Bouvier des Flandres

Imprimer

Bouvier des Flandres

		Bouvier des Flandres Standard FCI Nº 191

		Origine			Belgique / France
		Groupe			Groupe 1 Chiens de berger et de bouvier (sauf chiens de bouvier suisse)
		Section			Section 2 Chiens de bouvier (sauf chiens de bouvier suisse)
		Epreuve			Avec épreuve de travail
		Date de reconnaissance à titre définitif par la FCI			mardi 01 novembre 1955
		Date de publication du standard officiel en vigueur			mercredi 25 octobre 2000
		Date de la dernière mise à jour			vendredi 22 juin 2001
		In English, this breed is said			Bouvier des Flandres
		Auf Deutsch, heißt diese Rasse			Flandrische Treibhund
		En español, esta raza se dice			Boyero de Flandes
		In het Nederlands, wordt dit ras gezegd			Vlaamse Koehond

Utilisation

A l’origine, le Bouvier des Flandres était employé, comme conducteur de troupeaux, comme chien de trait et comme chien de baratte. La modernisation de l’équipement des fermes a modifié l’utilisation première, et de nos jours le Bouvier des Flandres sert surtout de chien de garde pour la propriété et la ferme, de chien de défense et de police. Ses aptitudes physiques et comportementales, ses grandes qualités olfactives, d’initiative et d’intelligence permettent de l’utiliser comme chien de pistage, de liaison et de contre-braconnage.

Bref aperçu historique

Le Bouvier des Flandres, comme son nom l’indique, est originaire des Flandres, tant belges que françaises, aucune frontière naturelle ne séparant ces deux contrées. Les bouviers ou toucheurs de bestiaux des Flandres qui avaient besoin de bons chiens pour conduire leurs troupeaux, ne sélectionnaient ceux dont ils disposaient dans leur région que sur leurs seules qualités comportementales et physiques, dont le Bouvier des Flandres actuel a hérité.

Aspect général

Sub-bréviligne. Corps court et trapu, membres forts et bien musclés. Le Bouvier des Flandres donne une impression de puissance mais sans lourdeur. Le Bouvier des Flandres sera jugé en statique dans ses positions naturelles sans contact physique avec le présentateur.

Proportions importantes

• La longueur du corps de la pointe de l’épaule à la pointe de la fesse doit être sensiblement égale à la hauteur au garrot.
• Les proportions de la longueur du crâne par rapport à la longueur du museau sont de 3 à 2.

Comportement / caractère

Le Bouvier des Flandres possède le caractère calme et raisonné du sage hardi. Par le feu de son regard, il révèle l’intelligence, l’énergie et l’audace. Le Bouvier des Flandres doit absolument conserver ses aptitudes au travail. Toute dérive qui puisse nuire à celles-ci doit être pénalisée.

Tête
Région crânienne
Tête		La tête est d’apparence massive, encore plus accusée par la barbe et la moustache. Elle est proportionnée au corps et à la taille. Elle se révèle bien ciselée à la palpation.
Crâne		Bien développée et plate, légèrement moins large que longue. Les lignes de dessus du crâne et du chanfrein sont parallèles. Le sillon frontal est à peine marqué.
Stop		Peu accusé, plus apparent que réel par suite des sourcils relevés.

Région faciale
Truffe		La truffe termine le chanfrein en une ligne légèrement convexe à son extrémité. Elle doit être bien développée, arrondie en ses bords, et de couleur toujours noire. Narines bien ouvertes.
Museau		Large, puissant, osseux, rectiligne dans son profil supérieur, allant en diminuant vers la truffe, sans jamais être pointu. Sa longueur sera plus courte que celle du crâne dans la proportion de 2 à 3. Son périmètre, pris juste en dessous des yeux, sera sensiblement égal à la longueur de la tête.
Lèvres		Bien jointives et fortement pigmentées.
Mâchoires et dents		Les mâchoires doivent être puissantes et d’égale longueur. Les dents sont fortes, saines, blanches et régulièrement implantées. Incisives en ciseaux ou bout à bout. La denture doit être complète.
Joues		Plates et sèches, apophyses zygomatiques peu saillantes.
Yeux		D’expression franche et énergique, ni proéminents, ni enfoncés dans les orbites. Leur forme doit être légèrement ovale et ils sont axés sur une ligne horizontale. Leur couleur doit être la plus foncée possible par rapport à celle de la robe. Les yeux clairs ainsi que d’expression hagarde doivent être fortement pénalisés. Paupières de couleur noire, sans trace de dépigmentation. Les conjonctives ne doivent jamais être apparentes.
Oreilles		Coupées en triangle, portées bien droites, attachées haut et très mobiles; il est recommandé que la coupe soit proportionnée au volume de la tête. Oreilles non amputées : Position : Attachées haut, au-dessus du niveau des yeux, les pavillons tombant verticalement. Le pli de cassure ne doit pas dépasser le plan supérieur du crâne. Forme et port : Semi-longues, en forme de triangle équilatéral, légèrement arrondies à la pointe, tombant à plat sur les joues, sauf le léger décollement au point supérieur de l’attache; ni plissées, ni papillotées; proportionnées à la grandeur de la tête; recouvertes de poil ras.

Cou

Doit être dégagé et suffisamment relevé. Fort, musclé, s’élargissant graduellement vers les épaules, sa longueur sera légèrement inférieure à celle de la tête. Nuque puissante et légèrement bombée. Pas de fanon.

Corps
Généralité		Puissant, râblé et court.
Ligne du dessus		Ligne supérieure du dos et du rein horizontale, tendue et ferme.
Garrot		Légèrement saillant.
Dos		Court, large, musclé et bien soutenu, sans apparence de faiblesse, tout en restant flexible.
Rein		Court, large, musclé; il doit être flexible sans apparence de faiblesse.
Croupe		Doit suivre d’aussi près que possible la ligne horizontale du dos et se fondre insensiblement avec le cintre de la fesse. Large sans excès chez le mâle, plus développée chez la chienne. La croupe avalée ou en pupitre est un défaut grave.
Poitrine		Large et bien descendue jusqu’au niveau des coudes, elle ne doit pas être cylindrique. Les premières côtes sont légèrement arquées, les autres bombées et très inclinées vers l’arrière, donnant la longueur de poitrine désirable. Les côtes plates seront fortement pénalisées. La distance comprise entre la partie antérieure du sternum (manubrium) et la dernière côte, doit être grande, soit environ les 7/10 de la hauteur au garrot.
Ligne du dessous		Le dessous de la poitrine remonte très légèrement vers le ventre qui est peu relevé. Les flancs doivent être courts, spécialement chez le mâle.

Queue

Attachée relativement haut, la queue doit être dans l’alignement de la colonne vertébrale. Certains chiens naissant anoures, ne peuvent être pénalisés de ce fait. La queue doit être coupée dans la semaine de la naissance en laissant deux ou trois vertèbres. Dans les pays où la caudectomie est interdite, la queue entière est admise.

Membres

Membres antérieurs
Généralités		Les membres antérieurs ont une ossature forte et sont bien musclés. Ils sont parfaitement droits et parallèles vus de devant.
Epaules		Relativement longues, musclées, sans lourdeur et modérément obliques. L’humérus et l’omoplate sont sensiblement de même longueur.
Bras		Modérément obliques.
Coudes		Bien au corps et parallèles, les coudes décollés ou rentrés, au placer naturel ou en action, sont des défauts.
Avant-bras		Vus de profil comme de face, ils doivent être parfaitement droits, parallèles entre eux et perpendiculaires au sol. Ils seront bien musclés et avec une forte ossature.
Carpe		Exactement à l’aplomb de l’avant-bras. L’os pisiforme forme seul une saillie à la face postérieure du poignet (carpes). Ossature forte.
Métacarpe		D’ossature forte, assez courts, très peu inclinés vers l’avant.
Pieds antérieurs		Courts, ronds et compacts, ni en dehors, ni en dedans. Les doigts doivent être serrés et cambrés avec des ongles forts et noirs. Coussinets épais et durs.

