Toutes les races de chiens dans le monde
Imprimer

Chien d'Artois

 

Chien d'Artois
Standard FCI Nº 28
   
Origine
   France
Groupe
   Groupe 6 Chiens courants, chiens de recherche au sang et races apparentées
Section
   Section 1.2 Chiens courants de taille moyenne
Epreuve
   Avec épreuve de travail
Date de reconnaissance à titre définitif par la FCI
   vendredi 18 octobre 1963
Date de publication du standard officiel en vigueur
   mercredi 24 juillet 1996
Date de la dernière mise à jour
   mercredi 24 juillet 1996
In English, this breed is said
 Artois Hound
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
 Chien d'Artois
En español, esta raza se dice
 Sabueso Artesiano
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
 Chien d'Artois

Utilisation
Le chien d’Artois est un briquet surtout utilisé de nos jours à la chasse à tir. C’est un rapprocheur, travaillant avec application dans les défauts, et sa vitesse est moyenne mais soutenue.
• En plaine : Vu la finesse de son nez, il est capable de déjouer les ruses d’un lièvre.
• Au bois : Avec ses incontestables qualités de chasseur, dans les futaies claires et bien percées, il conduit à merveille un chevreuil.
• Au fourré : Son intrépidité et sa bravoure font qu’il peut débusquer un sanglier même récalcitrant.
• De plus : C’est un animal rustique, doté d’une merveilleuse gorge entraînante, d’une voix haute qui se fait entendre de loin.
Six à huit chiens d’Artois tricolores, bien uniformes, constituent un petit équipage susceptible de faire plaisir à un maître d’équipage des plus exigeants.
 

Bref aperçu historique
Cette race, appelée autrefois chien picard, était fort appréciée dans l'ancienne vénerie au temps d'Henri IV et Louis XIII et très recherchée. Sélincourt en faisait déjà grand cas, s'étonnant et s'émerveillant de voir ces chiens rapprochant un lièvre passé d'une heure par temps sec. Le Couteulx de Canteleu, dans Manuel de Vénerie Française (1890), parle également avec éloge du chien d'Artois. Il rapporte que la race artésienne de son temps était métissée et difficile à trouver pure mais, malgré cela, elle restait encore une des meilleures races pour la chasse du lièvre. Il a pris soin, d'ailleurs, de placer des représentants de la race dans le grand chenil du Jardin d'Acclimatation pour qu'elle soit connue du grand public. A la fin du XIXème et tout au début du notre siècle, M. Levoir en Picardie a tenté le rétablissement de l'ancien type d'Artois sans vraiment y parvenir. Pendant cette période, et jusqu'au début de la première guerre, c'est un autre éleveur picard, M. Mallard, qui dominait l'élevage de la race. Mais s'il produisait de très jolis chiens, comme en témoignent ses nombreuses récompenses en exposition canine, ils n'étaient pas toujours dans un type conforme à la description donnée par les anciens auteurs. Après la deuxième guerre, on a cru que le chien d'Artois faisait partie des races perdues à jamais. Mais M. Audréchy, de Buigny les Gamaches dans la Somme, s'est fixé comme tâche au début des années 1970 de reconstituer le cheptel. C'est grâce à ses efforts et à ceux de Mme Pilat que cette race retrouve sa place parmi les chiens courants.

Aspect général
Chien bien charpenté, musclé et pas trop long, donnant une impression de force et d'énergie.

Proportions importantes
Taille - longueur du corps : entre 10:10 et 10:11.
Hauteur de la poitrine - taille environ 1:2.
Largeur du crâne - longueur de la tête environ 5:9.
Longueur du chanfrein - longueur du crâne environ 8:10.

Comportement / caractère
Chien vigoureux et rustique, très fin de nez, ralliant bien la meute, équilibré et affectueux.

Tête

Région crânienne
Crâne
   Fort, large, assez court, arrondi et aplati à sa partie supérieure mais avec la protubérance occipitale peu prononcée. 
Stop
   Accentué.

Région faciale
Truffe
   Noire, forte, aux narines bien ouvertes.
Lèvres
   La lèvre supérieure recouvre largement la lèvre inférieure et doit être assez importante pour donner une forme carrée à l'extrémité du museau, vu de profil.
Chanfrein
   Droit et, vu de profil, modérément allongé.
Mâchoires et dents
   Denture en ciseaux, les incisives supérieures recouvrent les inférieures dans un contact étroit et sont implantées bien d'équerre par rapport aux mâchoires.
Joues
   Sèches.
Yeux
   Par rapport à la largeur du front, les yeux ne sont pas très rapprochés; ils sont ronds, à fleur de tête, l'air mélancolique et doux; de couleur brun foncé. Les muqueuses des paupières inférieures ne doivent pas être apparentes.
Oreilles
   Attachées à la hauteur de la ligne de l'oeil, un peu épaisses, larges, à l'extrémité ronde, presque plates et assez longues, atteignant la naissance de la truffe.

Cou
Moyennement long, puissant; très peu de fanon.

Corps
Dos
   Large et bien soutenu.
Rein
   Légèrement harpé.
Croupe
   Les hanches donnent une légère inclinaison à la croupe, qui est bien musclée.
Poitrine
   Large et longue, assez descendue pour que la ligne sternale arrive au niveau des coudes.
Côtes
   Côtes bien cintrées.
Flanc
   Flancs pleins.

