Français

Le Mountain Cur n'est pas reconnu par la F.C.I.

Origine
U.S.A.
Traduction
Francis Vandersteen

Brève présentation du Mountain Cur

Le Mountain Cur est élevé pour sa capacité de travail. C'est un chien trapu, robuste, travaillant avec un aspect Cur, mais quelque peu générique. Le pelage lourd a tendance à être plus long que celui des chiens, mais reste essentiellement court. Il est lisse ou rugueux avec un sous-poil doux et fin. Les couleurs incluent, jaune, bringé, noir, bringé et noir, souvent avec des points blancs. Les éleveurs rapportent fièrement que 50% ou plus des chiots naissent avec des bobtails. Beaucoup sont nés avec des ergots sur leurs pattes de derrière et certains avec deux sur chaque pied. Très trapu, large et musclé avec une tête large et forte et une oreille courte et haute. Le cou est fort et musclé. Les yeux sont généralement sombres avec une expression expressive et proéminente. La tête est en dôme plat et large entre les yeux. Le museau est lourd. Les oreilles sont courtes à moyennes, hautes avec contrôle. Les pattes félines sont fortes et musclées, réglées pour la vitesse. Les jambes droites sont musclées. La poitrine est profonde et le dos est droit.

Histoire du Mountain Cur

De nombreux Cur de type terrier ont été amenés avec les immigrants d'Europe en Amérique et se sont accouplés avec des Cur indigènes. Cette combinaison incertaine et plutôt salissante de chiens a donné naissance à un Cur excentrique capable de s'adapter au mode de vie des pionniers et des Indiens. On pense que ce rôdeur historique de la vallée de l'Ohio possède une odeur génétique de fumée de cigare indien, en plus de l'influence des chiens et des bergers. Il est principalement utilisé comme chien d'arbre ou de laurier, mais beaucoup d'entre eux sont également de superbes pisteurs. Ils sont apparus à l'époque de la création des États-Unis et étaient particulièrement répandus dans la vallée de l'Ohio. Lorsque les pionniers et leurs familles se sont déplacés pour ouvrir l'Ouest, leurs Cur Dogs les ont accompagnés. Les partisans de cette race affirment qu'en plus du caractère de chien de troupeau, il y a un soupçon d'"Indian Cur" (un chien de type paria) dans sa constitution. Bien qu'il soit appelé "montagne" en raison de l'avantage particulier qu'il présente pour les colons dans les régions boisées et sauvages, il se comporte tout aussi bien dans les régions marécageuses ou sèches, ou dans d'autres endroits où les conditions de vie sont difficiles. Le livre "Old Yeller", qui raconte l'histoire d'un garçon qui grandit à la frontière du Texas et d'un chien, qui a donné son nom au livre, est un chien de montagne typique (contrairement au film, qui a joué le rôle d'un chien de type Lab).

Dans le livre, Old Yeller est un chien jaune à poil court qui chasse sur terre et dans les arbres, qui n'a pas peur de se battre contre un ours adulte lorsqu'il est menacé, et qui se dirige naturellement vers la truffe lorsqu'il est confronté à un taureau enragé. L'auteur est très explicite dans la description de cette race ancienne et de son utilisation par les pionniers. Le nom "Mountain Cur" n'est jamais mentionné dans le livre, mais à l'époque, la race n'avait pas vraiment de nom ou d'identité individuelle. Les chiens de montagne ont été peu à peu classés en différents types. Le Treeing Tennessee Brindle, le Stephens Stock et le Mountain View Cur sont tous de la même race, mais ils ont suffisamment d'identité individuelle pour justifier leurs propres groupes d'enregistrement. À la fin de la dernière guerre mondiale, il ne restait que très peu de ces anciens Mountain Curs. Quelques propriétaires purs gardent encore des animaux dans des marais isolés et des zones montagneuses reculées du sud-est. Il s'agit de la plus ancienne race reconnue et elle connaît une renaissance récente, à l'instar d'autres races de Cur. La Mountain Mountain Breeders Association enregistre la race depuis la fin des années 1950.

Apparence du Mountain Cur

Le chien Cur était le premier vrai, distinct, pur-sang américain. Les premières lignes peuvent être tracées dans tout le sud des Etats-Unis, particulièrement près des Appalaches. Les colons ont amené des chiens européens, principalement des chiens de chasse et des terriers. Ces chiens ont été croisés avec des chiens indigènes, dont le plus notable était l'Indien Cur, et ce type unique a vu le jour. Les chiens ont une excellente capacité à parfumer et une baie claire et puissante (bien que la plupart des Curs soient connus pour leur côtelette, et que les Hounds aient un bawl distinct). Sang Terrier ajouté au grain et la ténacité à laquelle aucun autre type de chien pourrait comparer. Tant le chien de chasse et le terrier sont encore à ce jour inégalé en qualité par rapport aux autres chiens. Bien qu'il ne soit pas considéré comme un vrai type de berger, le Cur partageait aussi l'ascendance du berger, en particulier Beauceron. Bien que n'étant pas un éleveur traditionnel, le Cur était utilisé pour arrondir les bestiaux. Les bovins Longhorn du Texas et les porcs sauvages étaient ce que ce chien avait à manipuler, pas les bovins ou les moutons normaux.

