Chien d'arrêt danois ancestral
![]() |
Chien d'arrêt danois ancestral
|
||||
Origine |
Danemark | ||||
Traduction |
Dr. J.-M. Paschoud et Prof. R. Triquet | ||||
Groupe |
Groupe 7 Chiens d'arrêt | ||||
Section |
Section 1.1 Chiens d’arrêt continentaux, type Braque | ||||
Epreuve |
Avec épreuve de travail | ||||
Date de reconnaissance à titre définitif par la FCI |
mercredi 02 avril 1969 | ||||
Date de publication du standard officiel en vigueur |
jeudi 08 janvier 1998 | ||||
Date de la dernière mise à jour |
vendredi 22 mars 2002 | ||||
In English, this breed is said |
![]() |
Old Danish Pointing Dog | |||
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
![]() |
Altdänischer Vorstehhund | |||
En español, esta raza se dice |
![]() |
Antiguo perro de muestra Danés | |||
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd |
![]() |
Voorouderlijke Deense checkhond | |||
Cette race est aussi connue sous |
Gammel Dansk Hønsehund |
Utilisation |
Chien polyvalent pour la chasse à la plume. |
Bref aperçu historique |
On peut faire remonter l’origine de cette race aux alentours de 1710. A cette époque, un homme du nom de Morten Bak qui vivait à Glenstrup, près des villes de Randers et de Hobro, croisa pendant 8 générations consécutives des chiens de Bohémiens avec des chiens de ferme de la région. Il créa ainsi une race pure de chiens panachés blanc et marron dénommée « Chien de Bak » ou « Chien d’arrêt danois ancestral ». Les fermiers de la région désignaient leurs chiens sous le nom de « Bloodhounds », mais il s’agissait vraisemblablement plutôt de la postérité des limiers des châtelains de la région, qui étaient eux-mêmes en majeure partie des descendants du Chien de St.Hubert (Bloodhound). De même, il est probable, que les chiens des Bohémiens étaient des descendants de chiens d’arrêt espagnols et d’autres races de chiens courants proches de celles citées plus haut, de sorte que le Chien de St.Hubert a contribué de plusieurs manières à la genèse du Chien d’arrêt danois ancestral. |
Aspect général |
De taille moyenne, inscriptible dans un rectangle, fortement charpenté. Une des particularités les plus attachantes de cette race est la grande différence entre mâles et femelles. Tandis que le mâle est puissant et solide, la femelle est de façon caractéristique plus légère, plus vive et d’humeur plus capricieuse. |
Proportions importantes |
La hauteur au garrot se rapporte à la longueur du corps comme 8 à 9. |
Comportement / caractère |
Donne l’impression d’un chien calme, de caractère stable, faisant preuve de détermination et de courage. A la chasse, il progresse plutôt lentement en maintenant toujours le contact avec le chasseur et en accomplissant son travail de chien d’arrêt sans provoquer d’agitation inutile sur le terrain. Cette race convient aussi bien à de petits qu’à de vastes terrains de chasse. |
Tête |
||
Région crânienne |
||
Tête |
Courte et large, sans stop prononcé. L’occiput est proéminent et clairement visible de tout côté. | |
Crâne |
Suffisamment large et manifestement arrondi. | |
Stop |
Pas prononcé. |
Région faciale |
||
Truffe |
Charnue, nettement délimitée, avec des narines largement ouvertes. La couleur va du marron (foie) foncé à des nuances foie plus claires. | |
Lèvres |
A partir du nez, les lèvres sont bien développées dans tous les sens et recouvrent la mâchoire inférieure. Ces babines importantes donnent à la tête sa hauteur caractéristique. | |
Chanfrein |
Large. | |
Mâchoires et dents |
Mâchoires puissantes avec un articulé en ciseaux régulier. La denture complète est recherchée. | |
Joues |
Bien dessinées et accusées, très musclées. | |
Yeux |
De grandeur moyenne, ni enfoncés dans les orbites ni saillants. La couleur brun foncé est recherchée. Vu l’origine de la race, une paupière inférieure légèrement évasée est tolérée, mais ne doit pas être favorisée. | |
Oreilles |
Attachées plutôt bas, larges et légèrement arrondies à leur extrémité. Leur longueur est correcte quand en tirant l’oreille vers la truffe, elle laisse un peu plus du tiers antérieur du museau dégagé. Le bord antérieur de l’oreille pendante doit être délicatement accolé à la joue. |
Cou |
Musclé, bien pourvu de poil. Le fanon est considéré comme un attribut caractéristique de la race, mais il ne doit pas être exagérément développé. |
Corps |
||
Garrot |
Bien sorti. Il marque le point le plus haut de la ligne du dessus qui descend légèrement jusqu’à la croupe. | |
Dos |
Solide et bien musclé. | |
Rein |
Court, large et musclé, solidement attaché. | |
Croupe |
Large, pas trop courte, légèrement inclinée en direction de l’attache de la queue. | |
Poitrine |
