 |
|
L'American Mini Pei n'est pas reconnu par la F.C.I.
|
|
|
Origine
|
|
U.S.A. |
Traduction
|
|
Francis Vandersteen |
Cette race est aussi connue sous
|
|
Mini Pei Miniature Shar Pei
|
Le Shar-Pei miniature est en cours de développement en tant que version réduite du Shar-Pei. C'est un Shar-Pei pur-sang et la taille miniature provient d'un gène récessif que ces chiens portent dans leur ADN. L'espoir des éleveurs est que par sélection sélective, le gène récessif deviendra bientôt dominant dans la race. Le Mini Shar-Pei est reconnu par l'AKC comme un Shar-Pei, mais la taille de ce chien n'est pas reconnue par eux et est considérée comme une faute dans le ring. L'ascendance du Shar-Pei est incertaine. Il peut être un descendant du Chow Chow, cependant, le seul lien clair entre ceux-ci sont la langue pourpre. Cependant, les images sur la poterie suggèrent que la race était présente même sous la dynastie des Han (206 avant). Pendant de nombreuses années, le Shar-Pei a été gardé comme un chien de ferme polyvalent dans la campagne chinoise, utilisé pour la chasse, la protection des stocks, et la garde de la maison et de la famille. Pendant ce temps, le Shar-Pei a été élevé pour l'intelligence, la force et son visage renfrogné. Plus tard, il a été utilisé dans les combats de chiens. La peau lâche et le poil extrêmement épineux ont été développés pour aider le chien à se battre, rendant le Shar-Pei difficile à saisir pour l'adversaire. Pendant la révolution communiste, les chiens ont été sauvés par un homme d'affaires de Hong Kong nommé Matgo Law, qui a fait appel aux Américains en 1973 à travers un magazine de chien pour sauver la race. De ces quelques spécimens, la fantaisie Shar-Pei a grandi énormément au cours des dernières décennies. Maintenant, le Shar-Pei est dans le groupe non-sportif de l'AKC avec plus de 70 000 chiens enregistrés comme stock de base. Lors de son introduction, Shar-Pei était astronomiquement cher. Maintenant, ils coûtent à peu près le même que tout autre chien de race pure.
Le Shar-Pei miniature doit être court, large et presque carré en proportion de la longueur du corps à la hauteur. La caractéristique la plus notable est le plissement abondant et serré sur la tête et le corps. La tête devrait être légèrement grande en proportion du corps. Les yeux doivent être sombres, clairs et en forme d'amande, et ne doivent être ni enfoncés ni en saillie. Chez les chiens dilués, la couleur des yeux peut être légèrement plus claire. Les oreilles doivent être petites, triangulaires, épaisses, situées près de la tête et de préférence recourbées sur le bord. Elles devraient être bien écartées et avancer sur le crâne et l'angle vers l'œil. Elles peuvent montrer un léger degré de mobilité. Les oreilles pointues sont une disqualification. Le crâne doit être plat et large avec un arrêt modéré, avec le plan du front et le haut du museau parallèles. Le museau devrait avoir un os adéquat avec suffisamment de rembourrage pour donner un aspect carré à la tête sans aucun soupçon de snipiness. Les flancs doivent être légèrement évasés. Le nez est large et peut être foncé ou se conformer à la couleur générale du pelage du chien. Sur les chiens de couleur plus claire, un nez de brique est acceptable. La langue et l'intérieur de la bouche sont de préférence bleu noirâtre. La langue peut légèrement s'éclaicir en raison du stress thermique. La denture en ciseaux est préférée. La déviation est une faute. Le cou est de longueur moyenne, musclé, bien fixé dans les épaules avec un fanon abondant. La ligne du dessus plonge légèrement derrière le garrot et remonte un peu au-dessus de la longe. La poitrine est large, profonde, avec la poitrine qui s'étend jusqu'au coude, se levant quelque peu sous la longe. La croupe se courbe légèrement vers le bas jusqu'à la queue haute. La queue est épaisse à la base, se rétrécissant à un point et devrait se courber. L'embranchement de la queue devrait être en haut et au dos. L'absence d'une queue complète est une faute disqualifiante. Les épaules sont musclées, inclinées et bien décontractées. Les antérieurs, vu de face, doivent être droits, modérément espacés, les coudes près du corps. Vu de profil, les pattes antérieures sont droites avec un os adéquat, les paturons forts et flexibles. Les pieds sont proportionnés à la taille. L'élimination des ergots avant est préférée. Les cuisses sont musclées, pleines et bien définies avec une angulation modérée. Les jarrets bien descendus sont courts et perpendiculaires au sol et parallèles entre eux vu de l'arrière. Les ergots arrière doivent être retirés. La longueur du poil acceptable peut être une couche courte jusqu'à une longueur de brosse ne dépassant pas 1 pouce à l'arrière du cou. La texture peut varier de modérément dure à douce, sans être ondulée ou excessivement épaisse. Seules les couleurs unies sont acceptables. Un chien de couleur unie peut avoir une nuance plus foncée dans le dos et sur les oreilles ou des poils plus foncés tout au long du pelage, comme dans le sable. Pas une couleur solide est une faute disqualifiante. La démarche est équilibrée et fluide. Les deux pattes avant et arrière devraient avoir tendance à converger vers une ligne médiane avec une forte portée vers l'avant et un entraînement arrière.
