey skin under orange coat and white and black marbled under the white coat.

Coat

Hair

  Short; smooth and dense, very fine on head and leathers.

Colour

  Bernese Hound : White with black patches or black saddle; with light to dark tan markings over the eyes, on the cheeks, the inside of the leathers and around the vent; the white sometimes with very slight black ticking.
Jura Hound : Tan with black blanket, sometimes with black overlay; or black with tan markings over the eyes, on the cheeks, around the vent and on the legs; sometimes with a small white patch on the chest which may be slightly speckled (black or grey ticking).
Lucerne Hound : “Blue” resulting from a combination of back hairs and white hairs, very heavily speckled; with black patches or black saddle; with light to dark tan markings above the eyes, on the cheeks, on the chest, around the vent and on the legs; a black blanket is admitted.
Schwyz Hound : White with orange patches or orange saddle; the white sometimes with very slight orange ticking; an orange blanket is admitted.

Size and weight

Height at withers

  Males 49 – 59 cm, females 47 – 57 cm. No tolerance of undersize or oversize.

Faults

• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work.
• Faults listed should be in degree of seriousness.
 

General faults

General appearance coarse and lacking in distinction; weak general structure.
Disproportion between length of body, height at withers and depth of chest.
Skull too broad, too rounded or too flat.
Stop too distinct.
Muzzle too short or too long, too square or too snipy.
Nasal bridge concave.
Absence of teeth other than 1 or 2 premolars (PM1 or PM2); the molars 3 (M3) are not taken into consideration.
Flews too thick.
Eyes light, piercing expression; eyelid not close to the eyeball.
Leathers too short, too thick, set on too high, carried flat.
Neck too short.
Dewlap too pronounced.
Saddle back or roach back.
Croup too short or sloping too steeply.
Chest not deep enough, too flat or barrel-shaped.
Belly tucked up, hollow flanks.
Tail badly set, carried too high, too curved, deviated, too coarse in shape; with coarser slightly offstanding hairs.
Limbs too fine-boned or incorrectly placed.
Shoulders too upright; upper arm too short.
Down on pasterns.
Insufficient angulation of hinquarters; cow hocked; bandy legs.
Dewclaws on hindlegs (unless removal prohibited by law).
Coat rough, not smooth.
Faults in colour and markings :
Bernese Hound :
Too many black ticks in the white.
Tan or white colour on the outer side of the ear lobe.
Jura Hound :
Self coloured coat.
Important white patch or strongly speckled white patch on chest.
Lucerne Hound :
Absence of “blue” speckle.
Tan colour on the outer face of the ear lobe.
Schwyz Hound :
Too many orange flecks in the white.
Self coloured coat.
White colour on the outer side of the ear lobe.
Slightly apprehensive or slightly sharp behaviour.

Disqualifying faults

Overly shy or aggressive.
General appearance lacking in breed type.
Nose entirely depigmented.
Overshot or underhsot mouth, wry mouth.
Ectropion, entropion (even if operated).
Rolled or ring tail, hook tail; malformed knotted or fused tail.
Size either over or under that fixed by the standard.

NB :

• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified.
• The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying.
• Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.
• Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding.

Bibliography

http://www.fci.be/http://www.fci.be/

Allemand

 

Schweizer Laufhund
FCI-Standard Nr. 59

   

Ursprung

  Schweiz

Gruppe

  Gruppe 6 Laufhunde, Schweisshunde und verwandte Rassen

Sektion

  Sektion 1.2 Mittelgrosse Laufhunde

Arbeitsprüfung

  Mit Arbeitsprüfung

Datum der endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI

  Mittwoch 25 August 1954

Datum der Publikation des gültigen offiziellen Standards

  Mittwoch 28 November 2001

Datum der letzten Aktualisierung

  Freitag 28 Juni 2002

En français, cette race se dit

Chien courant suisse

In English, this breed is said

Swiss Hound

En español, esta raza se dice

Sabueso Suizo

In het Nederlands, wordt dit ras gezegd

Zwitserse hound

Verwendung

Brackenschlag, welcher spurlaut die Hasen, das Reh, den Fuchs und gelegentlich das Wildschwein jagt. Er jagt selbständig. Er sucht und sticht mit grosser Sicherheit auch in schwierigem Gelände.
 

Kurzer geschichtlicher abriss

Der Schweizer Laufhund hat einen sehr alten Ursprung. Sein Vorhandensein in der Schweiz zur Zeit der Römer ist durch ein in Avenches gefundenes Mosaik nachgewiesen, auf welchem Meutehunde dargestellt sind, welche mit den Varietäten des Schweizer Laufhundes übereinstimmen. Im 15.Jahrhundert wurde er von italienischen Hundeliebhabern und im 18.Jahrhundert von den Franzosen wegen seinen ausserordentlichen Fähigkeiten bei der Jagd auf den Hasen geschätzt. Seine ursprüngliche Zucht wurde mit Sicherheit durch von Söldnern in die Schweiz gebrachte französische Laufhunde beeinflusst. Im Jahre 1882 wurde für jede der 5 damaligen Varietäten des Schweizer Laufhundes ein Standard erstellt. Im Jahre 1909 wurden diese Standards überarbeitet, und man stellte das vollständige Verschwinden des Thurgauer Laufhundes fest. Am 22. Januar 1933 wurde ein einheitlicher Standard für alle 4 Varietäten des Schweizer Laufhundes erstellt. Die ursprüngliche Varietät des Jura Laufhundes Typ St.Hubert ist heute verschwunden.

