 |
|
L'Italian Pardog n'est pas reconnu par la F.C.I.
|
|
|
Origine
|
|
Italie |
Traduction
|
|
Francis Vandersteen |
Cette race est aussi connue sous
|
|
Pardogge Italiano
|
Le Pardog est né de l'engagement et de la ténacité d'un groupe d'hommes dont l'intention commune était de créer une nouvelle race de chiens capable de faire face à l'Australien Dingo (chien sauvage), ancien chien utilisé pour la hantise, qui revint à état naturel il y a environ 7-8 mille ans.
Le projet et la sélection de cette nouvelle race provenaient de l'esprit de deux hommes : Luigi Langella, Napolitain, avec son intérêt inné et sa passion pour les chiens, et Frank V. Mannhaut, Australien, également très féru de chiens et éleveur de moutons. Il avait besoin de faire face aux nombreux raids de ses moutons, dont la laine est très précieuse, par l'australien Dingo.
Par conséquent, le Projet Pardog est né de la nécessité et a été réalisé en 1985, une année où toutes les étapes pour créer une nouvelle race de chiens ont été analysées et programmées et cela aurait dû contenir l'excellence de quelques races avec le but univoque de créer un chien capable de faire face à l'australien Dingo. Ce projet ambitieux nécessitait l'emploi de deux groupes de travail spécialisés, l'un en Italie et l'autre en Australie, qui, avec l'aide de machines de pointe, a lancé pendant 15 ans la race actuelle de chiens appelée "Pardog", race qui peut être considéré comme excellent en ce qui concerne le problème de Dingo.
Les races de chiens sélectionnées et utilisées pour la sélection du "Pardog" sont énumérées ci-après et chacune d'elles a contribué avec les caractéristiques particulières de sa propre espèce:
- Le Mastiff napolitain, en particulier le type archaïque, 17% génétiquement utilisé, a contribué avec sa puissance physique, son grondement guttural et profond (excellent moyen de dissuasion contre les attaques de Dingos), sa détermination (démontrée contre les attaques de sanglier et de taureau). mais non des moindres, son aptitude marquée à la garde définie par le plus prudent et silencieux, concret et sans alarmisme.
- Le berger allemand, 15% génétiquement utilisé, considéré comme une race très intelligente, très enclin à la défense personnelle et à la défense des hommes et des moutons.
- Le Stafford Bull Terrier 14% génétiquement utilisé, a contribué par son courage et sa combativité, de plus il représente un chien très équilibré, et sous son aspect musclé et osseux avec un bien meilleur rapport que toutes les autres races de chiens.
- Le Bull Terrier, 16% génétiquement utilisé, a apporté son dynamisme, son sprint et sa rapidité, appelé le gladiateur des races de chiens, sa tâche étant d'instiller son esprit combatif dans le Pardog.
- Le Dogo Argentino, 18% génétiquement utilisé, a contribué par son indifférence à la douleur et à la personnalité indomptable et combative qui le rendent incomparable et inimitable au cours du grand gibier.
- L'Australien Dingo, 20% génétiquement utilisé, pourcentage majoritaire qui a contribué avec son instinct d'attaque décisif, et grâce à sa rusticité, il a contribué au nouveau chien avec une constitution capable de faire face à des périodes alternées de chaleur et de sécheresse et froid et pluie.
Le voyage pour arriver au Pardog fut long et fatigant, rempli d'obstacles mais aussi très satisfaisant, surtout quand du mélange de races de véritables spécimens impeccables émergèrent et furent sélectionnés, bref un vrai champion, augmentant ainsi, au mieux, chaque évolution d'étape et améliorer de plus en plus le stock génétique de la race Pardog. |
|
|
The Italian Pardog is not recognized by the F.C.I.
|
|
|
Origin
|
|
Italy |
Translation
|
|
Francis Vandersteen |
This breed is also known as
|
|
Pardogge Italiano
|
Pardog was born of the commitment and tenacity of a group of men whose common intention was to create a new breed of dog capable of coping with the Australian Dingo (wild dog), an ancient dog used for haunting, which returned to its natural state around 7-8 thousand years ago.
The project and selection of this new breed came from the minds of two men: Luigi Langella, Neapolitan, with his innate interest and passion for dogs, and Frank V. Mannhaut, Australian, also a dog enthusiast and sheep breeder. He needed to deal with the numerous raids on his sheep, whose wool is invaluable, by the Australian Dingo.
Consequently, the Pardog Project was born of necessity and carried out in 1985, a year in which all the steps to create a new breed of dog were analyzed and programmed, and which should have contained the excellence of a few breeds with the unambiguous aim of creating a dog capable of coping with the Australian Dingo. This ambitious project required the employment of two specialized workgroups, one in Italy and the other in Australia, which, with the help of state-of-the-art machinery, for 15 years launched the current breed of dog called "Pardog", a breed that can be considered excellent with regard to the Dingo problem.