Le Shar-Pei Miniature doit être alerte, confiant, ludique, adaptable, affectueux, facilement formé et intrinsèquement propre et silencieux. Le Mini Shar-Pei est très fidèle à son gestionnaire, intelligent ludique, actif, dominant et courageux. Il lie avec sa famille, mais n'est pas hostile envers les étrangers. Si le chien rencontre des chats et des enfants alors qu'il est encore jeune, il n'aura généralement pas de problème avec eux. Le Shar-Pei Miniature a une expression froncée, mais est étonnamment facile à vivre, calme, indépendant et dévoué. Il fait un compagnon délicieux et un bon chien de garde. Le Shar-Pei Miniature a besoin d'un gestionnaire confiant. Si vous êtes incertain, inconsistant, trop mou ou doux, dans les yeux du chien, il prendra le relais en tant que patron. Le Shar-Pei a besoin d'une figure d'autorité ferme, mais douce, extrêmement cohérente. Le chien doit être enseigné que tous les humains sont au-dessus de lui dans l'ordre hiérarchique. Ceux qui se voient comme ci-dessus les humains seront têtus et audacieux. Cette race a besoin d'une formation ferme en obéissance pour établir votre leadership. Ils peuvent refuser les commandes des membres de la famille qui n'ont pas établi le leadership sur eux. Ils ont besoin d'un propriétaire qui a la capacité d'être "Top Dog". Le Shar-Pei miniature déteste généralement l'eau et essaie aussi fort que possible pour l'éviter. Mélanger d'autres chiens peut parfois être un problème si l'un des chiens affiche des comportements dominants. La socialisation est importante. Certains Shar-Pei miniatures sont moins dominants que d'autres. Le tempérament des chiens dépend de la façon dont le propriétaire traite le chien. Les chiens qui ont le droit de croire qu'ils sont le chef des humains développeront des problèmes de comportement. Les chiens qui ne sont pas pris pour des promenades quotidiennes commenceront également à montrer un degré variable de problèmes. Beaucoup de problèmes de santé de cette race dépendent des lignes dont elle provient. Les bonnes lignées de Shar-Pei n'auront pas de problèmes de peau, ce qui est une maladie héréditaire.
Fièvres d'origine inconnue ou syndrome des jarrets gonflés peuvent être les premiers stades de l'amolydose (insuffisance rénale). Une idée fausse est que les Mini-Shar-Pei ont des problèmes de peau en raison de leurs rides. Oui, certains Shar-Pei Miniatures ont des problèmes de peau, mais ce n'est pas parce que le chien a des rides, mais plutôt comme une maladie héréditaire. En raison de la sur-popularité dans les années 1980, certains Shar-Pei ont des problèmes de peau héréditaires. Cependant, si vous achetez chez un éleveur réputé, cette condition ne devrait pas être un problème. Assurez-vous de trouver un éleveur qui s'efforce de chiens en bonne santé.
Le Mini-Shar-Pei ira bien dans un appartement s'il est suffisamment exercé. Il est modérément actif à l'intérieur et fera l'affaire sans une cour. Grâce à sa tête capitonnée, le Shar-Pei Miniature est très sensible à la chaleur. L'ombre et l'eau doivent toujours être disponibles. Pourvu qu'il fasse assez d'exercice, il sera très paisible à l'intérieur.
Les Shar-Pei miniatures ont un besoin considérable d'exercice, qui inclut une promenade quotidienne. Pendant la marche, le chien doit être mis à talon à côté ou derrière la personne qui tient la laisse, car l'instinct dit à un chien que le leader mène le chemin, et que ce chef doit être l'humain. Ne pas trop les exercer dans la chaleur, car ils sont sensibles à cela.
Le Shar-Pei miniature devrait être brossé régulièrement. Leur pelage n'est jamais taillé. Cette race n'a pas de sous-poil. Le manteau «brousse» perd un peu toute l'année, mais le poil «cheval» a tendance à ne tomber que pendant les périodes de mue. La mue peut laisser le chien négligé. Le baigner environ une fois par semaine et brosser le pelage quotidiennement pendant cette période enlèvera les vieux poils morts et permettra au nouveau manteau de pousser. Certains propriétaires sont allergiques au poil dur.
Hauteur au garrot : 43 centimètres et moins pour un poids entre 11 et 18 kilos. |
 |
|
The American Mini Pei is not recognized by the F.C.I.
|
|
|
Origin
|
|
U.S.A. |
Translation
|
|
Francis Vandersteen |
This breed is also known as
|
|
Mini Pei Miniature Shar Pei
|
The miniature Shar-Pei is being developed as a smaller version of the Shar-Pei. It is a purebred Shar-Pei and the miniature size comes from a recessive gene that these dogs carry in their DNA. Breeders hope that, through selective breeding, the recessive gene will soon become dominant in the breed. The Mini Shar-Pei is recognized by the AKC as a Shar-Pei, but its size is not recognized by them and is considered a fault in the ring. The Shar-Pei's ancestry is uncertain. It may be a descendant of the Chow Chow, however, the only clear link between them is the purple tongue. However, images on pottery suggest that the breed was present even in the Han dynasty (206 BC). For many years, the Shar-Pei was kept as a versatile farm dog in the Chinese countryside, used for hunting, protecting stock, and guarding home and family. During this time, the Shar-Pei was bred for intelligence, strength and a scowling face. Later, it was used in dog fighting. The loose skin and extremely thorny coat were developed to help the dog fight, making the Shar-Pei difficult for opponents to grasp. During the Communist revolution, the dogs were saved by a Hong Kong businessman named Matgo Law, who appealed to the Americans in 1973 through a dog magazine to save the breed. From these few specimens, the Shar-Pei fancy has grown enormously over the last few decades. Now, the Shar-Pei is in the non-sporting group of the AKC with over 70,000 dogs registered as basic stock. When Shar-Pei was first introduced, it was astronomically expensive. Now, they cost about the same as any other purebred dog.