Tempérament du Mountain Cur

Le moderne Cur est toujours un chien de chasse traditionnel. Vu encore presque exclusivement dans le Sud, ce chien de ferme est incomparable. Il peut manipuler n'importe quoi des écureuils et des ratons laveurs aux ours, au sanglier et aux taureaux. En outre, c'est un chien d'arbre de première classe. Ils sont également des trackers supérieurs à la moyenne, bien qu'ils ne soient pas aussi efficaces que le Coonhound et qu'ils ne soient pas vocaux sur les sentiers. Les curs sont aussi très possessifs et protecteurs de leur famille, un trait que l'on retrouve chez les terriers et souvent chez les bergers, mais certainement pas chez les chiens. Par conséquent, ils font d'excellents chiens de protection. Cependant, il est nécessaire de noter que cette race est généralement inappropriée comme animal de compagnie. Bien que sympathique et loyal, comme la plupart des chiens de chasse, la vraie nature du Coucou de Montagne est dans la chasse, pas dans la maison. Beaucoup de gens introduisent d'autres races dans le Mountain Cur, cependant, à l'exception du nez fin du chien, ce n'est pas nécessaire car un bon chien devrait avoir tous les traits du chien de chasse. Il a été reconnu au sein de son propre registre, l'OMCBA, ou l'Association des éleveurs de chèvres de montagne et le United Kennel Club.

Besoins et activités du Mountain Cur

Le Mountain Cur n'est pas recommandé pour la vie en appartement. Il est élevé pour le travail et sera le plus heureux avec un travail à faire. Le Mountain Cur est un chien de travail très actif qui a besoin de beaucoup d'exercice quotidien. Lorsque vous ne chassez pas, vous devez faire une marche ou un jogging quotidien, long et rapide. Pendant la marche, le chien doit être mis à talon à côté ou derrière la personne qui tient la laisse, car dans l'esprit d'un chien, le leader mène le chemin, et ce chef doit être l'humain. De plus, il bénéficiera d'une grande zone de sécurité où il pourra circuler librement. Cette race aime les activités de plein air et les sports.

Entretien du Mountain Cur

Le Mountain Cur est relativement facile à toiletter, sauf quand il perd ses poils de façon saisonnière, généralement une ou deux fois par an. Brossez-le avec une brosse à poils naturels, une brosse douce ou un gant de protection pour éliminer les poils lâches ou morts. Un brossage hebdomadaire gardera son pelage et sa peau en bonne santé et brillants. Il peut ressentir une peau sèche ou des pellicules s’il est trop baigné. Ne le baignez que quelques fois par an avec un shampooing doux pour chien et en le rinçant bien avec de l’eau propre et tiède. Le Mountain Cur n'est pas un chien hypoallergénique. Il ne bave pas beaucoup non plus car il a les lèvres plus serrées et pas les bajoues typiques. Comme il a des oreilles qui pendent, vérifiez-les toutes les semaines et nettoyez-les au besoin pour éviter toute odeur nauséabonde ou infection. S'il est très actif et qu'il court sur un terrain accidenté, il devrait naturellement avoir ses ongles normaux. Toutefois, vous devriez vérifier ses ongles toutes les quelques semaines pour vous assurer qu'ils sont correctement portés, même les ergots.

English

The Mountain Cur is not recognized by the F.C.I.

Origin
U.S.A.
Translation
Francis Vandersteen

A brief presentation of the Mountain Cur

The Mountain Cur is bred for its working ability. It is a stocky, robust, working dog with a Cur appearance, but somewhat generic. The heavy coat tends to be longer than that of dogs, but remains essentially short. It is smooth or rough with a soft, fine undercoat. Colors include yellow, brindle, black, brindle and black, often with white spots. Breeders proudly report that 50% or more of puppies are born with bobtails. Many are born with dewclaws on their hind legs, and some with two on each foot. Very stocky, broad and muscular, with a broad, strong head and short, high ears. The neck is strong and muscular. The eyes are generally dark with an expressive, prominent expression. The head is domed, flat and broad between the eyes. The muzzle is heavy. Ears are short to medium-sized, high with control. The feline legs are strong and muscular, set for speed. Straight legs are muscular. Deep chest and straight back.

History of the Mountain Cur

Many terrier-type Curs were brought with immigrants from Europe to America and mated with native Curs. This uncertain and rather grubby combination of dogs produced an eccentric Cur capable of adapting to the lifestyles of pioneers and Indians alike. This historic Ohio River Valley prowler is believed to possess a genetic smell of Indian cigar smoke, in addition to the influence of dogs and shepherds. It's used primarily as a tree or laurel dog, but many are also superb trackers. They originated when the United States was new, and were particularly common in the Ohio River valley. As frontiersmen and their entire families moved to open up the West, their Cur Dogs accompanied them. Those who favor this breed say that, in addition to the herding dog trait, there's a hint of "Indian Cur" (an outcast-type dog) in their makeup. Although called "mountain" because of their particular advantage to settlers in wooded and wild areas, they have done just as well in swampy or dry areas, or other places with harsh living conditions. The book "Old Yeller", about a boy growing up on the Texas frontier and a dog, for which the book is named, is a typical mountain cur (unlike the movie, which played the part of a Lab-type dog).

In the book, Old Yeller is a short-haired, yellow dog who hunts on land and trees, isn't afraid to fight a full-grown bear when threatened, and naturally goes for the nose when facing a mad bull. The author is very explicit in describing this old-fashioned breed and its use to the pioneer. The name "Mountain Cur" is never mentioned in the book, but at the time, the breed really had no name or individual identity. Mountain dogs were slowly sorted into individual types. The Treeing Tennessee Brindle, Stephens Stock and Mountain View Cur are all the same breed, but they have enough individual identity to warrant their own registration groups. By the end of the last world war, very few of these former Mountain Curs remained. A few pure owners still kept stock in isolated swamps and remote mountain areas in the southeast. They are the oldest recognized breed and are enjoying a recent renaissance, similar to other Cur breeds. The Mountain Mountain Breeders Association has registered the breed since the late 1950s.

