Russische Spaniël

		Russische Spaniël
		Hij wordt niet erkend door de F.C.I.


Land van oorsprong			Rusland
Vertaling			Francis Vandersteen

Een korte presentatie van de Russische Spaniël

De Russische Spaniël is een nieuw jachthondenras, ontwikkeld in Rusland kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het zijn over het algemeen gezelschapsdieren die vrolijk zijn als ze tijd doorbrengen met hun familie, altijd klaar voor een spelletje apporteren, maar ook in staat om een goede ontspannen tijd te hebben. Deze honden werden echter gefokt als jachthonden en in het veld staan ze bekend om hun uithoudingsvermogen en hun vermogen om wild te schieten en vogels te apporteren. Ze zijn nog steeds een uiterst zeldzaam ras, hoewel ze aan populariteit winnen in hun land van herkomst.

Geschiedenis van de Russische Spaniël

De Russische Spaniël is een relatief nieuw hondenras dat zich na het einde van de Tweede Wereldoorlog in Rusland heeft ontwikkeld. Voor de oorlog bestond het begin van het ras uit pogingen om de poten van Spaniels zoals Cocker Spaniels te verlengen door honden zoals Springer Spaniels in de mix te introduceren. Dit leidde tot een verscheidenheid aan Spaniels genaamd Russische Spaniels, vooral in steden als Moskou, Leningrad en Sverdlovsk, maar zonder echte normen over wat een Russische Spaniel zou moeten zijn. De Tweede Wereldoorlog verwoestte de Russische Spaniel populaties, evenals de meeste andere soorten en rassen van honden afkomstig uit de Sovjet-Unie. Het was na de oorlog, in 1951, dat doelbewuste fokinspanningen leidden tot de oprichting van de eerste rasstandaarden. De Russische Spaniel werd ontworpen om een jachthond te zijn die in staat is om zowel de slip als de apporteertaken aan te kunnen, met prioriteit gegeven aan een sterke, atletische bouw en een groter uithoudingsvermogen, terwijl de nadruk op decoratie werd verminderd en het ras zich nog steeds leek te ontwikkelen. Vanaf dit moment werd de Russische Spaniel erkend door een aantal minder bekende rasorganisaties, zoals de Continental Kennel Club, de North American Kennel Club en de Federation of International Canines. De standaard is twee keer aangepast, een keer in 1966 en opnieuw in 2000. Het ras is gegroeid in populariteit, vooral sinds de jaren 1990, en er zijn rasverenigingen in zowel Rusland als de Verenigde Staten.

Uiterlijk van de Russische Spaniël

De Russische Spaniël is een vrij klein Spaniëlras, meestal 30,5 centimeter schofthoogte, met een rechte maar iets verlengde rug en een sterke bouw. Ze hebben ronde, gewelfde poten met veel vacht tussen de tenen en een dikke, rechte staart met een franje die vaak tot de helft van de oorspronkelijke lengte wordt gecoupeerd. Het hoofd is duidelijk ovaal van vorm, met een lange, brede snuit, ovale ogen van verschillende tinten bruin en lange, slappe oren die dicht bij de ooglijn rusten en dicht bij de wang hangen. Als ze uitgestrekt zijn, mogen de oren alleen het puntje van de zwarte of bruine neus van de Russische Spaniël raken. De zachte vacht van dit ras is middelmatig lang, ligt plat tegen het lichaam en heeft de neiging om enigszins reflecterend van aard te zijn. Hoewel ze meestal wit zijn met donkere vlekken van zwart, bruin en tan, komen veel van deze honden voor in zwart, bruin of tan.

Temperament van de Russische Spaniël

Terwijl ze jagen en scharrelen in het veld, zijn Russische Spaniëls ook toegewijde en charmante dieren, met een empathische en leuke houding als ze thuis zijn. Kleine kinderen moeten altijd onder toezicht staan als ze met een hond omgaan, maar dit ras is over het algemeen zachtaardig met de jongste groep en is vaak een joviale speelkameraad. De Russische Spaniël heeft ook een neus voor problemen, en hoewel ze over het algemeen vriendelijk zijn tegen iedereen, zelfs nieuwkomers, staan ze bekend als zeer alerte en bekwame waakhonden. Ze hebben ook de neiging om open en vriendelijk te zijn met de meeste andere honden en katten, hoewel hun instinct ertoe kan leiden dat ze achter vogels en knaagdieren aanzitten, zowel binnen als buiten. Ze zijn zeer intelligent en willen graag behagen. Het trainen van de Russische Spaniël is over het algemeen kinderspel, maar zoals de meeste Spaniëls reageren ze het best op strenge maar zachte trainingsmethoden.

Behoeften en activiteiten van de Russische Spaniël

Dit is een vrij energieke hond, maar over het algemeen zijn ze tevreden met gematigde wandelingen gevolgd door een stevig potje apporteren. Dit ras zou zeker het gelukkigst zijn met een eigen tuin om in te spelen, maar ze kunnen vaak ook binnenshuis wat beweging krijgen en passen zich gemakkelijk aan een vlakke levensstijl aan. Deze honden zijn zeer intelligent en kunnen deelnemen aan andere activiteiten zoals speurtochten, zwemmen en sporttraining. Hun kleine formaat, gecombineerd met een uitgaand maar zachtaardig karakter, kan deze honden goede kandidaten maken voor therapiehonden.

Onderhoud van de Russische Spaniël

De halflange vacht stoot van nature vuil en water af, waardoor hij vrij gemakkelijk te verzorgen is. Dit ras heeft over het algemeen een lage hondengeur en hoeft maar een paar keer per jaar in bad. Hoewel ze het goed doen, is twee tot drie keer per week borstelen voldoende om klitten te voorkomen, te voorkomen dat de vacht uit de hand loopt en de vacht glanzend en gezond te houden. Het is ook belangrijk om ervoor te zorgen dat de lange oren van dit ras schoon en droog worden gehouden en regelmatig worden gecontroleerd om ervoor te zorgen dat er geen water, vuil of infectie in het oor achterblijft. Het is ook belangrijk om de huid van je hond in de gaten te houden, vooral als het een puppy is jonger dan vijf maanden, want voedselallergieën bij honden leiden meestal tot uitslag en huidirritatie. Nagel- en gebitsverzorging is eenvoudig: poets de tanden een paar keer per week en knip de nagels als dat nodig is, meestal een keer per maand.

Details: Geschreven door: Francis Vandersteen; Ook beschikbaar:; Laatst bijgewerkt: 05 februari 2024; Hits: 941

Russische Spaniël