Allgemeines erscheinungsbild

Hund von mittlerer Risthöhe. Sein Körperbau weist auf Kraft und Ausdauer hin. Sein trockener Kopf mit dem langen Fang und dem langen Behang verleiht ihm einen Ausdruck von Adel.
Es gibt 4 Varietäten des Schweizer Laufhundes :
Berner Laufhund
Jura Laufhund
Luzerner Laufhund
Schwyzer Laufhund

Wichtige proportionen

Länge des Körpers / Widerristhöhe = ca. 1.15 : 1.
Widerristhöhe / Tiefe der Brust = ca.2 : 1.
Länge des Nasenrückens / Länge des Oberkopfes = ca. 1 : 1.

Verhalten / charakter (wesen)

Lebhaft und passioniert für die Jagd. Empfindsam, leicht zu führen und anhänglich.

Kopf

Oberkopf

Schädel

  Lang, schmal, trocken, edel; rundlich gewölbter Oberkopf, Hinterhauptstachel sichtbar; Richtung der Längsachsen des Oberkopfes und des Nasenrückens leicht divergierend. Keine Stirnfurche, keine Stirnfalten. 

Stop

  Nicht übertrieben ausgebildet.

Facial region

Nasenschwamm

  Vollständig schwarz, gut entwickelt; Nasenlöcher weit geöffnet.

Fang

  Edel ausgebildet, schmal; weder eckig noch spitz.

Lefzen

  Mässig ausgebildet; die Oberlippen bedecken genau den Unterkiefer. Lefzenwinkel leicht offen.

Nasenrücken

  Nasenrücken gerade oder ganz leicht gewölbt.

Kiefer / Zähne

  Kiefer kräftig. Kräftiges, regelmässiges und vollständiges Scherengebiss, wobei die obere Schneidezahnreihe ohne Zwischenraum über die untere greift und die Zähne senkrecht im Kiefer stehen. Zangengebiss erlaubt. Das Fehlen von einem oder zwei PM1 oder PM2 (Prämolaren) ist zulässig. Die M3 (Molaren 3) werden nicht berücksichtigt.

Wangen

  Trocken, Jochbögen nicht vorstehend.

Augen

  Dunkler oder heller braun, abgestimmt auf die Farbe des Haarkleides; leicht oval, von mittlerer Grösse. Lidränder gut pigmentiert. Augenlider gut anliegend. Ausdruck sanft.

Ohren

  Unter der Augenlinie am hinteren Teil des Oberkopfes, nie in seiner grössten Breite angesetzt. In seiner Länge muss er mindestens bis zur Nasenspitze reichen. Ohrmuschel nicht vorstehend. Ohren schmal, gefaltet herabfallend und eingedreht, am unteren Rand abgerundet, geschmeidig und fein behaart.

Hals

Lang, elegant, gut bemuskelt. Kehlhaut locker, jedoch ohne nennenswerte Wamme.

Körper

Obere Profillinie

  Hals, Rücken, Kruppe und Rute bilden eine harmonische, edle Linie.

Widerrist

  Angedeutet, Halsansatz frei und elegant.

Rücken

  Fest und gerade.

Lenden

  Gut bemuskelt, biegsam.

Kruppe

  Länglich, in harmonischer Verlängerung der Oberlinie sanft abfallend. Nicht höher als der Widerrist. Hüfthöcker nicht zu stark hervortretend.

Brust

  Tiefer als breit, gut gewölbt und mindestens bis zur Spitze des Ellenbogens reichend. Langgezogener Rippenkorb mit leicht gewölbten Rippen.

Untere Profillinie und Bauch

  Bauch nach hinten leicht aufgezogen; volle Flanken.

Rute

In der Verlängerung der Kruppe angesetzt, von mittlerer Länge, sich zur Rutenspitze hin verjüngend, am Ende mit schwacher Biegung nach oben, edel. In ruhiger Situation und Gangart meist hängend und ohne wesentliche Biegung, bei Aufmerksamkeit und in Aktion über der Rückenlinie getragen, jedoch nie über den Rücken gekippt oder eingerollt. Gut behaart, jedoch ohne ährenartig abstehende Haare.

Gliedmassen

Vorderhand

Allgemeines

  Kräftig bemuskelt, trocken, nicht schwer wirkend. Von vorne gesehen parallel, von der Site gesehen senkrecht gestellte Vorderläufe von mittlerer Knochenstärke, mit gerade nach vorne gerichteten Pfoten.

Schultern

  Schulterblätter lang und schräg, straff mit dem Brustkorb verbunden. Idealwinkelung des Schulter-Oberarm-Gelenkes (scapulo-humerales Gelenk) : ca. 100°.

Oberarm

  Etwas länger als das Schulterblatt, schräg gestellt, eng an der Brust anliegend. Bemuskelung fein.

Ellenbogen

  Natürlich am Brustkorb anliegend.

Unterarm

  Gerade, stark, trocken.

Vorderfusswurzelgelenk

  Kräftig, breit.

Vordermittelfuss

  Relativ kurz; von vorne gesehen in der senkrechten Linie des Unterarms; von der Seite gesehen leicht abgewinkelt.

