 |
Als eerbetoon aan MannixMet dank aan © Lilly |
 |
| Je was zo klein, grijs en wit, lekker tegen de zachte vacht van je tedere mama... En ik adopteerde je, nam je mee naar huis... Als ik aan je denk, aan je blik van liefde, aan je uitzinnige spelletjes, aan de lach van ons kind, worden mijn ogen donkerder en mijn keel verstrakt, mijn lieve metgezel... Je hebt je problemen gehad, een man heeft je pijn gedaan, een poot achtergelaten, o mijn lieve onschuldige! En zo was je leven, toen op je drie pootjes, maar je kleine liefdevolle hartje maakte je de mooiste... O mijn kat, ik hield van je... Als ik aan je denk, vullen mijn ogen zich met tranen, en wat mis ik het om mijn gezicht te verdrinken in je zachte vacht... |
Nederlands (nl-NL)