Bien descendue et large ; une poitrine bien large est spécialement recherchée chez les mâles. La région sternale descend jusqu’au niveau des coudes. Les côtes sont bien cintrées et s’étendent loin en arrière. La cage thoracique n’est ni plate ni en tonneau. Un poitrail bien développé est très recherché. |
Queue |
Attachée un peu haut plutôt que trop bas. Assez large à sa racine, elle va en s’amenuisant vers son extrémité. D’une longueur moyenne, elle atteint presque le jarret. Elle est portée naturellement pendante. L’amputation de la queue n’est pas autorisée. |
Membres |
Membres antérieurs |
||
Généralités |
Vus de face, les antérieurs sont forts, droits et parallèles. | |
Epaules |
Omoplate bien appliquée à plat contre la paroi thoracique, avec des muscles puissants bien visibles en station comme en mouvement. | |
Bras |
De bonne longueur, très musclé. | |
Coudes |
Bien au corps sans être trop serré, tourné ni en dedans ni en dehors, placé plutôt loin en arrière. Bonne angulation entre le bras et l’avant-bras. | |
Avant-bras |
Droit, doté de muscles puissants et d’une bonne ossature. | |
Carpe |
Articulation du carpe solide. | |
Métacarpe |
Légèrement fléchi par rapport à l’avant-bras. | |
Pieds antérieurs |
Forts et fermes, bien cambrés, avec des coussinets durs. |
Membres postérieurs |
||
Généralités |
Vus de derrière, les postérieurs sont droits et parallèles. Bonnes angulations et ossature solide. | |
Cuisses |
Musclée, de bonne longueur et large. Bonne angulation entre le bassin et la cuisse. | |
Grassets |
Solide, bien coudé. | |
Jambes |
Assez longue, musclée. | |
Jarret |
Solide et fort. | |
Métatarse |
Légèrement angulé par rapport à la jambe. | |
Pieds postérieurs |
Forts et fermes, bien cambrés, avec des coussinets résistants. |
Allures |
Couvre bien du terrain avec une bonne poussée des postérieurs et une extension correspondante des antérieurs. Les membres se portent droit devant et leur mouvement est parallèle devant et derrière. La tête est bien portée haut. |
Peau |
Pas trop fine, assez bien appliquée sur le corps et les membres. Sur la tête et le cou, la peau est plus lâche ; elle forme un fanon et un pli aux commissures des lèvres. |
Robe |
||
Qualité du poil |
Court et serré, quelque peu dur au toucher. Le poil, régulièrement distribué, doit entièrement couvrir le corps. | |
Couleur du poil |
Blanc marqué de marron : quelques grandes plages ou beaucoup de petites mouchetures marron sur fond blanc. La couleur marron peu varier, mais on préfère un marron qui tire vers le foncé. |
Taille et poids |
||
Hauteur au garrot |
Mâles de 54-60 cm, de préférence au-dessus de 56 cm, femelles de 50-56 cm, de préférence au-dessus de 52 cm. | |
Poids |
Mâle adulte 30-35 kg, femelle adulte 26-31 kg. | |
Défauts |
• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel. • Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité. |
Défauts généraux |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Défauts graves |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Défauts entrainant l’exclusion |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié. • Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires. • Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum. • Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction. |
Bibliographie |
http://www.fci.be/ |
English
![]() |
Old Danish Pointing Dog
|
||||
Origin |
Denmark | ||||
Group |
Group 7 Pointing dogs | ||||
Section |
Section 1.1 Continental pointing dogs, « Braque » type | ||||
Working |
With working trial | ||||
Date of acceptance on a definitive basis by the FCI |
Wednesday 02 April 1969 | ||||
Date of publication of the official valid standard |
Thursday 08 January 1998 | ||||
Date of the last update |
Monday 12 October 1998 | ||||
En français, cette race se dit |
![]() |
Chien d'arrêt danois ancestral | |||
Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar |
![]() |
Altdänischer Vorstehhund | |||
En español, esta raza se dice |
![]() |
Antiguo perro de muestra Danés | |||
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd |
![]() |
Voorouderlijke Deense checkhond | |||
In his country of origin, his name is |
Gammel Dansk Hønsehund |
Usage |
Versatile gundog for birds. |
Brief historical summary |
The origin of the breed can be traced back to the year about 1710 when a man named Morten Bak, living in Glenstrup near the towns of Randers and Hobro, through 8 generations was crossing gypsy dogs with local farmdogs and in this way established a pure breed of piebald white and brown dogs called Bakhounds or Old Danish Pointing Dogs. The local farmers called their farmdogs « Bloodhounds », but it seems more likely that these hounds were offspring from the Squire’s scent hounds, which in their turn were descendants from mainly St. Hubert Hounds (Bloodhounds). Likewise it is probable that the gypsy dogs generally descended from Spanish pointing Dogs and other breeds of scent hounds like the ones mentioned above, so in many ways St.Hubert Hounds have contributed to the breed Old Danish Pointing Dog. |