The miniature Shar-Pei should be short, broad and almost square in proportion to body length to height. The most notable feature is the abundant, tight wrinkling on head and body. The head should be slightly large in proportion to the body. The eyes should be dark, clear and almond-shaped, neither deep-set nor protruding. In dilute dogs, the eye color may be slightly lighter. Ears should be small, triangular, thick, close to the head and preferably curved at the edge. They should be set wide apart, coming forward on the skull and angled towards the eye. They may show a slight degree of mobility. Pointed ears are a disqualification. The skull should be flat and broad with a moderate stop, with the plane of the forehead and the top of the muzzle parallel. The muzzle should have adequate bone with sufficient padding to give a square appearance to the head without any hint of snipiness. The flanks should be slightly flared. The nose is broad and can be dark or conform to the dog's general coat color. On lighter-colored dogs, a brick nose is acceptable. The tongue and inside of the mouth are preferably blackish-blue. The tongue may lighten slightly due to heat stress. Scissor bite is preferred. Deviation is a fault. The neck is of medium length, muscular, well set into the shoulders with abundant dewlap. The topline dips slightly behind the withers and rises slightly above the loin. The chest is broad and deep, extending to the elbow and rising slightly below the loin. The croup curves slightly down to the high tail. The tail is thick at the base, tapering to a point and should curve. The branching of the tail should be at the top and at the back. The absence of a full tail is a disqualifying fault. Shoulders are muscular, sloping and well laid back. Seen from the front, the forelegs should be straight, moderately spaced, with elbows close to the body. Seen in profile, the front legs are straight and well boned, the pasterns strong and flexible. Feet in proportion to size. Elimination of front dewclaws is preferred. Thighs are muscular, full and well defined, with moderate angulation. The well let-down hocks are short and perpendicular to the ground and parallel to each other when viewed from the rear. Rear dewclaws must be removed. Acceptable coat length may be a short layer to a brush length of no more than 1 inch at the back of the neck. Texture may vary from moderately harsh to soft, without being wavy or excessively thick. Only solid colors are acceptable. A solid-colored dog may have a darker shade on the back and ears, or darker hairs throughout the coat, as in sand. Not a solid color is a disqualifying fault. The gait is balanced and fluid. Both front and hind legs should tend to converge on a median line with strong forward reach and rear drive.
The Miniature Shar-Pei should be alert, confident, playful, adaptable, affectionate, easily trained and inherently clean and quiet. The Mini Shar-Pei is very loyal to its handler, playful intelligent, active, dominant and courageous. It bonds with its family, but is not hostile to strangers. If the dog encounters cats and children while still young, it will generally have no problems with them. The Miniature Shar-Pei has a frowning expression, but is surprisingly easy-going, calm, independent and devoted. They make delightful companions and good watchdogs. The Miniature Shar-Pei needs a confident handler. If you're uncertain, inconsistent, too soft or gentle, in the dog's eyes, he'll take over as boss. The Shar-Pei needs a firm, yet gentle, extremely consistent authority figure. The dog must be taught that all humans are above him in the pecking order. Those who see themselves as above humans will be stubborn and bold. This breed needs firm obedience training to establish your leadership. They may refuse commands from family members who haven't established leadership over them. They need an owner with the ability to be "Top Dog". The Miniature Shar-Pei generally hates water and tries as hard as possible to avoid it. Mixing other dogs can sometimes be a problem if one of the dogs displays dominant behaviors. Socialization is important. Some miniature Shar-Peis are less dominant than others. Dog temperament depends on how the owner treats the dog. Dogs that are allowed to believe they are the boss of humans will develop behavioral problems. Dogs that are not taken for daily walks will also begin to show a varying degree of problems. Many of this breed's health problems depend on the lines from which it comes. Good Shar-Pei lines will not have skin problems, which is a hereditary disease.
Fevers of unknown origin or swollen hock syndrome can be the first stages of amolydosis (kidney failure). A common misconception is that Mini-Shar-Pei have skin problems because of their wrinkles. Yes, some Miniature Shar-Pei have skin problems, but it's not because the dog has wrinkles, but rather as a hereditary disease. Due to over-popularity in the 1980s, some Shar-Pei have hereditary skin problems. However, if you buy from a reputable breeder, this condition shouldn't be a problem. Make sure you find a breeder who strives for healthy dogs.
The Mini-Shar-Pei will do well in an apartment if sufficiently exercised. It is moderately active indoors and will do well without a yard. Thanks to its padded head, the Miniature Shar-Pei is very sensitive to heat. Shade and water must always be available. Provided it gets enough exercise, it will be very peaceful indoors.
Miniature Shar-Peis need considerable exercise, including a daily walk. When walking, the dog should be heeled beside or behind the person holding the leash, as instinct tells a dog that the leader leads the way, and that leader must be the human. Don't exercise them too much in the heat, as they are sensitive to this.
Miniature Shar-Peis should be brushed regularly. Their coat is never trimmed. This breed has no undercoat. The "bush" coat sheds a little all year round, but the "horse" coat tends to fall out only during molting periods. Molting can leave the dog neglected. Bathing him about once a week and brushing the coat daily during this period will remove old dead hairs and allow the new coat to grow in. Some owners are allergic to rough hair.
Height at withers : 43 cm or less, weight 11-18 kg. |
 |
|
Die American Mini Pei wird vom F.C.I. nicht anerkannt
|
|
|
Ursprung
|
|
U.S.A. |
Übersetzung
|
|
Francis Vandersteen |
Diese Rasse ist auch bekannt als
|
|
Mini Pei Miniature Shar Pei
|
Der Miniatur-Shar-Pei wird als kleinere Version des Shar-Pei entwickelt. Er ist ein reinrassiger Shar Pei und die Miniaturgröße rührt von einem rezessiven Gen her, das diese Hunde in ihrer DNA tragen. Die Hoffnung der Züchter ist, dass durch selektive Selektion das rezessive Gen bald in der Rasse dominant werden wird. Der Mini Shar Pei wird vom AKC als Shar Pei anerkannt, aber die Größe dieses Hundes wird von ihnen nicht anerkannt und im Ring als Fehler angesehen. Die Abstammung des Shar-Pei ist unklar. Er könnte ein Nachkomme des Chow Chow sein, allerdings ist die einzige klare Verbindung zwischen ihnen die purpurne Zunge. Bilder auf Töpferwaren legen jedoch nahe, dass die Rasse sogar in der Han-Dynastie (206 v. Chr.) vertreten war. Viele Jahre lang wurde der Shar-Pei als vielseitiger Hofhund auf dem chinesischen Land gehalten, der zur Jagd, zum Schutz der Bestände und zur Bewachung von Haus und Familie eingesetzt wurde. Während dieser Zeit wurde der Shar-Pei auf Intelligenz, Stärke und sein mürrisches Gesicht hin gezüchtet. Später wurde er in Hundekämpfen eingesetzt. Die lockere Haut und das extrem stachelige Fell wurden entwickelt, um dem Hund beim Kämpfen zu helfen, wodurch der Shar-Pei für den Gegner schwer zu greifen war. Während der kommunistischen Revolution wurden die Hunde von einem Geschäftsmann aus Hongkong namens Matgo Law gerettet, der sich 1973 über eine Hundezeitschrift an die Amerikaner wandte, um die Rasse zu retten. Von diesen wenigen Exemplaren ist die Shar-Pei-Fantasie in den letzten Jahrzehnten enorm gewachsen. Jetzt ist der Shar-Pei in der Nicht-Sportgruppe des AKC mit über 70.000 Hunden, die als Grundstock registriert sind. Bei ihrer Einführung waren Shar Pei astronomisch teuer. Jetzt kosten sie ungefähr so viel wie jeder andere reinrassige Hund.
