 |
Als eerbetoon aan Fee, mijn schoonheidMet dank aan Bénédicte |
 |
| De dood was een bevrijding, en verloste je van je lijden, Met een glimlach vertrok je, Alsof je gelukkig was, alles was voorbij. Wij aan de kant, jij aan de kant, Je begreep onze tranen niet, Op onze gezichten deden ons pijn, Als wapens, nauwelijks geslepen, Maar zo pijnlijk, ze bleven. Op 26 april jongstleden vertrok je, Weg, zonder dat ik afscheid kon nemen, Had ik het maar kunnen weten... Maar zo was jouw leven, Gevuld met liefde en genegenheid, Maar nu is mijn hart vol, Gevuld met spijt, wroeging en spanning. Die dag in juni 90, werd er een klein bolletje bont geboren, Er waren er niet eens 6 van jou, Maar jij was de favoriet, Vanaf die dag hebben we je geadopteerd, Je was bijna 2 maanden oud, Voor mij was het zomer, Op een mooie dag, 30 juli, En die dag werd je Fée genoemd. Voor de kust van Concarneau, Op het schuim van de golven, Jouw as gewiegd in het water, Zal nooit een vage herinnering zijn. 14 jaar van leven, heb je me vervuld, Alsof je hier was om te blijven. |
Nederlands (nl-NL)