Schwyzer Niederlaufhund

		Schwyzer Niederlaufhund
		FCI standaard Nº 60

Land van oorsprong		Zwitserland
Vertaling		Francis Vandersteen
Groep		Groep 6 Scent hounds Onderzoek en aanverwante rassen
Sectie		Sectie 1.3 Kleine Honden
Werkproef		Met werkproef
Definitieve erkenning door de FCI		vrijdag 27 augustus 1954
Publicatie van de geldende officiële norm		dinsdag 13 oktober 2015
Laatste update		dinsdag 13 oktober 2015
En français, cette race se dit		Petit chien courant suisse
In English, this breed is said		Small Swiss Hound
Auf Deutsch, heißt diese Rasse		Schweizer Niederlaufhund
En español, esta raza se dice		Sabueso suizo pequeño

Gebruik

Jachthond in elke zin van het woord: het begint met vastberadenheid en zoektocht, jacht zelfstandig geven van stem en ook succesvolle praktijk onderzoek in het bloed.

Kort historisch overzicht

Aan het begin van deze eeuw, werd het systeem conserven geleidelijk ingevoerd in verschillende Zwitserse kantons. Het idee dat de Zwitserse honden van universeel populair medium te snel in het gras zou zijn, werd besloten om deze te vervangen door een nieuw ras van kleinere honden. Gemaakt door systematische veredeling en selectie van geschikte kruisen, dit nieuwe ras, kleine Zwitserse honden, combineert de volgende kenmerken: relatief geringe omvang, jurk reproduceert de vier rassen van aantrekkelijke kleur van de Zwitserse honden, hij bijhouden het geven stem aan een gezonde en harmonieuze toon, hij is gepassioneerd voor bedelen, te lanceren en blijven flair, het is ook praktisch onderzoek in het bloed. De Zwitserse club kleine hond, die was aan het begin namens Zwitserse club basset, werd opgericht op 1 juni 1905.

Algemeen totaalbeeld

From "Hond" type, is er een vermindering in de Zwitserse Hond op schofthoogte 35-43 cm voor reuen en 33-40 cm voor teven. Rechthoekig van vorm, gemiddelde lengte, het is krachtig in de bouw. Hoofd van middelmatige grootte, droge, nobel, vriendelijk en attent meningsuiting, het dragen van zeer lange hangende oren, goed gevouwen en vastgebonden. Borst matig breed, maar goed diep en goed ruim aan het hart en de longen tegemoet. Droge en sterke ledematen. Uitgevoerd hangend, staart enigszins stijgt wanneer de hond in actie.

Gedrag en karakter (aard)

Kleine hond die snel, wendbaar en duurzaam is, zeer fijne neus en gepassioneerd voor de jacht. Hij zoekt, lanceert en volgt het pad met vertrouwen door stem te geven op een sonore en harmonieuze toon. Hij volgt en bloost met veel vertrouwen, zelfs in moeilijk terrein. De kleine Zwitserse rennende hond is ook perfect geschikt voor bloedonderzoek. Van aardige aard en kalm temperament, hij is niet verlegen en nooit agressief.

Hoofd
Bovenschedel
Hoofd		Edel en droog. Vooraanzicht vrij lang en smal, het verruimt geleidelijk tot aan de wangen.
Schedel		Licht gebogen, zonder plooien op het voorhoofd en zonder groef. De afstand tussen de achterhoofdsknobbel en de stop is ongeveer gelijk aan die van de stop tot de punt van de neus. Assen van de schedel en de snuit zo veel mogelijk in een rechte lijn en parallel.
Stop		Craniofaciale depressie matig gebracht.

