 |
Turc de Van |
|
VertalingFrancis Vandersteen |
||
Land van oorsprongDe Turc de Van is een kattenras afkomstig uit de regio rond het Van-meer in de Armeense hooglanden in het zuidoosten van Turkije. |
| Deze grote kat wordt gekenmerkt door zijn halflangharige vacht. |
Kort historisch overzicht |
| De Turc de Van is een zeldzaam en natuurlijk ras dat oorspronkelijk voorkomt in de regio rond het Van-meer in de Armeense hooglanden in het zuidoosten van Turkije. Lake Van katten leven al duizenden jaren in hun geboortestreek, zoals blijkt uit de verschillende verwijzingen naar een 'ringstaart' kat in de geschiedenis. Het klassieke witte en rode tabbypatroon geeft de staart dit uiterlijk en is afgebeeld gevonden op oude Hettitische sieraden. Archeologen hebben ook “overblijfselen gevonden van een oude veldslag tijdens de Romeinse bezetting van Armenië, waaronder harnassen en vaandels versierd met afbeeldingen van een grote witte kat met ringen aan zijn staart”. In 1955 zagen twee Britse vrouwen, Laura Lushington en Sonia Halliday, de Turc de Van voor het eerst en besloten er een paar mee naar huis te nemen. Ze herkenden ze meteen als een natuurlijk ras en begonnen ze te fokken. Een citaat van Laura Lushington in de Complete Cat Encyclopedia, geredigeerd door Grace Pond en gepubliceerd in 1972: “Een van de twee in Turkije geaccepteerde rassen, de Turc de Van is nu in Groot-Brittannië bekend als de Turkse kat. Deze katten komen oorspronkelijk uit de regio rond het Van-meer in het zuidoosten van Turkije en worden al eeuwenlang gedomesticeerd (in feite al net zo lang als de beroemde Saluki-hond) en zijn zeer geliefd en gewaardeerd door de Turken vanwege hun uitzonderlijke karakter en unieke kleur. Naast hun grote vermogen tot genegenheid en alerte intelligentie is hun ongelooflijke eigenschap hun liefde voor water, wat ongebruikelijk is voor een katachtige. Ze zijn niet alleen geïnteresseerd in en speels met water, maar ze staan er ook om bekend dat ze vijvers ingaan om te zwemmen - ze werden al snel bekend als 'zwemmende katten'. Ik kreeg voor het eerst een paar kittens in 1955 tijdens een reis naar Turkije, en besloot toen om er een paar mee terug te nemen naar Engeland, hoewel ik in die tijd met de auto reisde en kampeerde - het feit dat ze in goede conditie overleefden, toonde het grote aanpassingsvermogen en de intelligentie van hun soort aan veranderende omstandigheden. Uit ervaring bleek dat ze gefokt konden worden. Ze waren toen nog niet bekend in Groot-Brittannië en omdat ze zo charmant en intelligent waren, besloot ik te proberen de soort in Groot-Brittannië te vestigen en officieel te laten erkennen door de GCCF." De eerste Turcs de Van werden in 1982 naar de Verenigde Staten geïmporteerd en in 1994 toegelaten tot shows van de Cat Fancier Association (CFA). Sindsdien heeft de CFA elk jaar ongeveer 100 geboren Vans geregistreerd in de U.S.A., waardoor ze een van de zeldzaamste kattenrassen zijn. De genenpoel bloeit echter, omdat ze nog steeds gebruik maken van Vans geïmporteerd uit Turkije. De geïmporteerde katten zijn niet beïnvloed door menselijk fokken en zijn zeer winterhard. |
Algemeen totaalbeeld |
| De Turc de Van is een grote kat. Mannetjes kunnen 9 kg worden en vrouwtjes wegen ongeveer de helft. Om zo'n gewicht te bereiken, moeten ze langzaam groeien, wat tussen de drie en vijf jaar kan duren. |
Gedrag en karakter (aard) |
| Turken worden beschreven als zeer intelligent, vrij energiek en volgen hun baasje overal. Ze zijn speels en vinden het leuk om alles binnen hun bereik te verkennen. Van veel Turken wordt gezegd dat ze getraind zijn om een bepaald voorwerp te apporteren en veel eigenaren beschrijven ze als “honden in kattenkleren” vanwege hun ongewone persoonlijkheid. Een andere interessante eigenschap is hun fascinatie voor water. Vans worden ook wel zwemmende katten genoemd omdat ze in hun geboorteland in het Van-meer kunnen duiken. Dit gebied staat bekend om zijn hoge zomertemperaturen. Deze eigenschap kan hen van pas zijn gekomen tijdens hun evolutie. De meeste Vans zijn binnenkatten en hebben geen toegang tot grote watermassa's, maar hun aantrekkingskracht en nieuwsgierigheid naar water zijn aangeboren. Deze karaktereigenschappen blijven echter volkomen individueel en zijn vooral een functie van de geschiedenis van elke kat, ongeacht het ras. |
