Als eerbetoon aan

Vick, mijn vertrouwelinge


Met dank aan

Boidin

Mijn Vick, ik hield van je als van een zus, je was mijn vertrouwelinge tot de dag dat de tractor van Tonton omkeerde en je overreed toen je nog maar 4 jaar oud was.

Ik was 6, ik ben 12 maar mijn hart is nog niet genezen.

Ik hou van je.

Mijn baby, je was als een diamant die tevoorschijn kwam uit een heldere bron toen ik het ziekenhuis verliet, ik kende je niet maar ik hurkte neer en je legde kalm een poot op mijn been.

Ik haalde die stomme naam “Domino” tevoorschijn, liet een traan over je kleine verloren hondenkop zonder halsband, zonder tatoeage, toen verliet ik het ziekenhuis maar een kneepje deed me omkeren.

Je was weg.

Domino, als je sindsdien dood bent, zorg dan voor Milou, zonder wie deze blog niet zou bestaan.

Mijn langharige witte hond met zwarte vlekken.

Als ik een verloren hond vind, geef ik hem een mooi leven.