Tchouvatch slovaque
![]() |
Tchouvatch slovaque
|
||||
Origine |
République slovaque | ||||
Traduction |
Iris Borianne | ||||
Groupe |
Groupe 1 Chiens de berger et de bouvier (sauf chiens de bouvier suisse) | ||||
Section |
Section 1 Chiens de berger | ||||
Epreuve |
Sans épreuve de travail | ||||
Date de reconnaissance à titre définitif par la FCI |
mercredi 09 novembre 1966 | ||||
Date de publication du standard officiel en vigueur |
mercredi 18 août 1965 | ||||
Date de la dernière mise à jour |
jeudi 14 juin 2018 | ||||
In English, this breed is said |
![]() |
Slovakian Chuvach | |||
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
![]() |
Slovakischer Tschuvatsch | |||
En español, esta raza se dice |
![]() |
Tchuvatch eslovaco | |||
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd |
![]() |
Slowaakse Chuvach | |||
Cette race est aussi connue sous |
Slovenský Cuvac |
Utilisation |
Elle découle de son utilisation ancestrale en tant que chien de berger de montagne dans les régions désertiques de haute montagne ou en tant que chien de garde dans les fermes et le long des frontières. |
Bref aperçu historique |
Le groupe de races de chiens de montagne blancs est issu de loups de l’Arctique dont les restes, datant de l’ère préglaciaire, ont été retrouvés dans les régions montagneuses d’Europe situées à proximité de glaciers. Il s’agit en l’occurrence des faces nord du Caucase, des Balkans (en particulier les Rhodopes), des Carpates (notamment les Tatras), des faces nord des Abruzzes et des Alpes, ainsi que des Pyrénées. Les restes de chiens de montagne retrouvés dans ces régions froides et humides sont accompagnés de traces de flore et de faune dont les spécimens les plus proches géographiquement furent découverts en Scandinavie par l’explorateur suédois Wahlenberg. Cette proximité avec certains animaux domestiques nordiques, nous la retrouvons dans les Tatras et les Carpates avec le cheval Huçul, dont le parent le plus proche est le Dole Gudbrandsdal. Il en va de même du Tchouvatch slovaque, dont l’équivalent nordique est le Berger de Poméranie (Pommernscher Hütehund), etc. Dans les Alpes slovaques, l’agriculture conserve des traditions ancestrales. Le Tchouvatch slovaque, les brebis des montagnes, le cheval huçul et les habitants forment le socle d’une économie où l’élevage animal repose sur les pâturages. Les habitants des montagnes slovaques étaient pour la plupart des citoyens libres ayant échappé au travail forcé à l’époque du Moyen Âge. Ils montaient la garde aux frontières et payaient leur dû sous la forme de fromage de brebis. Leur organisation, la « Wallachischer Bund (Union) » (Valasski Opasek), fut basée à Kaschau jusqu’à l’abolition des travaux forcés. Les membres de cette organisation militaire et d’élevage opéraient en montagne, dans les prairies, flanqués de leurs chiens caractéristiques (les chiens de garde des Tatras). Ils sont d’ailleurs systématiquement représentés en leur compagnie. Admirable chien de garde et de compagnie, remarquable guide pour les bergers, le Tchouvatch slovaque a également démontré ses aptitudes à protéger le bétail, à accompagner les volailles et autres animaux domestiques vers les pâturages, mais aussi à monter la garde d’objets divers. Des vacanciers de passage chez des fermiers de la montagne pour acheter du fromage et d’autres denrées furent séduits par ces chiots au poil dense et ramenèrent des individus dans les plaines pour y implanter la race. Du fait de leur aspect peu habituel, il n’était pas rare que ces chiens y soient considérés comme une race de luxe. Du côté polonais des Tatras, on retrouve une race similaire : le Berger du Goral (chien de montagne). « Liptauer », surnom local attribué à ce chien particulièrement robuste, évoque ses origines slovaques. La région où se serait développée le Tchouvatch slovaque serait donc délimitée par la topographie. Le livre des origines du Tchouvatch slovaque fut fondé en République tchèque il y a de cela plus de trente ans par le Professeur Anton Hruza du Collège vétérinaire de Brno. Les premiers individus provenaient de localités voisines : Liptovska Luzna, Kokava, Vychodna v. Tatrach, et des environs de Rachovo, dans les Carpates. Un premier élevage, « Ze zlaté studny » (de la fontaine dorée), fut fondé à Svitavy et Brno. Le Kennel Club des Carpates avait le préfixe « Z Hoverla » (de Hoverla). Depuis, le club des éleveurs de Tchouvatchs slovaques, basé à Bratislava, produit des archives, organise des expositions, des évaluations, des compétitions et des concours aux quatre coins du pays. D’autres lignées anciennes proviennent de Liptovské Hole, Velky Choc, Zakopané, Martin, Jedlova et Jeseniky. Les lignées les plus éloignées sont celles de Topas, Uran, Simba, Hrdos, Ibro, Cuvo, Bundas, Dinar, Samko, Bojar, Olaf, etc. Sur le plan génétique, le Tchouvatch slovaque peut être défini comme un chien de montagne« leucique » à truffe noire ou, dans une moindre mesure, comme un chien « flavistique », à la truffe marron et aux yeux plus clairs. La combinaison de ces deux types génétiques, avec une prédominance du premier type, a produit une différence certaine dans les nuances de la robe et la pigmentation des paupières, des yeux, du museau, des lèvres et des muqueuses. Une sélection stricte en faveur du premier type a permis aux juges et aux éleveurs d’obtenir le type requis par le présent standard et de stabiliser la race. D’après un recensement récent, le nombre de membres du club possédant possédant des reproducteurs en race pure serait d’environ 200. On dénombre près de 800 individus (en vie) inscrits dans le pays. La qualité de notre sélection pour le Tchouvatch slovaque a été confirmée par les résultats favorables obtenus lors de concours internationaux (Prague, Brno, Liberec, Bratislava, Leipzig, etc.) et ce malgré une forte concurrence internationale. |
Aspect général |
D’un point de vue du type, le Tchouvatch slovaque est un chien de montagne de constitution robuste, à l’allure imposante et au poil blanc épais. Doté d’une ossature solide, c’est un chien plein d’entrain, vigilant, intrépide et alerte. Il s’est habitué, au fil des siècles, au climat rigoureux des montagnes slovaques, en particulier les Tatras. Le corps, pouvant s’inscrire dans un rectangle moyen, est porté par des membres solides et passablement longs. Sa vigilance et sa vivacité lui ont valu son nom : le mot « cuvat » signifie « entendre » en slovaque. |
Comportement / caractère |
D’une loyauté et d’un courage à toute épreuve, il ne recule devant aucun intrus, pas même les ours ni les loups. Pour ne pas le confondre avec les bêtes sauvages la nuit, la tradition exige que le Tchouvatch slovaque soit blanc. |
Tête |
||
Région crânienne |
||
Crâne |
Solide, oblong, large entre les deux oreilles. Le front, large, est doté d’un léger sillon qui va en s’amenuisant vers l’arrière. Les arcades sourcilières sont bien proportionnées et obliques sur les côtés. Le haut de la tête est plat. Le cou, bien défini, se situe dans le prolongement d’une nuque solide et modérément saillante. Vu de profil, le dessus de la tête est légèrement bombé comparé au chanfrein. | |
Stop |
Modéré. |
Région faciale |
||
Truffe |
Noire, surtout en été. | |
Museau |
Rectiligne vu de profil et d’une longueur à peu près égale à la moitié de la longueur de la tête. Plutôt large, il va en s’amenuisant vers l’avant. Fort, de longueur moyenne, tronqué. | |
Lèvres |
Bien appliquées, avec les commissures des lèvres bien jointives. Les muqueuses, noires et fines, dessinent discrètement la gueule. Moyennement épaisses sans être lâches. Le palais est de couleur noire. | |
Mâchoires et dents |
