 |
Stabyhoun |
|
FCI standaard Nº 222 |
||
Land van oorsprong |
Nederland | |
Groep |
Groep 7 Staande Honden | |
Sectie |
Sectie 1.2 Continentale voorstaande honden, Type spaniëls | |
Werkproef |
Met werkproef | |
Definitieve erkenning door de FCI |
donderdag 25 februari 1960 | |
Publicatie van de geldende officiële norm |
maandag 03 november 2014 | |
Laatste update |
vrijdag 29 mei 2015 | |
En français, cette race se dit |
 |
Chien d'arrêt frison |
In English, this breed is said |
 |
Frisian Pointing Dog |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
 |
Friesischer Vorstehund |
En español, esta raza se dice |
 |
Perdiguero Frisón |
Gebruik |
| Aanwijs hond. De Stabijhoun is een zeer veelzijdige hond. Hij is een allround jachthond en heeft een goede reputatie als mol en bunzingvanger. |
Kort historisch overzicht |
| De Stabijhoun is gerelateerd aan de Drentsche Patrijshond en Heidewachtel. De Stabijhoun dankt zijn naam waarschijnlijk aan zijn veelzijdigheid. Het woord Stabijhoun is afgeleid van de woorden 'sta mij bij' of 'stand by me', terwijl Houn het Friese woord voor hond is en "hoon" wordt uitgesproken. De Stabijhoun is afkomstig uit het Friese bosgebied. In het begin van de 20e eeuw werden Stabijhoun en Wetterhoun regelmatig met elkaar gekruist. Daardoor dreigden de unieke variëteiten van elk verloren te gaan. In 1938 begon een groep enthousiaste mensen van de Kynologenclub Friesland de twee rassen opnieuw te zuiveren en in 1942 werden beide rassen officieel erkend. Belangrijke namen in dit proces waren: J. Bos, T. van Dijk, B. de Graaf en W. Hoeksema. De eerste norm dateerde van 10 februari 1944. In 1947 werd de Nederlandse Vereniging voor Stabij en Wetterhounen (NVSW) opgericht. De NVSW vertegenwoordigt de belangen van de Friese rassen sinds 1947. De populatie van de Stabijhoun bestaat momenteel (2013) uit meer dan 6000 honden wereldwijd. |
Algemeen totaalbeeld |
| Functionele en krachtig gebouwde wijzende hond. Het lichaam is iets langer dan de schofthoogte. Het algemene beeld is niet te robuust en ook niet te fijn. De huid moet strak zitten. De bevedering op borst, kraag, voorpoten, broek en staart geeft de Stabijhoun de indruk langharig te zijn, maar de vacht mag niet overdreven lang zijn. Seksueel dimorfisme moet onmiskenbaar zijn. |
Belangrijke verhoudingen |
| Het lichaam is iets langer dan de schofthoogte. Het is belangrijk dat de harmonie en balans geassocieerd met een functioneel lichaam in overeenstemming is met de grootte van de hond. Elleboog is ongeveer op gelijke afstand van grond tot schoft. |
Gedrag en karakter (aard) |
| De Stabijhoun bewaken de tuin en houden deze vrij van muizen en ratten. Het voorheen gebruikelijke grotere type Stabijhoun trok de melkwagens, terwijl het kleinere type naam maakte als een professionele molvanger. Dit talent maakte de Stabijhoun populair bij de armere boeren en boerenknechten. De moleskins waren veel geld waard als voeringen voor de polsen van mouwen en andere items. De Stabijhoun werd in een mand op de fiets vervoerd zodat ze lange afstanden konden afleggen. De Stabijhoun is erg onafhankelijk en gaat graag zijn eigen weg. De Stabijhoun is aanhankelijk, maar kan ook erg eigenzinnig zijn. Geduld en een consequente opleiding zijn essentieel. In het huis of in de tuin is de Stabijhoun een rustige maar waakzame hond. Bij vreemden of in onbekende situaties kan Stabijhoun in het begin gereserveerd zijn, maar zou niet bang moeten zijn. |
Hoofd |
||
Bovenschedel |
||
Hoofd |
Droog, zonder hangende lippen of wammen. De grootte van het hoofd is in verhouding tot het lichaam en seksueel dimorfisme moet duidelijk worden gedefinieerd. De kop vertoont meer lengte dan breedte. De lengte van de snuit, gemeten van de neus tot de stop is ongeveer gelijk aan de lengte van de stop tot de achterhoofdsknobbel. De uitdrukking is zachtaardig, vriendelijk en attent. | |