Facial region
Neus		Donker. De neusgaten zijn wijd open.
Voorsnuit		Krachtig, vrij lang en matig hoog, nooit scherp.
Lippen		Matig hangende bovenlip vormen een lichte anterieure afgerond, nooit opgemerkt. Labial aaneengesloten.
Neusbrug		Bij voorkeur rechte of zeer licht convex (gebogen), vrij smal.
Kiezen / tanden		Stevig, regelmatig en volledig gebit met een schaargebit, waarbij het achterste aspect van de maxillaire snijtanden in nauw contact staat met het voorste oppervlak van de onderste snijtanden. De tanden staan vierkant op de krachtige kaken. Gelede tangen toegestaan. De afwezigheid van PM1 of / en M3 wordt niet in aanmerking genomen.
Wangen		Licht aangegeven.
Ogen		Donkere, pure, licht ovaal van vorm, vriendelijke uitdrukking, ze zijn noch uitstekend, noch diepliggend. Opening ogen geschikt, oogleden goed passend bij de vorm van de oogbol. Ooglid marge is gepigmenteerd.
Oren		Vrij lage rug en niet groter dan het oog lijn verbonden, ze dicht bij hun basis, en als ze zijn uitgerekt, moeten zij lang genoeg zijn om ten minste de punt van de neus bereiken. Ze zijn elegant geplooid en drooping goed gedragen dicht tegen het hoofd. Fijne structuur, worden ze bedekt met fijn haar. De schelp is niet prominent.

Hals

Matig lang, licht en elegant, maar gespierd. De huid van de keel is los, maar de keelhuid is niet gezocht.

Lichaam
Bovenlijn		Smooth, is de basis van de hals van de romp die zachtjes helt.
Rug		Rechte, stevige, gemiddelde lengte. De lumbale regio is groot, krachtig en flexibel.
Lendenpartij		Groot, krachtig en flexibel.
Croupe		Voorzichtig geneigd naar de wortel van de staart, moet de darmbeenskammen niet zichtbaar zijn.
Borst		Breed en diep, minstens tot aan de punt van de elleboog. De punt van het borstbeen zichtbaar is, maar niet echt prominent aanwezig. De ribbenkast is ver achter.
Ribben		De ribben zijn lang, matig gebogen.
Flank		Matig vol.
Onderlijn en buik		Lichte stijging op de achterhand.

Staart

Stel laag in harmonische voortzetting van de kroep van gemiddelde lengte, minstens tot aan het spronggewricht, goed bedekt met haar, maar zonder zwier, loopt uit sierlijk naar de punt. Versleten laag en zonder haak te rusten en lage snelheden, het stijgt wanneer de hond opgewonden is of in actie, maar nooit over de rug gekruld.

Ledematen

Voorhand
Algemeen		Uitgerust met krachtige spieren, maar ze niet een indruk van zwaarte te geven. Vanaf de zijkant gezien, de voorpoten zijn droog, perfect recht en schietlood, met goede bone. Voeten, boerderijen, recht naar voren.
Schouders		Krachtig gespierd. De schouderbladen, perfect aangebracht op de borstwand, zijn relatief lang en goed schuin. Het scapulohumerale gewricht ligt dicht bij 90 °.
Opperarm		Bijna zolang het mes, in een schuine positie.
Ellebogen		Natuurlijk goed geplaatst tegen de ribben.
Onderarm		Robuust, droge, volkomen recht, iets korter dan de arm.
Voorvoetwortelgewricht		Robuust.
Voormiddenvoet		Kort. Gezien vanaf de voorkant rechtop, nooit buiten afgeweken. Gezien in het profiel: nooit perfect verticaal, maar licht gebogen naar de grond. De ingestorte koten een defect.
Voorvoeten		Stevig, afgerond, met strakke, korte en goed gewelfd, voetzolen ruw en hard, sterke nagels, tenen ruimtes gevuld met fijne haartjes.

Achterhand
Algemeen		Uitgerust met krachtige spieren, ze zijn goed geproportioneerd ten opzichte van voorgaande leden. Goede hoeking van het kniegewricht en het spronggewricht. Achterbenen parallel, noch eng, noch wijd. Natuurlijke positie van de hond achterpoten zijn iets naar achteren geplaatst. Het frame is iets minder krachtig dan de voorhand.
Dijbeen		Van goede lengte, sterk en goed gespierd.
Onderbeen		Relatief lange, schuin. Iets minder krachtig kader om de forehand.
Knie		Goed gehoekt, noch naar binnen noch naar buiten.
Achtermiddenvoet		Kortom, van achter gezien recht en parallel.
Spronggewricht		Stevige, goed gehoekt, aflopend naar beneden.
Achtervoeten		Vrij rond, stevig, strak met de vingers en korte, ruwe en harde pads, sterke nagels, tenen ruimtes gevuld met fijn haar, geen pinnen, behalve in landen waar het verwijderen van de pennen is bij wet verboden.