General appearance |
Medium sized dog, rectangular and strongly built. One of the most charming features of the breed is the great difference between male and female. While the dog is powerful and substantial, the bitch is characterized by being lighter, more spirited and capricious. |
Important proportions |
The ratio of height at withers to length of body is about 8 : 9. |
Behaviour / temperament |
Conveys the impression of a quiet and stable dog showing determination and courage. During the hunt progressing rather slowly, always maintaining contact with the hunter and accomplishing its task as a pointing Dog without creating unnecessary disturbance of the ground. The breed is suited for small as well as large hunting grounds. |
Head |
||
Cranial region |
||
Head |
Short and wide, without pronounced stop. Occiput prominent and clearly visible from any angle. | |
Skull |
Sufficiently wide and distinctly rounded. | |
Stop |
Not pronounced. |
Facial region |
||
Nose |
Fleshy, strongly defined, nostrils wide open. Colour from dark to more light liver. | |
Muzzle |
Bridge of nose wide. | |
Lips |
Flews deep all the way from the nose and covering the lower jaw. The deep flews contribute to giving the head its characteristic depth. | |
Jaws and teeth |
Powerful jaws with regular scissor bite. Full dentition wanted. | |
Cheeks |
Well defined and deep, very muscular. | |
Eyes |
Medium sized, neither sunk nor prominent. Dark brown colour desirable. Considering the origin of the breed a slight drooping of the lower eyerim is tolerated, but should not be encouraged. | |
Ears |
Set rather low, broad and slightly rounded at the ends. Length is correct if the ear, when held towards the nose, will leave free a little more than the outer third of muzzle. Front edge of ear should hang nicely close to the cheek. |
Neck |
Muscular and well furnished. Throatiness is considered a hallmark of the breed, but should not be exaggerated. |
Body |
||
Withers |
Well defined. Highest point of topline at the withers, falling slightly to the croup. | |
Back |
Firm and very muscular. | |
Loin |
Short, wide and muscular, strongly coupled. | |
Croup |
Broad, not too short, slightly sloping towards set-on of tail. | |
Chest |
Deep and wide ; a good width desired especially for males. Brisket reaches down to elbows. Ribs well sprung and reaching far back. Ribcage neither flat nor barrel-shaped. A well developed forechest is most desirable. |
Tail |
Set somewhat high rather than too low. Fairly wide at base, tapering towards the end. Medium length, reaching almost to the hocks. Tail is carried naturally drooping. Docking is not allowed. |
Limbs |
Forequarters |
||
Generality |
Viewed from the front strong, straight and parallel. | |
Shoulders |
Lying flat and tight against the chest, with strong muscles clearly showing when moving or standing. | |
Upper arm |
Of good length, very muscular. | |
Elbows |
Close, but not too tight to the body, neither turned in nor out, set rather far back. Good angulation upper/lower arm. | |
Forearm |
Straight, with powerful muscles and good bone. | |
Carpal |
Powerful. | |
Pastern |
Slightly bent in relation to the forearm. | |
Forefeet |
Strong and firm, well arched and with tough pads. |
Hindquarters |
||
Generality |
Viewed from behind straight and parallel. Good angulation and powerful bone. | |
Upper thigh |
Muscular, fairly long and broad. Good angulation pelvis/thigh. | |
Lower thigh |
Fairly long, muscular. | |
Stifle |
Strong, well bent. | |
Metatarsus |
Slight angulation to lower thigh. | |
Hock |
Strong and powerful. | |
Hind feet |
Strong and firm, well arched and with tough pads. |
Gait and movement |
Reachy strides with good drive from behind and corresponding reach in front. Movement straight and parallel front and rear. Good, high carriage of head. |
Skin |
Not too fine, rather tight fitting on body and limbs. On head and neck the skin is more loose, forming dewlap and fold at the corners of the lips. |
Coat |
||
Hair |
Short and dense, somewhat hard to the touch. Hair must cover the body entirely. | |
Colour |
White with brown markings, a few large or many small, brown specks ( freckles) on white. The brown colour may vary, but brown to dark brown is preferred. |
