 |
|
L'Alano Español n'est pas reconnu par la F.C.I.
|
|
|
Origine
|
|
Espagne |
Traduction
|
|
Francis Vandersteen |
Cette race est aussi connue sous
|
|
Alano Perro de Presa Español Spanish Alano Alano de Carnicero Mastin de Pelo Corto Spanish Dogge Dogo de Burgos Mastín de Jabalines Chato Salmatino Tambien Llamado Chato de Presa Pero de Prea espanol Dogo espanol
|
|
Bref aperçu historique
|
L'Alano a une longue histoire en Espagne. L'histoire officielle de la race indique que l'Alano est venu en péninsule ibérienne au 5ème siècle en même temps que la tribu d'Alani, et devrait être considérée de ce fait en tant que descendant direct de l'Alaunt. La présence de l'Alano en Espagne remonte loin dans le temps. Dès 1350, le roi Alfonso XI en parlait dans son "livre de la chasse", et au 15ème siècle, un inconnu écrivait "le traité de la chasse" et y faisait une description détaillée du chien. Comme beaucoup d'autres races de Molosser qui ont perdu dans la popularité contre les races importées étrangères, particulièrement le chien allemand de berger, le nombre d'Alanos a atteint un point presque de l'extinction. Le dernier couple d'Alano Español a été présenté en 1963 en parc Retiro à Madrid et peu après, la race ait été considérée comme complètement éteinte. Heureusement, après de longues recherches dans toute l'Espagne, on a retrouvé dans la vallée d'Encartaciones, dans le nord de l'Espagne, environ 300 Alanos qui sont toujours employés pour la garde de vaches sauvages. |
Comportement / caractère
|
En raison de son tempérament et de son sens de la fidélité, combinés avec un bon équilibre mental, c'est un chien de travail par excellence. Il ne craint rien et personne; il est courageux et puissant au combat. Son intelligence et sa bonne constitution physique font de lui une race de chasse très privilégiée, appropriée aux personnes ayant un caractère résolu et sportif. Il s'adapte à la vie familliale, mais doit être traité avec beaucoup d'autorité. Il est affectueux dans son cercle famillial, capable d'agir en tant qu'animal de compagnie pour autant qu'il aie suffisamment d'espace pour donner libre cours à sa vitalité. C'est un chien né pour la chasse, avec un courage sans égal. Il peut faire face à un sanglier sans se soucier de sa propre vie |
Tête
|
Région crânienne
|
Tête
|
|
Quelques rides apparaissent sur le front quand le chien est attentif. |
Crâne
|
|
Grand et fort, avec les tempes arrondies, avec une dépression nasale frontale. Les muscles des tempes sont bien développés. |
Région faciale
|
Truffe
|
|
Grande avec les narines bien ouvertes. Les narines ont une pigmenation noire. |
Museau
|
|
Plus court que le crâne, très puissant, et faisant habituellement environ 35% de toute la longueur de la tête. |
Lèvres
|
|
Les lèvres inférieures sont légèrement tombantes. |
Mâchoires et dents
|
|
Les dents sont fortes et saines, les incisives doivent être bien alignées et les canines doivent être bien séparées les unes des autres. Un léger prognathisme permis, il ne doit pas dépasser 2 millimètres. |
Yeux
|
|
Sensiblement séparés, légèrement ovales, et avec une expression sérieuse. de couleur noisette ou jaunâtre claire selon la couleur de la robe, produisant l'expression caractéristique de la race. Les paupières ont une pigmentation noire. |
Oreilles
|
|
Petite de taille et légèrement arrondies sur le bout. Si elles ne sont pas coupées, elles sont de taille moyenne et portées repliées sur le visage. |
Cou
|
Très fort et puissant, court et large, avec un léger double-menton. |
Corps
|
Généralité
|
|
Le torse est arqué, cylindrique et bien retombant au niveau des coudes. Le ventre est rétracté sans pour autant avoir l'aspect d'un greyhound. |
Dos
|
|
Il est fort et bien musclé. L'épine dorsale est légèrement remontante. |
Croupe