Fortes, avec un articulé toujours complet en ciseaux. | |
Yeux |
De couleur marron et de forme ovale, ils sont insérés dans un plan horizontal. Les paupières sont noires et épousent parfaitement le globe oculaire. La caroncule lacrymale est de couleur noire, donnant à l’individu un regard expressif. | |
Oreilles |
Attachées haut et mobiles au niveau de leur attache. De longueur modérée, elles retombent le long de la tête. La moitié située du côté de la pointe de l’oreille est recouverte d’un poil plus fin. Au repos, la pointe arrondie descend jusqu’au niveau de la gueule. |
Cou |
nséré droit, il est porté redressé lorsque le chien est aux aguets. Les sujets mâles ont un cou très puissant pourvu d’une belle collerette. Absence de fanon. |
Corps |
||
Dos |
Droit, de longueur moyenne et fort. | |
Rein |
Modérément arqué. Bien rattaché au sacrum, musclé, très fort et de longueur adéquate. | |
Croupe |
Forte, large et légèrement oblique. | |
Poitrine |
Large. Le sternum remonte jusqu’au niveau de l'articulation de l'épaule. | |
Côtes |
Côtes bien cintrées. Cage thoracique plus haute que la moitié de la hauteur au garrot et descendue plus bas que les coudes. La longueur de la cage thoracique dépasse la moitié de la longueur du corps. Sa largeur correspond au quart de la hauteur au garrot. Les côtes sont arquées, obliques vers l’arrière, elles marquent clairement le passage aux flancs. | |
Ligne du dessous |
Ventre et flancs bien accordés, modérément levrettés. |
Queue |
Attachée bas. En station debout et au repos, elle pend jusqu’au niveau des jarrets. Rectiligne comme un cigare, la pointe jamais recourbée. Quand le sujet est en mouvement, elle est portée recourbée au-dessus des reins. |
Membres |
Membres antérieurs |
||
Généralités |
Droits et bien d’aplomb, formant de bons piliers, avec une bonne angulation du bras et du coude. Les pieds sont forts et ronds, avec des doigts bien serrés. Les membres sont généralement assez longs, surtout chez les mâles. | |
Epaules |
Bien relâchée et longue. Le bras est musclé, fermement rattaché au tronc et oblique en direction du coude. | |
Avant-bras |
Vertical, fort, musclé et long. | |
Carpe |
Osseux et fort. | |
Métacarpe |
Court, fort et modérément oblique. | |
Pieds antérieurs |
Ronds et bien cambrés, avec des doigts et des ongles solides. Recouverts d’un poil dense et pourvus de bons coussinets noirs. |
Membres postérieurs |
||
Généralités |
Les fesses et les cuisses forment un ensemble musclé, oblong et très large. | |
Grassets |
Bien musclé et bien angulé. | |
Jambes |
Oblique, forte et bien musclée. | |
Jarret |
Fort, en angle obtus ; plutôt bas mais bien marqué et large. | |
Métatarse |
Court et fort. Vertical. Aucune restriction en matière de transition vers les métatarses. La présence d’ergots est indésirable. | |
Pieds postérieurs |
Légèrement plus longs que les antérieurs mais de même forme. Les doigts sont passablement plus forts et plus cambrés. |
Allures |
Etonnamment légères vu la constitution puissante du Tchouvatch slovaque, agiles et rapides quels que soient le terrain et les conditions météorologiques. L’allure préférée est le trot. |
Peau |
Lâche au niveau du tronc, bien appliquée aux tissus sous-jacents partout ailleurs. La peau est rose. La pigmentation noire est admise uniquement sur le pourtour de l’œil, le cou, les coussinets et le museau, où la couleur se fond avec le noir des épithéliums. |
Robe |
||
Qualité du poil |
A l’exception de la tête et des membres, un poil dense recouvre le corps sans former de raie sur le dos ni de franges au niveau de la queue et des fesses. Les mâles sont pourvus d’une imposante collerette. Sur la tête et les membres, le poil est couché et court, quoique légèrement plus long sur la face postérieure des membres. Le poil court se fond peu à peu depuis l’attache des oreilles jusque dans la collerette. Le sous-poil disparaît intégralement sous le long poil de couverture, dont la longueur varie entre 5 et 15 cm. C’est au niveau de la collerette que le poil est le plus ondulé. Il est modérément ondulé ailleurs et forme sur le dos une infinité de vaguelettes qui se fondent les unes aux autres. Les vagues isolées et distinctes sont indésirables. Le poil doit être fourni et léger. Sous-poil : fin et dense. Sa longueur atteint la moitié voire les deux tiers de la longueur du poil de couverture. Le sous-poil tombe en été, le pelage devient alors moins dense. Le reste de l’année, il reste léger en raison du poil de couverture ondulé qui ne doit pas former de raie au niveau du dos. |
|
Couleur du poil |
Blanc. On admet, sans les apprécier, des charbonnures jaunâtres au niveau de l’attache des oreilles. Les taches jaunes distinctes ne sont pas autorisées. |
Taille et poids |
||
Hauteur au garrot |
Mâles : 62 à 70 cm. Femelles : 59 à 65 cm. | |
Poids |
Mâles : 36 à 44 kg. Femelles : 31 à 37 kg. | |
Défauts |
• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel. • Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité. |
Défauts généraux |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Défauts entrainant l’exclusion |
![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié. • Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires. • Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum. • Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction. |
Bibliographie |
http://www.fci.be/ |
English
![]() |
Slovakian Chuvach
|
||||
Origin |
Slovakian Republik | ||||
Translation |
Mrs. Chris Seidler | ||||
Group |
Group 1 Sheepdogs and Cattle Dogs (except Swiss Cattle Dogs) | ||||
Section |
Section 1 Sheepdogs | ||||
Working |
Without working trial | ||||
Date of acceptance on a definitive basis by the FCI |
Wednesday 09 November 1966 | ||||
Date of publication of the official valid standard |
Wednesday 18 August 1965 | ||||
Date of the last update |
Tuesday 04 June 1996 | ||||
En français, cette race se dit |
![]() |
Tchouvatch slovaque | |||
Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar |
![]() |
Slovakischer Tschuvatsch | |||
En español, esta raza se dice |
![]() |
Tchuvatch eslovaco | |||
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd |
![]() |
Slowaakse Chuvach | |||
In his country of origin, his name is |
Slovenský Cuvac |
Usage |
This derives from his age old use as a shepherd and mountain dog in bare high mountain regions and as a guard dog for farms and borders. |
Brief historical summary |
The breed group of white mountain dogs is derived from Arctic wolves, whose remains from pre-ice age have been preserved in the mountainous regions of Europe to the edge of the glaciers. These are the north slopes of the Caucasus, the Balkans, specially the Rodope mountains, the Carpathians, specially the Tatra, the northern slopes of the Abruzzi and Alps and finally the Pyrenees. In these colder and damper areas, the alleged type of mountain dog is also accompanied by remains of flora and fauna whose nearest location were still found in Scandinavia by the Swedish explorer Wahlenberg. A similar connection with Nordic domestic animals we can, for example, find in the Tatra and Carpathian region with the Huzul horse, whose nearest relation is the Gudbrandstal horse. So it is with the Tatra Chuvach, whose Nordic analogy is the Pomeranian Shepherd dog (Pommernscher Hütehund) and others. Slovak alpine farming has a very ancient tradition.The Tatra Chuvach, together with the mountain sheep, the Huzul horse and the typical mountain inhabitants, form the basis for an economy which assumes the utilization of the pastures through animal husbandry. The Slovak mountain people were largely free people, not suppressed by medieval forced labour, which protected the