Gangwerk

Draf of galop, zowel grote amplitude. Dravende beweging moet stromen met een goede dynamiek, grote stappen voorpoten en krachtige stuwkracht van de achterhand. Bewegen de benen parallel rechte lijnen.
Actie vorige: Mag niet knijpen of te snijden, noch naar buiten voeten of stoot.
Actie post: Vrijwel parallel met opmerkelijke stuwkracht; leden niet te strak en niet te openen noch koehakkigheid of vat.

Huid

Goed passend en strak, kreukvrij.

Coat
Haarkwaliteit		• Glad haar: kort, glad, goed gelegd, fijner op het hoofd en de oren. • Harde vacht: moeilijk aan te raken, flexibel, goed gecoat; kleine ondervacht; met een zwak ontwikkelde baard. • Dubbel haar: zeer dichte, rechte, goed gecoate, korte tenen en interdigitale bedekte, dichte ondervacht.
Haarkleur		De volgende jurken zijn toegestaan: Wit en zwart met vuurtekens (Little Bernese Running Dog) Zwart met vuursporen (hondje loopt Jura) Blauw met zwarte borden (Little Lucernois running dog) Wit met oranjerode platen (hondje uit Zwitserland) en alle mengsels van deze kleuren.

Maat en gewicht
Schouderhoogte		Reuen: 35-43 cm, teven: 33-40 cm. Tolerantie: + / - 2 cm.

Defecten

• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.

General defecten

Onstabiel gedrag of milde agressie.

Te dun of te zwaar frame, gebrek aan substantie.

Grof hoofd, zonder onderscheid.

Truffel gedeeltelijk gedepigmenteerd.

Helder of verwilderd uiterlijk.

Van het oor te hoog; oor plat, dik, te kort.

Fanon duidelijk gemarkeerd.

Zadelen rug of "karper".

Kroep kort, hellend.

Borst niet diep genoeg, plat of vat.

Onregelmatigheid van de borst (trechter borst).

Staart te hoog gedragen, sterk gebogen.

Vorige verdraaid of afgeweken binnen of buiten de leden.

Rechterschouder (ook open hoek) te korte armen.

Kleine karpers middenhandsbeentje ingestort.

Platvoeten, haas voeten.

Gehoekt bericht te recht, positie of vat hakken "koe".

Onzeker gedrag, milde agressie.
Kleur gebreken en merken:

In kleine Berner Hound: te veel zwarte splash.

In kleine Schwyz Hound: te veel rood-oranje splash, jurk shaded (verkoolde) oren aan de basis van de staart en / of rood-oranje borden.

Defecten die leiden tot uitsluiting

Zeer angstige of agressieve hond.

Gebrek aan type.

Truffel volledig gekleurd vruchtvlees.

Of bovenvoorbeet, tandboog afgebogen.

Ontbreken van snijtanden en hoektanden, hoektand verkeerde positie.

Afwezigheid van meer dan 3 premolaren en / of kiezen (behalve PM1 en M3).

Entropion, ectropion.

Borstbeen te kort, gebroken borst.

Staart gekruld of gebroken.

Elke combinatie van kleuren die niet overeenkomen met de in de norm beschreven rassen.
Grootte:

Reuen onder de 33 cm boven en 45 cm.

Teven lager dan 31 cm en 42 cm boven.

NB :

• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.

Bibliografie

http://www.fci.be/

Gedetailleerde geschiedenis

De Swiss Running Dogs zijn zeer waarschijnlijk de directe afstammelingen van de zwarte en bruine Ardennenhond, de Saint-Hubert, die werd opgericht in de abdij gesticht in de 7e eeuw door de beroemde patroon van de jagers van wie het zijn naam aanneemt.

De koningen van Frankrijk ontvingen elk jaar zes prachtige onderwerpen van het ras, en aangezien het vrijwel zeker is dat de beroemde Souillard, een witte hond van Saint-Hubert behorend tot Louis XI, de voorouder was van de Griffon-honden, de de verwantschap tussen Franse hardloophonden en Swiss Running Dogs lijkt niet te worden betwijfeld. Vervolgens werd de Saint-Hubert verwaarloosd door de Franse adel, maar toch zeer gepassioneerd door de jacht; Heeft Charles IX zelf niet van deze hond gezegd "dat het alleen maar goed is voor de jichtige, en niet voor degenen die herten beoefenen".