Size and weight |
||
Height at withers |
Male 54-60 cm, above 56 cm preferred, bitch 50-56 cm, above 52 cm preferred. | |
Weight |
Mature male 30-35 kg, bitch 26-31 kg. | |
Faults |
• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work. • Faults listed should be in degree of seriousness. |
General faults |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Serious faults |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Disqualifying faults |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified. • The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying. • Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum. • Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding. |
Bibliography |
http://www.fci.be/ |
Deutsch
![]() |
Altdänischer Vorstehhund
|
||||
Ursprung |
Dänemark | ||||
Übersetzung |
Dr. J.-M. Paschoud, von Frau Elke Peper überarbeitet / Offizielle Originalsprache (EN) | ||||
Gruppe |
Gruppe 7 Vorstehhunde | ||||
Sektion |
Sektion 1.1 Kontinentale Vorstehhunde | ||||
Arbeitsprüfung |
Mit Arbeitsprüfung | ||||
Datum der endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI |
Mittwoch 02 April 1969 | ||||
Datum der Publikation des gültigen offiziellen Standards |
Donnerstag 08 Januar 1998 | ||||
Datum der letzten Aktualisierung |
Montag 12 Oktober 1998 | ||||
En français, cette race se dit |
![]() |
Chien d'arrêt danois ancestral | |||
In English, this breed is said |
![]() |
Old Danish Pointing Dog | |||
En español, esta raza se dice |
![]() |
Antiguo perro de muestra Danés | |||
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd |
![]() |
Voorouderlijke Deense checkhond | |||
In seinem Herkunftsland heißt er |
Gammel Dansk Hønsehund |
Verwendung |
Vorstehhund, speziell für Federwild. |
Kurzer geschichtlicher abriss |
Der Ursprung der Rasse kann bis in die Jahre um 1710 zurückverfolgt werden; damals kreuzte ein Mann namens Morten Bak, der in der Gemeinde von Glenstrup in der Nähe der Städte Randers und Hobro lebte, über 8 Generationen Zigeunerhunde mit lokalen Bauernhunden; auf diese Weise gründete er eine rein gezüchtete Rasse von weiss-braun gescheckten Vorstehhunden, die sogenannten Bakhunde oder Altdänischen Vorstehhunde. Die einheimischen Bauern nannten ihre Hofhunde « Bluthunde », aber diese waren wahrscheinlich Abkömmlin- ge von Stöberhunden der lokalen Gutsherren, welche ihrerseits Nachkommen der eigentlichen Bluthunde, der St.Hubertus Hunde, waren. Ebenso waren wahrscheinlich die Zigeunerhunde grösstenteils Nachfahren von spanischen Vorsteh- und Stöberhunden ähnlich den zuvor genannten, womit der St.Hubertus Bluthund in mehrfacher Art und Weise zur Entstehung des Altdänischen Vorstehhundes beigetragen hat. |
Allgemeines erscheinungsbild |
Mittelgrosser, kräftig gebauter Hund von rechteckiger Gestalt. Eines der ansprechendsten Merkmale der Rasse ist der auffällige Unterschied zwischen Rüden und Hündinnen. Während die Rüden grössere Kraft und Substanz aufweisen, ist die rassetypische Hündin leichter gebaut, aufgeweckter und launischer. |
Wichtige proportionen |
Das Verhältnis der Widerristhöhe zur Körperlänge beträgt ungefähr 8:9. |
Verhalten / charakter (wesen) |
Er erweckt den Eindruck von Ruhe und Ausgeglichenheit, von Entschlossenheit und Mut. Auf der Jagd geht er eher langsam vor, bleibt in Kontakt mit dem Jäger und erfüllt seine Aufgabe als Vorstehhund ohne überflüssige Unruhe im Gelände zu verursachen. Diese Rasse ist sowohl für kleine als auch für ausgedehnte Jagdgründe geeignet. |
Kopf |
||
Oberkopf |
||
Kopf |
Kurz und breit, ohne ausgeprägten Stop. Hinterhaupt vorstehend und aus jedem Blickwinkel sichtbar. | |
Schädel |
Genügend breit und deutlich gerundet. | |
Stop |
Nicht ausgeprägt. |
Facial region |
||
Nasenschwamm |
Fleischig und scharf abgegrenzt, Nasenlöcher weit geöffnet. Farbe des Nasenschwammes dunkel- bis hell-leberfarben. | |
Fang |
Nasenrücken breit. | |
Lefzen |
Die Lefzen sind von der Nase aus rundum stark entwickelt und bedecken den Unterkiefer. Die tief herabhängenden Lefzen tragen dazu bei, dem Kopf seine charakteristische Tiefe zu verleihen. | |
Kiefer / Zähne |
Kräftige Kiefer mit einem regelmässigen Scherengebiß; ein vollständiges Gebiß ist erwünscht. | |
Wangen |
Klar umrissen und tief, sehr muskulös. | |
Augen |
Von mittlerer Grösse, weder tief eingebettet noch vorstehend. Eine dunkelbraune Farbe ist erwünscht. In Anbetracht des Ursprungs der Rasse ist ein gewisses Durchhängen des Unterlids zulässig; dies sollte jedoch nicht gefördert werden. | |
Ohren |
Eher tief angesetzt, breit, mit leicht abgerundeten Enden. Der Behang hat die richtige Länge, wenn er, zur Nase hin gehalten, etwas mehr als das vordere Drittel des Fangs unbedeckt lässt. Der Vorderrand des Behanges liegt gut an den Backen an. |
