Chien Esquimau Canadien

Imprimer

Chien Esquimau Canadien

		Chien Esquimau Canadien Standard FCI Nº 211

		Origine			Canada
		Groupe			Groupe 5 Chiens de type Spitz et de type primitif
		Section			Section 1 Chiens nordiques de traîneau
		Epreuve			Sans épreuve de travail
		Date de reconnaissance à titre définitif par la FCI			jeudi 25 juin 1959
		Date de publication du standard officiel en vigueur			mercredi 28 février 2018
		Date de la dernière mise à jour			mercredi 07 novembre 2018
		In English, this breed is said			Canadian Eskimo Dog
		Auf Deutsch, heißt diese Rasse			Kanadische Eskimohund
		En español, esta raza se dice			Perro Esquimal Canadiense
		In het Nederlands, wordt dit ras gezegd			Canadese Eskimohond

Utilisation

Pendant des siècles cette race a été utilisée comme chien de trait, étant capable de tirer de 45 à 80 kg par chien sur des distances de 15 à 70 milles par jour. Il était aussi utilisé comme chien de chasse pour les chasseurs Inuit, situant les phoques respirant aux trous. En tant que chien de chasse il savait aussi traquer et retenir le boeuf musqué et l’ours polaire pour les chasseurs Inuit. En été, le chien était employé comme chien de bât pouvant transporter jusqu’à 15 kg.

Bref aperçu historique

La race a 1100 à 2000 ans d’histoire interdépendante de la culture des Esquimaux de Thule qui, suivant la culture de Dorset, occupèrent la côte et l’archipel appelés maintenant Canada Arctique. Quoique faisant partie de la famille des spitz, l’origine de l’esquimau canadien se perd dans la préhistoire Inuit qui inclut les migrations Mongoles de l’Asie vers l’Amérique du Nord. La lignée existante des chiens esquimaux canadiens vit le jour à partir des souches premièrement élevées par la Fondation pour la recherche sur le chien esquimau dans les territoires du Nord-Ouest. Le travail de la Fondation durant une période de six ans fut d’abord financé par le gouvernement canadien et des Territoires du Nord-Ouest et impliqua l’achat de spécimens restants chez les Inuit de la Péninsule de Boothia, de la péninsule de Melville et des parties de l’île de Baffin. Le chien esquimau canadien, comme tous les chiens primitifs, est essentiellement carnivore, son régime habituel étant constitué de phoque, morse, poisson ou caribou.

Aspect général

Le chien esquimau canadien est de construction puissante, de dimensions moyennes, avec une encolure et une poitrine fortes, des membres de longueur moyenne. Typique chez les spitz, la tête est en forme de coin, portée haute avec des oreilles droites et épaisses. Les yeux sont placés en oblique donnant une apparence sérieuse. La queue touffue est portée haute ou enroulée sur le dos. La hauteur au garrot est à peu près la même que la hauteur aux hanches, ossature moyenne à forte et bien musclée, le chien montre un physique puissant et majestueux indiquant qu’il n’est pas construit pour la vitesse mais plutôt pour l’endurance. Le corps doit surtout être bien musclé et sans graisse. Les femelles ont un corps plus petit et moins musclé que les mâles. Pendant l’hiver, le corps est recouvert d’un manteau épais, le poil de couverture étant droit, voire hérissé ; le sous-poil est dense, ce qui permet à l’animal de supporter aisément les rigueurs de ces hautes latitudes. Une longue crinière couvrant l’encolure et les épaules apparaîtra chez les mâles. La conformation d’ensemble du chien esquimau canadien devrait être force, puissance et endurance en équilibre avec agilité, vivacité et audace. La femelle aura normalement un poil de couverture plus court et sera toujours visiblement plus petite que le mâle. Les jeunes femelles auront une ossature plus légère, une tête plus étroite qui tendra à donner une expression plus amicale que les mâles. Les mâles et les femelles ont une croissance rapide mais équilibrée atteignant pratiquement la taille nécessaire pour travailler autour des sept mois. Dans tous les cas, le temps de la maturation continue jusqu’à trois ans, les chiens atteignant alors leur apparence très majestueuse. Les chiots sont souvent décrits comme des adultes en miniatures, ayant les oreilles érigées et la queue enroulée déjà entre trois et cinq semaines. Il peut y avoir, occasionnellement, des périodes durant l’adolescence pendant lesquelles les oreilles ne sont pas pleinement dressées mais il est important de noter que les oreilles du chien esquimau canadien n’ont pas la même croissance graduelle pour se tenir droites autour de quatre mois comme chez d’autres races.

Proportions importantes

La largeur du front entre les oreilles des mâles sera de 5 à 6 pouces (13-15 cm). Sur les femelles, la distance sera de 4-1 / 2 à 5-1 / 2 pouces (11-14 cm).

Comportement / caractère

Le caractère du chien esquimau canadien doit refléter la résistance au travail difficile inhérente à sa race. Il ne doit pas être perçu comme un animal de compagnie mais plutôt comme un chien primitif domestiqué à l’origine par les Inuit pour des tâches spécifiques dans le milieu arctique particulièrement dur. À sa maturité, le chien esquimau canadien est de nature gentille et affectueuse avec l’homme, appréciant sa présence. Même avec les étrangers il est rarement réservé. Habituellement, il est bienveillant et d’une curiosité inoffensive ou devient complètement distant. Le chien a l’instinct de meute profondément ancré et s’il vit en groupe, la hiérarchie s’établira sous le commandement total du dominant. Le comportement à l’intérieur de la meute est normalement bien structuré et contrôlé mais il n’est pas rare de voir des chiens balafrés ou aux oreilles déchirées, originaires de chenils où ils vivaient en groupe ou en meute. Comparé aux races modernes domestiques, le chien esquimau canadien répond presque trop fortement à n’importe quel stimulus, que ce soit la nourriture, le travail, la défense ou le jeu. Pour cette raison, le chien devrait être un compagnon pour l’adulte et n’est pas à considérer comme animal de compagnie pour enfant.

Tête
Région crânienne
Crâne		Massif mais bien proportionné, large et en forme de coin. Souvent décrite comme ressemblant à une tête de loup, la tête du chien esquimau canadien a un front plus haut. Les jeunes femelles ont un crâne plus étroit que les mâles. L’espace entre les oreilles pour les mâles doit être compris entre 5 et 6 pouces (13-15 cm). Pour les femelles, la distance varie entre 4,5 et 5,5 pouces (11-14 cm).

Région faciale
Truffe		La pigmentation du nez variera du noir au brun clair (spécialement pour les robes claires avec du roux, cannelle ou chamois sur le corps). Les truffes de couleur brun pâle peuvent occasionnellement être tachées de ladre.
Museau		Effilé et de longueur moyenne.
Lèvres		Noires ou brunes avec du rose.
Mâchoires et dents		Les mâchoires sont lourdes et puissantes, garnies de dents larges, les canines sont bien développées. Les incisives ferment en ciseaux.
Yeux		Généralement foncés mais la couleur noisette ou jaune peut apparaître chez certains sujets. Ils sont petits, écartés l’un de l’autre et placés obliquement ce qui tend à donner au chien une expression plus sauvage et trompeuse qu’il ne mérite.
Oreilles		Courtes, épaisses avec des extrémités légèrement arrondies. Elles sont dressées, tournées vers l’avant et couvertes d’un poil court et dense.

Cou

Court, droit, épais et très musclé.

Corps
Généralité		La hauteur au garrot est à peu près la même que la hauteur aux hanches.
Dos		La colonne vertébrale, palpée sous la robe, est bien marquée.
Rein		Bien développé.
Poitrine		Profonde, large, bien musclée.
Ligne du dessous		On ne trouve qu’une légère dépression au niveau du flanc.

Queue

Large et touffue et généralement portée haute ou enroulée sur le dos. Dans certaines occasions, les femelles adultes peuvent porter la queue tombante.

Membres

Membres antérieurs
Epaules		Forte attachée obliquement avec une musculature moyenne.
Avant-bras		Droits mais semblent arqués à cause du triceps bien développé au-dessus et derrière le coude ainsi que de la musculature prononcée de l’avant-bras.
Pieds antérieurs		Les pieds sont larges, sensiblement ronds, bien cambrés avec des coussinets épais et bien garnis de poil entre eux; toutefois, sous les froides conditions hivernales, cette fourrure deviendra plus longue pour couvrir le dessous des coussinets.