Appearance of the Mountain Cur

The Cur dog was the first true, distinct, American thoroughbred. The earliest lines can be traced throughout the southern United States, particularly near the Appalachian Mountains. Settlers brought European dogs, mainly hunting dogs and terriers. These dogs were crossed with native dogs, the most notable of which was the Cur Indian, and this unique type was born. The dogs have excellent scenting ability and a clear, powerful bay (although most Curs are known for their chops, and Hounds have a distinct bawl). Terrier blood adds grit and tenacity to which no other type of dog could compare. Both the Hound and the Terrier are still unsurpassed to this day in quality compared to other dogs. Although not considered a true shepherd type, the Cur also shared the ancestry of the shepherd, particularly the Beauceron. Although not a traditional breeder, the Cur was used to round up cattle. Texas Longhorn cattle and feral hogs were what this dog had to handle, not normal cattle or sheep.

Temperament of the Mountain Cur

The modern Cur is still a traditional hunting dog. Still seen almost exclusively in the South, this farm dog is incomparable. It can handle anything from squirrels and raccoons to bears, wild boar and bulls. What's more, it's a first-class tree dog. They are also above-average trackers, although not as effective as the Coonhound and not vocal on trails. Curs are also very possessive and protective of their family, a trait found in terriers and often in shepherds, but certainly not in dogs. As a result, they make excellent guard dogs. However, it should be noted that this breed is generally unsuitable as a pet. Although friendly and loyal, like most hunting dogs, the Mountain Cuckoo's true nature lies in the hunt, not in the home. Many people introduce other breeds into the Mountain Cur, however, with the exception of the dog's fine nose, this is unnecessary as a good dog should have all the traits of a hunting dog. It has been recognized within its own registry, the OMCBA, or the Mountain Goat Breeders Association and the United Kennel Club.

Needs and activities of the Mountain Cur

The Mountain Cur is not recommended for apartment living. It is bred for work and will be happiest with a job to do. The Mountain Cur is a very active working dog that needs plenty of daily exercise. When you're not hunting, you need to go for a daily walk or jog, long and fast. When walking, the dog should be heeled beside or behind the person holding the leash, because in a dog's mind, the leader leads the way, and that leader must be the human. What's more, he'll benefit from a large safety zone where he can circulate freely. This breed loves outdoor activities and sports.

Maintenance of the Mountain Cur

The Mountain Cur is relatively easy to groom, except when it sheds seasonally, usually once or twice a year. Brush him with a natural bristle brush, a soft brush or a protective glove to remove loose or dead hairs. Weekly brushing will keep his coat and skin healthy and shiny. He may experience dry skin or dandruff if over-bathed. Only bathe him a few times a year with a mild dog shampoo and rinse well with clean, lukewarm water. The Mountain Cur is not a hypoallergenic dog. He doesn't drool much either, as he has tighter lips and not the typical jowls. Since he has floppy ears, check them every week and clean them as needed to avoid any stench or infection. If he's very active and runs over rough terrain, he should naturally have normal nails. However, you should check his nails every few weeks to make sure they're properly worn, even the dewclaws.


Deutsch

Die Mountain Cur wird vom F.C.I. nicht anerkannt

Ursprung
U.S.A.
Übersetzung
Francis Vandersteen

Kurzer Überblick über Mountain Cur

Der Mountain Cur wird auf seine Arbeitsfähigkeit gezüchtet. Er ist ein gedrungener, robuster, arbeitender Hund mit einem Cur-Aspekt, der jedoch etwas generisch wirkt. Das schwere Fell neigt dazu, länger als das von Hunden zu sein, bleibt aber im Wesentlichen kurz. Es ist glatt oder rau mit einer weichen, feinen Unterwolle. Zu den Farben gehören, gelb, gestromt, schwarz, gestromt und schwarz, oft mit weißen Punkten. Züchter berichten stolz, dass 50 % oder mehr der Welpen mit Bobtails geboren werden. Viele werden mit Afterkrallen an den Hinterbeinen geboren und einige mit zwei an jedem Fuß. Sehr stämmig, breit und muskulös mit einem breiten, kräftigen Kopf und einem kurzen, hoch angesetzten Ohr. Der Hals ist kräftig und muskulös. Die Augen sind meist dunkel mit einem ausdrucksstarken, hervorstehenden Ausdruck. Der Kopf ist flach kuppelförmig und breit zwischen den Augen. Die Schnauze ist schwer. Die Ohren sind kurz bis mittelgroß und hoch mit Kontrolle. Die Katzenpfoten sind kräftig und muskulös, auf Geschwindigkeit getrimmt. Die geraden Beine sind muskulös. Die Brust ist tief und der Rücken ist gerade.