|
|
Légèrement inclinée. |
Poitrine
|
|
Large et profonde, très musclée. |
Queue
|
Epaisse à la base, elle s'effile graduellement, s'amincissant vers le bout. Elle est portée haute, se courbant légèrement. |
Membres antérieurs
|
Généralités
|
|
Longs et tout à fait verticaux, vu de l'avant ou du côté. L'ossature est bien développée. |
Bras
|
|
Longs et inclinés. |
Membres postérieurs
|
Généralités
|
|
Fort, avec les muscles bien développés. Tout à fait verticaux et correctement angulés. |
Allures
|
Pendant la marche, le poids est porté sur les membres antérieurs donnant l'aspect d'un mouvement enchaîné, plutôt comme un félin. La tête est portée basse. Le trot est long et est semblable à la marche. Le gallop est très et élastique. |
Peau
|
Elle adhére bien au corps et est plutôt élastique, légèrement plus lâche au cou et à la tête. |
Robe
|
Qualité du poil
|
|
Court et dense, plutôt épais, sans broussaille. |
Couleur du poil
|
|
Les couleurs suivantes sont acceptables: - Tigrée et bringée dans toutes les variations. - Noire et tirée. - Couleur Loup. - Blanche, en combinaison avec les couleurs ci-dessus. Les parties inférieures des jambes, le poitrail, le cou et le museau peuvent être blancs. |
Taille et poids
|
Hauteur au garrot
|
|
Entre 58 et 63 cm pour les mâles et entre 55 et 60 cm pour les femelles. Il doit y avoir une certaine d'harmonie entre le poids et la taille, ce qui autorise des variations de taille de l'ordre de 2 cm à condition que le chien soit bien proportionné. |
Poids
|
|
Varie entre 35 et 45 kg. |
Défauts
|
• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel. • Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité. |
|
Défauts généraux
|
Prognathisme de plus de 2 mm.
Manque de 2 molaires ou de 2 prémolaires.
Aspect lourd. |
Défauts graves
|
Prognathisme excessif (plus de 5 millimètres).
Manquer de plus de 2 molaires.
Manque de dépression nasale.
Caractère insociable.
Os saillants aux jambes. |
Défauts entrainant l’exclusion
|
Manque de précision.
Chien stérile.
Poils longs.
Couleurs anormales.
Manque de caractère.
Structure du Mastin.
Structure du Greyhound.
Bouche tordue.
Chiens châtrés, ou ayant un testicule déplacé ou manquant. |
|
Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
NB : • Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum. • Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction. |
 |
|
The Alano Español is not recognized by the F.C.I.
|
|
|
Origin
|
|
Spain |
Translation
|
|
Francis Vandersteen |
This breed is also known as
|
|
Alano Perro de Presa Español Spanish Alano Alano de Carnicero Mastin de Pelo Corto Spanish Dogge Dogo de Burgos Mastín de Jabalines Chato Salmatino Tambien Llamado Chato de Presa Pero de Prea espanol Dogo espanol
|
|
Brief historical summary
|
The Alano has a long history in Spain. The breed's official history indicates that the Alano came to the Iberian peninsula in the 5th century along with the Alani tribe, and should therefore be considered a direct descendant of the Alaunt. The Alano's presence in Spain goes back a long way. As early as 1350, King Alfonso XI mentioned it in his "Book of the Hunt", and in the 15th century, an unknown man wrote "The Treatise of the Hunt" with a detailed description of the dog. Like many other Molosser breeds that lost popularity to imported foreign breeds, particularly the German Shepherd Dog, the number of Alanos reached the point of near extinction. The last Alano Español pair was shown in 1963 in Madrid's Retiro Park, and shortly afterwards the breed was considered completely extinct. Fortunately, after extensive research throughout Spain, around 300 Alanos were found in the Encartaciones valley in northern Spain, and are still used to herd wild cows. |
Behaviour / temperament
|