Queue
Forte, assez longue, épiée (ou espièe) et portée en faucille, ne retombant jamais vers l’avant.

Membres

Membres antérieurs
Généralités
   Les membres antérieurs sont forts, d'aplomb.
Epaules
   Obliques et musclées.
Coudes
   Bien dans l'axe du corps.
Métacarpe
   Légèrement obliques.

Membres postérieurs
Généralités
   Vue de derrière, la pointe de la fesse, le milieu de la jambe, le jarret, le métatarse et le pied se trouvent sur la même ligne verticale.
Cuisses
   Descendues et bien musclées.
Jarret
   Forts et modérément coudés.
Métatarse
   Courts et forts.

Pieds
Légèrement allongés, forts mais suffisamment serrés ; les coussinets sont noirs, résistants et compacts.

Allures
Régulières et faciles.

Peau
Assez épaisse.

Robe
Qualité du poil
   Court, épais et assez plat.
Couleur du poil
   Tricolore fauve foncé, tirant sur le poil de lièvre ou de blaireau, avec manteau ou grandes taches, la tête habituellement fauve, quelquefois charbonnée.

Taille et poids
Hauteur au garrot
   De 53 à 58 cm avec une tolérance de 1 cm.
Poids
   En moyenne, 28 à 30 kg.

Défauts
• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel.
• Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité.
 

Défauts généraux
Crâne étroit, en forme de dôme.
Museau trop pointu.
Lèvre supérieure insuffisamment descendue et serrée.
Oreilles attachées sous la ligne de l'oeil, courtes, pas assez plates.
Oeil légèrement clair, conjonctive apparente.
Encolure longue, légère.
Région dorsale trop longue, ligne du dessus molle, creuse.
Queue trop longue, déviée.
Côtes plates.
Flanc levretté.
Epaule droite.
Coudes en dehors.
Métacarpes droits.
Pieds affaissés.
Doigts écartés, trop longs.
Cuisses plates.
Jarrets droits, clos ou trop ouverts.
Mouchetures dans les couleurs.
Sujet craintif.

Défauts entrainant l’exclusion
Sujet peureux ou agressif.
Manque de type (l'animal dans son ensemble ne ressemble pas suffisamment à ses congénères de la même race).
Prognathisme supérieur ou inférieur.
Oeil très clair.
Membres frêles.
Couleur autre que celle précisée par le standard.
Mouchetures envahissantes.
Hauteur au garrot autre que celle du standard.
Anomalie anatomique.
Tare héréditaire invalidante repérable.

NB :
• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
• Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires.
• Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum.
• Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction.

Bibliographie
http://www.fci.be/

English

 

Artois Hound
FCI Standard No. 28
   
Origin
   France
Translation
   Mrs. Peggy Davis
Group
   Group 6 Scenthounds, and related breeds
Section
   Section 1.2 Medium sized scent hounds
Working
   With working trial
Date of acceptance on a definitive basis by the FCI
   Friday 18 October 1963
Date of publication of the official valid standard
   Wednesday 24 July 1996
Date of the last update
   Monday 25 November 1996
En français, cette race se dit
 Chien d'Artois
Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar
 Chien d'Artois
En español, esta raza se dice
 Sabueso Artesiano
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
 Chien d'Artois

Usage
The Artois Hound is a Briquet (small type), nowadays especially used in hunting with the gun. He drives the game closer taking advantage of their faults with cleverness, and his speed is average but maintained.
• In the country : Because of his acute sense of smell, he is capable of out manoeuvring the tricks of the hare.
• In the wood : With his incontestable qualities of a hunter, in the sparse and well scattered groups of tall trees, he hunts a deer beautifully in the desired direction.
• In the thicket : his intrepidity and bravery means that he can stir up and even obstinate boar.
• Moreover : He is a hardy animal, endowed with a marvellous tongue in a high pitched voice which can be heard from far away.
Six to eight tricolour matching Artois hounds constitute a small pack susceptible of giving pleasure to a most demanding huntmaster.
 

Brief historical summary
This breed, formerly named Picard, was much appreciated in ancient hunting at the time of Henri IV and Louis XIII and much sought after. Selincourt already made much of it, wondering and amazed to see these dogs pulling in a hare which had passed by one hour ago in dry weather. Le Couteulx de Canteleu, in Manuel de Vénerie Française (1890), (Manual of French Hunting (1890)), praises also the Artois Hound. He reports that the artesien breed of his time was crossbred and difficult to find pure but, in spite of that, it still remained one of the best breeds for hare hunting. He has taken care, however, of placing representatives of the breed in the big kennel of the Jardin d’Acclimatation, so that it would be know by the general public. At the end of the XIXth century and at the beginning of our century, M. Levoir in Picardy has attempted the re-establishment of the old Artois type without really succeeding. During that period and until the beginning of the First World War, it was another Picard breeder, M. Mallard, who dominated the raising of the breed. But if he produced very pretty dogs, as witnessed by his numerous awards in canine shows, they were not always in the type conformed with the description given by the old authors. After the second World War, it was believed that the Artois Hound was one of the breeds lost for ever. But at the beginning of the 1970s M. Audrechy, of Buigny les Gamaches in the Somme, has fixed as a task to reconstitue the kennel. It is thanks to his efforts and those of Mme Pilat that this breed regains its place amongst the scenthounds.