frontiers and paid its dues merely in the form of "sheep's cheese". Their organization was called "Wallachischer Bund (Union)" (Valasski Opasek), whose centre (until the repeal of forced labour) was in Kaschau. The members of this, basically, herding and military organization, carried out their service on the mountain meadows, always together with their typical dogs, the watch dogs of the Tatra and they were always depicted with them. As a good guard, watch dog and companion as well as guide for the shepherds, the Tatra Chuvach has also proved his worth in the guarding of cattle, driving poultry and other domestic animals to pasture, as well as guarding different objects. Holiday makers visiting the mountain farmers to buy cheese and other products found pleasure in the thickly coated puppies and so transferred the breed to the low-lands, where they were not seldom regarded as a luxury breed because of their unusual appearance. On the Polish side of the Tatra, where a similar breed, the Goral Dogs (Mountain Dogs), are kept, specially powerful animals are called "Liptauer" by the people which points to the Slovak origin. So the breeding region of the Tatra Chuvach has a topographic boundary. The Stud Book of the Tatra Chuvach in Czechoslovakia was founded more than thirty years ago by Professor Anton Hruza of the Brno Veterinary College. The basic material stemmed from the area of the places Liptovska Luzna, Kokava, Vychodna v. Tatrach and the neighbourhood of Rachovo in the Carpathians. The first breeding establishment had the name "Ze zlaté studny" (of the Golden Fountain) and was founded in Svitavy and Brno. The Carpathian kennel had the prefix "Z Hoverla" (Of Hoverla). Since then the club for Tatra Chuvach breeders, with its headquarters in Bratislava, has kept exact records and held exhibitions, assessments, competitions and shows in all regions of the republic. Further old blood lines stem from the places Liptovské Hole, Velky Choc, Zakopané, Martin,Jedlova and Jeseniky. The widest spread lines are those of Topas, Uran, Simba, Hrdos, Ibro, Cuvo, Bundas, Dinar, Samko, Bojar, Olaf and others. Genetically, the Tatra Chuvach can be characterised as a "leucistic" Mountain Dog with black muzzle and to a lesser part as "flavistic" dog with brown muzzle and paler eye. From the combination of the mentioned genetic types, of which the former is dominant, stems a certain difference in the shading of colour, of the pigmentation of the eyelids, eyes, muzzle, lips and membranes. Through strict selection favouring the first type, the judges and breeders achieved the type required by the following standard and its stabilising by breeders. The number of club members with breeding stock and kennels has recently been counted as towards 200. Living registered dogs, at present in the republic, number nearly 800. The quality of our breeding of the Tatra Chuvach is confirmed by favourable assessment at international shows (Prague, Brno, Liberec, Bratislava, Leipzig and others) and this with strong foreign competition. |
General appearance |
The Tatra Chuvach's breed characteristics conform in type with those of a mountain dog of firm constitution, impressive appearance and thick white coat. He has a strong bone, a lively temperament and is vigilant, fearless and alert. For centuries he has been accustomed to the harsh climate of the Slovakian mountains, especially the Tatra mountains. His format is well within the shape of a moderate rectangle, the body resting on strong rather high limbs. His vigilance and alertness helped to give him his name, as the Slovak word "Cuvat" means to hear. |
Behaviour / temperament |
He is boundlessly faithful and courageous, always ready to fight off any intruder, be it even bears and wolves. In order to distinguish him from wild beasts in the night, he is, according to ancient tradition, only bred in white. |
Head |
||
Cranial region |
||
Skull |
Strong, longish in shape, broad between the ears. The broad forehead has a shallow furrow tapering away towards the rear. Superciliary ridges are in proportion and slanted sideways. Top of head flat. Neck clearly defined from strong, moderately protruding nape of neck. Top of head, in profile, slightly domed compared to bridge of nose. | |
Stop |
Moderate. |
Facial region |
||
Nose |
Black, especially in summer. | |
Muzzle |
Straight in profile and about half length of had, fairly broad, tapering towards the front. Strong, of medium length, blunt. | |
Lips |
Close fitting, corner of mouth closed. Mucous membranes black, forming a narrow, not overhanging frame to the mouth. Medium thickness. Palate black. | |
Jaws and teeth |
Strong, always with complete scissor bite. | |
Eyes |
Dark brown, oval shape, set in horizontally. Eyelids black, close fitting. Membrane in the inside corner of the eye dark, making the eye expressive. | |
Ears |
Set on high, mobile at set on. Of moderate length, hanging, lying close to head. Half way down, the ear has finer hair. When in repose, the rounded lower edge reaches to mouth level. |
Neck |
Set on straight. Carried high when alert. In male dogs very powerful with good name. No dewlap. |
Body |
||
Back |
Straight. Of medium length and strong. | |
Loin |
Moderately arched. Well attached to the sacrum, muscular, very strong and adequately long. | |
Croup |
Strong, broad and slightly sloping. | |
Chest |
Broad. Sternum bone reaching up to the height of shoulder joints. | |
Ribs |
Ribcage : Well sprung ribs. Sternum above half height at withers and reaching lower than elbows. The length of the ribcage exceeds half the body length; its breadth is a quarter of the height at withers. Ribs : Arched, inclined towards rear and forming a clear transition to the flanks. |
|
Underline and belly |
Belly and flanks appropriate, moderate tuck up. |
Tail |
Set on low. Standing and in repose hanging low, reaching to hock joints. Shape straight like a cigar, not curled at tip. When moving carried curled over loin. |
Limbs |
Forequarters |
||
Generality |
Position straight, pillar-like, with good angulation of upper arm and elbow. Feet strong, round, tight. Legs generally rather long, specially in males. | |
Shoulders |
Well laid back and long. Upper arm muscular and firmly attached to the body, inclined towards elbow. | |
Forearm |
Vertical, strong, muscular and long. | |
Carpal |
Bony and strong. | |
Pastern |
Short, strong and moderately inclined. | |
Forefeet |
Strong toes and nails, firmly arched and round in shape. Well coated, with fleshy black pads |
Hindquarters |
||
Generality |
Buttocks, together with upper thighs, from a muscular whole, longish in shape and of considerable breadth. | |
Lower thigh |
Sloping, strong, well muscled. | |
Stifle |
Well muscled and well angulated. | |
Metatarsus |
Strong, with blunt angle; rather low set but well defined and large. | |
Hock |
Short and strong. Position vertical. There is no restriction at transition to hock. Dewclaws undesired. | |
Hind feet |
Are slightly longer than frond feet, otherwise same shape. Toes somewhat stronger and more arched. |
Gait and movement |
Surprisingly light footed in spite of his powerful build, agile and quick, in every terrain and in all weathers; with preference for trot. |
Skin |
Loose on body, otherwise close fitting. Skin pink; black pigmentation only round the eyes, the neck and muzzle where it merges with the black mucous membranes. Pads also black. |
Coat |
||
Hair |
