Français

Basset de Westphalie
Standard FCI Nº 100

Origine
Allemagne
Traduction
Dr. J-M. Paschoud et Prof. R. Triquet
Groupe
Groupe 6 Chiens courants, chiens de recherche au sang et races apparentées
Section
Section 1.3 Chiens courants de petite tail1e
Epreuve
Avec épreuve de travail
Reconnaissance à titre définitif par la FCI
lundi 29 novembre 1954
Publication du standard officiel en vigueur
mercredi 24 juin 1987
Dernière mise à jour
jeudi 05 janvier 1995
In English, this breed is said
Westphalian Dachsbracke
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
Westfälische Dachsbracke
En español, esta raza se dice
Perro tejonero de Westfalia
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Westfaalse Dasbrak

Utilisation

Chien courant.

Aspect général

Le Basset de Westphalie est l'homologue en réduction du Brachet allemand. Sur beaucoup de points essentiels il correspond à son modèle plus grand, mais donne l'impression d'être plus ramassé et plus puissant. Le Basset de Westphalie est un chien de chasse construit en force d'une taille de 30 à 38 cm et d'une longueur modérée ; sa tête, de dimensions moyennes, est noble ; sa queue, correctement attachée, est, dans les allures calmes, portée vers le haut en forme de sabre ou pendante avec une légère courbe à l'extrémité. L'expression est fidèle, aimable, sérieuse et attentive.

Tête

Région crânienne

Tête
Vue de devant, la tête du Basset de Westphalie paraît étroite et allongée comme chez le Brachet allemand. La protubérance occipitale n'est que peu saillante.
Crâne
Le crâne n'est qu'à peine plus large que la région jugale. 
Stop
Peu accusé.

Région faciale

Truffe
Elle présente sur sa partie médiane une bande de couleur claire, presque de couleur chair, alors que les ailes du nez sont plus ou moins fortement pigmentées.
Lèvres
Modérément tombantes. Le repli au niveau de la commissure est peu marqué.
Chanfrein
Légèrement busqué.
Mâchoires et dents
Denture extrêmement puissante et régulière. Les incisives sont ou en contact par leur bord libre ou la face postérieure des incisives supérieures est en contact étroit avec la face antérieure des incisives inférieures. Les canines sont particulièrement bien développées.
Joues
La saillie pas marquée de la région jugale se fond progressivement dans la racine du museau.
Yeux
L'oeil est de couleur foncée, limpide et l'expression est aimable.
Oreilles
Larges, de longueur moyenne, bien plaquées contre la tête et l'extrémité est en arrondi émoussé.

Cou

Modérément long, passablement fort par rapport à la tête; il va en s'amenuisant progressivement vers la tête. La peau du cou est lâche, mais ne forme pas de fanon.

Corps

Dos
Légèrement voussé, de longueur moyenne, avec une légère déclivité derrière le garrot.
Rein
Large et fortement développé.
Croupe
Oblique.
Poitrine
Elle est plus étroite que chez le Teckel. Elle est fortement soutenue par les membres antérieurs, et ne doit pas descendre trop bas entre eux. La cage thoracique est longue.
Ligne du dessous
Le ventre est quelque peu relevé devant les membres postérieurs.

Queue

La queue, dont l'attache est relativement haute et très forte, se fond sans heurt dans la ligne du dos. La queue présente un poil touffu en brosse sur sa face inférieure, et un poil lisse et couché à sa face supérieure; elle se termine en pointe espiée sans franges.

Membres

Membres antérieurs

Généralités
Bien développés, d'une ossature solide, secs, nerveux. Vus de face, les antérieurs ne sont pas courbes, mais droits; les pieds sont dirigés vers l'avant.
Coudes
Bien au corps.

Membres postérieurs

Généralités
Position du postérieur plus droite que chez d'autres races. En comparaison avec l'avant-main, l'arrière-main est beaucoup plus puissamment développé que chez le Teckel.
Cuisses
Elles ont une musculature forte et saillante; aussi bien vue de profil que de l'arrière, la position de la cuisse est presque droite.

Pieds

Solides, avec doigts courts bien serrés.

Robe

Qualité du poil
Sur tout le corps, y compris le dessous, le poil est rude et très serré; il est court sur la tête, sur les oreilles et sur la partie inférieure des membres; il est plus long sur le dos, le cou et la face inférieure de la queue.
Couleur du poil
Rouge à jaune avec une selle ou un manteau noir et les marques blanches typiques des brachets : liste ou pelote, blanc autour du museau, collier blanc, blanc au poitrail, aux membres et à l'extrémité de la queue. Les chiens bicolores sont indésirables, de même que les chiens avec du noir en tête. La couleur brun chocolat est un défaut.