General appearance
Well constructed dog, muscled and not too long, giving the impression of strength and energy.

Important proportions
Size/Length of body between 10:10 and 10:11
Depth of chest / Size between 1:2
Width of skull/Length of head between 5:9
Length of muzzle/Length of skull between 8:10

Behaviour / temperament
Vigorous and hardy dog, with a very fine nose, assembling well in the pack, balanced and affectionate.

Head

Cranial region
Skull
   Strong, broad, quite short, rounded and flat at its upper part but with the occipital protuberance only slightly pronounced. 
Stop
   Accentuated.

Facial region
Nose
   Black, strong, with well opened nostrils.
Muzzle
   Straight and, seen in profile, moderately elongated.
Lips
   The upper lip largely covering the lower lip and must be rather important so as to give a square shape to the extremity of the muzzle, seen in profile.
Jaws and teeth
   Scissor bite, the upper incisors covering the lower in a narrow contact and are well set squarely in relation to the jaws.
Eyes
   In relation to the width of the forehead, the eyes are not very close together; they are round, level with the head surface, with a melancholic and soft expression; dark brown in colour. The mucous membranes of the lower lids must not be visible.
Ears
   Set at eye level, a little thick, broad, round at the tip, almost flat and quite long, reaching the beginning of the nose.

Neck
Moderately long, powerful; very little dewlap.

Body
Back
   Broad and well supported.
Loin
   Slightly arched.
Croup
   The hips give a slight inclination to the croup, which is well muscled.
Chest
   Broad and long, rather let down so that the sternal line arrives at elbow level.
Ribs
   Ribs well sprung.
Side
   Flanks full.

Tail
Strong, quite long; there should be some longer and coarser, slightly offstanding hairs (like ears of grain) towards the tip; carried sickle fashion, never falling forward.

Limbs

Forequarters
Generality
   The limbs are strong and vertical.
Shoulders
   Oblique and muscled.
Elbows
   Set well in the axis of the body.
Pastern
   Slightly oblique.

Hindquarters
Generality
   Seen from behind, the point of the buttock, the middle of the leg, the hock, the metatarsal and the foot are on the same vertical line.
Upper thigh
   Let down and well muscled.
Metatarsus
   Short and strong.
Hock
   Strong and moderately angulated.

Feet
Slightly elongated, strong but sufficiently tight; the pads are black, tough and compact.

Gait and movement
Even and easy.

Skin
Quite thick.

Coat
Hair
   Short, thick and quite flat.
Colour
   Dark fawn tricolour, similar to the coat of the hare or the badger, with mantle or large patches, the head usually fawn, sometimes with black overlay.

Size and weight
Height at withers
   Males and females 53 to 58 cm. With a tolerance of 1 cm.
Weight
   On average 28 to 30 kg.

Faults
• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work.
• Faults listed should be in degree of seriousness.
 

General faults
Narrow skull, dome shaped.
Muzzle too pointed.
Upper lip insufficiently let down and tight.
Eye slightly light, conjunctiva visible.
Ears set below eye level, short, not flat enough.
Neck long reach of neck, light.
Dorsal region too long, topline soft, hollow.
Ribs flat.
Whippety flanks.
Tail too long, deviated.
Straight shoulder.
Out at elbows.
Straight pastern.
Flat feet.
Toes splayed, too long.
Thighs flat.
Hocks straight, either cow-hocked or barrel-shaped.
Colour mottled.
Timid subject.

Disqualifying faults
Shy or aggressive subject.
Lack of type (the dog on the whole not sufficiently resembling his fellow creatures of the same breed).
Anatomical anomaly.
Determined hereditary disabling defect.
Under- or overshot mouth.
Eye very light.
Weak limbs.
Other colour than that of the standard.
Distinctly mottled.
Height at the withers other than that of the standard.

NB :
• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified.
• The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying.
• Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.
• Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding.

Bibliography
http://www.fci.be/

Deutsch

 

Chien d'Artois
FCI-Standard Nr. 28
   
Ursprung
   Frankreich
Übersetzung
   Frau Michèle Schneider
Gruppe
   Gruppe 6 Laufhunde, Schweisshunde und verwandte Rassen
Sektion
   Sektion 1.2 Mittelgrosse Laufhunde
Arbeitsprüfung
   Mit Arbeitsprüfung
Datum der endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI
   Freitag 18 Oktober 1963
Datum der Publikation des gültigen offiziellen Standards
   Mittwoch 24 Juli 1996
Datum der letzten Aktualisierung
   Dienstag 14 Januar 1997
En français, cette race se dit
 Chien d'Artois
In English, this breed is said
 Artois Hound
En español, esta raza se dice
 Sabueso Artesiano
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
 Chien d'Artois

Verwendung
Der Chien d’Artois ist ein Briquet und wird heutzutage überwiegend zur Flintenjagd verwendet.
• Als Zutreiber nimmt er mit Fleiß auch verlorene Fährten wieder auf, dabei arbeitet er mittelmäßig schnell, aber ausdauernd.
• Im ebenen Gelände kann er mit seiner feinen Nase die Täuschungsmanöver des Hasen vereiteln.
• Im Forst treibt er dank unbestreitbarer Jagdqualitäten im lichten, gut durchdringbaren Hochwald ein Reh ausgezeichnet zu.
• Im Dickicht kann er unerschrocken und mutig selbst ein widerspenstiges Wildschwein aufjagen. Zudem ist er ein kräftiges Tier mit herrlichem, mitreißenden Geläut und hoher, weithin vernehmlicher Stimme.
Sechs bis acht gleichförmige, dreifarbige Chiens d’Artois bilden eine kleine Meute, die wohl auch dem anspruchsvollsten Jagdreiter zur Freude gereicht.
 

