Bakharwal Dog

Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
Himalaya, India
Vertaling
Francis Vandersteen
Dit ras staat ook wel bekend als
Kashmir Mastiff
Kashmir Sheepdog
Bakarwal Mastiff
Kashmiri Bakarwal Dog
Gujjar Wacthdog

Een korte presentatie van de Bakharwal Dog

Het Bakharwal hondenras is een zeldzaam en ongewoon ras van veewachthonden dat honderden jaren geleden is ontstaan bij nomadenstammen in het Himalayagebergte. Deze serieuze waakhonden zijn dapper en vastberaden genoeg om hun kuddes te beschermen tegen een roofzuchtige bedreiging die hen ver te boven gaat. Hoewel dit ras erg vriendelijk is met de meeste mensen, is hij dat minder met andere honden en kan hij behoorlijk agressief worden. In tegenstelling tot de meeste honden eet het Bakharwal ras geen vlees, maar voedt het zich met brood, melk en andere zuivelproducten. Aangezien dit hondenras uiterst zeldzaam en moeilijk te fokken is, kan het moeilijk zijn om er een te vinden om in je gezin op te nemen als je niet in de Himalaya woont.

Geschiedenis van de Bakharwal Dog

De Bakharwal is een oud ras dat zich ontwikkelde in het Himalaya-gebergte. De hele geschiedenis van het ras is verloren gegaan in de tijd, maar de meeste experts geloven dat de Bakharwal ongeveer driehonderd jaar geleden is ontstaan bij het Gujjar volk, een nomadische stam. Bakharwal honden waren vee waakhonden, meestal gebruikt om schapen of koeien te beschermen als de stam van plaats naar plaats trok. Deze rol spelen ze vandaag de dag nog steeds, hoewel er tegenwoordig minder sprake is van transhumance. Het ras is gedurende honderden jaren grotendeels onveranderd gebleven en is een van de zeldzaamste herdershonden die er bestaan, en een die steeds zeldzamer wordt. Hoewel men vermoedt dat ze verwant zijn aan het Tibetaanse Mastiff hondenras en afstammen van enkele van de oudste molosser rassen, zoals de Hyrcanian Mastiff, Saih Sag en Tuvan Herdershond. Het Bakharwal hondenras is vrijwel onbekend buiten India en wordt nog niet erkend door officiële rassenregisters zoals de American Kennel Club of de Federation Cynologique Internationale. Als gevolg daarvan is er weinig vraag naar het ras buiten zijn inheemse bergen in India. Dit, in combinatie met een minder nomadische levensstijl waarvoor minder honden nodig zijn, heeft de algehele vraag naar deze grote rassen verminderd. Tijdens de opstand van 1857 in India werden veel Bakharwal honden ingezet, vaak in de frontlinies, wat resulteerde in zware verliezen voor het ras. Helaas plant dit hondenras zich bijzonder traag voort en produceert het kleinere nesten, zodat een Bakharwal teefje slechts één tot drie pups per jaar kan produceren.

Uiterlijk van de Bakharwal Dog

Deze hond is, net als de meeste molosses, een grote, zwaargebouwde hond met een diepe borst en veel spieren, hoewel hij iets magerder is dan de meeste Aziatische molosses. Deze honden meten over het algemeen meer dan 61 centimeter bij de schouder, wegen tussen 38,5 en 59 kilo als volwassen hond, hebben een groot hoofd en een dikke, gespierde nek. Ze hebben iets korte maar goed gebouwde snuiten met zwarte neuzen, amandelvormige bruine of amberkleurige ogen en middelgrote hangende oren. Bakharwal honden hebben een uitzonderlijk dikke vacht die in vele kleuren voorkomt, waaronder tan, beige, zwart, wit en zelfs bont, zowel om ze te beschermen tegen de kou in de noordelijke bergen als tegen andere roofdieren. Honden met een bontkleurige vacht, of een vacht met grote delen wit en een andere kleur, hebben vaak een van nature gekleurde huid die daaronder past.

Temperament van de Bakharwal Dog

Deze honden worden al honderden jaren uitsluitend gefokt als waakhonden voor vee en ze nemen hun taken serieus. De Bakharwal is een onverschrokken en moedige waker, die zijn kudde effectief beschermt tegen intimiderende en gevaarlijke bedreigingen zoals beren, leeuwen en wolven. Dit ras is over het algemeen tolerant tegenover mensen van alle leeftijden, vooral gezinsleden, die de Bakharwal als deel van zijn kudde beschouwt, maar ze staan bekend om hun territoriale agressie tegenover andere dieren, vooral andere honden. Hoewel ze over het algemeen zeer aanhankelijk en welwillend zijn tegenover kinderen, zijn het ook grote, ondeugende honden en kunnen ze een beetje te onstuimig zijn voor de kleintjes. Deze hond heeft zich ook ontwikkeld om zelfstandig beslissingen te nemen, wat een zeer intelligent dier oplevert dat de neiging heeft om verveeld te raken van repetitieve commando's en niet bijzonder geïnteresseerd is in het opvolgen van bevelen. Dit kan het trainen van de Bakharwal erg moeilijk maken, dus sterk leiderschap en vertrouwen van de trainer zijn nodig bij deze hond.

Behoeften en activiteiten van de Bakharwal Dog

Bakharwal honden staan bekend als bijzonder wendbaar en snel voor een molosser rashond. Ze vereisen een vrij grote inzet voor beweging of een grote achtertuin om te zwerven. Ze geven de voorkeur aan beweging in de buitenlucht en omdat ze werden ontwikkeld om de nomadische Gujjar-stam te volgen, hebben ze een groot uithoudingsvermogen, dus jij krijgt ook je beweging. Als ze genoeg activiteit en aandacht krijgen, gedragen deze honden zich over het algemeen goed in huis. Als ze thuis echter niet genoeg aandacht en beweging krijgen, worden Bakharwal honden nogal luidruchtig en destructief.

Onderhoud van de Bakharwal Dog

De Bakharwal heeft een extreem dichte dubbele vacht die meestal maar een paar keer per jaar gewassen hoeft te worden, maar is nogal gevoelig voor het oppakken van bramen en takjes. Deze honden kunnen meestal volstaan met een of twee intensieve borstelbeurten per week, maar het is belangrijk om ervoor te zorgen dat je de hele vacht borstelt en ontklit, niet alleen de bovenste lagen. Door de dichtheid van de vacht is het soms nodig om de vacht te knippen. Je moet er ook rekening mee houden dat deze hond niet gedijt op een typisch hondendieet. Bakharwal honden krijgen meestal een combinatie van brood, melk en andere zuivelproducten en verteren vlees over het algemeen niet goed. Een drukke, actieve levensstijl zou moeten voorkomen dat je de nagels knipt, maar kijk van tijd tot tijd om er zeker van te zijn dat de lengte en de conditie van de nagels in goede gezondheid zijn.