Taille et poids

Hauteur au garrot
De 30 à 38 cm.

Défauts

• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel.
• Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité.

NB :

• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
• Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires.
• Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum.
• Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction.

Bibliographie

http://www.fci.be/

Historique détaillé

Lorsqu'on sait que le Dachsbracke (allemand), variété dite « de montagne », ou encore « montano-alpine », correspond trait pour trait au Dachsbracke des Alpes (autrichien), on se demande si une remise en ordre de tout ; races ou variétés ; ce qui porte le nom de Dachsbrake ne s'impose pas. Cette négligence s'explique certainement par le fait qu'il s'agit de races de travail, rarement présentées en expositions et au public.

Le Basset de Westphalie a été officiellement présenté à la fin du XIX• siècle. Il résulte du croisement entre le Dacshund (c'est-à-dire le Teckel) et le Dachsbrake (version allemande). Dans certains ouvrages, on peut lire qu'il a pour ancêtre le chien courant allemand ou même le « braque » : en fait, il s'agit du Bracke, et plus précisément du Dachsbracke.

Ce croisement avait pour but de produire un chien d'une taille intermédiaire, et notamment encore capable de chasser le renard jusque sous terre en dépit d'un gabarit important (plus de 15 kilos). Par ailleurs, des aplombs parfaitement droits, des membres plus longs que ceux du Teckel lui donnent une certaine vivacité d'allure, bien qu'il soit défavorisé en cas de travail en terrain montueux ou très accidenté.

De par son hérédité, ce chien est donc des plus polyvalents: apte à chasser sous terre, comme limier, comme chien de rouge, et à chasser le lièvre sous couvert en donnant de la voix.

Bien qu'il soit fort peu connu en dehors des milieux cynégétiques, on ajoutera qu'il peut aussi faire un très bon chien de compagnie. Sa robe, le plus souvent tricolore (noir et feu avec quelques marques blanches), est très plaisante. Son caractère ne l'est pas moins : il est calme, obéissant, gentil, patient.

Il ferait en quelque sorte un Basset Artésien Normand germanique ou un super Teckel tricolore (il pèse près du double de la plus grosse variété de Teckel). Reste à savoir si un tel chien peut espérer un vaste public : même dans son pays, il est confidentiel.

English

Westphalian Dachsbracke
FCI Standard No. 100

Origin
Germany
Translation
C.Seilder
Group
Group 6 Scenthounds and related breeds
Section
Section 1.3 Small sized hounds
Working
With working trial
Acceptance on a definitive basis by the FCI
Monday 29 November 1954
Publication of the official valid standard
Wednesday 24 June 1987
Last update
Tuesday 06 May 1997
En français, cette race se dit
Basset de Westphalie
Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar
Westfälische Dachsbracke
En español, esta raza se dice
Perro tejonero de Westfalia
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Westfaalse Dasbrak

Usage

Hound.

General appearance

The Westphalian Dachsbracke is the short-legged variety of the German Hound (Bracke). It corresponds in essential points with the longlegged variety, but gives a compacter, more powerful impression than the former. The Westphalian Dachsbracke is a moderately long, sturdily built, hunting dog, standing 30-38 cm high, with noble head of medium size andwell set on tail which, in quiet movement, is carried upwards in sabre shape or pendant with slight curve at the tip. Facial expression is faithful, friendly, serious and alert.

Head

Cranial region

Head
Seen from the front, the head appears, as with the German Hound, narrow and elongated. The occiput protrudes only slightly.
Skull
The skull is only marginally broader than the cheeks. 
Stop
Minimal.

Facial region

Nose
The leather has a light, almost flesh coloured strip over the center, while the nose wings have more or less dark pigment.
Lips
Moderately overlapping.
Nasal bridge
Bridge of nose slightly arched.
Jaws and teeth
Dentition extremely strong and even. Incisors are either level (level bite) or the inside of the upper incisors may rub against the outside of the lower incisors (scissor bite). The canines are specially strongly developed. The fold of the mouth is small.
Eyes
Dark, clear, with friendly expression.
Ears
Medium length, broad, close fitting, blunty rounded at tips.

Neck

Moderately long. Rather thick in relation to the head but getting gradually finer towards head. The skin of the neck is loose but without forming a dewlap.

Body

Back
Slightly arched, medium length, with slight dip behind shoulders.
Loin
Broad, strongly developed.
Croup
Falls away obliquely.
Chest
Narrower than with the Dachshund, strongly supported by the forelegs; should not too much let down between these. Ribcage long.
Underline and belly
Belly slight tuck up in belly towards hindquarters.

