Weim-Pei

Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
Duitsland <> China -> U.S.A.
Vertaling
Francis Vandersteen

Een korte presentatie van de Weim-Pei

De Weim-Pei is een hybride hond. Zijn ouderrassen zijn de Weimaraner en de Shar Pei. Het zijn grote honden en erven over het algemeen de rimpels van hun Shar Pei ouderras. Vroege socialisatie wordt sterk aanbevolen bij de Weim-Pei. Het zijn geweldige waakhonden, die hun baas altijd waarschuwen als er iets misgaat in hun territorium. Hij heeft niet veel onderhoud nodig, maar zijn rimpels hebben speciale aandacht nodig. Ze voelen zich niet goed als ze voor langere tijd van hun baasje gescheiden zijn. Ze doen het beter als ze genoeg tijd doorbrengen met hun liefhebbende familie. De Weim-Pei wordt niet aanbevolen voor beginnende hondeneigenaren.

Geschiedenis van de Weim-Pei

De Weim-Pei is een vrij zeldzaam hybride ras. Daarom is er weinig bekend over hoe de kruising is ontstaan. Om meer te weten te komen over de Weim-Pei, is het een goed idee om de ouderrassen te bestuderen.

 

        

Een beetje van de Weimaraner

        
De Weimaraner werd in de 19e eeuw ontwikkeld in de Duitse regio Weimar. Hij kon goed ruiken, was zeer intelligent en ongelooflijk behendig. In tegenstelling tot veel andere jachthonden, was de Weimaraner meer geneigd om dicht bij zijn menselijke jachtpartner te blijven. Hij bleek ook een uitstekende metgezel te zijn buiten de jacht. In 1897 werd de eerste Weimaraner club opgericht voor diegenen die het ras bezaten. Gedurende een korte tijd kon iemand geen Weimaraner bezitten tenzij hij lid was van de club. Er wordt gedacht dat verschillende rassen werden gecombineerd om de Weimaraner te creëren zoals we die nu kennen: de St. Hubert's Hound, de Engelse Pointer, de Duitse Korthaar Pointer, de Duitse Dog en de Silver Pointer. De eerste Weimaraner arriveerden in Amerika rond 1929, toen de Amerikaanse sportman Howard Knight een paar naar de Verenigde Staten bracht. In 1942 werd de Weimaraner Club of America opgericht en in hetzelfde jaar erkende de Amerikaanse Kennel Club officieel de Weimaraner.
Standaard van de Weimaraner

 

        

Een beetje van de Shar Pei

De Shar Pei wordt beschouwd als een oud ras; zijn portret is afgebeeld in kunstwerken die teruggaan tot 206 voor Christus. Men denkt dat hij afstamt van de Chow-Chow vanwege zijn karakteristieke blauw-zwarte tong. De Shar Pei werd gebruikt als waakhond, voor de jacht, de jacht op ongedierte en het bewaken van het vee. De Chinezen geloofden dat zijn rimpels en donkere mond boze geesten afweerden, en zijn uithoudingsvermogen werd gewaardeerd door zijn meesters. Hij was in staat om de hele dag naast zijn menselijke tegenhangers te werken. Ooit werd de Shar Pei met uitsterven bedreigd. Maar in 1992 werd de Shar Pei officieel erkend door de Amerikaanse Kennel Club en werd het ras populair.
Standaard van de Shar Pei

Uiterlijk van de Weim-Pei

De Weim-Pei is een grote, ietwat angstaanjagende hond. Ze hebben vaak de rimpels van hun Shar Pei ouder, hoewel niet zo uitgesproken als die van de Shar Pei. Het hoofd is groot en breed. Zijn oren zijn over het algemeen slap, wat iets meer onderhoud vergt. Zijn snuit is lang en hij kan een rode, bruine of zwarte neus hebben. Zijn borst is diep en breed. Zijn hele lichaam is gespierd. Wanneer hij volgroeid is, weegt hij ongeveer 27 kg. Zijn ogen kunnen blauw, groen of bruin zijn. Zijn staart is middelmatig lang en krult meestal over zijn rug. Zijn poten zijn groot en krachtig. Zijn snuit kan zwart zijn. Ze kunnen verschillende kleuren hebben, afhankelijk van het ras van de dominante ouder. Ze kunnen reekleurig of rood zijn. Ze kunnen zilver of blauw zijn. Hij kan ook chocoladebruin zijn. Nogmaals, dit hangt grotendeels af van het dominante ouderras.

Temperament van de Weim-Pei

De Weim-Pei is intelligent en schattig, maar ook erg voorzichtig. Ze verwelkomen geen vreemden. Ze zijn erg beschermend over hun familie. Ze kiezen vaak één persoon om zich aan te hechten en hoewel ze andere gezinsleden kunnen verdragen, zal deze persoon zeker hun favoriet zijn. Ze letten goed op hun omgeving en laten het snel weten als er iets mis is op hun territorium. De Weim-Pei kan een beetje koppig zijn. Gehoorzaamheidstraining kan een goed idee zijn. Het is niet aan te raden voor mensen die niet gewend zijn om met een koppige hond om te gaan. De Weim-Pei moet weten dat jij de alfa bent in de relatie, anders kan hij proberen de alfapositie in te nemen. Ze zijn goed met kinderen, maar het is raadzaam om ze van jongs af aan te socialiseren. Helaas worden ze niet aanbevolen voor het samenleven met andere honden en huisdieren.

Behoeften en activiteiten van de Weim-Pei

De Weim-Pei is geen overdreven actieve hond, maar hij heeft wel gematigde activiteit nodig om gezond en gelukkig te blijven. Tot uw Weim-Pei volledig getraind is, is een uitstapje naar het hondenpark misschien niet het beste idee, maar hij zal u graag vergezellen op stevige wandelingen in de buurt. Hij is ook een uitstekende partner op de joggingbaan. Hij zal graag tijd doorbrengen in een omheind deel van de tuin. Laat hem echter niet te lang alleen buiten. En vergeet niet dat je je Weim-Pei niet los moet laten lopen, tenzij je in een gebied met weinig buren woont. Een ondergrondse omheining is ook geen goed idee voor de Weim-Pei. Hij zal zijn territorium verdedigen en als er andere honden op het erf komen, kan hij doen wat hij denkt dat het beste is om zijn territorium te beschermen. Hij is een jager in hart en nieren en als hij aan zijn lot wordt overgelaten, kan hij achter kleinere prooien aan gaan.

Onderhoud van de Weim-Pei

De Weim-Pei is een relatief onderhoudsarme hond. Maar omdat het ouderras van de Shar-Pei gevoelig is voor aanraking en de nakomelingen van de Weim-Pei deze eigenschap kunnen erven, is het een goed idee om de Weim-Pei al op jonge leeftijd te verzorgen. Je moet vooral aandacht besteden aan zijn rimpels. Je moet zijn rimpels twee of drie keer per week afvegen. Zorg ervoor dat de huid tussen de rimpels droog is. Gebruik één keer per week een vochtig watje om zijn oren af te vegen. Controleer nu of er geen geur of roodheid in de oren zit. Als dat wel het geval is, kan dat een teken zijn van een oorontsteking. Poets hem elke maand om dode haren los te maken en te verwijderen. Poets zijn tanden elke dag om gaatjes, tandsteen en een slechte adem te voorkomen. Knip zijn nagels ongeveer om de twee weken, tenzij hij ze uit zichzelf slijt.