 |
Havana Silk Dog |
|
Hij wordt niet erkend door de F.C.I. |
Land van oorsprong |
Cuba, U.S.A. | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
Kort historisch overzicht |
| Als de Cavalier King Charles Spaniel de onderscheiding geniet de enige rashond te zijn die geboren is uit ontevredenheid, dan geniet de Havana Silk Dog zeker de onderscheiding de enige rashond te zijn die geboren is uit een poging om een genetisch probleem binnen een ras te elimineren. De Havana Silk Dog is, net als de Cavalier King Charles Spaniel, een "opnieuw gecreëerd ras". Het vertegenwoordigt de inspanningen van een groep toegewijde fokkers uit de 21e eeuw om een type hond te recreëren dat vaak wordt aangeduid als de "Havana Silk Dog", die populair was in Europa in de 17e en 18e eeuw (lang voordat rashonden werden georganiseerd in formele registers) en waarvan algemeen wordt aangenomen dat het werd ontwikkeld in het koloniale Cuba. Met behulp van oude schilderijen, beeldhouwwerken en schriftelijke beschrijvingen uit die periode als leidraad, en door zorgvuldig basisbloeddieren uit de VS, Oost-Europa en Cuba te selecteren die het gewenste fenotype vertonen, zijn fokkers erin geslaagd om een hond te fokken die zowel sterk lijkt op deze schattige honden als nu ook echt fokt. Dankzij de inspanningen van een toegewijde groep Amerikaanse Havana fokkers, die gewoon vastbesloten waren om een gezonder dier te fokken, is de Havana Silk Dog weer opgedoken, een ras van Cubaanse oorsprong dat honderdvijftig jaar geleden populair was en lang als uitgestorven werd beschouwd. Het blijkt dat deze verdwijning blijkbaar minder een kwestie was van echte genetische uitroeiing dan een geval van wat culturele antropologen uitsterven door assimilatie noemen. Net als het geval was met de Cavalier en de Engelse Toy Spaniel, waren de genen die oorspronkelijk de Havana Silk Dog creëerden nog steeds springlevend, maar waren ze door de jaren heen gewoon geassimileerd in het moderne Havana ras. Door alleen strenge selectie toe te passen in een poging om dwerggroei te voorkomen, werd dit elegante kleine Cubaanse ras hersteld in zijn oorspronkelijke vorm, eerst per ongeluk, toen door opzettelijk ontwerp, en bleek binnen een paar generaties waar te zijn. Dat het ras heel oud is, staat buiten kijf. Al in 1700 bracht een ondernemer met de naam Mr. Cowley een troep kleine honden, geadverteerd als "de kleine bal dansende honden" uit Cuba naar het hof van Queen Anne, die duidelijk door hen werd betoverd en er later meerdere bezat. Op dezelfde manier telt de Toy Poodle onder zijn eerste voorouders een ras van Caribische oorsprong dat in Engeland bekend staat als de White Cuban, wat perfect vertaald kan worden als "Blanquito Cubano", een vroege naam voor het ras in het land van herkomst. Deze zogenaamde "kleine honden van Havana", of "Havana Silk Dogs", waren populair aan Europese hoven in de 18e, 19e en vroege 20e eeuw, en werden tentoongesteld in vroege shows daar, maar tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog leek het erop dat ze waren verdwenen van het continent, samen met zo veel andere dingen, en waren ze bijna vergeten buiten hun Caribische thuis. Toen, in het begin van de jaren 1970, advertenties begonnen te verschijnen in Amerikaanse hondentijdschriften voor "Toy Havanezers", een puur Amerikaanse naam gegeven aan de kleine hondjes die blijkbaar naar de Verenigde Staten werden gebracht met Cubaanse immigranten in het decennium na de Cubaanse Revolutie. Afstammelingen van deze honden vormden de basis van het Havanezer ras in Amerika en werden gedurende de jaren 1980 geëxporteerd naar West-Europa met als doel het ras daar opnieuw op te bouwen. In 2000, toen het duidelijk werd dat de specifieke vorm van dwerggroei die vaak wordt aangetroffen bij Havanezers in de VS en Europa werd geassocieerd met veel van de gezondheidsproblemen die het ras treffen, begon een kleine groep Amerikaanse fokkers alleen honden met lange, rechte voorpoten te selecteren voor de fok, en voegde rechtbenige honden toe uit de Russische en post-revolutionaire Cubaanse genenpools om hun lijnen te versterken. In een tijdsbestek van drie generaties, begon een 'nieuwe' hond te ontstaan, en