Because of their temperament and sense of loyalty, combined with good mental balance, Alanos are excellent working dogs. He fears nothing and no one, and is courageous and powerful in battle. Its intelligence and good physical constitution make it a very privileged hunting breed, suitable for people with a resolute, sporting character. They adapt well to family life, but must be treated with great authority. They are affectionate within the family circle, and can act as a pet provided they have enough space to give free rein to their vitality. This is a dog born to hunt, with unrivalled courage. He can take on a wild boar without worrying about his own life. |
Head
|
Cranial region
|
Head
|
|
A few wrinkles appear on the forehead when the dog is attentive. |
Skull
|
|
Large and strong, with rounded temples and a frontal nasal depression. Well-developed temple muscles. |
Facial region
|
Nose
|
|
Large, with open nostrils. Nostrils have black pigmentation. |
Muzzle
|
|
Shorter than the skull, very powerful, usually about 35% of the entire length of the head. |
Lips
|
|
The lower lips are slightly drooping. |
Jaws and teeth
|
|
Teeth are strong and healthy, incisors should be well aligned and canines well separated from each other. A slight overbite is permitted, not exceeding 2 millimeters. |
Eyes
|
|
Sensitively separated, slightly oval, with a serious expression. Hazel or light yellowish, depending on coat color, producing the breed's characteristic expression. Eyelids have black pigmentation. |
Ears
|
|
Small in size and slightly rounded at the tip. If uncropped, they are medium-sized and carried folded over the face. |
Neck
|
Very strong and powerful, short and broad, with a slight double chin. |
Body
|
Body
|
|
The torso is arched, cylindrical and well let down at the elbows. The belly is retracted, but not greyhound-like. |
Back
|
|
Strong and muscular. The spine rises slightly. |
Croup
|
|
Slightly sloping. |
Chest
|
|
Broad and deep, very muscular. |
Tail
|
Thick at the base, tapering gradually to the tip. Carried high, curving slightly. |
Forequarters
|
Generality
|
|
Long and completely vertical, viewed from the front or side. The bone structure is well developed. |
Upper arm
|
|
Long and sloping. |
Hindquarters
|
Generality
|
|
Strong, with well-developed muscles. Completely vertical and correctly angulated. |
Gait and movement
|
When walking, the weight is carried on the forelegs, giving the appearance of a chained movement, rather like a feline. The head is carried low. The trot is long and similar to walking. The gallop is very elastic. |
Skin
|
Adheres well to the body and is rather elastic, slightly looser on the neck and head. |
Coat
|
Hair
|
|
Short and dense, rather thick, with no scruff. |
Colour
|
|
The following colors are acceptable : - Tigray and brindle in all variations. - Black and drawn. - Wolf color. - White, in combination with the above colors. Lower legs, chest, neck and muzzle may be white. |
Size and weight
|
Height at withers
|
|
Between 58 and 63 cm for males and 55 and 60 cm for females. There must be a certain harmony between height and weight, which allows for variations in height of around 2 cm, provided the dog is well proportioned. |
Weight
|
|
Varies between 35 and 45 kg. |
Faults
|
• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work. • Faults listed should be in degree of seriousness. |
|
General faults
|
Overshot mouth more than 2 mm.
Lack of 2 molars or 2 premolars.
Heavy appearance. |
Serious faults
|
Excessive overshot mouth (over 5 mm).
Missing more than 2 molars.
Lack of nasal depression.
Unsociable character.
Protruding leg bones. |
Disqualifying faults
|
Lack of precision.
Sterile dog.
Long hair.
Abnormal colors.
Lack of character.
Mastin structure.
Greyhound structure.
Crooked mouth.