Tail

Set on relatively high. The set of merges with the spine without forming any sharp angle. Very thick at root. The underside is bristly, the upper side has smooth hair and comes to a bristly tip without any tuft.

Limbs

Forequarters

Generality
Well developed, clean, heavy boned and sinewy. Front legs seen from front not bowed but straight with feet pointing forward.
Elbows
Close fitting.

Hindquarters

Generality
Straighter than with most other breeds. Hind legs are far more strongly developed in relation to forelegs than with the Dachshound.
Upper thigh
They have strong pronounced muscles, and, seen both from side and rear, stand almost straight.

Feet

Sturdy with tight short toes.

Coat

Hair
The whole body, including the underside, with a very dense and coarse coat. Short on head, leathers and lower part of legs, longer over back, neck and underside of tail.
Colour
Red to yellow with black saddle or mantle and the white « Bracken » markings : Blaze or snip, white muzzle and white collar, white chest, legs and tip of tail. Undesirable are bicoloured dogs as well as dogs with black markings on head. Chocolate brown is a fault.

Size and weight

Height at withers
30 - 38 cm.

Faults

• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work.
• Faults listed should be in degree of seriousness.

NB :

• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified.
• The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying.
• Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.
• Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding.

Bibliography

http://www.fci.be/

 

Detailed history

When we know that the Dachsbracke (German), variety called "mountain", or "montano-alpine", corresponds exactly to the Alpine Dachsbracke (Austrian), one wonders if a reordering of everything; breeds or varieties; what bears the name of Dachsbrake is not necessary. This neglect is certainly due to the fact that these are working breeds, rarely presented in exhibitions and to the public.

The Westphalian Basset was officially introduced at the end of the nineteenth century. It results from the cross between the Dacshund (that is to say the Dachshund) and the Dachsbrake (German version). In some works, we can read that his ancestor is the German current dog or even the "pointer": in fact, it is the Bracke, and more precisely the Dachsbracke.

This crossing was intended to produce a dog of an intermediate size, and in particular still able to hunt the fox to the ground despite a large size (more than 15 kilos). On the other hand, perfectly upright legs, longer limbs than those of the Dachshund give it a certain vivacity of pace, although it is disadvantaged in case of work on hilly terrain or very rough.

Because of its heredity, this dog is therefore most versatile: able to hunt underground, as a bloodhound, as a dog of red, and to hunt the hare under cover giving voice.

Although he is very little known outside hunting circles, we can add that he can also make a very good companion dog. His dress, mostly tricolor (black and fire with some white marks), is very pleasant. His character is no less so: he is calm, obedient, kind, patient.

It would be a kind of Germanic Normandy Artesian Basset or a great tricolor Dachshund (it weighs nearly double the largest variety of Dachshund). It remains to be seen whether such a dog can hope for a large audience: even in his country, he is confidential.

Deutsch

Westfälische Dachsbracke
FCI-Standard Nr. 100

Ursprung
Deutschland
Gruppe
Gruppe 6 Laufhunde, Schweisshunde und verwandte Rassen
Sektion
Sektion 1.3 Kleine Laufhunde
Arbeitsprüfung
Mit Arbeitsprüfung
Endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI
Montag 29 November 1954
Publikation des gültigen offiziellen Standards
Mittwoch 24 Juni 1987
Letzten Aktualisierung
Dienstag 02 August 1994
En français, cette race se dit
Basset de Westphalie
In English, this breed is said
Westphalian Dachsbracke
En español, esta raza se dice
Perro tejonero de Westfalia
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Westfaalse Dasbrak

Verwendung

Laufhund.

Allgemeines erscheinungsbild

Die Westfälische Dachsbracke ist die Niederlaufform der Deutschen Bracke. Sie entspricht in wesentlichen Punkten der hochläufigen Form, wirkt aber kompakter und kräftiger als diese. Die Westfälische Dachsbracke ist ein 30 bis 38 cm hoher, mässig langer, kräftig gebauter Jagdhund mit edlem, mittelgrossem Kopf und gut angesetzter Rute, die bei ruhigem Gang säbelförmig aufwärts oder hängend mit leichtem Bogen an der Spitze getragen wird. Der Gesichtsausdruck ist treu, freundlich, ernst und aufmerksam.

Kopf

Oberkopf

Kopf
Er erscheint von vorne gesehen wie bei der deutschen Bracke schmal und langgestreckt. Das Hinterhauptbein tritt nur wenig hervor.
Schädel
Der Schädel ist nur mässig breiter als die Gesichtspartie. 
Stop
Stirnabsatz gering.

