|
Kort historisch overzicht
|
In de jaren 1960 werd een hazenkat met gekrulde vacht gezien in een verlaten tinmijn bij Buckfastleigh in Devon. Ondanks talloze pogingen bleek het onmogelijk om hem te vangen. In 1960 fokte hij met een schildpad en witte haas en kreeg een nestje van verschillende kittens, waaronder een jong katertje met een krullende vacht zoals zijn vader. De geboorte vond plaats in een veld achter de mijn. De geboorte vond plaats in een veld achter de tuin van RSPCA-medewerker Beryl Cox. Ze besloot het gekrulde kitten te adopteren en noemde hem Kirlee. Volgens een andere versie van het verhaal slaagde Beryl Cox erin om Kirlee's vader te adopteren en paarde hem met een van haar katten, die Kirlee baarde.
Er bestaat al zo'n tien jaar een ras van katten met krullend haar dat Cornish rex wordt genoemd. Beryl Cox, die foto's van Kallibunker, de eerste Cornish rex, had gezien in een artikel in de Daily Mirror, nam contact op met de fokkers van het ras en verkocht hen Kirlee voor £25, met als doel hun katten te verbeteren. Alle kittens van Kirlee en Cornish rex hadden echter steil haar. Dit verklaart waarom het gen dat verantwoordelijk is voor deze vacht niet hetzelfde is in Cornish rex en Kirlee. Testkruisingen laten zien dat de Devon rex mutatie, die recessief is, iets verschilt van die in de Cornish rex.
Om dit specifieke gemuteerde gen te fixeren, werd Kirlee gefokt met haar dochters, volgens een fokprogramma dat vergelijkbaar is met dat voor de Cornish rex. Kirlee, aan het einde van een zeer vruchtbaar leven, stierf in 1970 bij een auto-ongeluk. Alison Ashford was de oprichtster van het ras, onder de naam Annelida.
In 1967 werden de Cornish rex en de Devon rex als twee verschillende rassen erkend door de Governing Council of the Cat Fancy (GCCF). De Fédération Internationale Féline (FIFé) erkende de devon rex in 1968. In Noord-Amerika deelden de devon rex en de cornish rex tot 1979 dezelfde standaard van de Cat Fanciers' Association (CFA).
In 2015 was de Devon Rex de twintigste meest populaire van de 55 geregistreerde rassen bij de LOOF. In de Verenigde Staten was het het twaalfde populairste ras van de 47 rassen in 2014, en in het Verenigd Koninkrijk het veertiende populairste ras van de veertig die in 2014 door de GCCF erkend werden. |
Gedrag en karakter (aard)
|
Karaktertrekken worden niet beschreven in standaarden; ze blijven volledig individueel en hangen af van de geschiedenis van elke kat. De Devon rex wordt vaak beschreven als speels, ondeugend en ondeugend. Er wordt gezegd dat hij heel dicht bij mensen staat en veel aandacht vraagt.
Volgens Christiane Sacase zijn krulharige katten erg actief en hebben ze veel ruimte en spel nodig om te bewegen. Ze beschrijft ze als zelfverzekerd, gehecht aan hun baasje en intelligent. Van Rexen wordt gezegd dat ze makkelijk te trainen zijn, rustig reizen en het verdragen om aangelijnd te zijn. Volgens Bruce Fogle is de Devon rex sociaal, spraakzaam en actief en kan hij getraind worden.
Desmond Morris beschrijft de Devon rex als “vriendelijk, levendig, aanhankelijk, speels, intelligent, ondeugend, ondernemend, actief, nieuwsgierig en uitgaand”. Verschillende auteurs hebben beweerd dat de Devon rex zich gedraagt als een hond: hij apporteert voorwerpen, volgt zijn baasje en kwispelt met zijn staart als hij blij is. Voor dit laatste argument geldt echter dat de gedragsbeschrijvingen Desmond Morris doen geloven dat de staartbeweging verklaard kan worden door de simpele schommelbeweging die nodig is om het evenwicht van de kat te bewaren. |
Gezondheid
|
De levensverwachting ligt tussen twaalf en zestien jaar. Door de hoge mate van inteelt van het ras, gebaseerd op één stichtende kat, verschenen er al snel erfelijke ziektes, met name luxatie van de patella, vitamine K-afhankelijke coagulopathie en myasthenie.
