Chien de berger des Pyrénées à poil long

Imprimer

Chien de berger des Pyrénées à poil long

		Chien de berger des Pyrénées à poil long Standard FCI Nº 141

		Origine			France
		Groupe			Groupe 1 Chiens de berger et de bouvier (sauf chiens de bouvier suisse)
		Section			Section 1 Chiens de berger
		Epreuve			Avec épreuve de travail
		Date de reconnaissance à titre définitif par la FCI			vendredi 28 janvier 1955
		Date de publication du standard officiel en vigueur			jeudi 26 mars 2009
		Date de la dernière mise à jour			lundi 25 mai 2009
		In English, this breed is said			Pyrenean sheepdog long haired
		Auf Deutsch, heißt diese Rasse			Langhaariger Pyrenäen schäferhund
		En español, esta raza se dice			Pastor de los Pirineos de pelo largo
		In het Nederlands, wordt dit ras gezegd			Pyreneese herdershond langhaar

Utilisation

Chien de berger utilisé dans les fermes et les pâturages pyrénéens.

Bref aperçu historique

D’humbles origines, il est pratiquement inconnu de la cynophilie officielle jusqu’au début du XXe siècle. Son type varie assez considérablement d’une vallée à une autre, son format, sa fourrure, peuvent être très différents, son caractère et son comportement, eux, ne varient pas. C’est entre 1921 et 1925 que s’élabore le premier standard officiel dû à M. Bernard Sénac-Lagrange. Il a été modifié d’abord sous sa présidence puis sous celles de M. Charles Duconte (1954-1986), de M. Guy-Jean Mansencal (1986-2000) et de M. Alain Pécoult (depuis 2000- …) avec l’étroite collaboration de M. Raymond Triquet depuis 2001.

Aspect général

Chien dénotant sous un minimum de taille et de poids un maximum d'influx nerveux. Une physionomie toujours en éveil, un air malin et méfiant, joints à une grande vivacité de mouvement, donnent à ce chien une allure caractéristique à nulle autre pareille.

Proportions importantes

• Le crâne est à peu près aussi long que large.
• Le museau est plus court que le crâne dans un rapport chanfrein 2, crâne 3.
• La longueur du corps est supérieure à la hauteur au garrot.
• La distance du coude au sol est supérieure à la moitié de la hauteur au garrot.

Comportement / caractère

C’est un petit chien courageux, débrouillard, capable d’initiative et entièrement dévoué à son maître. Il est de caractère volontaire et une bonne poigne est généralement nécessaire pour canaliser son énergie et tirer le meilleur parti de son intelligence et de sa vivacité. Il est souvent méfiant envers les étrangers.

Tête
Région crânienne
Tête		Dans sa forme générale elle est triangulaire.
Crâne		Il est moyennement développé, presque plat, avec un sillon central légèrement accusé, il s’arrondit harmonieusement sur les côtés ; protubérance occipitale peu prononcée. Il est à peu près aussi large que long. Sa partie antérieure se relie en pente douce au museau.
Stop		Il est peu marqué.

Région faciale
Truffe		Elle est noire.
Museau		Il est droit, un peu plus court que le crâne, allant en s’amenuisant en forme de coin, son extrémité n’est cependant pas pointue.
Lèvres		Elles sont peu épaisses, recouvrent parfaitement la mâchoire inférieure et ne présentent aucune commissure apparente. Leur bord et le palais sont noirs ou fortement marqués de noir.
Mâchoires et dents		La denture doit être complète. Les canines sont fortes. L’articulé est en ciseaux. L’articulé en tenaille (bout à bout) est admis.
Yeux		Ils sont expressifs, légèrement en amande et de couleur brun foncé. Ils ne doivent être ni proéminents, ni trop enfoncés. Les yeux vairons sont admis chez les chiens à robe bleu bigarré de noir (arlequin ou gris ardoisé) dont ils sont presque toujours une caractéristique. Les paupières sont bordées de noir, quelle que soit la couleur de la robe.
Oreilles		Elles doivent être assez courtes, modérément larges à la base et placées pas trop près l’une de l’autre au sommet du crâne, ni trop écartées. Elles sont triangulaires, fines et terminées en pointe, tombantes, plates, très mobiles. Lorsque le chien est en éveil, vues de face, leur bord supérieur prolonge sensiblement la ligne transversale du crâne. Elles peuvent aussi être partiellement dressées ; en ce cas, leur partie inférieure doit être dressée et mobile, idéalement, le tiers supérieur ou la moitié de l’oreille doit retomber vers l’avant ou le côté, de façon symétrique pour les deux oreilles.

Cou

Il est plutôt long, assez musclé, bien dégagé des épaules.

Corps
Généralité		L’ossature est solide sans lourdeur, la musculature est sèche.
Profil supérieur		Il est bien soutenu.
Garrot		Il est bien ressorti.
Dos		Il est assez long et solide.
Rein		Il est court et légèrement arqué , il le paraît d’autant plus que la toison du chien est souvent plus fournie sur l’arrière-main.
Croupe		Elle est plutôt courte et assez oblique.
Poitrine		Elle est moyennement développée, elle descend au niveau du coude.
Côtes		Les côtes sont légèrement arrondies.
Flanc		Il est peu descendu.

Queue

Pas très longue, attachée plutôt bas et formant crochet à son extrémité ; elle est bien frangée. Quand le chien est en éveil, en général, elle dépasse à peine la ligne de dessus, cependant, elle peut se recourber vers l’avant. Dans les pays où cette pratique n’est pas interdite par la loi, certains sujets sont écourtés. Queue rudimentaire admise.

Membres

Membres antérieurs
Généralités		D’aplomb, secs, nerveux, bien frangés.
Epaules		Assez longue, moyennement oblique.
Bras		Oblique et de longueur moyenne.
Avant-bras		Droit.
Carpe		L’articulation du poignet est accusée.
Métacarpe		Légèrement oblique vu de profil.
Pieds antérieurs		Sec, assez plat, d’un ovale accentué. Les coussinets sont foncés. Les ongles, petits et durs, sont recouverts par le poil que l’on trouve aussi sous le pied, entre les tubercules.

Membres postérieurs
Généralités		Les angulations sont assez fermées. Les chiens au poil demi-long ont les membres dépourvus de franges.
Cuisses		Elle n’est pas très longue et moyennement oblique, bien musclée, « gigotée ».
Grassets		Il est bien angulé et dans l’axe du corps.
Jambes		Elle est assez longue et oblique.
Jarret		Il est sec, placé bas, bien coudé. Les jarrets sont parfois un peu clos.
Métatarse		Il est vertical ou très légèrement oblique vers l’avant.
Pieds postérieurs		Il est sec, assez plat, d’un ovale accentué. Les coussinets sont foncés. Les ongles, petits et durs, sont recouverts par le poil que l’on trouve aussi sous le pied, entre les tubercules. Les membres postérieurs peuvent, ou non, porter des ergots simples ou doubles.