With the exception on head and limbs, the hair form a dense coat without a parting on the back and without feathering on tail and buttocks. Males have a striking name. Hair is short and close on head and legs, slightly longer on rearside of legs.Short hair gradually merges from set-on of ears into the mane. Undercoat is completely covered by long hair in top coat. The latter is 5 to 15cm. Most wavy on mane, elsewhere moderately wavy, forming numerous waves across the back which merge into each other. Single waves, not joined, are undesired. Required is a light dense coat. Undercoat : hair fine and dense, in length up to half or two thirds of hair of top coat. The undercoat is shed during the summer, so the coat loses its density, but remains light throughout the year on account of the wavy topcoat which forms no parting on the back. |
|
Colour |
White. Yellowish shading at set on of ears permitted but not desired. Distinct yellow patches are not permitted. |
Size and weight |
||
Height at withers |
Dogs : 62 to 70 cm. Females : 59 to 65 cm. | |
Weight |
Dogs : 36 to 44 kg. Females : 31 to 37 kg. | |
Faults |
• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work. • Faults listed should be in degree of seriousness. |
General faults |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Disqualifying faults |
![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified. • The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying. • Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum. • Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding. |
Bibliography |
http://www.fci.be/ |
Deutsch
![]() |
Slovakischer Tschuvatsch
|
||||
Ursprung |
Slowakei | ||||
Gruppe |
Gruppe 1 Hütehunde und Treibhunde (ausgenommen Schweizer Sennenhunde) | ||||
Sektion |
Sektion 1 Schäferhunde | ||||
Arbeitsprüfung |
Ohne Arbeitsprüfung | ||||
Datum der endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI |
Mittwoch 09 November 1966 | ||||
Datum der Publikation des gültigen offiziellen Standards |
Mittwoch 18 August 1965 | ||||
Datum der letzten Aktualisierung |
Dienstag 04 Juni 1996 | ||||
En français, cette race se dit |
![]() |
Tchouvatch slovaque | |||
In English, this breed is said |
![]() |
Slovakian Chuvach | |||
En español, esta raza se dice |
![]() |
Tchuvatch eslovaco | |||
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd |
![]() |
Slowaakse Chuvach | |||
In seinem Herkunftsland heißt er |
Slovenský Cuvac |
Verwendung |
Seine Nutzungseinordnung ergibt sich aus seiner von altersher üblichen Verwendung als Schäfer- und Sennenhund im kahlen Hochgebirge und als Wachhund für Gehöfte und an der Grenze. |
Kurzer geschichtlicher abriss |
Die Rassengruppe der weißen Gebirgshunde wird von Wölfen des arktischen Typus abgeleitet, deren Relikte aus der Vor- Eiszeit sich in Europa in den gebirgigen Gegenden erhalten haben, soweit bis zu ihnen die Grenze der Vereisung heranreichte. Es sind das die nördlichen Abhänge des Kaukasus, des Balkans, besonders des Rodopegebirges, der Karpaten, insbesondere der Tatra, die nördlichen Abhänge der Abruzzen und Alpen und schließlich die Pyrenäen. In diesen kälteren und feuchteren Gebieten ist der angeführte Typus der Berghunde auch von einer Relikt- Fauna und Flora begleitet, deren nächste Lokalitäten der schwedische Forscher Wahlenberg noch in Skandinavien vorfand. Einen ähnlichen Zusammenhang mit nordischen Haustieren können wir z.B. im Tatragebiete und in den Karpaten beim Huzulenpferd verfolgen, dessen nächster Verwandter das Gudbrandstaler Pferd ist, ebenso beim Tatra Tschuvatsch, dessen nordische Analogie der pommernsche Schäferhund ist (Pommernscher Hüthund) u.a. Die slowakische Sennenwirtschaft hat eine sehr alte Tradition. Der Tatra-Tschuvatsch mit dem Bergschaf, dem Huzulenpferd und mit den typischen Bergbewohnern bilden die grundlegenden wirtschaftlichen Voraussetzungen für die Ausnützung der Weiden durch die Viehzucht. Die slowakischen Bergbewohner gehörten zum Grossteil zum freien Volk, nicht unterworfen dem mittelalterlichen Frondienst, das die Landesgrenzen schützte und seine Abgaben nur in Form von Schafkäse entrichtete. Ihre Institution hieß „Wallachischer Bund“ (valassky opasek), dessen Sitz bis zur Aufhebung der Frondienste Kaschau war. Die Mitglieder dieser im Grunde hirtlicht – militärische Einrichtung übten ihren Dienst auf den Bergalmen stets mit ihren typischen Hunden aus, mit den Wachhunden der Tatra, und wurden stets mit ihnen ab gebildet. Als guter Behüter, Wächter und Begleiter sowie Wegweiser der Schafherden hat der Tatra-Tschuvatsch sich auch beim Hüten von Rinderherden, beim Weiden von Puten und anderer Haustiere sowie bei der Bewachung verschiedener Objekte bewährt. Auch Badegäste, die die Sennen besuchten, um Käse und andere Erzeugnisse zu kaufen, fanden an den dichtebehaarten Welpen Gefallen, kauften sie und verpflanzten so diese Rasse in die Niederungen, wo sie nicht selten wegen ihres ungewöhnlichen Aussehens für eine Luxusrasse gehalten wurde. Auf der polnischen Seite der Tatra, wo eine ähnliche Hunderasse, die Goral-Hunde (Berghunde) gehalten wird, heißen besonders starke Tiere im Volke „Liptauer“, was auf den slowakischen Ursprung hindeutet. So ist auch topographisch das Gebiet der Zucht des weißen Tatra – Tschuvatsch abgegrenzt. Der Herdbuch des Tatra –Tschuvatsch in der Tschechoslowakei wurde vor mehr als 30 Jahren von Professor Anton Hruza der Brünner Tierärtzlichen Hochschule gegründet. Das Ausgangsmaterial stammte aus der Umgebung der Orte Liptovska Luzna, Kokava und Vychodna v Tatrach, und aus der Umgebung von Rachovo in den Karpaten. Die erste Zuchtstätte hatte den Namen „Ze zlaté studny“ (Vom Goldbrunnen) und wurde in Svitavy u Brna gegründet. Die karpatische Zucht führte die Bezeichnung „Z Hoverly“ (Von Hoverla). Seither sind vom Klub der Züchter des Tatra-Tschuvatsch mit dem Sitz in Bratislava genaue Aufzeichnungen geführt und es werden Ausstellungen, Beurteilungen, Wettbewerbe und Schauen arrangiert, und zwar in allen Gebieten der Republik. Weitere ursprüngliche Blutlinien stammen aus den Orten Liptovské Hole, Velky Choc, Zakopané, Martin, Jedlova und Jeseniky. Die ausgebreitesten Linien sind Topas, Uran, Simba, Hrdos, Ibro, Cuvo, Budnas, Dinar, Samko, Bojar, Olaf u.a. Genetisch kann man den Tatra-Tschuvatsch charakterisieren als leuzistischen Berghunde mit schwarzer Schnauze, zu einem kleinen Teil als weißen flavitischen Hund mit brauner Schnauze und lichteren Augen. Aus der Kombination der angeführten genetischen Typen, deren erster dominant ist, stammen gewisse Unterschiede in der Abstufung der Farbe, der Pigmentierung der Augen, der Augenlider, der Schnauze, der Lefzen und der Schleimhäute. Durch strenge Selektion in der Richtung des ersten Typs erreichen die Beurteiler und Züchter den vom folgenden Standard geforderten Typ und seine Stabilisierung innerhalb der Zuchtbereiche. Die Zahl der Klubmitglieder mit Zuchthunden und Zuchtstätten beträgt in der letzten Zeit gegen 200. Registrierte lebende Hunde haben wir derzeit in der Republik gegen 800 Stück. Von der Qualität unserer Zucht des Tatra-Tschuvatsch spricht unter anderem ihre günstige Beurteilung auf international en Ausstellungen (Praha, Brno, Liberec, Bratislava, Leipzig u.a.), und das bei starker ausländischer Konkurrenz. |
Allgemeines erscheinungsbild |
Die Rassenmerkmale des Tatra-Tschuvatsch entsprechen dem Typ eines Gebirgshundes von fester Konstitution, stattlicher Gestalt und dichtem weißem Pelz. Er ist von starkem Knochenbau, hat ein lebhaftes Temperament und ist wachsam, unerschrocken und scharfsinnig. Seit Jahrhunderten hat er sich dem rauen Klima der slowakischen Berge, namentlich des Tatragebirges angepasst. Seine Gestalt hat ein mässig rechteckiges Format, das vom Rumpf gut ausgenützt wird, und ruht auf starken, ziemlich hohen Beinen. Zu seinem Namen haben ihm sein Scharfsinn und seine Wachsamkeit verholfen, denn das slowakische Wort „cuvat“ bedeutet „hören“. |
Verhalten / charakter (wesen) |
Er ist grenzenlos treu und beherzt, stets bereit, sich jedem Schädling entgegenzustellen, seinen es auch Bären und Wölfe. Um ihn in der Nacht von Raubtieren unterscheiden zu können, wird er nach uralter Tradition nur in weißer Farbe gezüchtet. |
Kopf |
||
Oberkopf |
||
Schädel |
Stark, von länglicher Form mit breitem Oberkopf; die breite Stirn weist eine seichte, nach hinten verlaufende Rinne auf; die Augenbogen sind von angemessener Form und seitlich geneigt. Der Scheitel ist flach, der Nacken deutliche vom starken, mässig hervortretenden Genick abgegrenzt. Schädel im Profil leicht gewölbt. | |
Stop |
Mässig ausgeprägt. |
Facial region |
||
Nasenschwamm |
Er ist kräftig, von mittlerer Länge mit stumpfer, besonders im Sommer schwarzer Schnauze. | |
Fang |
Der Nasenrücken hat ein gerades Profil und ist etwa halb so lang wie der ganze Kopf, ziemlich breit und nach vorne zu mässig verjüngt. | |
Lefzen |
Anliegend, in den Lippenwinkeln geschlossen. Die Schleimhaut ist schwarz und bildet eine enge, nicht überhängende Umrahmung des Maules. Sie sind von mittlerer Dicke. Der Gaumen ist schwarz. | |
Kiefer / Zähne |
Stark und tragen stets ein vollständiges Scherengebiss. | |
Augen |
Dunkelbraun, von ovaler Form und horizontal eingesetzt; Augenlider sind schwarz, anliegend; die Schleimhaut der inneren Augenwinkel ist dunkel, wodurch das Auge ausdrucksvoll wirkt. | |
Ohren |
Hoch angesetzt, am Ansatz beweglich, von mässiger Länge, hängend und am Kopfe anliegend. Von der Hälfte an ist das Ohr feiner behaart. In Ruhestellung reicht der abgerundete untere Rand bis zur Höhe der Mundspalte. |
Hals |
Gerade angesetzt und im Zustand der Erregung hoch getragen. Er ist ebenso lang wie der Kopf, bei den Rüden sehr mächtig, mit schöner Mähne; ohne Wamme. |
Körper |
||
Rücken |
Gerade, stark, von mittlerer Länge. | |
Lenden |
Mit dem Kreuz gut verbunden, mässig gewölbt, muskulös, angemessen lang und sehr stark. | |
Kruppe |
Stark, quadratisch und leicht geneigt. | |
Brust |
Breit. | |
Rippen |
Gut gewölbte Rippen; das Brustbein liegt über der halben Widerristhöhe und reicht tiefer als der Ellenbogen. Seine Länge übertrifft die Hälfte der Körperlänge, seine Breite das Viertel der Widerristhöhe. | |
Untere Profillinie und Bauch |
Angemessen, mässig aufgeschürzt. |
Rute |
Tief angesetzt, in Ruhestellung herabhängend und reicht bis zum Sprunggelenk. Sie hat die Form einer Zigarre und ist gerade; die Spitze ist nicht aufgerollt. Beim Laufen wird sie bogenförmig über den Lenden getragen. |
Gliedmassen |
Vorderhand |
||
Allgemeines |
Die Stellung ist gerade, säulenartig, mit guter Winkelung des skapulo-humeralen Gelenks und des Ellenbogens; die Pfoten sind stark, rund, die Zehen eng aneinanderliegend. Im ganzen sind die Gliedmassen ziemlich hoch, besonders bei Rüden. | |
Schultern |
Schräg und lang, der Oberarm muskulös und eng am Körper anliegend; gegen den Ellenbogen zu geneigt. | |
Unterarm |
Vertikal, stark, muskulös und lang. | |
Vorderfusswurzelgelenk |
Knochig und stark. | |
Vordermittelfuss |
Kurz, stark und mässig geneigt. | |
Vorderpfoten |
Starke Zehen und Krallen; sie hat eine feste Wölbung und eine geballte Form, ist gut behaart und hat fleischige, schwarze Ballen. |
Hinterhand |
||
Allgemeines |
Die Hinterbacken mit dem Oberschenkel bilden ein muskulöses Ganzes von länglicher Form und bedeutender Breite. | |
Unterschenkel |
Schräg, stark und gut bemuskelt. | |
Knie |
Stark bemuskelt und gut gewinkelt. | |
Hintermittelfuss |
Stark, stumpfgewinkelt; das Gelenk ist etwas tief angesetzt, aber ausgeprägt und breit. | |
Sprunggelenk |
Kurz und stark; seine Stellung ist vertikal; am Überbang zum Fersengelenk keine Einschnürung. After krallen unerwünscht. | |
Hinterpfoten |
Etwas länger als die Vorderpfoten, sonst von gleicher Form. Die Zehen sind etwas stärker und mehr gewölbt. |
Gangwerk |
Die Bewegungen des Tatra-Tschuvatsch sind trotz seiner Mächtigkeit überraschend leicht, wenig und rasch in jedem Terrain, in jeder Witterung, mit Vorliebe für Trab. |
Haut |
Sie ist am Rumpf frei anliegend, sonst angewachsen; die Oberhaut ist rosig; schwarz pigmentiert nur in der Umgebung der Augen, der Nase und des Maules, wo sie in die schwarz Schleimhaut übergeht. Die Zehenballen sind ebenfalls schwarz pigmentiert. |
Coat |
||
Haar |
Mit Ausnahme des Kopfes und der Gliedmassen bildet die Behaarung einen dichten Pelz, ohne Scheitel am Rück en und ohne Fransen an der Rute und hinter den Oberschenkeln. Die Rüden haben eine auffallende Mähne. Am Kopf und an den Läufen ist das Haar kurz und anliegend, an den Hinterseiten der Läufe etwas länger. Vom Ohransatz an geht das Haar nach hinten in die Mähne über. Im Fell werden die Wollhaare von den Langhaaren vollständig verdeckt. Die letzteren sind 5 – 15 cm lang, in der Mähne am stärksten, anderswo mässig gewellt und bilden am Rücken mehrere Wellen, die in der Querrichtung zusammenhängen. Einzelne Wellen und ein unzusammenhängendes Fell sind unerwünscht. Bedingungen ist eine zusammenhängende, lockere Behaarung. Die Wollhaare sind fein und reichen in dichter Lage zur Hälfte oder zu zwei Dritteln der Langhaare. Im Sommer fallen die Wollhaare aus, das Fell verliert an Dichte, behält aber infolge Wellung der Langhaare seine Luftigkeit das ganze Jahr und bildet keinen Scheitel am Rücken. | |
Farbe |
Ein gelblicher Anhauch am Ohransatz ist zulässig, aber unerwünscht. Deutliche gelbe Flecken sind unzulässig. |
Grösse und gewicht |
||
Widerristhöhe |
Rüden : 62 – 70 cm. Hündinnen : 59 – 65 cm. | |
Gewicht |
Rüden: 36 – 44 kg. Hündinnen: 31 – 37 kg. | |
Fehler |
• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen. • Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden. |
Allgemeine Fehler |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Disqualifizierende fehler |
![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden. • Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend. • Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden. • Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden. |
Bibliografie |
http://www.fci.be/ |
Español
![]() |
Tchuvatch eslovaco
|
||||
Origen |
Eslovaquia | ||||
Traducción |
Federación Canófila Mexicana, A.C. | ||||
Grupo |
Grupo 1 Perros de pastor y perros boyeros (excepto perros boyeros suizos) | ||||
Sección |
Sección 1 Perros de pastor | ||||
Prueba de trabajo |
Sin prueba de trabajo | ||||
Fecha de reconocimiento a título definitivo por la FCI |
miércoles 09 noviembre 1966 | ||||
Fecha de publicación del estándar oficial válido |
miércoles 18 agosto 1965 | ||||
Fecha de la última actualización |
lunes 01 septiembre 1997 | ||||
En français, cette race se dit |
![]() |
Tchouvatch slovaque | |||
In English, this breed is said |
![]() |
Slovakian Chuvach | |||
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
![]() |
Slovakischer Tschuvatsch | |||
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd |
![]() |
Slowaakse Chuvach | |||
En su país de origen, su nombre es |
Slovenský Cuvac |
Utilizacion |
Antiguamente fue utilizado como perro de pastoreo y alpino en las montañas altas y áridas, y como perro vigilante en los cortijos y en las fronteras. |
Breve resumen historico |