The dog breeds selected and used to breed the "Pardog" are listed below, and each of them has contributed with the particular characteristics of its own species :
- The Neapolitan Mastiff, in particular the archaic type, 17% genetically used, contributed with its physical power, its deep, guttural growl (excellent deterrent against Dingo attacks), its determination (demonstrated against wild boar and bull attacks). but not least, its marked aptitude for guarding defined by the most cautious and silent, concrete and without alarmism.
- The German Shepherd, 15% genetically used, considered a highly intelligent breed, very inclined to self-defense and the defense of men and sheep.
- The Stafford Bull Terrier, 14% genetically used, has contributed with its courage and combativeness, and represents a very well-balanced dog, and under its muscular and bony aspect with a much better ratio than all other dog breeds.
- The Bull Terrier, 16% genetically used, contributed his dynamism, sprint and speed, called the gladiator of dog breeds, his task being to instill his fighting spirit in Pardog.
- The Dogo Argentino, 18% genetically used, contributed with its indifference to pain and the indomitable, combative personality that makes it incomparable and inimitable in big game coursing.
- The Australian Dingo, 20% genetically used, a majority percentage that contributed with its decisive attack instinct, and thanks to its hardiness, it contributed to the new dog with a constitution capable of coping with alternating periods of heat and drought and cold and rain.
The journey to arrive at Pardog was long and tiring, full of obstacles but also very satisfying, especially when from the mix of breeds some truly impeccable specimens emerged and were selected, in short a true champion, thus increasing, at best, each step evolution and improving more and more the genetic stock of the Pardog breed. |
|
|
Die Italian Pardog wird vom F.C.I. nicht anerkannt
|
|
|
Ursprung
|
|
Italien |
Übersetzung
|
|
Francis Vandersteen |
Diese Rasse ist auch bekannt als
|
|
Pardogge Italiano
|
Der Pardog entstand aus dem Engagement und der Hartnäckigkeit einer Gruppe von Männern, deren gemeinsame Absicht es war, eine neue Hunderasse zu schaffen, die es mit dem Australischen Dingo (Wildhund) aufnehmen konnte, einem alten Hund, der als Spukhund eingesetzt wurde und vor etwa 7-8 Tausend Jahren in seinen natürlichen Zustand zurückkehrte.
Das Projekt und die Auswahl dieser neuen Rasse entsprangen dem Geist zweier Männer: Luigi Langella, Neapolitaner, mit seinem angeborenen Interesse und seiner Leidenschaft für Hunde, und Frank V. Mannhaut, ein Australier, der ebenfalls sehr hundebegeistert war und Schafe züchtete. Er musste sich gegen die zahlreichen Raubzüge des Australiers Goofy auf seine Schafe, deren Wolle sehr wertvoll ist, wehren.
Daher wurde das Pardog-Projekt aus der Not geboren und 1985 durchgeführt, ein Jahr, in dem alle Schritte zur Schaffung einer neuen Hunderasse analysiert und geplant wurden, und es hätte die Exzellenz einiger Rassen mit dem eindeutigen Ziel enthalten sollen, einen Hund zu schaffen, der es mit dem australischen Goofy aufnehmen konnte. Dieses ehrgeizige Projekt erforderte die Beschäftigung von zwei spezialisierten Arbeitsgruppen, eine in Italien und eine in Australien, die mithilfe modernster Maschinen 15 Jahre lang die aktuelle Hunderasse namens "Pardog" auf den Markt brachten, eine Rasse, die in Bezug auf das Goofy-Problem als hervorragend angesehen werden kann.
Im Folgenden werden die Hunderassen aufgeführt, die für die Selektion des "Pardog" ausgewählt und verwendet wurden, und jede dieser Rassen trug mit den besonderen Merkmalen ihrer eigenen Art bei :
- Der neapolitanische Mastiff, insbesondere der archaische Typ, 17% genetisch bedingt, trug mit seiner körperlichen Kraft, seinem tiefen, kehligen Knurren (ein hervorragendes Abschreckungsmittel gegen Angriffe von Dingos), seiner Entschlossenheit (nachgewiesen gegen Angriffe von Wildschweinen und Stieren) und nicht zuletzt mit seiner ausgeprägten Eignung als Wachhund bei, der als vorsichtiger und stiller, konkreter und nicht alarmierender Hund definiert wird.
- Der Deutsche Schäferhund 15% genetisch verwendet, der als sehr intelligente Rasse gilt, die sehr zur Selbstverteidigung und zur Verteidigung von Menschen und Schafen neigt.
