Oost-Europese Herder

Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
Rusland
Vertaling
Francis Vandersteen
Dit ras staat ook wel bekend als
Belarus Shepherd
Beloruskaya Ovcharka
Beloruski Ovcar
Byeloruskaya Ovtcharka
Byelorussian Sheepdog
Eastern-European Shepherd Dog
Istocno-Evropski Ovcar
Owczarek Wschodnioeuropejski
Russian Black Shepherd
Vostochnik
Vostochno-Evropeyskaya Ovtcharka
Vostochnoevropeiskaya Ovcharka

Een korte presentatie van de Oost-Europese Herder

De Oost-Europese Herder is een grote, aantrekkelijke hond met een alerte uitdrukking en beschermend gedrag. Ze werden vanaf de jaren 1930 ontwikkeld om het hoofd te kunnen bieden aan strengere koude klimaten en om de heup- en gewrichtsproblemen te overwinnen waar hun ouderhond, de Duitse herder, gevoelig voor was. Gehoorzaam en gretig om hun baas te behagen, reageren ze goed op training en je kunt minder herhaling verwachten met deze hond. Ze zijn uitstekende waakhonden, die hun baas waarschuwen als er een indringer binnenkomt en niet bang zijn voor de verdediging van hun gezin. De Oost-Europese Herder moet worden opgevoed met kinderen, zodat de puppy zich goed aan hen kan hechten en kan opgroeien als maatjes. Ze kunnen op hun hoede zijn voor vreemden, inclusief kinderen, waardoor socialisatie vooral belangrijk is als ze jong zijn. De herder past zich aan zijn omgeving aan en doet het goed in een flat, maar is het meest geschikt voor een huis met een tuin om te bewegen en te sluipen. Deze schattige honden houden van werken, ze houden van een baan en passen goed in een drukke werkomgeving zoals politiewerk, zoek- en reddingswerk, enz. Maar ze blinken ook uit als een toegewijde metgezel en viervoeter, die achter je staat in welke situatie je je ook bevindt.

Geschiedenis van de Oost-Europese Herder

De ontwikkeling van de Oost-Europese herder begon rond de jaren 1930. Het Sovjet-leger was onder de indruk van het werkvermogen, de sterke werkethiek en de aantrekkelijke maar imposante aanwezigheid van de Duitse Herder. Het leger wilde een soortgelijke hond creëren, maar dan een die zich kon aanpassen aan het koudere, hardere klimaat. Als gevolg hiervan begon de ontwikkeling met het gebruik van Duitse Herders en het kruisen ervan met winterharde Russische rassen zoals de Kaukasische Herder, Centraal-Aziatische Herder en Laika. De ontwikkeling begon oorspronkelijk in de regio van Wit-Rusland en de resulterende honden werden Wit-Russische Owtcharka genoemd. De Tweede Wereldoorlog onderbrak de ontwikkeling van de hond, maar na de oorlog werd deze hervat en ontstond er een nieuw ras voor de Sovjets. Ze werden de Oost-Europese herder genoemd en hun grootte en gestalte verschilden duidelijk van die van de Duitse herder. Ze hadden ook een sterk, solide lichaam en een krachtige beet. Het nieuwe ras werd snel opgenomen in het leger en werd de belangrijkste hond voor de KGB-dienst. In 1964 werd de eerste standaard voor de Oost-Europese Herdershond goedgekeurd. De nieuwe Herder had een getemperd beschermend instinct en een evenwichtig karakter. De belangrijkste eigenschap die werd toegejuicht door de Russen was hun voorzichtige en agressieve reactie op indringers en hun grotere loyaliteit en genegenheid ten opzichte van hun eigenaar. Een van hun eigenschappen is dat ze op zichzelf blijven, waardoor ze uitstekende waakhonden zijn. Een andere eigenschap die sceptici heeft overtuigd is dat de Oost-Europese Herder bereid is om te leren en goed reageert op training. Hun gehoorzaamheid en werklust maken deze herder populair bij professionele hondentrainers en professionele krachten zoals de politie. Hoewel populair in Rusland, is dit elders een relatief zeldzaam hondenras, maar we hopen dat dit op den duur zal veranderen en we meer van deze bijzondere hond in alle delen van de wereld zullen zien.