Der Miniatur-Shar-Pei sollte im Verhältnis von Körperlänge zu Höhe kurz, breit und fast quadratisch sein. Das auffälligste Merkmal ist die üppige und dichte Faltenbildung an Kopf und Körper. Der Kopf sollte im Verhältnis zum Körper etwas groß sein. Die Augen sollten dunkel, hell und mandelförmig sein und weder tief liegen noch hervorstehen. Bei verdünnten Hunden kann die Augenfarbe etwas heller sein. Die Ohren sollten klein, dreieckig, dick, nahe am Kopf gelegen und vorzugsweise über den Rand gebogen sein. Sie sollten weit auseinander liegen und sich über den Schädel und den Winkel zum Auge hin vorschieben. Sie dürfen einen leichten Grad an Beweglichkeit aufweisen. Spitz zulaufende Ohren führen zur Disqualifikation. Der Schädel sollte flach und breit mit einem mäßigen Stopp sein, wobei die Ebene der Stirn und die Oberseite der Schnauze parallel zueinander verlaufen. Die Schnauze sollte einen angemessenen Knochen mit ausreichend Polsterung haben, um dem Kopf ein quadratisches Aussehen ohne jeden Anflug von Snipiness zu verleihen. Die Flanken sollten leicht ausladend sein. Die Nase ist breit und kann dunkel sein oder sich der allgemeinen Fellfarbe des Hundes anpassen. Bei Hunden mit hellerer Farbe ist eine ziegelsteinfarbene Nase akzeptabel. Die Zunge und die Innenseite des Mundes sind vorzugsweise schwärzlich-blau. Die Zunge kann aufgrund von Hitzestress leicht aufhellen. Das Scherengebiss wird bevorzugt. Eine Abweichung ist ein Fehler. Der Hals ist mittellang, muskulös, gut in den Schultern fixiert mit reichlich Wamme. Die Oberlinie taucht leicht hinter dem Widerrist ein und steigt etwas über der Longe an. Die Brust ist breit und tief, wobei die Brust bis zum Ellenbogen reicht und sich unter der Longe etwas hebt. Die Kruppe wölbt sich leicht nach unten bis zum hohen Schwanz. Der Schwanz ist an der Basis dick, verjüngt sich an einem Punkt und sollte sich dann krümmen. Die Verzweigung des Schwanzes sollte nach oben und zum Rücken verlaufen. Das Fehlen eines vollständigen Schwanzes ist ein disqualifizierender Fehler. Die Schultern sind muskulös, schräg und gut entspannt. Die Vorderläufe sollten, von vorne gesehen, gerade sein, mäßig weit auseinander stehen und die Ellenbogen eng am Körper anliegen. Von der Seite gesehen sind die Vorderbeine gerade mit angemessenem Knochenbau, die Fesseln kräftig und biegsam. Die Füße stehen in einem angemessenen Verhältnis zur Körpergröße. Die Entfernung der vorderen Afterkrallen wird bevorzugt. Die Oberschenkel sind muskulös, voll und gut definiert mit einer mäßigen Winkelung. Die tief angesetzten Sprunggelenke sind kurz und senkrecht zum Boden und von hinten gesehen parallel zueinander. Die hinteren Afterkrallen müssen entfernt werden. Die akzeptable Haarlänge kann eine kurze Schicht bis zu einer Bürstenlänge von nicht mehr als 1 Zoll am hinteren Ende des Halses sein. Die Textur kann von mäßig hart bis weich variieren, darf aber nicht wellig oder übermäßig dick sein. Nur einfarbige Hunde sind akzeptabel. Ein einfarbiger Hund kann einen dunkleren Farbton auf dem Rücken und an den Ohren oder dunklere Haare entlang des gesamten Fells haben, wie bei Sand. Keine feste Farbe ist ein disqualifizierender Fehler. Der Gang ist ausgewogen und fließend. Sowohl die Vorder- als auch die Hinterbeine sollten die Tendenz haben, auf eine Mittellinie mit starker Vorwärtsbewegung und Rückwärtstraining zusammenzulaufen.