Neutered dogs, or dogs with a displaced or missing testicle. |
NB :
|
• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified. • The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying. • Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum. • Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding. |
 |
|
Die Alano Español wird vom F.C.I. nicht anerkannt
|
|
|
Ursprung
|
|
Spanien |
Übersetzung
|
|
Francis Vandersteen |
Diese Rasse ist auch bekannt als
|
|
Alano Perro de Presa Español Spanish Alano Alano de Carnicero Mastin de Pelo Corto Spanish Dogge Dogo de Burgos Mastín de Jabalines Chato Salmatino Tambien Llamado Chato de Presa Pero de Prea espanol Dogo espanol
|
|
Kurzer geschichtlicher abriss
|
Der Alano hat in Spanien eine lange Geschichte. Die offizielle Geschichte der Rasse besagt, dass der Alano im 5. Jahrhundert zusammen mit dem Stamm der Alani auf die iberische Halbinsel kam und daher als direkter Nachkomme des Alaunt angesehen werden sollte. Die Präsenz der Alano in Spanien reicht weit zurück. Bereits 1350 erwähnte König Alfonso XI. ihn in seinem "Buch der Jagd", und im 15. Jahrhundert schrieb ein Unbekannter den "Traktat der Jagd" und beschrieb den Hund darin ausführlich. Wie viele andere Molosserrassen, die in der Popularität gegen importierte ausländische Rassen, insbesondere den Deutschen Schäferhund, verloren haben, hat die Zahl der Alanos einen Punkt erreicht, der fast dem Aussterben gleichkommt. Das letzte Paar des Spanischen Alano wurde 1963 im Retiro-Park in Madrid vorgestellt und kurz darauf galt die Rasse als vollständig ausgestorben. Glücklicherweise wurden nach langen Nachforschungen in ganz Spanien im Tal von Encartaciones in Nordspanien etwa 300 Alanos gefunden, die immer noch als Hüter von wilden Kühen eingesetzt werden. |
Verhalten / charakter (wesen)
|
Aufgrund seines Temperaments und seines Sinns für Treue, kombiniert mit einem guten geistigen Gleichgewicht, ist er ein Arbeitshund par excellence. Er fürchtet sich vor nichts und niemandem, ist mutig und kampfstark. Seine Intelligenz und sein guter Körperbau machen ihn zu einer sehr bevorzugten Jagdhunderasse, die sich für Menschen mit einem entschlossenen und sportlichen Charakter eignet. Er passt sich an das Familienleben an, muss aber mit großer Autorität behandelt werden. Er ist im Familienkreis anhänglich und kann als Haustier fungieren, wenn er genügend Platz hat, um seine Vitalität zu entfalten. Er ist ein Hund, der für die Jagd geboren wurde und einen unvergleichlichen Mut besitzt. Er kann sich einem Wildschwein stellen, ohne sich um sein eigenes Leben zu sorgen. |
Kopf
|
Oberkopf
|
Kopf
|
|
Einige Falten erscheinen auf der Stirn, wenn der Hund aufmerksam ist. |
Schädel
|
|
Groß und kräftig, mit gerundeten Schläfen und einer frontalen Nasenvertiefung. Die Schläfenmuskeln sind gut entwickelt. |
Facial region
|
Nasenschwamm
|
|
Groß mit weit geöffneten Nasenlöchern. Die Nasenlöcher weisen eine schwarze Pigmentierung auf. |
Fang
|
|
Kürzer als der Schädel, sehr kräftig und normalerweise etwa 35 % der gesamten Kopflänge ausmachend. |
Lefzen
|
|
Die Unterlippen sind leicht herabhängend. |
Kiefer / Zähne
|
|
Die Zähne sind stark und gesund, die Schneidezähne sollten gut ausgerichtet sein und die Eckzähne gut voneinander getrennt sein. Ein leichter Vorbiss ist zulässig, er sollte nicht mehr als 2 Millimeter betragen. |