Allures

Au pas, le Berger des Pyrénées a une allure assez réduite. Le trot, allure préférée du Berger des Pyrénées, doit être franc et vigoureux. Au petit trot la tête est portée un peu haut ; au trot allongé la tête est dans la ligne du dos. Les pieds ne sont jamais très relevés, l’allure est coulante, le chien rase le sol.

Peau

Elle est fine, souvent marbrée de taches foncées, et cela, quelle que soit la couleur de la robe.

Robe
Qualité du poil		Le poil, long ou mi-long, mais toujours bien fourni, est presque plat ou légèrement ondulé, plus fourni et plus laineux sur la croupe et les cuisses, sa texture tenant le milieu entre le poil de chèvre et la laine de brebis. Le mélange du poil sec et du poil laineux peut occasionner chez certains sujets des sortes de mèches ou de cordes appelées « cadenettes » et parfois des plaques ou « matelotes » qui se recouvrent comme des tuiles sur la croupe et la cuisse. On peut trouver des « cadenettes » même au poitrail et sur les antérieurs au niveau du coude. Le museau porte un poil plus court et moins fourni. Sur le bout du museau, et parfois tout le museau, il est couché et implanté d’avant en arrière. Sur les côtés ainsi que sur les joues, le poil est plus long et rebroussé « en coup de vent » d’avant en arrière. Les yeux doivent être bien apparents et non recouverts par le poil.
Couleur du poil		Fauve plus ou moins foncé, charbonné ou non, avec parfois un peu de blanc au poitrail et aux membres ; gris plus ou moins clair, avec souvent du blanc en tête, au poitrail et aux membres ; bleu bigarré de noir (arlequin ou bleu ardoisé). Il existe également des robes bringées et des robes noires ou noires marquées de blanc (panachure limitée). Les robes de couleur franche sont préférées.

Taille et poids
Hauteur au garrot		Mâle 42 à 48 cm, femelle 40 à 46 cm. Une tolérance de 2 cm en plus ou en moins est admise pour les sujet parfaitement typés.

Défauts

• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel.
• Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité.

Défauts graves

Chien lourd, sans vivacité.

Crâne ogival, front bombé, stop trop marqué ou inexistant.

Museau carré ou rectangulaire, manque de pigmentation de la truffe ou des lèvres.

Yeux clairs ou d’expression hagarde.

Bord des paupières dépigmenté.

Queue portée enroulée sur ou au-dessus du rein.

Queue dite « d’écureuil » (rabattue à l’horizontale sur le dos).

Vertèbres soudées.

Poil trop abondant en tête, surtout quand il recouvre les yeux et au museau quand il prend l’aspect de moustaches de griffon.

Mauvaise texture, poil mou, fil de fer, bouclé ou frisottant.

Pelage manquant de densité ou d’épaisseur.

Panachure dépassant un tiers de la robe.

Robe arlequin manquant de contraste entre le gris et le noir ou présentant des reflets fauve.

Robe très diluée.

Robe noire avec feux en tête et aux membres (noir marqué de fauve).

Défauts entrainant l’exclusion

Chien agressif ou peureux.

Truffe et paupières d’une couleur autre qu’absolument noire.

Prognathisme supérieur ou inférieur, ou toute malformation des mâchoires.

Absence de plus de 2 dents, PM1 non concernées.

La présence des canines et carnassières est obligatoire.

Oreilles droites naturelles.

Oeil vairon chez les chiens autres que bleu bigarré de noir (arlequin ou gris ardoisé).

Ladre aux paupières.

Oeil jaune clair.

Queue molle, tombant verticalement.

Poil frisé.

Robe blanche ou non précisée au standard.

Panachure supérieure à 1/3 de la robe chez les noirs.

Taille en dehors des limites.

NB :

• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
• Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires.
• Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum.
• Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction.

Bibliographie

http://www.fci.be/

English

		Pyrenean sheepdog long haired FCI Standard No. 141

		Origin			France
		Translation			Revised by Jennifer Mulholland in collaboration with Raymond Triquet
		Group			Group 1 Sheepdogs and Cattle Dogs (except Swiss Cattle Dogs)
		Section			Section 1 Sheepdogs
		Working			With working trial
		Date of acceptance on a definitive basis by the FCI			Friday 28 January 1955
		Date of publication of the official valid standard			Thursday 26 March 2009
		Date of the last update			Monday 25 May 2009
		En français, cette race se dit			Chien de berger des Pyrénées à poil long
		Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar			Langhaariger Pyrenäen schäferhund
		En español, esta raza se dice			Pastor de los Pirineos de pelo largo
		In het Nederlands, wordt dit ras gezegd			Pyreneese herdershond langhaar

Usage

Sheepdog used in the farms and pastures of the Pyrenees.

Brief historical summary

Coming from humble beginnings, it was practically unknown to the official dog scene until the early 20th century. Its type varies considerably from one valley to the next, its shape, its coat can be very different, but its character and behaviour never vary. The first official standard was drawn up between 1921 and 1925 by Mr. Bernard Sénac-Lagrange. It was first modified under his presidency and then under those of Messrs. Charles Duconte (1954-1986), Guy Mansencal (1986-2000) and Alain Pécoult (since 2000-…) in close collaboration with Raymond Triquet since 2001.

General appearance

Dog displaying a maximum of nervous energy in a minimum of size and weight. An ever alert physiognomy, a knowing air combined with great liveliness of movement give this dog a characteristic appearance unlike any other.

Important proportions

• Skull is about as long as wide.
• Muzzle is shorter than skull in ratio: muzzle 2, skull 3.
• Length of body is greater than height at withers.
• Distance from elbow to ground is greater than half height at withers.

Behaviour / temperament

It is a courageous, resourceful little dog, showing initiative ant totally devoted to its master. It is headstrong by nature and firm control is usually needed to channel its energy and bring out the best of its intelligence liveliness. It is often wary of strangers.

Head
Cranial region
Head		Triangular in shape.
Skull		Moderately developed, almost flat, with a scarcely noticeable central furrow, harmoniously rounded on the sides, showing a very slight occipital protuberance. Approximately as long as it is wide. Front section slopes gently to the muzzle.
Stop		Scarcely discernible.

Facial region
Nose		Black.
Muzzle		Straight, a little shorter than the skull, tapering like a wedge but without a pointed tip.
Lips		Not very thick, covering the lower jaw completely and showing no apparent corners. Edges and palate are black or heavily marked with black.
Jaws and teeth		Complete dentition. Strong canines. Scissor bite (upper incisors covering lower incisors without loss of contact). Pincer bite (edge to edge) is tolerated.
Eyes		Expressive, slightly almond-shaped and dark brown. Neither protruding nor sunken. Wall eyes are accepted in dogs having blue with black mottling (harlequin or slate grey) coats of which they are almost always a characteristic. Eye rims are black whatever the coat colour.
Ears		They must be rather short, moderately broad at the base and not set too close to each other at the top of the skull, but not set too far apart either. They are triangular, fine and ending in a point; dropped, flat and very mobile. When alert, seen from the front, the top edge notably prolongs the transversal line of the skull. They may also be half-pricked; in which case the lower part must be pricked and mobile, and ideally the top third or half of the ear should fall forward to the front or the side, symmetrically for both ears.

