Mijn kleine Didic

Als eerbetoon aan

Met dank aan

Laura, 13 jaar

Voor mijn kleine Didic

Ik was vijf jaar oud,
Toen, helaas,
Mijn hart was moe,
Je verliet me;

Mij werd verteld,
Dat je niet wakker was geworden,
Maar ik werd voorgelogen,
Want je was geëuthanaseerd.

Ik weet dat je dat deed,
Je leed,
Je wilde inslapen,
Om te stoppen met lijden,

Onmogelijk om je te behandelen,
Of je pijn te verlichten,
Dus besloten we je te doden,
Waardoor mijn geluk ontsnapte,

Ik ben je nooit vergeten,
In mijn kindertijd,
En de leugen die ze me lieten horen,
Op de jonge leeftijd van vijf.