Zichtbaar meer cynisch, creëerden de Engelsen de beroemde Bloedhond van St. Hubert, en de Zwitsers trokken hun middelgrote honden uit. De Swiss Running Dogs hebben alle kwaliteiten van de Saint-Hubert geërfd, dat wil zeggen dat ze kunnen jagen op het moeilijkste terrein, heuvelachtig of rotsachtig. Het was echter pas rond 1930 dat de vier soorten Swiss Common Dogs werden gedefinieerd: de huidige hond van Schwyz, die van de Jura, Berner en Luzern. De huidige hond van de Jura is gedifferentieerd in het type Bruno en Saint-Hubert, de laatste onderscheidt zich van de andere vier omdat het de Bloedhond meer oproept door zijn veel meer gerimpelde voorhoofd, maar ook door zijn grootte en gewicht. (De huidige hond van het Jura-type Saint-Hubert wordt beschreven in de monografie over de Hond van Saint-Hubert.)

Tegenwoordig verschillen Zwitserse hardloophonden wezenlijk van Saint-Hubert in grootte. Ze worden beschouwd als aanstekers; voor zover wordt toegegeven dat deze term alleen honden van gemiddelde grootte aanduidt en daarom geen verkleinwoord is van "Braque"; terwijl St. Hubert een groot dier is. Aan de andere kant, als de Saint-Hubert een hond is met een zeer fijn maar relatief langzaam bloed, zijn middelgrote Zwitserse honden integendeel licht en snel, terwijl ze hun sleuth-kwaliteit behouden. Wat betreft de vier Zwitserse variëteiten, ze kunnen alleen worden herkend aan hun jurk: wit en oranje voor de schwitzzois, wit, gespikkeld met grijs of blauw met vuur of bruine vlekken voor de lucernois, driekleur voor de bernois, eindelijk bruin met een zadel zwart of zwart met vuur op het hoofd en op de lagere delen van het lichaam (karakteristieken die sterk lijken op die van de Saint-Hubert) voor de hond van de Jura (de naam van het type Bruno, zelfs als zijn oorsprong is niet gespecificeerd in enige verhandeling over cynologie, het komt zeker van de kleur van haar jurk).

Frankrijk is pas erg laat in de huidige Zwitserse honden geïnteresseerd, omdat de Club van Bruno Jura en Swiss Running Dogs slechts twintig jaar bestaat. Naar het oordeel van de voorzitter, de heer Poirier, hebben de Franse fokkers hun Zwitserse tegenhangers nu echter overtroffen in termen van de kwaliteit van hun honden. En als de club nog maar 200 leden heeft, wordt geschat dat het aantal eigenaren dat Swiss Running Dogs grootbrengt, tussen de 2.500 en 3.000 ligt.

Swiss Running Dogs zijn in de eerste plaats dieren die moesten leren jagen op zeer heuvelachtig terrein, op plaatsen waar mensen vaak moeilijk toegang hadden. Ze kunnen alleen op zichzelf vertrouwen als het spel zich overgeeft aan een of andere truc. Het zijn zeer fijne neushonden, die de fokkers door een strenge selectie konden vormen. Hun voorouders, de honden van Saint-Hubert, waren bovendien, volgens de graaf de Couteulx de Canteleu, uitstekende bloedhonden.

Middelgrote Swiss Running Dogs moeten tussen 45 en 54 cm zijn (56 cm voor zeer goede dieren), wat betekent dat ze hazen zeer effectief kunnen jagen. Volgens de Clubpresident, de heer Poirier, "moet hun algemene uiterlijk die van middelgrote honden zijn, tamelijk langwerpig, geselecteerd in kracht, uithoudingsvermogen, adel, van goede exterieur en met een uiterlijk dat vitaliteit aangeeft". Woorden die perfect onderstrepen wat van zo'n hond wordt verwacht: dat hij een wedstrijd kan gooien op het moeilijkste terrein, dat hij weet hoe hij zijn weg moet vinden in elk van zijn tweepersoonskamers zonder de hulp van de jager (in de term "dubbel" is het geval waarbij het jachtdier zich plotseling omkeert en het pad volgt dat het al heeft afgelegd: de hond valt "aan het einde van de weg" en vindt het dan vaak moeilijk om hem te vinden de exit) en, in dit geval, dat hij initiatieven kan nemen zonder in de uitwisseling te vervallen.