Vorderpfoten

  Rundlich, Zehen eng aneinanderliegend; Ballen rauh und hart; Krallen stark, farblich auf das Haarkleid abgestimmt.

Hinterhand

Allgemeines

  Kräftig bemuskelt, in ausgewogenem Verhältnis zur Vorderhand; Hinterläufe von hinten gesehen senkrecht und parallel.

Oberschenkel

  Lang und schräg; kräftig, jedoch flach bemuskelt; Winkelung des Hüft-Oberschenkelgelenkes (coxo-femorales Gelenk) : ca. 110°.

Unterschenkel

  Relativ lang, Muskeln und Sehnen trocken, unter der Haut sichtbar modelliert.

Knie

  Weder einwärts noch auswärts gedreht. Winkelung des femoro-tibialen Gelenkes: ca. 120°.

Hintermittelfuss

  Ziemlich kurz, senkrecht und parallel gestellt. Ohne Afterkrallen (sofern die operative Entfernung gesetzlich erlaubt ist).

Sprunggelenk

  Winkelung des tibio-tarsalen Gelenkes: ca. 130°.

Hinterpfoten

  Rundlich, Zehen eng aneinanderliegend; Ballen rauh und hart; Krallen stark, farblich auf das Haarkleid abgestimmt.

Gangwerk

Bewegungsablauf fliessend, regelmässig, harmonisch und raumgreifend. Mit gutem Schub aus der Hinterhand. Parallele, geradlinie Führung der Läufe. Der Widerrist bewegt sich ruhig und gleichmässig auf und ab, der Rücken bleibt gerade und Kopf und Hals pendeln nur wenig hin und her.

Haut

Fein, geschmeidig, gut anliegend, bei den vier Varietäten farblich unterschiedlich:
Berner Laufhund : Schwarz unter dem schwarzen Fell und leicht weiss-schwarz marmoriert unter dem weissen Fell.
Jura Laufhund : Schwarz unter dem schwarzen Fell, heller unter der Lohfarbe.
Luzerner Laufhund : Schwarz unter dem schwarzen Fell, heller unter dem blaugesprenkelten Fell.
Schwyzer Laufhund : Dunkelgrau unter dem orangen Fell, weiss-schwarz marmoriert unter dem weissen Fell.

Coat

Haar

  Kurz, glatt, dicht, sehr fein am Kopf und am Behang.

Farbe

  Berner Laufhund : Weiss mit schwarzen Flecken oder einem schwarzen Sattel; blasse bis intensive lohfarbene Abzeichen (Brand) über den Augen, an den Backen, auf der Innenseite des Behanges und um den Anus; manchmal leicht gesprenkelt (schwarze Spritzer).
Jura Laufhund : Lohfarben mit schwarzem Sattel, manchmal schwarz gewolkt; oder schwarz mit Brand über den Augen, an den Backen, um den Anus und an den Gliedmassen; manchmal mit kleinem weissem Brustfleck; dieser Fleck kann leicht gesprenkelt sein (schwarze oder graue Spritzer).
Luzerner Laufhund = "Blau" : Verbindung von schwarzen und weissen Haaren, sehr stark gesprenkelt; mit schwarzen Flecken oder einem schwarzen Sattel; blasser bis intensiver Brand über den Augen, an den Backen, an der Brust, um den Anus und an den Gliedmassen; ein schwarzer Mantel ist zulässig.
Schwyzer Laufhund : Weiss mit orangen Flecken oder einem orangen Sattel, manchmal mit einigen orangefarbenen Spritzern; ein oranger Mantel ist zulässig.

Grösse und gewicht

Widerristhöhe

  Rüden 49 – 59 cm, Hündinnen 47 – 57 cm. Keine Toleranz.

Fehler

• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen.
• Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden.
 

Allgemeine Fehler

Unedle, plumpe Erscheinung, schwach entwickelter Körperbau.
Abweichende Proportionen zwischen Länge des Körpers, Widerristhöhe und Tiefe der Brust.
Schädel zu breit, zu gewölbt oder zu flach.
Stop zu ausgeprägt.
Fang zu kurz oder zu lang, zu eckig oder zu spitz.
Nasenrücken konkav.
Mehr als zwei fehlende PM1 oder PM2; Die M3 werden nicht berücksichtigt.
Lefzen wulstig.
Auge hell, stechend; Augenlid nicht anliegend.
Behang zu kurz, zu flach getragen, zu dick, zu hoch angesetzt.
Hals zu kurz.
Wamme zu ausgeprägt.
Rücken eingefallen (Sattelrücken) oder gewölbt (Karpfenrücken).
Kruppe zu steil abfallend oder zu kurz.
Brustkorb zu wenig tief, zu flach oder tonnenförmig.
Bauch aufgezogen, Flanken eingefallen.
Rute schlecht angesetzt, zu hoch getragen, zu stark gebogen, gekrümmt, zu grob oder mit ährenartig abstehenden Haaren.
Gliedmassen zu feinknochig oder schlecht gestellt.
Schultern zu steil, Oberarm zu kurz.
Durchgetretene Vorderfusswurzelgelenke.
Ungenügende Winkelungen der Hinterhand; Kuhhessig-keit; Fassbeinigkeit.
Afterkrallen an den Hinterläufen (sofern die operative Entfernung nicht gesetzlich verboten ist).
Haarkleid rauhhaarig, nicht glatt.
Farb- und Zeichnungsfehler :
Berner Laufhund :
Zu viele schwarze Spritzer im Weiss.
Brand oder Weiss an der Aussenseite des Behangs.
Jura Laufhund :
Einfarbig.
Ausgeprägter weisser oder stark gesprenkelter Fleck an der Brust.
Luzerner Laufhund :
Fehlende „Blausprenkelung“.
Brand an der Aussenseite des Behangs.
Schwyzer Laufhund :
Zu viele orange Spritzer im Weiss.
Einfarbig.
Weiss an der Aussenseite des Behangs.
Leicht ängstliches oder leicht aggressives Verhalten.