Membres postérieurs
Généralités		Les hanches peuvent paraître aussi prononcées que la colonne vertébrale et sont à la même hauteur que le garrot.
Cuisses		Les membres sont très musclés, les cuisses bien gigotées en appui sur des jarrets solides.
Grassets		Bien angulés.
Jarret		Les aplombs arrières sont droits, les jarrets ne tournant ni vers l’intérieur, ni vers l’extérieur.
Pieds postérieurs		Semblables aux pieds avant mais sensiblement plus longs.

Allures

La démarche de ce chien de travail est puissante, le trot est vif, les membres postérieurs se déplaçant dans l’axe du déplacement des pattes antérieures pendant la propulsion mais avec une légère abduction pendant le retour de la foulée arrière. Cela est spécialement prononcé chez les mâles adultes ayant travaillé sur de longues distances en harnais. La démarche peut paraître maladroite à un oeil non exercé mais elle résulte d’une large prise au sol générée par des cuisses bien développées. Cette démarche particulière est une foulée efficace et équilibrée nécessaire à la traction de lourdes charges jour après jour. L’allure ne doit en aucun cas paraître courte et saccadée ou pagayante (les membres se projetant vers l’extérieur, les pieds se levant peu du sol). Les femelles sont plus rapides et légères que les mâles et sont capables de passer du trot naturel au galop pour maintenir la vitesse de course sur de plus longues distances que les mâles.

Peau

Epaisse et résistante.

Robe
Qualité du poil		Sujet à une mue annuelle habituellement en août ou en septembre, la robe est épaisse et dense avec un poil de couverture dur et rigide dont la longueur peut varier de 3 à 6 pouces (7-15 cm). Une crinière couvrant la nuque et les épaules peut faire paraître le mâle plus large et plus haut au garrot qu’il ne l’est en réalité. Le sous-poil est très dense pour donner une excellente protection pendant les plus extrêmes conditions de l’hiver. Pendant la mue, le sous-poil tombe en touffes pendant quelques jours. Les femelles ont généralement une fourrure plus courte dans l’ensemble, partiellement dû à la mue supplémentaire habituelle après la mise bas.
Couleur du poil		Aucune couleur unique ou répartition de couleur ne devra dominer dans la race, les couleurs et mélanges de couleurs du chien esquimau canadien seront : (a) Robe blanche complète avec pigmentation autour des yeux, sur la truffe et les lèvres (il ne s’agit pas d’un albino); (b) Robe blanche avec seulement une toute petite quantité de roux, chamois (y compris les ombres couleur cannelle), gris ou noir autour des oreilles et des yeux; (c) Robe blanche avec des marques rousses, chamois, cannelles, grises ou noires autour des oreilles et des yeux ou la tête complètement marquée de ces couleurs, parfois des petites pastilles de la même couleur sur le corps, généralement autour des hanches ou sur le flanc; (d) Roux et blanc, ou chamois et blanc, ou cannelle et blanc ou noir et blanc avec une distribution 50/50 de chaque couleur sur les différentes parties du corps; (e) Robe rousse ou chamois ou cannelle avec du blanc sur la poitrine et/ou les membres et sous le corps; (f) Corps sable ou noir ou gris foncé avec du blanc sur la poitrine et/ou les membres, sous le corps, occasionnellement étendu à l’encolure comme une collerette; (g) Robe gris-argent ou blanc-grisâtre; (h) Sous-poil chamois à brun avec poil de couverture noir. Très commun chez les chiens avec une couleur bien marquée sur la tête est le masque ombré de blanc autour des yeux et/ou autour de la truffe avec ou sans points au-dessus des yeux. Dans de très rares occasions les points au-dessus des yeux autant que les marques sur les joues pourront être de couleur chamois ajoutant ainsi une troisième couleur sur un chien normalement bicolore.

Taille et poids
Hauteur au garrot		Mâles : 58-70 cm, femelles : 50-60 cm.
Poids		Mâles : 30-40 kg, femelles : 18-30 kg.

Défauts

• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel.
• Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité.

Défauts graves

Tête : museau carré ou lèvres lâches, yeux ronds ou protubérants.

Membres : légers, ossature fine ou jarrets de vache.

Cou : long et fin.

Robe : poil court, de mauvaise qualité.

Corps : poitrine étroite, manque général de musculature, graisse excessive, ligne dorsale inclinée, ossature grossière ou absence d’os fins chez la femelle.

Pieds : plats ou ouverts.

Défauts entrainant l’exclusion

Chien agressif ou peureux.

Yeux bleus.

Oreilles tombantes (exception faite pour les oreilles déchirées par une bataille).

Toute coupe ou tonte de la robe au moyen de ciseaux.

Aucun doute ne doit subsister à propos du port de la queue qui doit être enroulée ou portée haute chez le mâle (sachant que la queue peut être portée basse en signe de soumission ou en cas de stress).

Prognathisme supérieur ou inférieur.

NB :

• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
• Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires.
• Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum.
• Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction.

Bibliographie

http://www.fci.be/

English

		Canadian Eskimo Dog FCI Standard No. 211

		Origin			Canada
		Group			Group 5 Spitz and primitive types
		Section			Section 1 Nordic Sledge Dogs
		Working			Without working trial
		Date of acceptance on a definitive basis by the FCI			Thursday 25 June 1959
		Date of publication of the official valid standard			Wednesday 28 February 2018
		Date of the last update			Wednesday 07 November 2018
		En français, cette race se dit			Chien Esquimau Canadien
		Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar			Kanadische Eskimohund
		En español, esta raza se dice			Perro Esquimal Canadiense
		In het Nederlands, wordt dit ras gezegd			Canadese Eskimohond

Usage

For centuries this breed was used as a draught animal and was capable of pulling between 45 and 80 kg. per dog, covering distances from 15 to 70 miles per day. He was also used as a hunting dog, to locate seal breathing holes for the Inuit hunters. As a hunting dog he would also attack and hold at bay musk ox and polar bear for the Inuit hunters. In the summer the dog was used as a pack dog carrying up to 15 kg.

Brief historical summary

The breed has an 1100 to 2000 year history of being interdependent with the Thule culture of Inuit (Eskimo people) who, following the Dorset culture, occupied the coastal and archipelago area of what is now Arctic Canada. Although within the spitz family of dogs, the Canadian Eskimo Dog’s origin prior to this is lost in the Inuit prehistory which includes the migration of the Mongolian race from the Asian continent to North America. The existing strain of Canadian Eskimo Dog originated from stock primarily bred by the Eskimo Dog Research Foundation in the Northwest Territories. The foundation’s work over a six-year period was primarily funded by the Governments of Canada and the Northwest Territories and involved the purchase of specimens from the remnant population of dogs kept by the Inuit of the Boothia Peninsula, Melville Peninsula and parts of Baffin Island. The Canadian Eskimo Dog, as a primitive dog, is primarily a carnivorous breed, whose natural diet consisted of seal, walrus, fish, or caribou.

General appearance

The Canadian Eskimo Dog is a powerfully built, moderately sized dog with a thick neck and chest and medium length legs. Typical of the spitz family of dogs he has a wedge-shaped head held high with thick erect ears. The eyes are obliquely set giving a serious appearance. The dog has a bushy tail carried up or curled over the back. Of almost equal height at the hips as at the withers, medium to large boned and well muscled the dog displays a majestic and powerful physique giving the impression that he is not built for speed but rather for hard work. Above all the body should be muscled and not fat. Females will have a smaller and less muscled body than the males. During the winter the body is thickly clothed with an outer coat of straight or erect hair; below is dense underfur which enables the animal to easily withstand the rigours of high latitudes. A mane-like growth of longer hair over the neck and shoulder will appear on male specimens. The whole conformation of the Canadian Eskimo Dog should be one of strength, power and endurance balanced with agility, alertness and boldness. The female of the breed will usually have a shorter coat than the male and will always be significantly smaller than the male. As young bitches, they will be finer boned giving among other things a narrower head which tends to produce a friendlier looking face than with males. Both males and females of the breed are known to have a rapid growth rate reaching working size around seven months. However, the maturing process extends to at least three years of age giving them a very majestic appearance. Puppies have often been described as miniature adults, with erect ears and a curly tail at the young ages between three to five weeks. There may be occasional periods during adolescent growth stages when the ears may not be fully erect but it is important to note that the ears of the Canadian Eskimo Dog do not have the same gradual growth of becoming erect around four months of age as is seen in some other breeds.

Important proportions

Width of the forehead between the ears on the males will be from 5-6 inches (13-15 cm). On the females the distance will be from 4-1/2 - 5-1/2 inches (11-14 cm).

Behaviour / temperament

The temperament of the Canadian Eskimo Dog should reflect the tough, hard-working breed that he is. He is not to be viewed as a domestic pet but rather as a primitive dog originally domesticated by Inuit for specific tasks in a harsh arctic environment. In general disposition, the mature Canadian Eskimo Dog is gentle and affectionate with the average individual, enjoying attention. Even with total strangers the dogs are rarely standoffish. Usually they will exhibit a rather quiet friendliness and harmless curiosity or become completely distant. The dog is very pack oriented and if raised as a group, dominant and subordinate roles will be acted out under the leadership of a totally dominant or boss dog. Behaviour within a group or pack is usually well structured and controlled but it is not uncommon to see battle scars or torn ears on dogs originating from kennel areas where the dogs are raised in groups or packs. Compared to modern domestic breeds, the Canadian Eskimo Dog has an almost over response to any stimulus whether it be food, work, defense or play. For this reason, the dog should be a companion for adults and is not to be considered a child’s pet.

Head
Cranial region
Skull		Massive but well-proportioned being broad and wedge-shaped. Although often described as wolf-like in appearance the head of the Canadian Eskimo Dog has a more elevated forehead. Immature females will have a much narrower skull than the male.

Facial region
Nose		Pigmentation of the nose will vary from black to light brown (especially on lighter coloured dogs with red, buff, or cinnamon on the body). Butterfly noses have, on occasion appeared with the light brown nose.
Muzzle		Tapered and of medium length.
Lips		Black or brown with pink.
Jaws and teeth		The jaws are heavy and powerful possessing large teeth with well-developed canine teeth. The incisors meet in a scissor bite.
Eyes		Generally dark-coloured but hazel or yellow-coloured eyes will appear in the breed. They are small, wide spaced and placed obliquely in the head which tends to impart much more of a wild and deceitful appearance than the dog deserves.
Ears		Short, thick and have slightly rounded ends. They are carried erect, turned forwards and are covered with dense short hair.

Neck

Short, straight, thick, and very muscular.

Body
Body		Of almost equal height at the hips as at the withers.
Back		The spinal column when felt through the furred body is well pronounced.
Loin		Well-developed.
Chest		Deep, wide and well-muscled.
Underline and belly		There is very little curve to the flank.

Tail

Large and bushy and generally carried up or curled over the back. Mature bitches may on occasion carry their tails down.

Limbs

Forequarters
Shoulders		Broad, obliquely set with moderate muscling.
Forearm		Straight but may give the appearance of being bowed, because of the well-developed triceps muscle above and behind the elbow and the pronounced muscle on the forearm itself.
Forefeet		Large, nearly round, well arched with thick pads being well furred between; however, under extremely cold winter conditions, this fur will grow to be very long so as to cover the bottom of the pads.

Hindquarters
Generality		The hips may appear as pronounced and bony as the spine, and are about the same height as the withers.
Upper thigh		The legs will be very muscular with the width of the thigh being carried well down towards the hock.
Stifle		Well bent.
Hock		From the rear, the legs will appear straight with the hocks turning neither in nor out.
Hind feet		Similar in design to the front but slightly longer.

Gait and movement

The working gait of this dog is a powerful and brisk trot with the rear legs moving in line with the front legs in the force motion but showing some abduction during the forward movement of the stride. This may be especially pronounced in mature male dogs with many miles in harness. This gait may appear awkward to the untrained eye but is a result of a wide stance caused by well-developed thighs. This particular gait is a well-balanced efficient stride for heavy pulling day after day. The movement of the dog should in no way appear as a choppy or paddling motion. The females are much faster and freer in movement than the heavier males and are capable of breaking stride from the natural trot and running or galloping for much longer distances than the males.

Skin

Should feel thick and tough.

Coat
Hair		Subject to an annual moult usually in August or September, the coat is thick and dense with guard hairs being hard and stiff. This outer coat will vary from 3-6 inches (7-15 cm) in length. In males it will occur in a mane-like growth over the shoulder and neck making the male appear much larger in size and taller at the withers than he actually is. The undercoat is very dense to give excellent protection during the most extreme winter conditions. During the moult this underfur will come loose in clumps over a period of a few days. Females will usually have a shorter coat overall partially because of the additional moult that will occur following the birth of pups.
Colour		No one colour or colour pattern should dominate the breed with the colour and colour patterns of the Canadian Eskimo Dog ranging from: (a) An all white body with pigmentation around the eyes, nose and lips (e.g. not albino). (b) White body with only the smallest amount of red, buff (including cinnamon shades), grey or black around the ears or eyes. (c) White bodies with either red, buff, cinnamon, grey, or black head marks around ears and eyes or the entire head and the occasional small patch of the same colour on the body usually around the hip or flank. (d) Red and white, or buff and white, or cinnamon and white or black and white with about 50/50 distribution of the two colours, on various parts of the body. (e) Red body or buff body or cinnamon body with white on chest and/or legs and underside of body. (f) Sable or black body or dark grey body with white on chest and/or legs and underside of body occasionally extending around part of the neck in a collar-like fashion. (g) Silver grey or greyish white body. (h) Buff to brown undercoat with black guard hairs. Very common to dogs with solid colour to most of the head is a mask-like shading of white around the eyes and/or muzzle with or without white spots over the eyes. On very rare occasions the spots over the eyes as well as cheek-marks will be buff coloured thus adding a third colour to a normally two-coloured animal.

Size and weight
Height at withers		Males: 58-70 cm, females: 50-60 cm.
Weight		Males: 30-40 kg, females: 18-30 kg.

Faults

• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work.
• Faults listed should be in degree of seriousness.

Serious faults

Head: Square muzzle or loose lips, round or bulging eyes.

Neck: Long and thin.

Body: Narrow chest, over-all lack of muscle, excess fat, sloping back, coarseness or lack of finer bones in bitches.

Legs: thin, fine boned or cow hocked.

Feet: Flat or open.

Coat: Short, off prime.

Disqualifying faults

Aggressive or overly shy dogs.

Blue eyes.

Floppy ears, the exception being battle torn ears.

Clipping or altering the coat by scissoring.

No evidence at all of a curled or upright tail in male dogs (recognizing that a tail may occasionally be kept down as a sign of subordination or stress).

Excessive undershot or overshot jaw.

NB :

• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified.
• The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying.
• Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.
• Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding.

Bibliography

http://www.fci.be/

Deutsch

		Kanadische Eskimohund FCI-Standard Nr. 211

		Ursprung			Kanada
		Gruppe			Gruppe 5 : Spitze und Hunde vom Urtyp
		Sektion			Sektion 1 : Nordische Schlittenhunde
		Arbeitsprüfung			Ohne Arbeitsprüfung
		Datum der endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI			Donnerstag 25 Juni 1959
		Datum der Publikation des gültigen offiziellen Standards			Mittwoch 28 Februar 2018
		Datum der letzten Aktualisierung			Mittwoch 07 November 2018
		En français, cette race se dit			Chien Esquimau Canadien
		In English, this breed is said			Canadian Eskimo Dog
		En español, esta raza se dice			Perro Esquimal Canadiense
		In het Nederlands, wordt dit ras gezegd			Canadese Eskimohond

Verwendung

Diese Rasse wurde jahrhundertelang als Zugtier verwendet und konnte zwischen 45 und 80 kg ziehen. pro Hund, die Entfernungen von 15 bis 70 Meilen pro Tag abdecken. Er wurde auch als Jagdhund benutzt, um für die Inuit-Jäger Robben-Atemlöcher zu finden. Als Jagdhund würde er Moschusochsen und Eisbären für die Inuitjäger angreifen und in Schach halten. Im Sommer wurde der Hund als Packhund mit bis zu 15 kg verwendet.

Kurzer geschichtlicher abriss

Die Rasse hat eine 1100- bis 2000-jährige Geschichte, in der sie mit der Thule-Kultur der Inuit (Eskimos) in Verbindung steht, die nach der Dorset-Kultur das Küsten- und Archipelgebiet des heutigen arktischen Kanada besetzten. Der Ursprung des kanadischen Eskimohundes in der Spitz-Familie der Hunde geht jedoch in der Vorgeschichte der Inuit verloren, was die Migration der mongolischen Rasse vom asiatischen Kontinent nach Nordamerika einschließt. Die vorhandene Sorte Canadian Eskimo Dog stammt aus Beständen, die hauptsächlich von der Eskimo Dog Research Foundation in den Northwest Territories gezüchtet wurden. Die Arbeit der Stiftung über einen Zeitraum von sechs Jahren wurde in erster Linie von den Regierungen Kanadas und der Nordwest-Territorien finanziert und beinhaltete den Kauf von Exemplaren aus der Restpopulation von Hunden, die von den Inuit auf der Halbinsel Boothia, der Halbinsel Melville und Teilen von Baffin Island gehalten wurden. Der kanadische Eskimohund ist als primitiver Hund in erster Linie eine fleischfressende Rasse, deren natürliche Nahrung aus Robben, Walrossen, Fischen oder Karibus bestand.

Allgemeines erscheinungsbild

Der kanadische Eskimohund ist ein kräftig gebauter, mittelgroßer Hund mit dickem Hals und Brust und mittellangen Beinen. Typisch für die Spitz-Familie der Hunde ist sein keilförmiger Kopf, der hoch und mit steifen, aufgerichteten Ohren gehalten wird. Die Augen sind schräg gestellt und geben ein ernstes Aussehen. Der Hund hat einen buschigen Schwanz, der über den Rücken getragen oder gerollt ist. Von fast gleicher Höhe an den Hüften wie vom Widerrist, mittelgroß bis großknochig und gut bemuskelt, zeigt der Hund einen majestätischen und kraftvollen Körper, der den Eindruck vermittelt, dass er nicht für Geschwindigkeit, sondern für harte Arbeit gebaut ist. Vor allem sollte der Körper bemuskelt und nicht fett sein. Weibchen haben einen kleineren und weniger muskulösen Körper als die Männchen. Während des Winters ist der Körper dick mit einem äußeren Mantel von geraden oder aufrechten Haaren bekleidet; unten ist dichtes Unterfell, das dem Tier ermöglicht, den Strapazen der hohen Breiten leicht zu widerstehen. Ein mähneähnliches Wachstum von längeren Haaren über dem Nacken und der Schulter wird bei männlichen Exemplaren auftreten. Das gesamte Exterieur des kanadischen Eskimohundes sollte eine der Stärken, der Kraft und der Ausdauer sein, die mit Beweglichkeit, Aufmerksamkeit und Kühnheit ausgeglichen werden. Das Weibchen der Rasse wird normalerweise einen kürzeren Fell haben als das Männchen und wird immer bedeutend kleiner sein als das Männchen. Als junge Hündinnen werden sie feiner entbeint, was unter anderem einen schmaleren Kopf ergibt, der dazu neigt, ein freundlicher aussehendes Gesicht zu erzeugen als mit Männchen. Es ist bekannt, dass sowohl männliche als auch weibliche Tiere eine schnelle Wachstumsrate von ungefähr sieben Monaten erreichen. Der Reifeprozess erstreckt sich jedoch auf mindestens drei Jahre und gibt ihnen ein sehr majestätisches Aussehen. Welpen wurden oft als Miniatur-Erwachsene beschrieben, mit aufgerichteten Ohren und einem lockigen Schwanz im jungen Alter zwischen drei und fünf Wochen. Es kann gelegentlich Perioden während der Wachstumsphasen des Jugendlichen geben, wenn die Ohren nicht vollständig aufrecht stehen, aber es ist wichtig zu beachten, dass die Ohren des Kanadischen Eskimohundes nicht das gleiche graduelle Wachstum haben, wie im Jahr einige andere Rassen.

Wichtige proportionen

Die Breite der Stirn zwischen den Ohren der Männchen beträgt 5-6 Zoll (13-15 cm). Bei den Weibchen beträgt der Abstand 4-1 / 2 - 5-1 / 2 Zoll (11-14 cm).

Verhalten / charakter (wesen)

Das Temperament des kanadischen Eskimohundes sollte die harte, hart arbeitende Rasse widerspiegeln, die er ist. Er ist nicht als Haustier anzusehen, sondern als primitiver Hund, der ursprünglich von Inuit für spezielle Aufgaben in einer arktischen Umgebung gezüchtet wurde. In der allgemeinen Veranlagung ist der reife kanadische Eskimohund sanft und liebevoll mit dem durchschnittlichen Individuum, genießt die Aufmerksamkeit. Auch bei völlig Fremden sind die Hunde selten distanziert. Meist zeigen sie eine eher stille Freundlichkeit und harmlose Neugier oder werden ganz distanziert. Der Hund ist sehr packorientiert und wenn er als Gruppe aufgezogen wird, werden dominante und untergeordnete Rollen unter der Führung eines total dominanten oder Boss-Hundes gespielt. Das Verhalten innerhalb einer Gruppe oder eines Rudels ist normalerweise gut strukturiert und kontrolliert, aber es ist nicht ungewöhnlich, bei Hunden, die aus Zwingergebieten kommen, wo die Hunde in Gruppen oder Rudeln aufgezogen werden, Kampfnarben oder gerissene Ohren zu sehen. Im Vergleich zu modernen Hausrassen reagiert der kanadische Eskimohund fast auf jeden Stimulus, sei es Nahrung, Arbeit, Verteidigung oder Spiel. Aus diesem Grund sollte der Hund ein Begleiter für Erwachsene sein und nicht als Haustier eines Kindes betrachtet werden.

Kopf
Oberkopf
Schädel		Massig, aber gut proportioniert, breit und keilförmig. Obwohl der Kopf des kanadischen Eskimohundes oft als wolfsähnlich beschrieben wird, hat er eine erhöhte Stirn. Unreife Weibchen haben einen viel engeren Schädel als das Männchen.

Facial region
Nasenschwamm		Die Pigmentierung der Nase variiert von schwarz bis hellbraun (besonders bei helleren Hunden mit Rot, Gelb oder Zimt am Körper). Schmetterlingsnasen sind gelegentlich mit der hellbraunen Nase erschienen.
Fang		Konisch und von mittlerer Länge.
Lefzen		Schwarz oder Braun mit Rosa.
Kiefer / Zähne		Die Kiefer sind schwer und kräftig und besitzen große Zähne mit gut entwickelten Eckzähnen. Die Schneidezähne treffen sich in einem Scherengebiss.
Augen		Im Allgemeinen erscheinen dunkelfarbige, aber haselnuss- oder gelbfarbene Augen in der Rasse. Sie sind klein, weit auseinander und schräg in den Kopf gelegt, was dazu tendiert, viel mehr ein wildes und betrügerisches Aussehen zu geben, als der Hund es verdient.
Ohren		Kurz, dick und haben leicht abgerundete Enden. Sie werden aufrecht getragen, sind nach vorne gerichtet und mit dichten kurzen Haaren bedeckt.

Hals

Kurz, gerade, dick und sehr muskulös.

Körper
Allgemeinheit		Von fast gleicher Höhe an den Hüften wie am Widerrist.
Rücken		Die Wirbelsäule, wenn sie durch den felligen Körper gefühlt wird, ist gut ausgeprägt.
Lenden		Gut entwickelt.
Brust		Tief, breit und gut bemuskelt.
Untere Profillinie und Bauch		Es gibt sehr wenig Kurve zur Flanke.

Rute

Groß und buschig und allgemein über den Rücken getragen oder gerollt. Reife Hündinnen können gelegentlich ihre Schwänze tragen.

Gliedmassen

Vorderhand
Schultern		Breit, schräg gesetzt mit mäßiger Bemuskelung.
Unterarm		Geradlinig, aber durch den gut entwickelten Trizepsmuskel über und hinter dem Ellenbogen und den ausgeprägten Muskel am Unterarm kann der Eindruck einer Verbeugung entstehen.
Vorderpfoten		Groß, fast rund, gut gewölbt mit dicken Pads, die gut dazwischen liegen; Unter extrem kalten Winterbedingungen wird dieses Fell jedoch sehr lang werden, um die Unterseite der Polster zu bedecken.