Membres postérieurs
Généralités		Puissants avec musculature prononcée, bien d’aplomb, et vus de derrière parfaitement parallèles, ils doivent se mouvoir sensiblement dans les mêmes plans que les membres antérieurs.
Cuisses		Larges, bien musclées, leur direction sera parallèle au plan médian du corps. Le fémur ne doit être ni trop droit, ni trop incliné. La fesse sera bien descendue, culottée et ferme.
Grassets		Sensiblement placé sur une ligne droite imaginaire partant du point le plus élevé de la hanche (crête iliaque) et perpendiculaire au sol.
Jambes		Modérément longues; bien musclées, ni trop droites, ni trop inclinées.
Jarret		Plutôt près de terre, larges, bien tendus. Vus de derrière, ils seront droits et parfaitement parallèles en position d’arrêt. En action, ils ne doivent ni rentrer, ni s’écarter de l’axe du membre.
Métatarse		Robustes et secs, plutôt cylindriques, perpendiculaires au sol quand le chien est au placer naturel. Sans ergots.
Pieds postérieurs		Ronds, solides, les doigts bien serrés et cambrés avec des ongles forts et noirs. Coussinets épais et durs.

Allures

L’ensemble du Bouvier des Flandres doit être harmonieusement proportionné pour permettre une allure dégagée, franche et fière. Le pas et le trot sont les allures habituelles, quoique l’on rencontre également des ambleurs. Au trot ordinaire, le Bouvier des Flandres se couvre.

Peau

Bien adhérente, sans laxité excessive. Le bord des paupières et des lèvres est toujours très foncé.

Robe
Qualité du poil		La robe est très fournie, le poil de couverture formant avec le sous-poil serré une enveloppe protectrice parfaitement adaptée aux variations climatiques brusques de la contrée d’origine de la race. Le poil doit être rude au toucher, sec et mat, ni trop long, ni trop court (6 cm environ) légèrement ébouriffé, sans jamais être ni laineux, ni bouclé. Sur la tête, il est plus court et à peu près ras sur la partie extérieure des oreilles, dont le pavillon interne est protégé par un poil modérément long. La lèvre supérieure sera moustachue et le menton garni d’une barbe fournie donnant cette expression rébarbative si caractéristique de la race. Les sourcils sont faits de poils relevés, accentuant la forme des arcades sourcilières, sans jamais voiler les yeux. Le poil est particulièrement dur et crissant sur la partie supérieur du dos. Il se raccourcit très légèrement sur les membres tout en restant rêche. Le poil plat est à éviter parce que notant un manque de sous-poil. Le sous-poil est une bourre faite de poils fins et serrés qui poussent sous le poil de couverture et forment avec lui un manteau imperméable.
Couleur du poil		La robe du Bouvier des Flandres est généralement grise, bringée ou charbonnée. La robe noir zain est également admise, sans être à favoriser. Les robes claires, dites délavées, ne sont pas admises. Une étoile blanche au poitrail est tolérée.

Taille et poids
Hauteur au garrot		62 à 68 cm pour les mâles, 59 à 65 cm pour les femelles. Avec tolérance de plus ou moins 1 cm. Dans chaque sexe, la taille idéale est la moyenne de ces deux limites, soit 65 cm pour les mâles et 62 cm pour les femelles.
Poids		Approximativement de 35 à 40 kg chez les mâles, de 27 à 35 kg chez les femelles.

Défauts

• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel.
• Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité.

Défauts graves

Chien craintif.

Aspect molossoïde, chien trop lourd.

Corps nettement trop long (légère tolérance pour la femelle), trop léger.

Tête trop massive, stop accusé, sillon frontal marqué, apophyses zygomatiques très saillantes.

Crâne bombé, crâne étroit, crête occipitale très saillante, défaut important de parallélisme crâne/chanfrein.

Museau trop long, truffe pincée.

Lèvres molles, épaisses et couvrantes.

Mâchoires en occlusion croisée; malocclusion.

Dents petites, malsaines, mal alignées.

Yeux clairs, globuleux, regard atypique.

Oreilles entières papillotées, plissées.

Cou cylindrique, fanon.

Dos très ensellé, très voussé.

Défauts importants d’aplombs, chien très campé, jarrets très coudés.

Poil soyeux, absence de sous-poil, robe gonflée, brillante, apprêtée.

Manque de garniture en tête.

Défauts convergents de dépigmentation (truffe, lèvres, paupières).

Défauts entrainant l’exclusion

Chien agressif ou chien peureux.

Manque de type évident.

Truffe ladrée ou d’autre couleur que noire.

Museau pointu.

Prognathisme supérieur ou inférieur accusé.

Manque de dent autre qu’une PM1.

Yeux vairons ou d’expression hagarde.

Entropion, ectropion, ladre des paupières.

Robe brun chocolat, blanche, poivre et sel, couleur délavée, toute autre couleur blonde allant du clair au roux même charbonné.

Taille hors des limites du standard.

NB :

• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
• Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires.
• Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum.
• Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction.

Bibliographie

http://www.fci.be/

English

		Bouvier des Flandres FCI Standard No. 191

		Origin			Belgium - France
		Group			Group 1 Sheep and cattle dogs (except Swiss cattle dogs)
		Section			Section 2 Cattle dogs (except Swiss cattle dogs)
		Working			With working trial
		Date of acceptance on a definitive basis by the FCI			Tuesday 01 November 1955
		Date of publication of the official valid standard			Wednesday 25 October 2000
		Date of the last update			Friday 27 September 2002
		En français, cette race se dit			Bouvier des Flandres
		Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar			Flandrische Treibhund
		En español, esta raza se dice			Boyero de Flandes
		In het Nederlands, wordt dit ras gezegd			Vlaamse Koehond

Usage

Originally the Bouvier des Flandres was used as a herding dog, as a draught dog and as churning dog. The modernisation of farm equipment has affected these first tasks and nowadays the Bouvier des Flandres is above all used as a guard dog for the estate and the farm, as a defence and police dog. Its physical and behavioural aptitudes, its great qualities of scent, initiative and intelligence warrant its use as a tracking dog, a messenger dog and a gamekeeper’s dog.

Brief historical summary

As its name indicates, the Bouvier des Flandres (Flanders Cattle Dog) is native to Flanders, to both Belgian and French regions of that name, since they are not divided by any natural frontiers. The cowmen and drovers of stock in Flanders needing good dogs to drive their herds, only selected from the local dogs available those specimens which possessed the required physical and behavioural qualities. The present day Bouvier des Flandres has inherited these qualities.

General appearance

Sub-brachymorphic. Short and compact body, strong and well-muscled limbs. The Bouvier des Flandres gives the impression of power, but without clumsiness. The Bouvier des Flandres is to be judged in its natural stance, without physical contact with the handler.

Important proportions

• Length of body from point of shoulder to point of buttock should be approximately equal to height at withers.
• Proportions of length of skull to length of muzzle are 3 to 2.

Behaviour / temperament

The Bouvier des Flandres has the calm, thoughtful character of a sensible, but fearless dog. Its lively look indicates intelligence, energy and audacity. It is essential that the Bouvier des Flandres should retain its aptitude for work. Any change which could harm this must be penalised.

Head
Cranial region
Head		The head has a massive appearance, still more accentuated by the beard and moustache. It is in proportion to the body and stature. Its clean cut lines are obvious to the touch.
Skull		Well-developed and flat, slightly less broad than long. Toplines of skull and muzzle are parallel. Frontal groove hardly denoted.
Stop		Only slightly pronounced; more apparent than real, due to upstanding eyebrows.

Facial region
Nose		Nose continues the muzzle in a line which is slightly convex towards its end. It must be well-developed, rounded at the sides and always black in colour. Wide-open nostrils.
Muzzle		Broad, powerful, well-boned, straight in its upper line, narrowing towards the nose, but never becoming pointed. Its length should be shorter than the skull by 2 : 3. Circumference measured just below the eyes should be approximately equal to length of head.
Lips		Well-fitting and strongly pigmented.
Jaws and teeth		Jaws must be powerful and of equal length. Teeth are strong, healthy, white and evenly set. Scissor or pincer bite. Dentition must be complete.
Cheeks		Flat and clean, zygomatic arches are not very protruding.
Eyes		Frank and energetic expression, neither protruding nor sunken. They should be slightly oval in shape, set horizontally. Colour should be as dark as possible in relation to coat. Light and wild-looking eyes should be strongly penalised. Lids black, without the slightest indication of unpigmented areas. Haw should never be visible.
Ears		Cropped in triangle, carried upright, set high, very mobile; a crop proportioned to the head size is recommended. Un-cropped ears: Position: Set high, above eye level, flaps falling vertically. The fold must not stand higher than the top of the skull. Shape and carriage: Half-long, forming an equilateral triangle, slightly rounded at tip, lying flat against cheeks, except the slight lift-up at top of ear set; neither folded nor curled, in proportion with head size; covered with very short hair.

