|
Mijn zoon is weggegaan op een schamele dag
Het laatste woord gevend aan het begin van de zomer
Vergeten, vergeten, twaalf jaar geschiedenis
Die we hadden geweven
We gaan niet meer naar het bos, de paden van weleer
Waar we vroeger renden, worden niet meer beoefend
Het uitgestrekte kreupelhout waar hij zijn oorlog voerde
Veroordeel alle uitgangen
De tijd, die nergens op wacht, doet me de bladzijde dichtslaan
Van het boek van zijn leven dat nooit af was
En zijn zwijgen in mij heeft grote schade aangericht
Voor de eeuwigheid
Hij liet me zo alleen, zo ziek in deze context
Dat ik niets mooier vind dan de hemel
Elders heeft geen doel en is niet meer dan een voorwendsel
Voor oppervlakkige smaak
We waren zo gelukkig om een gezin te hebben
Zelfs op de rand van kwelling, als hij 's nachts uitging
Nu ga ik alleen en mijn stappen zijn kleinigheden
Naar het dorp zonder hem
Mijn zoon is weg, hij zag de maaier
Hij passeerde hem en sprong achter hem aan
Hij was een spaniël van twijfelachtige afkomst
En zijn naam was Roky...
|
Nederlands (nl-NL)