Kurzer geschichtlicher abriss
Diese, früher "Chien Picard" genannte Rasse, war in der alten Parforcejagd zu Zeiten Heinrichs des IV und Ludwigs des XIII hoch geschätzt und gesucht. Bereits Sélincourt lobte sie in höchsten Tönen, nachdem er erstaunt und höchst verwundert sah, wie diese Hunde einen Hasen herbeitrieben, der bei trockenem Wetter eine Stunde vorher vorbeigekommen war. Le Couteulx de Canteleu spricht im Handbuch des Französischen Weidwerks (Manuel de Vénerie Française) von 1890 ebenfalls voller Lob vom Chien d’Artois. Er berichtet, dass die artesische Rasse seiner Zeit bastardisiert sei und reinrassige Hunde nur schwer zu finden seien; dennoch bliebe sie noch immer eine der besten Rassen für die Hasenjagd. Er trug übrigens dafür Sorge,dass einige Vertreter der Rasse im grossen Zwinger des Jardin d’Acclimatation ausgestellt wurden, um sie so der breiten Öffentlichkeit bekannt zu machen. Ende des 19. und zu Beginn unseres Jahrhunderts versuchte M.Levoir in der Picardie, den alten Typ des Chien d’Artois wiederherzustellen, ohne jedoch dieses Ziel tatsächlich zu erreichen. Während dieser Zeit und bis zum Beginn des 1. Weltkrieges dominierte ein anderer Züchter aus der Picardie, M.Mallard, die Zucht der Rasse. Aber obwohl er viele schöne Hunde hervorbrachte, wie seine vielen Auszeichnungen auf Zuchtschauen beweisen, so stimmte deren Typ jedoch nicht immer mit den Beschreibungen überein, die wir von älteren Autoren haben. Nach dem 2. Weltkrieg glaubte man, den Chien d’Artois zu jenen Rassen zählen zu müssen, die für immer verschwunden sind. Zu Beginn der 70er Jahren setzte sich aber M.Audréchy aus Buigny les Gamaches im Departement Somme das Ziel, den Rassebestand wieder aufzubauen. Seine Anstrengungen und denen von Mme Pilat ist es zu verdanken, dass diese Rasse wieder ihren Platz unter den Laufhunden gefunden hat.

Allgemeines erscheinungsbild
Gut gebauter Hund; muskulös und nicht zu lang; Kraft und Energie ausstrahlend.

Wichtige proportionen
Grösse / Körperlänge zwischen 10 : 10 und 10 : 11
Brusttiefe / Grösse ungefähr 1 : 2
Schädelbreite / Kopflänge ungefähr 5 : 9
Fanglänge / Schädellänge ungefähr 8 : 10

Verhalten / charakter (wesen)
Kräftiger und widerstandsfähiger Hund mit feiner Nase; guter Zusammenhalt in der Meute; ausgeglichen und anhänglich.

Kopf

Oberkopf
Schädel
   Kräftig, breit, ziemlich kurz; gerundet und im oberen Teil abgeflacht, aber mit wenig ausgeprägtem Hinterhaupthöcker. 
Stop
   Betont.

Facial region
Nasenschwamm
   Schwarz, kräftig, mit wie geöffneten Nasenlöchern.
Fang
   Nasenrücken gerade und, von der Seite betrachtet, leicht verlängert.
Lefzen
   Die Oberlefze bedeckt die Unterlefze deutlich und ist ausreichen entwickelt, um dem Fangende aus der Seitenansicht eine quadratische Form zu geben.
Kiefer / Zähne
   Scherengebiss; die oberen Schneidezähne bedecken die unteren mit engem Kontakt und sind rechtwinklig zum Kiefer eingesetzt.
Wangen
   Trocken.
Augen
   Im Verhältnis zur Stirnbreite stehen die Augen nicht sehr eng zueinander; sie sind rund, weder hervortretend noch tiefgebettet und von melancholischem und sanftem Ausdruck; ihre Farbe ist dunkelbraun; die Bindehaut der unteren Lider darf nicht sichtbar sein.
Ohren
   Auf Augenlinie angesetzt; etwas dick, breit, mit rundem Ende, nahezu flach und recht lang; bis zum Nasenschwammansatz reichend.

Hals
Mittellang, kräftig; sehr wenig Wamme.

Körper
Rücken
   Breit und fest.
Lenden
   Leicht gewölbt.
Kruppe
   Die Hüften geben der gut bemuskelten Kruppe eine leichte Neigung.
Brust
   Breit und lang; genügend tief, so dass die Brustunterlinie die Ellenbogen erreicht.
Rippen
   Rippen gut gewölbt.
Flanke
   Volle Flanken.