Neck

Rather long and muscled, springing well up from shoulders.

Body
Body		The bone structure is strong without heaviness, muscle is lean.
Upper profile		Well-supported.
Withers		Prominent.
Back		Rather long and strong.
Loin		Short, slightly arched, but seems more so because coat is often thicker on hindquarters and croup.
Croup		Fairly short and rather oblique.
Chest		Moderately developed, reaching to elbow.
Ribs		The ribs are slightly rounded.
Side		Scarcely descending.

Tail

Well fringed, not very long, set rather low and with a hooked tip. When the dog is alert, the tail should, in general, hardly rise above the topline, however it may curve forward. In countries where this practice is not forbidden by law, some dogs are docked. A rudimentary tail is permitted.

Limbs

Forequarters
Generality		Upright, lean, sinewy, well-fringed.
Shoulders		Rather long, moderately oblique.
Upper arm		Oblique and moderately long.
Forearm		Straight.
Carpal		Noticeable wrist joint.
Pastern		Slightly oblique seen from the side.
Forefeet		Lean, fairly flat, of a definite oval shape. Dark pads. Small hard nails covered by hair which is also found under the foot, between the pads.

Hindquarters
Generality		Rather closed angulation. Semi-long coated dogs have no fringing on limbs.
Upper thigh		Not very long, moderately oblique, strong, well-defined muscle.
Lower thigh		Rather long and oblique.
Stifle		Well-angulated and parallel to the body.
Metatarsus		Perpendicular to the ground or very slightly oblique from back to front.
Hock		Lean, set low, well angulated, hocks are sometimes a little close.
Hind feet		Lean, fairly flat, of a definite oval shape. Dark pads. Small hard nails covered by hair which is also found under the foot, between the pads. Single or double dewclaws are acceptable on hind legs as is their absence.

Gait and movement

Walking, the Pyrenean Sheepdog has a rather short stride. The trot, preferred pace of the Pyrenean Sheepdog should be free and vigorous. At a gentle trot, the head is carried fairly high, when the speed increases, the head is in line with the back. The feet are never raised high, the movement is flowing, the dog skims over the ground.

Skin

Thin, often marbled with dark patches, irrespective of coat-colour.

Coat
Hair		Long, or semi-long, but always dense, almost flat or slightly wavy, thicker and woollier on the croup and thighs, texture somewhere between goat’s hair and sheep’s wool. In some dogs the mixture of coarse and woolly hair can produce sorts of strands or cords called “cadenettes" and sometimes matted or felted hair called “matelotes” which overlap like tiles on the croup. “Cadenettes” can be found on the chest and the forelegs at elbow level. The muzzle has shorter, less dense hair. On the end of the muzzle, and sometimes along the whole muzzle, it is laid flat and set from front to back. On the sides as well as on the cheeks, the hair is longer and brushed up in a windswept way from front to back. Eyes must be clearly visible and not covered by hair.
Colour		Fawn, lighter or darker, overlaid with black or not and sometimes with a little white on the chest and on the limbs; grey, lighter or darker, often with some white on the head, chest and limbs; blue with black mottling (harlequin or slate blue). There are also brindle, black coats and or black with white markings (limited spotting). Solid colours are preferred.

Size and weight
Height at withers		Males from 42 cm to 48 cm, females from 40 cm to 46 cm. A tolerance of + or - 2 cm is allowed for perfectly typed specimens.

Faults

• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work.
• Faults listed should be in degree of seriousness.

Serious faults

Heavy dog, not very active.

Ogival skull, rounded forehead, stop too much pronounced or non existent.

Muzzle square or rectangular, lack of pigmentation on nose or lips.

Eyes light or of wild expression.

Lack of pigmentation on the eyerims.

Tail curled on or over the loin.

“squirrel tail” (carried horizontally over the back).

Fused vertebrae.

Coat too abundant on the head, especially when it covers the eyes and on the muzzle when it looks like a griffon's moustache.

Poor texture, soft, wiry, curly or frizzy.

Coat lacking density or thickness.

White covering more than one third of the coat.

Harlequin coat lacking contrast between grey and black or having fawn glints.

Very diluted coat colour.

Black coat with tan on head and on limbs (black marked with fawn).

Disqualifying faults

Aggressive or overly shy.

Nose and eyelids any colour other than perfectly black.

Over or under-shot, or any malformation of the jaws.

Absence of more than 2 teeth (except PM 1).

The presence of canines and carnassial teeth (PM4 upper jaw & M1 lower jaw) is obligatory.

Naturally erect ears.

Wall-eyes for any dogs other than blue with black mottling (harlequin or slate-grey).

Flesh colour on the eye-rims.

Light yellow eyes.

Tail limp, hanging vertically.

Coat curly.

White or colour not stipulated in standard.

Wwhite covering more than 1/3 of coat in black dogs.

Outside the limits.

NB :

• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified.
• The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying.
• Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.
• Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding.

Bibliography

http://www.fci.be/

Deutsch

		Langhaariger Pyrenäen schäferhund FCI-Standard Nr. 141

		Ursprung			Frankreich
		Übersetzung			Josef Müller, ergänzt & überarbeitet, Christina Bailey
		Gruppe			Gruppe 1 Hütehunde und Treibhunde (ausgenommen Schweizer Sennenhunde)
		Sektion			Sektion 1 Schäferhunde
		Arbeitsprüfung			Mit Arbeitsprüfung
		Datum der endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI			Freitag 28 Januar 1955
		Datum der Publikation des gültigen offiziellen Standards			Donnerstag 26 März 2009
		Datum der letzten Aktualisierung			Mittwoch 07 September 2011
		En français, cette race se dit			Chien de berger des Pyrénées à poil long
		In English, this breed is said			Pyrenean sheepdog long haired
		En español, esta raza se dice			Pastor de los Pirineos de pelo largo
		In het Nederlands, wordt dit ras gezegd			Pyreneese herdershond langhaar

Verwendung

Hütehund auf den Bauernhöfen und Weiden der Pyrenäen.

Kurzer geschichtlicher abriss

Von bescheidener Herkunft, bleibt der langhaarige Pyrenäenschäferhund bis zum Beginn des 20. Jahrhunderts in der offiziellen Kynologie so gut wie unbekannt. Sein Typ variiert von einem Tal zum anderen beträchtlich, seine Gestalt und sein Haarkleid sind sehr unterschiedlich, sein Verhalten und sein Charakter sind jedoch überall gleich. Der erste offizielle Rassestandard wurde in den Jahren von 1921 bis 1925 von Mr. Bernard Sénac-Lagrange erstellt. Er wurde erstmalig überarbeitet während seiner Präsidentschaft und dann später unter der, der Herren Charles Duconte 1954-1986), Guy Mansencal (1986-2000) and Alain Pécoult (seit 2000-...) in enger Zusammenarbeit mit Raymond Triquet (seit 2001).

