 |
Als eerbetoon aan Mijn SpeedyMet dank aan Heidi, je moeder |
 |
| Je bent nu 10 maanden in de hemel. Ik zag je op een dierenwebsite, je zat in het asiel. Je zachte blik raakte me meteen. Ik heb overal gezocht naar goede mensen om je te adopteren, maar ik kon niemand vinden. Dus zei ik tegen mezelf “ik ga naar het asiel om met je te wandelen”. Eerst alleen, toen met mijn man. Maar het was niet makkelijk om je vast te houden, want je wilde zo graag wandelen, je moest je met twee handen vasthouden. Dat ging zo 6 maanden door. Elke keer als ik je na de wandelingen terugbracht naar het asiel, was dat een klap voor mijn hart. Als we weggingen, klampte je je vast aan het hek en dat brak mijn hart. Het was niet de bedoeling om je te adopteren, er was al Finette, dan werd je helemaal niet opgevoed, voor mij was dat geen probleem, ik zag je met de ogen van mijn hart. Mijn man dacht dat ik de dingen nooit op mijn manier zou kunnen doen. Hij hield al van je, hij wist het alleen nog niet. Ik zal me altijd herinneren dat hij ja zei tegen de adoptie en dat we naar de bergen gingen, de bergen waar jij zo van hield. Ik huilde tranen van geluk. Toen kwam de dag van je adoptie en je trok me bijna van de grond om in de auto te stappen. Sindsdien zijn we allemaal zo gelukkig. Ik moest les nemen van een instructeur, maar na een jaar was je goed opgeleid. Je was zo trots in de auto als we naar lessen gingen, je deed er alles aan om een goed kind te zijn. Je was uitzonderlijk, je wilde me plezieren, het lukte je, je geloofde in mij en ik geloofde in jou, mijn dappere jongen. Natuurlijk hebben we je, voordat we je adopteerden, voorgesteld aan Finette. Je leerde onze drie kleine kinderen kennen. De laatste kleine was twee en een half jaar oud en je had veel chemie met hem, je duwde nooit met hem. De laatste 7 maanden had je gezondheidsproblemen, diabetes, je moest twee injecties per dag hebben, ik raakte in paniek, dat wist ik niet, ik had al veel honden gehad, maar nog nooit met diabetes. Als de goede kleine jongen die je was, kwam je naar de koelkast als ik de insuline ging halen, ging zitten en wachten, alsof je tegen me wilde zeggen! Maak je geen zorgen, geef me gewoon mijn injectie. Later werd je blind. Papa huilde veel. Zelfs blind was je gelukkig, dat weet ik zeker. Je speelde met Finette, je was wat onhandiger, ik heb prachtige video's van jullie samen. Ik heb er ook een paar waarop baby je iets lekkers geeft, wat je heel zachtjes aanneemt, als het brave jongetje dat je was. Tijdens de laatste week vond je het nog steeds leuk om een beetje aan de lijn te lopen, ik gaf je complimentjes, je was zo trots. Je bracht ons zoveel geluk. Eens per maand deden we de testen om de insuline aan te passen, maar de ziekte won het. Ik had je zo graag nog wat langer gehad, je werd 11 jaar. Je rust uit in de tuin, bij al mijn andere dieren, en elke dag kom ik je gedag zeggen, ik leg een bloem neer, nu zijn er edelweiss, afhankelijk van het seizoen. Na je vertrek was het heel moeilijk, niets kan je vervangen, je was zo'n goed kind. Wacht op me aan de andere kant, ooit zullen we elkaar weer zien. Ik hou zoveel van je. Ik mis je zo erg. |
Nederlands (nl-NL)