Geschichte über Mountain Cur

Viele terrierähnliche Curs wurden mit Einwanderern von Europa nach Amerika gebracht und mit den einheimischen Curs verpaart. Diese unsichere und eher schäbige Kombination von Hunden brachte einen exzentrischen Cur hervor, der sich an die Lebensweise von Pionieren und Indianern anpassen konnte. Es wird angenommen, dass dieser historische Waldläufer aus dem Ohio River Valley neben dem Einfluss von Hunden und Hirten auch den genetischen Rauchgeruch der indianischen Zigarre besitzt. Er wird hauptsächlich als Baum- oder Lorbeerhund eingesetzt, aber viele sind auch hervorragende Fährtenleser. Sie entstanden in der Zeit, als die Vereinigten Staaten neu waren, und waren besonders häufig im Ohio River Valley anzutreffen. Während die Bewohner der Grenzregionen mit ihren ganzen Familien umzogen, um den Westen zu erschließen, begleiteten sie ihre Cur Dogs. Diejenigen, die diese Rasse favorisieren, sagen, dass neben dem Merkmal des Herdenhundes auch ein Hauch von "Indian Cur" (ein Hund vom Typ des Ausgestoßenen) in ihrem Make-up steckt. Obwohl sie wegen ihres besonderen Vorteils für Siedler in bewaldeten und wilden Gebieten "Berg" genannt werden, haben sie sich in sumpfigen oder trockenen Gebieten oder anderen Orten mit schwierigen Lebensbedingungen genauso gut gemacht. Das Buch "Old Yeller" über einen Jungen, der im Grenzgebiet von Texas aufwächst, und einen Hund, nach dem das Buch benannt ist, ist ein typischer Berg-Cur (im Gegensatz zum Film, der die Rolle eines Lab-Hundes spielte).

Im Buch ist Old Yeller ein kurzhaariger, gelber Hund, der auf der Erde und auf Bäumen jagt, keine Angst hat, gegen einen ausgewachsenen Bären zu kämpfen, wenn er bedroht wird, und natürlich für die Nase geht, wenn er einem verrückten Bullen gegenübersteht. Der Autor ist sehr explizit, wenn er diese altmodische Rasse und ihre Verwendung am Pionier beschreibt. Der Name "Mountain Cur" wird in dem Buch nie erwähnt, aber zu dieser Zeit hatte die Rasse wirklich keinen Namen oder eine individuelle Identität. Die Berghunde wurden langsam in einzelne Typen sortiert. Der Treeing Tennessee Brindle, der Stephens Stock und der Mountain View Cur gehören alle zur selben Rasse, aber sie haben genug individuelle Identität, um ihre eigenen Registrierungsgruppen zu rechtfertigen. Am Ende des letzten Weltkriegs gab es nur noch sehr wenige dieser alten Mountain Curs. Einige reine Besitzer hielten noch Bestände in abgelegenen Sümpfen und in isolierten Bergregionen im Südosten. Sie sind die älteste anerkannte Rasse und erleben in jüngster Zeit eine Renaissance, die anderen Cur-Rassen ähnelt. Die Mountain Mountain Breeders Association hat die Rasse seit den späten 1950er Jahren registriert.

Aussehen über Mountain Cur

Der Cur-Hund war das erste echte, ausgeprägte, amerikanische Vollblut. Die ersten Linien lassen sich im gesamten Süden der USA nachweisen, besonders in der Nähe der Appalachen. Die Siedler brachten europäische Hunde mit, hauptsächlich Jagdhunde und Terrier. Diese Hunde wurden mit einheimischen Hunden gekreuzt, von denen der Cur-Indianer der bemerkenswerteste war, und es entstand dieser einzigartige Typ. Die Hunde haben ein hervorragendes Aroma und eine klare, kräftige Beere (obwohl die meisten Curs für ihr Kotelett bekannt sind und die Hounds einen deutlichen Bawl haben). Terrierblut hinzugefügt Korn und Zähigkeit, mit denen keine andere Art von Hund vergleichen könnte. Sowohl der Jagdhund als auch der Terrier sind bis heute in ihrer Qualität im Vergleich zu anderen Hunden unübertroffen. Obwohl er nicht als eine echte Art von Schäferhund angesehen wird, teilte der Cur auch die Abstammung des Schäferhundes, insbesondere Beauceron. Obwohl er kein traditioneller Viehzüchter war, wurde der Cur zum Aufrunden des Viehs eingesetzt. Texas Longhorn-Rinder und Wildschweine waren das, was dieser Hund zu handhaben hatte, nicht normale Rinder oder Schafe.

Temperament über Mountain Cur

Der Modern Cur ist immer noch ein traditioneller Jagdhund. Noch immer fast ausschließlich im Süden gesehen, ist dieser Hofhund unvergleichlich. Er kann alles von Eichhörnchen und Waschbären bis hin zu Bären, Wildschweinen und Stieren manipulieren. Darüber hinaus ist er ein erstklassiger Baumhund. Sie sind auch überdurchschnittlich gute Fährtenleser, obwohl sie nicht so effektiv wie der Coonhound sind und auf Wanderwegen nicht stimmlich sind. Curs sind außerdem sehr besitzergreifend und beschützen ihre Familie, eine Eigenschaft, die man bei Terriern und oft auch bei Schäferhunden findet, aber sicher nicht bei Hunden. Folglich eignen sie sich hervorragend als Schutzhunde. Es muss jedoch beachtet werden, dass diese Rasse im Allgemeinen als Haustier ungeeignet ist. Obwohl sie wie die meisten Jagdhunde freundlich und loyal sind, liegt die wahre Natur des Bergkuckucks in der Jagd, nicht im Haus. Viele Menschen führen andere Rassen in den Mountain Cur ein, allerdings ist dies, abgesehen von der feinen Nase des Hundes, nicht notwendig, da ein guter Hund alle Merkmale eines Jagdhundes aufweisen sollte. Er wurde in seinem eigenen Register, der OMCBA, bzw. dem Verband der Bergziegenzüchter und dem United Kennel Club anerkannt.