Vermoedelijk zijn er vandaag geen bemanningsleden meer die hazen achtervolgen om met Brunos te jagen vanuit de Jura, Berner, Luzern of Schwitzer. De meesten van hen die opvoeden, oefenen schieten op jacht, een jacht die een bepaald aantal regels moet respecteren. Om de markies de Cherville te citeren: "met een hond trekt men de hazen, maar alleen met huidige honden jaagt men". Jagers moeten vermijden dat ze hazen trekken die te snel door deze honden zijn opgeheven; ze moeten leren om voor zichzelf te zorgen telkens wanneer het dier een verdubbeling maakt. En God weet dat de haas vaak maakt.

Er wordt vaak gezegd dat het de taak van de jachthonden is om te jagen, en dat de mannen eigenlijk alleen maar besluiten. Dit geldt met name voor Zwitserse honden. En toch wordt van hen geëist dat zij "onder de bevelen" zijn. Als de hoorn niet wordt beoefend in de Helvetische Confederatie, wordt deze soms vervangen door de jachthoorn, maar vooral door de pibolle, die niets anders is dan een jachthoorn, die alleen kan worden gehaald. een notitie. De goede jagers met de huidige honden vereisen bovendien dat hun hulplui het geluid van elke pibolle weten te herkennen en alleen "rally" van de hoorn van de baas kunnen herkennen. Het is daarom noodzakelijk om de hond vanaf zeer jonge leeftijd vertrouwd te maken met het geluid van de hoorn, wat soms niet zonder een probleem voor de bootsmannen kan zijn: als ze helaas vallen en verpletteren pibolle, ze zullen hun honden moeten herschrijven naar het geluid van het nieuwe instrument.

De Brunos du Jura en hun neven en nichten zijn ook uitstekende bloedhonden gebleken, dat wil zeggen honden die op zoek zijn naar wild dat gewond is geraakt door een vuurwapen maar nog steeds in staat is kilometers te rijden. . De rol van een verantwoordelijke jager is dan om het dier zo snel mogelijk te voltooien, om lijden te voorkomen: in dit geval is de hulp van een goede bloedhond essentieel. De Brunos du Jura zijn in deze omstandigheden onvergelijkbaar, zozeer zelfs dat de Zwitsers in de nabije toekomst hopen ze om te zetten in echte "honden van rood", een uitdrukking die overeenkomt met de Engelse naam "Bloedhond".

De taken die nodig zijn om Zwitserse middelgrote honden te garanderen zijn daarom veelvoudig, en Zwitserse honden hebben dit bij het opstellen van de norm niet nagelaten te benadrukken. Dus de voeten moeten worden uitgerust met een ruwe en harde zool, met sterke nagels, die een hond het hele terrein garandeert. De standaard adviseert verder de uitsteeksels aan de achterpoten, waarbij deze "vingers" vaak een bron van letsel vormen. Wat de andere criteria van de norm betreft, zijn de juryleden nu zeer streng op de grootte omdat de kleine Zwitserse stromingen, waarvan de schofthoogte minder dan 42 cm moet zijn, zijn gedefinieerd. Deze honden zijn nog niet gehomologeerd door de Society of venery, en geweld is om te erkennen dat ze zelfs nogal veracht zijn van de jagers met de huidige honden, in zoverre ze langzamer zijn dan hun neven, in het bijzonder de Brunos.

Zoals alle gewone honden, heeft Bruno du Jura meer kans om in de kennel te leven dan een hond te zijn. Het feit blijft dat hij "onder de zweep" moet zijn, met andere woorden hij moet onderdanig zijn, zonder een streling van zijn bootsman of pak te minachten, omdat het ook wordt gebruikt goed voor de jacht om te schieten op gewone honden als voor de juiste jacht. En hoe respectvoller het is wanneer het "ruw" is (dat wil zeggen, wanneer de zweep wordt geslagen zonder de hond te raken), des te aanhankelijker is het wanneer het wordt geaaid. Natuurlijk heeft de Bruno du Jura, net als alle Zwitserse honden, niets van de huishond; hij is alleen gelukkig in het peloton bij de kennel.

Details: Ook beschikbaar:; Laatst bijgewerkt: 23 januari 2024; Hits: 189

Schwyzer Niederlaufhund