El grupo racial de los perros de montaña blancos se deriva de los lobos de tipo ártico, cuyos sobrevivientes se mantuvieron procedentes de la era pre-glacial en las zonas montañosas de Europa, hasta donde alcanzaron loslímites de congelación. Estas zonas son las laderas montañosas al norte del Cáucaso, los Balcanes, especialmente las montañas Rodope, los Cárpatos, sobre todo el Tatra, las laderas al norte de los Abruzzos y finalmente los Pirineos. En estas regiones frías y húmedas se introdujo el perro de montaña acompañado también de una flora y fauna antiguas las cuales fueron descubiertas todavía por el investigador sueco Wahlenberg en Escandinavia. Podemos encontrar una relación semejante con animales domésticos nórdicos, por ejemplo, en regiones del Tatra en los Cárpatos en donde el caballo Huzul tiene como antecesor al caballo Gudbrandstal; de la misma manera, el Tatra-Tchuwatsch tiene una analogía con el perro ovejero de Pomerania. La actividad de vaquero alpino eslovaca tiene una tradición muy antigua. El Tatra-Tchuwatsch junto con la oveja de montaña, el caballo Huzul y los habitantes típicos de montaña constituyen las condiciones económicas básicas para aprovechar los pastizales en la cría de ganado. Las montañas eslovacas pertenecían en su mayoría al pueblo libre que no estuvo sometido a las servidumbres de la Edad Media; el pueblo protegía las fronteras del país y su tarea sólo consistía en elaborar quesos de oveja. Su institución se llamaba ′′Alianza de Wallach′′ (Vallasky opasek), con sede en Kaschau hasta la abolición de las servidumbres. Los miembros de este grupo militar y pastoral llevaban a cabo sus servicios en los agostaderos siempre acompañados con el típico perro de vigilancia Tatra que aparecen también en muchas imagines. El Tatra-Tchuwatsch ha mostrado sus aptitudes como buen cuidador, guardián y compañero, así como guía de los rebaños de ovejas, al cuidado del ganado vacuno y también en los pastoreos de pavas y de otros animales domésticos, así como en la guardia de diversos objetos. También los clientes de las estaciones termales que visitaban los vaqueros alpinos y que llegaban a comprar quesos y otros productos, se fijaban con agrado en estos cachorros cubiertos de pelo denso y los compraban, llevando a esta raza a lugares más bajos en donde frecuentemente se le consideraba como una raza de lujo por su singular aspecto. En la región polaca del Tatra, en donde existe una raza similar de perros de montaña llamada perro Goral, a los ejemplares excepcionalmente fuertes se les llamaba vulgarmente « Liptauer », lo que indica su origen eslovaco. De esta manera, se limita también desde el punto de vista topográfico la región de la crianza del Tatra-Tchuwatsch blanco. El registro genealógico del Tatra-Tchuwatsch fue iniciado en Checoslovaquia hace más de 30 años por el catedrático Anton Hruza de la Facultad Veterinaria de Brünn. El material inicial provenía de la región de Liptovska Luzna, Kokava, Vychodna de Tatrach y de los alrededores de Rachovo en los Cárpatos. El primer criadero recibió el nombre de ′′Ze zlaté studny′′ (del pozo dorado) y fue fundado en Svitavy u Brna. La cría en los Cárpatos se llamaba ′′z Hoverly′′ (de Hoverla). Desde entonces, el Club de Criadores del Tatra Tchuwatsch tiene su sede en Bratislava en donde se realizan registros exactos y se organizan exposiciones, juzgamientos y competencias que se extienden a todo el país. Otras líneas de sangre originales proceden de las regiones de Liptovské Hole, Velky Choc, Zakopané, Martin, Jedlova y Jeseniky. Las líneas que se han extendido en más son Topas, Uran, Simba, Hrdos, Ibro, Cuvo, Bundas, Dinar, Samko, Bojar, Olaf y otras. Genéticamente el Tatra-Tchuwatsch se puede caracterizar como un perro de montaña leuzístico con hocico negro, y en menor proporción como un perro blanco flavistico con hocico pardo y ojos más claros. De la combinación de los tipos genéticos mencionados, en que el primero es dominante, se originan algunas variaciones en la tonalidad del color, la pigmentación de los ojos, de los párpados, del hocico, labios y mucosas. Por medio de una estricta selección en dirección del primer tipo, los jueces y los criadores lograron el tipo exigido para el estándar actual y su estabilización dentro del área de los criaderos. La cantidad de miembros del club con perros criados y criaderos ha llegado a ser hasta de 200 en los últimos tiempos. Desde entonces, contamos con 800 perros vivos y registrados en toda la República. La calidad de nuestra crianza del Tatra-Tschuwatsch se refleja, entre otras cosas, en el juzgamiento favorable realizado en exposiciones internacionales (Praga, Brno, Liberec, Bratislava, Leipzig entre otros) con una intensa competencia extranjera. |
Aspecto general |
Las características raciales del Tatra-Tchuwatsch corresponden al tipo de perro de montaña con una constitución fuerte, figura majestuosa y pelaje denso y blanco. Posee una estructura ósea fuerte, temperamento vivaz y es vigilante, audaz y perspicaz. Desde hace siglos se ha adaptado al clima difícil de las montañas eslovacas conocidas como Tatra. Su figuraes de un formato moderadamente cuadrado, el cual es bien aprovechado por el tronco que descansa sobre extremidades fuertes, bastante largas. El nombre que recibe procede de la palabra eslovaca ′′cuvat′′, que significa ′′escuchar′′ debido a que este perro es alerta y vigilante. |
Temperamento / comportamiento |
Es extremadamente fiel y valiente y siempre está listo para enfrentarse a cualquier animal dañino, aún a los lobos y osos. Con la finalidad de diferenciarlo durante la noche de las fieras del campo, sólo es criado en color blanco, siendo esto una tradición antigua. |
Cabeza |
||
Region craneal |
||
Cráneo |
Fuerte, de forma alargada con un epicráneo amplio; la frente amplia muestra un surco superficial dirigido hacia atrás. Los arcos superciliares, de forma apropiada, son inclinados hacia los lados. La corona es plana. La nuca está bien delimitada de la protuberancia occipital, la cual es fuerte y moderadamente marcada. El perfil del cráneo es un poco abombado. | |
Depresión naso-frontal (stop) |
Moderadamente marcado. |
Facial region |
||
Trufa |
Negra, sobre todo en verano. | |
Hocico |
Fuerte, de longitud mediana, bastante amplio, adelgazándose moderadamente hacia la punta. | |
Belfos |
Adherentes, cerrados en la comisura de la boca. Las mucosas son negras y forman un marco estrecho que rodea a la boca. Los labios son de grosor medio, sin ser colgantes. El paladar es negro. | |
Puente nasal |
Es de perfil recto. Aproximadamente su longitud corresponde a la mitad de la cabeza. | |
Mandíbulas / Dientes |
Fuertes; siempre presentan una mordida de tijera completa. | |
Ojos |
Color pardo oscuro, de forma ovalada y de colocación horizontal; los párpados son negros y adherentes; la mucosa de la comisura interna de los ojos es oscura, lo que les confiere mayor expresión. | |
Orejas |
De inserción alta, movibles en su base, de largo moderado, cuelgan pegadas a la cabeza; la mitad inferior de la oreja está cubierta de pelo más fino. En reposo, el borde inferior redondeado de la oreja alcanza hasta el nivel de la boca. |
Cuello |
Recto, llevado en alto si el perro está excitado. Es largo como la cabeza; en el macho es muy poderoso y cubierto de una hermosa melena; sin papada. |
Cuerpo |
||
Espalda |
Recta, de largo moderado y fuerte. | |
Lomo |
Bien unido a la cruz, ligeramente arqueado, musculoso, mediamente largo y muy fuerte. | |
Grupa |
Fuerte, cuadrada y levemente inclinada. | |
Pecho |
Amplio. | |
Costillas |
Caja torácica: Costillas bien arqueadas; el esternón está colocado encima de la mitad de la altura a la cruz y alcanza más abajo que el codo. Su longitud sobrepasa la mitad de la longitud del cuerpo, su anchura una cuarta parte de la altura a la cruz. Costillas: Arqueadas, dirigidas hacia atrás, bien separadas hacia los flancos. |
|
Línea inferior |
Adecuadamente y moderadamente retraídos. |
Cola |