Hals |
Muskulös und dicht behaart. Eine Wamme ist ein Rassekennzeichen; sie sollte jedoch nicht übermässig ausgeprägt sein. |
Körper |
||
Widerrist |
Gut ausgeprägt. Die Oberlinie hat ihren höchsten Punkt am Widerrist und fällt leicht zur Kruppe hin ab. | |
Rücken |
Fest und sehr muskulös. | |
Lenden |
Kurz, breit und muskulös, eine kräftige Verbindung zwischen Brustkorb und Becken. | |
Kruppe |
Breit, nicht zu kurz, zum Rutenansatz hin leicht abfallend. | |
Brust |
Tief und breit; speziell bei Rüden ist eine breite Brust erwünscht. Die Brust reicht bis zu den Ellenbogen. Die Rippen sind am Ansatz gut gebogen und reichen weit nach hinten zurück. Brustkorb weder flach noch tonnenförmig. Eine gut entwickelte Vorbrust ist sehr erwünscht. |
Rute |
Eher etwas hoch als zu tief angesetzt; sie ist recht dick an der Wurzel und verjüngt sich zur Spitze hin. Von mittlerer Länge, reicht sie fast bis zu den Sprunggelenken. Die Rute wird natürlich hängend getragen. Das Kupieren der Rute ist nicht gestattet. |
Gliedmassen |
Vorderhand |
||
Allgemeines |
Von vorne betrachtet sind die Vorderläufe stark, gerade und parallel. | |
Schultern |
Schulterblatt flach und fest am Brustkorb anliegend, mit kräftigen, im Stand und in der Bewegung deutlich sichtbaren Muskeln. | |
Oberarm |
Von guter Länge, sehr muskulös. | |
Ellenbogen |
Dicht, doch nicht übermässig fest am Körper anliegend, weder nach innen noch nach aussen gedreht, eher weit hinten angesetzt. Gute Winkelung zwischen Ober- und Unterarm. | |
Unterarm |
Gerade, mit kraftvollen Muskeln und guter Knochensubstanz. | |
Vorderfusswurzelgelenk |
Kräftig. | |
Vordermittelfuss |
Im Verhältnis zum Unterarm leicht schräg gestellt. | |
Vorderpfoten |
Kräftig und fest, gut gewölbt, mit strapazierfähigen Ballen. |
Hinterhand |
||
Allgemeines |
Hinterläufe von hinten betrachtet gerade und parallel. Gute Winkelungen und kräftige Knochenstruktur. | |
Oberschenkel |
Muskulös, recht lang und breit. Gute Winkelung zwischen Becken und Oberschenkel. | |
Unterschenkel |
Recht lang, bemuskelt. | |
Knie |
Kräftig, gut gewinkelt. | |
Hintermittelfuss |
Im Verhältnis zum Unterschenkel leicht schräg gestellt. | |
Sprunggelenk |
Stark und kräftig. | |
Hinterpfoten |
Kräftig und fest, gut gewölbt, mit strapazierfähigen Ballen. |
Gangwerk |
Raumgreifende Schritte mit gutem Schub aus der Hinterhand und entsprechende Reichweite der Vorderhand. Bewegung geradlinig und vorne und hinten parallel. Der Kopf wird schön hoch getragen. |
Haut |
Nicht zu dünn, am Körper und an den Extremitäten ziemlich straff anliegend. An Kopf und Hals ist die Haut lockerer und bildet eine Wamme und Falten an den Lippenwinkeln. |
Coat |
||
Haar |
Kurz und dicht; das Haar fühlt sich etwas rauh an und mußden gesamten Körper gleichmässig bedecken. | |
Farbe |
Weiß mit braunen Flecken, entweder mit einigen wenigen grösseren oder vielen kleinen braunen Tupfen (Sprenkelung) auf weissem Grund. Die Schattierung der braunen Farbe kann unterschied- lich sein, aber braun bis dunkelbraun wird vorgezogen. |
Grösse und gewicht |
||
Widerristhöhe |
Für Rüden 54 - 60 cm, Idealgrösse über 56 cm. Für Hündinnen 50 - 56 cm, Idealgrösse über 52 cm. | |
Gewicht |
Für einen erwachsenen Rüden 30 - 35 kg. Für eine erwachsene Hündin 26 - 31 kg. | |
Fehler |
• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen. • Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden. |
Allgemeine Fehler |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Schwere fehler |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Disqualifizierende fehler |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden. • Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend. • Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden. • Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden. |
Bibliografie |
http://www.fci.be/ |
Español
![]() |
Antiguo perro de muestra Danés
|
||||
Origen |
Dinamarca | ||||
Traducción |
Federación Canófila Mexicana, A.C. | ||||
Grupo |
Grupo 7 Perros de muestra | ||||
Sección |
Sección 1.1 Perros de muestra continentales, tipo Braco | ||||
Prueba de trabajo |
Con prueba de trabajo | ||||
Fecha de reconocimiento a título definitivo por la FCI |
miércoles 02 abril 1969 | ||||
Fecha de publicación del estándar oficial válido |
jueves 08 enero 1998 | ||||
Fecha de la última actualización |
lunes 12 octubre 1998 | ||||
En français, cette race se dit |
![]() |
Chien d'arrêt danois ancestral | |||
In English, this breed is said |
![]() |
Old Danish Pointing Dog | |||
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
