 |
Als eerbetoon aan Paco, mijn titou babyMet dank aan Véronique |
 |
| Mijn titou baby, ik mis je zo erg. Ik keek altijd op de plekken waar je zo graag was om te zien of je er nog was: je mandje, het kleed buiten, het kleed bij de deur, op de bank. Paco, ik hou van je. Ik had je graag een dikke knuffel gegeven toen je wegging, om je nog te kunnen ruiken. Paco, de leegte die je achterlaat doet pijn in mijn hart. Ik ben verdrietig zonder jou. Je was de beste hond die iemand zich had kunnen wensen en ik had geen ander gewild. Domi heeft je goed gekozen. Paco, mijn hond, mijn titou baby, ik weet niet wanneer het verdriet dat ik voel zal verdwijnen, of wat ervoor in de plaats zal komen. Ik wil aan je denken en gelukkig zijn, terugdenken aan de goede tijden die we aan je zijde hebben doorgebracht en niet beginnen huilen zoals ik nu doe. Paco, jij was mijn eerste baby en ik zal je nooit vergeten. Paco, Paco, Paco, ik roep je maar je komt niet, je komt niet meer, het is voorbij. Paco, Paco, er is geen manier om je terug te laten komen, zo is het nu eenmaal en je moet het accepteren, maar het is moeilijk, zo moeilijk. Je stierf twee maanden voor je 12e verjaardag op 11 juli 2011, 3000 km van ons vandaan. Ik zal afscheid van je nemen, je zult altijd in mijn hart zijn. |
Français (France) 
Deutsch (Deutschland) 
English (United Kingdom) 
Español (España) 
Nederlands (nl-NL)