Facial region

Nasenschwamm
Er hat einen hellen, fast fleischfarbenen Streifen über der Mitte, während die Nasenflügel mehr oder weniger dunkel pigmentiert sind.
Lefzen
Sie fallen wenig über.
Nasenrücken
Der Nasenrücken ist leicht gewölbt.
Kiefer / Zähne
Gebiss äusserst kräftig und regelmässig. Die Schneidezähne sind aufeinanderstehend (Zangengebiss) oder die Innenseite der oberen Schneidezähne berührt reibend die Aussenseite der unteren (Scherengebiss). Die Fangzähne sind besonders stark entwickelt. Die Mundfalbe ist klein.
Wangen
Allmählich in den Fang verlaufende, nicht scharf hervortretende Backenpartie.
Augen
Dunkel, klar, mit freundlichem Ausdruck.
Ohren
Mittellang und breit, gut anliegend, unten stumpf abgerundet.

Hals

Mässig lang, im Verhältnis zum Kopf ziemlich stark, nach diesem hin sich allmählich verjüngend. Die Halshaut ist locker, bildet aber keine Kehlwamme.

Körper

Rücken
Leicht gewölbt, mittellang, hinter der Schulter leicht gesenkt.
Lenden
Breit und kräftig entwickelt.
Kruppe
Schräg abfallend.
Brust
Schmaler als beim Teckel, wird von den Läufen kräftig unterstützt und darf nicht zu tief zwischen diesen hängen. Rippenkorb lang.
Untere Profillinie und Bauch
Vor der Hinterhand etwas aufgezogen.

Rute

Verhältnismässig hoch angesetzt; der Rutenansatz verläuft ohne scharfen Winkel in das Rückgrat. Sie ist an der Wurzel sehr stark, an der Unterseite bürstig, an der Oberseite glatt anliegend behaart und endet in eine bürstige Spitze ohne Fahne.

Gliedmassen

Vorderhand

Allgemeines
Gut entwickelt, trocken, derbknochig, sehnig. Die Vorderläufe sind von vorne gesehen nicht gebogen, sondern gerade, mit nach vorn gerichteten Pfoten.
Ellenbogen
Gut anliegend.

Hinterhand

Allgemeines
Sie steht steiler als bei anderen Hunden. Die Hinterhand ist im Verhältnis zur Vorderhand weit kräftiger entwickelt als beim Teckel.
Oberschenkel
Sie besitzen eine stark hervortretende Muskulatur und sind sowohl von der Seite als von hinten gesehen fast gerade gestellt.

Pfoten

Derb, mit enganeinanderliegenden, kurzen Zehen.

Coat

Haar
Am ganzen Körper, auch an der Unterseite desselben, sehr dicht und grob; am Kopf, den Behängen und dem unteren Teil der Läufe kurz; über dem Rücken, am Hals und an der Unterseite der Rute länger.
Farbe
Rot bis gelb mit schwarzem Sattel oder Mantel und den weissen Brackenabzeichen : Blässe oder Schnippe, weisser Fang mit Halsring, weisse Brust sowie Läufe und Rutenspitze. Unerwünscht sind zweifarbige Hunde sowie Hunde mit schwarz am Kopf. Schokoladenbraun ist fehlerhaft.

Grösse und gewicht

Widerristhöhe
30 - 38 cm.

Fehler

• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen.
• Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden.

NB :

• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden.
• Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend.
• Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden.
• Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden.

Bibliografie

http://www.fci.be/

 

Detaillierter Verlauf

Wenn wir wissen, dass die Dachsbracke, die Sorte "mountain", oder "montano-alpine", genau der Alpen-Dachsbracke (Österreich) entspricht, fragt man sich, ob eine Neuordnung von allem möglich ist; Rassen oder Sorten; Was den Namen Dachsbrake trägt, ist nicht nötig. Diese Vernachlässigung ist sicherlich darauf zurückzuführen, dass es sich um funktionierende Rassen handelt, die selten in Ausstellungen und der Öffentlichkeit präsentiert werden.

Der Westfälische Basset wurde Ende des 19. Jahrhunderts offiziell eingeführt. Es ergibt sich aus der Kreuzung zwischen dem Dacshund (also dem Dachshund) und der Dachsbrake (deutsche Version). In einigen Werken können wir lesen, dass sein Vorfahr der deutsche aktuelle Hund oder gar der "Zeiger" ist: tatsächlich ist es die Bracke, und genauer gesagt die Dachsbracke.

Diese Kreuzung sollte einen Hund mittlerer Größe hervorbringen, der insbesondere trotz großer Größe (mehr als 15 Kilo) noch in der Lage war, den Fuchs zu Boden zu jagen. Auf der anderen Seite geben perfekt aufrechte Beine, längere Gliedmaßen als die des Dackels eine gewisse Lebendigkeit des Tempos, obwohl es bei Arbeiten in hügeligem Gelände oder sehr rauh ist.