![]() |
Altdänischer Vorstehhund | |||
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd |
![]() |
Voorouderlijke Deense checkhond | |||
En su país de origen, su nombre es |
Gammel Dansk Hønsehund |
Utilizacion |
Perro versátil utilizado para la cacería de aves. |
Breve resumen historico |
El origen de esta raza se remonta alrededor del año 1710 cuando un hombre llamado Morten Bak, que vivía en el distrito de Glenstrup cerca de las ciudades de Randers y Hobro, cruzó durante 8 generaciones a perros gitanos con perros de granja locales; de esta manera estableció una raza pura de perros de muestra abigarrados blancos y pardo llamados Bakhounds u Old Danish Pointing Dogs. Los granjeros locales llamaron « Bloodhounds » a los perros de granja, aunque parece que estos perros eran descendientes de los Squire’s sabuesos, los cuales a su vez procedían principalmente de los St. Hubert Hounds (Bloodhounds). Así mismo, es probable que los perros gitanos descendieran principalmente de los pointing dogs españoles y otras razas de perros tipo sabueso como las mencionadas anterioremente, razón por la que, en muchas maneras, los St. Hubert Hounds han contribuído a formar la raza del Antiguo Perro de muestra Danés. |
Aspecto general |
Es un perro de tamaño mediano, forma rectangular y de constitución fuerte. Una de las características más encantadoras de la raza es la gran diferencia que existe entre el macho y la hembra. Mientras que el macho es poderoso y sustancial, la hembra se caracteriza por ser más ligera, caprichosa y tener más espíritu. |
Proporciones importantes |
La relación entre la altura hasta la cruz y la longitud del cuerpo es de aproximadamente 8:9. |
Temperamento / comportamiento |
Da la impresión de ser un perro calmoso y estable que muestra determinación y coraje. Durante la cacería, progresa en forma relativamente lenta, manteniendo siempre el contacto con el cazador. Por su comportamiento en el terreno de cacería, cumple su tarea como perro de muestra sin agitación superflua. La raza es adecuada para terrenos de cacería grandes y pequeños. |
Cabeza |
||
Region craneal |
||
Cabeza |
Corta y amplia, sin un stop pronunciado. El occipucio es prominente y claramente visible desde cualquier ángulo. | |
Cráneo |
Suficientemente amplio y distintamente redondeado. | |
Depresión naso-frontal (stop) |
No es pronunciada. |
Facial region |
||
Trufa |
Carnosa y bien definida; ventanas nasales bien abiertas. Color hígado oscuro a más claro. | |
Hocico |
Caña nasal amplia. | |
Belfos |
Belfos ampliamente desarrollados desde la nariz y cubriendo el maxilar inferior. Los belfos contribuyen a proporcionar a la cabeza su importancia característica. | |
Mandíbulas / Dientes |
Maxilares poderosos con mordida de tijera regular. Es deseable una dentadura completa. | |
Mejillas |
Bien definidas y desarrolladas, muy musculosas. | |
Ojos |
De tamaño mediano, no son hundidos ni prominentes. Es deseable el color pardo oscuro. Considerando el origen de la raza, se tolera una ligera caída de los párpados inferiores, pero no debe fomentarse. | |
Orejas |
De inserción relativamente baja, anchas y ligeramente redondeadas en sus extremos. Su largo es correcto si la oreja jalada hacia la nariz deja descubierta un poco más del tercio externo del hocico. El borde anterior de la oreja cuelga agradablemente cerca de la mejilla. |
Cuello |
Musculoso y bien peludo. La papada debe considerarse como un sello distintivo pero no debe ser excesiva. |
Cuerpo |
||
Cruz |
Bien definida. El punto más alto de la línea superior se ubica en la cruz, y luego desciende ligeramente hacia la grupa. | |
Espalda |
Firme y muy musculosa. | |
Lomo |
Corto, amplio y musculoso, fuertemente junto. | |
Grupa |
Ancha, no demasiado corta, ligeramente inclinada hacia la inserción de la cola. | |
Pecho |
Profundo y amplio; es deseable una buena anchura especialmente en los machos. La región esternal alcanza hasta los codos. Costillas bien arqueadas que alcanzan bien hasta la parte posterior del cuerpo. El tórax no es aplanado ni abarrilado. Es muy deseable un antepecho muy desarrollado. |
Cola |
De inserción un poco alta que demasiado baja. Bastante amplia en su base, adelgazándose hacia la punta. Es de longitud media y alcanza casi hasta las articulaciones tibio-tarsianas. La cola es llevada colgando en forma natural. No se permite la amputación. |
Extremidades |
Miembros anteriores |
||
Generalidad |
Vistos desde el frente, son fuertes, rectos y paralelos. | |
Hombro |
Colocados planos y muy pegados al pecho, cubiertos de músculos fuertes que se observan claramente durante el movimiento o en reposo. | |
Brazo |
