 |
Als eerbetoon aan IDA heeft ons verlatenMet dank aan Pat en Daniele |
 |
| Ze was een klein wit bolletje. Altijd dapper. En toch was haar loopje niet fijn. Vooral niet als ze naar de katten liep, die helemaal niet onder de indruk waren. Ze maakte ons aan het lachen met haar mimiek en haar clowneske blikken, haar aanhoudende geblaf en haar poses, waarvan ze het geheim had om ons te ontroeren. Als IDA blij was, kwispelde haar staart als een waaier... Het huis was zeer goed geventileerd gedurende de 13 en een half jaar van haar leven. |
Nederlands (nl-NL)