Rute
Kräftig, recht lang, manchmal gegen das Rutenende hin rundum einige etwas längere und gröbere, ährenartig abstehende Haare aufweisend und sichelförmig getragen; nie nach vorn über den Rücken fallend.

Gliedmassen

Vorderhand
Allgemeines
   Die vorderen Gliedmassen sind kräftig und stehen senkrecht.
Schultern
   Schräg und muskulös.
Ellenbogen
   Gut in der Körperachse liegend.
Vordermittelfuss
   Leicht schräg.

Hinterhand
Allgemeines
   Von hinten betrachtet liegen Sitzbeinhöcker, Schenkelmitte, Sprunggelenk, Hintermittelfuss und Pfote auf ein und derselben senkrechten Linie.
Oberschenkel
   Lang und gut bemuskelt.
Hintermittelfuss
   Kurz und kräftig.
Sprunggelenk
   Kräftig und mässig gewinkelt.

Pfoten
Leicht länglich, kräftig, Zehen genügend aneinanderliegend; die Ballen sind schwarz, widerstandsfähig und kompakt.

Gangwerk
Gleichmässig und leichtfüssig.

Haut
Recht dick.

Coat
Haar
   Kurz, dick und recht flach.
Farbe
   Dreifarbig dunkelfauve bis hin zu hasen- oder dachsfarben, mit Mantel oder grossen Flecken; der Kopf ist üblicherweise falbfarben, manchmal berusst.

Grösse und gewicht
Widerristhöhe
   Bei Rüden und Hündinnen 53 bis 58 cm. Mit einer Toleranz von 1 cm.
Gewicht
   Durchschnittlich 28 bis 30 kg.

Fehler
• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen.
• Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden.
 

Allgemeine Fehler
Schädel zu schmal, gewölbt.
Fang zu spitz, überfallend.
Überlefze zu wenig herabreichend, eng anliegend.
Leicht helles Auge, sichtbare Bindehaut.
Behang unterhalb der Augenlinie angesetzt, kurz oder nicht genügend flach.
Hals lang, leicht.
Rücken zu lang, weich, Oberlinie eingefallen.
Flache Rippen.
Windhundartig aufgezogene Flanken.
Rute Zu lang, seitlich abweichend getragen.
Steile Schulter.
Ausgedrehte Ellenbogen.
Steil gestellter Vordermittelfuss.
Durchgetragene Pfoten.
Gespreizte, zu lange Zehen.
Flache Oberschenkel.
Sprunggelenke gerade; bodenenge oder bodenweite Stellung.
Farbe Tüpfelung.
Furchtsamer Hund.

Disqualifizierende fehler
Ängstlicher oder aggressiver Hund.
Mangel an Typ (der Hund gleicht insgesamt nicht ausreichend den Artgenossen gleicher Rasse).
Anatomische Anomalie.
Erkennbarer, die Gebrauchsfähigkeit beeinträchtigender Erbfehler.
Vor- oder Rückbiss.
Sehr helle Augen.
Zierliche Gliedmassen.
Jede andere Farbe als die im Standard beschriebene.
Überhandnehmende Tüpfelung.
Von der Standardbeschreibung abweichende Widerristhöhe.

NB :
• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden.
• Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend.
• Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden.
• Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden.

Bibliografie
http://www.fci.be/

Español

 

Sabueso Artesiano
FCI Standard No. 28
   
Origen
   Francia
Traducción
   Iris Carrillo (Federación Canófila de Puerto Rico)
Grupo
   Grupo 6 Perros tipo sabueso, perros de rastro y razas semejantes
Sección
   Sección 1.2 Perros tipo sabueso de talla mediana
Prueba de trabajo
   Con prueba de trabajo
Fecha de reconocimiento a título definitivo por la FCI
   viernes 18 octubre 1963
Fecha de publicación del estándar oficial válido
   miércoles 24 julio 1996
Fecha de la última actualización
   jueves 26 marzo 1998
En français, cette race se dit
 Chien d'Artois
In English, this breed is said
 Artois Hound
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
 Chien d'Artois
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
 Chien d'Artois

Utilizacion
El Sabueso Artesiano se utiliza principalmente en nuestros días para la caza con escopeta. Como ojeador trabaja con aplicación para reanudar el rastro perdido; su velocidad es moderada, pero sostenida. Ya que posee un excelente olfato, es capaz de hacer fracasar las artimañas de la liebre durante la caza en la planicie. Con sus indiscutibles cualidades de cazador, sabe conducir al corzo a las mil maravillas, tanto en el bosque, como en los montes altos, faciles a penetrar. Por su intrepidez y valentía, hace salir de la maleza al jabalí más recalcitrante. Además, este es un animal rústico, dotado de un ladrido maravilloso, animado, sonoro y alto que se deja escuchar a lo lejos. Un grupo uniforme de seis a ocho Sabuesos Artesianos tricolores constituye un equipo de cacería que complacería al cazador mayor más exigente.
 