Bedürfnisse und Aktivitäten über Mountain Cur

Der Mountain Cur wird nicht für das Leben in einer Wohnung empfohlen. Er wurde für die Arbeit gezüchtet und wird am glücklichsten sein, wenn er eine Aufgabe zu erledigen hat. Der Mountain Cur ist ein sehr aktiver Arbeitshund, der täglich viel Bewegung braucht. Wenn Sie nicht jagen, sollten Sie täglich einen langen und schnellen Spaziergang oder eine Joggingrunde machen. Während des Spaziergangs sollte der Hund neben oder hinter der Person, die die Leine hält, auf die Ferse gesetzt werden, denn in der Vorstellung eines Hundes führt der Anführer den Weg, und dieser Anführer sollte der Mensch sein. Außerdem wird er von einem großen Sicherheitsbereich profitieren, in dem er sich frei bewegen kann. Diese Rasse liebt Aktivitäten im Freien und Sport.

Pflege über Mountain Cur

Der Mountain Cur ist relativ leicht zu pflegen, außer wenn er saisonbedingt, meist ein- oder zweimal im Jahr, sein Fell verliert. Bürsten Sie ihn mit einer Naturhaarbürste, einer weichen Bürste oder einem Schutzhandschuh, um lose oder tote Haare zu entfernen. Wöchentliches Bürsten hält sein Fell und seine Haut gesund und glänzend. Er kann trockene Haut oder Schuppen bekommen, wenn er zu oft gebadet wird. Baden Sie ihn nur ein paar Mal im Jahr mit einem milden Hundeshampoo und spülen Sie ihn gut mit sauberem, lauwarmem Wasser aus. Der Mountain Cur ist kein hypoallergener Hund. Er sabbert auch nicht viel, da er die Lippen enger zusammenzieht und nicht die typischen Kinnbacken hat. Da er Hängeohren hat, sollten Sie diese wöchentlich überprüfen und bei Bedarf reinigen, um üblen Geruch oder Infektionen zu vermeiden. Wenn er sehr aktiv ist und auf unebenem Gelände läuft, sollte er natürlich normale Nägel haben. Sie sollten seine Nägel jedoch alle paar Wochen überprüfen, um sicherzugehen, dass sie richtig getragen werden, auch die Afterkrallen.


Español

El Mountain Cur no es reconocido por el F.C.I.

Origen
U.S.A.
Traducción
Francis Vandersteen

Breve presentación del Mountain Cur

Los Cur de montaña se crían por su capacidad de trabajo. Son perros de trabajo fornidos y robustos, con aspecto de Cur, pero algo genéricos. El pelaje pesado tiende a ser más largo que el de los perros, pero sigue siendo esencialmente corto. Es liso o áspero, con una capa interna suave y fina. Los colores incluyen amarillo, atigrado, negro, atigrado y negro, a menudo con manchas blancas. Los criadores afirman con orgullo que el 50% o más de los cachorros nacen con bobtails. Muchos nacen con espolones en las patas traseras y algunos con dos en cada pata. Muy fornido, ancho y musculoso, con cabeza ancha y fuerte y orejas cortas y altas. El cuello es fuerte y musculoso. Los ojos son generalmente oscuros con una expresión expresiva y prominente. La cabeza es abovedada, plana y ancha entre los ojos. El hocico es pesado. Las orejas son cortas a medianas, altas con control. Las piernas felinas son fuertes y musculares, puestas para la velocidad. Las piernas rectas son musculares. El pecho es profundo y la espalda recta.

Historia del Mountain Cur

Muchos Curs de tipo terrier fueron traídos con los inmigrantes de Europa a América y se aparearon con Curs nativos. Esta combinación incierta y bastante mugrienta de perros produjo un Cur excéntrico capaz de adaptarse a los estilos de vida de pioneros e indios por igual. Se cree que este merodeador histórico del valle del río Ohio posee el olor a humo genético del cigarro indio, además de la influencia de perros y pastores. Se utiliza principalmente como perro de árbol o de laurel, pero muchos son también magníficos rastreadores. Se originaron cuando Estados Unidos era un país nuevo y eran especialmente comunes en el valle del río Ohio. A medida que los hombres de frontera y toda su familia se desplazaban para abrirse paso en el Oeste, sus perros Cur les acompañaban. Los partidarios de esta raza dicen que, además del rasgo de perro de pastoreo, en su constitución hay un toque de "Indian Cur" (un perro de tipo marginado). Aunque se les llama "de montaña" por su especial ventaja para los colonos en zonas boscosas y salvajes, se han desenvuelto igual de bien en zonas pantanosas o secas, o en otros lugares con condiciones de vida difíciles. El libro "Old Yeller", sobre un niño que crece en la frontera de Texas y un perro, que da nombre al libro, es un típico cur de montaña (a diferencia de la película, que lo protagonizó un perro de tipo labrador).

En el libro, Old Yeller es un perro amarillo de pelo corto que caza en la tierra y en los árboles, no teme luchar contra un oso adulto cuando se ve amenazado y, naturalmente, va a por el morro cuando se enfrenta a un toro rabioso. El autor es muy explícito al describir esta raza anticuada y su uso para el pionero. El nombre "Mountain Cur" nunca se menciona en el libro, pero en aquella época la raza realmente no tenía nombre ni identidad individual. Los perros de montaña se clasificaron poco a poco en tipos individuales. El Treeing Tennessee Brindle, el Stephens Stock y el Mountain View Cur son todos la misma raza, pero tienen suficiente identidad individual como para justificar sus propios grupos de registro. Al final de la última guerra mundial, quedaban muy pocos de estos antiguos Mountain Cur. Unos pocos propietarios puros seguían criando en pantanos aislados y zonas montañosas remotas del sudeste. Son la raza reconocida más antigua y están experimentando un reciente renacimiento, similar al de otras razas Cur. La Asociación de Criadores del Cur de Montaña lleva registrando la raza desde finales de la década de 1950.