Neck

Should spring cleanly from the shoulders and is carried sufficiently upright. Strong, well muscled, widening gradually towards the shoulders. Length slightly shorter than length of head. Nape powerful and slightly arched. No dewlap.

Body
Body		Powerful, close-coupled and short.
Topline		Upper line of back and loins horizontal, tight and firm.
Withers		Slightly raised.
Back		Short, broad, muscled and well-supported, with no sign of weakness, yet remaining flexible.
Loin		Short, broad, well muscled; must be flexible, with no sign of weakness.
Croup		Must follow as closely as possible the horizontal line of the back and blend imperceptibly into the curve of the buttocks. Broad but not excessively so in males, more developed in bitches. A croup which falls away or a goose rump is a serious fault.
Chest		Broad and well let down as far as level of elbows, but not cylindrical. The first ribs are slightly arched, the others rounded and well-sloped to the rear, giving the desired length of chest. Flat ribs to be severely penalised. The distance from the point of the breast-bone (manubrium) to the last rib must be considerable, about 7/10 of the height at the withers.
Underline and belly		The underside of the chest rises very slightly towards the belly, which is only slightly tucked up. Flanks must be short, especially in males.

Tail

Set relatively high, the tail must continue the line of the backbone. Some dogs are born tailless and must not be penalised for this. The tail should be docked in the first week of birth leaving 2 or 3 vertebrae. In countries where docking is banned, the whole tail is admitted.

Limbs

Forequarters
Generality		Front legs have strong bone and are well-muscled. Perfectly straight and parallel seen from the front.
Shoulders		Relatively long, muscled, without being heavy, moderately oblique. Shoulder blade and humerus are approximately of the same length.
Upper arm		Moderately oblique.
Elbows		Close to body and parallel. Elbows turning in or out, in a natural stance or on the move, are considered a fault.
Forearm		Whether seen in profile or from the front, they must be perfectly straight, parallel to each other and perpendicular to the ground. They must be well-muscled and with good bone.
Carpal		Exactly in line with forearm. Only the pisiform bone juts out at the back of the wrist. Strong bone.
Pastern		Strong bone, quite short, sloping forward very slightly.
Forefeet		Short, round, compact, neither toeing in nor toeing out. Toes should be tight and arched, with strong and dark nails. Thick and hard pads.

Hindquarters
Generality		Strong, with pronounced muscle, upright and perfectly parallel seen from the rear. Must move in the same planes as the front legs.
Upper thigh		Broad, well-muscled, parallel in direction to the median plane of the body. Femur must be neither too straight nor too sloping. Buttocks well let down, trousered and firm.
Lower thigh		Moderately long, well-muscled, neither too straight nor too sloping.
Stifle		Set approximately on an imaginary straight line from the highest point of the hip (iliac crest) perpendicular to the ground.
Metatarsus		Strong and lean, rather cylindrical, perpendicular to the ground when the dog is in a natural standing position. No dewclaws.
Hock		Rather close to the ground, broad, tight. Seen from behind they should be straight and perfectly parallel when standing. On the move they should turn neither in nor out.
Hind feet		Round, solid, toes tight and arched, with strong black nails. Thick hard pads.

Gait and movement

The whole of the Bouvier des Flandres must be harmoniously proportioned to ensure free, true and proud movement. Walking and trotting are the normal gaits, although one does also encounter amblers. At a normal trot the Bouvier des Flandres covers its traces i.e. covers the front pad marks with the rear.

Skin

Tight fitting; no excessive slackness; the edges of the eyelids and lips are always very dark.

Coat
Hair		The coat is very abundant, the outercoat forming with the dense undercoat a protective layer perfectly adapted to the sudden climatic changes in this breed’s native land. The hair must be coarse to the touch, dry and matt, neither too long nor too short (about 6 cm.), slightly tousled but never woolly or curly. Shorter on the head and very short on the outside of the ears. The inner part of the ear flap is protected by medium long hair. The upper lip carries a moustache and the chin a full beard, giving the forbidding expression so typical of this breed. The eyebrows consist of raised hairs, accentuating the shape of the superciliary ridges without ever veiling the eyes. The coat is particularly harsh and rasping on the upper part of the back. It shortens very slightly on the limbs but remains harsh. A flat coat should be avoided because it denotes a lack of undercoat. The undercoat is a padding made up of fine dense hair which grows beneath the outer coat and together with the topcoat it forms a waterproof covering.
Colour		The Bouvier des Flandres coat is usually grey, brindle or overlaid with black. A completely uniform black is also accepted, without being favoured. Light-coloured, so-called washed-out coats are not acceptable. A white star on the chest is tolerated.

Size and weight
Height at withers		62-68 cm for males, 59-65 cm for females, with a tolerance of plus or minus 1 cm. For both sexes the ideal size is the middle range, i.e. 65 cm for males, 62 cm for females.
Weight		approximately 35 - 40 kg for males, 27 – 35 kg for females.

Faults

• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work.
• Faults listed should be in degree of seriousness.

Serious faults

Timid dog.

Molossoid appearance, too heavy a dog.

Body obviously too long (slight tolerance for females) or too light.

Too massive a head, marked stop, pronounced frontal groove, very prominent zygomatic arches.

Domed skull, narrow skull, very prominent occipital crest, important lack of parallelism between the toplines of skull and muzzle.

Muzzle too long, pinched nose.

Loose, thick or overlapping lips.

Wry jaw; malocclusion.

Small, unhealthy or poorly set teeth.

Light eyes, bulging eyes, untypical expression.

Uncropped ears which are curled or folded.

Cylindrical neck, dewlap.

Back very sagging, very arched.

Very faulty stance, obviously camped stance, sickle hocks.

Silky coat, lack of undercoat, puffed up coat, shiny, over-groomed.

Lack of head furnishings.

Simultaneous faults in pigmentation (nose, lips, eyelids).

Disqualifying faults

Aggresive or overly shy.

Obvious lack of type.

Unpigmented nose or of any colour other than black.

Pointed muzzle.

Pronounced over- or undershot bite.

Any missing teeth other than one P1.

Wall eyes or wild expression.

Entropion, ectropion, unpigmented eyelids.

Coat chocolate brown, white, pepper and salt, washed-out colour and any other pale fawn going from light to red, even with black overlay.

Height at withers outside the range of the standard.

NB :

• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified.
• The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying.
• Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.
• Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding.

Bibliography

http://www.fci.be/

Deutsch

		Flandrische Treibhund FCI-Standard Nr. 191

		Ursprung			Belgien / Frankreich
		Übersetzung			Jochen H.Eberhardt, Harry G.A. Hinckeldeyn, Dr. J.-M. Paschoud und Frau R. Binder, überprüft durch Frau Peper
		Gruppe			Gruppe 1 Hütehunde und Treibhunde (ausgenommen Schweizer Sennenhunde)
		Sektion			Sektion 2 Treibhunde (ausgenommen Schweizer Sennenhunde)
		Arbeitsprüfung			Mit Arbeitsprüfung
		Datum der endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI			Dienstag 01 November 1955
		Datum der Publikation des gültigen offiziellen Standards			Mittwoch 25 Oktober 2000
		Datum der letzten Aktualisierung			Mittwoch 05 Juni 2002
		En français, cette race se dit			Bouvier des Flandres
		In English, this breed is said			Bouvier des Flandres
		En español, esta raza se dice			Boyero de Flandes
		In het Nederlands, wordt dit ras gezegd			Vlaamse Koehond

Verwendung

Ursprünglich war der Flandrische Treibhund ein Gehilfe für das Treiben der Rinderherden und wurde auch als Zughund und zum Antreiben von Butterfässern verwendet. Mit der Modernisierung der Ausrüstung in der Landwirtschaft ist diese ursprüngliche Verwendung verschwunden, so dass der Bouvier des Flandres heute vornehmlich als Wächter von Bauernhöfen und ländlichen Anwesen, aber auch als Schutz-und Polizeihund gebraucht wird. Sein Körperbau und sein Verhalten, sein ausgesprochen feiner Geruchsinn, sein Unternehmungsgeist und seine Intelligenz befähigen ihn zum Fährtenhund, zum Verbindungs-und Meldehund und zum Begleiter der Wildhüter.