- Der Stafford Bull Terrier 14% genetisch verwendet, hat durch seinen Mut und seinen Kampfgeist beigetragen, außerdem stellt er einen sehr ausgeglichenen Hund dar, und unter seinem muskulösen und knochigen Aussehen mit einem viel besseren Verhältnis als alle anderen Hunderassen.
- Der Bullterrier, 16% genetisch verwendet, brachte seine Dynamik, seinen Sprint und seine Schnelligkeit ein, der als Gladiator unter den Hunderassen bezeichnet wird, wobei seine Aufgabe darin bestand, dem Pardog seinen Kampfgeist einzuimpfen.
- Der Dogo Argentino, 18% genetisch verwendet, trug mit seiner Gleichgültigkeit gegenüber Schmerzen und seiner unbeugsamen und kämpferischen Persönlichkeit bei, die ihn im Großwildkurs unvergleichlich und unnachahmlich machen.
- Der australische Dingo, 20% genetisch verwendet, Mehrheitsprozentsatz, der mit seinem entscheidenden Angriffsinstinkt beitrug, und dank seiner Härte trug er zu dem neuen Hund mit einer Konstitution bei, die in der Lage ist, abwechselnde Perioden von Hitze und Trockenheit und Kälte und Regen zu bewältigen.
Die Reise zum Pardog war lang und anstrengend, voller Hindernisse, aber auch sehr befriedigend, vor allem, als aus der Mischung der Rassen echte, makellose Exemplare hervorgingen und ausgewählt wurden, kurzum ein echter Champion, der jeden Entwicklungsschritt bestmöglich steigerte und so den genetischen Bestand der Pardog-Rasse immer weiter verbesserte. |
|
|
El Italian Pardog no es reconocido por el F.C.I.
|
|
|
Origen
|
|
Italia |
Traducción
|
|
Francis Vandersteen |
Esta raza también se conoce como
|
|
Pardogge Italiano
|
Pardog nació del empeño y la tenacidad de un grupo de hombres cuya intención común era crear una nueva raza canina capaz de hacer frente al dingo australiano (perro salvaje), un antiguo perro utilizado para la caza, que volvió a su estado natural hace unos 7 u 8 mil años.
El proyecto y la selección de esta nueva raza surgieron de la mente de dos hombres: Luigi Langella, un napolitano con un interés y una pasión innatos por los perros, y Frank V. Mannhaut, australiano, también aficionado a los perros y criador de ovejas. Necesitaba hacer frente a las numerosas incursiones del dingo australiano en sus ovejas, cuya lana es muy valiosa.
Por consiguiente, el Proyecto Pardog nació de la necesidad y se llevó a cabo en 1985, año en el que se analizaron y programaron todos los pasos para crear una nueva raza canina, y que debía contener la excelencia de varias razas con el objetivo inequívoco de crear un perro capaz de hacer frente al Dingo Australiano. Este ambicioso proyecto requirió el empleo de dos grupos de trabajo especializados, uno en Italia y otro en Australia, que, con la ayuda de maquinaria de última generación, durante un periodo de 15 años produjeron la actual raza de perro conocida como "Pardog", una raza que puede considerarse excelente con respecto al problema del Dingo.
Las razas de perros seleccionadas y utilizadas para la selección del "Pardog" se enumeran a continuación y cada una de ellas ha aportado las características particulares de su propia especie :
- El Mastín Napolitano, en particular el tipo arcaico, 17% genéticamente utilizado, aportó su potencia física, su gruñido gutural y profundo (excelente disuasivo contra los ataques de los Dingos), su determinación (demostrada contra los ataques de jabalíes y toros). pero no menos importante, su marcada aptitud para la guardia definida por la más cautelosa y silenciosa, concreta y sin alarmismo.
- El Pastor Alemán, 15% genético, se considera una raza muy inteligente, muy inclinada a la autodefensa y a la defensa de los humanos y de las ovejas.
- El Stafford Bull Terrier, 14% genéticamente utilizado, ha contribuido con su coraje y combatividad, y es también un perro muy equilibrado, y bajo su apariencia musculosa y huesuda tiene una proporción mucho mejor que todas las demás razas de perros.
- El Bull Terrier, 16% utilizado genéticamente, aportó su dinamismo, sprint y velocidad, llamado el gladiador de las razas caninas, siendo su tarea inculcar su espíritu de lucha al Pardog.
- El Dogo Argentino, 18% utilizado genéticamente, aportó su indiferencia al dolor y la personalidad indomable y combativa que lo hace incomparable e inimitable en la caza mayor.
- El Dingo Australiano, 20% utilizado genéticamente, un porcentaje mayoritario que aportó su instinto de ataque decidido y, gracias a su rusticidad, contribuyó a dotar al nuevo perro de una constitución capaz de hacer frente a períodos alternados de calor y sequía y de frío y lluvia.
