|
Kort historisch overzicht
|
De Manx kat (kayt Manninagh of stubbin in het Manx), ook bekend als de Isle of Man kat, komt, zoals de naam al doet vermoeden, oorspronkelijk van het Britse eiland Man.
De mutatie in het gen dat de afwezigheid van een staart veroorzaakt, ontwikkelde zich op het eiland als gevolg van de isolatie van de katten en overmatige inteelt.
De Engelse folklore schrijft deze eigenschap toe aan de gierigheid van de eilandbewoners, die lang geleden de staarten van alle katten zouden hebben afgeknipt om brandhout te sparen tijdens een zeer strenge winter. In feite zou de deur van het huis sneller sluiten voor de katten, waardoor de warmte niet naar buiten kon ontsnappen. |
Algemeen totaalbeeld
|
| De Manx is een middelgrote tot grote kat met een gespierd, compact, krachtig maar rond lichaam. Sterke botten en spieren, rechte rug. |
Gedrag en karakter (aard)
|
| De Manx wordt beschreven als een gemakkelijke kat die zich goed aanpast aan veranderingen en aanhankelijk is voor zijn eigenaar. Ze zijn robuust en goede jagers. Deze karaktereigenschappen zijn echter volledig individueel en afhankelijk van de geschiedenis van elke kat. |
Genetica
|
Het fokken van de Manx is lastig, deels omdat een poes maar heel weinig kittens baart en deels vanwege het genetische aspect. Een homozygote Manx (drager van de twee genen die verantwoordelijk zijn voor het ontbreken van een staart) is niet levensvatbaar omdat het ruggenmerg zich niet volledig ontwikkelt. Al deze kittens sterven in de baarmoeder en degenen die geboren worden zijn daarom noodzakelijkerwijs heterozygoot. Twee Manx rumpy kunnen ook niet gepaard worden, omdat het mogelijk is dat er een dodelijk gen optreedt. Het is daarom aan te raden om ze te kruisen met British shorthairs of British longhairs om het probleem te vermijden, maar in dit geval zullen niet alle kittens in het nest Manx zijn.
Genetisch onderzoek door de Universiteit van Californië in Davis heeft aangetoond dat het recessieve allel dat verantwoordelijk is voor de witte kleur van de Heilige Birmaan bij de Manx in een zeer lage frequentie voorkomt. Fokkers zijn uiteraard niet op zoek naar deze bijzonderheid. Er bestaat een specifieke genetische test om het Burmese gantage gen op te sporen. |
|
Nederlands (nl-NL)