Der Miniatur-Shar-Pei sollte wachsam, selbstbewusst, verspielt, anpassungsfähig, liebevoll, leicht trainierbar und von Natur aus sauber und ruhig sein. Der Mini-Shar-Pei ist seinem Verwalter gegenüber sehr loyal, intelligent verspielt, aktiv, dominant und mutig. Er bindet sich an seine Familie, ist aber Fremden gegenüber nicht feindselig. Wenn der Hund auf Katzen und Kinder trifft, während er noch jung ist, hat er normalerweise keine Probleme mit ihnen. Der Miniatur-Shar-Pei hat einen gerunzelten Gesichtsausdruck, ist aber überraschend umgänglich, ruhig, unabhängig und anhänglich. Er ist ein köstlicher Begleiter und ein guter Wachhund. Der Miniatur-Shar-Pei braucht einen selbstbewussten Manager. Wenn Sie in den Augen des Hundes unsicher, inkonsequent, zu weich oder sanft sind, wird er die Rolle des Chefs übernehmen. Der Shar Pei braucht eine feste, aber sanfte, äußerst konsequente Autoritätsfigur. Dem Hund muss beigebracht werden, dass alle Menschen in der Rangordnung über ihm stehen. Diejenigen, die sich selbst als oben die Menschen sehen, werden stur und kühn sein. Diese Rasse braucht eine feste Ausbildung im Gehorsam, um Ihre Führungsrolle zu etablieren. Sie können Befehle von Familienmitgliedern ablehnen, die die Führung über sie nicht etabliert haben. Sie brauchen einen Besitzer, der die Fähigkeit hat, "Top Dog" zu sein. Der Miniatur-Shar-Pei hasst in der Regel Wasser und versucht so hart wie möglich, es zu vermeiden. Das Mischen mit anderen Hunden kann manchmal ein Problem sein, wenn einer der Hunde dominantes Verhalten zeigt. Die Sozialisierung ist wichtig. Einige Miniatur-Shar-Pei sind weniger dominant als andere. Das Temperament eines Hundes hängt davon ab, wie der Besitzer den Hund behandelt. Hunde, die glauben dürfen, dass sie der Chef der Menschen sind, werden Verhaltensprobleme entwickeln. Hunde, die nicht zu täglichen Spaziergängen mitgenommen werden, werden ebenfalls beginnen, ein unterschiedliches Maß an Problemen zu zeigen. Viele der Gesundheitsprobleme dieser Rasse hängen von den Linien ab, von denen sie abstammen. Gute Shar-Pei-Linien werden keine Hautprobleme haben, was eine Erbkrankheit ist.
Fieber unbekannter Herkunft oder das Syndrom der geschwollenen Sprunggelenke können die ersten Stadien der Amolydose (Nierenversagen) sein. Ein Missverständnis ist, dass Mini-Shar-Pei wegen ihrer Falten Hautprobleme haben. Ja, einige Mini-Shar-Pei haben Hautprobleme, aber nicht, weil der Hund Falten hat, sondern eher als Erbkrankheit. Aufgrund der Überpopularität in den 1980er Jahren haben einige Shar Pei erblich bedingte Hautprobleme. Wenn Sie jedoch bei einem angesehenen Züchter kaufen, sollte dieser Zustand kein Problem darstellen. Achten Sie darauf, einen Züchter zu finden, der sich um gesunde Hunde bemüht.
Der Mini-Shar-Pei wird gut in eine Wohnung passen, wenn er ausreichend geübt ist. Er ist im Haus mäßig aktiv und wird auch ohne einen Hof gut funktionieren. Aufgrund seines gepolsterten Kopfes ist der Mini-Shar-Pei sehr hitzeempfindlich. Schatten und Wasser sollten immer verfügbar sein. Sofern er sich ausreichend bewegt, wird er im Haus sehr friedlich sein.
Miniatur-Shar-Pei haben einen erheblichen Bewegungsbedarf, der einen täglichen Spaziergang einschließt. Während des Spaziergangs sollte der Hund neben oder hinter der Person, die die Leine hält, auf die Ferse gesetzt werden, denn der Instinkt sagt einem Hund, dass der Anführer den Weg führt, und dieser Anführer sollte der Mensch sein. Trainieren Sie die Hunde nicht zu sehr in der Hitze, da sie dafür empfindlich sind.
Der Miniatur-Shar-Pei sollte regelmäßig gebürstet werden. Ihr Fell wird nie gestutzt. Diese Rasse hat keine Unterwolle. Das "Busch"-Mantel verliert das ganze Jahr über ein wenig, aber das "Pferde"-Haar neigt dazu, nur während des Fellwechsels auszufallen. Der Fellwechsel kann dazu führen, dass der Hund vernachlässigt wird. Ihn etwa einmal pro Woche zu baden und das Fell während dieser Zeit täglich zu bürsten, entfernt alte, abgestorbene Haare und lässt das neue Fell wachsen. Manche Besitzer sind gegen hartes Fell allergisch.
Widerristhöhe : 43 Zentimeter und weniger bei einem Gewicht zwischen 11 und 18 Kilogramm. |
 |
|
El American Mini Pei no es reconocido por el F.C.I.
|
|
|
Origen
|
|
U.S.A. |
Traducción
|
|
Francis Vandersteen |
Esta raza también se conoce como
|
|
Mini Pei Miniature Shar Pei
|
El Shar-Pei miniatura se está desarrollando como una versión más pequeña del Shar-Pei. Es un Shar-Pei de raza pura y el tamaño miniatura procede de un gen recesivo que estos perros llevan en su ADN. Los criadores esperan que, mediante la cría selectiva, el gen recesivo se convierta pronto en dominante en la raza. El Mini Shar-Pei está reconocido por el AKC como un Shar-Pei, pero el tamaño de este perro no está reconocido por ellos y se considera una falta en el ring. La ascendencia del Shar-Pei es incierta. Puede ser descendiente del Chow Chow, aunque el único vínculo claro entre ambos es la lengua púrpura. Sin embargo, imágenes en cerámica sugieren que la raza estaba presente incluso en la dinastía Han (206 a.C.). Durante muchos años, el Shar-Pei fue un perro de granja versátil en el campo chino, utilizado para cazar, proteger al ganado y vigilar el hogar y la familia. Durante esta época, el Shar-Pei se criaba por su inteligencia, fuerza y ceño fruncido. Más tarde, se utilizó en peleas de perros. La piel suelta y el pelaje extremadamente espinoso se desarrollaron para ayudar al perro a luchar, haciendo que el Shar-Pei fuera difícil de agarrar para los oponentes. Durante la revolución comunista, los perros fueron salvados por un empresario de Hong Kong llamado Matgo Law, que en 1973 hizo un llamamiento a los estadounidenses a través de una revista canina para salvar la raza. A partir de estos pocos ejemplares, la afición por el Shar-Pei ha crecido enormemente en las últimas décadas. Ahora el Shar-Pei está en el grupo no deportivo del AKC con más de 70.000 perros registrados como ejemplares de base. Cuando se introdujo por primera vez el Shar-Pei, su precio era astronómico. Ahora cuestan más o menos lo mismo que cualquier otro perro de raza pura.