El camino hasta llegar al Pardog fue largo y agotador, lleno de obstáculos pero también muy satisfactorio, sobre todo cuando de la mezcla de razas surgieron y se seleccionaron algunos ejemplares realmente impecables, en definitiva un verdadero campeón, aumentando así, en el mejor de los casos, a cada paso la evolución y mejorando cada vez más el acervo genético de la raza Pardog. |
|
|
De Italian Pardog wordt niet erkend door de F.C.I.
|
|
|
Land van oorsprong
|
|
Italië |
Vertaling
|
|
Francis Vandersteen |
Dit ras staat ook wel bekend als
|
|
Pardogge Italiano
|
Pardog is geboren uit de toewijding en vasthoudendheid van een groep mannen met de gemeenschappelijke intentie om een nieuw hondenras te creëren dat in staat is om te gaan met de Australische Dingo (wilde hond), een oude hond die werd gebruikt voor het achtervolgen, die ongeveer 7-8 duizend jaar geleden terugkeerde naar zijn natuurlijke staat.
Het project en de selectie van dit nieuwe ras kwamen voort uit de gedachten van twee mannen: Luigi Langella, een Napolitaan met een aangeboren interesse en passie voor honden, en Frank V. Mannhaut, een Australiër, die ook een passie had voor honden. Mannhaut, een Australiër, ook een hondenliefhebber en schapenfokker. Hij moest het hoofd bieden aan de talrijke plunderingen van zijn schapen, waarvan de wol zeer waardevol is, door de Australische Dingo.
Bijgevolg werd uit noodzaak het Pardog Project geboren dat werd uitgevoerd in 1985, een jaar waarin alle stappen om een nieuw hondenras te creëren werden geanalyseerd en geprogrammeerd, en dat de uitmuntendheid van verschillende rassen moest bevatten met het ondubbelzinnige doel om een hond te creëren die in staat was om de Australische Dingo het hoofd te bieden. Dit ambitieuze project vereiste de inzet van twee gespecialiseerde werkgroepen, één in Italië en de andere in Australië, die met behulp van ultramoderne machines over een periode van 15 jaar het huidige hondenras produceerden dat bekend staat als "Pardog", een ras dat kan worden beschouwd als uitstekend met betrekking tot het probleem van de Dingo.
De hondenrassen die zijn geselecteerd en gebruikt voor de selectie van de "Pardog" staan hieronder vermeld en elk van hen heeft bijgedragen met de specifieke kenmerken van zijn eigen soort :
- De Napolitaanse Mastiff, in het bijzonder het archaïsche type, 17% genetisch gebruikt, heeft bijgedragen met zijn fysieke kracht, zijn keelklank en diepe grom (uitstekend afschrikmiddel tegen aanvallen van Dingo's), zijn vastberadenheid (aangetoond tegen aanvallen van wilde zwijnen en stieren). maar niet in het minst, zijn uitgesproken geschiktheid voor bewaking gedefinieerd door de meest voorzichtige en stille, concrete en zonder alarm.
- De Duitse Herder, 15% genetisch gebruikt, beschouwd als een zeer intelligent ras, zeer geneigd tot zelfverdediging en de verdediging van mensen en schapen.
- De Stafford Bull Terrier, 14% genetisch gebruikt, heeft bijgedragen met zijn moed en vechtlust, en is ook een zeer evenwichtige hond, en heeft onder zijn gespierde en benige uiterlijk een veel betere verhouding dan alle andere hondenrassen.
- De Bull Terrier, 16% genetisch gebruikt, heeft bijgedragen aan zijn dynamiek, sprint en snelheid, de gladiator onder de hondenrassen genoemd, zijn taak is om zijn vechtlust in Pardog in te brengen.
- De Dogo Argentino, 18% genetisch gebruikt, droeg bij aan zijn onverschilligheid voor pijn en de ontembare, strijdlustige persoonlijkheid die hem onvergelijkbaar en onnavolgbaar maakt in de jacht op groot wild.
- De Australische Dingo, 20% genetisch gebruikt, een meerderheidspercentage dat bijdroeg met zijn beslissende aanvalsinstinct, en dankzij zijn winterhardheid, droeg hij bij aan de nieuwe hond met een constitutie die in staat is om te gaan met afwisselende periodes van hitte en droogte en kou en regen.
De reis om te komen tot Pardog was lang en vermoeiend, vol obstakels maar ook zeer bevredigend, vooral toen uit de mix van rassen een aantal echt onberispelijke exemplaren naar voren kwamen en werden geselecteerd, kortom een echte kampioen, waardoor in het beste geval elke stap de evolutie toenam en de genetische voorraad van het Pardog ras meer en meer verbeterde. |