Aufgrund seiner Vererbung ist dieser Hund deshalb am vielseitigsten: er kann unterirdisch jagen, als Bluthund, als roter Hund, und den Hasen unter Deck horchen.

Obwohl er außerhalb von Jagdkreisen sehr wenig bekannt ist, können wir hinzufügen, dass er auch einen sehr guten Begleithund abgeben kann. Sein Kleid, meist Trikolore (schwarz und Feuer mit einigen weißen Flecken), ist sehr angenehm. Sein Charakter ist nicht weniger: Er ist ruhig, gehorsam, freundlich, geduldig.

Es wäre eine Art germanischer Normandie Artesian Basset oder ein großer tricolor Dachshund (es wiegt fast das Doppelte der größten Vielfalt von Dackel). Es bleibt abzuwarten, ob ein solcher Hund auf ein großes Publikum hoffen kann: Auch in seinem Land ist er vertraulich.

Español

Perro tejonero de Westfalia
FCI Standard No. 100

Origen
Alemania
Traducción
Federación Canófila Mexicana A.C.
Grupo
Grupo 6 Perros tipo sabueso, perros de rastro, exceptuando lebreles y razas semejantes
Sección
Sección 1.3 Perros tipo sabueso de talla pequeña
Prueba de trabajo
Con prueba de trabajo
Reconocimiento a título definitivo por la FCI
lunes 29 noviembre 1954
Publicación del estándar oficial válido
miércoles 24 junio 1987
Última actualización
martes 28 marzo 1995
En français, cette race se dit
Basset de Westphalie
In English, this breed is said
Westphalian Dachsbracke
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
Westfälische Dachsbracke
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Westfaalse Dasbrak

Utilizacion

Sabueso.

Aspecto general

El Perro tejonero de Westfalia es una réplica en miniatura del sabueso alemán. Corresponde escencialmente a la forma de su modelo grande, pero con el efecto de un perro más compacto y fuerte. El Perro tejonero de Westfalia es un ejemplar que mide entre 30 a 38 cm de altura, con la típica estructura moderadamente larga y fuerte de un perro cazador, con una cabeza noble de tamaño mediano y cola bien implantada, llevada durante el andar tranquilo en forma de sable hacia arriba o colgante con una pequeña curvatura en la punta. La expresión facial es la de un perro fiel, amistoso, serio y atento.

Cabeza

Region craneal

Cabeza
Vista por delante, igual que en el sabueso alemán, es delgada, y largada. La protuberancia occipital es algo notoria.
Cráneo
El cráneo es sóloun poco más ancho que la región facial. 
Depresión naso-frontal (stop)
Algo notoria.

Facial region

Trufa
Tiene en su medio una línea de color claro, casi color carne, mientras que las partes laterales tienen pigmentación más o menos oscura.
Belfos
Cuelgan moderadamente.
Puente nasal
Caña nasal un poco arqueada.
Mandíbulas / Dientes
Mordida muy fuerte y uniforme. Los incisivos superiores caen exactamente sobre los inferiores (mordida en pinza) o sea que la parte interna de los incisivos superiores raya sobre la parte externa de los incisivos inferiores (mordida en tijera). Los colmillos son especialmente bien desarrollados.El pliegue bucal es pequeño.
Ojos
Oscuros, limpios, de expresión amistosa.
Orejas
Tienen una longitud mediana y son anchas, bien adyacentes, formando una ligera redondez en la punta.

Cuello

Moderadamente largo, comparado con la cabeza bastante fuerte, disminuyendo cuando se acerca a la misma. La piel del cuello es suelta, pero sin formar papada.

Cuerpo

Espalda
Ligeramente convexa, de longitud mediana, un poco hundida atrás de los hombros.
Lomo
Amplio y fuertemente desarrollado.
Grupa
En forma oblicua.
Pecho
Es más delgado que en los Teckels, bien apoyado por las extremidades, sin colgar profundamente entre ambas. El tórax es largo.
Línea inferior
Vientre un poco recogido adelante de los miembros posteriores.

Cola

De implantación relativamente alta, sin formar una angulación muy notoria con la espalda. En la raíz es muy fuerte, en su su parte inferior el pelo tiene apariencia de escobilla, en la parte superior es liso, pegado a la piel, terminando en una punta como escobilla, sin pluma.