Augen
|
|
Sensibel getrennt, leicht oval und mit ernstem Ausdruck. Je nach Fellfarbe haselnussbraun oder hellgelblich und erzeugen den rassetypischen Ausdruck. Die Augenlider haben eine schwarze Pigmentierung. |
Ohren
|
|
Klein von der Größe und an der Spitze leicht abgerundet. Wenn sie nicht kupiert sind, sind sie mittelgroß und werden gefaltet über dem Gesicht getragen. |
Hals
|
Sehr stark und kräftig, kurz und breit, mit einem leichten Doppelkinn. |
Körper
|
Allgemeinheit
|
|
Der Rumpf ist gewölbt, zylindrisch und an den Ellenbogen gut abfallend. Der Bauch ist eingezogen, ohne jedoch das Aussehen eines Greyhounds zu haben. |
Rücken
|
|
Er ist kräftig und gut bemuskelt. Das Rückgrat ist leicht aufsteigend. |
Kruppe
|
|
Leicht abfallend. |
Brust
|
|
Breit und tief, sehr muskulös. |
Rute
|
Am Ansatz dick, verjüngt sie sich allmählich und wird zur Spitze hin dünner. Sie wird hoch getragen, wobei sie sich leicht krümmt. |
Vorderhand
|
Allgemeines
|
|
Lang und völlig senkrecht, von vorne oder von der Seite gesehen. Der Knochenbau ist gut entwickelt. |
Oberarm
|
|
Lang und schräg gestellt. |
Hinterhand
|
Allgemeines
|
|
Kräftig, mit gut entwickelten Muskeln. Völlig senkrecht und korrekt gewinkelt. |
Gangwerk
|
Beim Gehen wird das Gewicht auf die Vordergliedmaßen verlagert, wodurch der Eindruck einer aneinandergereihten Bewegung entsteht, eher wie bei einer Raubkatze. Der Kopf wird tief getragen. Der Trab ist lang und ähnelt dem Gehen. Der Gallop ist sehr elastisch. |
Haut
|
Sie haftet gut am Körper und ist eher elastisch, am Hals und am Kopf etwas lockerer. |
Coat
|
Haar
|
|
Kurz und dicht, eher dick, ohne Buschigkeit. |
Farbe
|
|
Die folgenden Farben sind akzeptabel : - Getigert und gestromt in allen Variationen. - Schwarz und gezogen. - Die Farbe Wolf. - Weiß, in Kombination mit den oben genannten Farben. Die Unterschenkel, die Brust, der Hals und die Schnauze können weiß sein. |
Grösse und gewicht
|
Widerristhöhe
|
|
Zwischen 58 und 63 cm für Rüden und zwischen 55 und 60 cm für Hündinnen. Es sollte eine gewisse Harmonie zwischen Gewicht und Größe bestehen, was Abweichungen in der Größe von bis zu 2 cm zulässt, sofern der Hund gut proportioniert ist. |
Gewicht
|
|
Schwankt zwischen 35 und 45 kg. |
Fehler
|
• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen. • Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden. |
|
Allgemeine Fehler
|
Vorbiss von mehr als 2 mm.
Fehlen von 2 Backenzähnen oder 2 Prämolaren.
Schweres Aussehen. |
Schwere fehler
|
Übermäßiger Vorbiss (mehr als 5 Millimeter).
Fehlen von mehr als 2 Backenzähnen.
Mangel an nasaler Vertiefung.
Ungeselliger Charakter.
Hervorstehende Knochen an den Beinen. |
Disqualifizierende fehler
|
Mangel an Genauigkeit.
Hund ist steril.
Das Haar ist lang.
Abnormale Farben.
Mangel an Charakter.
Struktur des Mastin.
Struktur des Greyhounds.
Verdrehter Mund.
Kastratierte Hunde oder Hunde mit einem verschobenen oder fehlenden Hoden. |
NB :
|
• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden. • Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend. • Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden. • Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden. |
 |
|
El Alano Español no es reconocido por el F.C.I.