Uiterlijk van de Oost-Europese Herder

Hoewel de Oost-Europese Herder qua uiterlijk erg lijkt op een Duitse Herder, is de Oost-Europese Herder groter en zwaarder dan de Duitse Herder. De Oost-Europese Herder heeft een massief hoofd met grote, rechtopstaande oren, grote, heldere, nieuwsgierige bruine ogen en een dichtere vacht dan zijn soortgenoot. Deze dichte vacht, met zijn zachte ondervacht, stelt deze werkhond in staat om winterse temperaturen te weerstaan. Ze hebben een sterk, gespierd lichaam, met een rechte rug die licht afloopt naar de staart, die lang en zacht is. Hun borst is middelmatig diep en hun buik is opgetrokken. Hun benen zijn recht en sterk en hun voeten zijn ovaal en goed gewatteerd. Oost-Europese Herdershonden hebben een wolfachtig uiterlijk met een alerte, vaste en intense blik. Ze hebben een licht afgerond voorhoofd en een lange snuit met indrukwekkende grote tanden in een krachtige kaak met een schaargebit. De kleuren van het ras zijn onder andere de favoriet van de Russische KGB, effen zwart, maar ze komen ook voor in zwart en tan met een zwart masker, evenals zwart en rood, en het zeldzamere zandgrijs of zandrood.

Temperament van de Oost-Europese Herder

Veelzijdig, robuust, trouw, beschermend en speels zijn slechts enkele van de woorden die gebruikt worden om de Oost-Europese Herder te beschrijven. Dit ras is een intelligente hond die een sterke leider/eigenaar nodig heeft om er het beste uit te halen. Omdat het een grote hond is, kunnen ze een beetje koppig zijn, tenzij ze iemand hebben die de taak aankan. Ze werden gebruikt in het leger in de USSR, vooral gewaardeerd door de KGB, die hield van deze imposante, kalme en intense hond, maar ook bij politiewerk, zoek- en reddingsacties en zelfs als blindengeleidehond. Intelligent en aanhankelijk, ze zullen beschermend zijn voor de eigenaar en familie, maar kunnen op hun hoede en afstandelijk blijven voor anderen. Ze moeten op jonge leeftijd goed gesocialiseerd worden om te begrijpen wat acceptabel gedrag is met andere honden en mensen. De Europese Herder is een zelfverzekerde hond en is zeer geschikt voor koudere klimaten. Hoewel ze wolfachtig en imposant zijn wanneer ze volwassen zijn, blijven ze puppy's in de gedachten van hun geliefde baasjes. Ze bewaken je huis, je auto, je familie en zelfs andere huisdieren. Nu we het er toch over hebben, ze kunnen het over het algemeen goed vinden met andere honden, maar sommige kunnen lastig zijn met katten, tenzij ze samen opgroeien. Mooi, prachtig en met een geweldig uiterlijk en een stabiel temperament zonder onnodige agressie, zijn ze echt een ras waar we meer van moeten zien.

Behoeften en activiteiten van de Oost-Europese Herder

Oost-Europese Herders houden ervan om actief te zijn en streven elke dag naar een flinke wandeling of twee. Het zijn hardwerkende honden die goed reageren op training van een gerespecteerde eigenaar. Thuis zijn ze levendig, speels en leuk, maar ze kunnen onstuimig worden en onbewust familieleden verrassen met hun uitbundigheid. De Oost-Europese Herder zou een ideale loopmaatje zijn, die vrolijk naast je loopt. Niemand zal je storen onder hun beschermende blik. Ze zijn ideaal voor gehoorzaamheidswedstrijden, behendigheid en andere hondensporten waarbij ze commando's moeten opvolgen en hun hoge intelligentie moeten gebruiken om problemen op te lossen. Voor deze atleet is een tuin of een stuk land te verkiezen, want een flat is iets te beperkt voor deze superhond.

Onderhoud van de Oost-Europese Herder

De Oost-Europese Herder verhaart constant, dus als je geen haar in huis kunt verdragen, is dit misschien niet jouw hond. Ze hebben een dikke, dichte vacht met een zachte ondervacht die minstens twee keer per week geborsteld moet worden om hem in goede conditie te houden. Baden is niet vaak nodig, omdat het de natuurlijke oliebescherming in de vacht, die de hond beschermt tegen de kou, kan beschadigen. Als je deze hond toch in bad doet, gebruik dan een milde hondenshampoo voor het beste resultaat. Omdat deze hond erg groot kan worden, moet je hem als puppy trainen, hem vertrouwd maken met tandenpoetsen en nagels knippen, en zijn oren vegen. Het is gemakkelijker om een puppy iets te leren dan om een hond te trainen die iets meer op zijn hoede is. De Oost-Europese Herder is een toegewijd lid van het gezin en zal een gelukkige hond zijn als hij regelmatig beweging krijgt en een taak te doen heeft, zoals op het terrein letten.