De buena longitud, muy musculoso. | |
Codo |
Cerrados al cuerpo, pero no demasiado pegados al mismo, sin desviaciones hacia afuera o hacia adentro, colocados más bien atrás. Buena angulación entre el brazo y el antebrazo. | |
Antebrazo |
Recto, con músculos poderosos y huesos fuertes. | |
Carpo |
Fuerte. | |
Metacarpo |
Ligeramente oblicuo en relación con el antebrazo. | |
Pies delanteros |
Fuertes y firmes, bien arqueados con almohadillas duras. |
Miembros posteriores |
||
Generalidad |
Vistos desde atrás, son rectos y paralelos. Con buenas angulaciones y huesos fuertes. | |
Muslo |
Musculoso, más bien largo y ancho. Buena angulación entre la pelvis y el muslo. | |
Pierna |
Bastante larga, musculosa. | |
Rodilla |
Fuerte, bien angulada. | |
Metatarso |
Ligeramente oblicuo en relación con la pierna. | |
Corvejón |
Fuerte y poderosa. | |
Pies traseros |
Fuertes y firmes, bien arqueados, con almohadillas duras. |
Movimiento |
Pasos que abarcan espacio con buen impulso posterior y correspondiendo al alcance en el frente. El movimiento es recto y paralelo en los miembros anteriores y posteriores. Porte alto de la cabeza. |
Piel |
No demasiado fina, es más bien apretada en el cuerpo y en las extremidades. Sobre la cabeza y el cuello la piel es más suelta, formando una papada y presentando un pliegue en las comisuras de los labios. |
Manto |
||
Pelo |
Corto y denso, algo duro al tacto. El pelo debe cubrir completamente el cuerpo. | |
Color |
Blanco con marcas pardas, algunas marcas grandes o muchas pequeñas moteadas sobre el fondo blanco. El color pardo puede variar pero se prefiere desde un tono pardo a pardo oscuro. |
Tamaño y peso |
||
Altura a la cruz |
Macho : 54-60 cm, se prefiere más de 56 cm, Hembra : 50-56 cm, se prefiere más de 52 cm. | |
Peso |
Macho adulto : 30-35 kg, Hembra : 26-31 kg. | |
Faltas |
• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional. • Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad. |
Faltas generales |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Faltas graves |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Faltas descalificantes: |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado. • Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias. • Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto. • Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza. |
Bibliografía |
http://www.fci.be/ |
Nederlands
![]() |
Voorouderlijke Deense checkhond
|
||||
Land van oorsprong |
Denemarken | ||||
Vertaling |
Francis Vzndersteen | ||||
Groep |
Groep 7 Staande honden | ||||
Sectie |
Sectie 1.1 Continentale staande honden, «Braque» soort | ||||
Werkproef |
Met werkproef | ||||
Datum van definitieve erkenning door de FCI |
woensdag 02 april 1969 | ||||
Publicatiedatum van de geldende officiële norm |
donderdag 08 januari 1998 | ||||
Datum van de laatste update |
maandag 12 oktober 1998 | ||||
En français, cette race se dit |
![]() |
Chien d'arrêt danois ancestral | |||
In English, this breed is said |
![]() |
Old Danish Pointing Dog | |||
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
![]() |
Altdänischer Vorstehhund | |||
En español, esta raza se dice |
![]() |
Antiguo perro de muestra Danés | |||
In zijn land van herkomst is zijn naam |
Gammel Dansk Hønsehund |
Gebruik |
Veelzijdige jachthond voor vogels. |
Kort historisch overzicht |
De oorsprong van het ras gaat terug tot het jaar worden getraceerd ongeveer 1710 toen een man genaamd Morten Bak, woonachtig in Glenstrup in de buurt van de steden van Randers en Hobro, tot en met 8 generaties overstak zigeuner honden met lokale farmdogs en op deze manier werd een zuiver ras van gevlekt wit en bruin honden genoemd Bakhounds of Oude Deense Wijzend Dogs. De lokale boeren noemden hun farmdogs «Bloedhonden», maar het lijkt meer waarschijnlijk dat deze honden waren nakomelingen van Squire's geurhonden, die op hun beurt waren afstammelingen van voornamelijk St. Hubert Hounds (Bloedhonden). Eveneens is het waarschijnlijk dat de zigeuner honden over het algemeen afstammen van Spaanse wijzen Honden en andere rassen van geurhonden zoals die hierboven vermeld, dus in veel opzichten St.Hubert Hounds hebben bijgedragen aan het ras Old Deense Staande Hond. |
Algemeen totaalbeeld |
Middelgrote hond, rechthoekig en sterk gebouwd. Een van de meest charmante kenmerken van het ras is het grote verschil tussen man en vrouw. Terwijl de hond is krachtig en aanzienlijk, wordt de teef gekenmerkt door lichter, pittige en grillig. |
Belangrijke verhoudingen |
De verhouding van de schofthoogte tot de lengte van het lichaam is ongeveer 8: 9. |
Gedrag en karakter (aard) |