Genetica |
| Er is lang discussie geweest over de vraag of de White Van een Van of een Turkse Angora is. Sommige fokkers hebben er jarenlang voor gekozen om ze met Turkse Angora's te kruisen. Anderen zijn ze uitsluitend blijven fokken met hun Vans met patroon, zonder duidelijke wijziging van het Van-ras. In de Verenigde Staten wordt momenteel onderzocht of de Van genetisch gezien de voorouder is van de Turkse Angora. De vraag is voorgelegd aan genetische specialisten als onderdeel van het onderzoek naar de erkenning van witte Vans door TICA. In 2007 zou er een wetenschappelijk antwoord moeten komen. Echter, na een aantal jaren van studie en showoordelen, erkennen LOOF en TICA nu de Witte Van (voorheen bekend als Van Kedisi) als een eenvoudige kleurvariant van de Van Cat: genetisch gezien draagt een Witte Van de kleur en aftekening geërfd van zijn ouders of voorouders onder zijn witte vacht en hoewel zijn kleur verrassend of vrij zeldzaam is, heeft hij precies dezelfde morfologie en hetzelfde karakter als Vans waarvan het lichaam de “Van-aftekening” draagt. Hun ogen kunnen blauw, amberkleurig of mint zijn. Een populair bijgeloof beweert dat witte Van katten met vairish ogen wensen kunnen vervullen. Als algemene regel moet ervoor worden gezorgd dat er slechts één witte ouder wordt gekruist met een ouder met een patroon: zoals bij de meeste kattenrassen neemt het risico op doofheid bij de nakomelingen toe als er met twee witte ouders wordt gekruist, vooral als het kitten blauwe ogen heeft, omdat het probleem met blauwe ogen gepaard gaat met dat van mogelijke degeneratie van het binnenoor bij katten. Genetisch onderzoek uitgevoerd door de Universiteit van Californië in Davis heeft de aanwezigheid, in zeer lage frequentie, van het recessieve allel dat verantwoordelijk is voor de witte ogen van de Sacré de Birmanie bij de Turc de Van gerapporteerd. Er bestaat een specifieke genetische test om het Birmese gantageen op te sporen. |
Hoofd |
||
Bovenschedel |
||
Hoofd |
Van voren gezien is het hoofd iets langer dan het breed is en vormt het een afgeronde driehoek. Mannetjes hebben een breder hoofd dan vrouwtjes. | |
Facial region |
||
Voorhoofd |
Het voorhoofd is afgerond en de neus is licht gebogen. | |
Wangen |
De jukbeenderen zijn prominent. | |
Ogen |
De ogen zijn groot en walnootvormig, met een lichte hoek. Blauw, goud of minnow. Groen wordt getolereerd. | |
Oren |
Middelgroot tot groot, hoog op het hoofd geplaatst met een afgeronde punt en brede basis. | |
Lichaam |
||
Algemeenheid |
Het lichaam is lang en sterk, met krachtige spieren. | |
Staart |
| Middelmatig lang, gedragen in een pluim en goed behaard. |
Ledematen |
| De poten zijn middelmatig lang, met sterke spieren. | ||
Voorhand |
||
Algemeen |
De voorhand is bijzonder goed ontwikkeld en breder dan de achterhand, vooral bij reuen. | |
Voeten |
| De voeten zijn rond en hebben plukjes haar tussen de tenen. |
Coat |
||
Vacht en textuur |
De vacht is halflang, kasjmierzacht met zo min mogelijk ondervacht. Omdat het Van-meer in een gebied met extreme temperaturen ligt, hebben de katten een vacht ontwikkeld die in de winter dik wordt met een brede kraag en een flessestaart, die in hete zomers uitvalt en de indruk wekt dat ze niet met een halflangharige kat te maken hebben. Effen en van-vlekken worden geaccepteerd. De standaard staat één of meer vlekken op het lichaam toe, zolang er niet meer dan 20% kleur is en de kat niet de indruk wekt tweekleurig te zijn. Hoewel de klassieke kleur voor Vans tabby rood en wit is, kan de kleur op de kop en staart elk van de volgende zijn: rood, crème, zwart, blauw, schildpad, tabby of niet-tabby. Effen witjes hebben de voorkeur boven Van witjes bij mensen in de Van regio, en in heel Turkije in het algemeen, omdat ze zeldzamer zijn dan de tweekleurige variant. Het is de maximale expressie van het piebald wit gen dat de kat dit uiterlijk geeft. Dit gen komt voor bij verschillende diersoorten, zoals het paard en de koninklijke python. Het komt ook voor bij gewone huiskatten. Een kat met deze kleurpatronen, maar die niet authentiek of inheems is in de Van-regio, wordt een Vanalike genoemd. |
|
Nederlands (nl-NL)