El Shar-Pei miniatura debe ser bajo, ancho y casi cuadrado en proporción de la longitud del cuerpo a la altura. La característica más notable es el arrugamiento abundante y apretado en la cabeza y el cuerpo. La cabeza debe ser ligeramente grande en proporción al cuerpo. Los ojos deben ser oscuros, claros y almendrados, ni hundidos ni salientes. En los perros diluidos, el color de los ojos puede ser ligeramente más claro. Las orejas deben ser pequeñas, triangulares, gruesas, pegadas a la cabeza y preferiblemente curvadas en el borde. Deben estar bien separadas, adelantadas sobre el cráneo e inclinadas hacia el ojo. Pueden mostrar un ligero grado de movilidad. Las orejas puntiagudas son una descalificación. El cráneo debe ser plano y ancho con un stop moderado, con el plano de la frente y la parte superior del hocico paralelos. El hocico debe tener hueso adecuado con suficiente relleno para dar una apariencia cuadrada a la cabeza sin ningún indicio de recorte. Los flancos deben ser ligeramente acampanados. La nariz es ancha y puede ser oscura o del color general del pelaje del perro. En perros de color más claro, se acepta una nariz de ladrillo. La lengua y el interior de la boca son preferiblemente de color azul negruzco. La lengua puede aclararse ligeramente debido al estrés por calor. Se prefiere una mordida en tijera. La desviación es una falta. El cuello es de longitud media, musculoso, bien insertado en los hombros con abundante papada. La línea superior desciende ligeramente por detrás de la cruz y se eleva ligeramente por encima del lomo. El pecho es ancho y profundo, se extiende hasta el codo y se eleva ligeramente por debajo del lomo. La grupa se curva ligeramente hacia abajo hasta la cola alta. La cola es gruesa en la base, se afina en un punto y debe curvarse. La ramificación de la cola debe ser en la parte superior y en la parte posterior. La ausencia de una cola completa es una falta descalificante. Los hombros son musculosos, inclinados y bien echados hacia atrás. Los miembros anteriores, vistos de frente, deben ser rectos, moderadamente espaciados, con los codos pegados al cuerpo. Vistos de perfil, los miembros anteriores son rectos con hueso adecuado, los metacarpos fuertes y flexibles. Pies proporcionados al tamaño. Se prefiere la eliminación de los espolones delanteros. Los muslos son musculosos, llenos y bien definidos con angulación moderada. Los corvejones bien descendidos son cortos y perpendiculares al suelo y paralelos entre sí vistos desde atrás. Los espolones traseros deben ser removidos. La longitud aceptable del pelaje puede ser un pelaje corto hasta una longitud de cepillo de no más de 1 pulgada en la nuca. La textura puede variar de moderadamente áspera a suave, sin ser ondulada o excesivamente gruesa. Sólo se aceptan los colores sólidos. Un perro de color sólido puede tener un tono más oscuro en la espalda y las orejas o pelos más oscuros en todo el pelaje, como en la arena. No tener un color sólido es una falta descalificante. La marcha es equilibrada y fluida. Tanto los miembros anteriores como los posteriores deben tender a converger hacia una línea media con un fuerte alcance hacia adelante e impulso posterior.
El Shar-Pei Miniatura debe ser alerta, confiado, juguetón, adaptable, afectuoso, fácil de entrenar e inherentemente limpio y tranquilo. El Mini Shar-Pei es muy leal a su cuidador, juguetón, inteligente, activo, dominante y valiente. Crea lazos afectivos con su familia, pero no es hostil con los extraños. Si el perro conoce gatos y niños cuando aún es joven, por lo general no tendrá problemas con ellos. El Shar-Pei Miniatura tiene el ceño fruncido, pero es sorprendentemente fácil de llevar, tranquilo, independiente y devoto. Es un compañero encantador y un buen perro guardián. El Shar-Pei Miniatura necesita un cuidador seguro. Si usted se muestra inseguro, incoherente, demasiado blando o suave, a los ojos del perro, él asumirá el papel de jefe. El Shar-Pei necesita una figura de autoridad firme, pero suave y extremadamente coherente. Hay que enseñar al perro que todos los humanos están por encima de él en el orden jerárquico. Los que se ven a sí mismos por encima de los humanos serán testarudos y atrevidos. Esta raza necesita un adiestramiento de obediencia firme para establecer su liderazgo. Pueden rechazar órdenes de miembros de la familia que no hayan establecido un liderazgo sobre ellos. Necesitan un dueño que tenga la capacidad de ser "Top Dog". Por lo general, el Shar-Pei Miniatura odia el agua e intenta por todos los medios evitarla. La mezcla con otros perros a veces puede ser un problema si uno de los perros muestra un comportamiento dominante. La socialización es importante. Algunos Shar-Pei miniatura son menos dominantes que otros. El temperamento del perro depende de cómo lo trate su dueño. Los perros a los que se permite creerse el jefe de los humanos desarrollarán problemas de comportamiento. Los perros a los que no se saca a pasear a diario también empezarán a mostrar diversos grados de problemas. Muchos de los problemas de salud de esta raza dependen de las líneas de las que procede. Las buenas líneas de Shar-Pei no tendrán problemas de piel, que es una enfermedad hereditaria.
