 |
Als eerbetoon aan Cobby, mijn kleine wolfMet dank aan Temsamani |
 |
| Cobby, mijn kleine wolf, je maakte pas 4 maanden deel uit van de familie maar ik raakte al snel aan je gehecht, je was schattig. Ik herinner me al die goede tijden met jou, halala, wat een geluk, je maakte me gelukkig en ik hoop dat ik jou ook gelukkig maakte. Elke ochtend wachtte je voor de badkamerdeur terwijl ik ging douchen, en zodra ik naar buiten kwam sprong je op me, kwispelend met je staart, dus elke keer pakte ik je op en legde je op bed, dan gaf ik je een kleine "hurkhouding", je vond het zo heerlijk. Soms kwam je meteen met mijn moeder mee naar het station om me op te halen, je zat dan rechts vooraan. We zeiden dan dat jij de copiloot was, je keek zo grappig naar iedereen die voorbij kwam en blafte dan. Als ik je berispte omdat je in huis had gepoept, ging je naar mama toe en staarde haar aan, zo van: "Ik ben het niet, zij is het! Je vond het heerlijk om naar het strand te gaan, samen met mij naar de oceaan te staren en dan geaaid te worden door veel mensen die zeiden dat je super schattig was. En dat was je. Nu ben je er niet meer: op 08 februari 2008 ben je bij de trimsalon overleden aan een hartaanval. Je was nog warm, maar je leven was al verdwenen. Ik hield echt van je en dat zal altijd zo blijven... Dag Cobby, je blijft in mijn hart. |
Nederlands (nl-NL)