zich voort te planten met een verbazingwekkende consistentie in een ras dat tot dan toe bekend stond om zijn afwezigheid. Naast het vertonen van de rechte benen en fysieke soliditeit die fokkers verkozen, was deze "nieuwe" hond onveranderlijk slanker van bot, met een veel vlakkere en zijdezamere vacht, een langere en meer verfijnde snuit en kleinere oren, een langere nek, meer hoekingen, een afhangend kruis en een gedragen kromstaart die als een pluim boven het kruis wapperde. Kortom, hij was een heel andere en veel elegantere hond. Begin 2007 splitsten liefhebbers die de voorkeur gaven aan zowel het uiterlijk als de algemene gezondheid van deze zeer verschillende honden zich volledig af van het Havanezer ras, en creëerden hun eigen nationale ouderclub en register met het specifieke doel om verdere kruisingen met Havanezers te voorkomen. De oude naam Havana Silk Dog werd gekozen voor dit nieuw herstelde ras, omdat de eigenschappen die zo consequent worden weergegeven in deze honden (maar niet beschreven in de huidige Havana standaard) precies die vertegenwoordigden en beschreven werden in honden uit Cuba voorafgaand aan de vestiging en de daaropvolgende populariteit van de Havanezer in de Verenigde Staten. Omdat de restauratie van de Havana Silk Dog in werkelijkheid een gelukkig toeval was als gevolg van de erkenning door de oprichters van de fokprogramma's van het belang van deugdelijkheid en gezondheid, vereist volledige registratie van intacte dieren door de Havana Silk Dog Association of America, de nationale fokvereniging, een OFA / CHIC nummer, DNA-profilering en fysieke evaluatie om honden met korte of gebogen voorbenen en andere afwijkingen van deugdelijkheid en het traditionele Cubaanse rastype uit te sluiten van de genenpool. |
Algemeen totaalbeeld |
| De Havana Silk Dog is een pure Cubaanse uitvinding en is aantrekkelijk, amusant, charmant, alert, vindingrijk en zeer aanpasbaar aan alle situaties. Het zijn elegante maar atletische kleine gezelschapshonden met een lange, platte, zijdeachtige vacht in verschillende kleuren. Hun trots en evenwicht worden weerspiegeld in hun typisch hoge hoofd en staartdracht, en hun soepele, elastische gang. |
Belangrijke verhoudingen |
| De hoogte aan de bovenkant van de schouder is gelijk aan de afstand van de bovenkant van de schouder tot de basis van de staart. Een goed gebalanceerde hond heeft ongeveer een derde hoofd en nek, een derde lichaam en een derde been. De botsubstantie is overal gemiddeld, niet grof en niet fijn. |
Gedrag en karakter (aard) |
| Welwillend, nieuwsgierig en intuïtief. De typische gezelschapshond: zeer uitgaand, zelfverzekerd, levendig, speels, nieuwsgierig en intelligent. Moet vriendelijkheid en acceptatie van mensen en andere honden tonen, maar gedraagt zich als een waakzame hond. Eventuele terughoudendheid tegenover vreemden moet snel worden weggenomen bij de kennismaking. Atypisch temperament wordt bestraft. |
Hoofd |
||
Bovenschedel |
||
Hoofd |
De lengte van het hoofd, gemeten vanaf het puntje van de neus tot aan de achterhoofdsknobbel, is ongeveer 50% van de hoogte aan de bovenkant van de schouder. | |
Schedel |
Breed en licht afgerond. | |
Stop |
Matig. | |
Facial region |
||
Neus |
Breed, vierkant en altijd zwart behalve bij chocoladehonden, die donkerbruin pigment hebben. Verdund pigment op de neus diskwalificeert. Het pigment rond de ogen en lippen is idealiter zwart, behalve bij de chocoladehond, die een donkerbruin pigment heeft. Elke afwijking van het ideaal moet worden bestraft in de mate van de afwijking. Een halo van donker pigment rond de ogen is zeer wenselijk. Verdund pigment diskwalificeert. |
|
Voorsnuit |
Tamelijk verfijnd. De lengte van de snuit ten opzichte van de schedel is idealiter 3 tot 4. | |
Lippen |
Parallel. | |
Kiezen / tanden |
Kaken uitgelijnd in een schaargebit. Onderkaak vlak en stevig. | |
Wangen |
De wangen zijn zeer plat. | |
Ogen |
Wijd uit elkaar geplaatst, tamelijk groot, zeer donker. Amandelvormige oogleden. Blauwe ogen diskwalificeren. | |
Oren |