Disqualifizierende fehler

Ausgesprochen ängstlich oder aggressiv Verhalten.
Gesamterscheinung nicht rassetypisch.
Nase vollständig depigmentiert.
Vorbiss, Rückbiss, Kreuzbiss.
Entropium, Ektropium (auch wenn operiert).
Posthorn-, Ringel-, Knopf- oder Hakenrute.
Über- oder Untergrösse.

NB :

• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden.
• Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend.
• Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden.
• Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden.

Bibliografie

http://www.fci.be/http://www.fci.be/

Espagnol

 

Sabueso Suizo
FCI Standard No. 59

   

Origen

  Suiza

Traducción

  Federación Canófila Mexicana

Grupo

  Grupo 6 Perros tipo sabueso, perros de rastro (exceptuando lebreles) y razas semejantes

Sección

  Sección 1.2 Perros tipo sabueso de talla media

Prueba de trabajo

  Con prueba de trabajo

Fecha de reconocimiento a título definitivo por la FCI

  miércoles 25 agosto 1954

Fecha de publicación del estándar oficial válido

  miércoles 28 noviembre 2001

Fecha de la última actualización

  viernes 28 junio 2002

En français, cette race se dit

Chien courant suisse

In English, this breed is said

Swiss Hound

Auf Deutsch, heißt diese Rasse

Schweizer Laufhund

In het Nederlands, wordt dit ras gezegd

Zwitserse hound

Utilizacion

Es un sabueso de caza menor que caza liebres, venados, zorros y en ocasiones jabalíes. Es un cazador independiente por la caza con ladrido. Busca y acorrala a su presa con gran seguridad aún en terrenos difíciles.
 

Breve resumen historico

El sabueso suizo tiene un origen muy antiguo. Su existencia en Suiza desde la época de los Romanos se compruebe gracias a un mosaico descubierto en Avanches que representa a perros de cacería cuyas características coinciden con las variedades de Sabueso suizo. En el siglo XV fue apreciado por los aficionados italianos y en el siglo XVIII por los franceses debido a su extraordinaria habilidad para la cacería de la liebre. Su crianza local original seguramente recibió la influencia de los perros de caza menor franceses traídos a Suiza por los mercenarios. En el año 1882 se estableció un estándar para cada una de las cinco variedades existentes de Sabueso suizo. En 1909 se revisaron estos estándares confirmándose la desapareción total del Sabueso de Thurgau. El 22 de enero de 1933 se estableció un estándar uniforme para las 4 variedades de Sabueso suizo. La variedad original del Sabueso del Jura tipo St. Hubert ha desaparecido en la actualidad.

Aspecto general

Es un perro con altura de la cruz mediana. Su estructura corporal indica fuerza y tenacidad. Su cabeza delgada con hocico largo y orejas largas le confieren una expresión de nobleza.
Existen cuatro variedades de Sabueso suizo :
Sabueso de Berna
Sabueso del Jura
Sabueso de Lucerna
Sabueso de Schwyz

Proporciones importantes

Longitud del cuerpo : Altura de la cruz = aprox. 1.15 : 1.
Altura de la cruz : profundidad del pecho = aprox. 2 : 1.
Longitud de la caña nasal : longitud del cráneo = aprox. 1 : 1.

Temperamento / comportamiento

Vivaz y apasionado para la cacería. Sensible, manejable y fiel.

Cabeza

Region craneal

Cráneo

  Largo, angosto, delgado, noble. Cráneo abultado, protuberancia occipital visible. La dirección del eje longitudinal del cráneo y de la caña nasal muestra una ligera divergencia. Sin surco frontal, sin pliegues o arrugas. 

Depresión naso-frontal (stop)

  No demasiado desarrollada.

Facial region

Trufa

  Completamente negra, bien desarrollada; fosas nasales bien abiertas.

Hocico

  Noblemente desarrollado, angosto ; no es cuadrado ni puntiagudo.

Belfos

  Moderadamente desarrollados, los labios superiores cubren perfectamente el maxilar inferior ; comisura ligeramente abierta.

Puente nasal

  La caña nasal es recta o muy ligeramente convexa.

Mandíbulas / Dientes

  Mandíbula poderosa. Mordida de tijera poderosa, regular y completa, es decir que los incisivos superiores se sobreponen a los inferiores sin dejar espacio entre ellos y los dientes son implantados verticalmente en el maxilar. Se permite la mordida de pinza. Es aceptable la falta de uno o dos PM1 o PM2 (premolares 1 ó 2) . No se toman en cuenta los M3 (molares3).

Mejillas

  Flojas, arcos supraciliares no sobresalientes.

Ojos

  Son de color más o menos pardo claro u oscuro dependiendo del color del pelaje ; son de tamaño mediano y ligeramente ovalados. Los bordes de los párapdos están bien pigmentados. Los párpados están bien adherentes. La expresión es de dulzura.

Orejas

  Colocadas por debajo de la línea de los ojos, en la parte posterior de la región craneal y nunca implantadas en su anchura máxima. Su longitud debe alcanzar como mínimo la punta de la trufa. El pabellón auricular no es prominente. Las orejas son delgadas. Las lleva caídas, dobladas y torcidas ; son redondeadas en su parte inferior y tienen un pelaje fino y suave.

Cuello

Largo, elegante, con buena musculatura ; la piel de la garganta es floja sin formar una papada notable.

Cuerpo

Línea superior

  El cuello, la espalda, la grupa y la cola forman una línea armónica y noble.

Cruz

  Poco marcada, inserción del cuello libre y elegante.

Espalda

  Firme y recta.

Lomo

  Musculoso y ligeramente arqueado.

Grupa

  Alargada, prolonga la línea de la espalda en forma armoniosa y desciende suavemente. No es más alta que la cruz. La cresta del hueso ilíaco no es demasiado prominente.

Pecho

  Más profundo que amplio, bien descendido, alcanza hasta la punta de los codos. Caja torácica alargada con costillas levemente arqueadas.

Flanco

  Flancos llenos.

Línea inferior

  Vientre ligeramente retraído hacia atrás.

Cola

Insertada en la prologanción de la grupa. Es de longitud mediana y se adelgaza hacia la punta ; en su extremo presenta una leve inclinación hasta arriba ; noble. En general permanece colgante en reposo y al caminar tranquilo, sin mostrar un recodo importante ; cuando está atento o en acción la lleva sobre la línea de la espalda , pero nunca descansando en ella ni en forma enroscada. Está bien cubierta de pelo, pero no tiene forma de espiga.

Extremidades

Miembros anteriores

Generalidad

  Son bien musculosos, delgados y no tienen aparencia pesada. Vistos de frente son paralelos y de lado se ven verticales ; sus huesos son robustos con los pies dirigidos hacia adelante.

Hombro

  Omóplatos largos y oblicuos, intimamente ligados con la caja torácica. La angulación ideal de la articulación escápulo-humeral es aproximadamente de 100°.

Brazo

  Un poco más largo que el omóplato, colocado en forma oblicua, estrechamente pegado al pecho. Su musculatura es fina.

Codo

  Pegados con naturalidad al costado.

Antebrazo

  Recto, fuerte, delgado.

Carpo

  Fuerte, ancho.

Metacarpo

  Relativamente corto; visto de frente se encuentra en la línea perpendicular del antebrazo; visto de lado se observa ligeramente inclinado.

Pies delanteros

  Redondeados, con dedos compactos ; almohadillas duras y ásperas ; uñas fuertes cuyo color depende del color del pelaje.

Miembros posteriores

Generalidad

  Poseen una musculatura fuerte y están en relación equilibrda con los miembros anteriores ; vistas de atrás las extremidades posteriores son verticales y paralelas.

Muslo

  Largo y oblicuo, poderoso aunque su musculatura es delgada. La angulación de la articulación coxo-femoral es de aproximadamente 100°.

Pierna

  Relativamente larga, músculos y tendones delgados y visibles bajo la piel.

Rodilla

  Sin desviaciones hacia adentro o hacia afuera. Angulación de la articulación femoro-tibiana aproximadamente 120°.

Metatarso

  Bastante corto, colocado en forma vertical y paralela. Sin espolones, excepto en los países, en los cuales la amputación no es permitida por la ley.

Corvejón

  Angulación de la articulación tibio-tarsiana aproximadamente 130°.

Pies traseros

  Redondeados, con dedos compactos, almohadillas duras y ásperas ; uñas fuerte cuyo color depende del color del pelaje.

Movimiento

Es desenvuelto, regular, armonioso y con buen alcance. Presenta buen impulso procedente de los miembros posteriores. Conduce las extremidades en forma paralela y recta. La cruz se mueve suavemente y regularmente hacia arriba y abajo, la espalda permanece recta y la cabeza y el cuello oscilan un poco de un lado a otro.

Piel

Fina, flexible, bien adherente, cuyo color varía en cada una de las cuatro variedades.
Sabueso de Berna : La piel es negra por debajo del pelo negro y marmoleada blanco-negruzco por debajo del pelo blanco.
Sabueso del Jura : Es negra bajo el pelo negro y más clara bajo el pelo color fuego.
Sabueso de Lucerna : Es negra bajo el pelo negro y más clara bajo el pelo salpicado de azul.
Sabueso de Schwyz : Es de color gris oscuro bajo el pelo anaranjado y marmoleada blanco-negruzco bajo el pelo blanco.

Manto

Pelo

  Es corto, liso, tupido, muy fino en la cabeza y orejas.

Color

  Sabueso de Berna : Blanco con manchas negras o una mancha negra en forma de « silla de montar ». Color fuego desde pálido hasta intenso sobre los ojos, en las mejillas, en la parte interna de las orejas y alrededor del ano. Algunas veces está muy ligeramente salpicado (salpicaduras negras).
Sabueso del Jura : Color fuego con capa negra, algunas veces negro matizado o negro con color fuego sobre los ojos, en las mejillas, alrededor del ano y en las extremidades ; algunas veces con una pequeña mancha blanca en el pecho ; esta mancha puede estar salpicada (salpicaduras negras o gris).
Sabueso de Lucerna : Llamado azul, con una mezcla de pelos negros y blancos, intensamente salpicado, con manchas negras o una mancha en forma de « silla de montar » ; color fuego desde pálido hasta intenso sobre los ojos, en las mejillas, en el pecho, alrededor del ano y en las extremidades ; se permite una capa negra.
Sabueso de Schwyz : Blanco con manchas anaranjadas o en forma de « silla de montar » anaranjada, algunas veces con salpicaduras color naranja ; se permite una capa color naranja.

Tamaño y peso

Altura a la cruz

  Machos 49-59 cm, hembras 47-57 cm. Sin tolerancia.

Faltas

• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional.
• Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad.
 

Faltas generales

Apariencia tosca, vulgar, estructura corporal débil.
Proporciones discordantes entre la longitud del cuerpo, la altura de la cruz y la altura del pecho.
Cráneo demasiado ancho, demasiado convexo o demasiado plano.
Stop demasiado marcado.
Hocico muy corto o muy largo, demasiado cuadrado o puntiagudo.
Caña nasal concava.
Falta de más de dos premolars PM1 o PM2; los M3 (molares 3) no se toman en cuenta.
Labios gruesos.
Ojos claros, de expresión aguda, párpados no adherentes.
Orejas demasiado cortas o aplanadas, gruesas o de inserción muy alta.
Cuello muy corto.
Papada demasiado marcada.
Espalda ensillada o arqueada (espalda de carpa).
Grupa muy inclinada o demasiado corta.
Caja torácica no bastante profunda, demasiado plana o en forma de tonel.
Vientre retraído, flancos caídos.
Cola con mala inserción, llevada demasiado alta, muy doblada, encorvada, muy tosca o cola en forma de espiga.
Extremidades con huesos demasiado finos o en mala posición.
Hombros muy inclinados, brazo demasiado corto.
Articulaciones carpianas débiles.
Angulaciones insuficientes de las extremidades posteriores ; miembros en forma de vaca o en tonel.
Espolones en los miembros posteriores, excepto en los países en los cuales la amputación no es permitida por la ley.
Pelaje áspero, no liso.
Faltas en el color y en las marcas
Sabueso de Berna :
Demasiadas salpicaduras negras en el blanco.
Color fuego o blanco en la parte externa de las orejas.
Sabueso del Jura :
Color uniforme.
Mancha blanca notable o mancha fuertemente salpicada en el pecho.
Sabueso de Lucerna :
Falta de salpicadura « azul ».
Color fuego en la parte externa de las orejas.
Sabueso de Schwyz :
Demasiadas salpicaduras anaranjadas en el blanco.
Color uniforme.
Blanco en la parte externa de las orejas.
Comportamiento ligeramente temeroso o agresivo.

Faltas descalificantes:

Perro excesivamente temeroso o agresivo.
Aspecto general atípico de la raza.
Trufa totalmente despigmentada.
Prognatismo superior o inferior, arcada de los incisivos desviada.
Ectropión, entropión (aún cuando se hubiera operado).
Cola de bocina, enroscada, nodosa o de gancho.
Tamaño por encima o por debajo de la tolerancia.

NB :

• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado.
• Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias.
• Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto.
• Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza.

Bibliografía

http://www.fci.be/http://www.fci.be/

Neerlandais

 

Zwitserse hound
FCI standaard nr. 59

   

Land van oorsprong

  Zwitserland

Vertaling

  Francis Vandersteen

Groep

  Groep 6 huidige Honden, honden van onderzoek naar bloed en aanverwante wedstrijden

Sectie

  Sectie 1.2 huidige Honden van de middelmaat grootte

Werkproef

  Met werkproef

Datum van definitieve erkenning door de FCI

  woensdag 25 augustus 1954

Publicatiedatum van de geldende officiële norm

  woensdag 28 november 2001

Datum van de laatste update

  vrijdag 28 juni 2002

En français, cette race se dit

Chien courant suisse

In English, this breed is said

Swiss Hound

Auf Deutsch, heißt diese Rasse

Schweizer Laufhund

En español, esta raza se dice

Sabueso Suizo

Gebruik

Kleine jachthond, gebruikt voor jacht schieten; Het is meestal aanspraak op het Hare, herten, vossen, en soms wilde zwijnen. Het jaagt onafhankelijk en stem te geven. Zelfs in moeilijk terrein, zoektocht en lanceert met een grote veiligheid.
 

Kort historisch overzicht

De Zwitserse hound heeft een zeer oude oorsprong. Zijn aanwezigheid op het moment van de Roman Helvetia is gecertificeerd op een mozaïek in Avenches, ontdekt door de vertegenwoordiging van honden Pack overeenkomt met onze variëteiten van de Zwitserse hound. In de 15e eeuw, wordt hij door de Italiaanse politie hond, en in de 18e eeuw door de Fransen voor zijn uitzonderlijke vermogen om de jacht op moeilijk de Haas gezocht. De inheemse landbouw zeker werd beïnvloed door de huidige Franse broedt honden door huurlingen in Zwitserland gebracht. In 1882, wordt een norm vastgesteld voor elk van de 5 modellen van de Zwitserse hound. Deze normen worden herzien en er is de totale verdwijning van de Hound Thurgau in 1909. 22 Januari 1933, wordt één standaard vastgesteld voor de 4 verscheidenheden van Zwitserse Frey. Wat betreft het oude ras, het Jura type St. Hubert Hound, is het nu gegaan.

Algemeen totaalbeeld

Hond van gemiddelde grootte; goede bevleesdheid die aangeeft kracht en uithoudingsvermogen. Lange snuit en droge hoofd bekroond door lange oren, waardoor het een stempel van adel.
Zijn er 4 verscheidenheden van Zwitserse Hound :
Berner hound
Bruno de Jura (Jura hound)
Luzern hound
Schwyz hound

Belangrijke verhoudingen

Lichaam lengte : grootte ongeveer 1.15: 1
Grootte : borst ongeveer 2: 1
Afschuining lengte : lengte van de schedel ongeveer 1: 1

Gedrag en karakter (aard)

Levendige en gepassioneerde vechter, zoete, volgzaam en zeer gehecht aan zijn meester.

Hoofd

Bovenschedel

Schedel

  Lange, smalle, droog, nobele; gebogen boog low; achterhoofd blijkt; geen frontale furrow; de voorzijde is niet gevouwen. Assen van de schedel en de enigszins uiteenlopende afschuining. 

Stop

  Gemarkeerd zonder overdrijving.

Facial region

Neus

  All-zwart, goed ontwikkelde, wijd open neusgaten.

Voorsnuit

  Fijn gebeiteld, smalle, niet vierkant of puntige.

Lippen

  Slecht ontwikkeld, precies die betrekking hebben op de onderkaak; hoek van de mond lichtjes open.

Neusbrug

  Recht of zeer licht gebogen.

Kiezen / tanden

  Sterke kaken. Tanden sterk, volledige en regelmatige met draaibare schaarbeet, dat wil zeggen de achterste gezichten van de bovenste snijtanden zijn in nauw contact met de vorige gezichten van lagere snijtanden; tanden vierkante instellen in de kaak. Gelede in een tangbeweging toegestaan. Het ontbreken van één of twee premolars (PM2 of PMl) getolereerd. De M3 niet in aanmerking worden genomen.

Wangen

  Droge, niet prominente jukbeen bogen.

Ogen

  Brown min of meer donkere afhankelijk van de kleur van de jurk, licht ovaal, middelgroot, zachte expressie; de oogleden trouwen perfect de vorm van de oogbol; goed gepigmenteerde ooglid randen.

Oren

  Aangesloten onder de regel van het oog en achter de schedel; Huis altijd smaller zijn dan de maximale breedte van het oor; in lengte bereiken ze ten minste het einde van de neus; niet-prominente oor conch; smalle, hangend, oren gevouwen en band-bouchonnées, afgerond aan het einde, flexibele en bedekt met een fijn haar

Hals

Lange, elegante, goed gespierd. een beetje los in de keel, maar zonder merkbare fanon.

Lichaam

Bovenlijn

  Nek, rug, romp en staart vorm een harmonische en gelijkmatige lijn instellen.

Schoft

  Discreet gemarkeerd, duidelijke en elegante nek.

Rug

  Compact en recht.

Lendenpartij

  Goed gespierd, flexibele.

Croupe

  Iets geneigd, langwerpige, goed geïntegreerd in de achterste rij, niet hoger dan de schoft. Iliac Crest niet ook uitstekende.

Borst

  Hoger dan het breed, Nou laat omlaag en het bereiken van ten minste de tip van de elleboog; goed ontwikkelde borst achterwaarts met licht gebogen zijden.

Flank

  Volledige flank.

Onderlijn en buik

  Buik enigszins opgelucht naar de achtervoeten.

Staart

Bijgevoegd in de nasleep van de rump, halflang, taps toelopende aan het eind die een lichte buiging omhoog trekt; rusten of langzaam zoals het hangt natuurlijk zonder significante kromming; Wanneer de hond dichter of met sneller tempo, wordt het gedragen boven de lijn van de rug, maar nooit gevouwen op de achterkant of gekruld. Het is goed gevulde haar zonder espiee.

Ledematen

Voorhand

Algemeen

  Zeer gespierd, maar zonder de zwaarte en droog, matig gestructureerd; gezien in profiel, de eerdere zijn goed plumb; gezien vanaf de voorkant, zijn ze parallel en in de as van het lichaam.

Schouders

  Schouderblad lange en schuine, goed aangesloten op de borst. De hoek schapulier humerus articulatie gemeten onder ideale omstandigheden : ongeveer 100 °.

Opperarm

  Een beetje langer dan het schouderblad, schuin, goed aan het lichaam en gespierd zonder zwaarte.

Ellebogen

  Normaal geplaatst tegen de borst.

Onderarm

  Recht, sterke, droog.

Voorvoetwortelgewricht

  Robuust en breed.

Voormiddenvoet

  Relatief korte; gezien vanaf de voorkant in de verticale lijn van de onderarm; licht van iets geneigd profiel.

Voorvoeten

  Vorm afgerond; vinger strakke; pads ruw en hard; solide en kleurrijke nagels afhankelijk van de jurk.

Achterhand

Algemeen

  Zeer gespierd maar harmonische overeenstemming met de vorige. van achteren gezien rechte en parallel.

Dijbeen

  Lange, schuin, sterk gespierde zonder gigotee. Coxo-femorale gezamenlijke hoek : 100 °.

Onderbeen

  Langwerpige; spieren en pezen zichtbaar en droog.

Knie

  Niet doorgeschakeld binnen of buiten. Nagel van het kniegewricht: ongeveer 120 °.

Achtermiddenvoet

  Vrij korte, recht en parallel. Aantal pinnen (behalve in landen waar hun verwijdering door de wet verboden).

Spronggewricht

  De hoek tibio-tarsal articulatie : 130 °.

Achtervoeten

  Vorm afgerond; vinger strakke; pads ruw en hard; solide en kleurrijke nagels op basis van de kleur van de jurk.

Gangwerk

Verkeer van regelmatige en harmonieuze; Stride verlengd; krachtige dynamiek van de achtervoeten; Leden bewegen evenwijdig aan het middenvlak van het lichaam; verticale verschuiving van de schoft regelmatig en gematigde, geen aanzienlijke verticale verplaatsing van de bovenste regel; laterale trilling van het hoofd en de nek zonder overdrijving.

Huid

Fijn, zacht, gespannen, verschillende kleur in vier variëteiten :
Berner hound : zwart op zwart-wit haar iets gevlekt zwart onder het haar wit.
Bruno de Jura (Jura hound) : zwart, maar duidelijker onder de vacht van de brand.
Luzern hound : zwarte onder de haar zwart en duidelijker onder het blauwe gespikkelde haar.
Schwyz hound: donkergrijs onder de oranje en witte jas gevlekt zwart onder de witte haren.

Coat

Haarkwaliteit

  Korte, glad en verstrekt; zeer fijne op het hoofd en oren.

Haarkleur

  Berner hound : wit met vlekken of een zwarte zadel. gemarkeerd Fawn licht tot donker over de ogen, op de wangen, de binnenkant van de oren en rond de anus, soms iets gevlekt (zwarte punten).
Bruno de Jura (Jura hound) : fawn met zwarte jas, soms charbonnée; of zwarte gemarkeerde fawn zand in de ogen, de wangen, rond de anus en de leden, soms een kleine witte vlek op de borst; dit kan discreet worden flecked (zwart of grijs).
Luzern hound : jurk bekend als blauw, als gevolg van een combinatie van zwart haar en witte haren, zeer gevlekt met vlekken of een zadel van Fawn, zwart licht tot donker boven de ogen, de Wang, de borst, rond de anus en de leden, een zwarte jas is aanvaard.
Schwyz hound: wit met vlekken of een Fauve stoel oranje; soms zeer licht vluchten gebeten; een oranje tawny jas is aanvaard.

Maat en gewicht

Schouderhoogte

  Reuen van 49 tot 59 cm, teven van 47 tot 57 cm. Geen grens van tolerantie.

Defecten

• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan ​​tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.
 

General defecten

Algemene verschijning zonder onderscheid, kolossale of nietige onderwerp.
Significante wanverhouding tussen de lengte van de hond, de borsthoogte en de schofthoogte.
Skull te breed, ook afgeronde of te plat.
Te beschuldigd stop.
Te kort of te lang, te vierkante en ook slanke snuit.
Afwezigheid van meer dan twee PM1 of PM2; de M3 niet in aanmerking worden genomen.
Concaaf afschuining.
Versterkt ook lippen.
Oog duidelijk, verwilderd, conjunctive duidelijk.
Oor plat, dik, te kort of te gehecht aan de top.
Nek te kort.
Overmaat van keelhuid.
Sway of gebogen rug.
Rump slikte of te kort.
Kooi borst te laag naar beneden, te weinig getoogd of vat.
Buik Langbenige Hoofdkussens, holle flanken.
Slecht aangesloten staart, bereik te hoog, bolle, krullend, grof of espiee.
Leden spichtig of verkeerd.
Schouder te rechte, te korte arm.
Voorzijde voet.
Gehoekt van onvoldoende achtervoeten, vat of koe spronggewrichten.
Dewclaws aan de achtervoeten (behalve in landen waar hun verwijdering door de wet verboden).
Harde of shaggy haar.
Hond angstig of brawler.
Gebreken in de distributie van merken en kleuren in de
Berner hound :
Te veel zwart in de witte spots.
Witte of tawny kleur aan de buitenkant van de oren.
Bruno de Jura (Jura hound) :
Eén kleur.
Grote witte vlek of zwaar gespikkelde witte jurk breast.
Luzern hound:
Ontbreken van blauwe.
Tawny vlekken op het buitenvlak van de oren.
Schwyz hound :
Te veel oranje vlekken in de witte.
Eén kleur jurk.
Wit aan de buitenkant van de oren.

Defecten die leiden tot uitsluiting

Zeer bang of zeer agressieve hond.
Type gebrek.
Volledig truffel ladree.
Hoger of lager aan snijtand arcade afgeweken.
Ectropion of entropion (hetzelfde bediend).
Staart spiraalsnoer in Jachthoorn, gebroken, met gesmolten wervels.
Grootte overschrijden of die niet bereikt de grenzen van de standaard.

NB :

• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.

Bibliografie

http://www.fci.be/http://www.fci.be/
Catégories
Les races FCI | Suisse | Groupe 6 : Chiens courants, Chiens de recherche au sang et Races apparentées | Section 1.2 : Chiens courants de taille moyenne
Mots clés
suisse | courant