Er komen twee bloedgroepen voor in Britse Devon rex populaties: type A en type B. De GCCF raadt fokkers aan om de bloedgroep van hun katten te controleren om neonatale isoerytrolyse bij katten, veroorzaakt door incompatibiliteit tussen de bloedgroep van de moeder en die van haar nakomelingen, en transfusieshock bij bloedtransfusie te voorkomen.
In de jaren 1980 werden enkele gevallen gemeld van Devon rex die leden aan vitamine K-afhankelijke coagulopathie. Deze ziekte, die allemaal gelinkt is aan dezelfde Britse afstamming, is uitgeroeid in het ras. Symptomen van deze genetische ziekte zijn onder andere bloedingen, vooral in de gewrichten, ademhalingsmoeilijkheden en kreupelheid. Bloedonderzoek toont een tekort aan stollingsfactoren aan. De behandeling bestaat uit regelmatige toediening van vitamine K1 en bloedtransfusies.
De eerste meldingen van Devon Rex met myasthenie (Congenitaal Myasthenisch Syndroom, vaak afgekort tot CMS) werden gedaan in 1974. De eerste gevallen werden ten onrechte beschouwd als spasticiteit (abnormale spiersamentrekking). De genetische oorsprong van de ziekte werd al snel vermoed door de constante verspreiding in verschillende landen (Australië, Nieuw-Zeeland, de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Nederland). Stamboomstudies wijzen op autosomaal recessieve overerving.
Myasthenie, die onvermijdelijk leidt tot de dood binnen enkele maanden of jaren, kan worden waargenomen bij kittens vanaf de leeftijd van vier tot zeven weken, soms later, tussen twaalf en veertien weken. Symptomen zijn ernstige vermoeidheid en een schokkerige, zeer stijve gang, met de voorpoten ver naar voren geworpen bij het lopen. De schouders worden erg hoog gedragen, terwijl het hoofd naar de borst is gericht, met een gebogen nek. Veterinaire analyses laten heterogene spiervezels zien, waarvan de conditie in de loop van de tijd verslechtert.
Fokkers hebben er zoveel mogelijk voor gekozen om gezonde dragers uit te sluiten van de fokkerij. Een risicocoëfficiënt voor het dragen van het gen kon bijvoorbeeld worden aangegeven op de stamboom van de kat. De incidentie van de ziekte daalde aanzienlijk vanaf de jaren 1980. In 2012 en 2014 versnelde een opleving van gevallen het onderzoek naar deze ziekte. In 2015 leidde de samenwerking tussen het laboratorium Antagène, de École Nationale Vétérinaire d'Alfort en het LOOF tot de isolatie van het gen dat verantwoordelijk is voor de ziekte en de ontwikkeling van een genetische test om gezonde dragers op te sporen. |
Genetica
|
| De gekrulde vacht van de Devon rex wordt bepaald door een autosomaal recessief gen. De vererving van de krullende vacht van de Devon rex is autosomaal recessief. Dit betekent dat een Devon rex twee allelen moet dragen om een gekrulde vacht te ontwikkelen. Kruisingen met Cornish rexen toonden al snel aan dat het gen dat verantwoordelijk is voor de krullende vacht van de Devon rex verschillend is. Oorspronkelijk werden de twee genen onderscheiden door de volgende codes: Gen 1 (Cornish) Rex en Gen 2 (Devon) Rex. Tegenwoordig maakt het Cornish rex gen deel uit van de R-serie en het Devon rex gen van de Re-serie. |
|
In de Verenigde Staten accepteert de CFA Amerikaanse korthaar en Britse korthaar paringen tot 1 mei 2028, terwijl de TICA Amerikaanse korthaar, Britse korthaar, Europese korthaar, Amerikaanse Birmaan, Bombay, Sphynx en Siamees toestaat.
Nederlands (nl-NL)