Hoog aangezet op de schedel, brede basis, met duidelijke plooi op de schedellijn. Driehoekig van vorm met fijn leer, waarvan de punt de buitenste ooghoek raakt als hij zachtjes naar voren wordt gehouden. Niet gevouwen langs de hals gedragen, noch de wangen omlijstend. Wanneer ze alert zijn, tillen de oren aan de basis op, waardoor een ononderbroken lijn over de bovenkant van de schedel ontstaat. | |
Hals |
| Matig lang om het hoofd hoog te kunnen dragen. De lengte van de nek is ongeveer 50% van de lengte van het lichaam, gemeten vanaf de bovenkant van de schouder tot aan de aanzet van de staart. Licht gebogen en harmonieus passend bij de schouders. |
Lichaam |
||
Algemeenheid |
Het lichaam is iets langer dan de hoogte, waardoor een groter bereik en een betere stuwing mogelijk is, met een duidelijk gedefinieerde tuck-up. | |
Bovenlijn |
Recht van de schoft naar de heup. | |
Lendenpartij |
De lendenen zijn kort, breed en goed bespierd. | |
Croupe |
Vallend onder een hoek van 30 graden vanaf het punt van de heup tot aan de aanzet van de staart. De lengte van de croupe gemeten vanaf het punt van de heup tot aan de basis van de staart is ongeveer 4 centimeter. | |
Borst |
De borstkas is ovaal, met ribben die goed aansluiten op de ruggengraat. De borstkas reikt tot aan de ellebogen. De lengte van de ribbenkast is ongeveer twee keer zo lang als die van de lendenen. De borst is goed gedefinieerd. |
|
Staart |
| De staart is zo aangezet dat hij van nature hoog en sierlijk over de rug wordt gedragen. De staart kan naar beide kanten vallen. De staartwervels mogen de rug niet raken. De staart mag vallen als hij niet in beweging is en moet iets voorbij het spronggewricht uitsteken. |
Ledematen |
Voorhand |
||
Algemeen |
Recht en parallel vanuit elke hoek gezien. Buiging van de voorbenen of valgusafwijking van de voorknie diskwalificeert. | |
Schouders |
Goed aangelegd, gespierd, sterk en goed ontspannen. De hoek in het schouderpunt is ongeveer 100 graden. | |
Opperarm |
Goed gebogen, met de voorbenen goed onder het lichaam. | |
Ellebogen |
De afstand van de grond tot de elleboog is gelijk aan de afstand van de elleboog tot de bovenkant van de schouder. In het ideale geval is de afstand van de grond tot de elleboog gelijk aan de afstand van de onderkant van de borstkas tot de grond. | |
Voormiddenvoet |
Recht. | |
Voorvoeten |
Rond en compact. | |
Achterhand |
||
Bekken |
De hoek tussen het punt van de heup en het zitbeen is idealiter 30 graden ten opzichte van de horizontaal. | |
Onderbeen |
Sterk en gespierd met matige hoeking. Bij stapeling valt de achtervoet iets achter een verticale lijn die van het zitbeen afloopt. Benen recht en parallel van achteren gezien. De afstand tussen de achterbenen komt ongeveer overeen met de afstand tussen de voorbenen. | |
Spronggewricht |
Kort en recht, parallel van achteren gezien, niet meer dan 30% van de hoogte op het punt van de heup. | |
Achtervoeten |
Ovaal en compact. | |
Gangwerk |
| Soepel, elegant en elastisch. Het gangwerk is solide met goede ruimte en stuwkracht. Het hoofd en de staart worden hoog gedragen tijdens het bewegen. Een vlakke bovenbelijning houdt onder het gangwerk. |
Coat |
||
Haarkwaliteit |
De volwassen vacht is enkel, niet dicht en zonder ondervacht. Het haar is tamelijk vlak en zacht, en vormt van nature lichte, piekerige golven aan de uiteinden van elke streng. Er zijn twee vachtstijlen. Zijde : Een typische hangende vacht, met lang zijdeachtig haar dat de hond volledig bedekt. Een gordijn van haar valt voor het achterhoofd en bedekt de ogen. Satijn : Het haar op het hoofd, de voeten en de voorkant van de poten is kort en fijn. Vacht van gemiddelde lengte, met langere, zijdeachtige franjes op oren, borst, achterkant van de poten en staart. |
|
Haarkleur |
Elke kleur of combinatie van kleuren, behalve merle, is ook aanvaardbaar zolang de neus zwart of donkerbruin is bij chocoladehonden. Merle diskwalificeert. | |
Maat en gewicht |
||
Schouderhoogte |
Tussen 23 en 28 centimeter. | |
Gewicht |
Gewicht is evenredig met hoogte. | |
Defecten |
| • Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
Defecten die leiden tot uitsluiting |
 Verdund pigment. Merelpatroon. Blauwe ogen. Helling van de voorbenen of valgusafwijking van de carpus diskwalificeert. |
NB : |
| • Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |
Nederlands (nl-NL)