Het verhaal van Milou

Ik heb het verhaal van "MILOU" nog maar net gelezen en terwijl ik je schrijf, vind ik het moeilijk om de toetsen te zien, zoveel tranen vertroebelen mijn ogen. Ik vond je toespraak ontroerend en het misschien onterechte einde verschrikkelijk. Waarom werd hij ingeslapen als hij maar een paar wonden had? Zoals je zo goed zei, het is aan jou om te beslissen, en misschien was het niet zijn tijd.

Ik ben erg verontrust, omdat ik erg gevoelig ben voor onze hondenvrienden, ook al help ik ze al 20 jaar, en ik kan niet moeilijk doen over hun ellende. Ik heb nog nooit gehad dat een mens me gaf wat mijn honden me geven. Ik heb er nog maar één, een vossenkruising, die ik 3 jaar geleden van ongeluk heb gered en die nu 8 jaar oud is. Ik hou zielsveel van hem en ik begrijp je pijn.

Ja, jullie zullen elkaar op een dag terugvinden en nog meer van elkaar gaan houden, want hij heeft je al vergeven, hij weet heel goed dat het niet jouw keuze was, dat ze van je gestolen is, zonder dat je het gevraagd hebt, zonder dat je het gewild hebt. Jullie zullen nog meer van elkaar houden, want alles wat hij je misschien al jaren niet heeft kunnen geven, alles wat van hem gestolen is, en ook de strelingen die van jou gestolen zijn, worden op dat moment goedgemaakt, in oneindige vrede, zonder de hypocrisie van 'mensen', in een vreugde van zachtheid en eeuwigheid.

Hij heeft gelijk in de manier waarop hij naar je kijkt, wanneer hij lijkt te zeggen huil niet meer, denk aan mij in de goede tijden, ik ben goed waar ik ben, in de kalmte van de terreur van deze aarde die vervuild is door de destructieve gedachten en daden van de mensen die we "mensen" noemen, wij dieren zijn mensen en de mensen de beesten. Ik dank je dat je me gered hebt en me zoveel liefde hebt gegeven.

Waarom zeg je dat je je eerder bij hem voegt dan hij denkt, zonder indiscreet te zijn?

Hou vol voor hem, zodat hij kan zien dat je goed doet voor andere medeschepselen die je nodig hebben. Ik besta bijvoorbeeld en dankzij jou plaats ik advertenties en red ik honden, en dat allemaal dankzij MILOU en jou.

Ik weet zeker dat hij jullie kan zien van waar hij is en dolgelukkig is als wij, dankzij het kleine beetje hond dat hij nog steeds is, zijn vrienden redden en over hem praten. Hij weet wat zijn missie op aarde was en wat zijn missie daarboven is, maar hij kan niets doen zonder jou.

Ik vind het geweldig dat een man op deze manier over zijn hond kon praten, want het zijn meer vrouwen die dat durven, maar ik wil je feliciteren met je site en je duizendmaal bedanken dat je zoveel van dieren houdt, ze verdienen het zo.

Sta me toe je een vriendelijke knuffel te geven en een grote gedachte in mijn hart zal me nooit verlaten, voor MILOU.