 |
Mini Schnauzer Chin |
|
Hij wordt niet erkend door de F.C.I. |
Land van oorsprong |
Duitsland <> China -> U.S.A. | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
Een korte presentatie van de Mini Schnauzer Chin |
| Je Mini Schnauzer Chin is een specifieke kruising tussen de Japanse Spaniel en de Dwergschnauzer. Omdat het allebei kleine rassen zijn, wordt dit ras niet groter dan 30,5 centimeter en weegt het ongeveer 4,5 kilo. Vanwege hun grootte doen ze het het beste in huizen zonder jonge kinderen, maar oudere kinderen zijn ook goed, zolang ze weten hoe ze met ze om moeten gaan. Ze verdragen niet veel plagerijen of druk. Ze zijn dol op andere huisdieren, maar moeten al vroeg gesocialiseerd worden om goed met ze overweg te kunnen. De Mini Schnauzer Chin is niet makkelijk te trainen en heeft misschien een gehoorzaamheidsschool nodig om ze goed te kunnen trainen. |
Geschiedenis van de Mini Schnauzer Chin |
| Omdat de Mini Schnauzer Chin een relatief nieuw ras is, weten we niet veel over hun specifieke ontstaansgeschiedenis. We weten echter wel genoeg over hun ouderrassen. |
Een beetje van de Dwergschnauzer |
||
| De Dwergschnauzer komt oorspronkelijk uit Duitsland en was de kleinste en populairste Schnauzer. Ze werden ontdekt als een uitstekende rattenvanger in de jaren 1800 en werden beschouwd als werkhonden in Europa en andere landen. In de Verenigde Staten worden ze echter gegroepeerd met Terriers, in tegenstelling tot hun grotere verwanten, de Giant en Standard Schauzers. Ze werden oorspronkelijk Draadharige Pinschers genoemd en bleven in de Terriër groep, zelfs na hun naamsverandering. De Dwergschnauzer zou gefokt zijn uit kleinere Standaard Schnauzers, Toy Poedels en Affenpinschers. Hun naam Schnauzer betekent kleine baard, verwijzend naar de baard die hun snuit bedekt, waardoor ze eruit zien als een oude man. In 1926 werd de Dwergschnauzer officieel erkend door de American Kennel Club en is nu het 17e populairste hondenras in Amerika. | ||
 |
||
| Standaard van de Dwergschnauzer | ||
Een beetje van de Japanse Spaniël |
||
| De Japanse Spaniel ontstond minstens 1500 jaar geleden en maakte deel uit van het Chinese koninklijke hof rond 500 na Christus. Anderen denken dat ze werden gefokt in Korea en van daaruit gemigreerd zijn, maar de meeste experts zeggen dat de Japanse Spaniel werd gefokt als gezelschapshond. Ze werden oorspronkelijk Japanse Spaniels genoemd, maar stammen af van de Pekinees en de Mopshond. Een ander verhaal is dat de Japanse Chin aan de keizer van Japan werd gegeven als een geschenk van de Chinese keizer in 1000 na Christus. In 1854 bracht een commodore genaamd Matthew Perry de Japanse Spaniël naar Europa en gaf een paar aan koningin Victoria en een paar aan president Franklin Pierce. In 1888 werd het ras geaccepteerd door de Amerikaanse Kennel Club, hoewel het tot 1977 bekend stond als de Japanse Spaniël. Vandaag de dag is de Japanse Chin het 108e meest populaire hondenras in de Verenigde Staten. | ||
 |
||
| Standaard van de Japanse Spaniël |
Uiterlijk van de Mini Schnauzer Chin |
| De Mini Schnauzer Chin is een klein ras, met een lengte van ongeveer 30,5 centimeter en een gewicht van ongeveer 4,5 kilo. Hun grote, wijd uitstaande ogen zijn donkerbruin en ze hebben een korte snuit met een zwarte neus. Hun gevederde staart kromt zich over hun lichaam, met korte poten, een lange romp, een vierkant, rechthoekig hoofd en spitse, driehoekige oren die naar achteren kunnen klappen. De Mini Schnauzer Chin kan in verschillende kleuren voorkomen, maar is meestal voornamelijk wit met accentkleuren gestroomd, sable, piebald, zilver, fawn, crème, rood, bruin, grijs of zwart. Hun heldere, alerte uitdrukking toont hun vriendelijkheid en interesse in alles om hen heen. |
Temperament van de Mini Schnauzer Chin |
| Hoewel de Mini Schnauzer Chin een vriendelijke hond is, is hij niet erg goed met kleine kinderen. Ze zijn klein en raken snel gewond, dus ze kunnen venijnig worden als ze zich bedreigd voelen. Bovendien moeten ze als puppy al vroeg worden gesocialiseerd, zodat ze leren om goed met andere dieren om te gaan in een huis. Omdat ze moeilijk te trainen zijn, worden gehoorzaamheidscursussen aanbevolen. Als je echter de tijd en het geduld hebt, kun je ze zelf trainen. De Mini Schnauzer Chin heeft problemen met zindelijk worden en veel eigenaren van dit ras gebruiken uiteindelijk puppypads om te voorkomen dat ze hun vloerbedekking vernielen. Het zijn goede huisdieren voor wie de tijd en toewijding heeft om ze te trainen. |
Behoeften en activiteiten van de Mini Schnauzer Chin |
| Mini Schnauzer Chin hebben niet veel beweging nodig, maar je moet ervoor zorgen dat ze minstens een half uur tot 45 minuten beweging per dag krijgen. Ze zijn klein genoeg om de meeste activiteiten binnenshuis te doen, maar ze moeten wel elke dag de frisse lucht in en het is goed voor ze om een omheinde tuin te hebben om in te spelen. Dit ras zit graag achter konijnen en eekhoorns aan. Zorg er dus voor dat je ze aan de lijn houdt als ze niet in een afgesloten ruimte zijn. Als je hond niet genoeg beweging krijgt, kan hij zich gaan vervelen of angstig worden. |
Onderhoud van de Mini Schnauzer Chin |
| De Mini Schnauzer Chin heeft veel verzorging nodig voor zijn vacht. Je moet ze dagelijks borstelen met een borstel en kam om zowel de buitenste als de binnenste vacht te verzorgen. Ze moeten ook om de paar maanden professioneel worden geborsteld om klitten te voorkomen. Als ze een stugge vacht hebben, moet je om de paar maanden een stripmes gebruiken om dode haren te verwijderen of je kunt het met de hand doen. Knip de nagels van je Mini Schnauzer Chin ongeveer één keer per maand en veeg de oren om de twee weken af om irritatie en wasvorming te voorkomen. Het is ook een goed idee om de tanden van je Mini Schnauzer Chin een of twee keer per week te poetsen. |
Nederlands (nl-NL)