Italian Daniff |
||
Hij wordt niet erkend door de F.C.I. |
Land van oorsprong |
Italië <> Duitsland -> U.S.A. | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
Een korte presentatie van de Italian Daniff |
De Italiaanse Daniff is een specifieke kruising tussen de Cane Corso Italiano en de Duitse Dog. Deze enorme hond meet 89 tot 91,5 centimeter op de schouders en weegt 52 tot 59 kilo. De enorme omvang van de hond maakt hem niet ideaal voor een klein huis of appartement. Voor een huiseigenaar met veel ruimte is de Italiaanse Daniff echter een trouwe, liefdevolle en beschermende metgezel. Hij is een zachtaardige reus die dol is op kinderen en andere dieren. Zijn grote intelligentie en bereidheid om te behagen maken hem makkelijk te trainen. |
Geschiedenis van de Italian Daniff |
De Italiaanse Daniff combineert de goede eigenschappen van zijn twee ouderrassen tot een uitzonderlijk ras. |
Een beetje van de Cane Corso Italiano |
||
De Cane Corso Italiano stamt rechtstreeks af van de grote oorlogshonden van de Romeinen. Historisch gezien werd hij gebruikt als waakhond, landarbeider en voor de jacht op wild. Zijn naam weerspiegelt zijn capaciteiten als waakhond. Cane is het Latijnse woord voor "hond" en Corso is afgeleid van het woord "cohors" wat vertaald kan worden als "lijfwacht". Het ras begon dramatisch af te nemen toen veel mensen de conventionele boerderijen verlieten. In de jaren 1970 hebben liefhebbers van het ras zich ingespannen om het ras van de rand van uitsterven terug te brengen. In 2010 werd het ras erkend door de Amerikaanse Kennel Club en werd het onderdeel van de werkgroep. | ||
Standaard van de Cane Corso Italiano | ||
Een beetje van de Duitse Dog |
||
Duitse Doggen waren oorspronkelijk woeste jagers op wilde zwijnen. Ze werden ook gebruikt als waakhonden. Het ras gaat terug tot 3000 voor Christus, toen het werd afgebeeld op tekeningen in Babylonië. De oude Assyriërs wisselden hun reuzenhonden uit met de Romeinen, die ook voorstander waren van het ras en ze bleven fokken. Oorspronkelijk werden de grote honden Boar Hounds genoemd omdat ze werden gebruikt om op wilde zwijnen te jagen. In de jaren 1600 werden de honden een favoriet huisdier van de adel in heel Duitsland. In de jaren 1700 werd het ras bekend als de Duitse Dog. Er wordt gedacht dat Duitse fokkers de stabiele, aanhankelijke hond creëerden die vandaag de dag gebruikelijk is. Moderne Duitse Doggen hebben geen van de felle, agressieve kenmerken van hun voorouders. In 1889 werd de Duitse Dog officieel erkend door de Amerikaanse Kennel Club en werd hij toegelaten tot de werkgroep. | ||
Standaard van de Duitse Dog |
Uiterlijk van de Italian Daniff |
De Italiaanse Daniff is een massieve, gespierde hond. Zijn vacht is kort en valt zelden. Ze lijken qua uiterlijk erg op Duitse Doggen. De breedte van hun borst is veel breder dan die van de Duitse Dog en lijkt meer op die van de Cane Corso Italiano. Hun achterhand is ook goed gespierd en breed. Het algemene uiterlijk van de hond is dat van pure grootte en zeer intimiderend voor vreemden. Hun hoofd is groot met een uitgesproken snuit en lange, flaporen. Hun voeten zijn erg groot en ze hebben een springerig gangwerk dat uniek is voor andere honden van vergelijkbare grootte. |
Temperament van de Italian Daniff |
De Italiaanse Daniff is beschermend maar zachtaardig voor zijn geliefde baasjes. Het zijn zachtaardige honden die dol zijn op kinderen en goed overweg kunnen met andere huisdieren. Ze zijn zeer intelligent en leren snel. De persoonlijkheid van deze hond is heel ontspannen en meegaand. Ze raken zelden opgewonden. Als je op zoek bent naar een hond die blaft als hij geluiden hoort, dan moet je ergens anders zoeken, want de Italiaanse Daniff blaft zelden, tenzij hij een plotselinge indringer tegenkomt. |
Behoeften en activiteiten van de Italian Daniff |
De grote, gespierde Italiaanse Daniff heeft elke dag een wandeling van dertig minuten nodig om zijn conditie op peil te houden. Maar ondanks hun grote omvang hebben ze geen buitensporige lichaamsbeweging nodig. Hij is geen goede joggingpartner en houdt zelden van rennen. Ondanks zijn afkeer van rennen is hij een uitstekende hond om mee naar het hondenpark te nemen, omdat hij dol is op andere honden en mensen. Hij springt slecht vanwege zijn grote omvang. Deze grote jongen houdt ervan om met zijn baasje te gaan wandelen, omdat hij dan de kans krijgt om met zijn geliefde persoon om te gaan. Als hij opgewarmd is, kan hij een beetje kwijlen, dus het is een goed idee om een washandje mee te nemen om zijn gezicht schoon te maken. |
Onderhoud van de Italian Daniff |
De korte vacht van de Italiaanse Daniff verhaart zelden. Hij heeft weinig verzorging nodig, maar kan om de paar dagen geborsteld worden om zijn vacht glanzend te houden en losse haren te verwijderen. Sommige eigenaren poetsen de tanden van hun hond om tandplak te verwijderen en de adem van de hond acceptabel te houden. Lange, zachte oren moeten elke week van vuil worden ontdaan. Zijn nagels kunnen natuurlijk slijten, maar als dat niet het geval is, kunt u een nagelknipper gebruiken om ze kort te houden. Hij heeft zelden een fysieke hondengeur, maar sommige baasjes kiezen ervoor om hun hond eens per maand in bad te doen om hem fris te laten ruiken. |