Beagle Chin

Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
Groot-Brittannië <> China -> U.S.A.
Vertaling
Francis Vandersteen

Een korte presentatie van de Beagle Chin

De Beagle Chin is een kleine gezelschapshond die werd ontwikkeld door de Beagle, een hond die konijnen volgt, te kruisen met een van de koninklijke waakhonden van China en Japan, de Japanse Spaniël. Het resultaat was een intelligente kleine hond met een zachte vacht, grote bruine ogen en een vrolijk, aanhankelijk temperament. Deze honden zijn uitstekende metgezellen voor volwassenen en oudere kinderen en zijn ook vriendelijk voor andere huisdieren. Het is echter een vrij kleine hond en de Beagle Chin kan te delicaat zijn voor jonge kinderen om goed mee om te gaan en is geneigd om verhoogde agressie te vertonen bij angst of verwondingen.

Geschiedenis van de Beagle Chin

De specifieke Beagle Chin kruising, een kruising tussen een Beagle, een speurhond gebruikt om konijnen en hazen te volgen, en een Japanse Spaniel, een kleine gezelschapshond, is onlangs ontwikkeld. De Chin Beagle is stiller dan de gemiddelde Beagle, waardoor hij beter geschikt is voor het leven in een flat, en is over het algemeen een robuuster dier dan de raszuivere Japanse Spaniel, met minder ademhalingsproblemen.
        

Een beetje van de Beagle

        
De Beagle is een speurhond die al vele eeuwen een populair ras is als jacht- en gezinshond, en werd al in de 15e eeuw veelvuldig met naam genoemd in geschriften. Het Beagle ras is een beetje veranderd hier en daar sinds hun eerste evolutie, met inbegrip van een periode waarin een kleine versie van de Beagle bekend als de Beagle Pocket werd gefokt. Rasstandaarden voor de Beagle werden vastgesteld in de late jaren 1800, rond de tijd dat de Beagle Club van Engeland en de National Beagle Club in de VS werden gevormd, en hij werd voor het eerst officieel erkend als een Hound door de American Kennel Club in 1885. Hoewel de Pocket Beagle zijn populariteit niet heeft behouden, staat de Beagle zelf nog steeds gerangschikt als het vijfde meest populaire ras door de Amerikaanse Kennel Club.
Standaard van de Beagle

Een beetje van de Japanse Spaniël

De Japanse Spaniël is ook een oud ras, waarvan de oorsprong verborgen ligt in mythen en legenden. De kleine honden werden gewaardeerd door Chinese en Japanse royalty's, en toen ze in het midden van de jaren 1850 als geschenk werden gegeven aan expeditielegers, wonnen ze aan populariteit in Engeland en de Verenigde Staten. Deze kleine honden werden erkend door de Amerikaanse Kennel Club in 1888 als de Japanse Spaniel en het was pas in 1977 dat de rasnaam officieel werd veranderd in Japanse Spaniel.
Standaard van de Japanse Spaniël

Uiterlijk van de Beagle Chin

De Beagle Chin is meestal een kleine hond met een breed, licht afgerond hoofd. De Beagle heeft een vierkante snuit van gemiddelde lengte, waar de snuit van de Japanse Spaniel aanzienlijk korter en breder is. Hoewel de Chin Beagle snuit kan lijken op de Beagle snuit of de Spaniel snuit, eindigt hij meestal ergens tussenin, een vierkante snuit iets korter en breder dan de Beagle met een enigszins afgeplat uiterlijk. Ze hebben ronde bruine ogen die iets aan de grotere kant zijn en een indruk van zachte nieuwsgierigheid geven en hun oren kunnen variëren van kleine driehoekige oren die hoog op het hoofd staan en slap naar voren hangen tot langere oren die goed opzij van het hoofd staan en van daaruit naar beneden hangen. Omdat de Beagle een korte, dubbelgelaagde, weerbestendige vacht heeft en de Japanse Spaniel een lange, zijdeachtige, enkelgelaagde vacht, kan de kruising van de twee rassen een van beide vachten hebben of iets ertussenin, hoewel het meest voorkomende resultaat een vrij korte, rechte, zachte vacht is met of zonder ondervacht.

Temperament van de Beagle Chin

Als ze op jonge leeftijd gesocialiseerd worden, zijn ze uitstekend gezelschap voor volwassenen en oudere kinderen, maar door hun kleine formaat en hun neiging tot verhoogde agressie bij angst of verwondingen, moeten interacties met kleine kinderen nauwlettend in de gaten worden gehouden. Ze zijn over het algemeen vriendelijk met andere honden en huisdieren, hoewel hun Beagle aard ertoe kan leiden dat sommige van hen katten en kleine dieren achtervolgen. Beagle Chins mogen nooit zonder toezicht of onbeschermd buiten worden gelaten. Honden van deze grootte kunnen gemakkelijk ten prooi vallen aan wilde dieren en hoewel de kruising minder snel dan de Beagle in de problemen zal komen, is het niet onbekend.

Behoeften en activiteiten van de Beagle Chin

De Beagle Chin is over het algemeen een vriendelijke, zachtaardige en liefdevolle metgezel met een levendige en speelse aard. Hoewel ze levendig zijn, zijn ze niet erg actief en doen ze het goed met kortere periodes van beweging en activiteit. Ze zijn redelijk intelligent en kunnen een aantal commando's en trucjes leren, maar ze kunnen zich ook snel vervelen en wat koppig zijn tijdens trainingssessies. Consequentie, creativiteit en geduld zijn dus nodig om het potentieel van dit dier naar boven te halen.

Onderhoud van de Beagle Chin

Het onderhoud van deze hybride hond is vrij eenvoudig. Wassen is slechts om de paar maanden nodig, maar door de Beagle-afstamming kan er een hondengeur ontstaan als het onderhoud niet wordt uitgevoerd. Omdat Beagles en Japanse Spaniels matig verharen, kunt u de vacht het beste om de paar dagen borstelen om losse haren te verwijderen. Dit helpt om de natuurlijke oliën in de vacht te verspreiden, waardoor de vacht er gezond blijft uitzien en geurtjes worden voorkomen. Voor alle honden is tandverzorging essentieel. Twee tot drie keer per week de tanden poetsen voorkomt de opbouw van tandsteen. De Beagle Chin doet er goed aan om regelmatig zijn oren te laten nakijken, vooral als ze geplooid zijn en vocht vasthouden.