|
|
|
Origen
|
|
España |
Esta raza también se conoce como
|
|
Alano Perro de Presa Español Spanish Alano Alano de Carnicero Mastin de Pelo Corto Spanish Dogge Dogo de Burgos Mastín de Jabalines Chato Salmatino Tambien Llamado Chato de Presa Pero de Prea espanol Dogo espanol
|
|
Breve resumen historico
|
El Alano tiene una larga historia en España. La historia oficial de la raza indica que el Alano llegó a la Península Ibérica en el siglo V al mismo tiempo que la tribu Alani, por lo que debe considerarse descendiente directo de los Alaunt. La presencia de los alanos en España se remonta a mucho tiempo atrás. Ya en 1350, el rey Alfonso XI se refirió a él en su "Libro de la caza", y en el siglo XV, un desconocido escribió "El tratado de la caza", en el que daba una descripción detallada del perro. Como muchas otras razas molosoides que han perdido popularidad a favor de razas extranjeras importadas, en particular el Pastor Alemán, el número de alanos ha llegado al punto de casi extinguirse. La última pareja de Alano Español se exhibió en 1963 en el Parque del Retiro de Madrid, y poco después se consideró que la raza se había extinguido por completo. Afortunadamente, tras una larga búsqueda por toda España, se encontraron unos 300 alanos en el valle de las Encartaciones, en el norte de España, que aún se utilizan para pastorear vacas salvajes. |
Temperamento / comportamiento
|
Por su temperamento y sentido de la lealtad, combinados con un buen equilibrio mental, se trata de un perro de trabajo por excelencia. No temen a nada ni a nadie, y son valientes y poderosos en la batalla. Su inteligencia y su buena constitución física hacen de él una raza de caza muy privilegiada, apta para personas de carácter decidido y deportivo. Se adaptan bien a la vida familiar, pero deben ser tratados con mucha autoridad. Son cariñosos dentro del círculo familiar, y capaces de actuar como animal de compañía siempre que dispongan de espacio suficiente para dar rienda suelta a su vitalidad. Son perros nacidos para cazar, con un valor sin igual. Puede enfrentarse a un jabalí sin preocuparse por su propia vida. |
Cabeza
|
Region craneal
|
Cabeza
|
|
Aparecen algunas arrugas en la frente cuando el perro está atento. |
Cráneo
|
|
Grande y fuerte, con sienes redondeadas y depresión nasal frontal. Los músculos de las sienes están bien desarrollados. |
Facial region
|
Trufa
|
|
Grande con fosas nasales bien abiertas. Las fosas nasales tienen pigmentación negra. |
Hocico
|
|
Más corto que el cráneo, muy poderoso, generalmente alrededor del 35% de la longitud total de la cabeza. |
Belfos
|
|
Los labios inferiores son ligeramente caídos. |
Mandíbulas / Dientes
|
|
Los dientes son fuertes y sanos, los incisivos deben estar bien alineados y los caninos bien separados entre sí. Se permite una ligera sobremordida, que no exceda los 2 mm. |
Ojos
|
|
Sensiblemente separados, ligeramente ovalados, con expresión seria. De color avellana o amarillento claro según el color del pelaje, producen la expresión característica de la raza. Los párpados tienen pigmentación negra. |
Orejas
|
|
De tamaño pequeño y ligeramente redondeadas en la punta. Si no son recortadas, son de tamaño mediano y llevadas plegadas sobre la cara. |
Cuello
|
Muy fuerte y poderoso, corto y ancho, con una ligera papada. |
Cuerpo
|
Generalidad
|
|
El torso es arqueado, cilíndrico y bien descendido en los codos. El vientre es recogido pero no como el de un galgo. |
Espalda
|
|
Fuerte y bien musculada. La columna vertebral se levanta ligeramente. |
Grupa
|
|
Ligeramente inclinada. |
Pecho
|
|
Amplio y profundo, muy musculoso. |
Cola
|
Gruesa en la base, adelgazándose gradualmente hacia la punta. Llevada alta, ligeramente curvada. |
Miembros anteriores
|
Generalidad
|
|
Largos y completamente verticales, vistos de frente o de perfil. La estructura ósea está bien desarrollada. |
Brazo
|
|
Largo e inclinado. |
Miembros posteriores
|
Generalidad
|
|
Fuertes, con músculos bien desarrollados. Completamente verticales y correctamente angulados. |
Movimiento
|
Al caminar, el peso es llevado sobre los miembros anteriores dando la apariencia de un movimiento encadenado, más bien como un felino. La cabeza se lleva baja. El trote es largo y similar al paso. El galope es muy elástico. |
Piel
|
Se adhiere bien al cuerpo y es bastante elástica, ligeramente más suelta en el cuello y la cabeza. |
Manto
|
Pelo
|
|
Corto y denso, más bien grueso, sin caspa. |
Color
|
|
Los siguientes colores son aceptables : - Tigray y atigrado en todas sus variaciones. - Negro y atigrado. - Color lobo. - Blanco, en combinación con los colores anteriores. La parte inferior de las patas, el pecho, el cuello y el hocico pueden ser blancos. |
Tamaño y peso
|
Altura a la cruz
|
|
Entre 58 y 63 cm para los machos y entre 55 y 60 cm para las hembras. Debe existir cierta armonía entre el peso y la altura, lo que permite variaciones en la altura de alrededor de 2 cm, siempre que el perro esté bien proporcionado. |
Peso
|
|
Varía entre 35 y 45 kg. |
Faltas
|
• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional. • Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad. |
|
Faltas generales
|
Prognatismo superior a 2 mm.