Las fiebres de origen desconocido o el síndrome del corvejón hinchado pueden ser las primeras fases de una amolidosis (insuficiencia renal). Un error muy común es creer que los Shar-Pei Miniatura tienen problemas de piel debido a sus arrugas. Sí, algunos Shar-Pei miniatura tienen problemas de piel, pero no se debe a que el perro tenga arrugas, sino a una enfermedad hereditaria. Debido al exceso de popularidad en la década de 1980, algunos Shar-Pei tienen problemas de piel hereditarios. Sin embargo, si compra a un criador de buena reputación, esta afección no debería ser un problema. Asegúrese de encontrar un criador que se esfuerce por tener perros sanos.
El Mini-Shar-Pei se desenvolverá bien en un piso si hace suficiente ejercicio. Son moderadamente activos en interiores y se desenvuelven bien sin patio. Gracias a su cabeza acolchada, el Shar-Pei Miniatura es muy sensible al calor. Siempre debe disponer de sombra y agua. Siempre que haga suficiente ejercicio, será muy tranquilo dentro de casa.
Los Shar-Pei miniatura necesitan mucho ejercicio, lo que incluye un paseo diario. Al pasear, el perro debe ir escorado hacia un lado o detrás de la persona que lleva la correa, ya que el instinto le dice que el líder va delante, y ese líder debe ser el humano. No los ejercite demasiado con calor, ya que son sensibles a él.
Los Shar-Pei miniatura deben cepillarse con regularidad. Nunca se les recorta el pelo. Esta raza no tiene subpelo. El pelaje "arbusto" se desprende un poco durante todo el año, pero el pelaje "caballo" tiende a caerse sólo durante los periodos de muda. La muda puede dejar al perro descuidado. Bañarlo una vez a la semana y cepillarlo a diario durante este periodo eliminará los pelos viejos muertos y permitirá que crezca el nuevo pelaje. Algunos propietarios son alérgicos al pelo áspero.
Altura a la cruz : 43 centímetros o menos, con un peso entre 11 y 18 kilos. |
 |
|
De American Mini Pei wordt niet erkend door de F.C.I.
|
|
|
Land van oorsprong
|
|
U.S.A. |
Vertaling
|
|
Francis Vandersteen |
Dit ras staat ook wel bekend als
|
|
Mini Pei Miniature Shar Pei
|
De miniatuur Shar-Pei wordt ontwikkeld als een kleinere versie van de Shar-Pei. Het is een raszuivere Shar-Pei en de miniatuurgrootte komt van een recessief gen dat deze honden in hun DNA dragen. Fokkers hopen dat door selectief fokken het recessieve gen snel dominant zal worden in het ras. De Mini Shar-Pei wordt door de AKC erkend als een Shar-Pei, maar de grootte van deze hond wordt door hen niet erkend en wordt beschouwd als een fout in de ring. De afstamming van de Shar-Pei is onzeker. Het kan een afstammeling zijn van de Chow Chow, maar de enige duidelijke link tussen hen is de paarse tong. Afbeeldingen op aardewerk suggereren echter dat het ras al aanwezig was in de Han-dynastie (206 voor Christus). Gedurende vele jaren werd de Shar-Pei gehouden als een veelzijdige boerderij hond op het Chinese platteland, gebruikt voor de jacht, het beschermen van vee, en het bewaken van het huis en familie. Gedurende deze tijd werd de Shar-Pei gefokt voor intelligentie, kracht en een fronsend gezicht. Later werd hij gebruikt in hondengevechten. De losse huid en extreem stekelige vacht werden ontwikkeld om de hond te helpen vechten, waardoor de Shar-Pei moeilijk te grijpen was voor tegenstanders. Tijdens de communistische revolutie werden de honden gered door een zakenman uit Hong Kong genaamd Matgo Law, die in 1973 via een hondenmagazine een beroep deed op de Amerikanen om het ras te redden. Vanuit deze paar exemplaren, is de Shar-Pei fancy enorm gegroeid in de afgelopen decennia. Nu zit de Shar-Pei in de niet-sportieve groep van de AKC met meer dan 70.000 honden geregistreerd als basis voorraad. Toen de Shar-Pei voor het eerst werd geïntroduceerd, waren ze astronomisch duur. Nu kosten ze ongeveer hetzelfde als elke andere rashond.
De miniatuur Shar-Pei moet kort, breed en bijna vierkant zijn in verhouding van lichaamslengte tot hoogte. Het meest opvallende kenmerk is de overvloedige, strakke rimpeling op het hoofd en lichaam. Het hoofd moet iets groot zijn in verhouding tot het lichaam. De ogen moeten donker, licht en amandelvormig zijn, niet diepliggend en niet uitpuilend. Bij verdunde honden mag de oogkleur iets lichter zijn. De oren moeten klein, driehoekig, dik, dicht bij het hoofd en bij voorkeur gebogen aan de rand zijn. Ze moeten wijd uit elkaar staan, naar voren op de schedel komen en een hoek naar het oog vormen. Ze mogen een lichte mate van beweeglijkheid vertonen. Puntige oren zijn een diskwalificatie. De schedel moet vlak en breed zijn met een matige stop, met het vlak van het voorhoofd en de bovenkant van de snuit parallel. De snuit moet voldoende bot hebben met voldoende opvulling om het hoofd een vierkante uitstraling te geven zonder enige zweem van snauwigheid. De flanken moeten licht uitwaaieren. De neus is breed en kan donker zijn of overeenkomen met de algemene kleur van de vacht van de hond. Bij lichter gekleurde honden is een bakstenen neus aanvaardbaar. De tong en de binnenkant van de mond zijn bij voorkeur zwartachtig blauw. De tong mag iets lichter worden door hittestress. Een schaargebit heeft de voorkeur. Afwijking is een fout. De hals is van gemiddelde lengte, gespierd, goed aangezet in de schouders met overvloedige keelhuid. De bovenbelijning daalt iets achter de schoft en komt iets boven de lendenen uit. De borst is breed en diep, reikt tot aan de elleboog en komt iets onder de lendenen uit. Het kruis buigt licht naar beneden naar de hoge staart. De staart is dik aan de basis, loopt taps toe op één punt en moet buigen. De vertakking van de staart moet aan de bovenkant en aan de achterkant zitten. Het ontbreken van een volle staart is een diskwalificerende fout. De schouders zijn gespierd, schuin en goed naar achteren geplaatst. De voorbenen, van voren gezien, moeten recht zijn, matig gespreid, met de ellebogen dicht tegen het lichaam. In profiel gezien zijn de voorbenen recht met voldoende bot, de middenvoeten sterk en soepel. Voeten in verhouding tot de grootte. Eliminatie van voorste Hubertusklauwen heeft de voorkeur. De dijen zijn gespierd, vol en goed gedefinieerd met matige hoeking. De goed neergelaten spronggewrichten zijn kort en loodrecht op de grond en parallel aan elkaar van achteren gezien. De achterste Hubertusklauwen moeten verwijderd zijn. Aanvaardbare vachtlengte kan een korte vacht zijn tot een borstellengte van niet meer dan 1 inch aan de achterkant van de nek. De textuur mag variëren van matig hard tot zacht, zonder golvend of overdreven dik te zijn. Alleen effen kleuren zijn toegestaan. Een effen kleur mag een donkerder tint hebben op de rug en oren of donkerder haren in de hele vacht, zoals bij zand. Geen effen kleur is een diskwalificerende fout. Het gangwerk is evenwichtig en vloeiend. Zowel voor- als achterbenen moeten de neiging hebben om samen te komen in een middellijn met een sterke voorwaartse reikwijdte en achterwaartse stuwing.