Kurzer geschichtlicher abriss

Wie es der Name erkennen lässt, stammt der Flandrische Treibhund aus den belgischen und französischen Landesteilen Flanderns, die von keiner natürlichen Grenze getrennt sind. Die Vieh- und Ochsentreiber in Flandern benötigten gute Hunde für die Führung ihrer Herden und verwendeten zur Zucht die in ihrer Gegend vorhandenen Hunde einzig auf Grund ihrer physischen und charakterlichen Vorzüge, die der heutige Bouvier des Flandres geerbt hat.

Allgemeines erscheinungsbild

Kompakt, gedrungen. Körper kurz und stämmig mit stark bemuskelten, kräftigen Gliedmassen. Der Hund vermittelt insgesamt den Eindruck von grosser Kraft, aber ohne Plumpheit. Der Flandrische Treibhund soll im Stand in natürlicher Stellung ohne körperlichen Kontakt mit dem Vorführer beurteilt werden.

Wichtige proportionen

• Die von der Brustbeinspitze zum Sitzbeinhöcker gemessene Körperlänge entspricht ungefähr der Widerristhöhe.
• Die Länge des Schädels verhält sich zur Länge des Fangs wie 3 : 2.

Verhalten / charakter (wesen)

Der Bouvier des Flandres hat den ruhigen und bedächtigen Charakter eines klugen, aber beherzten Hundes. Sein feuriger Blick zeugt von Intelligenz, Energie und Kühnheit. Der Flandrische Treibhund muss unbedingt seine Gebrauchstüchtigkeit beibehalten. Jede Abweichung, die diese Arbeitsfähigkeit beeinträchtigen könnte, muss streng geahndet werden.

Kopf
Oberkopf
Kopf		Insgesamt massiv, was durch Schnauz- und Kinnbart noch betont wird. In gutem Verhältnis zum Körper und zur Größe des Hundes passend. Beim Abtasten zeigt sich, dass der Kopf gut modelliert ist.
Schädel		Gut entwickelt, flach, etwas weniger breit als lang. Die oberen Begrenzungslinien von Schädel und Fang sind parallel. Die Stirnfurche ist schwach ausgeprägt.
Stop		Gering, durch die hervortretenden Augenbrauen nur scheinbar ausgeprägt.

Facial region
Nasenschwamm		Er bildet in Verlängerung des Nasenrückens am Ende eine leicht konvexe Linie. Er muss gut entwickelt, in den Profillinien abgerundet und stets schwarz gefärbt sein. Die Nasenlöcher sind gut geöffnet.
Fang		Breit, kräftig, starkknochig, die obere Profillinie ist gerade. Er verjüngt sich zum Nasenschwamm hin, ohne spitz zu sein. Der Fang ist in einem Verhältnis von 2 zu 3 kürzer als der Schädel. Sein Umfang, direkt unter den Augen gemessen, entspricht ziemlich genau der Kopflänge.
Lefzen		Straff anliegend, stark pigmentiert.
Kiefer / Zähne		Kräftige Kiefer von übereinstimmender Länge. Die Zähne sind stark, gesund, weiss und regelmässig eingesetzt. Scheren- oder Zangengebiss. Das Gebiss muss vollzahnig sein.
Wangen		Trocken und flach; Jochbogenfortsätze wenig vorstehend.
Augen		Ausdruck frei und energisch. Weder hervortretend noch zu tief eingesetzt. Ihre Form ist leicht oval und sie sind auf einer waagerechten Linie eingesetzt. Im Verhältnis zur Fellfarbe soll die Augenfarbe möglichst dunkel sein. Helle Augen oder ein stechender Blick sollen hart bestraft werden. Augenlider schwarz, ohne Anzeichen von Pigmentverlust. Die Bindehäute dürfen niemals sichtbar sein.
Ohren		Zur Dreiecksform kupiert, gut aufgerichtet getragen, hoch angesetzt und sehr beweglich; es wird empfohlen, die Ohren passend zur Kopfgrösse zu kupieren. Natürliches Ohr : Stellung : Hoch angesetzt, oberhalb der Augenlinie; die Ohrlappen fallen senkrecht; die Knickfalte am Ansatz darf die obere Schädellinie nicht überragen. Form und Art des Tragens : mittellang, in Form eines gleichschenkligen Dreiecks, an der Spitze leicht abgerundet; ausser einer kleinen Abhebung am oberen Ohransatz hängend und flach an den Backen anliegend; weder gefaltet noch eingerollt; in gutem Verhältnis zur Grösse des Kopfes; von kurzem Haar bedeckt.

Hals

Frei und genügend aufrecht getragen. Kräftig, muskulös, zu den Schultern hin allmählich breiter werdend; seine Länge ist etwas geringer als die Kopflänge. Nacken mächtig und leicht gebogen. Ohne Wamme.

Körper
Allgemeinheit		Kräftig, breit, kurz.
Obere Profillinie		Oberlinie des Rückens und der Lenden fest, gerade und horizontal.
Widerrist		Leicht hervortretend.
Rücken		Straff, kurz, breit, muskulös, biegsam ohne Anzeichen von Schwäche.
Lenden		Kurz, breit, muskulös; biegsam ohne Anzeichen von Schwäche.
Kruppe		Sie sollte so genau wie möglich die horizontale Linie des Rückens fortführen und unmerklich in die Rundung der Hinterhandmuskulatur übergehen. Nicht übermässig breit beim Rüden, stärker entwickelt bei der Hündin. Eine abfallende oder ansteigende Kruppe ist ein schwerer Fehler.
Brust		Breit und bis zu den Ellenbogen herabreichend, darf nicht tonnenförmig sein. Die ersten Rippen sind leicht gebogen, die folgenden gut gewölbt und deutlich schräg nach hinten gerichtet; sie verleihen dadurch dem Rippenkorb die erwünschte Länge. Ein flacher Rippenkorb soll streng geahndet werden. Der Abstand von der Brustbeinspitze (manubrium sterni) bis zur letzten Rippe sollte beachtlich sein und etwa 7/10 der Widerristhöhe betragen.
Untere Profillinie und Bauch		Die Unterlinie des Brustkorbs steigt sehr leicht zum wenig aufgezogenen Bauch hin an. Die Flanken müssen kurz sein, besonders bei Rüden.

Rute

Relativ hoch in Verlängerung der Wirbelsäule angesetzt. Manche Hunde haben eine angeborenen Stummelrute und dürfen deshalb nicht abgewertet werten. Innerhalb einer Woche nach der Geburt ist die Rute bis auf 2 oder 3 Wirbel zu kürzen. In den Ländern, in welchen das Kupieren der Rute gesetzlich verboten ist, ist die natürliche Rute zulässig.

Gliedmassen

Vorderhand
Allgemeines		Die Vordergliedmassen sind starkknochig, gut bemuskelt und, von vorne gesehen, vollkommen gerade und parallel.
Schultern		Ziemlich lang, bemuskelt ohne überladen zu sein, mässig schräg gelagert. Schulterblatt und Oberarm sind ungefähr gleich lang.
Oberarm		Mässig schräg gelagert.
Ellenbogen		Dicht am Körper anliegend, parallel. Abstehende oder einwärts gerichtete Ellenbogen, im natürlichen Stand oder in der Bewegung, sind fehlerhaft.
Unterarm		Sie sollen von vorn und von der Seite betrachtet vollkommen gerade, parallel zueinander und senkrecht zum Boden stehen. Gut bemuskelt, mit starken Knochen.
Vorderfusswurzelgelenk		Genau in der Verlängerung der senkrechten Linie des Unterarms. Auf der Rückseite des Karpalgelenks darf nur das Erbsenbein hervortreten. Kräftige Knochenstruktur.
Vordermittelfuss		Recht kurz, nur sehr leicht nach vorne geneigt. Kräftige Knochenstruktur.
Vorderpfoten		Kurz, rund, kompakt, weder nach aussen noch nach innen gedreht. Zehen eng aneinanderliegend und gewölbt, Krallen stark und schwarz, Ballen dick und widerstandsfähig.

Hinterhand
Allgemeines		Kraftvoll mit ausgeprägter Muskulatur. Die Hintergliedmassen stehen senkrecht zum Boden und sind, von hinten gesehen, zueinander vollkommen parallel. Sie sollen sich beinahe auf derselben Linie bewegen wie die Vordergliedmassen.
Oberschenkel		Breit, gut bemuskelt, parallel zur Längsachse des Körpers. Der Oberschenkelknochen darf weder zu steil noch zu schräg gelagert sein. Die Hinterhandmuskulatur soll weit nach unten reichen, mächtig entwickelt und fest sein.
Unterschenkel		Von mittlerer Länge, gut bemuskelt, weder zu steil noch zu schräg nach hinten stehend.
Knie		Liegt ziemlich genau auf einer gedachten senkrechten Linie vom höchsten Punkt des Darmbeinkamms aus zum Boden.
Hintermittelfuss		Stark und trocken, eher zylindrisch, im natürlichen Stand senkrecht zum Boden. Ohne Afterkrallen.
Sprunggelenk		Recht bodennah, breit, straff. Von hinten gesehen im Stand vollkommen gerade und parallel. In der Bewegung dürfen sie weder nach aussen noch nach innen gedreht werden.
Hinterpfoten		Rund, fest, mit eng aneinanderliegenden, gewölbten Zehen und kräftigen, schwarzen Krallen. Ballen dick und widerstandsfähig.