Schedel |
De schedel is licht afgerond en ook licht afgerond aan de zijkanten, niet smal, maar mag niet de indruk wekken dat hij breed of rond is. | |
Stop |
De schedel loopt geleidelijk af naar de voorgrond. Van opzij gezien, is de stop meer zichtbaar vanwege de ontwikkelde wenkbrauwen. | |
Facial region |
||
Neus |
Zwart bij honden met een zwart-witte vachtkleur. Bruin bij honden met een bruine en witte vachtkleur. Neus goed ontwikkeld met wijd open neusgaten. | |
Voorsnuit |
Sterk, geleidelijk taps toelopend naar de neuspunt, zonder snipachtig te zijn, zowel van boven als van opzij gezien (wigvormig). | |
Lippen |
Strak passend, niet hangend en vertoont geen labiale plooien. | |
Neusbrug |
De neusbrug is recht en breed en van opzij gezien noch concaaf noch convex. | |
Kiezen / tanden |
Krachtig en compleet. Schaargebit. Ontbrekende PM1 of M3 is toegestaan, evenals een dubbele PM1. | |
Wangen |
Nauwelijks uitgesproken. | |
Ogen |
Horizontaal instellen. Middelgrote, licht afgeronde vorm met nauwsluitende oogleden, zonder zichtbare conjunctiva. Het pigment van de iris is donkerbruin voor honden met een zwarte en witte vacht en een lichtere bruine kleur voor honden met een bruine en witte vachtkleur. | |
Oren |
De oren staan in een denkbeeldige lijn die vanaf de neuspunt door de binnenhoek van de ogen wordt getrokken. Wanneer oplettend, mogen de oren niet uitsteken voorbij de omtrek van de schedel. De oorschelp is niet sterk ontwikkeld, dus de oren worden soepel liggend tegen het hoofd gedragen. Ze zijn matig lang, reiken tot aan de mondhoek en hebben de vorm van een troffel die niet rond is, maar eindigt in een afgeronde punt. Het haar van het oor is een typisch kenmerk; aan de basis van het oor is het vrij lang en neemt dan geleidelijk af in lengte met het onderste derde deel van het oor bedekt met kort haar. Het haar moet steil zijn, maar licht golvend is toegestaan. Haar op de oren mag niet langer reiken dan het oor zelf, omdat het een slordig uiterlijk geeft. | |
Hals |
| Sterk en afgerond, van gemiddelde lengte, maar niet te lang. De nek loopt soepel met een stompe hoek naar de achterlijn, zodat het hoofd meestal laag wordt gedragen. De nek vertoont geen keelpijn of wammen. |
Lichaam |
||
Algemeenheid |
Krachtig, strak gesneden en goed gespierd. | |
Bovenlijn |
Gladde en sterke toplijn. | |
Schoft |
Ver genoeg terug, sterk, maar niet prominent. | |
Rug |
Sterk en recht. | |
Lendenpartij |
Sterk en gespierd. | |
Croupe |
Licht hellend. | |
Borst |
Diep, reikend tot de ellebogen. Van voren gezien vrij breed, zodat de voorpoten wijd uit elkaar staan. Ribben goed geveerd maar niet in de loop. | |
Ribben |
De ribben zijn diep en lang, zodat de ribbenkast zich zo ver mogelijk naar achteren uitstrekt. | |
Onderlijn en buik |
Glad en reikend ver genoeg naar achteren. De buik is slechts licht opgetrokken. | |
Staart |
| Lengte reikend tot het spronggewricht. Niet hoog ingesteld. De staart is meestal versleten, hoewel het laatste derde deel van de staart tijdens rust of bij een stand kan opduiken. Tijdens beweging tilt de staart op, maar mag nooit op of over de rug of in een spiraal worden gedragen. De staart is rond en tot de punt bedekt met lang, dicht haar, zonder krullen, golven of bevedering. In plaats daarvan heeft de staart een bossige structuur, zodat het haar rondom royaal lang en dik is, waardoor het een volle en rijke uitstraling krijgt. |
Ledematen |
Voorhand |
||
Algemeen |
Krachtig, gespierd en functioneel gehoekt, zodat de benen correct onder het lichaam zijn. Voorbenen gezien vanaf de voorkant staan een beetje breed. | |
Schouders |
Schouderblad dicht bij de borst / lichaam en goed relaxed. | |
Opperarm |
Functioneel gehoekt. Lengte is gelijk aan of slechts iets korter dan de lengte van het schouderblad. | |
Ellebogen |
Sterk, recht en parallel. Ellebogen moeten strak tegen de borst zitten. | |