Breve resumen historico
Esta raza, que anteriormente se le conocía como Perro de Picardía, era muy apreciada y demandada para la cacería anciana durante la época de Enrique IV y Luis XIII. Sélincourt ya la elogiaba y se sorprendía al ver cómo estos perros se las ingeniaban para acercar a la liebre durantes más de dos horas con tiempo seco. El Couteulx de Canteleu también elogío el Sabueso Artesiano en su Manual de Cacería de 1890. Nos dice que la raza artesiana de esos tiempos estaba mezclada y que era difícil encontrar ejemplares puros, pero que a pesar de esto era todavía una de las mejores razas para la cacería de la liebre. Además, se esforzó de colocar representantes de esta raza en la perrera del Jardín de Aclimatación para que el público general la conociera. A finales del siglo XIX y principios del nuestro siglo, el Sr. Levoir, de Picardía, intentó restablecer el antiguo tipo Artois sin lograrlo verdaderamente. Durante este período y hasta principios de la primera guerra, es un otro criador de Picardía, el Sr. Mallard, quien dominaba la crianza de esta raza. Pero, aún cuando producía muy bellos ejemplares, tal como atestiguan los numerosos premios obtenidos en las exposiciones caninas, éstos no siempre correspondían al tipo que describían los autores antiguos. Después de la segunda guerra, se pensó que la raza del Sabueso Artesiano se había perdido para siempre. Pero, a principios de los años 1970, el Sr. Audréchy, de Buigny les Gamaches, en la región del rio Sommes, se dió a la tarea de reconstruir su tipo antiguo. Es gracias a sus esfuerzos y a los de la Sra. Pilat que esta raza vuelve a encontrar de nuevo su lugar entre los sabuesos.

Aspecto general
Este es un perro bien constituído, musculoso y no muy largo. Imparte una impresión de fuerza y energía.

Proporciones importantes
Altura a la cruz/Longitud del cuerpo entre 10:10 y 10:11
Altura del pecho/Altura a la cruz aproximadamente 1:2
Amplitud del cráneo/Longitud de la cabeza  aproximadamente 5:9
Longitud de la caña nasal/Longitud del cráneo aproximadamente 8:10

Temperamento / comportamiento
Este es un perro vigoroso y rústico. Tiene muy buen olfato y se une bien a la jauría. Es equilibrado y afectuoso.

Cabeza

Region craneal
Cráneo
   Es voluminoso, ancho y bastante corto. Es redondeado y chato en la parte superior, pero la protuberancia occipital es poco pronunciada. 
Depresión naso-frontal (stop)
   Es acentuada.

Facial region
Trufa
   Grande, de color negro. Las ventanas están bien abiertas.
Hocico
   Caña nasal recta, visto de perfil, el hocico es moderadamente alargado.
Belfos
   El labio superior cubre en gran parte al inferior y debe ser lo suficientemente marcado como para que, visto de perfil, el hocico tenga una forma cuadrada.
Mandíbulas / Dientes
   La articulación es en forma de tijera. Los incisivos superiores cubren los inferiores en un contacto estrecho y están implantados en ángulo recto con relación a la mandíbula.
Mejillas
   Son delgadas.
Ojos
   Con relación a la anchura de la frente, los ojos no están muy juntos. Son redondos, de mirada melancólica y dulce. Su color es pardo oscuro. Las mucosas de los párpados inferiores no deben ser aparentes.
Orejas
   Son colocadas a la altura de la línea del ojo. Son algo gruesas, anchas y sus extremidades son redondeadas. Son casi chatas y bastante largas; llegan hasta el nacimiento de la trufa.

Cuello
Es poderoso y moderadamente largo. Presenta muy poca papada.

Cuerpo
Espalda
   Es ancha y bien acentuada.
Lomo
   Ligeramente arqueado.
Grupa
   Las ancas imparten una leve inclinación a la grupa, que es bien musculosa.
Pecho
   Es ancho, largo y lo suficientemente profundo como para que la línea del esternón llegue al nivel de los codos.
Costillas
   Costillas bien ceñidas.
Flanco
   Los flancos son redondos.

Cola
Gruesa, bastante larga y llevada en forma de hoz. Nunca debe caer hacia el frente. El pelo es espigado (hasta la punta, alrededor de la cola, unos pelos largos y gruesos ligeramente separados en forma de espiga).

Extremidades

Miembros anteriores
Generalidad
   Vistos en conjunto, son poderosos y están aplomados.
Hombro
   Son oblicuos y musculosos.
Codo
   Están bien localizados en el eje del cuerpo.
Metacarpo
   Es ligeramente oblicuo.

Miembros posteriores
Generalidad
   Vistos en conjunto y desde atrás, la punta del glúteo, la parte media de la pierna, el corvejón, el metatarso y el pie se encuentran sobre la misma línea vertical.
Muslo
   Son descendidos y bien musculosos.
Metatarso
   Son cortos y gruesos.
Corvejón
   Grueso y moderadamente acodado.

Pies
Ligeramente alargados. Son grandes, pero compactos. Las almohadillas son negras, resistentes y compactas.

Movimiento
Agil y uniforme.

Piel
Bastante gruesa.

Manto
Pelo
   Corto, denso y bastante liso.
Color
   Tricolor leonado oscuro, tirando a pelo de liebre o de tejón, con manta o manchas grandes. Por lo general, la cabeza es color leonado, y a veces carbonada.

Tamaño y peso
Altura a la cruz
   Tanto para los machos como para las hembras, es de 53 a 58 cm. Con una tolerancia de 1 cm.
Peso
   El peso promedio es de 28 a 30 kg.

Faltas
• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional.
• Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad.
 