Gangwerk

Der Bouvier des Flandres soll insgesamt harmonisch proportioniert sein, um eine ungezwungene, freie und stolze Bewegung zeigen zu können. Die üblichen Gangarten sind der Schritt und der Trab; Passgang kommt auch vor. Im normalen Trab treten die Hinterpfoten in die Fussstapfen der Vorderpfoten.

Haut

Gut anliegend, nicht übertrieben schlaff. Der Rand der Augenlider und der Lippen ist immer sehr dunkel gefärbt.

Coat
Haar		Sehr reichlich. Das Deckhaar bildet zusammen mit der dichten Unterwolle eine schützendes Hülle, die an die plötzlichen Wetterwechsel im Herkunftsland der Rasse vollkommen angepasst ist. Das Haar soll sich spröde anfühlen; es ist trocken und glanzlos, weder zu lang noch zu kurz (ungefähr 6 cm), etwas struppig, aber nie wollig oder lockig. Am Kopf ist das Haar kürzer; an der Aussenfläche des Ohrs ist es fast ganz kurz, während das Innere der Ohrmuschel durch mässig langes Haar geschützt ist. Die Oberlippe trägt einen Schnauzbart und das Kinn soll durch einen vollen Bart geschmückt sein, was den für die Rasse so charakteristischen grimmigen Ausdruck ergibt. Die Augenbrauen werden aus abstehendem Haar gebildet, das die Form der Augenbrauenbögen betont, ohne die Augen zu verschleiern. Im oberen Bereich des Rückens ist das Haar besonders hart und dicht. An den Gliedmassen ist es um ein Weniges kürzer, aber auch harsch. Ein flach anliegendes Haarkleid ist als Anzeichen für das Fehlen von Unterwolle unerwünscht. Die Unterwolle bildet eine weiche Schicht feiner und dicht stehender Haare, die unter dem Deckhaar wachsen, und bildet zusammen mit diesem einen wasserdichten Schutzmantel.
Farbe		Die Fellfarbe des Bouvier des Flandres ist normalerweise grau, gestromt oder schwarz gewolkt; zulässig, aber nicht bevorzugt, ist auch ein tief schwarzes Haarkleid. Helle, sogenannte ausgewaschene Fellfarben sind nicht zulässig. Ein weisser Stern auf der Brust wird toleriert.

Grösse und gewicht
Widerristhöhe		Für Rüden 62 - 68 cm, für Hündinnen 59 - 65 cm, Toleranz + / - 1 cm. Für beide Geschlechter ist die Idealgrösse das jeweilige Mittel der angegebenen Masse : Idealgrösse für Rüden 65 cm, für Hündinnen 62 cm.
Gewicht		Ungefähr 35 - 40 kg für Rüden, 27 - 35 kg für Hündinnen.

Fehler

• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen.
• Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden.

Schwere fehler

Scheuheit.

Molossoider Einschlag, zu schwerer Hund.

Gebäude deutlich zu lang (etwas Toleranz bei Hündinnen), zu leicht.

Kopf zu massiv; betonter Stop; ausgeprägte Stirnfurche; Jochbogenfortsätze stark hervortretend.

Schädel gewölbt, schmal; Hinterhauptstachel stark vortretend; bedeutende Abweichung vom parallelen Verlauf der oberen Begrenzungslinien von Schädel und Fang.

Fang zu lang; Nasenschwamm schmal.

Lefzen schlaff, dick, Oberlippe überhängend.

Kreuzbiss, schlechter Gebissschluss.

Zähne klein, ungesund, unregelmässig aufgereiht.

Augen hell, kugelförmig; atypischer Blick.

Ohr vollständig eingedreht, gefaltet.

Hals zylindrisch; mit Wamme.

Ausgeprägter Sattel- oder Karpfenrücken.

Deutliche Abweichung vom senkrechten Stand der Gliedmaßen; Vorder- und Hinterhand stark nach vorn bzw hinten ausgestellt; Sprunggelenke stark gewinkelt.

Haar seidig; Fehlen der Unterwolle; Haarkleid aufgebauscht, glänzend, künstlich zurechtgemacht.

Schmurrbart und Bart ungenügend ausgebildet.

Gleichzeitig auftretende Pigmentfehler an Nasenschwamm, Lefzen und Lidrändern.

Disqualifizierende fehler

Aggressiv oder ängstlich.

Offensichtlicher Mangel an Typ.

Nasenschwamm depigmentiert oder von anderer Farbe als schwarz.

Spitzer Fang.

Deutlicher Vor- oder Rückbiss.

Fehlen von Zähnen ausser einem PM1 (Prämolaren 1).

Birkaugen; stechender Blick.

Entropium, Ektropium, depigmentierte Augenlidränder.

Haarfarbe schokoladenbraun, weiss, pfeffer-salz, ausgewaschen; jede andere helle Farbe von hellblond bis rötlich, auch wenn schwarz gewolkt.

Über-oder Untergrösse.

NB :

• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden.
• Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend.
• Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden.
• Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden.

Bibliografie

http://www.fci.be/

Español

		Boyero de Flandes FCI Standard No. 191

		Origen			Franco / Belga
		Traducción			Iris Carrillo (Federacion Canofila de Puerto Rico)
		Grupo			Grupo 1 Perros de pastor y boyeros (excepto perros boyeros suizos)
		Sección			Sección 2 Perros boyeros (excepto perros boyeros suizos)
		Prueba de trabajo			Con prueba de trabajo
		Fecha de reconocimiento a título definitivo por la FCI			martes 01 noviembre 1955
		Fecha de publicación del estándar oficial válido			miércoles 25 octubre 2000
		Fecha de la última actualización			miércoles 10 abril 2002
		En français, cette race se dit			Bouvier des Flandres
		In English, this breed is said			Bouvier des Flandres
		Auf Deutsch, heißt diese Rasse			Flandrische Treibhund
		In het Nederlands, wordt dit ras gezegd			Vlaamse Koehond

Utilizacion

Originalmente, el Bouvier de Flandes se utilizaba como conductor de rebaños y como perro de tiro. La modernización y el equipamiento de las fincas han modificado su utilización original y actualmente el Bouvier de Flandes sirve sobre todo como perro guardián para cuidar la propriedad y la finca y como perro de defensa y vigilancia. Sus aptitudes físicas y de comportamiento, sus grandes cualidades olfativas, de iniciativa y de inteligencia, permiten utilizarlo como perro de rastreo, como mensajero y en lucha contra la cacería ilegal.

Breve resumen historico

El Bouvier de Flandes, como su nombre lo indica, es originario de los Flandes, tanto belgas como francesas, ya que no existe ninguna frontera que separe estas dos regiones. Los boyeros de los Flandes que necesitaban buenos perros para conducir a sus rebaños, seleccionaban a los que se encontraban en su región basándose sólo en sus cualidades físicas y de comportamiento, cualidades que ha heredado el Bouvier de Flandes actual.

Aspecto general

Este es un perro compacto, de cuerpo corto y fornido y miembros fuertes y bien musculosos. Da una impresión de fortaleza, pero sin apariencia de pesadez. Durante el reposo, el Bouvier de Flandes será juzgado en posición natural, sin contacto físico con el presentador.

Proporciones importantes

• La longitud del cuerpo, desde la punta del hombro, hasta la punta del glúteo, debe ser visiblemente igual a la altura a la cruz.
• Las proporciones de la longitud del cráneo con relación a la longitud del hocico, son de 3 a 2.

Temperamento / comportamiento

El Bouvier de Flandes posee el carácter calmado y racional del sensato audaz. Su mirada ardiente revela inteligencia, energía y valentía. Debe conservar completamente sus aptitudes para el trabajo. Cualquier desviación que perjudique alguna de éstas deberá ser penalizada.