Falta de 2 molares o 2 premolares.
Apariencia pesada. |
Faltas graves
|
Prognatismo superior a 5 mm.
Falta de más de 2 molares.
Falta de depresión nasal.
Carácter poco sociable.
Protuberancia de los huesos de las patas. |
Faltas descalificantes:
|
Falta de precisión.
Perro estéril.
Pelo largo.
Colores anormales.
Falta de carácter.
Estructura del mastín.
Estructura del galgo.
Boca torcida.
Perros castrados, o con un testículo desplazado o ausente. |
NB :
|
• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado. • Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias. • Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto. • Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza. |
 |
|
De Alano Español wordt niet erkend door de F.C.I.
|
|
|
Land van oorsprong
|
|
Spanje |
Vertaling
|
|
Francis Vandersteen |
Dit ras staat ook wel bekend als
|
|
Alano Perro de Presa Español Spanish Alano Alano de Carnicero Mastin de Pelo Corto Spanish Dogge Dogo de Burgos Mastín de Jabalines Chato Salmatino Tambien Llamado Chato de Presa Pero de Prea espanol Dogo espanol
|
|
Kort historisch overzicht
|
De Alano heeft een lange geschiedenis in Spanje. De officiële geschiedenis van het ras geeft aan dat de Alano in de 5e eeuw naar het Iberisch schiereiland kwam, gelijktijdig met de Alani stam, en daarom moet worden beschouwd als een directe afstammeling van de Alaunt. De aanwezigheid van de Alano in Spanje gaat ver terug. Al in 1350 verwees koning Alfonso XI ernaar in zijn 'Boek van de Jacht' en in de 15e eeuw schreef een onbekende man 'De Verhandeling over de Jacht' waarin hij een gedetailleerde beschrijving van de hond gaf. Net als veel andere Molosser rassen die hun populariteit hebben verloren aan geïmporteerde buitenlandse rassen, met name de Duitse Herdershond, is het aantal Alanos bijna uitgestorven. Het laatste paar Alano Español werd geshowd in 1963 in het Retiro Park in Madrid, en kort daarna werd het ras als volledig uitgestorven beschouwd. Gelukkig werden er na een lange zoektocht door heel Spanje ongeveer 300 Alanos gevonden in de Encartaciones vallei in Noord-Spanje, en ze worden nog steeds gebruikt om wilde koeien te hoeden. |
Gedrag en karakter (aard)
|
Door zijn temperament en gevoel voor loyaliteit, gecombineerd met een goede mentale balans, is dit een werkhond bij uitstek. Ze vrezen niets en niemand en zijn moedig en krachtig in de strijd. Hun intelligentie en goede fysieke gesteldheid maken ze tot een zeer bevoorrecht jachtras, geschikt voor mensen met een vastberaden en sportief karakter. Ze passen zich goed aan het gezinsleven aan, maar moeten met veel gezag worden behandeld. Ze zijn aanhankelijk binnen de familiekring en in staat om als huisdier te fungeren zolang ze genoeg ruimte hebben om hun vitaliteit de vrije loop te laten. Dit zijn honden die geboren zijn om te jagen, met een ongeëvenaarde moed. Hij kan een wild zwijn trotseren zonder zich zorgen te maken over zijn eigen leven. |
Hoofd
|
Bovenschedel
|
Hoofd
|
|
Er verschijnen enkele rimpels op het voorhoofd wanneer de hond aandachtig is. |
Schedel
|
|
Groot en sterk, met afgeronde slapen en frontale neusdepressie. De spieren van de slapen zijn goed ontwikkeld. |
