 |
Labmaraner |
|
Hij wordt niet erkend door de F.C.I. |
Land van oorsprong |
Canada <> Duitsland -> U.S.A. | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
Een korte presentatie van de Labmaraner |
| De Labmaraner is een hybride hond, een kruising tussen een raszuivere Labrador Retriever en een raszuivere Weimaraner. Ook bekend als de Weimador, zijn het elegante, energieke honden die van mensen houden en een sterk reukvermogen hebben. Door hun uitbundigheid en vrije geest doen ze het het beste met een meer ervaren eigenaar. Maar in de juiste handen en met voldoende beweging zijn ze een uitstekende familiehond. Een knappe jongen met een uniek gekleurde vacht, de Labmaraner is een beetje als een van die 3-D optische illusie plaatjes. Kijk de ene kant op en je ziet de Labrador, maar als je de focus verandert, verschijnt de Weimaraner. Ze zijn over het algemeen een gezond ras, maar de toekomstige eigenaar doet er goed aan om een puppy te nemen van ouders die zijn gescreend op heupdysplasie. |
Geschiedenis van de Labmaraner |
| De laatste twee decennia worden gedomineerd door specifieke kruisingen van rassen. Deze stijging in populariteit is relatief recent en, vooral bij de ongewone kruisingen zoals de Labmaraner, is hun geschiedenis heel erg die van hun ouderrassen. |
Een beetje van de Labrador Retriever |
||
| Ondanks zijn naam komt de Labrador Retriever niet oorspronkelijk uit Labrador, maar zou hij oorspronkelijk uit Newfoundland komen. De meesten zijn het erover eens dat zijn voorouder de St. John's Water Dog is, een uitgestorven Newfoundland ras dat zich anekdotisch meer thuis voelt in het water dan op het land. Historisch gezien werd de Labrador Retriever gebruikt om te jagen op zowel droog als nat land, waardoor hij favoriet was bij de lokale vissers. Natuurlijk gebruiken velen de Labrador Retriever vandaag de dag nog steeds voor dit doel, hoewel het ras zich heeft ontwikkeld tot een veelheid aan andere disciplines. Labrador Retrievers zijn te zien als therapiehonden, blindengeleidehonden en zelfs drugsdetectors op vliegvelden en veerbootterminals. De Labrador Retriever is zelfs zo'n succesvol ras dat hij nu in veel landen ter wereld in de top tien van populaire honden staat. | ||
 |
||
| Standaard van de Labrador Retriever | ||
Een beetje van de Weimarse staande hond |
||
| De Weimar Pointer is een Duits hondenras dat ontstond aan het hof van Weimar in de 19e eeuw. De edelen wilden gaan jagen met een krachtige hond die in staat was om een hert neer te halen. Gezien de wispelturige aard van het hert, was de ideale hond er een die dicht bij de hiel van zijn meester zou blijven tot hem werd gezegd dat hij moest jagen. Dit is een van de redenen waarom de naam Weimar Grayling zo toepasselijk is, omdat ze in de moderne tijd altijd graag dicht achter hun baas aanlopen. Deze vroege honden stonden bekend als Weimar Pointers en werden verondersteld een mix te zijn van Bloedhonden, Duitse Blauwe Doggen, Duitse Kortharige Pointers en Engelse Pointers. Na verloop van tijd werd het beheer van het ras streng gecontroleerd en alleen degenen die bereid waren om op verantwoorde wijze te fokken en hun karakteristieke uiterlijk te behouden, mochten deze honden houden. Echter, in het midden van de twintigste eeuw leidde een plotselinge stijging in de populariteit van het ras tot een golf van fokken zonder scrupules. Dit leidde tot gedrags- en gezondheidsproblemen, waardoor de populariteit snel afnam. Gelukkig werd het fokken enkele decennia later weer onder verantwoord beheer geplaatst en werd het weer een genot voor honden. | ||
 |
||
| Standaard van de Weimarse staande hond |
Uiterlijk van de Labmaraner |
| De Labmaraner is een grote hond, een kortharig ras dat altijd een eigen kleur heeft. De meest voorkomende vachtkleuren zijn geel, zwart, zilver, grijs of bruin, waarbij de leerachtige neus dezelfde kleur heeft als de vacht. Ze hebben een brede schedel en een flinke snuit, met flaporen die tot de wang reiken en grijze, amberkleurige of bruine ogen. Het is een goed geproportioneerd ras met een diepe ribbenkast, een hoge taille en sterke, maar atletische benen. Kijk goed naar hun poten en de hond erft vaak de zwemvliezen van de Labrador's ouder. En het laatste woord is aan de staart van de Labmaraner. Hij moet recht en altijd vrolijk zijn, maar kan lang zijn zoals bij de Weimaraner of breed aan de basis zoals bij de Labrador. |
Temperament van de Labmaraner |
| De Labmaraner barst van het enthousiasme en de energie, waardoor hij snel onstuimig en onhandelbaar wordt. Maar het zijn geen gemene honden, ze zijn gewoon gelukkig en laten dat graag zien door rond te rennen en hun eigen ding te doen. Als intelligente hond kan dit onaangepaste gedrag worden gekanaliseerd met puppytraining waarbij beloningsmethoden worden gebruikt. Labradors houden van mensen en Weimaraners kijken graag naar hun baasje, waardoor ze een hond zijn die toegewijd is aan hun mensen. Een Labmaraner is gretig om te behagen en zal graag doen wat zijn baas wil. Soms neemt het jachtinstinct echter de overhand, wat het leven onaangenaam maakt voor katten en andere kleine huisdieren. Daarom is er altijd toezicht nodig in de buurt van andere dieren. |
Behoeften en activiteiten van de Labmaraner |
| Omdat beide ouderrassen erg actief en energiek zijn, zal een Labmaraner er hetzelfde uitzien en veel beweging nodig hebben om ze fit en gezond te houden. Ze zullen genieten van lange wandelingen of een rondje hardlopen om hun energie te verbranden en ze houden van balspelletjes en zwemmen. Dit ras is niet geschikt voor een flat, maar heeft baat bij een huis met een grote omheinde tuin. Ze kunnen destructief gedrag gaan vertonen, zoals graven, als ze niet voldoende gedreven zijn en gedijen goed bij fysiek en mentaal stimulerende activiteiten. Ze verdragen temperatuurschommelingen, maar de meeste honden mogen niet worden uitgelaten als het erg warm is of als ze te lang buiten blijven bij koud weer. |
Onderhoud van de Labmaraner |
| Met hun korte, glanzende vacht zijn Labmaraners onderhoudsarm als het op verzorging aankomt. Ze verharen heel weinig, dus een wekelijkse borstelbeurt zou meer dan genoeg moeten zijn om losse haren te verwijderen en de huid te stimuleren. Ze hoeven niet vaak gewassen te worden, tenzij ze erg vies zijn of in een vieze geur hebben gerold, wat ze graag doen. Omdat ze zo actief zijn, is het onwaarschijnlijk dat hun nagels vaak geknipt moeten worden, omdat ze versleten zijn, maar het is altijd een goed idee om dit te controleren. Poets indien mogelijk dagelijks de tanden voor een goede gebitshygiëne en controleer de oren, want dit ras is gevoelig voor oorontstekingen. |
Nederlands (nl-NL)