Apariencia del Mountain Cur

El perro Cur fue el primer auténtico pura sangre americano. Las primeras líneas pueden rastrearse por todo el sur de Estados Unidos, especialmente cerca de los montes Apalaches. Los colonos trajeron perros europeos, principalmente perros de caza y terriers. Estos perros se cruzaron con perros autóctonos, el más notable de los cuales era el Cur Indian, y así nació este tipo único. Los perros tienen una excelente capacidad olfativa y un aullido claro y potente (aunque la mayoría de los Curs son conocidos por su picado, y los Sabuesos tienen un berrido distintivo). La sangre de Terrier añade agallas y tenacidad con las que ningún otro tipo de perro podría compararse. Tanto el Sabueso como el Terrier siguen siendo inigualables hoy en día en cuanto a calidad en comparación con otros perros. Aunque no se considera un verdadero tipo de pastor, el Cur también comparte la ascendencia del pastor, en particular del Beauceron. Aunque no es un criador tradicional, el Cur se utilizaba para acorralar ganado. El ganado Longhorn de Texas y los cerdos salvajes eran lo que este perro tenía que manejar, no el ganado normal ni las ovejas.

Temperamento del Mountain Cur

El Cur moderno sigue siendo un perro de caza tradicional. Aún visto casi exclusivamente en el Sur, este perro de granja es incomparable. Puede con todo, desde ardillas y mapaches hasta osos, jabalíes y toros. Es más, son un perro de árbol de primera clase. También son rastreadores por encima de la media, aunque no tan eficaces como el Coonhound y no vocal en los senderos. Los Curs también son muy posesivos y protectores de su familia, un rasgo que se encuentra en los terriers y a menudo en los pastores, pero ciertamente no en los perros. Por ello, son excelentes perros guardianes. Sin embargo, debe tenerse en cuenta que esta raza no suele ser adecuada como animal de compañía. Aunque amistoso y leal, como la mayoría de los perros de caza, la verdadera naturaleza del Cuco de Montaña está en la caza, no en el hogar. Muchas personas introducen otras razas en el Cuco de Montaña, sin embargo, a excepción de la fina nariz del perro, esto no es necesario ya que un buen perro debe tener todos los rasgos de un perro de caza. Ha sido reconocido dentro de su propio registro, el OMCBA, o la Asociación de Criadores de Cabra Montés y el United Kennel Club.

Necesidades y actividades del Mountain Cur

El Cur de Montaña no está recomendado para vivir en llano. Se cría para trabajar y será más feliz con un trabajo que hacer. El Cur de montaña es un perro de trabajo muy activo que necesita mucho ejercicio diario. Cuando no está cazando, necesita dar un paseo largo y rápido o trotar todos los días. Al caminar, el perro debe ir escorado al lado o detrás de la persona que lleva la correa, porque en la mente de un perro, el líder marca el camino, y ese líder debe ser el humano. Además, se beneficiará de una amplia zona de seguridad en la que pueda moverse libremente. A esta raza le encantan las actividades al aire libre y los deportes.

Mantenimiento del Mountain Cur

El Cur de montaña es relativamente fácil de cepillar, excepto cuando muda estacionalmente, normalmente una o dos veces al año. Cepíllelo con un cepillo de cerdas naturales, un cepillo suave o un guante protector para eliminar los pelos sueltos o muertos. Un cepillado semanal mantendrá su pelaje y su piel sanos y brillantes. Su perro puede sufrir sequedad cutánea o caspa si se le baña demasiado. Báñelo sólo unas pocas veces al año con un champú suave para perros y aclárelo bien con agua limpia y tibia. El Cur de montaña no es un perro hipoalergénico. Tampoco babea mucho porque tiene los labios más apretados y no la típica papada. Como tiene las orejas caídas, revíselas cada semana y límpielas si es necesario para evitar cualquier mal olor o infección. Si es muy activo y corre por terrenos abruptos, naturalmente debería tener las uñas normales. Sin embargo, debes revisar sus uñas cada pocas semanas para asegurarte de que están bien desgastadas, incluso los espolones.


Nederlands

De Mountain Cur wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
U.S.A.
Vertaling
Francis Vandersteen

Een korte presentatie van de Mountain Cur

Mountain Cur worden gefokt voor hun werkvermogen. Het zijn gedrongen, robuuste, werkhonden met een Cur-uiterlijk, maar enigszins algemeen. De zware vacht is meestal langer dan die van honden, maar blijft in wezen kort. Hij is glad of ruw met een zachte, fijne ondervacht. Kleuren zijn onder andere geel, gestroomd, zwart, gestroomd en zwart, vaak met witte vlekken. Fokkers melden trots dat 50% of meer van de puppy's geboren worden met een bobtail. Velen worden geboren met Hubertusklauwen aan de achterpoten en sommigen met twee aan elke voet. Zeer gedrongen, breed en gespierd met een breed, sterk hoofd en korte, hoge oren. De nek is sterk en gespierd. De ogen zijn over het algemeen donker met een expressieve, prominente uitdrukking. Het hoofd is gewelfd, plat en breed tussen de ogen. De snuit is zwaar. De oren zijn kort tot middelgroot, hoog en met controle. De katachtige benen zijn sterk en gespierd, ingesteld op snelheid. De rechte benen zijn gespierd. Diepe borst en rechte rug.