De inserción baja, en reposo cuelga hacia abajo y alcanza hasta la articulación tibio-tarsiana. Tiene forma de cigarro, es recta y la punta no es enroscada. Durante el movimiento es llevada en forma curvada sobre los lomos. |
Extremidades |
Miembros anteriores |
||
Generalidad |
Rectos como columnas, con buena angulación escápulo-humeral y del codo. Los pies son fuertes, redondos y cerrados. En general, los miembros son bastante altos, especialmente en los machos. | |
Hombro |
Inclinados y largos. | |
Brazo |
Musculoso, muy pegado al cuerpo y inclinado hacia el codo. | |
Antebrazo |
Vertical, fuerte, musculoso y largo. | |
Carpo |
Es huesudo y fuerte. | |
Metacarpo |
Corto, fuerte y moderadamente inclinado. | |
Pies delanteros |
Poseen dedos y uñas fuertes; están bien arqueados, de forma compacta, bien cubiertos de pelo y con almohadillas gruesas y negras. |
Miembros posteriores |
||
Muslo |
Forman un conjunto musculoso de forma alargada y anchura significativa. | |
Rodilla |
Posee una fuerte musculatura y está bien angulada. | |
Metatarso |
Es corto, fuerte y vertical. En su transición hacia los dedos no está acordonado. Son indeseables los espolones. | |
Corvejón |
Inclinada, fuerte y bien musculosa. Articulación tibio-tarsiana: Fuerte, formando un ángulo obtuso; es colacada más bien baja, marcada y ancha. | |
Pies traseros |
Son más largos que los anteriores, pero de la misma forma. Los dedos son más bien fuertes y arqueados. |
Movimiento |
Los movimientos del Tatra-Tschuwatsch son sorprendentemente ligeros, a pesar de su fortaleza.Es ágil y rápido en cualquier terreno o clima y prefiere el trote. |
Piel |
La piel del cuerpo es libremente movible, porlo demás adherente. El color de la piel es rosa y está pigmentada de negro solamente alrededor de los ojos, de la trufa y del hocico, pasando a la mucosa que es negra. Las almohadillas también están pigmentadas de negro. |
Manto |
||
Pelo |
Con excepción de la cabeza y miembros, el pelaje es denso, sin raya en la espalda y sin franjas en la cola o en las partes posteriores de los muslos. Los machos presentan una melena notable. En la cabeza y extremidades el pelo es corto y pegado; es un poco más largo en la parte posterior de las extremidades. El pelo que nace en la inserción de las orejas se pierde hacia atrás en la melena. La lanilla interna está completamente cubierta por los pelos largos, los cuales son de un largo de 5-15 cm, más ondulados en la melena y menos en otras partes. En la espalda forman ondulaciones las cuales se mantienen unidas en dirección transversal. Son indeseables las franjas onduladas aisladas y un pelaje no apretado. El requisito es que el pelaje esté unido y suelto. La lanilla interna es fina, densa y alcanza hasta la mitad o dos tercios de los pelos largos. En el verano, la lanilla interna se cae y el pelaje se hace menos denso; pero gracias a la ondulación de los pelos largos, queda siempre vaporoso durante todo el año; no forma una raya en la espalda. | |
Color |
Blanco. Se permite un tono amarillento en la inserción de la oreja, aunque es indeseable. No son permitidas las manchas amarillas intensas. |
Tamaño y peso |
||
Altura a la cruz |
Macho: 62 - 70 cm, en la hembra es de 59 - 65 cm. | |
Peso |
Machos 36 - 44 kg, hembras 31 - 37 kg. | |
Faltas |
• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional. • Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad. |
Faltas generales |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Faltas descalificantes: |
![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado. • Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias. • Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto. • Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza. |
Bibliografía |
http://www.fci.be/ |
Nederlands
![]() |
Slowaakse Chuvach
|
||||
Land van oorsprong |
Slovakian Republik | ||||
Vertaling |
Francis Vandersteen | ||||
Groep |
Groep 1 Herdershonden en veedrijvers (met uitzondering van de Zwitserse Sennenhonden) | ||||
Sectie |
Sectie 1 Herdershonden | ||||
Werkproef |
Zonder werkproef | ||||
Datum van definitieve erkenning door de FCI |
woensdag 09 november 1966 | ||||
Publicatiedatum van de geldende officiële norm |
woensdag 18 augustus 1965 | ||||
Datum van de laatste update |
dinsdag 04 juni 1996 | ||||
En français, cette race se dit |
![]() |
Tchouvatch slovaque | |||
In English, this breed is said |
![]() |
Slovakian Chuvach | |||
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
![]() |
Slovakischer Tschuvatsch | |||
En español, esta raza se dice |
![]() |
Tchuvatch eslovaco | |||
In zijn land van herkomst is zijn naam |
Slovenský Cuvac |
Gebruik |
Dit vloeit voort uit zijn eeuwenoude gebruik als een herder en berghond in kale hooggebergte en als een waakhond voor boerderijen en borders. |
Kort historisch overzicht |
Het ras groep witte berghonden is afgeleid van Arctic wolven, waarvan de resten van pre-ijstijd zijn bewaard gebleven in de bergachtige regio's van Europa aan de rand van de gletsjers. Dit zijn de noordelijke hellingen van de Kaukasus, de Balkan, in het bijzonder de Rodope bergen, de Karpaten, in het bijzonder de Tatra, de noordelijke hellingen van de Abruzzen en de Alpen en ten slotte de Pyreneeën. In deze koudere en demper gebieden, wordt de vermeende soort berghond ook gepaard met resten van flora en fauna waarvan dichtstbijzijnde locatie werden nog steeds gevonden in Scandinavië door de Zweedse ontdekkingsreiziger Wahlenberg. Een soortgelijk verband met Nordic huisdieren kunnen we bijvoorbeeld vinden in de Tatra en de Karpaten regio met de Huzul paard, waarvan het dichtstbijzijnde relatie is de Gudbrandstal paard. Zo is het met de Tatra Chuvach, wiens Nordic analogie is de Pommerse herdershond (Pommernscher Hütehund) en anderen. Slowaakse alpine landbouw heeft een zeer oude tradition.The Tatra Chuvach, samen met de berg schapen, de Huzul paard en de typische berg bewoners, vormen de basis voor een economie die het gebruik van de weilanden door veeteelt veronderstelt. De Slowaakse bergbewoners waren grotendeels vrij volk, niet onderdrukt door middeleeuwse dwangarbeid, waarvan de grenzen beschermd en betaalde haar contributie alleen in de vorm van "schapenkaas". Hun organisatie heette "Wallachischer Bund (Unie)" (Valasski Opasek), waarvan het centrum (tot de intrekking van dwangarbeid) was in Kaschau. De leden van deze, in principe, het hoeden en militaire organisatie, voerden hun dienst op de bergweiden, altijd samen met hun typische honden, de waakhonden van de Tatra en ze werden altijd afgebeeld met hen. Als een goede bewaker, waakhond en metgezel als leidraad voor de herders, heeft de Tatra Chuvach ook bewees zijn waarde in het bewaken van het vee, het rijden pluimvee en andere huisdieren naar de weide, evenals het bewaken van verschillende objecten. Vakantiegangers bezoek aan de bergboeren om kaas te kopen en andere producten gevonden genoegen in de zwaarbehaarde puppies en dus overgedragen van het ras aan de lage landen, waar ze niet zelden werden gezien als een luxe ras vanwege hun ongewone uiterlijk. Aan de Poolse kant van de Tatra, waar een vergelijkbaar ras, de Goral Honden (Mountain Dogs), worden gehouden, zijn speciaal krachtige dieren "Liptauer" genoemd door de mensen die wijst naar de Slowaakse afkomst. Dus de fok regio van de Tatra Chuvach heeft een topografische grens. Het stamboek van de Tatra Chuvach in Tsjecho-Slowakije werd meer dan dertig jaar geleden opgericht door professor Anton Hruza van het Brno Veterinary College. Het basismateriaal vloeide voort uit het gebied van het plaatsen Liptovska Luzna, Kokava, Vychodna v. Tatrach en de buurt van Rachovo in de Karpaten. De eerste vermeerderingsbedrijf had de naam "Ze Zlaté studny" (van de Gouden Fontein) en