Sco-Shi

Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
Schotland <> Tibet -> U.S.A.
Vertaling
Francis Vandersteen

Een korte presentatie van de Sco-Shi

De Sco-Shi is een hybride hond. Zijn ouderrassen zijn de Schotse Terrier en de Shih Tzu. Het is een kleine hond; zelfs als volwassen hond weegt hij niet meer dan 9 kilo. Ze zijn zeer intelligent en relatief makkelijk te trainen. Ze kunnen redelijk wat onderhoud nodig hebben, omdat de twee verwante rassen waarschijnlijk lang haar hebben. Hij kan wat afstandelijk overkomen, maar hij is extreem trouw aan zijn baasje. Ze kunnen soms ook behoorlijk onafhankelijk zijn. Ze hebben niet veel activiteit nodig om gezond te blijven. Ze zijn gelukkig in een flat of huis met een omheinde tuin en kunnen goed opschieten met gezinsleden van alle leeftijden.

Geschiedenis van de Sco-Shi

De Sco-Shi is een hybride ras. Hoewel het niet per se een zeldzaam ras is, is er niet veel informatie over hoe de Sco-Shi is ontstaan. We kunnen echter wel de geschiedenis van de ouderrassen bestuderen om de oorsprong van het gemengde ras te begrijpen.

 

        

Een beetje van de Schotse Terrier

        
De Schotse Terrier is een geboren jager. Ontwikkeld om huizen te bewaken en op ongedierte te jagen in Schotland, kan de Scottie zijn oorsprong terugvoeren tot de Scotch Terrier. De Schotse Terrier, nu uitgestorven, is iets groter dan de moderne Scottie. Hij wordt ook beschouwd als de vader van de Scottie, de Skye Terrier, de West Highland White Terrier en de Cairn Terrier. De Scotch Terrier stond bekend om zijn uithoudingsvermogen en vasthoudendheid tijdens het werk. Ze werkten ook in steengroeven, nooit nalatend om een taak van hun meester uit te voeren. Men denkt dat de Scotch Terrier een van de honden was die door James I van Engeland aan de Franse monarchie werden gegeven. Na verloop van tijd werd de hond gekruist om de Scottie te worden die we vandaag de dag kennen.
Standaard van de Schotse Terrier

 

        

Een beetje van de Shih Tzu

De Shih Tzu werd ook gewaardeerd door het koningshuis, alleen werd hij vereerd in het Oosten. Gebruikt door Tibetaanse monniken als waakhonden, was er een tijd dat de enige manier om een Shih Tzu te krijgen was om er een cadeau te krijgen van de Dalai Lama. Dit is ook de manier waarop de keizer en keizerin van China hun Shih Tzu kregen. Sommige Chinezen noemden ze “leeuwenhonden”, wat een commentaar is op de moed van de Shih Tzu. Er wordt gezegd dat de Shih Tzus van de koninklijke familie hun eigen paleis hadden en werden getraind om te zitten en bezoekers te begroeten. Na de dood van de keizerin in 1908, probeerden veel leden van de koninklijke familie te beginnen met het fokken van deze honden. In 1928 kreeg een zekere Lady Brownrigg een paar mannelijke en vrouwelijke Shih Tzu. Philip Price, de neef van Lady Brownrigg, was een van de eersten die de Shih Tzu naar de Verenigde Staten importeerde. In 1969 werd de Shih Tzu erkend door de Amerikaanse Kennel Club. Het ras is vandaag de dag nog steeds erg populair.
Standaard van de Shih Tzu

Uiterlijk van de Sco-Shi

De Sco-Shi wordt een vrij kleine hond, die niet meer dan 9 kilo weegt als hij volwassen is. Waarschijnlijk zal hij in werkelijkheid kleiner zijn dan dit verwachte gewicht, maar dit hangt af van het dominante ras van de ouders. Hij heeft flaporen, die speciale zorg nodig hebben om ze gezond te houden, en zijn vacht is over het algemeen van gemiddelde tot lange lengte. Deze vacht is over het algemeen recht, maar kan hard lijken. Nogmaals, dit hangt af van het ras van de dominante ouder. Hij is meestal zwart, maar kan ook grijs, bruin, zwart met bruine of grijze vlekken, of gestroomd zijn. Zijn haar is lang op zijn gezicht. Het kan lijken alsof hij een baard heeft en hij kan lang haar rond zijn ogen hebben. De staart is recht en kan ook lang haar hebben. Zijn lichaam is kort en compact. Zijn poten zijn kort maar stevig. Hij kan een lange snuit hebben met een zwarte neus.

Temperament van de Sco-Shi

De Sco-Shi is over het algemeen een vrolijke hond. Ze worden echter vaak beschreven als afstandelijk. Ze zijn niet overdreven vriendelijk of kefferig, maar het zijn goede waakhonden. Hij zal je zeker waarschuwen als er iets mis is op zijn territorium. Hij is niet bang voor eenzaamheid, dus als jij of je gezin veel weg zijn, hoef je je geen zorgen te maken dat Sco-Shi last krijgt van verlatingsangst. Sco-Shi is vaak de hond van één persoon of één gezin. Hij kan echter wel zijn persoon volgen van kamer naar kamer om te proberen te zien wat ze aan het doen zijn. Hij houdt van knuffelen en zit vaak graag naast zijn persoon op de bank. Hij is goed met oudere kinderen, vooral met kinderen die weten hoe ze op een kleine hond moeten letten.

Behoeften en activiteiten van de Sco-Shi

Sco-Shi is geen erg actieve hond, maar hij heeft wel dagelijks voldoende beweging nodig om op gewicht te blijven. Hij zal genieten van korte, stevige wandelingen door de buurt met jou. Hij zal ook graag tijd doorbrengen in het hondenpark. Vergeet echter niet dat het Scottie ouderras een jager is. Als eekhoorns en andere kleine dieren ook van het hondenpark genieten, is het misschien het beste om met uw Scottie gehoorzaamheidscursussen te volgen om ervoor te zorgen dat hij naar u luistert, zelfs als hij in de verleiding komt om op kleine prooien te jagen. Hij zal ook graag tijd doorbrengen in een omheinde tuin, maar het is niet nodig dat hij daar veel tijd zonder toezicht doorbrengt. Hij kan de brachycephale snuit van zijn ouderras, de Shih Tzu, erven. In dat geval moet je ervoor zorgen dat hij nooit afdwaalt. Houd water bij de hand tijdens het trainen, vooral op warme dagen.

Onderhoud van de Sco-Shi

Omdat de Sco-Shi waarschijnlijk lang haar heeft, kun je verwachten dat hij goed verzorgd wordt. Borstel het twee of drie keer per week om overtollig haar te verwijderen en klitten te voorkomen. In de lente en de herfst kun je hem dagelijks borstelen om te voorkomen dat overtollig haar zich op je kleren en meubels nestelt. Poets de tanden van je hond twee of drie keer per week om tandsteen en een slechte adem te voorkomen. Als je tandbederf wilt voorkomen, poets dan dagelijks. Knip zijn nagels twee keer per maand, tenzij hij ze uit zichzelf uitslijt. Als algemene regel geldt dat als je zijn nagels op de tegels hoort klikken, het tijd is om ze te knippen. Zijn oren kunnen speciale aandacht nodig hebben. Controleer zijn oren als je hem borstelt. Veeg ze af met een vochtig watje om overtollig vuil te verwijderen. Controleer op roodheid of een vieze geur, dit zijn tekenen van een oorontsteking. Misschien moet je ook het haar rond de ogen trimmen zodat het zicht niet wordt belemmerd.