Faltas generales
Cráneo estrecho, abovedado.
Hocico demasiado puntiagudo.
Labio superior apretado, no lo suficientemente descendido.
Ojo ligeramente claro, conjuntiva aparente.
Orejas colocadas por debajo de la línea del ojo, cortas o no lo suficientemente chatas.
Cuello largo, liviano.
Región dorsal muy larga, línea superior floja, hundida.
Costillas planas.
Flancos agalgados.
Cola demasiado larga o desviada hacia un lado.
Hombros cortos.
Codos que se desvían hacia afuera.
Metacarpos rectos.
Pies aplastados.
Dedos separados, demasiado largos.
Muslos planos.
Corvejones rectos, cerrados o muy separados.
Presencia de manchitas moteadas.
Perro tímido.

Faltas descalificantes:
Perro temeroso o agresivo.
Falta de tipo (animal que, en términos generales, no presenta las mismas características que sus congéneres de la misma raza).
Anomalía anatómica.
Defecto hereditario visible que cause invalidez.
Prognatismo superior o inferior.
Ojos demasiado claros.
Extremidades débiles.
Cualquier otro color que no sea establecido por el estándar.
Manchitas moteadas que se extienden por todo el cuerpo.
Altura a la cruz diferente a la establecida por el estándar.

NB :
• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado.
• Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias.
• Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto.
• Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza.

Bibliografía
http://www.fci.be/

Nederlands

 

Chien d'Artois
FCI standaard nr. 28
   
Land van oorsprong
   Frankrijk
Vertaling
   Francis Vandersteen
Groep
   Groep 6 Jachthonden, honden van onderzoek aan het bloed en verwante rassen
Sectie
   Sectie 1.2 middelgrote Jachthonden
Werkproef
   Met werkproef
Datum van definitieve erkenning door de FCI
   vrijdag 18 oktober 1963
Publicatiedatum van de geldende officiële norm
   woensdag 24 juli 1996
Datum van de laatste update
   woensdag 24 juli 1996
En français, cette race se dit
 Chien d'Artois
In English, this breed is said
 Artois Hound
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
 Chien d'Artois
En español, esta raza se dice
 Sabueso Artesiano

Gebruik
De hond van Artois is een aansteker die vooral tegenwoordig aan de jacht aan TIR wordt gebruikt. Het is een rapprocheur, die met toepassing in de gebreken, en zijn snelheid werkt, is middelmatig maar aanhoudend.
• In vlakte: Gezien de fijnheid van zijn neus, is het in staat om de listen van een haas te verijdelen.
• Aan het hout: Met zijn onbetwistbare kwaliteiten van jager, in de duidelijke en goed geboorde opgaande houten, leidt hij tot wonder een ree.
• Aan het struikgewas: Zijn onverschrokkenheid en zijn octrooibaarheid hebben tot gevolg dat hij kan débusquer een zelf récalcitrant everzwijn.
• Bovendien: Het is een eenvoudig dier, dat van een wonderlijke keel is voorzien, die, van een hoge stem tot gevolg heeft, die zich laat verreweg horen.
Zes tot acht tricolores honden van Artois, zeer eenvormig, vormen een kleine bemanning geschikt om plezier aan een bootsman van het meest veeleisend te doen.
 

Kort historisch overzicht
Dit ras, vroeger genoemd picard hond, werd zeer in oude vénerie aan de tijd van Henri IV en Louis XIII beoordeeld en werd zeer beoogd. Sélincourt deed reeds groot geval ervan, zich verwonderend en émerveillant om deze honden te zien die een haas die van een uur dichterbij brengen, per droge tijd is voorbijgegaan. Couteulx van Canteleu, in Manuel de Vénerie Française (1890), spreekt eveneens met lofrede van de hond van Artois. Hij relateert dat het Artesische ras van zijn tijd en moeilijk métissée om zuiver te vinden maar ondanks dat, zij bleef nog een van de beste rassen voor de jacht van de haas. Hij heeft zorg, trouwens, genomen om vertegenwoordigers van het ras in het grote hondehok van de Tuin van Acclimatisatie te plaatsen opdat zij van het grote publiek wordt gekend. Aan het einde van XIXe en heel aan het begin van de onze eeuw, heeft de Heer Levoir in Picardië het herstel van het oude soort Artois zonder echt erin te slagen geprobeerd. Gedurende deze periode en tot het begin van de eerste oorlog, is het een andere picard veehouder, de Heer Mallard, die de veeteelt van het ras beheerste. Maar als hij zeer mooie honden produceerde, zoals zijn talrijke beloningen in hondententoonstelling erover getuigen, waren zij niet altijd in een soort overeenkomstig de beschrijving die door de vroegere auteurs wordt gegeven. Na de tweede oorlog, heeft men geloofd dat de hond van Artois nooit deel van de rassen uitmaakte die worden verloren, aan. Maar de Heer Audréchy, van Buigny Gamaches in het Bedrag, heeft zich als taak aan het begin van de jaren '70 bepaald om de veestapel opnieuw samen te stellen. Het is dank zij zijn inspanningen en aan die van Mevrouw Pilat dat dit ras zijn plaats onder de jachthonden terugvindt.

Algemeen totaalbeeld
Zeer charpenté, gespierde hond en niet te lang, die een indruk van kracht en energie geeft.