Extremidades

Miembros anteriores

Generalidad
Bien desarrollados, secos, tendinosos y de huesos toscos. Vistas de frente, las extremidades delanteras no son encorvadas, sino rectas, con los pies dirigidos hacia adelante.
Codo
Tienen una buena posición pegada al tronco.

Miembros posteriores

Generalidad
Tienen una posición más empinada que en otros perros. Las extremidades traseras, en comparación con las delanteras, están mucho más desarrolladas que en el Teckel.
Muslo
Muestra una fuerte y notable musculatura y, visto tanto de atrás como de los lados, es casi vertical.

Pies

Toscos, con dedos cortos, bien cerrados.

Manto

Pelo
En todo el cuerpo, incluso en la parte inferior, muy denso, y burdo ; en la cabeza, orejas y parte baja de las extremidades es corto; sobre la espalda, el cuello y la parte interna de la cola es algo más largo.
Color
Desde el rojo hasta el amarillo, con silla o manto negro, y las típicas marcas blancas de los sabuesos : mancha blanca redondeada o en raya en la cabeza, hocico blanco, anillo en el cuello, pecho, extremidades y punta de la cola blancos. No son deseables los perros de dos colores así como perros con color negro en la cabeza. El color café-chocolate se considera como falta.

Tamaño y peso

Altura a la cruz
30 - 38 cm.

Faltas

• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional.
• Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad.

NB :

• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado.
• Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias.
• Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto.
• Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza.

Bibliografía

http://www.fci.be/

 

Historia detallada

Cuando sabemos que el Dachsbracke (alemán), variedad llamada "montaña", o "montano-alpino", corresponde exactamente al Alpine Dachsbracke (austríaco), uno se pregunta si un reordenamiento de todo; razas o variedades; lo que lleva el nombre de Dachsbrake no es necesario. Este descuido se debe ciertamente al hecho de que se trata de razas de trabajo, raramente presentadas en exposiciones y al público.

El Westfalia Basset fue presentado oficialmente a fines del siglo XIX. Es el resultado del cruce entre el Dacshund (es decir, el Dachshund) y el Dachsbrake (versión alemana). En algunas obras, podemos leer que su antepasado es el perro actual alemán o incluso el "puntero": de hecho, es el Bracke, y más precisamente el Dachsbracke.

Este cruce estaba destinado a producir un perro de tamaño intermedio, y en particular aún capaz de cazar al zorro en el suelo a pesar de su gran tamaño (más de 15 kilos). Por otro lado, las piernas perfectamente derechas, las extremidades más largas que las del Dachshund le dan una cierta vivacidad de ritmo, aunque está en desventaja en el caso de trabajar en terreno montañoso o muy duro.

Debido a su herencia, este perro es, por lo tanto, el más versátil: capaz de cazar bajo tierra, como sabuesos, como un perro de rojo, y cazar a la liebre a escondidas dando voz.

Aunque es muy poco conocido fuera de los círculos de caza, podemos agregar que también puede ser un buen perro de compañía. Su vestido, en su mayoría tricolor (negro y fuego con algunas marcas blancas), es muy agradable. Su carácter no lo es menos: es calmado, obediente, amable, paciente.

Sería una especie de basset artesiano de Normandía germánica o un gran Dachshund tricolor (pesa casi el doble de la variedad más grande de Dachshund). Queda por ver si un perro así puede esperar tener una gran audiencia: incluso en su país, es confidencial.

Nederlands

Westfaalse Dasbrak
FCI standaard nr. 100

Land van oorsprong
Duitsland
Vertaling
Francis Vandersteen
Groep
Groep 6 Snuffelhonden onderzoek en aanverwante rassen
Sectie
Sectie 1.3 Kleinbedrijf Hounds
Werkproef
Met werkproef
Definitieve erkenning door de FCI
maandag 29 november 1954
Publicatie van de geldende officiële norm
woensdag 24 juni 1987
Laatste update
dinsdag 02 augustus 1994
En français, cette race se dit
Basset de Westphalie
In English, this breed is said
Westphalian Dachsbracke
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
Westfälische Dachsbracke
En español, esta raza se dice
Perro tejonero de Westfalia

Gebruik

Jacht hond.

Algemeen totaalbeeld

De kenmerken van de Westfaalse dasbrak zijn dat de honden ongeveer 30 tot 35 cm hoog zijn, de reuen zijn wat hoger dan de teefjes. De honden zijn ook waaks, ze kunnen thuis alles goed in de gaten houden en heen en weer bewegen zo kunnen zij ook overdag hun energie goed kwijt. Ze kunnen goed overweg met kinderen en vinden het heerlijk om te mogen bewegen, ook gaan ze graag met de baas mee op pad.