Geschiedenis van de Mountain Cur

Veel Curs van het terriërtype zijn met immigranten uit Europa meegebracht naar Amerika en daar gepaard met inheemse Curs. Deze onzekere en nogal groezelige combinatie van honden produceerde een excentrieke Cur die in staat was zich aan te passen aan de levensstijl van zowel pioniers als Indianen. Er wordt aangenomen dat deze historische sluiper uit de Ohio River Valley de genetische rookgeur van de Indiaanse sigaar bezit, naast de invloed van honden en herders. Hij wordt voornamelijk gebruikt als boom- of laurierhond, maar velen zijn ook uitstekende spoorzoekers. Ze zijn ontstaan toen de Verenigde Staten nieuw waren en kwamen vooral voor in de Ohio River Valley. Toen grensarbeiders en hun hele familie verhuisden om het Westen te ontsluiten, vergezelden hun Cur Dogs hen. De voorstanders van dit ras zeggen dat er, naast de herdershond eigenschap, een vleugje 'Indian Cur' (een verstoten-type hond) in hun opmaak zit. Hoewel ze "berg" worden genoemd vanwege hun bijzondere voordeel voor kolonisten in beboste en woeste gebieden, hebben ze het net zo goed gedaan in moerassige of droge gebieden, of andere plaatsen met moeilijke leefomstandigheden. Het boek "Old Yeller", over een jongen die opgroeit aan de grens van Texas en een hond, waar het boek naar vernoemd is, is een typische berghond (in tegenstelling tot de film, die de rol van een Lab-type hond speelde).

In het boek is Old Yeller een kortharige, gele hond die jaagt op het land en in bomen, niet bang is om met een volwassen beer te vechten als hij bedreigd wordt en natuurlijk voor zijn neus gaat als hij tegenover een dolle stier staat. De auteur is zeer expliciet in het beschrijven van dit ouderwetse ras en het gebruik ervan voor de pionier. De naam "Mountain Cur" wordt nooit genoemd in het boek, maar in die tijd had het ras echt geen naam of individuele identiteit. Berghonden werden langzaam gesorteerd in individuele types. De Treeing Tennessee Brindle, Stephens Stock en Mountain View Cur zijn allemaal hetzelfde ras, maar ze hebben genoeg individuele identiteit om hun eigen registratiegroepen te rechtvaardigen. Aan het eind van de laatste wereldoorlog waren er nog maar weinig van deze voormalige Mountain Curs over. Een paar pure eigenaren hielden nog dieren in geïsoleerde moerassen en afgelegen berggebieden in het zuidoosten. Ze zijn het oudste erkende ras en beleven een recente renaissance, vergelijkbaar met andere Cur-rassen. De Mountain Mountain Breeders Association heeft het ras sinds eind jaren 1950 geregistreerd.

Uiterlijk van de Mountain Cur

De Cur was de eerste echte, uitgesproken Amerikaanse volbloed. De vroegste lijnen kunnen worden getraceerd in het zuiden van de Verenigde Staten, met name in de buurt van de Appalachen. Kolonisten brachten Europese honden mee, voornamelijk jachthonden en terriërs. Deze honden werden gekruist met inheemse honden, waarvan de meest opvallende de Cur Indian was, en dit unieke type was geboren. De honden hebben een uitstekend reukvermogen en een duidelijke, krachtige bay (hoewel de meeste Curs bekend staan om hun chop, en Hounds hebben een duidelijke bawl). Terrier bloed voegt grit en vasthoudendheid toe waarmee geen enkel ander type hond kan worden vergeleken. Zowel de Hound als de Terrier zijn tot op de dag van vandaag ongeëvenaard in kwaliteit vergeleken met andere honden. Hoewel niet beschouwd als een echte herder type, deelde de Cur ook de voorouders van de herder, met name de Beauceron. Hoewel geen traditionele fokker, werd de Cur gebruikt om vee op te drijven. Texas Longhorn vee en wilde varkens waren wat deze hond moest hanteren, geen normaal vee of schapen.

Temperament van de Mountain Cur

De moderne Cur is nog steeds een traditionele jachthond. Deze boerderijhond wordt nog steeds bijna uitsluitend in het zuiden gezien en is onvergelijkbaar. Hij kan alles aan, van eekhoorns en wasberen tot beren, wilde zwijnen en stieren. Bovendien zijn ze een eersteklas boomhond. Het zijn ook bovengemiddelde spoorzoekers, hoewel niet zo effectief als de Coonhound en niet vocaal op paden. Curs zijn ook erg bezitterig en beschermend over hun familie, een eigenschap die voorkomt bij terriers en vaak bij herders, maar zeker niet bij honden. Als gevolg daarvan zijn het uitstekende waakhonden. Er moet echter worden opgemerkt dat dit ras over het algemeen ongeschikt is als huisdier. Hoewel ze vriendelijk en trouw zijn, zoals de meeste jachthonden, ligt de ware aard van de Mountain Cuckoo in de jacht, niet in huis. Veel mensen introduceren andere rassen in de Mountain Cur, maar met uitzondering van de fijne neus van de hond, is dit niet nodig omdat een goede hond alle eigenschappen van een jachthond moet hebben. Hij is erkend in zijn eigen register, de OMCBA, of de Mountain Goat Breeders Association en de United Kennel Club.

Behoeften en activiteiten van de Mountain Cur

De Mountain Cur wordt niet aanbevolen voor een leven op een flat. Hij is gefokt om te werken en zal het gelukkigst zijn als er werk te doen is. De Mountain Cur is een zeer actieve werkhond die dagelijks veel beweging nodig heeft. Als hij niet aan het jagen is, moet hij elke dag een lange, snelle wandeling of jog maken. Tijdens het wandelen moet de hond naast of achter de persoon lopen die de riem vasthoudt, want in de geest van een hond leidt de leider de weg, en die leider moet de mens zijn. Bovendien heeft hij baat bij een grote veiligheidszone waar hij zich vrij kan bewegen. Dit ras houdt van buitenactiviteiten en sport.