Cabeza
Region craneal
Cabeza		Es de apariencia maciza, la barba y los pelos tactiles la acentúan aún más. Está proporcionada al cuerpo y al tamaño del perro. Al palparla se nota su forma claramente delineada.
Cráneo		Bien desarrollada y plana, ligeramente menos ancha que larga. Las líneas superiores del cráneo y de la frente son paralelas. El surco frontal es apenas marcado.
Depresión naso-frontal (stop)		Es poco marcada. Las cejas levantadas la hacen más visible de lo que realmente es.

Facial region
Trufa		La nariz termina la frente en una línea ligeramente convexa en su extremidad. Debe ser bien desarrollada, redondeada en sus bordes y siempre de color negro. Las ventanas de la nariz están bien abiertas.
Hocico		Ancho, fuerte, rectilíneo en su perfil superior. Disminuye gradualmente hacia la región de la nariz, aunque nunca es puntiagudo. Su longitud será más corta que la del cráneo en una proporción de 2 a 3. Su perímetro, medido justo debajo de los ojos, será visiblemente igual a la longitud de la cabeza.
Belfos		Bien juntos y bien pigmentados.
Mandíbulas / Dientes		Las mandíbulas deben ser fuertes, de longitud uniforme. Los dientes son fuertes, blancos, sanos y de implantación uniforme. Incisivos en forma de tijera o uno detrás de otro. La dentadura debe estar completa.
Mejillas		Planas y delgadas. Apófisis cigomáticas poco salientes.
Ojos		De expression franca y enérgica, ni prominentes, ni demasiado hundidos en las órbitas. Su forma debe ser ligeramente ovalada y están orientados sobre una línea horizontal. El color debe ser lo más oscuro posible en relación con el color del pelaje. Los ojos claros, así como los de expresión extraviada deben ser fuertemente penalizados. Los párpados son negros, sin rastro de despigmentación. Las conjuntivas no deben ser nunca observables.
Orejas		Cortadas en triángulo, bien rectas, de implantación alta y de gran mobilidad. Se recomienda que el corte sea proporcional al volúmen de la cabeza. Orejas sin amputar : Posición : Se presentan altas, por encima del nivel de los ojos. El pabellón cae verticalmente. Forma y modo de llevarlas : Semi-largas, en forma de triángulo equilateral, levemente redondeadas en la punta. Caen de forma plana sobre las mejillas, excepto por la ligera separación en la punta superior del cartílago. No deben formar pliegues, ni doblarse. Deben guardar proporción con el tamaño de la cabeza y estar cubiertas de pelo raso.

Cuello

Debe tener soltura y ser suficientemente levantado. Es fuerte, musculoso, agrandándose gradualmente hacia la región de los hombros. Su longitud es levemente inferior a la cabeza. La nuca es fuerte y un poco arqueada. No hay presencia de papada.

Cuerpo
Generalidad		Fuerte, robusto y corto.
Línea superior		La línea superior de la espalda y del lomo es horizontal, tensa y firme.
Cruz		Ligeramente saliente.
Espalda		Corta, ancha, musculosa, bien acentuada. No es floja, pero sí flexible.
Lomo		Es corto, ancho, musculoso. Debe ser flexible, mas sin apariencia de flacidez.
Grupa		Debe seguir lo más posible la línea horizontal de la espalda y fundirse imperceptiblemente con la curvatura del glúteo. En los machos es ancha, aunque no en exceso ; en las hembras es más desarrollada. La grupa caída o en pupitre se considera una falta grave.
Pecho		Es ancho y desciende hasta el nivel de los codos. No debe ser cilíndrico. Las primeras costillas son levemente arqueadas, las otras abarriladas y bien inclinadas hacia atrás, impartiendo así al pecho la longitud deseada. Las costillas planas serán fuertemente penalizadas. La distancia entre la parte anterior del esternón y la última costilla debe ser considerable, es decir, unos 7/10 de la altura a la cruz.
Línea inferior		La parte inferior del pecho sube ligeramente hacia el vientre, que es poco levantado. Los flancos deben ser cortos, especialmente en los machos.

Cola

Se presenta relativamente alta. Debe encontrarse en el alineamiento de la columna vertebral. Los perros que nacen sin rabo no pueden ser penalizados por esto. La cola debe cortarse la misma semana en que nace el perro, dejando dos o tres vértebras. En los países en los cuales se prohíbe la caudectomía, se admite la cola entera.

Extremidades

Miembros anteriores
Generalidad		Poseen huesos fuertes y son bien musculosos. Vistos de frente, son perfectamente rectos y paralelos.
Hombro		Son relativamente largos, musculosos, sin apariencia de pesadez y moderadamente oblicuos. El húmero y el omóplato tienen visiblemente la misma longitud.
Brazo		Moderadamente oblicuos.
Codo		Paralelos, bien pegados al cuerpo. Se considera como una falta los codos despegados o hundidos cuando el perro está posado o en acción.
Antebrazo		Vistos tanto de perfil, como de frente, deben ser perfectamente rectos, paralelos entre sí y encontrarse perpendiculares al suelo. Deben ser musculosos y de huesos fuertes.
Carpo		Exactamente aplomados al antebrazo. El hueso pisciforme forma por sí solo una protuberancia en la cara posterior del carpo. Los huesos son fuertes.
Metacarpo		De huesos fuertes, bastante cortos, muy poco inclinados hacia el frente.
Pies delanteros		Son cortos, redondos y compactos. No se desvían ni hacia adentro, ni hacia afuera. Los dedos deben estar juntos y arqueados. Las uñas son fuertes y negras. Las almohadillas son gruesas y duras.

Miembros posteriores
Generalidad		Son poderosos de musculatura acentuada y están bien aplomados. Vistos de atrás, son perfectamente paralelos. Deben moverse visiblemente en los mismos planos que los miembros anteriores.
Muslo		Anchos, bien musculosos. Deben estar paralelos al plano medio del cuerpo. El fémur no debe ser ni demasiado recto, ni demasiado inclinado. El glúteo debe ser bien inclinado y firme, formando un pantalón.
Pierna		Moderadamente largas, bien musculosas. Ni demasiado rectas, ni demasiado inclinadas.
Rodilla		Visiblemente situadas sobre la línea recta imaginaria que parte de la punta más alta de la cadera (protuberancia ilíaca). Se encuentran perpediculares al suelo.
Metatarso		Recios y delgados, más bien cilíndricos. Están perpendiculares al suelo cuando el perro está posado. No hay presencia de espolones.
Corvejón		Toca casi el suelo, es ancho, bien tenso. Visto de atrás, es recto, y perfectamente paralelo cuando el perro está en reposo. Cuando el perro está en movimiento, no debe ni desviarse hacia adentro, ni apartarse del eje del miembro.
Pies traseros		Son redondos y sólidos, con dedos bien juntos y arqueados. Las uñas son fuertes y negras, las almohadillas gruesas y duras.

Movimiento

En conjunto, el Bouvier de Flandes debe ser lo suficientemente proporcionado como para permitir un movimiento suelto, libre y altivo. El paso y el trote son los movimientos usuales, aunque a veces se encuentran perros con ambladura. Durante el trote habitual, el Bouvier de Flandes se encubre.

Piel

Está bien adherida al cuerpo, sin flacidez excesiva. El borde de los párpados y de los labios es siempre bien oscuro.

Manto
Pelo		Es bien tupido. El pelo de la superficie y el pelo del fondo forman una capa protectora que se adapta perfectamente a las bruscas variaciones climáticas de la región de orígen de la raza. El pelaje debe ser áspero al tacto, seco y mate, ni demasiado largo ni demasiado corto (de unos 6 cm). Es ligeramente desgreñado sin ser nunca ni lanudo, ni rizado. Sobre la cabeza es más corto, y algo raso sobre la parte exterior de las orejas, cuyo pabellón interno está protegido por un pelo moderadamente largo. El labio superior está cubierto de pelos tactiles abundantes y la barbilla está cubierta de una barba tupida que le da al perro esa expresión huraña tan característica de la raza. Las cejas presentan pelos levantados que acentúan la forma de las arcadas de las cejas sin cubrir los ojos. El pelo que cubre la parte superior de la espalda es particularmente duro e hirsuto. Es ligeramente más corto sobre las extremidades, pero siempre áspero. Debe evitarse el pelo liso porque esto denota la ausencia de una capa interna de pelo. La capa inferior está formada por un manojo de pelos finos y apretados que crecen bajo el pelo de la superficie, formando así un manto impermeable.
Color		El pelaje del Bouvier de Flandes es generalmente gris, moteado o carbonado. También se admite el pelaje negro zaino, aunque no se favorece. Los colores claros, llamados descoloridos , no se admiten. Se acepta una estrella blanca en en antepecho.

Tamaño y peso
Altura a la cruz		62 a 68 cm en los machos, 59 a 65 cm en las hembras. Con una tolerancia de aproximadamente 1 cm. Para cada sexo el tamaño ideal es la media de estos dos límites, es decir, 65 cm para los machos y 62 cm para las hembras.
Peso		Aproximado 30 a 40 kg en los machos, 27 a 35 kg en las hembras.

Faltas

• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional.
• Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad.

Faltas graves

Perro temeroso.

Aspecto molosoide, demasiado pesado.

Cuerpo visiblemente demasiado largo (una leve tolerancia para las hembras), o demasiado liviano.

Cabeza muy maciza, depression naso-frontal demasiado marcada, surco frontal marcado, apófisis cigomáticas demasiado aparentes.

Cráneo abultado, estrecho.

Cresta occipital muy aparente.

Falta considerable de paralelismo entre el cráneo y la frente.

Hocico muy largo, nariz recogida.

Labios flojos, gruesos.

Mandíbula con oclusión cruzada, maloclusión.

Dientes pequeños, dañados, irregulares.

Ojos claros, globulosos, mirada atípica.

Orejas completas dobladas o con pliegues.

Cuello cilíndrico, papada.

Espalda hundida o muy convexa.

Faltas considerables en los aplomos, perro muy plantado sobre el suelo, corvejón muy acodado.

Pelo sedoso, ausencia de una capa interna de pelo, pelaje abultado, brillante, arreglado.

Falta de adorno en la cabeza.

Faltas convergentes de despigmentación (nariz, labios, párpados).

Faltas descalificantes:

Perro agresivo o temeroso.

Carencia de tipo evidente.

Nariz con manchas de despigmentación o de otro color que no sea negro.

Hocico puntiagudo.

Prognatismo superior o inferior marcado.

Falta de un diente que no sea un PM1.

Ojos de color diferente o de expresión extraviada.

Entropión, ectropión manchas de color diferente en los párpados.

Pelaje pardo chocolate, blanco, sal y pimienta, color descolorido.

Cualquier otro color rubio que va desde claro a rojo, aún el carbonado.

Tamaño que se aparta de los límites del estándar.

NB :

• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado.
• Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias.
• Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto.
• Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza.

Bibliografía

http://www.fci.be/

Nederlands

		Vlaamse Koehond FCI standaard nr. 191

		Land van oorsprong			België / Frankrijk
		Vertaling			Dr. R. Pollet
		Groep			Groep 1 Herders en veedrijvershonden (uitgezonderd Zwitserse veedrijvershonden)
		Sectie			Sectie 2 Veedrijvershonden (uitgezonderd Zwitserse veedrijvershonden)
		Werkproef			Met werkproef
		Datum van definitieve erkenning door de FCI			dinsdag 01 november 1955
		Publicatiedatum van de geldende officiële norm			woensdag 25 oktober 2000
		Datum van de laatste update			vrijdag 22 juni 2001
		En français, cette race se dit			Bouvier des Flandres
		In English, this breed is said			Bouvier des Flandres
		Auf Deutsch, heißt diese Rasse			Flandrische Treibhund
		En español, esta raza se dice			Boyero de Flandes

Gebruik

Oorspronkelijk werd de Vlaamse Koehond gebruikt als kuddedrijver, als trekhond en als Karnhond. De modernisering van de uitrusting van de boerderijen heeft het aanvankelijk gebruik van de Vlaamse koehond gewijzigd en vandaag is hij vooral een bewaker van eigendommen en hofsteden, een verdedigings en een politiehond. Door zijn lichamelijke aanleg, geschikt gedrag en uitnemende kwaliteiten op gebied van reukzin, initiatief en intelligentie, kan hij ingezet worden als speur en verbindingshond en tegen wildstroperij.

Kort historisch overzicht

De vlaamse Koehond is, zoals blijkt uit zijn naam, afkomstig uit Vlaanderen, zowel Belgisch als Frans Vlaanderen, twee landstreken die door geen enkele natuurlijke grens worden gescheiden. De Vlaanderse koeien of veedrijvers, die goede honden nodig hadden om hun kudden te drijven, selecteerden de honden waarover ze in hun streek beschikten enkel en alleen op hun gedrags en hun lichamelijke kwaliteiten, die onze huidige Vlaamse Koehond van hen hebben geërfd.

Algemeen totaalbeeld

Subkortlijnig. Het lichaam kort en gedrongen, de ledematen sterk en goed gespierd. De Vlaamse Koehond maakt een indruk van kracht, maar zonder plompheid. De Vlaamse Koehond zal in stand in zijn natuurlijke houding gekeurd worden, zonder fysiek contact met de voorbrenger.

Belangrijke verhoudingen

• De lichaamslengte, vanaf het boegpunt tot aan het zitbeenpunt, moet ongeveer gelijk zijn aan de schofhoogte.
• De verhouding schedellengte tot snuitlengte bedraagt ongeveer 3 tot 2.

Gedrag en karakter (aard)

De Vlaamse koehond heeft het kalme en bezonnen karakter van een wijze durver. Zijn vurige blik getuigt van intelligentie, energie en onverschrokkenheid. De Vlaamse Koehond moet zijn geschiktheid als werkhond absoluut behouden. Alles wat hieraan afbreuk doet moet bestraft worden.

Hoofd
Bovenschedel
Hoofd		Heeft een massief voorkomen, wat nog wordt versterkt door de baard en de snor. Het staat in juiste verhouding tot het lichaam en de schofthoogte. Het blijkt bij betasting goed gebeiteld te zijn.
Schedel		Goed ontwikkeld en vlak, iets minder breed dan lang. De bovenlijnen van de schedel en de snuit zijn evenwijdig. De voorhoofdsgroeve is nauwelijks gemarkeerd.
Stop		Weinig afgetekend, door de opstaande wenkbrauwen duidelijker zichtbaar, wat meer schijn is dan werkelijkheid.

Facial region
Neus		Vormt het einde van de snuit in een licht convex uitlopende belijning.. De neus moet goed ontwikkeld zijn, de randen afgerond, de kleur altijd zwart. De neusgaten zijn goed geopend.
Voorsnuit		Breed, krachtig, benig, het bovenprofiel rechtlijnig, naar de neus toe versmallend, maar nooit puntig. De lengte moet korter zijn dan die van de schedel, in een verhouding van twee tot drie. De omtrek, juist onder de ogen gemeten, is ongeveer gelijk aan de hoofdlengte.
Lippen		Goed aangesloten en sterk gepigmenteerd.
Kiezen / tanden		De kaken moeten krachtig zijn en even lang. De tanden zijn sterk, gezond, wit en regelmatig ingeplant. Schaargebit of tanggebit. Het gebit moet volledig zijn.
Wangen		Vlak en droog, de jukbeenuitsteeksels weinig uitkomend.
Ogen		Frank en energiek van uitdrukking, noch uitpuilend, noch in de oogkassen verzonken. De vorm is licht ovaal en horizontaalgericht. De kleur moet zo donker mogelijk zijn ten opzichte van de vachtkleur. Lichte ogen en ook verwilderde blik moeten streng bestraft worden. De oogleden zijn zwart, zonder sporen van pigmentverlies. De bindvliezen mogen nooit zichtbaar zijn.
Oren		Goed recht opstaand gedragen, hoog aangezet en zeer beweeglijk; een snit in verhouding tot de omvang van het hoofd wordt aanbevolen. Niet gecoupeerde oren Plaatsing : hoog aangezet, boven de ooglijn, de oorschelpen verticaal neerhangend. De klapvouw mag niet hoger komen dan het schedeldak. Vorm en dracht : halflang, in de vorm van een gelijkzijdige driehoek, licht afgerond aan de punten, vlak tegen de wangen vallend, behalve de lichte verheffing boven de ooraanzet; niet geplooid of gedraaid; in verhouding tot de grootte van het hoofd; met glad haar bedekt.

Hals

Moet goed uitkomen en voldoende opgericht zijn , Sterk , gespierd, naar de schouders toe geleidelijk verbredend, de lengte iets minder dan de hoofdlengte. Forse en licht gewelfde nek. Geen keelhuid.

Lichaam
Algemeenheid		Krachtig, gedrongen en kort.
Bovenlijn		Bovenlijn van rug en lendenen horizontaal, strak en stevig.
Schoft		Licht uitkomend.
Rug		Court, large, musclé et bien soutenu, sans apparence de faiblesse, tout en restant flexible.
Lendenpartij		Kort, breed, gespierd; moet buigzaam zijn, zonder schijn van zwakte.
Croupe		Moet zoveel mogelijk de horizontale ruglijn voortzetten en onmerkbaar overgaan in de ronding van de dijen. Breed zonder overdrijving bij de reu, meer ontwikkelt bij de teef. Een afvallend of afgeslagen kruis is een zware fout.
Borst		Breed en goed diep tot aan de ellebogen; mag niet cilindrisch zijn . De eerste ribben zijn licht gewelfd de andere gerond en sterk naar achteren hellend, waardoor de gewenste borstlengte wordt verkregen. Vlakke ribben worden zwaar bestraft. De afstand tussen het voorste gedeelte van het borstbeen ( handvat) en de laatste en de laatste rib moet groot zijn, ongeveer 7/10 van de schofthoogte.
Onderlijn en buik		Stijgt vanaf de onderborst zeer licht naar de buik toe, die weinig opgetrokken is. De flanken moeten kort zijn, vooral bij de reu.

Staart

De relatief hoog aangezette staart bevindt zich in het verlengde van de ruggengraat. Sommige honden worden staartloos geboren en mogen hierom niet bestraft worden. De staart moet gecoupeerd worden binnen de week na de geboorte, waarbij twee of drie staartwervels behouden blijven. Een natuurlijke of gave staart is toegelaten in landen waar caudectomie (couperen) verboden is. In Nederland is het ook verboden sinds 1 september 2001.

Ledematen

Voorhand
Algemeen		De voorste ledematen zijn zwaar van bot en goed gespierd. Ze zijn volkomen recht en van voren gezien evenwijdig.
Schouders		Betrekkelijk lang, gespierd, niet overladen en matig schuin. Het opperarmbeen en het schouderblad zijn ongeveer even lang.
Opperarm		Matig schuin.
Ellebogen		Goed tegen het lichaam en parallel; uitdraaiende of aangedrukte ellebogen, zowel in natuurlijke stand als in actie, zijn fouten.
Onderarm		Moeten zowel van opzij als van voren gezien volkomen recht zijn, evenwijdig met elkaar en loodrecht op de grond. Ze zijn goed gespierd en sterk van bot.
Voorvoetwortelgewricht		Volkomen in het verlengde van de onderarmen. Enkel het haakbeentje achteraan de pols (carpus) steekt uit. Sterk bot.
Voormiddenvoet		Sterk van bot, tamelijk kort, zeer weinig naar voren hellend.
Voorvoeten		Kort, rond en compact, noch naar binnen, noch naar buiten gericht. De tenen moeten goed gesloten zijn en gewelfd, de nagels sterk en zwart. De voetzolen zijn dik en hard.

Achterhand
Algemeen		Krachtig, met uitgesproken bespiering, goed loodrecht en van achteren gezien volkomen parallel. Moeten duidelijk in dezelfde vlakken bewegen als de voorste ledematen.
Dijbeen		Breed, goed gespierd, in evenwijdige richting met het mediaanvlak van het lichaam. Het dijbeen noch te recht, noch te schuin. Het achterdeel goed laag, gevleesd en stevig.
Onderbeen		Matig lang, goed gespierd, niet te recht, noch te hellend.
Knie		Bevind zich duidelijk op een denkbeeldige lijn vanuit het hoogste punt van de heupen(darmbeenkam) loodrecht op de grond.
Achtermiddenvoet		Robuust en droog, eerder cilindrisch, loodrecht op de grond in natuurlijke stand. Zonder wolfsklauwen.
Spronggewricht		Eerder laag bij de grond, breed, goed strak. In stand, van achteren gezien, recht en volkomen evenwijdig. In actie mogen ze noch naar binnen, noch naar buiten afwijken van de as van de ledematen.
Achtervoeten		Rond, stevig, de tenen goed gesloten en gewelfd, met sterke en zwarte nagels. De voetzolen dik en hard.

Gangwerk

De Vlaamse koehond moet in zijn geheel harmonisch geproportioneerd zij, teneinde een vrij, ongedwongen en fier gangwerk mogelijk te maken. De stap en de draf zijn de gewone gangen, alhoewel er eveneens telgangers te zien zijn. Bij de gewone draf stapt de Vlaamse koehond in (de afdrukken van de achtervoeten komen precies in die van de voorvoeten van dezelfde zijde).

Huid

Vast aansluitend, zonder overdreven losheid. De randen van de lippen en de oogleden altijd zeer donker.

Coat
Haarkwaliteit		Zeer overvloedige vacht. Het dekhaar vormt met het lichte onderhaar een beschuttende bekleding die perfect is aangepast aan de aan de plotse klimaatwisselingen van de streek van herkomst van het ras. Het haar moet ruw aanvoelen. Droog en mat zijn, niet te lang of te kort (ongeveer 6 cm), licht warrelig, maar nooit wollig of gekruld. Het haar is korter op het hoofd en nagenoeg glad aan de buitenkant van de oren, waarvan de binnenzijde van de schelpen door matig lang haar is beschermd. De bovenlip moet een snor hebben en de kin bedekt zijn met een goed gevulde baard, wat aan het ras de zo kenmerkende stuurse uitdrukking verleent, De wenkbrauwen bestaan uit rechtopstaande haren, die de vorm van de wenkbrauwen accentueren, maar nooit de ogen verbergen. Bovenop de rug is het haar bijzonder hard en krassend. Het wordt iets korter op de ledematen maar blijft wel ruig. Vlak aanliggende haar moet vermeden worden, daar dit wijst op een gebrek aan onderhaar. Het onderhaar is onderwol, die bestaat uit fijne en dichte haren die onder het dekhaar groeien en samen met het dekhaar een ondoordringbare bekleding vormen.
Haarkleur		De vacht van de Vlaamse koehond is over het algemeen grijs, gestroomd of zwartgevlamd (charbonne). Een volledig zwarte vacht is ook toegelaten, maar mag niet de voorkeur krijgen. De licht gekleurde, zogenoemde uitgewassen vachten, zijn niet toegelaten. Een witte ster op de voorborst wordt getolereerd.

Maat en gewicht
Schouderhoogte		Reuen 62-68 cm, teven 59-65 cm. Tolerantie 1 cm naar beneden of boven. Voor beide geslachten is de ideale schofthoogte het gemiddelde van deze twee grensmaten, d.w.z. 65 cm bij de reuen en 62 cm bij de teven.
Gewicht		Reuen 35 - 40 kg, teven 27 -35 kg.

Defecten

• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.

Zware defecten

Angstige hond.

Molossoïde uiterlijk, te zware hond.

Lichaam duidelijk te lang (lichte tolerantie voor teven) , te licht.

Hoofd te massief, afgetekende stop, gemarkeerde voorhoofdsgroeve, sterk uitkomende jukbeenuitsteeksels.

Gewelfde schedel, smalle schedel, sterk uitstekende achterhoofdskam, duidelijk ontbreken van parallellisme schedel/neusrug.

Te lange voorsnuit, geknepen neus.

Lippen slap, dik en overhangend.

Kruisgebit, abnormale occulsie (beet).

Kleine of ongezonde tanden, onregelmatig geplaatst.

Lichte of bolronde ogen; atypische blik.

Gedraaide of geplooide gave oren.

Hals cilindrisch, met keelhuid.

Sterke zadelrug, sterk gewelfde rug.

Duidelijk foutieve standen, zeer gestrekte stand, sterk gehoekte sprongen.

Zijdeachtig haar, geen onderhaar; vacht opgezet, glanzend of opgemaakt.

Geen hoofdgarnituur.

Algemene depigmentatie (neus, lippen, oogleden).

Defecten die leiden tot uitsluiting

Bange of gevaarlijke agressieve hond.

Duidelijk gebrek aan rastype.

Neus gedepigmenteerd of anders kleurig dan zwart.

Puntige snuit.

Uitgesproken boven of onderbeet.

Ontbreken van tanden, behalve 1 P1.

Entropion, ectropion, roze oogleden.

Vachtkleur; chocoladebruin, wit; uitgewassen kleur; iedere andere blonde kleur, gaande van licht naar ros, zelfs zwart-gevlamd.

Schofthoogte buiten de opgelegde grenzen van de standaard.

NB :

• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.