Hoofd

Bovenschedel

Hoofd
Vooraanzicht, hoofd van de Westfaalse Basset lijkt lang en smal zoals in het Duitse Brachet. De achterhoofdsknobbel is slechts licht uitpuilend.
Schedel
De schedel slechts iets breder dan de buccale gebied. 
Stop
Licht gewelfd.

Facial region

Neus
Het heeft op het middelste gedeelte een band van licht van kleur, bijna vleeskleurige, terwijl de neusgaten zijn meer of minder zwaar gepigmenteerd.
Lippen
Matig hellend. De daling bij de commissuur is licht aangegeven.
Neusbrug
Licht gebogen.
Kiezen / tanden
Zeer krachtige en regelmatige tanden. De snijtanden in contact komen door hun vrije rand of het achterste oppervlak van de bovenste snijtanden staan in nauw contact met het voorste oppervlak van de onderste snijtanden. De hoektanden zijn bijzonder goed ontwikkeld.
Ogen
Het oog donker is, de uitdrukking is helder en aangenaam.
Oren
Matig lang, tamelijk breed, dicht tegen de wangen rustend.

Hals

Matig lang, vrij sterk ten opzichte van het hoofd, en hij geleidelijk toelopend naar het hoofd. De hals huid los, maar vormen geen keelhuid.

Lichaam

Rug
Licht gebogen, van middelmatige lengte, met een lichte helling achter de schoft.
Lendenpartij
Breed en sterk ontwikkeld.
Croupe
Schuine.
Borst
Het is kleiner dan in de Teckel. Het wordt sterk ondersteund door de voorpoten, en mag niet te laag laten vallen tussen hen. De ribbenkast is lang. De buik is enigszins gericht op de achterbenen.

Staart

De staart, waarvan het beslag is relatief hoog en zeer sterk, schikt zich naadloos in de bovenlijn. De staart heeft een dikke borstel aan de onderzijde, en een glanzende vacht en liggend op de bovenkant, het versmalt borstelige, zonder franjes.

Ledematen

Voorhand

Algemeen
Goed ontwikkelde, sterke botten, mager, pezig. Van voren gezien, zijn ze niet krom, maar recht, voeten naar voren gericht.
Ellebogen
Goed aan het lichaam.

Achterhand

Algemeen
Positie van de achterste rechter dan bij andere rassen. In vergelijking met de voorvoeten is de achterhand sterker ontwikkeld dan in de Teckel.
Dijbeen
Ze hebben sterke spieren en uitstekende, alsmede profiel gezien achter de positie van het been is bijna recht.

Voeten

Stevige, met korte vingers strak.

Coat

Haarkwaliteit
Over het gehele lichaam, met inbegrip van de bodem, de vacht is ruw en zeer strak en kort op het hoofd, de oren en op de onderbenen en is langer op de rug, nek en onderkant van de staart.
Haarkleur
Rood naar geel met een zadel of een zwarte jas en witte markeringen typisch Bracken: lijst of bal, wit rond de snuit, witte kraag, witte borst, benen en staartpunt. Tweekleurige honden zijn ongewenst, net als honden met een zwarte top. Chocolade bruine kleur is een vergissing.

Maat en gewicht

Schouderhoogte
30 - 38 cm.

Defecten

• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan ​​tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.

NB :

• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.

Bibliografie

http://www.fci.be/

 

Gedetailleerde geschiedenis

Als we weten dat de Dachsbracke (Duits), variëteit genaamd "berg", of "montano-alpine", precies overeenkomt met de Alpine Dachsbracke (Oostenrijker), kun je je afvragen of je alles anders kunt ordenen; rassen of variëteiten; wat de naam Dachsbrake draagt ​​is niet nodig. Deze verwaarlozing is zeker te wijten aan het feit dat dit werkende rassen zijn, zelden gepresenteerd in tentoonstellingen en voor het publiek.

De Westfaalse Basset werd officieel geïntroduceerd aan het einde van de negentiende eeuw. Het is het resultaat van de kruising tussen de Dacshund (dat wil zeggen de teckel) en de Dachsbrake (Duitse versie). In sommige werken kunnen we lezen dat zijn voorouder de Duitse huidige hond is of zelfs de 'wijzer': in feite is het de Bracke, en meer bepaald de Dachsbracke.

Deze oversteek was bedoeld om een ​​hond van gemiddelde grootte te produceren, en met name nog steeds in staat om de vos op de grond te jagen ondanks een grote omvang (meer dan 15 kilo). Aan de andere kant, perfect rechtopstaande benen, langere ledematen dan die van de teckel geven het een zekere levendigheid van het tempo, hoewel het wordt benadeeld in het geval van werk op heuvelachtig terrein of zeer ruw.