De Dwerg Shar-Pei moet alert, zelfverzekerd, speels, aanpasbaar, aanhankelijk, gemakkelijk te trainen en van nature schoon en rustig zijn. De Mini Shar-Pei is zeer trouw aan zijn handler, speels intelligent, actief, dominant en moedig. Hij hecht zich aan zijn familie, maar is niet vijandig tegenover vreemden. Als de hond katten en kinderen ontmoet terwijl hij nog jong is, zal hij daar over het algemeen geen problemen mee hebben. De Dwerg Shar-Pei heeft een fronsende uitdrukking, maar is verrassend makkelijk in de omgang, kalm, onafhankelijk en aanhankelijk. Ze zijn heerlijke metgezellen en goede waakhonden. De Dwerg Shar-Pei heeft een zelfverzekerde baas nodig. Als je onzeker, inconsequent, te zacht of te zacht bent, zal de hond in zijn ogen de baas spelen. De Shar-Pei heeft een stevige, maar zachte, uiterst consequente autoriteitsfiguur nodig. De hond moet worden geleerd dat alle mensen boven hem staan in de pikorde. Degenen die zichzelf boven de mens zien staan, zullen koppig en brutaal zijn. Dit ras heeft een strenge gehoorzaamheidstraining nodig om uw leiderschap vast te stellen. Ze kunnen commando's weigeren van gezinsleden die geen leiderschap over hen hebben. Ze hebben een eigenaar nodig die het vermogen heeft om "Top Dog" te zijn. De Dwerg Shar-Pei heeft over het algemeen een hekel aan water en probeert het zo veel mogelijk te vermijden. Het mixen van andere honden kan soms een probleem zijn als een van de honden dominant gedrag vertoont. Socialisatie is belangrijk. Sommige dwerg-Shar-Peis zijn minder dominant dan anderen. Hondentemperament hangt af van hoe de eigenaar de hond behandelt. Honden die mogen geloven dat ze de baas over de mens zijn, zullen gedragsproblemen ontwikkelen. Honden die niet dagelijks worden uitgelaten, zullen ook in meer of mindere mate problemen gaan vertonen. Veel van de gezondheidsproblemen van dit ras hangen af van de lijnen waaruit het komt. Goede Shar-Pei lijnen zullen geen huidproblemen hebben, wat een erfelijke ziekte is.
Koorts van onbekende oorsprong of het gezwollen spronggewricht syndroom kunnen de vroege stadia van amolydose (nierfalen) zijn. Een veel voorkomende misvatting is dat Mini-Shar-Pei huidproblemen hebben vanwege hun rimpels. Ja, sommige Miniatuur Shar-Peis hebben huidproblemen, maar dit is niet omdat de hond rimpels heeft, maar eerder als een erfelijke ziekte. Door overpopulatie in de jaren 1980 hebben sommige Shar-Peis erfelijke huidproblemen. Als je echter bij een gerenommeerde fokker koopt, zou deze aandoening geen probleem moeten zijn. Zorg ervoor dat je een fokker vindt die streeft naar gezonde honden.
De Mini-Shar-Pei doet het goed in een flat als hij voldoende beweging krijgt. Ze zijn binnenshuis matig actief en doen het goed zonder tuin. Dankzij zijn gewatteerde hoofd is de Dwerg Shar-Pei erg gevoelig voor warmte. Schaduw en water moeten altijd beschikbaar zijn. Als hij voldoende beweging krijgt, zal hij binnenshuis heel vredig zijn.
Dwerg-Shar-Peis hebben veel beweging nodig, waaronder een dagelijkse wandeling. Tijdens het wandelen moet de hond opzij of achter de persoon lopen die de riem vasthoudt, want instinct zegt een hond dat de leider de weg leidt, en die leider moet de mens zijn. Train ze niet te veel in de hitte, want daar zijn ze gevoelig voor.
Dwerg-Shar-Peis moeten regelmatig worden geborsteld. Hun vacht wordt nooit getrimd. Dit ras heeft geen ondervacht. De "bush" vacht verhaart het hele jaar door een beetje, maar de "horse" vacht valt meestal alleen uit tijdens de ruiperiode. Door de rui kan de hond verwaarloosd raken. Door hem ongeveer een keer per week te wassen en de vacht tijdens deze periode dagelijks te borstelen, verwijder je oude dode haren en kan de nieuwe vacht ingroeien. Sommige eigenaren zijn allergisch voor ruw haar.
Schofthoogte : 43 centimeter of minder, gewicht tussen 11 en 18 kilo. |