 |
Honshu-wolf |
|
Hij is een wild dier |
Land van oorsprong |
Japan | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
| Het bezit van dit dier is niet toegestaan Koninklijk Besluit tot vaststelling van de lijst van niet voor productiedoeleinden gehouden zoogdieren die wel gehouden mogen worden (M.B. 24.08.2009) |
| De Honshu-wolf werd in 1839 door de Nederlandse zoöloog Coenraad Temminck geïdentificeerd als de grijze wolfsondersoort Canis lupus hodophilax. Hij stond ook bekend als de Hondo-wolf, de yamainu en de berghond. Hij leefde op de Japanse eilanden Honshu, Shikoku en Kyushu, voornamelijk in afgelegen berggebieden. De Honshu-wolf was de kleinste wolf ter wereld, met een schofthoogte van iets meer dan 30,5 cm en een lengte van 89 cm van neus tot staart. Ze hadden kort, stug haar en een dunne, hondachtige staart die aan het uiteinde afgerond was. Hun poten waren korter dan de lengte van hun lichaam. In veel opzichten leken ze meer op honden, coyotes en jakhalzen dan op hun Siberische voorouders. Hoewel hij momenteel wordt geclassificeerd als een ondersoort van de grijze wolf, beweren velen dat zijn fysieke verschillen voldoende zijn om de Honshu-wolf als zijn eigen soort te beschouwen. Sommigen geloven zelfs dat het geen echte wolf was. De Honshu-wolf stond bekend om zijn jacht op herten, wilde zwijnen en kleine parasieten. Boeren prezen de wolf voor het verminderen van het aantal dieren dat hun gewassen kon beschadigen. Honshu-wolven waren overvloedig aanwezig in Japan tot 1732, toen hondsdolheid op het eiland werd geïntroduceerd. Hondsdolheid, ontbossing van het leefgebied van de wolf en conflicten met de mens leidden tot hun uitsterven. Het laatste exemplaar werd officieel gedood in 1905 in de prefectuur Nara op het eiland Honshu in Japan. Hoewel er sindsdien veel waarnemingen zijn gedaan, is er geen enkele geverifieerd. Er zijn vandaag vijf opgezette exemplaren bekend, drie in Japan, één in Nederland en het laatste officieel gedode exemplaar in het British Museum. |
Nederlands (nl-NL)