Vanwege zijn erfelijkheid is deze hond daarom het meest veelzijdig: in staat om ondergronds te jagen, als een bloedhond, als een rode hond, en op jacht te gaan naar de haas onder dekking die stem geeft.

Hoewel hij buiten de jachtcirkels heel weinig bekend is, kunnen we hieraan toevoegen dat hij ook een zeer goede metgezel kan maken. Zijn jurk, meestal driekleur (zwart en vuur met enkele witte vlekken), is zeer aangenaam. Zijn karakter is niet minder: hij is kalm, gehoorzaam, vriendelijk, geduldig.

Het zou een soort van Germaanse Normandische Artesische Basset of een grote driekleurige teckel zijn (hij weegt bijna het dubbele van de grootste verscheidenheid aan teckels). Het staat nog te bezien of zo'n hond op een groot publiek kan hopen: zelfs in zijn land is hij vertrouwelijk.

Les derniers articles mis à jour

  • Zlatibor Cattledog

    Le Zlatibor Cattledog n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine Serbie Traduction Francis Vandersteen Cette race est aussi connue sous ZlatiboracZlatiborski EraZlatibor Shepherd DogSrbijanski ZlatiboracZlatiborski GovedarEraZlatiborski OvcarZlatibor Era...
  • Cane da Pastore Apuano

    Le Cane da Pastore Apuano n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine Italie Traduction Francis Vandersteen Utilisation Chien de berger utilisé pour la protection des troupeaux et des biens. Bref aperçu historique Le chien de berger Apuano est un chien...
  • Uzbekistan Shepherd Dog

    L'Uzbekistan Shepherd Dog n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine Uzbekistan Traduction Francis Vandersteen Cette race est aussi connue sous TorkuzUzbekistan OvcharkaSarkangikUzbek MastiffUzbekistan Torkuz MastiffSarkangik WolfdogCentral Asian...
  • Levriero Italiano

    Le Levriero Italiano n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine Italie Traduction Francis Vandersteen Le lévrier italien ou méridional est l'une des races de chiens les plus anciennes.Il est un chien antique de proie qui a aidé l'homme à chasser et à...
  • Dogo Sardo

    Le Dogo Sardo n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine Sardaigne (Italie) Traduction Francis Vanderstee, On le connait aussi sous le nom Cani pertiatzu.Molossoïde léger typique, tête carrée et museau court qui peut parfois avoir la forme d'un cône, avec des...
  • Aksaray Malaklisi

    L'Aksaray Malaklisi n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine Turquie Traduction Francis Vandersteen L'Aksaray Malaklisi, également connu sous le nom de dogue turc ou berger central d'Anatolie, est une grande race turque de chien de garde de type...
  • Berger de Beauce

    Berger de BeauceStandard FCI Nº 44 Origine France Groupe Groupe 1 Chiens de berger et de bouvier (sauf chiens de bouvier suisse) Section Section 1 Chiens de berger Epreuve Avec épreuve de travail Reconnaissance à titre définitif par la FCI lundi 25...
  • Braque Saint-Germain

    Braque Saint-GermainStandard FCI Nº 115 Origine France Groupe Groupe 7 Chiens d'arrêt Section Section 1.1 Chiens d’arrêt continentaux, type « braque » Epreuve Avec épreuve de travail Reconnaissance à titre définitif par la FCI jeudi 16 décembre...
  • Bouledogue français

    Bouledogue françaisStandard FCI Nº 101 Origine France Groupe Groupe 9 Chiens d'agrément et de compagnie Section Section 11 Molossoïdes de petit format Epreuve Sans épreuve de travail Reconnaissance à titre définitif par la FCI mardi 30 novembre...
  • Braque de l'Ariège

    Braque de l'AriègeStandard FCI Nº 177 Origine France Groupe Groupe 7 Chiens d'arrêt Section Section 1.1 Chiens d’arrêt continentaux, type « braque » Epreuve Avec épreuve de travail Reconnaissance à titre définitif par la FCI mardi 28 juin 1955 Publication du...
  • Spino degli Iblei

    Le Spino degli Iblei n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine Italie Traduction Francis Vandersteen Groupe Groupe 1 : Chiens de berger et de bouvier (sauf chiens de bouvier suisses) Section Section 1 : Chiens de berger Epreuve Sans épreuve de...
  • Bakharwal Dog

    Le Bakharwal Dog n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine Himalaya, Inde Traduction Francis Vandersteen Cette race est aussi connue sous Kashmir MastiffKashmir SheepdogBakarwal MastiffKashmiri Bakarwal DogGujjar Wacthdog Brève présentation du...