Facial region
|
Neus
|
|
Groot met goed geopende neusgaten. De neusgaten zijn zwart gepigmenteerd. |
Voorsnuit
|
|
Korter dan de schedel, zeer krachtig, meestal ongeveer 35% van de totale lengte van het hoofd. |
Lippen
|
|
De onderlippen zijn lichtjes hangend. |
Kiezen / tanden
|
|
Het gebit is sterk en gezond, de snijtanden moeten goed uitgelijnd zijn en de hoektanden goed van elkaar gescheiden. Licht overhoeks gebit is toegestaan, niet meer dan 2 mm. |
Ogen
|
|
Gevoelig gescheiden, licht ovaal, met een serieuze uitdrukking. Hazelnootkleurig of lichtgeel afhankelijk van de vachtkleur, die de karakteristieke uitdrukking van het ras geeft. Oogleden zwart gepigmenteerd. |
Oren
|
|
Klein van formaat en licht afgerond aan de punt. Als ze niet gecoupeerd zijn, zijn ze middelgroot en worden ze over het gezicht gevouwen gedragen. |
Hals
|
Zeer sterk en krachtig, kort en breed, met een licht dubbele kin. |
Lichaam
|
Algemeenheid
|
|
De romp is gewelfd, cilindrisch en goed naar beneden gelaten bij de ellebogen. De buik is opgetrokken maar niet windhondachtig. |
Rug
|
|
Sterk en goed gespierd. De ruggengraat komt iets omhoog. |
Croupe
|
|
Licht hellend. |
Borst
|
|
Breed en diep, zeer gespierd. |
Staart
|
Dik aan de basis, geleidelijk toelopend naar de punt. Hoog gedragen, licht gebogen. |
Voorhand
|
Algemeen
|
|
Lang en volledig verticaal, van voren of van opzij gezien. De botstructuur is goed ontwikkeld. |
Opperarm
|
|
Lang en schuin. |
Achterhand
|
Algemeen
|
|
Sterk, met goed ontwikkelde spieren. Volledig verticaal en correct gehoekt. |
Gangwerk
|
Bij het lopen wordt het gewicht op de voorbenen gedragen, waardoor het lijkt op een geketende beweging, eerder als bij een katachtige. Het hoofd wordt laag gedragen. De draf is lang en vergelijkbaar met de stap. De galop is zeer elastisch. |
Huid
|
Hecht goed aan het lichaam en is redelijk elastisch, iets losser op de hals en het hoofd. |
Coat
|
Haarkwaliteit
|
|
Kort en dicht, tamelijk dik, zonder aanzet. |
Haarkleur
|
|
De volgende kleuren zijn aanvaardbaar : - Tigray en gestroomd in alle variaties. - Zwart en gestroomd. - Wolfskleur. - Wit, in combinatie met bovenstaande kleuren. De onderbenen, borst, nek en snuit mogen wit zijn. |
Maat en gewicht
|
Schouderhoogte
|
|
Tussen 58 en 63 cm voor reuen en tussen 55 en 60 cm voor teven. Er moet een zekere harmonie zijn tussen gewicht en hoogte, waarbij schommelingen in de hoogte van ongeveer 2 cm zijn toegestaan, mits de hond goed geproportioneerd is. |
Gewicht
|
|
Varieert tussen 35 en 45 kg. |
Defecten
|
• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
|
General defecten
|
Overbeet meer dan 2 mm.
Ontbreken van 2 kiezen of 2 premolaren.
Zwaar voorkomen. |
Zware defecten
|
Te ver doorgesneden mond (meer dan 5 mm).
Ontbreken van meer dan 2 kiezen.
Gebrek aan neusdepressie.
Onaangenaam karakter.
Uitstekende beenderen. |
Defecten die leiden tot uitsluiting
|
Gebrek aan precisie.
Steriele hond.
Lang haar.
Abnormale kleuren.
Gebrek aan karakter.
Structuur van de Mastin.
Greyhound structuur.
Kromme mond.
Gecastreerde honden, of waarbij één testikel verplaatst is of ontbreekt. |
NB :
|
• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |