Milou mon Chouchou mon ami
Toutes les races de chiens dans le monde
  1. Vous êtes ici :  
  2. Accueil
  3. Tous les canidés connus
  4. Les races FCI
  5. Les races FCI
  6. Chien d'arrêt danois ancestral
Imprimer

Chien d'arrêt danois ancestral

 

Chien d'arrêt danois ancestral
Standard FCI Nº 281

   
Origine
  Danemark
Traduction
  Dr. J.-M. Paschoud et Prof. R. Triquet
Groupe
  Groupe 7 Chiens d'arrêt
Section
  Section 1.1 Chiens d’arrêt continentaux, type Braque
Epreuve
  Avec épreuve de travail
Date de reconnaissance à titre définitif par la FCI
  mercredi 02 avril 1969
Date de publication du standard officiel en vigueur
  jeudi 08 janvier 1998
Date de la dernière mise à jour
  vendredi 22 mars 2002
In English, this breed is said
Old Danish Pointing Dog
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
Altdänischer Vorstehhund
En español, esta raza se dice
Antiguo perro de muestra Danés
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Voorouderlijke Deense checkhond
Cette race est aussi connue sous
 
Gammel Dansk Hønsehund

Utilisation

Chien polyvalent pour la chasse à la plume.
 

Bref aperçu historique

On peut faire remonter l’origine de cette race aux alentours de 1710. A cette époque, un homme du nom de Morten Bak qui vivait à Glenstrup, près des villes de Randers et de Hobro, croisa pendant 8 générations consécutives des chiens de Bohémiens avec des chiens de ferme de la région. Il créa ainsi une race pure de chiens panachés blanc et marron dénommée « Chien de Bak » ou « Chien d’arrêt danois ancestral ». Les fermiers de la région désignaient leurs chiens sous le nom de « Bloodhounds », mais il s’agissait vraisemblablement plutôt de la postérité des limiers des châtelains de la région, qui étaient eux-mêmes en majeure partie des descendants du Chien de St.Hubert (Bloodhound). De même, il est probable, que les chiens des Bohémiens étaient des descendants de chiens d’arrêt espagnols et d’autres races de chiens courants proches de celles citées plus haut, de sorte que le Chien de St.Hubert a contribué de plusieurs manières à la genèse du Chien d’arrêt danois ancestral.

Aspect général

De taille moyenne, inscriptible dans un rectangle, fortement charpenté. Une des particularités les plus attachantes de cette race est la grande différence entre mâles et femelles. Tandis que le mâle est puissant et solide, la femelle est de façon caractéristique plus légère, plus vive et d’humeur plus capricieuse.

Proportions importantes

La hauteur au garrot se rapporte à la longueur du corps comme 8 à 9.

Comportement / caractère

Donne l’impression d’un chien calme, de caractère stable, faisant preuve de détermination et de courage. A la chasse, il progresse plutôt lentement en maintenant toujours le contact avec le chasseur et en accomplissant son travail de chien d’arrêt sans provoquer d’agitation inutile sur le terrain. Cette race convient aussi bien à de petits qu’à de vastes terrains de chasse.

Tête

Région crânienne

Tête
  Courte et large, sans stop prononcé. L’occiput est proéminent et clairement visible de tout côté.
Crâne
  Suffisamment large et manifestement arrondi. 
Stop
  Pas prononcé.

Région faciale

Truffe
  Charnue, nettement délimitée, avec des narines largement ouvertes. La couleur va du marron (foie) foncé à des nuances foie plus claires.
Lèvres
  A partir du nez, les lèvres sont bien développées dans tous les sens et recouvrent la mâchoire inférieure. Ces babines importantes donnent à la tête sa hauteur caractéristique.
Chanfrein
  Large.
Mâchoires et dents
  Mâchoires puissantes avec un articulé en ciseaux régulier. La denture complète est recherchée.
Joues
  Bien dessinées et accusées, très musclées.
Yeux
  De grandeur moyenne, ni enfoncés dans les orbites ni saillants. La couleur brun foncé est recherchée. Vu l’origine de la race, une paupière inférieure légèrement évasée est tolérée, mais ne doit pas être favorisée.
Oreilles
  Attachées plutôt bas, larges et légèrement arrondies à leur extrémité. Leur longueur est correcte quand en tirant l’oreille vers la truffe, elle laisse un peu plus du tiers antérieur du museau dégagé. Le bord antérieur de l’oreille pendante doit être délicatement accolé à la joue.

Cou

Musclé, bien pourvu de poil. Le fanon est considéré comme un attribut caractéristique de la race, mais il ne doit pas être exagérément développé.

Corps

Garrot
  Bien sorti. Il marque le point le plus haut de la ligne du dessus qui descend légèrement jusqu’à la croupe.
Dos
  Solide et bien musclé.
Rein
  Court, large et musclé, solidement attaché.
Croupe
  Large, pas trop courte, légèrement inclinée en direction de l’attache de la queue.
Poitrine
  Bien descendue et large ; une poitrine bien large est spécialement recherchée chez les mâles. La région sternale descend jusqu’au niveau des coudes. Les côtes sont bien cintrées et s’étendent loin en arrière. La cage thoracique n’est ni plate ni en tonneau. Un poitrail bien développé est très recherché.

Queue

Attachée un peu haut plutôt que trop bas. Assez large à sa racine, elle va en s’amenuisant vers son extrémité. D’une longueur moyenne, elle atteint presque le jarret. Elle est portée naturellement pendante. L’amputation de la queue n’est pas autorisée.

Membres

Membres antérieurs

Généralités
  Vus de face, les antérieurs sont forts, droits et parallèles.
Epaules
  Omoplate bien appliquée à plat contre la paroi thoracique, avec des muscles puissants bien visibles en station comme en mouvement.
Bras
  De bonne longueur, très musclé.
Coudes
  Bien au corps sans être trop serré, tourné ni en dedans ni en dehors, placé plutôt loin en arrière. Bonne angulation entre le bras et l’avant-bras.
Avant-bras
  Droit, doté de muscles puissants et d’une bonne ossature.
Carpe
  Articulation du carpe solide.
Métacarpe
  Légèrement fléchi par rapport à l’avant-bras.
Pieds antérieurs
  Forts et fermes, bien cambrés, avec des coussinets durs.

Membres postérieurs

Généralités
  Vus de derrière, les postérieurs sont droits et parallèles. Bonnes angulations et ossature solide.
Cuisses
  Musclée, de bonne longueur et large. Bonne angulation entre le bassin et la cuisse.
Grassets
  Solide, bien coudé.
Jambes
  Assez longue, musclée.
Jarret
  Solide et fort.
Métatarse
  Légèrement angulé par rapport à la jambe.
Pieds postérieurs
  Forts et fermes, bien cambrés, avec des coussinets résistants.

Allures

Couvre bien du terrain avec une bonne poussée des postérieurs et une extension correspondante des antérieurs. Les membres se portent droit devant et leur mouvement est parallèle devant et derrière. La tête est bien portée haut.

Peau

Pas trop fine, assez bien appliquée sur le corps et les membres. Sur la tête et le cou, la peau est plus lâche ; elle forme un fanon et un pli aux commissures des lèvres.

Robe

Qualité du poil
  Court et serré, quelque peu dur au toucher. Le poil, régulièrement distribué, doit entièrement couvrir le corps.
Couleur du poil
  Blanc marqué de marron : quelques grandes plages ou beaucoup de petites mouchetures marron sur fond blanc. La couleur marron peu varier, mais on préfère un marron qui tire vers le foncé.

Taille et poids

Hauteur au garrot
  Mâles de 54-60 cm, de préférence au-dessus de 56 cm, femelles de 50-56 cm, de préférence au-dessus de 52 cm.
Poids
  Mâle adulte 30-35 kg, femelle adulte 26-31 kg.

Défauts

• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel.
• Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité.
 

Défauts généraux

Mauvais port de tête.
Truffe couleur chair ou ladrée.
Museau trop court.
Babines insuffisamment accentuées.
Absence d’une ou de deux prémolaires 1 (PM1).
Yeux trop clairs.
Dos légèrement carpé.
Croupe trop courte.
Queue portée trop haut au-dessus de la ligne du dessus.
Membres légèrement ouverts ou clos.
Poil trop clairsemé.
Taille dépassant ou n’atteignant pas de 1-2 cm les limites inférieures et supérieures fixées par le standard.

Défauts graves

Faiblesse de caractère, comportement craintif.
Ossature trop fine.
Stop prononcé.
Museau en sifflet.
Articulé en pince.
Absence d’une autre dent qu’une ou deux prémolaires 1 (PM1).
Dos de carpe prononcé, dos légèrement ensellé.
Développement manifestement insuffisant de la poitrine.
Région sternale insuffisamment marquée.
Cage thoracique trop plate ou en tonneau.
Coudes fortement tournés en dedans ou en dehors.
Jarrets en tonneau ou « de vache ».
Région métacarpienne affaissée.
Pieds plats ou écrasés.

Défauts entrainant l’exclusion

Chien agressif ou chien peureux.
Caractère très faible, comportement peureux.
Caractères sexuels fortement atypiques.
Dents : absence de plus de 2 prémolaires 1 (PM 1) et d’une autre dent ; les dents non visibles sont considérées comme manquantes sauf si un certificat atteste leur présence lors d’une exposition précédente.
Prognathisme supérieur ou inférieur ou tout autre articulé incorrect.
Palais fendu ou bec de lièvre.
Entropion, ectropion, distichiase (cils en double rangée).
Malformation de la poitrine ou de la cage thoracique (par exemple sternum trop court, ce qui provoque la remontée brutale de la ligne du dessous derrière les côtes).
Taille dépassant ou n’atteignant pas de plus de 2 cm les limites supérieures ou inférieures fixées par le standard.

NB :

• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
• Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires.
• Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum.
• Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction.

Bibliographie

http://www.fci.be/

English

 

Old Danish Pointing Dog
FCI Standard No. 281

   
Origin
  Denmark
Group
  Group 7 Pointing dogs
Section
  Section 1.1 Continental pointing dogs, « Braque » type
Working
  With working trial
Date of acceptance on a definitive basis by the FCI
  Wednesday 02 April 1969
Date of publication of the official valid standard
  Thursday 08 January 1998
Date of the last update
  Monday 12 October 1998
En français, cette race se dit
Chien d'arrêt danois ancestral
Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar
Altdänischer Vorstehhund
En español, esta raza se dice
Antiguo perro de muestra Danés
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Voorouderlijke Deense checkhond
In his country of origin, his name is
 

Gammel Dansk Hønsehund

Usage

Versatile gundog for birds.
 

Brief historical summary

The origin of the breed can be traced back to the year about 1710 when a man named Morten Bak, living in Glenstrup near the towns of Randers and Hobro, through 8 generations was crossing gypsy dogs with local farmdogs and in this way established a pure breed of piebald white and brown dogs called Bakhounds or Old Danish Pointing Dogs. The local farmers called their farmdogs « Bloodhounds », but it seems more likely that these hounds were offspring from the Squire’s scent hounds, which in their turn were descendants from mainly St. Hubert Hounds (Bloodhounds). Likewise it is probable that the gypsy dogs generally descended from Spanish pointing Dogs and other breeds of scent hounds like the ones mentioned above, so in many ways St.Hubert Hounds have contributed to the breed Old Danish Pointing Dog.

General appearance

Medium sized dog, rectangular and strongly built. One of the most charming features of the breed is the great difference between male and female. While the dog is powerful and substantial, the bitch is characterized by being lighter, more spirited and capricious.

Important proportions

The ratio of height at withers to length of body is about 8 : 9.

Behaviour / temperament

Conveys the impression of a quiet and stable dog showing determination and courage. During the hunt progressing rather slowly, always maintaining contact with the hunter and accomplishing its task as a pointing Dog without creating unnecessary disturbance of the ground. The breed is suited for small as well as large hunting grounds.

Head

Cranial region

Head
  Short and wide, without pronounced stop. Occiput prominent and clearly visible from any angle.
Skull
  Sufficiently wide and distinctly rounded. 
Stop
  Not pronounced.

Facial region

Nose
  Fleshy, strongly defined, nostrils wide open. Colour from dark to more light liver.
Muzzle
  Bridge of nose wide.
Lips
  Flews deep all the way from the nose and covering the lower jaw. The deep flews contribute to giving the head its characteristic depth.
Jaws and teeth
  Powerful jaws with regular scissor bite. Full dentition wanted.
Cheeks
  Well defined and deep, very muscular.
Eyes
  Medium sized, neither sunk nor prominent. Dark brown colour desirable. Considering the origin of the breed a slight drooping of the lower eyerim is tolerated, but should not be encouraged.
Ears
  Set rather low, broad and slightly rounded at the ends. Length is correct if the ear, when held towards the nose, will leave free a little more than the outer third of muzzle. Front edge of ear should hang nicely close to the cheek.

Neck

Muscular and well furnished. Throatiness is considered a hallmark of the breed, but should not be exaggerated.

Body

Withers
  Well defined. Highest point of topline at the withers, falling slightly to the croup.
Back
  Firm and very muscular.
Loin
  Short, wide and muscular, strongly coupled.
Croup
  Broad, not too short, slightly sloping towards set-on of tail.
Chest
  Deep and wide ; a good width desired especially for males. Brisket reaches down to elbows. Ribs well sprung and reaching far back. Ribcage neither flat nor barrel-shaped. A well developed forechest is most desirable.

Tail

Set somewhat high rather than too low. Fairly wide at base, tapering towards the end. Medium length, reaching almost to the hocks. Tail is carried naturally drooping. Docking is not allowed.

Limbs

Forequarters

Generality
  Viewed from the front strong, straight and parallel.
Shoulders
  Lying flat and tight against the chest, with strong muscles clearly showing when moving or standing.
Upper arm
  Of good length, very muscular.
Elbows
  Close, but not too tight to the body, neither turned in nor out, set rather far back. Good angulation upper/lower arm.
Forearm
  Straight, with powerful muscles and good bone.
Carpal
  Powerful.
Pastern
  Slightly bent in relation to the forearm.
Forefeet
  Strong and firm, well arched and with tough pads.

Hindquarters

Generality
  Viewed from behind straight and parallel. Good angulation and powerful bone.
Upper thigh
  Muscular, fairly long and broad. Good angulation pelvis/thigh.
Lower thigh
  Fairly long, muscular.
Stifle
  Strong, well bent.
Metatarsus
  Slight angulation to lower thigh.
Hock
  Strong and powerful.
Hind feet
  Strong and firm, well arched and with tough pads.

Gait and movement

Reachy strides with good drive from behind and corresponding reach in front. Movement straight and parallel front and rear. Good, high carriage of head.

Skin

Not too fine, rather tight fitting on body and limbs. On head and neck the skin is more loose, forming dewlap and fold at the corners of the lips.

Coat

Hair
  Short and dense, somewhat hard to the touch. Hair must cover the body entirely.
Colour
  White with brown markings, a few large or many small, brown specks ( freckles) on white. The brown colour may vary, but brown to dark brown is preferred.

Size and weight

Height at withers
  Male 54-60 cm, above 56 cm preferred, bitch 50-56 cm, above 52 cm preferred.
Weight
  Mature male 30-35 kg, bitch 26-31 kg.

Faults

• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work.
• Faults listed should be in degree of seriousness.
 

General faults

Bad carriage of head.
Nose flesh-coloured or spotted.
Muzzle too short.
Flews insufficiently deep.
Missing one or two PM1.
Eyes too light.
Slight roach back.
Croup too short.
Tail carried too high over topline.
Slightly bow-legged, slightly cow-hocked.
Hair too sparse.
Small departures in size (1-2 cm) above and below limits.

Serious faults

Bone too fine.
Pronounced stop.
Muzzle snipey.
Pincer bite.
Missing teeth one tooth other than PM1.
Pronounced roach back, slight swayback.
Obvious lack in chest development.
Brisket not sufficiently defined.
Ribcage too flat or barrel shaped.
Elbows turned strongly in or out.
Heavily cow-hocked or bow-legged.
Weak pasterns.
Flat or splay-feet.
Weak, timid behaviour.

Disqualifying faults

Aggresive or overly shy.
Strong deviation in sex characteristics.
Teeth : More than two P1 plus one other tooth missing.
Non-visible teeth will be considered missing unless their existence at a previous show can be certified.
Undershot, overshot bite or any other faulty bite.
Cleft palate or hare lip.
Ectropion, entropion, distichiasis (double row of eyelashes).
Malformation of chest or ribcage ( eg too short sternum causing abrupt rise of underline behind ribs).
Deviations from size more than 2 cm above or below limits.
Very shy and weak behaviour.

NB :

• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified.
• The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying.
• Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.
• Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding.

Bibliography

http://www.fci.be/

Deutsch

 

Altdänischer Vorstehhund
FCI-Standard Nr. 281

   
Ursprung
  Dänemark
Übersetzung
  Dr. J.-M. Paschoud, von Frau Elke Peper überarbeitet / Offizielle Originalsprache (EN)
Gruppe
  Gruppe 7 Vorstehhunde
Sektion
  Sektion 1.1 Kontinentale Vorstehhunde
Arbeitsprüfung
  Mit Arbeitsprüfung
Datum der endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI
  Mittwoch 02 April 1969
Datum der Publikation des gültigen offiziellen Standards
  Donnerstag 08 Januar 1998
Datum der letzten Aktualisierung
  Montag 12 Oktober 1998
En français, cette race se dit
Chien d'arrêt danois ancestral
In English, this breed is said
Old Danish Pointing Dog
En español, esta raza se dice
Antiguo perro de muestra Danés
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Voorouderlijke Deense checkhond
In seinem Herkunftsland heißt er
 

Gammel Dansk Hønsehund

Verwendung

Vorstehhund, speziell für Federwild.
 

Kurzer geschichtlicher abriss

Der Ursprung der Rasse kann bis in die Jahre um 1710 zurückverfolgt werden; damals kreuzte ein Mann namens Morten Bak, der in der Gemeinde von Glenstrup in der Nähe der Städte Randers und Hobro lebte, über 8 Generationen Zigeunerhunde mit lokalen Bauernhunden; auf diese Weise gründete er eine rein gezüchtete Rasse von weiss-braun gescheckten Vorstehhunden, die sogenannten Bakhunde oder Altdänischen Vorstehhunde. Die einheimischen Bauern nannten ihre Hofhunde « Bluthunde », aber diese waren wahrscheinlich Abkömmlin- ge von Stöberhunden der lokalen Gutsherren, welche ihrerseits Nachkommen der eigentlichen Bluthunde, der St.Hubertus Hunde, waren. Ebenso waren wahrscheinlich die Zigeunerhunde grösstenteils Nachfahren von spanischen Vorsteh- und Stöberhunden ähnlich den zuvor genannten, womit der St.Hubertus Bluthund in mehrfacher Art und Weise zur Entstehung des Altdänischen Vorstehhundes beigetragen hat.

Allgemeines erscheinungsbild

Mittelgrosser, kräftig gebauter Hund von rechteckiger Gestalt. Eines der ansprechendsten Merkmale der Rasse ist der auffällige Unterschied zwischen Rüden und Hündinnen. Während die Rüden grössere Kraft und Substanz aufweisen, ist die rassetypische Hündin leichter gebaut, aufgeweckter und launischer.

Wichtige proportionen

Das Verhältnis der Widerristhöhe zur Körperlänge beträgt ungefähr 8:9.

Verhalten / charakter (wesen)

Er erweckt den Eindruck von Ruhe und Ausgeglichenheit, von Entschlossenheit und Mut. Auf der Jagd geht er eher langsam vor, bleibt in Kontakt mit dem Jäger und erfüllt seine Aufgabe als Vorstehhund ohne überflüssige Unruhe im Gelände zu verursachen. Diese Rasse ist sowohl für kleine als auch für ausgedehnte Jagdgründe geeignet.

Kopf

Oberkopf

Kopf
  Kurz und breit, ohne ausgeprägten Stop. Hinterhaupt vorstehend und aus jedem Blickwinkel sichtbar.
Schädel
  Genügend breit und deutlich gerundet. 
Stop
  Nicht ausgeprägt.

Facial region

Nasenschwamm
  Fleischig und scharf abgegrenzt, Nasenlöcher weit geöffnet. Farbe des Nasenschwammes dunkel- bis hell-leberfarben.
Fang
  Nasenrücken breit.
Lefzen
  Die Lefzen sind von der Nase aus rundum stark entwickelt und bedecken den Unterkiefer. Die tief herabhängenden Lefzen tragen dazu bei, dem Kopf seine charakteristische Tiefe zu verleihen.
Kiefer / Zähne
  Kräftige Kiefer mit einem regelmässigen Scherengebiß; ein vollständiges Gebiß ist erwünscht.
Wangen
  Klar umrissen und tief, sehr muskulös.
Augen
  Von mittlerer Grösse, weder tief eingebettet noch vorstehend. Eine dunkelbraune Farbe ist erwünscht. In Anbetracht des Ursprungs der Rasse ist ein gewisses Durchhängen des Unterlids zulässig; dies sollte jedoch nicht gefördert werden.
Ohren
  Eher tief angesetzt, breit, mit leicht abgerundeten Enden. Der Behang hat die richtige Länge, wenn er, zur Nase hin gehalten, etwas mehr als das vordere Drittel des Fangs unbedeckt lässt. Der Vorderrand des Behanges liegt gut an den Backen an.

Hals

Muskulös und dicht behaart. Eine Wamme ist ein Rassekennzeichen; sie sollte jedoch nicht übermässig ausgeprägt sein.

Körper

Widerrist
  Gut ausgeprägt. Die Oberlinie hat ihren höchsten Punkt am Widerrist und fällt leicht zur Kruppe hin ab.
Rücken
  Fest und sehr muskulös.
Lenden
  Kurz, breit und muskulös, eine kräftige Verbindung zwischen Brustkorb und Becken.
Kruppe
  Breit, nicht zu kurz, zum Rutenansatz hin leicht abfallend.
Brust
  Tief und breit; speziell bei Rüden ist eine breite Brust erwünscht. Die Brust reicht bis zu den Ellenbogen. Die Rippen sind am Ansatz gut gebogen und reichen weit nach hinten zurück. Brustkorb weder flach noch tonnenförmig. Eine gut entwickelte Vorbrust ist sehr erwünscht.

Rute

Eher etwas hoch als zu tief angesetzt; sie ist recht dick an der Wurzel und verjüngt sich zur Spitze hin. Von mittlerer Länge, reicht sie fast bis zu den Sprunggelenken. Die Rute wird natürlich hängend getragen. Das Kupieren der Rute ist nicht gestattet.

Gliedmassen

Vorderhand

Allgemeines
  Von vorne betrachtet sind die Vorderläufe stark, gerade und parallel.
Schultern
  Schulterblatt flach und fest am Brustkorb anliegend, mit kräftigen, im Stand und in der Bewegung deutlich sichtbaren Muskeln.
Oberarm
  Von guter Länge, sehr muskulös.
Ellenbogen
  Dicht, doch nicht übermässig fest am Körper anliegend, weder nach innen noch nach aussen gedreht, eher weit hinten angesetzt. Gute Winkelung zwischen Ober- und Unterarm.
Unterarm
  Gerade, mit kraftvollen Muskeln und guter Knochensubstanz.
Vorderfusswurzelgelenk
  Kräftig.
Vordermittelfuss
  Im Verhältnis zum Unterarm leicht schräg gestellt.
Vorderpfoten
  Kräftig und fest, gut gewölbt, mit strapazierfähigen Ballen.

Hinterhand

Allgemeines
  Hinterläufe von hinten betrachtet gerade und parallel. Gute Winkelungen und kräftige Knochenstruktur.
Oberschenkel
  Muskulös, recht lang und breit. Gute Winkelung zwischen Becken und Oberschenkel.
Unterschenkel
  Recht lang, bemuskelt.
Knie
  Kräftig, gut gewinkelt.
Hintermittelfuss
  Im Verhältnis zum Unterschenkel leicht schräg gestellt.
Sprunggelenk
  Stark und kräftig.
Hinterpfoten
  Kräftig und fest, gut gewölbt, mit strapazierfähigen Ballen.

Gangwerk

Raumgreifende Schritte mit gutem Schub aus der Hinterhand und entsprechende Reichweite der Vorderhand. Bewegung geradlinig und vorne und hinten parallel. Der Kopf wird schön hoch getragen.

Haut

Nicht zu dünn, am Körper und an den Extremitäten ziemlich straff anliegend. An Kopf und Hals ist die Haut lockerer und bildet eine Wamme und Falten an den Lippenwinkeln.

Coat

Haar
  Kurz und dicht; das Haar fühlt sich etwas rauh an und mußden gesamten Körper gleichmässig bedecken.
Farbe
  Weiß mit braunen Flecken, entweder mit einigen wenigen grösseren oder vielen kleinen braunen Tupfen (Sprenkelung) auf weissem Grund. Die Schattierung der braunen Farbe kann unterschied- lich sein, aber braun bis dunkelbraun wird vorgezogen.

Grösse und gewicht

Widerristhöhe
  Für Rüden 54 - 60 cm, Idealgrösse über 56 cm. Für Hündinnen 50 - 56 cm, Idealgrösse über 52 cm.
Gewicht
  Für einen erwachsenen Rüden 30 - 35 kg. Für eine erwachsene Hündin 26 - 31 kg.

Fehler

• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen.
• Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden.
 

Allgemeine Fehler

Schlechte Kopfhaltung.
Fleischfarbener oder fleckiger Nasenschwamm.
Fang zu kurz.
Lefzen ungenügend entwickelt.
Fehlen von einem oder zwei Prämolaren 1 (PM1).
Augen zu hell.
Leichter Karpfenrücken.
Kruppe zu kurz.
Rute zu hoch über der Rückenlinie getragen.
Leicht faßbeinig oder leicht kuhhessig.
Zu schütterer Haarwuchs.
Geringe Über- oder Untergrösse (1-2 cm).

Schwere fehler

Knochen zu dünn.
Spitzer, schwacher Fang.
Ausgeprägter Stop.
Zangengebiß.
Fehlen eines anderen Zahnes als PM1.
Ausgesprochener Karpfenrücken, leichter Sattelrücken.
Offensichtlich ungenügend entwickelte Brust.
Vorbrust nicht genügend ausgeprägt.
Rippenkorb zu flach oder tonnenförmig.
Ellenbogen stark nach innen oder aussen gedreht.
Ausgesprochene Fassbeinigkeit oder Kuhhessigkeit.
Durchgetretener Vordermittelfuss.
Senkfuss, Spreizfuss.
Schwächliches, ängstliches Verhalten.

Disqualifizierende fehler

Aggressive oder űbermässig ängstliche Hunde.
Starke Abweichung vom Geschlechtstyp.
Fehlen von mehr als zwei PM1 plus eines zusätzlichen Zahnes.
Fehlende Zähne werden als Fehler angesehen, wenn ihr Vorhandensein auf einer früheren Ausstellung nicht nachgewiesen werden kann.
Vor- oder Rückbiß, oder jeder andere fehlerhafte Gebißschluß.
Spaltrachen oder Hasenscharte.
Ectropium, Entropium, Distichiasis (doppelt angelegte Wimpern- reihe).
Brust- oder Brustkorbmissbildungen (zB Brustbein zu kurz, was einen abrupten Anstieg der Bauchlinie hinter den Rippen hervorruft).
Über- oder Untergröße um mehr als 2 cm.
Ausgesprochen schwächliches, ängstliches Verhalten.

NB :

• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden.
• Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend.
• Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden.
• Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden.

Bibliografie

http://www.fci.be/

Español

 

Antiguo perro de muestra Danés
FCI Standard No. 281

   
Origen
  Dinamarca
Traducción
  Federación Canófila Mexicana, A.C.
Grupo
  Grupo 7 Perros de muestra
Sección
  Sección 1.1 Perros de muestra continentales, tipo Braco
Prueba de trabajo
  Con prueba de trabajo
Fecha de reconocimiento a título definitivo por la FCI
  miércoles 02 abril 1969
Fecha de publicación del estándar oficial válido
  jueves 08 enero 1998
Fecha de la última actualización
  lunes 12 octubre 1998
En français, cette race se dit
Chien d'arrêt danois ancestral
In English, this breed is said
Old Danish Pointing Dog
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
Altdänischer Vorstehhund
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Voorouderlijke Deense checkhond
En su país de origen, su nombre es
 

Gammel Dansk Hønsehund

Utilizacion

Perro versátil utilizado para la cacería de aves.
 

Breve resumen historico

El origen de esta raza se remonta alrededor del año 1710 cuando un hombre llamado Morten Bak, que vivía en el distrito de Glenstrup cerca de las ciudades de Randers y Hobro, cruzó durante 8 generaciones a perros gitanos con perros de granja locales; de esta manera estableció una raza pura de perros de muestra abigarrados blancos y pardo llamados Bakhounds u Old Danish Pointing Dogs. Los granjeros locales llamaron « Bloodhounds » a los perros de granja, aunque parece que estos perros eran descendientes de los Squire’s sabuesos, los cuales a su vez procedían principalmente de los St. Hubert Hounds (Bloodhounds).
Así mismo, es probable que los perros gitanos descendieran principalmente de los pointing dogs españoles y otras razas de perros tipo sabueso como las mencionadas anterioremente, razón por la que, en muchas maneras, los St. Hubert Hounds han contribuído a formar la raza del Antiguo Perro de muestra Danés.

Aspecto general

Es un perro de tamaño mediano, forma rectangular y de constitución fuerte. Una de las características más encantadoras de la raza es la gran diferencia que existe entre el macho y la hembra. Mientras que el macho es poderoso y sustancial, la hembra se caracteriza por ser más ligera, caprichosa y tener más espíritu.

Proporciones importantes

La relación entre la altura hasta la cruz y la longitud del cuerpo es de aproximadamente 8:9.

Temperamento / comportamiento

Da la impresión de ser un perro calmoso y estable que muestra determinación y coraje. Durante la cacería, progresa en forma relativamente lenta, manteniendo siempre el contacto con el cazador. Por su comportamiento en el terreno de cacería, cumple su tarea como perro de muestra sin agitación superflua. La raza es adecuada para terrenos de cacería grandes y pequeños.

Cabeza

Region craneal

Cabeza
  Corta y amplia, sin un stop pronunciado. El occipucio es prominente y claramente visible desde cualquier ángulo.
Cráneo
  Suficientemente amplio y distintamente redondeado. 
Depresión naso-frontal (stop)
  No es pronunciada.

Facial region

Trufa
  Carnosa y bien definida; ventanas nasales bien abiertas. Color hígado oscuro a más claro.
Hocico
  Caña nasal amplia.
Belfos
  Belfos ampliamente desarrollados desde la nariz y cubriendo el maxilar inferior. Los belfos contribuyen a proporcionar a la cabeza su importancia característica.
Mandíbulas / Dientes
  Maxilares poderosos con mordida de tijera regular. Es deseable una dentadura completa.
Mejillas
  Bien definidas y desarrolladas, muy musculosas.
Ojos
  De tamaño mediano, no son hundidos ni prominentes. Es deseable el color pardo oscuro. Considerando el origen de la raza, se tolera una ligera caída de los párpados inferiores, pero no debe fomentarse.
Orejas
  De inserción relativamente baja, anchas y ligeramente redondeadas en sus extremos. Su largo es correcto si la oreja jalada hacia la nariz deja descubierta un poco más del tercio externo del hocico. El borde anterior de la oreja cuelga agradablemente cerca de la mejilla.

Cuello

Musculoso y bien peludo. La papada debe considerarse como un sello distintivo pero no debe ser excesiva.

Cuerpo

Cruz
  Bien definida. El punto más alto de la línea superior se ubica en la cruz, y luego desciende ligeramente hacia la grupa.
Espalda
  Firme y muy musculosa.
Lomo
  Corto, amplio y musculoso, fuertemente junto.
Grupa
  Ancha, no demasiado corta, ligeramente inclinada hacia la inserción de la cola.
Pecho
  Profundo y amplio; es deseable una buena anchura especialmente en los machos. La región esternal alcanza hasta los codos. Costillas bien arqueadas que alcanzan bien hasta la parte posterior del cuerpo. El tórax no es aplanado ni abarrilado. Es muy deseable un antepecho muy desarrollado.

Cola

De inserción un poco alta que demasiado baja. Bastante amplia en su base, adelgazándose hacia la punta. Es de longitud media y alcanza casi hasta las articulaciones tibio-tarsianas. La cola es llevada colgando en forma natural. No se permite la amputación.

Extremidades

Miembros anteriores

Generalidad
  Vistos desde el frente, son fuertes, rectos y paralelos.
Hombro
  Colocados planos y muy pegados al pecho, cubiertos de músculos fuertes que se observan claramente durante el movimiento o en reposo.
Brazo
  De buena longitud, muy musculoso.
Codo
  Cerrados al cuerpo, pero no demasiado pegados al mismo, sin desviaciones hacia afuera o hacia adentro, colocados más bien atrás. Buena angulación entre el brazo y el antebrazo.
Antebrazo
  Recto, con músculos poderosos y huesos fuertes.
Carpo
  Fuerte.
Metacarpo
  Ligeramente oblicuo en relación con el antebrazo.
Pies delanteros
  Fuertes y firmes, bien arqueados con almohadillas duras.

Miembros posteriores

Generalidad
  Vistos desde atrás, son rectos y paralelos. Con buenas angulaciones y huesos fuertes.
Muslo
  Musculoso, más bien largo y ancho. Buena angulación entre la pelvis y el muslo.
Pierna
  Bastante larga, musculosa.
Rodilla
  Fuerte, bien angulada.
Metatarso
  Ligeramente oblicuo en relación con la pierna.
Corvejón
  Fuerte y poderosa.
Pies traseros
  Fuertes y firmes, bien arqueados, con almohadillas duras.

Movimiento

Pasos que abarcan espacio con buen impulso posterior y correspondiendo al alcance en el frente. El movimiento es recto y paralelo en los miembros anteriores y posteriores. Porte alto de la cabeza.

Piel

No demasiado fina, es más bien apretada en el cuerpo y en las extremidades. Sobre la cabeza y el cuello la piel es más suelta, formando una papada y presentando un pliegue en las comisuras de los labios.

Manto

Pelo
  Corto y denso, algo duro al tacto. El pelo debe cubrir completamente el cuerpo.
Color
  Blanco con marcas pardas, algunas marcas grandes o muchas pequeñas moteadas sobre el fondo blanco. El color pardo puede variar pero se prefiere desde un tono pardo a pardo oscuro.

Tamaño y peso

Altura a la cruz
  Macho : 54-60 cm, se prefiere más de 56 cm, Hembra : 50-56 cm, se prefiere más de 52 cm.
Peso
  Macho adulto : 30-35 kg, Hembra : 26-31 kg.

Faltas

• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional.
• Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad.
 

Faltas generales

Porte incorrecto de la cabeza.
Nariz color carne o con manchas despigmentadas.
Hocico demasiado corto.
Labios insuficientemente desarrollados.
Falta de un o dos premolares (PM1).
Ojos demasiado claros.
Espalda ligeramente vencida.
Grupa demasiado corta.
Cola llevada muy arriba de la línea superior.
Corvejones de vaca leves o extremidades levemente arqueadas.
Pelo demasiado escaso.
Pequeñas variaciones del tamaño (1-2 cm) por arriba o por abajo de los límites indicados en el estándar.

Faltas graves

Huesos demasiado débiles.
Stop pronunciado.
Hocico puntiagudo.
Mordida de pinza.
Falta de un otro diente además de los PM1.
Espalda de carpa pronunciada, espalda ligeramente ensillada.
Deficiencia obvia en el desarrollo del pecho.
Tórax no suficientemente definido.
Costillas demasiado planas o abarriladas.
Codos muy desviados hacia afuera o hacia adentro.
Miembros en forma de vaca o gravemente arqueados.
Metacarpos hundidos.
Pies aplanados, dedos separados.
Comportamiento débil, tímido.

Faltas descalificantes:

Agresividad o extrema timidez.
Desviaciones graves en las características sexuales.
Dientes: Falta de más de dos PM1 y un otro diente.
Los dientes que no son visibles serán considerados como faltantes a menos que se pueda certificar su existencia en una exposición previa.
Prognatismo superior o inferior o cualquier otra mordida defectuosa.
Paladar hendido o labio leporino.
Ectropión, entropión, distiquiasis (doble línea de pestañas).
Malformación del pecho o de la caja torácica (por ejemplo, esternón demasiado corto, que causa una elevación brusca de la línea inferior por detrás de las costillas).
Desviaciones de tamaño de más de 2 cm por encima o por debajo de los límites indicados en el estándar.
Comportamiento muy tímido y débil.

NB :

• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado.
• Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias.
• Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto.
• Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza.

Bibliografía

http://www.fci.be/

Nederlands

 

Voorouderlijke Deense checkhond
FCI standaard nr. 281

   
Land van oorsprong
  Denemarken
Vertaling
  Francis Vzndersteen
Groep
  Groep 7 Staande honden
Sectie
  Sectie 1.1 Continentale staande honden, «Braque» soort
Werkproef
  Met werkproef
Datum van definitieve erkenning door de FCI
  woensdag 02 april 1969
Publicatiedatum van de geldende officiële norm
  donderdag 08 januari 1998
Datum van de laatste update
  maandag 12 oktober 1998
En français, cette race se dit
Chien d'arrêt danois ancestral
In English, this breed is said
Old Danish Pointing Dog
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
Altdänischer Vorstehhund
En español, esta raza se dice
Antiguo perro de muestra Danés
In zijn land van herkomst is zijn naam
 

Gammel Dansk Hønsehund

Gebruik

Veelzijdige jachthond voor vogels.
 

Kort historisch overzicht

De oorsprong van het ras gaat terug tot het jaar worden getraceerd ongeveer 1710 toen een man genaamd Morten Bak, woonachtig in Glenstrup in de buurt van de steden van Randers en Hobro, tot en met 8 generaties overstak zigeuner honden met lokale farmdogs en op deze manier werd een zuiver ras van gevlekt wit en bruin honden genoemd Bakhounds of Oude Deense Wijzend Dogs. De lokale boeren noemden hun farmdogs «Bloedhonden», maar het lijkt meer waarschijnlijk dat deze honden waren nakomelingen van Squire's geurhonden, die op hun beurt waren afstammelingen van voornamelijk St. Hubert Hounds (Bloedhonden). Eveneens is het waarschijnlijk dat de zigeuner honden over het algemeen afstammen van Spaanse wijzen Honden en andere rassen van geurhonden zoals die hierboven vermeld, dus in veel opzichten St.Hubert Hounds hebben bijgedragen aan het ras Old Deense Staande Hond.

Algemeen totaalbeeld

Middelgrote hond, rechthoekig en sterk gebouwd. Een van de meest charmante kenmerken van het ras is het grote verschil tussen man en vrouw. Terwijl de hond is krachtig en aanzienlijk, wordt de teef gekenmerkt door lichter, pittige en grillig.

Belangrijke verhoudingen

De verhouding van de schofthoogte tot de lengte van het lichaam is ongeveer 8: 9.

Gedrag en karakter (aard)

Wordt de indruk gewekt van een rustige en stabiele hond die vastberadenheid en moed. Tijdens de jacht eerder langzaam vorderden, altijd contact met de jager het onderhouden en zijn taak als een wijzende Dog volbrengen zonder onnodige verstoring van de grond. Het ras is geschikt voor zowel kleine als grote jachtgebied.

Hoofd

Bovenschedel

Hoofd
  Kort en breed, zonder uitgesproken stop. Occiput prominente en duidelijk zichtbaar vanuit elke hoek.
Schedel
  Voldoende breed en duidelijk afgerond. 
Stop
  Niet uitgesproken.

Facial region

Neus
  Vlezige, sterk gedefinieerd, neusgaten wijd open. Kleur van donker naar meer licht lever.
Voorsnuit
  Brug van de neus breed.
Lippen
  Lippen diep helemaal uit de neus en over de onderkaak. De diepe Lippen dragen bij aan het geven van het hoofd zijn karakteristieke diepte.
Kiezen / tanden
  Krachtige kaken met een regelmatig schaargebit. Volledig gebit wilde.
Wangen
  Goed gedefinieerde en diep, zeer gespierd.
Ogen
  Middelgrote, noch gezonken noch prominent. Donkerbruine kleur wenselijk. Gezien de oorsprong van het ras een lichte afhangende van de lagere eyerim wordt getolereerd, maar moet niet worden aangemoedigd.
Oren
  Tamelijk lage, breed en licht gerond aan de uiteinden. Lengte is correct als het oor, wanneer gehouden naar de neus, verlaat vrij iets meer dan het buitenste derde van de snuit. Voorkant van het oor moet goed in de buurt van de wang te hangen.

Hals

Gespierd en goed ingericht. Keelhuid wordt beschouwd als een kenmerk van het ras, maar moet niet worden overdreven.

Lichaam

Schoft
  Goed gedefinieerd. Hoogste punt van de bovenlijn op de schoft, licht vallen op het kruis.
Rug
  Stevig en zeer gespierd.
Lendenpartij
  Kort, breed en gespierd, sterk gekoppeld.
Croupe
  Breed, niet te kort, licht hellend in de richting van de set-on van de staart.
Borst
  Diep en breed; een goede breedte gewenst vooral bij mannen. Borstkas reikt tot aan de ellebogen. Ribben goed gewelfd en het bereiken van ver terug. Ribbenkast noch plat noch tonvormig. Een goed ontwikkelde voorborst is het meest wenselijk.

Staart

Stel enigszins hoog dan te laag. Tamelijk breed aan de basis, taps toelopend naar het einde toe. Gemiddelde lengte, bijna tot aan het spronggewricht. Staart wordt gedragen natuurlijk hangende. Docking is niet toegestaan.

Ledematen

Voorhand

Algemeen
  Gezien vanaf de voorzijde sterk, recht en parallel.
Schouders
  Plat en strak tegen de borst, met sterke spieren die duidelijk bij het verplaatsen of staan.
Opperarm
  Van goede lengte, zeer gespierd.
Ellebogen
  In de buurt, maar niet te strak om het lichaam, noch naar binnen of naar buiten, stel vrij ver terug. Goed gehoekt bovenste / onderarm.
Onderarm
  Recht, met krachtige spieren en goed bot.
Voorvoetwortelgewricht
  Krachtig.
Voormiddenvoet
  Licht gebogen ten opzichte van de onderarm.
Voorvoeten
  Sterk en stevig, goed gebogen en met harde pads.

Achterhand

Algemeen
  Van achteren gezien recht en parallel. Goed gehoekt en krachtig bot.
Dijbeen
  Gespierd, tamelijk lang en breed. Goede hoeking bekken / dij.
Onderbeen
  Vrij lang, gespierd.
Knie
  Sterke, goed gebogen.
Achtermiddenvoet
  Lichte gehoekt lagere dij.
Spronggewricht
  Sterk en krachtig.
Achtervoeten
  Sterk en stevig, goed gebogen en met harde pads.

Gangwerk

Reachy stappen met een goede rijden van achter en de bijbehorende bereik aan de voorkant. Beweging recht en parallel voor en achter. Goed, hoge vervoer van het hoofd.

Huid

Niet te fijn, nogal strak op het lichaam en ledematen. Op het hoofd en de nek van de huid is los, vormen wammen en vouwen op de hoeken van de lippen.

Coat

Haarkwaliteit
  Kort en dicht, enigszins hard aan. Haar moet het lichaam volledig dekken.
Haarkleur
  Wit met bruine aftekeningen, een paar grote of vele kleine, bruine vlekjes (sproeten) op wit. De bruine kleur kan variëren, maar tot donkerbruin voorkeur.

Maat en gewicht

Schouderhoogte
  Reuen 54-60 cm, 56 cm boven de voorkeur, teven 50-56 cm, boven 52 cm de voorkeur.
Gewicht
  Volwassen mannelijke 30-35 kg, teef 26-31 kg.

Defecten

• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan ​​tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.
 

General defecten

Bad vervoer van het hoofd.
Neus vleeskleurig of gevlekt.
Snuit te kort.
Lippen onvoldoende diep.
Het missen van één of twee PM1.
Ogen te licht.
Lichte voorn terug.
Kruis te kort.
Staart gedragen te hoog over topline.
Iets boeg-benen, licht koehakkig.
Haar te mager.
Kleine afwijkingen in grootte (1-2 cm) boven en onder grenswaarden.

Zware defecten

Bot te fijn.
Uitgesproken stop.
Snuit spits.
Tanggebit.
Ontbrekende tanden één tand anders dan PM1.
Uitgesproken voorn terug, lichte swayback.
Duidelijke gebrek in de borst ontwikkeling.
Borststuk onvoldoende gedefinieerd.
Ribbenkast te plat of tonvormig.
Ellebogen draaide sterk in of uit.
Zwaar cow-hocked of bow-benen.
Zwakke polsen.
Vlak of splay-voeten.
Zwakke, timide gedrag.

Defecten die leiden tot uitsluiting

Agressief of schuw.
Sterke afwijking in geslachtskenmerken.
Tanden: Meer dan twee P1 plus een andere tand vermist.
Niet zichtbare tanden ontbrekende worden beschouwd, tenzij hun bestaan op een eerdere voorstelling kan worden gecertificeerd.
Ondervoorbeet, bovenvoorbijt of andere defecte hap.
Gespleten gehemelte of hazenlip.
Ectropion, entropion, distichiasis (dubbele rij wimpers).
Misvorming van de borst of ribbenkast (bijvoorbeeld te kort borstbeen waardoor abrupte stijging van onderstreping achter ribben).
Afwijkingen van grootte van meer dan 2 cm boven of onder de grenswaarden.
Heel verlegen en zwakke gedrag.

NB :

• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.

Bibliografie

http://www.fci.be/
  • Dernière mise à jour
    mercredi 21 décembre 2022 13:23
  • Page vue 382 fois

Aucun commentaire

Connectez-vous pour poster un commentaire

  • Mot de passe perdu ?
  • Identifiant perdu ?
  • Créer un compte

Menu principal

  • Accueil
  • Tous les canidés connusTous les canidés connus
    • Les races FCI
    • Les groupes FCI
  • Les races de chiens méconnuesLes races de chiens méconnues
    • Les croisements intéressants
    • Les races rares
      • Les canidés sauvages
        • Les chacals
        • Les loups
        • Les renards
  • Les races de chats reconnues
  • Les félidés méconnusLes félidés méconnus
    • Les espèces rares
      • Les chats sauvages
      • Les guépards
      • Les jaguars
      • Les léopards
      • Les lions
      • Les lynx
      • Les panthères
      • Les tigres
  • Classification par pays, région ou continent
  • Inclassables mais à voirInclassables mais à voir
    • Les fiches utiles
    • Les plages autorisées
  • Les coups de coeur et témoignagesLes coups de coeur et témoignages
    • Les coups de coeur
    • Le paradis virtuel
    • Les poèmes
    • Les rêves et paroles
    • Les textes à méditer
    • Tous mes amours au paradis
  • Les liens utiles sur le siteLes liens utiles sur le site
    • Forums
    • Les albums photos

Cela peut servir

  • Nous contacter
  • Recherche dans les articles

Connexion

  • Mot de passe perdu ?
  • Identifiant perdu ?
  • Créer un compte
  • Politique de confidentialité - R.G.P.T.
  • Règlement du site
  • Bibliographie
  • Plan du site
  • Portail du bien être animal du SPW
  • Code wallon du bien-être animal