Onderarm |
Sterk, recht en parallel. | |
Voorvoetwortelgewricht |
Krachtig, vooraan recht, metacarpus. | |
Voormiddenvoet |
Licht hellend. | |
Voorvoeten |
Sterk, compact en licht ovaalvormig. Tenen goed gebogen, gesloten en naar voren gericht. | |
Achterhand |
||
Algemeen |
Sterk en functioneel gehoekt, zonder overdrijving. Van achteren gezien zijn de benen breed en springen de hakken parallel. | |
Dijbeen |
Van goede breedte en lengte, goed gespierd en met functionele hoekingen op heup en knie. | |
Onderbeen |
Van goede lengte. | |
Knie |
Functioneel gehoekt. | |
Achtermiddenvoet |
Van normale lengte. | |
Spronggewricht |
Recht, parallel en goed uit elkaar geplaatst, noch naar binnen noch naar buiten draaiend. | |
Achtervoeten |
Sterk, compact en licht ovaalvormig. Tenen goed gebogen, gesloten en naar voren gericht. | |
Gangwerk |
| Krachtig, harmonieus, met een goede drive en veel grond. Vooraan bekeken op de Stabijhoun beweegt een beetje breed. Tijdens beweging wordt het hoofd laag gedragen. De staart wordt tijdens de actie met een lichte buiging boven de bovenlijn gedragen. |
Huid |
| Stevig, goed passend, zonder rimpels of vouwen. |
Coat |
||
Haarkwaliteit |
De vacht is van gemiddelde lengte en recht op het lichaam met een weerbestendige ondervacht. Hoogstens wordt een licht golvende vacht getolereerd op de croupe. Met het borstelige haar op de borst, kraag, broek en staart, geeft de jas de indruk langharig te zijn. Jas op de kop, de voorkant van de voorpoten en aan de voorkant van de hakken is kort. Het haar op de achterkant van de voorpoten is langer en goed ontwikkeld. Op de broek en de staart is het haar bossig in plaats van bevederd. Een gekrulde vacht is niet toegestaan. | |
Haarkleur |
De Stabijhoun is een bonte hond in zwart of bruin met witte aftekeningen, maar ook zwarte of bruine roan worden geaccepteerd. De witte kan roan of tijk hebben. De kop is zwart of bruin, met of zonder een bles. Beide kleuren komen voor met of zonder platen. Jassen met een (onderscheidend) zadel worden getolereerd. Tan markering of driekleur is diskwalificerend. | |
Maat en gewicht |
||
Schouderhoogte |
Ideale schofthoogte: Reuen : 50-53 cm. Teven : 48-50 cm. 2 cm boven en 2 cm onder de ideale maat is toegestaan. Het rastype is belangrijker dan exacte metingen. |
|
Gewicht |
Reuen : 22-27 kg. Teven : 18-23 kg. | |
Defecten |
| • Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
General defecten |
 Niveau bijten. Te zwaar in hoofd, te breed of rond in schedel. Zwakke rug of voeten. Gebrek aan seksueel dimorfisme. Krullende staart of staart over de rug gedragen. Sterk hellend bekken. |
Zware defecten |
| Spiraalvormige staart. Staan en / of bewegen met benen te ver onder het lichaam. Elegante of sierlijke uitstraling. Laagbenig. Smalle voorkant en platte ribben. |
Defecten die leiden tot uitsluiting |
| Agressieve of overdreven verlegen honden. Untypisch, gebrek aan rastype. Onjuist passende oogleden. Over- of onderbeet bijten of droge mond. Er ontbreken teveel tanden. Geknikte staart. Zeer gekrulde vacht (astrakan). Elke andere kleur of de afwezigheid van witte kleur. |
NB : |
| • Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |
Bibliografie |
| https://www.fci.be/ |
Toevoegingen door bezoekers |
| The Stabyhoun was developed in Friesland in the early 1500's from local hounds and imported mastiffs and water dogs of Spain. Traditionally employed as a small game hunter, pointer and retriever, this versatile Dutch worker is a capable watchdog as well. The breed's numbers declined during the 19th century, but the Stabyhoun remains moderately popular to this day. Intuitive, trainable and devoted to its master, this lively dog makes a good family companion. The rich coat is flat and waterproof, found in brown, orange and black shades, usually with white markings. Average height is around 20 inches. |
Nederlands (nl-NL)