Allgemeines erscheinungsbild

Ein Hund, der bei einem Minimum an Größe und Gewicht ein Maximum an Lebhaftigkeit ausstrahlt. Sein stets wachsamer Gesichtsausdruck und seine pfiffige, mißtrauische Miene verbunden mit seiner impulsiven Bewegungsfreude prägen das charakteristische, einzigartige Auftreten dieses Hundes.

Wichtige proportionen

• Der Schädel ist beinahe ebenso lang wie breit.
• Der Fang ist kürzer als der Schädel im Verhältnis: Fang 2, Schädel 3.
• Die Körperlänge übertrifft die Widerristhöhe.
• Die Entfernung des Ellenbogens vom Boden übertrifft die Hälfte der Widerristhöhe.

Verhalten / charakter (wesen)

Ein kleiner, mutiger Hund, schlau, zur Initiative fähig, seinem Herrn vollkommen ergeben. Er ist eigensinnig und benötigt im Allgemeinen eine feste Hand, um seine Energie in die richtigen Bahnen zu lenken und das Beste aus seiner Intelligenz und Lebhaftigkeit zu machen. Fremden gegenüber verhält er sich oft mißtrauisch.

Kopf
Oberkopf
Kopf		Insgesamt gesehen dreieckig.
Schädel		Mäßig entwickelt, fast flach, mit leicht ausgeprägter Stirnfurche; zu den Seiten hin ist er harmonisch abgerundet, der Hinterhauptstachel ist wenig betont. Er ist fast ebenso lang wie breit. Sein vorderer Teil verläuft in sanfter Neigung zum Fang.
Stop		Wenig sichtbar.

Facial region
Nasenschwamm		Schwarz.
Fang		Gerade, etwas kürzer als der Oberkopf. Er verjüngt sich keilförmig, ist jedoch nicht zugespitzt.
Lefzen		Wenig dick; sie bedecken den Unterkiefer vollständig, der Lefzenwinkel ist nicht sichtbar. Ihre Ränder und der Gaumen sind schwarz oder kräftig schwarz markiert.
Kiefer / Zähne		Das Gebiss soll vollständig sein. Fangzähne stark, die Schneidezähne haben Scherenschluss (die obere Schneidezahnreihe bedeckt ohne Zwischenraum die untere); Zangengebiss (die Kanten der oberen und unteren Schneidezähne stehen aufeinander) ist zulässig.
Augen		Ausdrucksvoll, leicht mandelförmig, dunkelbraun; weder vorstehend noch zu tief liegend. Bei Hunden mit blauer oder schwarzer Tüpfelung im Haar (harlekinfarben oder schiefergraues) sind Birkenaugen zulässig und fast immer charakteristisch. Die Lidränder sind – unabhängig von der Fellfarbe – schwarz.
Ohren		Ziemlich kurz, am Ansatz mäßig breit; sie sind weder zu dicht beieinander noch zu weit voneinander oben auf dem Schädel angesetzt. Sie sind dreieckig, fein und enden in einer Spitze; hängend, flach und sehr beweglich. Während Aufmerksamkeit und von vorne betrachtet verlängert das obere Ende merkbar die transversale Linie des Schädels. Sie können auch halb aufgerichtet sein; in diesem Fall muss der untere Teil der Ohrmuschel aufgerichtet und beweglich sei, und das obere Drittel oder die Hälfte soll im Idealfall nach vorn oder zur Seite kippen, wobei beide Ohren symmetrisch sein sollen.

Hals

Eher lang, genügend bemuskelt, gut von den Schultern abgesetzt.

Körper
Allgemeinheit		Der Knochenbau ist kräftig, jedoch nicht schwer; trockene Bemuskelung.
Obere Profil		Fest.
Widerrist		Gut ausgeprägt.
Rücken		Ziemlich lang, kräftig.
Lenden		Kurz, leicht gewölbt; die Wölbung erscheint stärker ausgeprägt, da die Behaarung über der Hinterhand und auf der Kruppe häufig reichlicher ist.
Kruppe		Eher kurz, ziemlich schräg gelagert.
Brust		Mittelmäßig entwickelt, bis zu den Ellenbogen herabreichend.
Rippen		Leicht gewölbt.
Flanke		Nicht tief.

Rute

Gut befedert, nicht sehr lang, eher tief angesetzt, an der Spitze einen Haken bildend. In der Aufmerksamkeit soll die Rute generell kaum oberhalb der Rückenlinie getragen werden aber sie darf nach vorne gebogen sein. In Ländern, ohne Kupierverbot sind einige Exemplare kupiert. Eine angeborene Stummelrute ist erlaubt.

Gliedmassen

Vorderhand
Allgemeines		Gerade, trocken, sehnig, gut befedert.
Schultern		Schulterblatt genügend lang, mäßig schräg gelagert.
Oberarm		Schräg gelagert, mittellang.
Unterarm		Gerade.
Vorderfusswurzelgelenk		Das Gelenk ist gut markiert.
Vordermittelfuss		Von der Seite gesehen leicht schräggestellt.
Vorderpfoten		Trocken, ziemlich flach, deutlich oval; dunkle Ballen. Nägel klein und hart, von Haar bedeckt, das sich auch unter der Pfote zwischen den Ballen findet.

Hinterhand
Allgemeines		Ziemlich geschlossene Winkelungen. Bei Hunden mit halblangem Haar sind die Läufe frei von Befederungen.
Oberschenkel		Nicht sehr lang, mäßig schräg, muskulös, "muskelbepackt".
Unterschenkel		Gut gewinkelt, parallel zur Körperachse gelagert.
Knie		Ziemlich lang, schräg gestellt.
Hintermittelfuss		Senkrecht oder sehr leicht schräg nach vorn gestellt.
Sprunggelenk		Trocken, tief gestellt, gut gewinkelt; gelegentlich etwas kuhhessig stehend.
Hinterpfoten		Trocken, ziemlich flach, deutlich oval. Dunkle Ballen. Nägel klein und hart, von Haar bedeckt, das sich auch unter den Pfoten zwischen den Ballen findet. Können an den Hinterläufen einfach oder doppelt vorhanden sein oder fehlen.

Gangwerk

Im Schritt ist die Bewegung des Pyrenäen-Schäferhundes ziemlich verkürzt. Der Trab, seine bevorzugte Gangart, soll frei und kraftvoll sein. Im langsamen Trab wird der Kopf etwas angehoben, im verlängerten Trab wird er auf Höhe der Rückenlinie getragen. Die Pfoten werden niemals stark angehoben, die Bewegungen sind fließend, wobei die Pfoten dicht über den Boden gleiten.

Haut

Fein; unabhängig von der Fellfarbe oft mit dunklen Flecken marmoriert.

Coat
Haar		Lang oder mittellang, jedoch stets dicht, fast glatt oder leicht gewellt; dichter und wolliger über der Kruppe und auf den Schenkeln; in seiner Textur ein Mittelding zwischen Ziegenhaar und Schafwolle. Die Mischung aus trockenem und wolligem Haar bildet bei manchen Hunden Zotten oder Schnüre, auch „cadenetten“ genannt, oder manchmal Platten, die schuppen- oder dachziegelartig die Kruppe und die Schenkel bedecken. „Cadenetten“ finden sich sogar an der Brust und an der Vorderhand in Höhe der Ellenbogen. Das Haar am Fang ist kürzer und weniger dicht. Am Ende des Fangs, manchmal auch am ganzen Fang, liegt das Haar an und hat die Wuchsrichtung von vorn nach hinten. An den Seiten und den Wangen ist das Haar länger und erscheint wie durch einen Windstoß von vorn zurückgeweht. Die Augen müssen gut sichtbar sein, ohne von Haar bedeckt zu werden.
Farbe		Mehr oder weniger dunkles Faule mit oder ohne Überdeckung von schwarzen Haaren und gelegentlich etwas Weiß an Brust und Gliedmaßen; mehr oder weniger intensives Grau, oft mit Weiß an Kopf, Brust und Gliedmaßen; Blau mit schwarzer Tüpfelung (Harlekin oder Schieferblau). Ebenso kommen die Farben Gestromt, Schwarz oder Schwarz mit weißen Flecken (begrenzt gesprenkelt) vor. Die reinen Farben werden bevorzugt.

Grösse und gewicht
Widerristhöhe		Rüden 42 bis 48 cm, Hündinnen 40 bis 46 cm. Eine Toleranz von + oder – 2 cm ist bei vollkommen typischen Hunden zulässig.

Fehler

• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen.
• Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden.

Schwere fehler

Schwerfälliger Hund ohne Lebhaftigkeit.

Spitzbogiger Schädel, gewölbte Stirn, Stop zu stark betont oder nicht vorhanden.

Fang quadratisch oder rechteckig, Pigmentmangel an Nasenchwamm oder Lefzen.

Augen HHell oder mit scheuem Ausdruck.

Lidränder depigmentiert.

Ringelrute auf dem oder über dem Rücken.

"Eichhörnchen Rute" (horizontal über dem Rücken getragen).

Zusammengewachsene Wirbel.

Übermäßig viel Haar am Kopf, vor allem, wenn es die Augen bedeckt und am Fang einen griffonähnlichen Schnauzbart bildet.

Schlechte Textur, weiches oder drahtiges, gelocktes oder sich kräuselndes Haar.

Haarkleid, dem es an Dichte oder Stärke fehlt.

Farbe Weißscheckung in mehr als einem Drittel der Behaarung.

Harlekinfarbenes Haar mit mangelndem Kontrast zwischen dem Grau und dem Schwarz oder mit fauvefarbenem Glitzern.

Sehr verwaschene Haarfarbe.

Schwarz mit lohfarbenen Abzeichen an Kopf und Gliedmaßen (Schwarz mit fauvefarbenen Abzeichen).

Disqualifizierende fehler

Aggressiv oder ängstlich.

Nasenschwamm & Augenlider Jede andere Farbe als vollkommen schwarz.

Rückbiß oder Vorbiss oder jegliche Kiefermissbildung.

Das Fehlen von mehr als 2 Zähnen (ausgenommen PM 1).

Die Eckzähne und Reißzähne (PM4 im Oberkiefer und M1 im Unterkiefer) müssen in jedem Fall vorhanden sein.

Natürliche Stehohren.

Glasaugen bei Hunden, die nicht Blau mit Schwarz getüpfelt sind (harlekinfarben oder schiefer-grau).

Rosa Augenlider.

Hellgelbe Augen.

Schlaff, runter hängend.

Haar Gelockt.

Farbe Weiss oder andere nicht im Standard angegebene Farben.

Weiss, welches mehr als 1/3 des Haares bei schwarzen Hunden ergibt.

Ausserhalb der angegebenen Begrenzung.

NB :

• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden.
• Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend.
• Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden.
• Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden.

Bibliografie

http://www.fci.be/

Español

		Pastor de los Pirineos de pelo largo FCI Standard No. 141

		Origen			Francia
		Traducción			Iris Carrillo (Federación Canófila de Puerto Rico)
		Grupo			Grupo 1 Perros de pastor y perros boyeros (excepto perros boyeros suizos)
		Sección			Sección 1 Perros de pastor
		Prueba de trabajo			Con prueba de trabajo
		Fecha de reconocimiento a título definitivo por la FCI			viernes 28 enero 1955
		Fecha de publicación del estándar oficial válido			jueves 26 marzo 2009
		Fecha de la última actualización			lunes 21 septiembre 2009
		En français, cette race se dit			Chien de berger des Pyrénées à poil long
		In English, this breed is said			Pyrenean sheepdog long haired
		Auf Deutsch, heißt diese Rasse			Langhaariger Pyrenäen schäferhund
		In het Nederlands, wordt dit ras gezegd			Pyreneese herdershond langhaar

Utilizacion

Perro de pastor utilizado en las fincas y los pastos de los Pirineos.

Breve resumen historico

De origines humildes, es prácticamente desconocido en la canofilia oficial hasta principios del siglo XX. Su tipo varía considerablemente de un valle al otro. Su formato, su pelaje, pueden ser muy diferentes, pero su carácter y su comportamiento no varían. Es entre 1921 y 1925 que se elabora el primer estándar oficial atribuído a M. Bernard Sénac-Lagrange. Fue modificado primero bajo su presidencia y luego bajo aquellas de M. Charles Duconte (1954-1986), M. Guy-Jean Mansencal (1986-2000) y M. Alain Pécoult (desde el 2000...) con la colaboración de M. Raymond Triquet desde el 2001.

Aspecto general

Con un mínimo de tamaño y de peso, denota un máximo de vigor. Una fisionomía siempre alerta, un aire astuto y desconfiado, unidos a una gran vivacidad, le imparten a este perro una apariencia característica que no tiene igual.

Proporciones importantes

• El cráneo es casi tan largo como ancho.
• El hocico es más corto que el cráneo en una proporción caño nasal 2, cráneo 3.
• La longitud del cuerpo es superior a la altura a la cruz.
• La distancia del codo al terreno es superior a la mitad de la altura a la cruz.

Temperamento / comportamiento

Este es un pequeño perro valiente, desenvuelto, con iniciativa, y completamente fiel a su amo. Es de carácter voluntarioso y se necesita generalmente una mano firme para canalizar su energía y sacar el mejor partido de su inteligencia y su vivacidad. A menudo es desconfiado con los extraños.

Cabeza
Region craneal
Cabeza		Su apariencia general, es de forma triangular.
Cráneo		Es medianamente desarrollado, casi plano, con un surco central levemente pronunciado. Se vuelve armoniosamente más redondo en los lados. La protuberancia occipital es poco pronunciada. Es poco más o menos tan ancho como largo. Su parte anterior se une en una suave pendiente al hocico.
Depresión naso-frontal (stop)		Es poco marcada.

Facial region
Trufa		Es negra.
Hocico		Recto, un poco más corto que el cráneo. Aunque disminuye en forma de cuña, su extremidad no es puntiaguda.
Belfos		No son muy gruesos. Cubren perfectamente la mandíbula inferior y no presentan ninguna comisura aparente. El borde de los labios y el paladar son negros o claramente marcados de negro.
Mandíbulas / Dientes		La dentadura debe estar completa. Los caninos son fuertes. La articulación es en forma de tijera. Se permite la articulación en forma de tenaza (punta con punta).
Ojos		Son expresivos, ligeramente almendrados y de color pardo oscuro. No deben ser ni prominentes, ni demasiado hundidos. Se permite los ojos de color diferente en los perros de pelaje azul entremezclado con negro (arlequín o gris pizarra) en los cuales esto es casi siempre una característica. El borde de los párpados es negro sin importar el color del pelaje.
Orejas		Deben ser bastante cortas, moderadamente anchas en su base. No deben presentarse muy cerca una de la otra en la parte superior del cráneo, ni demasiado separadas. Son triangulares, finas y terminan en punta, son colgantes, planas, muy móviles. Cuando el perro está alerta, vistas de frente, el borde superior prolonga visiblemente la línea transversal del cráneo. Pueden también presentarse parcialmente erguidas; en este caso, su parte inferior debe ser también erguida y móvil. Idealmente, el tercio superior o la mitad de la oreja deben caer hacia el frente o hacia el lado, de forma simétrica en las dos orejas.

Cuello

Es más bien largo, bastante musculoso, bien separado de los hombros.

Cuerpo
Generalidad		Los huesos son sólidos, pero no pesados, la musculatura es delgada.
Perfil superior		Es bien firme.
Cruz		Bien prominente.
Espalda		Es bastante larga y sólida.
Lomo		Corto y ligeramente arqueado, lo parece aún más cuanto que la lana del perro es a menudo más abundante en el cuarto posterior.
Grupa		Es más bien corta y bastante oblicua.
Pecho		Medianamente desarrollado, desciende hasta el nivel del codo.
Costillas		Las costillas son levemente redondeadas.
Flanco		Es poco inclinado.

Cola

No es muy larga, se presenta más bien baja y en forma de gancho en la extremidad; el flequillo es abundante. En general, cuando el perro está alerta, ésta sobrepasa a penas el márgen superior, sin embargo, puede enroscarse hacia el frente. En los países en donde la práctica es permitida por ley, algunos ejemplares tienen cola recortada. Se permite la cola rudimentaria.

Extremidades

Miembros anteriores
Generalidad		Están aplomados. Son delgados, vigorosos y están bien cubiertos de flequillo.
Hombro		Bastante largos y medianamente oblicuos.
Brazo		Oblicuos, de longitud mediana.
Antebrazo		Son rectos.
Carpo		La articulación de la muñeca es pronunciada.
Metacarpo		Vistos de perfil, son ligeramente oblicuos.
Pies delanteros		Delgados, bastante planos, forman un óvalo pronunciado. Los cojinetes plantares son oscuros. Las uñas, pequeñas y duras, están cubiertas por el pelo que se encuentra también bajo los pies, entre los tubérculos.

Miembros posteriores
Generalidad		Las angulaciones son bastante cerradas. Los perros de pelo semi-largo presentan extremidades sin flequillo.
Muslo		Son medianamente oblicuos, no muy largos, bien musculosos y « bien formados ».
Pierna		Bien anguladas y en el eje del cuerpo.
Rodilla		Bastante largas y oblicuas.
Metatarso		Son verticales o muy ligeramente oblicuos al frente.
Corvejón		Delgados, se presentan bajos, bien acodados. Los corvejones son a veces un poco cerrados.
Pies traseros		Delgados, bastante planos, forman un óvalo pronunciado. Los cojinetes plantares son oscuros. Las uñas, pequeñas y duras, están cubiertas por el pelo que se encuentra también bajo los pies, entre los tubérculos. Los miembros posteriores pueden o no presentar espolones simples o dobles.

Movimiento

Al paso, el Perro de pastor de los Pirineos tiene un movimento bastante reducido. El trote, su paso preferido, debe ser libre y vigoroso. Durante el trote corto, la cabeza se presenta un poco alta; durante el trote largo, la cabeza se encuentra en el márgen de la espalda. Los pies nunca están muy levantados, el movimiento es suelto, el perro roza el terreno.

Piel

Es fina y a menudo está veteada de manchas oscuras ; y esto es así sin importar el color del pelaje.

Manto
Pelo		El pelo, largo o semi-largo, pero siempre bien abundante, es casi liso o ligeramente ondulado, más abundante y más lanudo sobre la grupa y los muslos. Presenta una textura entre el pelo de cabra y la lana de oveja. La mezcla de pelo seco y pelo lanudo puede ocasionar en algunos ejemplares una especie de mechones o de cuerdas llamadas “trenzas” y a veces nudos o pelos anudados que se recogen como tejas sobre la grupa y el muslo. Podemos encontrar “trenzas” aun en el pecho y en las extremidades anteriores a nivel del codo. El hocico presenta un pelo más corto y menos abundante. Sobre la punta del hocico y a veces en todo el hocico, es estirado y va desde el frente hacia atrás. Sobre los lados, así como sobre las mejillas, el pelo es más largo y levantado hacia atrás como en “ráfaga de viento”, de delante hacia atrás. Los ojos deben ser bien aparentes y no estar cubiertos por el pelo.
Color		Leonado más o menos oscuro, carbonado o no, en ocasiones con un poco de blanco en el antepecho y en las extremidades; gris más o menos claro, a menudo con blanco en la cabeza, en el pecho y en las extremidades; azul entremezclado de negro (arlequín o azul pizarra). Existen también pelajes moteados y pelajes negros o negros marcados de blanco (parches de color diferente limitados). Se prefiere los pelajes de color puro.

Tamaño y peso
Altura a la cruz		Machos de 42 a 48 cm, hembras de 40 a 46 cm. Se acepta una tolerancia de 2 cm de más en los ejemplares que corresponden perfectamente al tipo.

Faltas

• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional.
• Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad.

Faltas graves

Perro pesado, sin vivacidad.

Cráneo ojival, frente abultada, depresión naso-frontal marcada o inexistente.

Hocico cCuadrado o rectangular, falta de pigmentación de la trufa o de los labios.

Ojos claros o de expresión extraviada.

Borde de los párpados despigmentado.

Cola que se presenta enroscada sobre o por encima del lomo.

La llamada cola de “ardilla” inclinada en forma horizontal sobre la espalda.

Vértebras sólidas.

Pelo demasiado abundante en la cabeza, sobre todo cuando cubre los ojos, y el hocico cuando toma la forma de bigotes de grifón.

Textura inadecuada, pelo suave, de alambre, ondulado o rizado.

Pelaje que no es denso o abundante.

Parches de color diferente que sobrepasan un tercio del pelaje.

Pelaje arlequín sin contraste entre gris y el negro o que presenta reflejos color leonado.

Pelaje muy diluído.

Pelaje negro con fuego en la cabeza y en las extremidades (negro marcado de leonado).

Faltas descalificantes:

Perro agresivo o temeroso.

Trufa y párpados de otro color que no sea absolutamente negro.

Prognatismo superior o inferior o cualquier malformación de las mandíbulas.

Ausencia de más de 2 dientes, no incluye los PM1.

La presencia de los caninos y de las muelas carniceras es obligatoria.

Orejas rectas naturales.

Ojos de color diferente en otros perros que no sean los de color azul entremezclado de negro (arlequín o gris pizarra).

Manchas con despigmentación en los párpados.

Ojo amarillo claro.

Cola floja, que cae verticalmente.

Pelo rizado.

Pelaje blanco o no indicado en el estándar.

Manchas de color diferente que sobrepasan 1/3 del pelaje en los ejemplares negros.

Tamaño fuera de los límites.

NB :

• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado.
• Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias.
• Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto.
• Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza.

Bibliografía

http://www.fci.be/

Nederlands

		Pyreneese herdershond langhaar FCI standaard nr. 141

		Land van oorsprong			Frankrijk
		Groep			Groep 1 Herdershonden en veedrijvers (uitgezonderd Zwitserse berg en sennenhonden)
		Sectie			Sectie 1 Herdershonden
		Werkproef			Met werkproef
		Datum van definitieve erkenning door de FCI			vrijdag 28 januari 1955
		Publicatiedatum van de geldende officiële norm			donderdag 26 maart 2009
		Datum van de laatste update			maandag 25 mei 2009
		En français, cette race se dit			Chien de berger des Pyrénées à poil long
		In English, this breed is said			Pyrenean sheepdog long haired
		Auf Deutsch, heißt diese Rasse			Langhaariger Pyrenäen schäferhund
		En español, esta raza se dice			Pastor de los Pirineos de pelo largo

Gebruik

Herdershond, in gebruik op boerderijen en op de Pyreneese weiden.

Kort historisch overzicht

Het ras is van nederige komaf en was tot het begin van de twintigste eeuw nauwelijks bekend in de officiële kynologie. De verschijningsvormen die in de diverse dalen voorkomen, lopen behoorlijk uiteen: de grootte, de vacht, die zijn soms erg verschillend, maar in karakter en gedrag bestaat geen verschil. Tussen 1921 en 1925 werd door Dhr. Bernard Sénac-Lagrange de eerste officiële standaard samengesteld. Deze standaard werd veranderd, eerst onder zijn voorzitterschap, daarna onder de voorzitterschappen van Dhr. Charles Duconte (1954-1986), van Dhr. Guy Jean Mansencal (1986-2000) en van Dhr. Alain Pécoult (2000-...) in nauwe samenwerking met Dhr. Raymond Triquet sinds 2001.

Algemeen totaalbeeld

Een hond, die bij een minimum aan hoogte en gewicht blijk geeft van een maximale spanning. Door zijn uiterlijk van voortdurende waakzaamheid, zijn slimheid en wantrouwen, in combinatie met zijn levendige manier van bewegen, is de hond zo karakteristiek, dat hij niet met andere honden te vergelijken is.

Belangrijke verhoudingen

• De schedel is ongeveer even lang als breed.
• De snuit is korter dan de schedel, de verhouding is voorsnuit 2, schedel 3.
• De lichaamslengte is groter dan de schofthoogte.
• De afstand van de elleboog tot de bodem bedraagt meer dan de helft van de schofthoogte.

Gedrag en karakter (aard)

Het is een kleine moedige hond, zelfredzaam, in staat zelf initiatieven te nemen en volledig toegewijd aan zijn baas. Hij is eigenzinnig van aard en over het algemeen is een energieke aanpak nodig om zijn energie in goede banen te leiden en het beste uit zijn intelligentie en levendigheid te halen. Tegenover vreemden is hij vaak wantrouwend.

Hoofd
Bovenschedel
Hoofd		In zijn algemene vorm is het hoofd driehoekig.
Schedel		De matig ontwikkelde schedel, vrijwel vlak met een lichte groef in het midden, gaat harmonieus afgerond in de zijkanten over en heeft een weinig geprononceerde achterhoofdsknobbel. Hij is vrijwel even lang als breed. Het voorste deel gaat zacht glooiend over in de snuit.
Stop		De stop is nauwelijks zichtbaar (glijdend).

Facial region
Neus		Zij is zwart.
Voorsnuit		De snuit is recht, wat korter dan de schedel, wigvormig, maar het uiteinde mag niet spits zijn.
Lippen		Deze zijn niet erg dik; ze bedekken de onderkaak volkomen zonder dat de mond zichtbaar is. De randen van de lippen en het gehemelte zijn zwart of overwegend zwart getekend.
Kiezen / tanden		Het gebit moet compleet zijn. De hoektanden zijn sterk ontwikkeld. Boven- en ondergebit zijn scharend (de snijtanden boven bedekken de snijtanden onder doch blijven ermee in contact). Een tanggebit (waarbij de snijtanden boven op de snijtanden onder staan) is toegestaan.
Ogen		De ogen zijn expressief, enigszins amandelvormig en hebben een donkerbruine kleur. Ze mogen noch uitpuilen noch te diep liggen. Glasogen zijn toegestaan bij honden met een blauwe vacht met zwart gemengd (harlekijn of leigrijs), waarvan ze bijna altijd een kenmerk zijn. De oogleden zijn zwart omrand, ongeacht de kleur van de vacht.
Oren		De oren moeten tamelijk kort zijn, matig breed bij de aanzet, ze mogen noch te dicht bij elkaar geplaatst zijn, bovenop de schedel noch te wijd uiteen staan. Ze zijn driehoekig, dun en eindigen in een punt, vallend, vlak, zeer beweeglijk. Als de hond attent is, gezien van de voorkant, trekt de bovenste zijde van de oren enigszins de transversale lijn van de schedel door. Ze kunnen ook gedeeltelijk staan: in dat geval, moet hun onderste deel staan en beweeglijk zijn, ideaal zijn oren waarvan het bovenste deel voor een derde of de helft naar voren of opzij valt, op voor beide oren symmetrische wijze.

Hals

De hals is eerder lang, tamelijk gespierd, goed vrij van de schouders.

Lichaam
Algemeenheid		Het skelet is stevig, maar niet zwaar, de bespiering is droog.
Bovenprofiel		Heeft een goede gespannen bovenbelijning.
Schoft		Komt duidelijk uit.
Rug		De rug is tamelijk lang en stevig.
Lendenpartij		De lendenen zijn kort en licht gewelfd, dit lijkt des te meer zo, omdat de vacht van de hond op de achterhand en op het kruis vaak rijkelijker is.
Croupe		Het kruis is eerder kort en ligt tamelijk schuin.
Borst		De borst is matig ontwikkeld, ze reikt tot de elleboog.
Ribben		De ribben zijn licht gewelfd.
Flank		De flank reikt niet ver omlaag.

Staart

De staart is niet erg lang, eerder laag aangezet en vormt een haak aan het uiteinde, de staart is goed bevederd. Als de hond attent is, mag de staart in het algemeen nauwelijks boven de ruglijn uitkomen, echter kan deze in een krul naar voren komen. In landen waar couperen door de wet niet verboden is, zijn sommige exemplaren gecoupeerd. Rudimentaire staart toegestaan.

Ledematen

Voorhand
Algemeen		Deze zijn recht, droog, krachtig, en goed bevederd.
Schouders		De schouder is tamelijk lang, en ligt middelmatig schuin.
Opperarm		Deze ligt schuin en heeft een gemiddelde lengte.
Onderarm		De onderarm is recht.
Voorvoetwortelgewricht		Het gewricht van de pols is duidelijk geprononceerd.
Voormiddenvoet		Deze zijn licht schuin geplaatst, en profiel gezien.
Voorvoeten		De voet is droog, tamelijk vlak, met een duidelijk ovale vorm. De zooltjes zijn donker. De nagels, klein en hard, zijn bedekt door de vacht, die men ook aantreft onder de voet, tussen de voetkussentjes.

Achterhand
Algemeen		De hoekingen zijn tamelijk gesloten. Honden met halflange vacht hebben ledematen zonder bevedering.
Dijbeen		Deze is niet heel lang en ligt matig schuin, goed gespierd, bevleesd.
Onderbeen		Dit is tamelijk lang en schuin geplaatst.
Knie		De knie is goed gehoekt, in de richting van de lichaamsas.
Achtermiddenvoet		Verticaal geplaatst of iets schuin naar voren.
Spronggewricht		De sprong is droog, laag geplaatst, goed gehoekt. De sprongen zijn soms wat nauw.
Achtervoeten		De voet is droog, tamelijk vlak, met een duidelijk ovale vorm. De zooltjes zijn donker. De nagels, klein en hard, zijn bedekt door de vacht, die men ook aantreft onder de voet, tussen de voetkussentjes. De achterpoten kunnen al dan niet enkele of dubbele hubertusklauwen hebben.

Gangwerk

In stap heeft de Pyreneese herder een tamelijk ingehouden gang. De draf, die door de Pyreneese herder wordt verkozen, moet vrij en krachtig zijn. Bij de korte draf wordt het hoofd iets hoog gedragen; bij de langgestrekte draf ligt het hoofd in het verlengde van de ruglijn. De voeten worden nooit sterk opgeheven, de beweging is vloeiend, de hond scheert over de grond.

Huid

De huid is fijn, vaak gemarmerd met donkere vlekken, ongeacht de kleur van de vacht.

Coat
Haarkwaliteit		De lange of halflange, maar altijd rijkelijke beharing is vrijwel vlak of licht golvend, rijkelijker en wolliger op de kroep en op de dijen, de structuur houdt het midden tussen geitenhaar en schapenwol. De mengeling van droog haar en wollig haar veroorzaakt bij bepaalde honden strengetjes of koorden die "cadenettes" genoemd worden, en soms platen of "matelotes", die dakpansgewijs de kroep en de dijen bedekken. Men kan de "cadenettes" zelfs op de borst aantreffen en op de voorste ledematen ter hoogte van de ellebogen. De snuit heeft een kortere en minder rijke beharing. Aan het eind van de snuit, en soms op de hele snuit ligt het haar naar achteren, het is van voor naar achteren ingeplant. Aan de zijkanten, evenals op de wangen, is het haar langer en ziet het eruit alsof het "en coup de vent" (door een windvlaag) van voren naar achteren is weggestreken. De ogen moeten goed zichtbaar zijn en mogen niet door de beharing bedekt worden.
Haarkleur		Meer of minder donker fauve met of zonder menging van zwarte haren en soms wat wit aan borst en poten; donker of lichter grijs, met vaak wat wit aan hoofd, borst en ledematen; blauw met zwart gemengd (harlekijn of Leiblauw). Er komen ook gestroomde en zwarte vachten voor, of zwarte vachten met witte aftekeningen (beperkte aftekeningen). Zuivere vachtkleuren hebben de voorkeur.

Maat en gewicht
Schouderhoogte		Reuen van 42 tot 48 cm, teven van 40 tot 46 cm. Voor exemplaren die van een uitmuntend type zijn wordt tot 2 cm. schouderhoogte meer getolereerd.

Defecten

• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.

Zware defecten

Zware hond, zonder levendigheid.

Spitsboogvormige schedel.

Gewelfd voorhoofd.

Een stop die te sterk gemarkeerd is.

Een stop die ontbreekt.

Snuit vierkant of rechthoekig.

Pigmentgebrek op de neus of de lippen.

Te lichte ogen of ogen met een verwilderde blik.

Pigmentgebrek op de oogleden.

Staart in krul op of boven de lendenen gedragen "eekhoorntjesstaart" (over de rug horizontaal omgebogen).

Samengegroeide wervels.

Te overvloedig op het hoofd, vooral als de ogen bedekt worden en als de beharing van de snuit er griffonachtig door wordt.

Slechte structuur, te zachte vacht, draadharig, een vacht met krullen of gekroesd haar.

Een vacht die niet dicht of dik genoeg is.

Witte aftekeningen die meer dan 1/3 van de vacht beslaan.

Een harlekijnvacht waarbij het contrast tussen grijs en zwart ontbreekt of waarin zwemen van fauve te zien zijn.

Een te verbleekte vacht.

Een zwarte vacht met rode aftekeningen aan hoofd en ledematen (zwart met fauve aftekeningen).

Defecten die leiden tot uitsluiting

Agressief of bang.

Neus en oogleden van een andere kleur dan absoluut zwart.

Ondervoorbijter of bovenvoorbijter, of alle misvormingen van de kaken.

Afwezigheid van meer dan 2 tanden, PM1 tanden niet betrokken.

De aanwezigheid van de hoektanden en van de scheurkiezen verplicht.

Natuurlijke oren die staand gedragen worden.

Glasogen bij alle honden die geen harlekijnvacht of leigrijze vacht hebben.

Vlekken door pigmentgebrek op de oogleden.

Lichte gele ogen.

Slappe staart die verticaal valt.

Beharing gekruld.

Witte vacht of een kleur die niet in de standaard is aangegeven.

Aftekeningen die meer dan 1/3 van de vacht bij zwarte honden beslaan.

Afmetingen die buiten de toegestane maten vallen.

NB :

• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.