Wordt de indruk gewekt van een rustige en stabiele hond die vastberadenheid en moed. Tijdens de jacht eerder langzaam vorderden, altijd contact met de jager het onderhouden en zijn taak als een wijzende Dog volbrengen zonder onnodige verstoring van de grond. Het ras is geschikt voor zowel kleine als grote jachtgebied. |
Hoofd |
||
Bovenschedel |
||
Hoofd |
Kort en breed, zonder uitgesproken stop. Occiput prominente en duidelijk zichtbaar vanuit elke hoek. | |
Schedel |
Voldoende breed en duidelijk afgerond. | |
Stop |
Niet uitgesproken. |
Facial region |
||
Neus |
Vlezige, sterk gedefinieerd, neusgaten wijd open. Kleur van donker naar meer licht lever. | |
Voorsnuit |
Brug van de neus breed. | |
Lippen |
Lippen diep helemaal uit de neus en over de onderkaak. De diepe Lippen dragen bij aan het geven van het hoofd zijn karakteristieke diepte. | |
Kiezen / tanden |
Krachtige kaken met een regelmatig schaargebit. Volledig gebit wilde. | |
Wangen |
Goed gedefinieerde en diep, zeer gespierd. | |
Ogen |
Middelgrote, noch gezonken noch prominent. Donkerbruine kleur wenselijk. Gezien de oorsprong van het ras een lichte afhangende van de lagere eyerim wordt getolereerd, maar moet niet worden aangemoedigd. | |
Oren |
Tamelijk lage, breed en licht gerond aan de uiteinden. Lengte is correct als het oor, wanneer gehouden naar de neus, verlaat vrij iets meer dan het buitenste derde van de snuit. Voorkant van het oor moet goed in de buurt van de wang te hangen. |
Hals |
Gespierd en goed ingericht. Keelhuid wordt beschouwd als een kenmerk van het ras, maar moet niet worden overdreven. |
Lichaam |
||
Schoft |
Goed gedefinieerd. Hoogste punt van de bovenlijn op de schoft, licht vallen op het kruis. | |
Rug |
Stevig en zeer gespierd. | |
Lendenpartij |
Kort, breed en gespierd, sterk gekoppeld. | |
Croupe |
Breed, niet te kort, licht hellend in de richting van de set-on van de staart. | |
Borst |
Diep en breed; een goede breedte gewenst vooral bij mannen. Borstkas reikt tot aan de ellebogen. Ribben goed gewelfd en het bereiken van ver terug. Ribbenkast noch plat noch tonvormig. Een goed ontwikkelde voorborst is het meest wenselijk. |
Staart |
Stel enigszins hoog dan te laag. Tamelijk breed aan de basis, taps toelopend naar het einde toe. Gemiddelde lengte, bijna tot aan het spronggewricht. Staart wordt gedragen natuurlijk hangende. Docking is niet toegestaan. |
Ledematen |
Voorhand |
||
Algemeen |
Gezien vanaf de voorzijde sterk, recht en parallel. | |
Schouders |
Plat en strak tegen de borst, met sterke spieren die duidelijk bij het verplaatsen of staan. | |
Opperarm |
Van goede lengte, zeer gespierd. | |
Ellebogen |
In de buurt, maar niet te strak om het lichaam, noch naar binnen of naar buiten, stel vrij ver terug. Goed gehoekt bovenste / onderarm. | |
Onderarm |
Recht, met krachtige spieren en goed bot. | |
Voorvoetwortelgewricht |
Krachtig. | |
Voormiddenvoet |
Licht gebogen ten opzichte van de onderarm. | |
Voorvoeten |
Sterk en stevig, goed gebogen en met harde pads. |
Achterhand |
||
Algemeen |
Van achteren gezien recht en parallel. Goed gehoekt en krachtig bot. | |
Dijbeen |
Gespierd, tamelijk lang en breed. Goede hoeking bekken / dij. | |
Onderbeen |
Vrij lang, gespierd. | |
Knie |
Sterke, goed gebogen. | |
Achtermiddenvoet |
Lichte gehoekt lagere dij. | |
Spronggewricht |
Sterk en krachtig. | |
Achtervoeten |
Sterk en stevig, goed gebogen en met harde pads. |
Gangwerk |
Reachy stappen met een goede rijden van achter en de bijbehorende bereik aan de voorkant. Beweging recht en parallel voor en achter. Goed, hoge vervoer van het hoofd. |
Huid |
Niet te fijn, nogal strak op het lichaam en ledematen. Op het hoofd en de nek van de huid is los, vormen wammen en vouwen op de hoeken van de lippen. |
Coat |
||
Haarkwaliteit |
Kort en dicht, enigszins hard aan. Haar moet het lichaam volledig dekken. | |
Haarkleur |
Wit met bruine aftekeningen, een paar grote of vele kleine, bruine vlekjes (sproeten) op wit. De bruine kleur kan variëren, maar tot donkerbruin voorkeur. |
Maat en gewicht |
||
Schouderhoogte |
Reuen 54-60 cm, 56 cm boven de voorkeur, teven 50-56 cm, boven 52 cm de voorkeur. | |
Gewicht |
Volwassen mannelijke 30-35 kg, teef 26-31 kg. | |
Defecten |
• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
General defecten |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Zware defecten |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Defecten die leiden tot uitsluiting |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
NB : |
• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |
Bibliografie |
http://www.fci.be/ |
-
Dernière mise à jourmercredi 21 décembre 2022 13:23
-
Page vue 382 fois