Belangrijke verhoudingen
Omvang - de lengte van het lichaam: tussen 10:10 en 10:11.
Grootte van de borst - snijdt ongeveer 1:2.
Breedte van de schedel - lengte van het hoofd ongeveer 5:9.
Lengte van de afkanting - lengte van de schedel ongeveer 8:10.

Gedrag en karakter (aard)
Krachtige en eenvoudige, zeer eind van neuzen, goed de meute verzamelt, evenwichtige en liefdevolle hond die.

Hoofd

Bovenschedel
Schedel
   Zeer breed, vrij kort, afgerond en plat gemaakt aan zijn hoger deel maar met de weinig duidelijke achterhoofdsuitwas. 
Stop
   Geaccentueerd.

Facial region
Neus
   Zwart, sterk, aan de zeer open neusgaten.
Lippen
   De hogere lip bedekt in ruime mate de lagere lip en moet vrij belangrijk zijn om een vierkante vorm te geven aan het einde van de snuit, gezien een profiel.
Neusbrug
   Recht en, gezien een profiel, gematigd verlengd.
Kiezen / tanden
   Gebit in scharen, bedekt snijdend hoger lager in een nauw contact en goed van tekendriehoek ten opzichte van de kaken gevestigd.
Wangen
   Droog.
Ogen
   Ten opzichte van de breedte van het voorhoofd, worden de ogen niet zeer dichterbij gebracht; zij zijn rond, aan bloem van hoofd, de weemoedige en zachte lucht; van kleur bruin donker. De slijmvliezen van de lagere oogleden moeten niet zichtbaar zijn.
Oren
   Vastgemaakt aan de grootte van de lijn van het oog, een beetje dik, breed, aan het ronde einde, bijna vlak en vrij lang, dat de geboorte van de truffel bereikt.

Hals
Middelmatig lang, machtig; zeer weinig fanon.

Lichaam
Rug
   Breed en zeer aanhoudend.
Lendenpartij
   Enigszins gewelfd.
Croupe
   De heupen geven een geringe helling aan het achterdeel, dat zeer gespierd is.
Borst
   Breed en lang, genoeg naar beneden gegaan opdat de sternale lijn op het niveau van de ellebogen aankomt.
Ribben
   Goed gebogen kusten.
Flank
   Volle zijden.

Staart
Sterk, vrij lang, gegluurd (of espièe) en gedragen in sikkel, nooit terugvallend naar de voorkant.

Ledematen

Voorhand
Algemeen
   De voorafgaande leden zijn sterk, van zelfverzekerdheid.
Schouders
   Gespierde en schuin.
Ellebogen
   Goed in de hoofdlijn van het lichaam.
Voormiddenvoet
   Enigszins schuin.

Achterhand
Algemeen
   Het standpunt van achter, de spits van de bil, het midden van het been, de schenkel, métatarse en de voet bevinden zich op dezelfde verticale lijn.
Dijbeen
   Naar beneden gegaan en zeer gespierd.
Achtermiddenvoet
   Iets schuin.
Spronggewricht
   Sterk en gematigd omgebogen.

Voeten
Enigszins verlengd, sterk maar voldoende strak; de kussenblokken zijn zwart, sterk en compact.

Gangwerk
Regelmatig en gemakkelijk.

Huid
Vrij dik.

Coat
Haarkwaliteit
   Kort, dik en vrij vlak.
Haarkleur
   Tricolore donker roofdier, dat op het haar van haas of das, met jas of grote vlekken, het gewoonlijk rossige hoofd trekt, soms verkoold.

Maat en gewicht
Schouderhoogte
   Van 53 tot 58 cm met een verdraagzaamheid van 1 cm.
Gewicht
   Gemiddeld 28 tot 30 kg.

Defecten
• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan ​​tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.
 

General defecten
Nauwe schedel, in de vorm van koepel.
Te spitse snuit.
Onvoldoende naar beneden gegaane en vast gedrukte hogere lip.
Oren die onder de lijn van het oog worden vastgemaakt, kort, niet genoeg vlak.
Enigszins duidelijk oog, bind zichtbaar.
Lange, lichte halslijn.
Dorsale regio te lange, lijn van de bovenkant zwakkelinge, graaft.
Te lange staart, afgeweken.
Vlakke kusten.
Zijde opgetroken.
Rechte schouder.
Ellebogen buiten.
Métacarpes rechten.
Gedaane verzakken voeten.
Afgezonderde, te lange vingers.
Vlakke dijen.
Rechte, gesloten of te open schenkels.
Vlekjes in de kleuren.
Angstig onderwerp.

Defecten die leiden tot uitsluiting
Angstig of agressief onderwerp.
Gebrek aan soort (het dier in zijn geheel lijkt niet voldoende op zijn congénères van hetzelfde ras).
Hogere of lagere Prognathisme.
Zeer duidelijk oog.
Broze leden.
Andere kleur dan die die door de standaard wordt aangegeven.
Vlekjes die binnendringen.
Grootte aan het andere schofthoogte dan die van de standaard.
Anatomische afwijking.
Opspoorbare erfelijke Tare die ongeldig maakt.

NB :
• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.

Bibliografie
http://www.fci.be/
  • Dernière mise à jour
    mercredi 21 décembre 2022 13:27
  • Page vue 302 fois

Aucun commentaire

Menu principal

Cela peut servir

Connexion