 |
Als eerbetoon aan Kleine CanelleMet dank aan Francis |
 |
| Ik ontmoette je voor het eerst toen ik je elke zondagmiddag zag in de tuin van mama's buren. Je was daar toen ongeveer 1 jaar. Je leek in goede gezondheid te verkeren en af en toe lukte het me om je een klopje op je hoofd te geven. Op een dag vroeg de buurvrouw me of ik iemand kende die jou misschien wilde adopteren, want blijkbaar was je een lastpost en moest je weg. De zondag daarop kwam je bij ons thuis en begon je aan je derde leven bij mijn andere honden. Helaas volgden er maar 2,5 jaar van geluk. Je was er vreselijk aan toe en de volgende dag moesten we naar de dierenarts. Arme kleine meid, je had een oorontsteking in elk oor en je ogen zaten vol infecties. Dus je begon aan een behoorlijk zware behandeling om je waardigheid terug te krijgen. Later leerde ik dat je enige voedsel oud brood was en dat je de nachten buiten doorbracht. Dus ik begreep de redenen voor je gezondheidstoestand. Een goede verzorging was ook nodig omdat je overal vol knopen zat. Ik ben ervan overtuigd, gezien alle liefde die ik van je kreeg, dat ik je gelukkig heb kunnen maken. Je was een schattig hondje, vol vriendelijkheid, heel knuffelig en ook voor jou waren alle middelen goed om je blijdschap en je goede humeur te tonen, natuurlijk wist je dat, net als voor de andere loulous was er elke keer als beloning mijn strelingen en ook een klein magisch koekje waar je graag op knabbelde. Je lag graag in je mand maar je hield ook van de fauteuils en 's avonds van je grote knuffel op bed, waar je soms ook de nacht doorbracht. Je werd meteen geadopteerd door de andere poezen, wat normaal is, je was zo lief en rustig. We hebben je ook laten steriliseren, waardoor je wat meer at en wat aankwam. En je mooie leventje ging verder zonder problemen tot juli 2011. Op een zaterdag aan het einde van de dag kreeg je een kleine trombose, helaas hield je je hoofdje een beetje gebogen en één oogje wat meer open, maar je leventje ging verder zonder problemen, althans dat dacht ik. Een paar maanden later kreeg je last van je meniscus, maar gelukkig kwam je er zonder kleerscheuren doorheen. Maar sinds je trombose heb ik gemerkt dat je niet meer dezelfde was, jij die al rustig was, je bent nog rustiger geworden, maar volgens de dierenarts had ik me geen zorgen moeten maken, je ging tenslotte je 9e verjaardag tegemoet, dus het was normaal dat je meer sliep. Je bleef heel goed tot eind december 2011, toen begonnen de grote problemen. Je ontlasting was zachter dan normaal, dus terug naar de dierenarts. Het bloedonderzoek toonde een te hoog gehalte aan witte bloedcellen en een aantal andere parameters die buiten de norm vielen, vooral de lever. Het ontlastingonderzoek was nog veel erger, je had een virus en een schimmel in je darmen, zonder het me openlijk te vertellen, maakte hij me duidelijk dat die smerige kanker er was en dat... We begonnen dus met een schokbehandeling, maar helaas ging het elke dag slechter met je. Medicijnen stonden machteloos tegenover jouw ziekte. Op maandag begon je sporen van bloed in je ontlasting te vertonen, maar donderdagochtend was een ramp... Ik nam snel contact op met de dierenarts, die me vertelde dat... Ik wilde niet het risico nemen dat er iets ernstigs zou gebeuren en dat je de laatste uren van je kleine leventje met ondraaglijke pijn zou doorbrengen, dus deed ik wat ik kon om je nog een laatste keer alle liefde te tonen die ik voor je had, je was nog steeds zo mooi, je had nog steeds een stralend gezichtje, maar de dierenarts en ik beseften dat je hartje helemaal op was en dat ik menselijk was gebleven door deze ernstige beslissing te nemen. Vaarwel mijn kleine Canelle, wees gelukkig met de andere honden in ons gezin. |
Nederlands (nl-NL)