Hinterhand
Allgemeines		Die Hüften können so ausgeprägt und knochig wie die Wirbelsäule erscheinen und sind ungefähr so hoch wie der Widerrist.
Oberschenkel		Die Beine werden sehr muskulös sein, wobei die Breite des Oberschenkels gut in Richtung Sprunggelenk getragen wird.
Knie		Gut gebogen.
Sprunggelenk		Von hinten werden die Beine gerade erscheinen, wobei sich die Sprunggelenke weder nach innen noch nach außen drehen.
Hinterpfoten		Ähnlich im Design nach vorne, aber etwas länger.

Gangwerk

Die Gangart dieses Hundes ist ein kraftvoller und flotter Trab mit den Hinterbeinen, die sich in der Kraftbewegung in Linie mit den Vorderbeinen bewegen, aber während der Vorwärtsbewegung des Schrittes eine Abduktion zeigen. Dies kann besonders bei reifen männlichen Hunden mit vielen Meilen im Geschirr ausgeprägt sein. Diese Gangart kann für das ungeschulte Auge unangenehm erscheinen, ist aber das Ergebnis einer weiten Haltung, die durch gut entwickelte Oberschenkel verursacht wird. Dieser spezielle Gang ist ein ausgewogener, effizienter Schritt für das schwere Ziehen Tag für Tag. Die Bewegung des Hundes sollte in keiner Weise als abgehackte oder paddelnde Bewegung erscheinen. Die Weibchen sind viel schneller und freier in der Bewegung als die schwereren Männchen und sind in der Lage, Schritt vom natürlichen Trab zu brechen und für viel längere Distanzen zu laufen oder zu galoppieren als die Männchen.

Haut

Sollte sich dick und hart anfühlen.

Coat
Haar		Bei einer jährlichen Häutung, die normalerweise im August oder September stattfindet, ist das Fell dick und dicht und die Schutzhaare sind hart und steif. Diese äußere Schicht wird von 3-6 Zoll (7-15 cm) Länge variieren. Bei den Männchen kommt es zu einem mähneähnlichen Wachstum über Schulter und Hals, wodurch das Männchen in der Größe viel größer und am Widerrist größer erscheint als er tatsächlich ist. Die Unterwolle ist sehr dicht, um auch bei extremsten Winterbedingungen einen ausgezeichneten Schutz zu bieten. Während der Mauser wird sich dieses Unterfell über einen Zeitraum von einigen Tagen in Gruppen lösen. Frauen haben in der Regel einen kürzeren Mantel insgesamt wegen der zusätzlichen Mauser, die nach der Geburt der Welpen auftreten wird.
Farbe		Keine Farbe oder Farbmuster sollte die Rasse mit den Farben und Farbmustern des kanadischen Eskimohundes dominieren. (a) Ein ganz weißer Körper mit Pigmentierung um Augen, Nase und Lippen (z. B. nicht Albino). (b) Weißer Körper mit nur der kleinsten Menge an Rot, Buff (einschließlich Zimt-Töne), Grau oder Schwarz um die Ohren oder Augen. (c) Weiße Körper mit entweder roten, buff, cinnamon, grey oder black Kopfstellen um Ohren und Augen oder den gesamten Kopf und gelegentlich kleine Flecken der gleichen Farbe am Körper, üblicherweise um die Hüfte oder Flanke. (d) Rot und Weiß oder Buff und Weiß oder Zimt und Weiß oder Schwarz und Weiß mit etwa 50/50 Verteilung der zwei Farben auf verschiedenen Teilen des Körpers. (e) Roter Körper oder lederfarbener Körper oder Zimtkörper mit weiß auf Brust und / oder Beinen und Unterseite des Körpers. (f) Sable oder schwarzer Körper oder dunkelgrauer Körper mit Weiß auf der Brust und / oder Beinen und Unterseite des Körpers, der sich gelegentlich in Halsbandform um einen Teil des Halses erstreckt. (g) Silbergrauer oder gräulicher weißer Körper. (h) Buff auf braun Unterwolle mit schwarzen Schutzhaare. Sehr häufig bei Hunden mit einfarbigen Haaren bis zum Großteil des Kopfes ist eine maskenähnliche Schattierung von Weiß um die Augen und / oder die Schnauze mit oder ohne weiße Flecken über den Augen. In sehr seltenen Fällen werden die Flecken über den Augen und die Wangenflecken gelbbraun gefärbt, wodurch einem normalerweise zweifarbigen Tier eine dritte Farbe hinzugefügt wird.

Grösse und gewicht
Widerristhöhe		Rüden: 58-70 cm, Hündinnen: 50-60 cm.
Gewicht		Rüden: 30-40 kg, Hündinnen: 18-30 kg.

Fehler

• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen.
• Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden.

Schwere fehler

Kopf: Quadratische Schnauze oder lose Lippen, runde oder vorgewölbte Augen.

Hals: Lang und dünn.

Körper: Schmaler Brustkorb, übermäßiger Muskelmangel, überschüssiges Fett, abfallender Rücken, Grobheit oder Mangel an feineren Knochen bei Hündinnen.

Beine: dünn, feinknochig oder kuhgespritzt.

Füße: Flach oder offen.

Mantel: Kurz, nicht erstklassig.

Disqualifizierende fehler

Aggressive oder übermäßig schüchterne Hunde.

Blaue Augen.

Floppy-Ohren, die Ausnahme sind Kampf-Ohren.

Clipping oder Veränderung des Fells durch Scheren.

Keine Anzeichen für einen gekräuselten oder aufgerichteten Schwanz bei männlichen Hunden (da ein Schwanz gelegentlich als Zeichen von Unterordnung oder Stress zurückgehalten wird).

Übermäßiger Unter- oder Oberkiefer.

NB :

• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden.
• Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend.
• Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden.
• Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden.

Bibliografie

http://www.fci.be/

Español

		Perro Esquimal Canadiense FCI Standard No. 211

		Origen			Canadá
		Grupo			Grupo 5 : Perros tipo spitz y tipo primitivo
		Sección			Sección 1 : Perros nórdicos de trineo
		Prueba de trabajo			Sin prueba de trabajo
		Fecha de reconocimiento a título definitivo por la FCI			jueves 25 junio 1959
		Fecha de publicación del estándar oficial válido			miércoles 28 febrero 2018
		En français, cette race se dit			Chien Esquimau Canadien
		In English, this breed is said			Canadian Eskimo Dog
		Auf Deutsch, heißt diese Rasse			Kanadische Eskimohund
		In het Nederlands, wordt dit ras gezegd			Canadese Eskimohond

Utilizacion

Durante siglos, esta raza se usó como animal de tiro y fue capaz de tirar entre 45 y 80 kg. por perro, cubriendo distancias de 15 a 70 millas por día. También se usó como perro de caza para ubicar agujeros de respiración de focas para los cazadores inuit. Como perro de caza, también atacaría y mantendría a raya el buey almizclero y el oso polar para los cazadores Inuit. En el verano, el perro fue utilizado como un perro de carga de hasta 15 kg.

Breve resumen historico

La raza tiene una historia de 1100 a 2000 años de ser interdependiente con la cultura Thule de Inuit (gente esquimal) que, siguiendo la cultura Dorset, ocupó el área costera y archipiélago de lo que hoy es el Ártico de Canadá. Aunque dentro de la familia de perros spitz, el origen del perro esquimal canadiense se perdió en la prehistoria inuit, que incluye la migración de la raza mongol del continente asiático a América del Norte. La cepa existente del perro esquimal canadiense se originó a partir del ganado criado principalmente por la Fundación de investigación de perros esquimales en los territorios del noroeste. El trabajo de la fundación durante un período de seis años fue financiado principalmente por los Gobiernos de Canadá y los Territorios del Noroeste e involucró la compra de especímenes de la población remanente de perros mantenidos por los Inuit de la Península de Boothia, Península de Melville y partes de la Isla Baffin. El perro esquimal canadiense, como perro primitivo, es principalmente una raza carnívora, cuya dieta natural consiste en foca, morsa, pescado o caribú.

Aspecto general

El perro esquimal canadiense es un perro de tamaño moderado, de construcción poderosa, con cuello y pecho gruesos y patas de longitud media. Típico de la familia de perros Spitz, tiene una cabeza en forma de cuña con altas orejas gruesas. Los ojos se colocan oblicuamente dando una apariencia seria. El perro tiene una cola espesa levantada o enroscada sobre la espalda. De casi la misma altura en las caderas que en la cruz, de tamaño medio a grande y musculoso, el perro muestra un físico majestuoso y poderoso que da la impresión de que no está hecho para la velocidad sino para el trabajo duro. Sobre todo el cuerpo debe ser musculoso y no gordo. Las hembras tendrán un cuerpo más pequeño y menos musculoso que los machos. Durante el invierno, el cuerpo está cubierto de una capa externa de pelo liso o erecto; debajo hay una densa capa de bajo voltaje que permite al animal soportar fácilmente los rigores de las latitudes altas. Aparecerá un crecimiento similar a una melena de pelo más largo sobre el cuello y el hombro en especímenes masculinos. Toda la conformación del perro esquimal canadiense debe ser una de fuerza, poder y resistencia equilibrada con agilidad, vigilancia y audacia. La hembra de la raza usualmente tendrá un abrigo más corto que el macho y siempre será significativamente más pequeña que el macho. Como perras jóvenes, serán más deshuesadas, entre otras cosas, con una cabeza más estrecha que tiende a producir una cara más amigable que con los hombres. Se sabe que tanto los machos como las hembras de la raza tienen una tasa de crecimiento rápido que alcanza el tamaño de trabajo alrededor de siete meses. Sin embargo, el proceso de maduración se extiende a por lo menos tres años de edad, dándoles un aspecto muy majestuoso. Los cachorros a menudo han sido descritos como adultos en miniatura, con orejas erectas y una cola rizada a edades tempranas entre tres y cinco semanas. Puede haber períodos ocasionales durante las etapas de crecimiento en la adolescencia cuando los oídos pueden no estar completamente erectos, pero es importante tener en cuenta que los oídos del perro esquimal canadiense no tienen el mismo crecimiento gradual de erectos alrededor de los cuatro meses de edad, como se ve en algunas otras razas.

Proporciones importantes

El ancho de la frente entre las orejas de los machos será de 5 a 6 pulgadas (13 a 15 cm). En las hembras, la distancia será de 4-1 / 2 - 5-1 / 2 pulgadas (11-14 cm).

Temperamento / comportamiento

El temperamento del perro esquimal canadiense debe reflejar la raza dura y trabajadora que es. No debe ser visto como una mascota doméstica, sino como un perro primitivo domesticado originalmente por los inuit para tareas específicas en un entorno ártico severo. En general, el perro esquimal canadiense maduro es amable y cariñoso con el individuo promedio, disfrutando de la atención. Incluso con extraños los perros rara vez son distantes. Por lo general, exhibirán una amistad bastante tranquila y una curiosidad inofensiva o se volverán completamente distantes. El perro está muy orientado a la manada y, si se lo cría como un grupo, los roles dominantes y subordinados se representarán bajo el liderazgo de un perro totalmente dominante o jefe. El comportamiento dentro de un grupo o manada generalmente está bien estructurado y controlado, pero no es raro ver cicatrices de batalla u orejas desgarradas en perros que se originan en áreas de criaderos donde los perros se crían en grupos o manadas. En comparación con las razas domésticas modernas, el perro esquimal canadiense tiene una respuesta casi excesiva a cualquier estímulo, ya sea comida, trabajo, defensa o juego. Por esta razón, el perro debe ser un compañero para los adultos y no debe ser considerado como la mascota de un niño.

Cabeza
Region craneal
Cráneo		Masivo pero bien proporcionado siendo ancho y en forma de cuña. Aunque a menudo se describe como una especie de lobo, el jefe del perro esquimal canadiense tiene una frente más elevada. Las hembras inmaduras tendrán un cráneo mucho más estrecho que el macho.

Facial region
Trufa		La pigmentación de la nariz variará de negro a marrón claro (especialmente en perros de color más claro con rojo, crema o canela en el cuerpo). Las narices de mariposa, en ocasiones aparecieron con la nariz de color marrón claro.
Hocico		Cónico y de longitud media.
Belfos		Negro o marrón con rosa.
Mandíbulas / Dientes		Las mandíbulas son pesadas y poderosas y poseen dientes grandes con dientes caninos bien desarrollados. Los incisivos se encuentran en una mordida de tijera.
Ojos		En general, aparecerán ojos de color oscuro pero de color avellana o amarillo en la raza. Son pequeños, muy espaciados y colocados oblicuamente en la cabeza, lo que tiende a dar un aspecto mucho más salvaje y engañoso de lo que el perro merece.
Orejas		Cortos, gruesos y con extremos ligeramente redondeados. Se llevan erectos, se vuelven hacia delante y se cubren con densos cabellos cortos.

Cuello

Corto, recto, grueso y muy musculoso.

Cuerpo
Generalidad		De casi la misma altura en las caderas que en la cruz.
Espalda		La columna vertebral cuando se siente a través del cuerpo de pelo es bien pronunciada.
Lomo		Bien desarrollado.
Pecho		Profundo, ancho y bien musculoso.
Línea inferior		Hay muy poca curva al flanco.

Cola

Grandes y tupidas y generalmente llevadas hacia arriba o enroscadas sobre la espalda. Las perras maduras pueden en ocasiones llevar sus colas hacia abajo.

Extremidades

Miembros anteriores
Hombro		Amplio, ajustado oblicuamente con musculatura moderada.
Antebrazo		Recto, pero puede dar la apariencia de estar inclinado, debido al músculo tríceps bien desarrollado que se encuentra por encima y detrás del codo y al músculo pronunciado en el antebrazo.
Pies delanteros		Grandes, casi redondas, bien arqueadas, con almohadillas gruesas que están bien dispuestas entre ellas; sin embargo, bajo condiciones de invierno extremadamente frías, este pelaje crecerá hasta ser muy largo para cubrir el fondo de las almohadillas.

Miembros posteriores
Generalidad		Las caderas pueden aparecer tan pronunciadas y óseas como la columna vertebral, y son aproximadamente de la misma altura que la cruz.
Muslo		Las piernas serán muy musculosas y el ancho del muslo se transportará bien hacia el corvejón.
Rodilla		Bien doblado.
Corvejón		Desde la parte posterior, las piernas aparecerán rectas con los corvejones girando hacia adentro y hacia afuera.
Pies traseros		Similar en diseño al frente pero ligeramente más largo.

Movimiento

La marcha de trabajo de este perro es un trote potente y enérgico con las patas traseras moviéndose en línea con las patas delanteras en el movimiento de fuerza, pero mostrando alguna abducción durante el movimiento hacia adelante de la zancada. Esto puede ser especialmente pronunciado en perros machos maduros con muchas millas de arnés. Este modo de caminar puede parecer incómodo para el ojo no entrenado, pero es el resultado de una postura amplia causada por muslos bien desarrollados. Este modo de andar en particular es un paso eficiente y bien equilibrado para tirar fuerte día tras día. El movimiento del perro no debe aparecer de ninguna manera como un movimiento entrecortado o remando. Las hembras son mucho más rápidas y más libres en movimiento que los machos más pesados y son capaces de romper el paso del trote natural y correr o galopar por distancias mucho más largas que los machos.

Piel

Debe sentirse grueso y resistente.

Manto
Pelo		Sujeto a una muda anual, generalmente en agosto o septiembre, el pelaje es grueso y denso y los pelos de la guardia son duros y rígidos. Esta capa externa variará de 3-6 pulgadas (7-15 cm) de longitud. En los machos ocurrirá en un crecimiento parecido a una melena sobre el hombro y el cuello, lo que hace que el macho parezca mucho más grande en tamaño y más alto a la cruz de lo que realmente es. La capa interna es muy densa para brindar una excelente protección durante las condiciones invernales más extremas. Durante la muda, esta afección se soltará en grupos durante un período de unos pocos días. Las hembras generalmente tendrán un abrigo más corto en parte debido a la muda adicional que se producirá después del nacimiento de las crías.
Color		Ningún color o patrón de color debe dominar la raza con el color y los patrones de color del perro esquimal canadiense que van desde: (a) Un cuerpo completamente blanco con pigmentación alrededor de los ojos, la nariz y los labios (por ejemplo, no albino). (b) Cuerpo blanco con solo la cantidad más pequeña de rojo, beige (incluyendo tonos de canela), gris o negro alrededor de las orejas u ojos. (c) Los cuerpos blancos con cabeza roja, pulida, canela, gris o negra marcan alrededor de las orejas y los ojos o la cabeza entera y alguna pequeña mancha ocasional del mismo color en el cuerpo, generalmente alrededor de la cadera o el flanco. (d) Rojo y blanco, o crema y blanco, o canela y blanco o blanco y negro con una distribución de aproximadamente 50/50 de los dos colores, en varias partes del cuerpo. (e) Cuerpo rojo o cuerpo blando o cuerpo canela con blanco en el pecho y / o piernas y parte inferior del cuerpo. (f) Sable o cuerpo negro o cuerpo gris oscuro con blanco en el pecho y / o piernas y parte inferior del cuerpo que ocasionalmente se extienden alrededor de la parte del cuello en forma de collar. (g) Cuerpo gris plata o blanco grisáceo. (h) Pulido a marrón bajo con pelos de guarda negro. Muy común para los perros con color sólido en la mayor parte de la cabeza es una máscara de color blanco alrededor de los ojos y / o bozal con o sin manchas blancas en los ojos. En muy raras ocasiones, las manchas sobre los ojos, así como las marcas en las mejillas, serán de color buff, lo que agregará un tercer color a un animal que normalmente tiene dos colores.

Tamaño y peso
Altura a la cruz		Machos: 58-70 cm, hembras: 50-60 cm.
Peso		Machos: 30-40 kg, hembras: 18-30 kg.

Faltas

• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional.
• Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad.

Faltas graves

Cabeza: hocico cuadrado o labios flojos, ojos redondos o abultados.

Cuello: Largo y delgado.

Cuerpo: Cofre estrecho, sobre todo falta de músculo, exceso de grasa, espalda inclinada, tosquedad o falta de huesos más finos en las perras.

Piernas: delgadas, deshuesadas finas o de vaca engastadas.

Pies: planos o abiertos.

Abrigo: Corto, fuera de prime.

Faltas descalificantes:

Perros agresivos o demasiado tímidos.

Ojos azules.

Orejas flojas, la excepción son las orejas desgarradas por la batalla.

Recortar o alterar el abrigo mediante tijera.

No hay evidencia de una cola rizada o erguida en perros machos (reconociendo que una cola puede ocasionalmente mantenerse hacia abajo como un signo de subordinación o estrés).

Exceso de debajo o exceso de mandíbula.

NB :

• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado.
• Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias.
• Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto.
• Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza.

Bibliografía

http://www.fci.be/

Nederlands

		Canadese Eskimohond FCI standaard nr. 211

		Land van oorsprong			Canada
		Groep			Groep 5 Spits- en primitieve typen
		Sectie			Sectie 1 Noordelijke sledehonden
		Werkproef			Zonder werkproef
		Datum van definitieve erkenning door de FCI			donderdag 25 juni 1959
		Publicatiedatum van de geldende officiële norm			woensdag 28 februari 2018
		Datum van de laatste update			woensdag 07 november 2018
		En français, cette race se dit			Chien Esquimau Canadien
		In English, this breed is said			Canadian Eskimo Dog
		Auf Deutsch, heißt diese Rasse			Kanadische Eskimohund
		En español, esta raza se dice			Perro Esquimal Canadiense

Gebruik

Eeuwenlang werd dit ras gebruikt als trekdier en kon het tussen 45 en 80 kg trekken. per hond, met een afstand van 15 tot 70 mijl per dag. Hij werd ook gebruikt als jachthond om zeehonden-ademhalingsgaten voor de Inuit-jagers te vinden. Als jachthond zou hij ook muskusos en ijsbeer voor de Inuit-jagers aanvallen en houden. In de zomer werd de hond gebruikt als pakhond tot 15 kg.

Kort historisch overzicht

Het ras heeft een geschiedenis van 1100 tot 2000 jaar oud om afhankelijk te zijn van de Thule-cultuur van Inuit (Eskimo-mensen) die, na de cultuur in Dorset, het kust- en archipelgebied van het huidige Arctic Canada bezetten. Hoewel binnen de spitz-familie van honden, de oorsprong van de Canadese Eskimohond voorafgaand hieraan verloren is gegaan in de voorrit van Inuit, waaronder de migratie van de Mongoolse race van het Aziatische continent naar Noord-Amerika. De bestaande stam van de Canadese Eskimohond is afkomstig uit de stam die hoofdzakelijk is gefokt door de Eskimo Dog Research Foundation in de Northwest Territories. Het werk van de stichting gedurende een periode van zes jaar werd hoofdzakelijk gefinancierd door de regeringen van Canada en de Northwest Territories en betrof de aankoop van specimens van de overblijfselenpopulatie van honden die werden gehouden door de Inuit van het Boothia-schiereiland, Melville Peninsula en delen van Baffin Island. De Canadese Eskimohond, als primitieve hond, is hoofdzakelijk een vleesetend ras, waarvan het natuurlijke dieet bestond uit zeehond, walrus, vis of kariboe.

Algemeen totaalbeeld

De Canadese Eskimohond is een krachtig gebouwde, redelijk grote hond met een dikke nek en borst en middellange poten. Typerend voor de spitz-familie van honden, heeft hij een wigvormig hoofd dat hoog wordt gehouden met dikke rechtopstaande oren. De ogen zijn schuin geplaatst en geven een serieuze indruk. De hond heeft een borstelige staart gedragen of gekruld over de rug. Van bijna gelijke hoogte bij de heupen als bij de schoft, medium tot groot uitgebeend en goed bespierd, vertoont de hond een majestueuze en krachtige lichaamsbouw die de indruk wekt dat hij niet is gebouwd voor snelheid maar eerder voor hard werken. Vooral moet het lichaam gespierd en niet vet zijn. Vrouwtjes hebben een kleiner en minder gespierd lichaam dan de mannetjes. Tijdens de winter is het lichaam dik gekleed met een buitenlaag van recht of rechtopstaand haar; hieronder is dichte ondervulling waardoor het dier gemakkelijk de ontberingen van hoge breedtegraden kan weerstaan. Een manenachtige groei van langer haar over de nek en schouder zal op mannelijke exemplaren verschijnen. Het hele exterieur van de Canadese Eskimohond moet er een zijn van kracht, kracht en uithoudingsvermogen, afgewogen van behendigheid, alertheid en durf. Het vrouwtje van het ras heeft meestal een kortere vacht dan het mannetje en zal altijd aanzienlijk kleiner zijn dan het mannetje. Als jonge teven, zullen ze fijner uitgebeend zijn, waardoor ze onder andere een smallere kop geven die de neiging heeft om een vriendelijker uitziend gezicht te produceren dan bij mannen. Het is bekend dat zowel mannetjes als vrouwtjes van het ras een snel groeipercentage hebben dat ongeveer zeven maanden werkend is. Het rijpingsproces duurt echter tot minstens drie jaar en geeft ze een zeer majestueuze uitstraling. Puppy's zijn vaak beschreven als miniatuurvolwassenen, met rechtopstaande oren en een gekrulde staart op jonge leeftijd tussen drie tot vijf weken. Er kunnen af en toe perioden zijn tijdens de groeifasen van de adolescent wanneer de oren misschien niet volledig rechtop staan, maar het is belangrijk om op te merken dat de oren van de Canadese Eskimohond niet dezelfde geleidelijke groei hebben om rechtop te worden rond vier maanden oud, zoals te zien is in sommige andere rassen.

Belangrijke verhoudingen

Breedte van het voorhoofd tussen de oren op de mannetjes zal van 5-6 inch (13-15 cm) zijn. Op de vrouwtjes is de afstand 4-1/2 - 5-1/2 inch (11 - 14 cm).

Gedrag en karakter (aard)

Het temperament van de Canadese Eskimo-hond moet een weerspiegeling zijn van het harde, hard werkende ras dat hij is. Hij mag niet worden beschouwd als een huiselijk huisdier, maar eerder als een primitieve hond, oorspronkelijk door Inuit gedomesticeerd voor specifieke taken in een ruwe arctische omgeving. Over het algemeen is de volwassen Canadese Eskimohond zachtaardig en aanhankelijk met het gemiddelde individu, genietend van aandacht. Zelfs met totale vreemden zijn de honden zelden afstandelijk. Meestal zullen ze een tamelijk rustige vriendelijkheid en onschadelijke nieuwsgierigheid vertonen of volledig afstandelijk worden. De hond is erg packgericht en als hij wordt opgevoed als een groep, zullen dominante en ondergeschikte rollen worden uitgevoerd onder leiding van een totaal dominante of baas hond. Gedrag binnen een groep of groep is meestal goed gestructureerd en gecontroleerd, maar het is niet ongebruikelijk om vechtlittekens of gescheurde oren te zien bij honden die afkomstig zijn uit kennelgebieden waar de honden in groepen of roedels worden opgevoed. In vergelijking met moderne binnenlandse rassen, heeft de Canadese Eskimohond bijna een reactie op elke stimulus, of het nu gaat om eten, werken, verdedigen of spelen. Om deze reden moet de hond een metgezel zijn voor volwassenen en moet hij niet als een huisdier voor het huisdier worden beschouwd.

Hoofd
Bovenschedel
Schedel		Massief maar goed geproportioneerd zijn breed en wigvormig. Hoewel vaak beschreven als wolf-achtige uiterlijk heeft het hoofd van de Canadese Eskimohond een meer verhoogd voorhoofd. Onvolwassen vrouwtjes zullen een veel smallere schedel hebben dan het mannetje.

Facial region
Neus		Pigmentatie van de neus varieert van zwart tot lichtbruin (vooral op lichter gekleurde honden met rood, buff of kaneel op het lichaam). Vlinderneuzen zijn af en toe verschenen met de lichtbruine neus.
Voorsnuit		Taps toelopend en van gemiddelde lengte.
Lippen		Zwart of bruin met roze.
Kiezen / tanden		De kaken zijn zwaar en krachtig en hebben grote tanden met goed ontwikkelde hoektanden. De snijtanden komen samen in een schaargebit.
Ogen		Over het algemeen verschijnen er donker gekleurde maar bruine of gele ogen in het ras. Ze zijn klein, wijd uit elkaar geplaatst en schuin in het hoofd geplaatst, waardoor ze veel meer een wild en bedrieglijk uiterlijk geven dan de hond verdient.
Oren		Kort, dik en licht afgeronde uiteinden. Ze worden rechtop gedragen, naar voren gekeerd en bedekt met dicht kort haar.

Hals

Kort, recht, dik en zeer gespierd.

Lichaam
Algemeenheid		Van bijna gelijke hoogte bij de heupen als bij de schoft.
Rug		De wervelkolom is, wanneer hij door het lichaam van de vacht wordt gevoeld, goed geprononceerd.
Lendenpartij		Goed ontwikkeld.
Borst		Diep, breed en goed bespierd.
Onderlijn en buik		Er is heel weinig bocht naar de flank.

Staart

Groot en bossig en over het algemeen op de rug gedragen of gekruld. Rijpe teven mogen af en toe hun staart naar beneden dragen.

Ledematen

Voorhand
Schouders		Breed, schuin geplaatst met middelmatige bespiering.
Onderarm		Recht maar kan lijken alsof je gebogen bent, vanwege de goed ontwikkelde triceps-spierkracht boven en achter de elleboog en de uitgesproken spier op de onderarm zelf.
Voorvoeten		Groot, bijna rond, goed gebogen met dikke kussentjes die goed behaard zijn tussen; onder extreem koude winterse omstandigheden zal deze vacht echter erg lang worden om de onderkant van de kussens te bedekken.

Achterhand
Algemeen		De heupen kunnen verschijnen als uitgesproken en benig als de wervelkolom, en zijn ongeveer dezelfde hoogte als de schoft.
Dijbeen		De benen zullen zeer gespierd zijn, waarbij de breedte van de dij goed naar beneden wordt gedragen richting het spronggewricht.
Knie		Goed gebogen.
Spronggewricht		Van achteren zien de benen er recht uit met de hakken niet naar binnen of naar buiten draaiend.
Achtervoeten		Soortgelijk in ontwerp aan de voorkant maar iets langer.

Gangwerk

De werkgang van deze hond is een krachtige en levendige draf waarbij de achterbenen in lijn met de voorpoten in de krachtbeweging bewegen maar tijdens de voorwaartse beweging van de pas wat ontvoering vertonen. Dit kan vooral uitgesproken zijn bij volwassen reuen met vele mijlen in het harnas. Deze gang lijkt misschien ongemakkelijk voor het ongetrainde oog, maar is het resultaat van een brede houding veroorzaakt door goed ontwikkelde dijen. Dit specifieke gangwerk is een uitgebalanceerde, efficiënte pas voor dag en nacht zwaar trekken. De beweging van de hond mag op geen enkele manier worden weergegeven als een schokkerige of peddelende beweging. De vrouwtjes zijn veel sneller en vrijer in beweging dan de zwaardere mannetjes en zijn in staat om de natuurlijke draf te doorbreken en veel langere afstanden te lopen of galopperen dan de mannetjes.

Huid

Moet dik en stoer aanvoelen.

Coat
Haarkwaliteit		Afhankelijk van een jaarlijkse rui, meestal in augustus of september, is de vacht dik en dicht, met bewakingsharen die hard en stijf zijn. Deze buitenlaag zal variëren van 3-6 inch (7-15 cm) lang. Bij mannen komt het voor in een manenachtige groei over de schouder en nek waardoor het mannetje veel groter en groter lijkt op de schoft dan hij in werkelijkheid is. De ondervacht is zeer compact om een uitstekende bescherming te bieden tijdens de meest extreme winteromstandigheden. Tijdens de rui zal deze ondervacht in een paar dagen in bosjes loskomen. Vrouwtjes hebben meestal een kortere vacht overall, gedeeltelijk vanwege de extra rui die zal optreden na de geboorte van de jongen.
Haarkleur		Geen enkel kleur- of kleurenpatroon mag het ras domineren met de kleur- en kleurpatronen van de Canadese Eskimohond, variërend van: (a) Een geheel wit lichaam met pigmentvlekken rond de ogen, neus en lippen (bijv. niet albino). (b) Wit lichaam met slechts de kleinste hoeveelheid rood, buff (inclusief kaneeltinten), grijs of zwart rond de oren of ogen. (c) Witte lichamen met rode, buff, kaneel, grijze of zwarte puntstrepen rond oren en ogen of het hele hoofd en af en toe een klein stukje van dezelfde kleur op het lichaam meestal rond de heup of flank. (d) Rood en wit, of bleek en wit, of kaneel en wit of zwart en wit met ongeveer 50/50 verdeling van de twee kleuren, op verschillende delen van het lichaam. (e) Rood lichaam of buffelvormig lichaam of kaneellichaam met wit op de borst en / of benen en onderzijde van het lichaam. (f) Sabelachtig of zwart lichaam of donkergrijs lichaam met wit op borst en / of benen en onderzijde van het lichaam, zich zo nu en dan rond een deel van de nek uitstrekkend op kraag. (g) Zilvergrijze of grijsachtig witte lichaam. (h) Bleek tot bruine ondervacht met zwarte bewakingsharen. Zeer vaak voor honden met een effen kleur voor het grootste deel van het hoofd is een maskerachtige schaduw van wit rond de ogen en / of muil met of zonder witte vlekken op de ogen. In zeer zeldzame gevallen zijn de vlekken over de ogen en de wangvlekken bont gekleurd en wordt een derde kleur toegevoegd aan een normaal tweekleurig dier.

Maat en gewicht
Schouderhoogte		Reuen: 58-70 cm, teven: 50-60 cm.
Gewicht		Reuen: 30-40 kg, teven: 18-30 kg.

Defecten

• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.

Zware defecten

Hoofd: vierkante snuit of losse lippen, ronde of uitpuilende ogen.

Hals: lang en dun.

Lichaam: smalle borst, over het algemeen gebrek aan spieren, overtollig vet, aflopende rug, grofheid of gebrek aan fijnere botten bij teven.

Benen: dun, fijn uitgebeend of met koeien geblokkeerd.

Voeten: plat of open.

Vacht: kort, niet goed.

Defecten die leiden tot uitsluiting

Agressieve of overdreven schuwe honden.

Blauwe ogen.

Floppy ears, de uitzondering zijn door de strijd verscheurde oren.

Knippen of veranderen van de vacht door te knippen.

Geen enkel bewijs van een gekrulde of rechtopstaande staart bij reuen (erkennen dat een staart af en toe kan worden onderdrukt als een teken van ondergeschiktheid of stress).

Overmatige boven- of onderkaak.

NB :

• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.