Als eerbetoon aan Killer, mijn levenslange vriendMet dank aan Angie |
Bijna 6 jaar geleden kreeg ik een telefoontje van een vriendin met de vraag of ik iemand kende die een kleine rottweiler van 4 maanden wilde hebben, die zijn eigenaar in een dierenwinkel had gekocht en nu niet meer wilde. Mijn antwoord was nee, ik kende niemand, maar mijn man wilde er al heel lang een, dus diezelfde avond gingen we op weg om dit kleine bolletje vacht te ontmoeten. Toen we bij het huis van mijn vriendin aankwamen, vielen we met onze neus in de boter voor dit schattige, kleine bundeltje vreugde. Je zou de hond van mijn man worden, maar je werd mijn eigen vriend, mijn vertrouweling, mijn zoon, jij aan wie ik alles kon toevertrouwen, blij om mijn vreugde en verdrietig om mijn verdriet, mijn vriend, mijn beschermer, zo'n trouwe, tedere, liefdevolle vriend. En toen op een dag een epileptische aanval onze gemoedsrust bedierf, gingen we naar de dierenarts die ons vertelde dat we ons geen zorgen hoefden te maken, dat het maar tijdelijk was, maar hij had het mis, de aanvallen werden steeds frequenter, medicatie en pijn, alles wat ik niet wilde, dat verdiende je niet. Dus 2 jaar lang vochten jij en ik tegen deze verdomde ziekte, met steeds meer medicatie en pijn, en de pijn in mijn hart dat ik je niet kon verlossen van dit ding dat je zoveel pijn deed. En toen, in die hele koude decembermaand, was het horror, eindeloze aanvallen gedurende twee dagen en twee nachten, non-stop, ze vermoeiden je hart en bedroefden het mijne om je zo te zien. Na deze 50 uur zonder slaap werd de beslissing genomen om een einde aan je lijden te maken, je stapte in de auto zonder enige vreugde, tegen je gewoontes in, de weg naar de dood was heel triest, ik kijk naar je en zeg tegen mezelf dat dit de beste oplossing voor je is zodat je je rust weer kunt vinden, maar mijn hart lijdt onder deze beslissing. En hier zijn we dan... Ik huil, mijn man huilt, en jij bent zo kalm, we leggen je op deze tafel die soms levens redt, maar die jou je leven gaat kosten, duizend keer heb ik je gevraagd me te vergeven voor wat ik heb gedaan, ik hou zoveel van je, mijn vriend, maar ik wil je niet meer zien lijden, ik praat tegen je, ik streel je, Ik praat tegen je, ik streel je, je bent zo goed en dan gaat de naald in je ader en ik hou je in mijn armen en ik huil zo hard dat ik niet kan stoppen, ik vraag je me te vergeven, je valt vredig in slaap en ik geef mezelf de schuld, ik haat mezelf en tegelijkertijd weet ik zeker dat ik de juiste beslissing heb genomen. Ik blijf even alleen met jou, ik raak je aan, ik wil je niet verlaten en toch moet ik, ik ga je zo missen, ik mis je zo, jij die altijd bij me was, waar ik was was jij ook en nu ga ik weg, Jouw thuis is nu mijn hart, want ik zal je nooit vergeten, jij die me zoveel gaf in die twee jaar van geluk en samenzijn, jij van wie ik mijn leven nam. Ik denk aan je en de tijd heeft weinig gedaan om mijn pijn uit te wissen, dus probeer ik te denken aan de momenten van geluk die we samen hadden, het feest dat je voor me gaf als ik thuiskwam van mijn werk of gewoon voor 5 minuten, voor jou was het allemaal hetzelfde, de zwempartijen in het meer, de wandelingen in het bos en de vakanties in Bretagne, wanneer je helemaal nat van het zeewater en bedekt met zand terugkwam, de cavalcades de trappen van het Bretonse huis af en de spelletjes met Joyce. Zij, die er altijd is, moet ook vaak aan jou denken. Niet zo lang geleden is je vriend Timmy bij je in de hondenhemel gekomen, ik mis hem ook maar jullie hebben elkaar vast weer gevonden en jullie doen vast weer net zo gek als toen jullie daar waren. Ik zou je zo graag willen zien, je aanraken en je zeggen dat ik zoveel van je hou, op een dag weet ik dat we elkaar weer zullen ontmoeten en dat helpt me om door te gaan op mijn weg, maar tot die dag praat ik over je om me heen, iedereen kent je ook al hebben sommigen niet het geluk je ontmoet te hebben, ik doe het met plezier, zo houd ik je levend, in mijn hart en in mijn verhalen. Bedankt dat je mijn vriend bent, want ik heb het fantastische geluk gehad om een echte vriend te hebben, tot snel Killer... |