Onderhoud van de Mountain Cur

De Mountain Cur is relatief gemakkelijk te verzorgen, behalve wanneer hij seizoensgebonden verhaart, meestal een of twee keer per jaar. Borstel hem met een borstel van natuurlijk haar, een zachte borstel of een beschermende handschoen om losse of dode haren te verwijderen. Wekelijks borstelen houdt zijn vacht en huid gezond en glanzend. Je hond kan last krijgen van een droge huid of roos als hij te vaak in bad gaat. Baad hem slechts een paar keer per jaar met een milde hondenshampoo en spoel hem goed uit met schoon, lauw water. De Mountain Cur is geen hypoallergene hond. Hij kwijlt ook niet veel omdat hij strakkere lippen heeft en niet de typische wangen. Omdat hij flaporen heeft, moet je ze elke week controleren en schoonmaken als dat nodig is om stank of infectie te voorkomen. Als hij erg actief is en over ruw terrein rent, zou hij van nature normale nagels moeten hebben. Je moet zijn nagels echter om de paar weken controleren om er zeker van te zijn dat ze goed gedragen zijn, zelfs de Hubertusklauwen.


Aucun commentaire

Pas de commentaires

Personne n'a encore publié de commentaire.

Les derniers articles mis à jour

  • Bull Jack -- Bulldog X Jack Russell Terrier

    Bull Jack Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bull Jack Le Bull Jack aura les caractéristiques de ses deux parents, se révélant affectueux et vif. C'est un chien robuste de taille petite à moyenne avec un pelage court. Le Bull Jack est un chien nécessitant peu d'entretien dans le...
  • Bullhuahua Terrier -- Bull Terrier X Chihuahua

    Bullhuahua Terrier Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullhuahua Terrier Le Bullhuahua Terrier est un croisement entre un Chihuahua et un Bull Terrier. Ce sont des chiens de compagnie sensibles qui sont admirés pour leur dévouement aux humains et leur taille pratique. La race est...
  • Bullhuahua -- Bulldog X Chihuahua

    Bullhuahua Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullhuahua Le Bullhuahua est un animal de compagnie intrépide, doux et social. Il est un croisement entre le Bulldog et le Chihuahua. En conséquence, les Bullhuahuas ont la corpulence robuste et musclée d'un Bulldog, tout en...
  • Bulldog Schnauzer -- Bulldog X Schnauzer nain

    Bulldog Schnauzer Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bulldog Schnauzer Le Bulldog Schnauzer est généralement un chien de taille petite à moyenne avec un comportement ludique mais doux. C'est un croisement entre le Bulldog et le Schnauzer nain qui est reconnu par l'American Canine...
  • Schnauzer nain

    Schnauzer nain Standard FCI Nº 183 Origine Allemagne Traduction Dr. J-M. Paschoud Groupe Groupe 2 Chiens de type Pinscher et Schnauzer - Molossoïdes - Chiens de montagne et de bouvier suisse Section Section 1.2 Pinscher et Schnauzer Epreuve Sans épreuve de travail Reconnaissance à titre définitif par la FCI mercredi 13 juillet 1955 Publication du...
  • Bull Daniff -- Bullmastiff X Dogue Allemand

    Bull Daniff Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Cette race est aussi connue sous DaniffMastidane Brève présentation du Bull Daniff Le Bull Daniff est une race de croisement spécifique composée de deux races pures, le Bullmastiff et le Dogue Allemand. Le Bull Daniff sera un chien de grande taille à géant. Son...
  • Bull Chow Terrier -- Bull Terrier X Chow Chow

    Bull Chow Terrier Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bull Chow Terrier Le Bull Chow Terrier est une race de création, composée de deux races pures, le Bull Terrier et le Chow Chow. Le Bull Chow Terrier sera un gros chien pesant entre 25 et 32 kilos. Les deux races parentales sont...
  • Bullboxer Staff -- Boxer X Staffordshire Terrier Americain

    Bullboxer Staff Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullboxer Staff Les Bullboxer Staff sont des chiens de compagnie affectueux, protecteurs et enjoués. Ils sont connus pour leur dévouement envers leurs propriétaires et les membres de leur famille. Leur durée de vie moyenne est de 10...
  • Bullboxer Pit -- Boxer X American Pit Bull Terrier

    Bullboxer Pit Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullboxer Pit Le Bullboxer Pit, également connu sous le nom de Bullboxer américain, est une race mixte populaire. C'est un hybride du Boxer et de l'American Pit Bull Terrier, deux chiens puissants qui étaient autrefois élevés comme...
  • Bull-Boxer -- Bulldog anglais X Boxer

    Bull-Boxer Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bull-Boxer Le Bull-Boxer est une race de création, croisant le Bulldog anglais et le Boxer. Cet hybride est un gros chien trapu avec des poils courts et lisses. Son doux visage ridé fera fondre votre coeur. C'est un chien nécessitant...
  • Bull-Aussie -- Bulldog anglais X Berger australien

    Bull-Aussie Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bull-Aussie Le Bull-Aussie est le résultat du croisement d'un Bulldog anglais et d'un Berger australien. Parce que les deux parents sont de race pure, le Bull-Aussie est considéré comme une race de création. Votre Bull-Aussie sera un chien...
  • Bullador -- Bulldog anglais X Retriever du Labrador

    Bullador Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullador Le Bullador est un hybride du Bulldog anglais et du Retriever du Labrador, un chien de taille moyenne à grande avec une attitude optimiste et amicale. Ces chiens peuvent parfois fournir des services de chien de garde et de...