werd opgericht in Svitavy en Brno. De Karpaten kennel had de prefix "Z Hoverla" (Of Hoverla). Sindsdien is de club voor Tatra Chuvach fokkers, met het hoofdkantoor in Bratislava, heeft exact bijgehouden en hield tentoonstellingen, assessments, wedstrijden en shows in alle regio's van de republiek. Verdere oude bloedlijnen voort uit het plaatsen Liptovske Hole, Velky Choc, Zakopane, Martin, Jedlova en Jeseniky. De breedste verspreiding lijnen zijn die van Topas, Uran, Simba, Hrdos, Ibro, Cuvo, Bundas, Dinar, Samko, Bojar, Olaf en anderen. Genetisch, kan de Tatra Chuvach worden gekenmerkt als een "leucistische" Hond met zwarte snuit Mountain en in mindere deel als "flavistic" hond met bruine snuit en bleker oog. Uit de combinatie van de genoemde genetische typen, waarvan de eerste is dominant, stammen een zeker verschil in de schaduw van kleur, van de pigmentatie van de oogleden, ogen, snuit, lippen en membranen. Door strenge selectie ten gunste van het eerste type, de keurmeesters en fokkers bereikte het type vereist door de volgende standaard en zijn stabiliserende door fokkers. Het aantal clubleden met fokdieren en kennels is onlangs geteld als richting 200. Living geregistreerde honden, op dit moment in de republiek, aantal bijna 800. De kwaliteit van onze fokkerij van de Tatra Chuvach wordt bevestigd door gunstige beoordeling op internationale beurzen (Praag, Brno, Liberec, Bratislava, Leipzig en andere) en dit met een sterke buitenlandse concurrentie. |
Algemeen totaalbeeld |
De Tatra Chuvach's raskenmerken voldoen bij type met die van een berghond van stevige constitutie, indrukwekkende verschijning en dikke witte vacht. Hij heeft een sterke botten, een levendig temperament en is waakzaam, onverschrokken en alert. Eeuwenlang is hij gewend aan het ruwe klimaat van de Slowaakse bergen, vooral het Tatra gebergte. Zijn vorm is ruim binnen de vorm van een matig rechthoek, het lichaam rust op sterke tamelijk hoog ledematen. Zijn waakzaamheid en alertheid hielp hem zijn naam op te geven, zoals de Slowaakse woord "Cuvat" betekent om te horen. |
Gedrag en karakter (aard) |
Hij is grenzeloos trouw en moedig, altijd klaar om te vechten tegen elke indringer, of het zelfs beren en wolven. Om hem te onderscheiden van de wilde dieren in de nacht, hij is, volgens oude traditie, alleen gefokt in het wit. |
Hoofd |
||
Bovenschedel |
||
Schedel |
Sterke, vrij lange vorm, breed tussen de oren. De breed voorhoofd heeft een ondiepe groef toelopend weg naar achteren. Wenkbrauwbogen zijn in verhouding en schuin opzij. Bovenkant van het hoofd plat. Nek duidelijk omschreven uit sterk, matig uitstekende nek van de nek. Bovenkant van het hoofd, in profiel, licht gewelfd in vergelijking met de brug van de neus. | |
Stop |
Matig. |
Facial region |
||
Neus |
Zwart, vooral in de zomer. | |
Voorsnuit |
Recht in het profiel en ongeveer de helft van de lengte van gehad, tamelijk breed, toelopend naar de voorkant. Sterke, van gemiddelde lengte, stompe. | |
Lippen |
Nauwsluitend, mondhoek gesloten. Slijmvliezen zwart, de vorming van een smalle, niet overhangende frame naar de mond. Gemiddelde dikte. Gehemelte zwart. | |
Kiezen / tanden |
Sterke, altijd met volledig schaargebit. | |
Ogen |
Donker bruin, ovale vorm, in horizontaal. Oogleden zwart, goed aansluitend. Membraan in de binnenhoek van het oog donker waardoor het oog expressieve. | |
Oren |
Hoog aangezet, mobiel op set op. Van matige lengte, opknoping, liggen dicht bij het hoofd. De helft naar beneden, het oor heeft fijner haar. In rust, de afgeronde onderkant reikt tot mond-niveau. |
Hals |
Ingesteld op rechte. Hoog gedragen wanneer alert. In reuen zeer krachtig met een goede naam. Geen keelhuid. |
Lichaam |
||
Rug |
Straight. Van gemiddelde lengte en sterk. | |
Lendenpartij |
Matig gewelfd. Goed aan het heiligbeen, spier, zeer sterk en voldoende lang. | |
Croupe |
Sterk, breed en licht hellend. | |
Borst |
Breed. Borstbeen bot die kunnen oplopen tot de hoogte van de schouder gewrichten. | |
Ribben |
Ribbenkast: Goed gewelfde ribben. Borstbeen boven helft van de schofthoogte en het bereiken van lager dan de ellebogen. De lengte van de ribbenkast overschrijdt halve lichaamslengte; de breedte is een kwart van de schofthoogte. Ribben: Overspannen, geneigd naar achter en de vorming van een duidelijke overgang naar de flanken. |
|
Onderlijn en buik |
Buik en flanken nodig, matig opgetrokken. |
Staart |
Laag aangezet. Staan en in rust opknoping laag, het bereiken van de gewrichten aan de sprongen. Vorm straight als een sigaar, niet gekruld op tip. Bij het verplaatsen gedragen gekruld over de lendenen. |
Ledematen |
Voorhand |
||
Algemeen |
Positie straight, pilaar-achtig, met een goede hoeking van bovenarm en elleboog. Voeten sterke, ronde, strakke. Benen over het algemeen vrij lang, vooral bij reuen. | |
Schouders |
Goed naar achter en lang. Bovenarm gespierd en stevig bevestigd aan het lichaam, geneigd naar elleboog. | |
Onderarm |
Verticaal, sterk, gespierd en lang. | |
Voorvoetwortelgewricht |
Bony en sterk. | |
Voormiddenvoet |
Kort, sterk en matig schuin. | |
Voorvoeten |
Sterke tenen en nagels, stevig gewelfd en rond van vorm. Nou gecoat, met vlezige zwarte pads. |
Achterhand |
||
Algemeen |
Billen, samen met de bovenbenen, vanaf een gespierde geheel, vrij lange vorm en van aanzienlijke breedte. | |
Dijbeen |
Hellend, sterk, goed gespierd. | |
Knie |
Goed gespierd en goed gehoekt. | |
Achtermiddenvoet |
Sterke, met stompe hoek; eerder laag ingesteld, maar goed gedefinieerd en groot. | |
Spronggewricht |
Kort en sterk. Positie verticaal. Er is geen beperking op de overgang tot sprong. Hubertusklauwen ongewenst. | |
Achtervoeten |
Zijn iets langer dan frond voeten, anders dezelfde vorm. Tenen iets sterker en meer gebogen. |
Gangwerk |
Verrassend lichtvoetig ondanks zijn krachtige postuur, wendbaar en snel, in elk terrein en in alle weersomstandigheden; met voorkeur voor draf. |
Huid |
Los op het lichaam, anders is nauwsluitend. Huid roze; zwarte pigmentatie alleen rond de ogen, de hals en snuit, waar hij samenkomt met de zwarte slijmvliezen. Pads ook zwart. |
Coat |
||
Haarkwaliteit |
Met uitzondering op het hoofd en ledematen, het haar vormen een dichte vacht zonder een scheiding op de rug en zonder bevedering op de staart en billen. Mannetjes hebben een opvallende naam. Haar is kort en dicht op het hoofd en de benen, iets langer op de achterzijde van legs.Short haren geleidelijk overgaat van set-on van de oren in de manen. Ondervacht is volledig bedekt met lang haar in de top coat. Dit laatste is 5 tot 15cm. Meest golvend op manen, elders matig golvend, de vorming van een groot aantal golven over de rug, die in elkaar overgaan. Single golven, niet samengevoegd, zijn ongewenst. Vereiste is een licht dichte vacht. Ondervacht: haar fijne en dichte, in lengte tot de helft of twee derde van haar van top coat. De ondervacht is vergoten tijdens de zomer, zodat de vacht verliest zijn dichtheid, maar blijft licht gedurende het hele jaar op de rekening van de golvende toplaag die geen scheiding op de rug vormt. |
|
Haarkleur |
White. Gelige schaduw op set op van de oren is toegestaan, maar niet gewenst. Duidelijke gele vlekken zijn niet toegestaan. |
Maat en gewicht |
||
Schouderhoogte |
Reuen: 62-70 cm. Teven: 59-65 cm. | |
Gewicht |
Reuen: 36-44 kg. Teven: 31 tot 37 kg. | |
Defecten |
• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
General defecten |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Defecten die leiden tot uitsluiting |
![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |
Bibliografie |
http://www.fci.be/ |
-
Dernière mise à jourjeudi 29 décembre 2022 15:23
-
Page vue 282 fois